գրում եմ որ չմոռանամ հիմնականում՝
ընկերներիցս մէկն ուզում էր կազմակերպել «Տղամարդիկ» ֆիլմի դիտում իր անգլախօս բարեկամների համար։ փտնրեց համացանցում անգլերէն ենթագրեր, եւ, բնականաբար, չգտաւ։
ապա որոշեց պատրաստել ենթագրերն ինքնուրոյն։ ինձ ասաց, որ եթէ գտնէր գոնէ ինչ֊որ լեզուով .srt նիշքեր, ապա անհամեմատ աւելի հեշտ կը լինէր անգլերէն վարկածը պատրաստել՝ առնուազն ժամանակի մասի վրայ ջանք ծախսել պէտք չէ՝ արդէն կայ։
ես ունէի «Տղամարդտանց» ինչ֊որ ռուսաստանում արտադրուած դի֊ւի֊դի֊ի պարունակութիւնն ինչ֊որ մի հեռու տեղ։ Գտայ, ստուգեցի՝ իրօք պարունակում է ռուսերէն ենթագրեր։
Գիտէի, որ դրանք լինում է .srt֊ի փոխակերպել, բայց չգիտէի ինչպէս։ Սկսեցի կարդալ, եւ ասեմ որ նկարագրուած ձեւերի մեծ մասն իմ մօտ չաշխատեց, ներառեալ avidemŭ եւ ogmrip֊ի օգտագործելը։
հիմա, ինչ եմ արել, որ ստացուել է՝
նախ, որպէսզի բացել դիւիդի֊ն ոչ թէ իսօ պատկերից,
, որտեղ video_ts պանակն է։
Նաեւ ստուգեցի, որ համարի հոսքն է՝ առաջինը ինչ֊որ ՌԴ դրօշով տեքստ էր, զգուշացնող ում տունն է, արտադրողի կարծիքով, բանտում։
Երրորդը հոսքը՝ ֆիլմն էր։
Ապա՝
Ստանում ենք՝
Երբ փորձում էի “-slang 0” կամ “-slang 1”
ստանում էի դատարկ ելքային նիշքեր։
Ապա փորձեցի “-slang ru” դրօշով՝
ու ահա, 1.4 մբ֊նոց ելք՝
Գուցէ այդ պատճառով էլ տապալւում էր ogmrip֊ը, երեւի համար էր նշում, իսկ յետոյ բողոքում, որ ելքային նիշքերը չի կիրառի քանի որ զրօական չափս ունեն։
ի՞նչ է իրենից ներկայացնում։ ահա թէ ինչ։
Պարզւում է, դիւիդի֊ի վրայ ենթագրերը չեն պահւում տեքստի տեսքով, այլ արդէն ռենդեր արած վիդեո֊ի տեսքով են։
Ու նուագարկիչը «օվերլեյ» է անում մի վիդեո հոսք միւսի վրայ։
Ով կը մտածէր։ Ահա սա այն մասին է, երբ ժողովրդի ստեղծած ազատ ֆորմատներն ու տեքնոլոգիաներն աւելի առաջադէմ են կորպորատիւներից։
Օկեյ, բա ինչպէ՞ս վերածենք դրանք տեքստի։ Պարզւում է, պէտք է տառաճանաչում (optical character recognition) անել։
տեղակայեցի tesseract, /etc/portage/package.use ֊ի մէջ աւելացնելով
քանի որ իմ /etc/portage/make.conf֊ի LINGUAS֊ը փոխել չեմ ուզում, եւ այնտեղ գրուած է՝ “hy hy_AM en en_GB”
եւ vobsub2srt ծրագիրը, որն, ի դէպ, Ջենթու համակարգերի համար տեղակայման սխալ նկարագրութիւն ունէր, եւ այդ նկարագրութիւնը ձեռքի հետ ուղղեցի։
Աւելի լաւ է «օվերլեյ» պատրաստէր, մէկ է գիտհաբ արդէն օգտագործում է, քան առաջարկէր հիմնական «փորթիջ» ծառի մէջ «եբիլդ» տեղադրել։
Սիրուն չի, Տարօն, չունի այդ կուլտուրան նախագծողը։
Հիմա՝
Եւ ահա, պատրաստի ելքային նիշք՝
ու տենց։
այսօր նոր լափթոփի վրայ համակարգ էի տեղակայում։ ֆանթու։
ռութը ինչպէս միշտ, սարքեցի XFS, քոմփայլ արեցի միջուկ ու grub2։
սակայն, անակնկալ, grub֊ը չէր կարողանում բեռնել միջուկը։ հմ։
ես երկրորդ գրաբի շելլի հետ բնաւ ծանօթ չեմ։ մի քանի հրաման գրեցի՝ help — չկայ, ls — աշխատեց։ ասաց՝
(hd0) (hd0,msdos1) (hd0,msdos2)
վաու։ փորձեցի
ls (hd0,msdos1)
ասաց որ XFS է տեսնում։
հիանալի։ բա ինչի՞ չի բեռնում միջուկը։
սկսեցի կարդալ ինչպէս են grub2֊ի հետ աշխատում՝
set root=(hd0,msdos)
set prefix=(hd0,msdos1)/boot/grub
insmod normal
լիքը սխալ էկրանին։
նորմալ անունով մոդուլը գտնուած չէ։
այս հաղորդագցութիւնը, որ չի կարողանում կարդալ XFS, ստիպեց մտածել, կարո՞ղ է այս բեռնիչի վարկածը չի կարողանում նոր XFS կարդալ։ համացանցում գտնում էի որ լուծւում էր, երբ մարդիկ առանձին ext /boot բաժին էին ստեղծում։
ես բնաւ չէի ուզում, քանի որ արդէն ամէն տեղեկատւութիւնը լցրել էի դիսկի վրայ, ու չեմ էլ սիրում առանձին /boot բաժին ունենալ։
ապա քաշեցի grub֊ի այսօրուայ ելատեքստը իրենց git շտեմարանից։ այնպէս ստացուեց, որ ստիպուած եղայ ուրիշ կարգչից քաշել, տառ սարքել, ու նոր լցնել նոր կարգչի վրայ։
հիմա ժամանակն է խորամանկութիւն կիրառել, որ հեշտ լինի։
կամ պէտք է գնայի /portrage/sys-boot/grub եւ պատճենէի grub֊ի տեղակայման նիշքը, սարքելով git-999 եբիլդ նիշք, եւ խմբագրելով, կամ, որը շատ աւելի հեշտ է, ու պէտք չէ ոչ մի բան փոխել git ծառում՝ արեցի emerge grub, եւ սեղմեցի ctrl+s, այն պահին, երբ արդէն բացել է ելատեքստը /var/tmp/portage պանակում, բայց դեռ չի անցել կոմպիլյացիային։
ապա վրայից լցրի իմ նոր քաշած գիտ սնեփշոթը։ յետոյ chown -R portage:portage /var/tmp/portage/*
հիմա ctrl+q
կարծես գնաց։ բայց գնաց՝ կոնֆիգուրի անվերջ թուացող լուփի մէջ մտաւ։ ինչո՞ւ։ կանգնացրի, տեսնեմ, երբեմն զգուշացում է երեւում, որ սորսը ապագայի թայմսթեմփ ունի։
հմ։ ուրիշ պատուհանում՝ emerge openntpd; ntpd -s;
մի հատ էլ կոմպիլյացիան անցաւ, եւ տեղակայեց ինձ հնարաւորինս թարմ բեռնիչի վարկած։
grub-install /dev/sda
boot-update
ահա։ վերմեկնարկելուց յետոյ ամէն ինչ աշխատեց։ պատճառը ճիշտ էի կռահել։
(:
ու տենց
նայում եմ, ֆլիքրում պարզւում է մաեմո խումբ կար, արդէն մեռած, ու ինչ հաւէս հաքերական համայնք էր հաւաքուել մաեմո֊ի շուրջը՝ ֆոտոներ մաեմո֊ից կառաւարուող ուղղաթիռներով, գիտական հաշուիչներով, զանազան ծրագրերով, բութ լոադերներով, սրամիտ հետդիրներով։
ո՞ւր են այդ մարդիկ։ ֆլիքրով երեւում է՝ մէկը լումիա է առել, դրանով է նկարներ անում։ մէկը՝ հտց։ բայց այլեւս այդ հաքերական տրամադրութիւնը չկայ։ իչնի՞ի։
գուցէ այդ «լաւ» ու «վատ» կոմպանիաները իրօք գոյութիւն ունեն։ միջավայրը կապ ունի, չէ՞։ ակնյայտ է, որ ՄԻԹ֊ում այլ միջավայր է քան մեր կոռումպացուած եւ ամբողջովին փտած պոլիտեխնիկում։
մաեմո֊ն հոսք էր ստեղծել, կրեատիւ դասի մի հոսք, ուր այդ մարդիկ ընկել էին։
իսկ հիմա այդ հսոքը չկայ, ու իրենք այդ հոսքից դուրս մի ձեւ ապրում են, ինչպէս բոլորը։
ու գուցէ իմ, ասենք gta04֊ի մեյլ լիստեր կարդալը այդ հոսքի կարոտն է, ես այդ պատճառով եմ տխրում որ մաեմոն մահացաւ։ ու ես լրիւ զգում եմ, որ ոչ սեյլֆիշը, ոչ անդրոիդը այդ իմ ասածը չապահովեցին, չստեղծեցին։
ու ի դէպ, գուգլ թրենդերին նայելով, ակնյայտ է, ինչու յոլլա֊ենք փողի կարիք ունեն։ իրենք երբեք այդ հանրայնութիւնը չեն վայելել։ չգիտեմ ինչու։ կարծես վատ մարկետինգ չէին անում։
այս կանաչ Յոլլա֊ն Ֆինլանդիայի հետ կապ չունի՝ Կալիֆորնիայի կուրորտներից է։ ։Պ դեղինի աճն է պէտք համեմատել նոկիայի հետ։
երեւի աւելի լաւ պատկեր ցոյց է տալու մաեմո եւ սեյլֆիշ համեմատելը։
հետաքրքիր է նաեւ, որ ն900֊ով լաւ հետաքրքրուած էին Իրանում։ երեւի մենք թերագնահատում ենք իրենց տեխնիկական պոտենցիալը, ու «տեխնար» մարդկանց քանակը։
ու տենց
սեփականատիրական գրաֆիկական ծրագրի ռեւերս ինժեներինգ եմ անում, ահա ինչից ինչ եմ ստանում՝
քանի որ այդ գործիքը միայն ջպգ է կարողանում պահել, այստեղ են կորուստները։
բայց ընդհանուր առմամբ հասկանալի է ինչ է անում։ ։Պ
ու տենց
ահագին հաւանում եմ Փիթեր Մաթիասի Օբերոն/Լինուքս Ռիւայւալ նախագիծը։
այսօր աւելացրի իրա քոմփայլերին մի փաթչ, որը նախկինում աւելացրել եմ վիշապի մէջ։
Եթէ ունենք CASE, որը չի աւարտւում ELSE֊ով իսկ եղած վարկածներից ոչ մէկը չէ, ապա տեղի է ունենալու այսպէս կոչուած թռափ։ Սա ինձ ահագին գլխացաւանք է պատճառել նախկինում, երբ ես տարբեր կոդի հետ գործ ունենալիս փորձում էի հասկանալ, ինչու է այն մեռնում։
Ու քանի վիշապը փաթչ եմ արել, նոյն փաթչը որոշեցի այդ նախագծին էլ տալ։
Սա Վիշապի զգուշացման տեսքն է՝
Իսկ այսպէս է մեռնում ծրագիրը Օբերոն համակարգում՝
Ահա եւ ուղղումը՝
եւ այդպէս։ ։Ճ
ինձ լաւ է, ու չի կարող վատ լինել։ քանի որ ես ունեմ երկու կայացած սէր։ ոչ մէկն էլ մարդ չէ։ ոչ մէկն էլ շուն չէ։
ու իրենք ինձ չեն լքի։
մէկը ֆոտոն է, միւսը՝ տտ֊ն։
(երկուսն էլ այնքան խորն են, որ կեանքս չի հերիքի էքսփլոր անել։ ու չեմ ուզում փորձել ինձ ասենք երաժշտութեան մէջ։ չնայած գուցէ վատ չէր ստացուի։)
ոչ թէ ձեր իմացած ֆոտոն ու ձեր իմացած տտ֊ն, այլ իմ իմացած ֆոտոն, ու իմ իմացած տտ֊ն։ որ ինձ են հաճոյք պատճառում։ քանի որ ես ջաւա գրելուց հաճոյք չեմ ստանում։ ու կապ չունի որն է իռացիոնալ կերպ փոխուող «մեծամասնութեան» կարծիքով «ճիշտ»։ There’s so many different worlds, ու ես ունեմ իմը։
ու ոչինչ, որ այստեղ մենակ եմ, իսկ դուք շատ էք, ձեզ մօտ փարթի է, ու դուք տժժում էք։ ես չեմ կարող վաճառել իմ սխալը ձեր ճշտի փոխարէն։ իմն է քանի որ։
եւ այդպէս
ինչ֊որ «մալչիշեսկի» բան եմ տեսնում իմ ու վօկի մասին։
ի դէպ երբեմն անտանելի բարդ է լինում, ու ոնց որ իրօք վիշապի հետ պայքարէս։
սա ոնց որ ասպետական «քուեսթ» լինի, ինչ֊որ վեհ թուացող նպատակի համար, ասենք գրաալի, կամ արդարութեան։
օրինակ, կարծում եմ, որ օբերոնը չգնահատուած է։
ուրեմն ընկերս cyanogenmod է քշում, պարզւում է իր մէջ privacy guard անունով ծրագիր կայ, ու կարելի է ըստ ծրագրի իրաւունքներ կարգաւորել։
ասենք այսպէս՝
այսպիսի հնարաւորութիւն, ի դէպ կայ եւ հասարակ գնու/լինուքս համակարգերում, ասենք այսպէս ափ արմորի օգնութեամբ կարելի է սահմանափակել սքայփի վարքագիծը։
իսկ ինչն է վախենալու, դա այն, որ վայբերը, պարզւում է, երբ պատահի, պարբերաբար, անկապ տեղը խցիկին է դիմում՝
այսինքն կամերային դիմելու ոչ մի պատճառ չունի, զանգ չկայ, ոչ մի բան։ վայբերին չես բզում, մէկ էլ անկապ դիմում է։ գուցէ թոռով կպնողներին ա աւելի ուշադիր։
ինչն է նաեւ հետաքրքիր, այն է, որ ըստ պաշտօնական կայքի, վայբերը չնայած պահանջում է, բայց չի օգտագործում կատարուած զանգերի մատեանին դիմելու լիազօրութիւնը։
բայց տեսնում ենք, որ այն զանգերի ցանկը բացում է։ անկախ նրանից ինչ է ասում։
ու տենց
պատահաբար լսեցի պայթած խողովակի մասին խօսք, ու յիշեցի «Մայրաքաղաք» ծրագիրը։ Այն գնում էր Հ2֊ով իննսունականների սկզբին։ Այո, պետականի երկրորդ ալիք կար, այն Ռոբերտի ժամանակ աննկատ դարձաւ «Պրոմեթեւս» եւ ցնդեց։ Ինչեւէ։ Յիշեցի, քանի որ այդ ծրագրով գրեթէ ամէն օր ինչ֊որ մի պայթած խողովակի մասին ռեպորտաժ էին անում։ ։Ճ
Այդ ծրագրի հետ իմ ամենավառ ասոցիացիան՝ շապիկն էր։
Սովորաբար, դեռ սովետի ժամանակներից, հայկական հեռուստատեսութեան ծրագրերի շապիկները, այն որ հիմա կոմպոզիտինգով հեռուստադիզայն են արւում, այդ շապիկները պարզապէս նկարչի պատրաստած պաստառներ էին։ Խցիկը նկարում էր այդ պաստառը մի երեսուն վայրկեան, կամ մէկ րոպէ, երաժշտութիւն էր հնչում, եւ հաղորդումը սկսւում էր։
Իսկ «Մայրաքաղաք»֊ը նորաձեւ էր, քայլում էր ժամանակի հետ համընթաց։ ։Ճ
Իրենց շապիկը էլի նկար էր։ Օպերայի շէնքն էր, եւ հետեւից մեծ կարմիր արեւ։ Բայց համակարգչով նկարուած։
Այն էլ շապիկը իրականում նկարելու պրոցեսն էր ցոյց տալիս։ Յայտնւում է այս գիծը, յետոյ այն, յետոյ այս շրջանը, եւ յետոյ կարմիր գոյնով դանդաղ դանդաղ, տող տողի ետեւից լցւում է գոյնով։
Իհարկէ, սա անիմացիա չէր։ Անիմացիան այն է, երբ արդեն լցուած պատկերը կարողանում ես տեղափոխել։ Իսկ իրենք նոյնիսկ չէին կարողանում արագ լցնել այն։ Զարմանալի չէ, հիմա կը բացատրեմ։
Ես անմիջապէս ճանաչել էի, որ սա արուած է ԲԿ֊0010 համակարգչով։ Եւ գոյներից, եւ այդ լցնելու ալգորիթմից։
Վիլնիւս Բեյսիկը ուներ կարծես PAINT հրաման, ու այն շատ դանդաղ էր աշխատում։ Օղակը գոյնով լցնելը կարող էր տեւել րոպէներ։ Օղակի կենտրոնական առանցքից ձախ էր գնում, մինչեւ պիքսել գտնի, գիծ էր քաշում, յետոյ աջ էր գնում, գիծ քաշում, իսկ յետոյ նոյնը անում յաջորդ տողում։
Իսկ ես արդեն յայտնաբերել էի նկարելու, լցնելու արագ ձեւեր։ Նախ, պէտք էր աշխատել ոչ թէ բեյսիկի հրամաններով, ու/կամ իր սուբռուտինաները օգտագործելով, այլ ուղիղ վիդեո յիշողութեան հետ։ Ու իրականացնել սեփական ռուտինաներ։
Մի անգամ պատահաբար յայտնաբերել էի z80֊ի LDIR ինստրուկցիան որը կարողանում էր ակնթարթօրէն տեղափոխել յիշողութեան բլոկեր։ Իհարկէ, դոկումենտացիա չունէի։ Յայտնաբերել էի խաղերի մեքենայական կոդերը զննելով։ (դիզասմ էլ շատ աւելի ուշ ունեցայ ու իմացայ որ մնեմոնիկան LDIR է կոչւում)։ Փորձարկել էի, ինձ մօտ ստացւում էր արագ էկրանով շարժել, ինչպէս հիմա ասում են, սպրայտեր, կամ այնպէս անել, որ էկրանին մի ամբողջ հատուած յայտնուի ակնթարթօրէն։ Նաեւ, իրականացրել էի լցնելու իմ վարկածը։
Որն արագ էր։
Ու ես հասկանում էի, որ ես այդ շապիկը աւելի լաւ կանէի։ Որ մարդիկ փոխարէնը դիտեն, ինչպէս է նկարը նկարւում, ասենք մէկ րոպէ, դիտեն ինչպէս է արեւը շարժւում, օրինակ, այսինքն ինչ֊որ անիմացիա, ոչ թէ նկարուելու պրոցեսը։ Նաեւ ինձ թւում էր, որ աւելի սիրուն բան կարելի էր նկարել։ Շէնքը մեծ էր, արեւը՝ մեծ էր, պատկերը խեղդում էր։ Իսկ ես տեսել էի որ խաղերի շապիկները շատ սիրուն էին արւում, ու ոչ այդպէս։
Բայց ո՞վ ինձ գիտեր։ Ես ընդամէնը դպրոցական էի, ով իր սենեակում փորձեր էր անում, ու անչափ ուրախանում էր ինչ֊որ բան բացայայտելով։ Ես չէի կարողանում նոյնիսկ կիսել այդ ուրախութիւնը այլ մարդկանց հետ։
Հիմա, երբ կայ ինտերնետ, ես կարող եմ գրել այդ մասին։ Յայտնել աշխարհին։ Բարեւ, աշխարհ։ Այդ պատճառով ոմանք ինձ գիտեն՝ նա այսպիսի բաներ է անում։ Բայց միեւնոյն է, ոչ մէկ չի կիսում իմ ուրախութիւնը։
Հիմա շատ լաւ գիտակցում եմ, որ ինձ պէտք չեն մարդիկ, ընկերներ, յարաբերութիւններ, որպէսզի ես լաւ լինեմ, օկ լինեմ, երջանիկ լինեմ։
Ինձ պէտքք են մարդիկ, ում հետ ես կարող եմ կիսել իմ ուրախութիւնը, երջանիկ լինելը։ Օրինակ, թէկուզ փոքր բացայայտումներից, կամ իմ արած գործից։ Մարդուն հասկանալը այդ մասին է, երբ կարողանում ես կիսել իր ուրախութիւնը կամ տխրութիւնը։
եւ այդպէս
**դիսքլեյմեր․ այս բլոգում դաւաճան չկայ։
եթէ ինչ֊որ բացասական բան էք կարդում այս տեքստի մէջ, դա ձեզ մասին չէ։ ում մասին կարող է լինել, ինձ երբեք չի կարդում։ իսկ հիմնականում ինձ մասին է։ նաեւ շատ բացասական բաները։ բայց ես միեւնոյն է ձգտում եմ դրական լինել։ որ ինքս ինձ դուր գամ։**
ամբողջականութիւնը՝ ինթեգրիթի֊ն տեղեկատւական անւտանգութեան (information security) եզր է։ այն, իհարկէ, ՏՏ֊ից շուտ էլ կար, ինչպէս եւ հաքերները։
Օրինակ, երբ մարդիկ բանկային չեքի վրայ գրում էին թիւը, այն պէտք է գրուած լիներ բառերով։ Ակնյայտ է, որ եթէ թիւ է գրուած, այն աւելի հեշտ է դարձնել այլ թիւ, քան բառերը փոխել։ Եթէ գրել ես 100՝ այն կարելի է սարքել 1000 իսկ եթէ գրել ես՝ «հարիւր», ապա այն «հազար» սարքելն ասենք աւելի բարդ է։
Այսպէս, մենք օգտագործում ենք կրիպտոգրաֆիկ հեշեր մեր նիշքերի մատնահետքերը վերցնելու համար, ու համոզուելու, որ դրանք չեն փոխուել։
Օրինակ, սովորաբար իսո պատկերների պանակում սպասարկիչների վրայ լինում է նաեւ sha-1 կամ md5 հեշերով մի նիշք, որ համոզուես որ քաշածդ իրօք յստակ պատճենն է այն նիշքի, որը սպասարկիչի վրայ էր։
Կարծում եմ, կարելի է մարդկանց մասին էլ այդպէս ասել։
Լինում է, որ ինչ֊որ ցնցումներից յետոյ մարդիկ ահագին փոխւում են։ Իրենց համար կարեւոր բաները դառնում են անկարեւոր։
Ես նկատի չունեմ, որ ասենք երեկոյեան ուժեղ վէճ էր, իսկ առաւօտը արթնանում ես, ու մտածում ես, որ հաստատ չարժեր այդպէս։ Դա իրօք չարժեր։ Կամ ինչ֊որ թուլութեան պահեր բոլորն էլ ունենում են, ու լինում են ոչ իրենց սովորականի պէս։
Ես այն մասին եմ, երբ մարդիկ հրաժարւում են հիմնական, կարեւոր արժէքներից ու հաւատքից։ (Այո, հաւատքից, ես հաւատում եմ որ աստուած չկայ)։
Ու ես կեղծաւորութեան մասին չեմ, երբ ասենք մէկը պացիֆիստ էր, իսկ դառնում է արիւնարբու ազգայնամոլ։ Ուրեմն իրական պացիֆիստ չէր։ Կամ այն տղան որ այնքա՜ն ազատ ԾԱ֊ից էր խօսում, բայց արի ու տես իր խելախօսում վխտում են սեփականատիրական ծրագրերը։
Չէ, ես այդ մասին չեմ, այլ ցնցումներից առաջացած փոփոխութիւնների մասին եմ։
Երբ նիշքը կարող է փչանալ, վնասուել, բայց եւ կարող է bzip2֊ի պէս ինքն իրեն վերականգնել։ Կամ չի կարող։
Ու այստեղ մտքիս գալիս է մի այլ օտար բառ, որն արդեն վստահ չեմ ինչպէս թարգմանել՝ քոմիթմենթ։
Քոմիթմենթը շատ կարեւոր որակ է, յատկութիւն է։ Սովորաբար այն օգտագործում են այլ մարդկանց հանդէպ զգացմունքների, վերաբերմունքի մասին խօսելիս։
Իսկ ես նկատի ունեմ քոմիթմենթ ինքդ քեզ, քո համոզմունքներին։ Չի նշանակում, որ դրանք պէտք է երբեք չվերանայուեն, իհարկէ։ Լաւ է որ վերանայւում են։
Ու մեծ հարց է՝ ո՞րն են քոնը, իսկ որոնք քոնը չեն բնաւ։ Ասենք կարող է բարդոյթ է, կամ օբիժնիկութիւն։ Դրանց վրայ դողալ, ասել վայ, իմ բարդոյթը չկորցնեմ, իմ ատելութիւնը չկորցնեմ, անկապ է։
Ատելութիւնն ու բարդոյթը երբեք էլ քոնը չեն, օտար են քեզ։
Բայց եւ ինձ շատ է դուր գալիս, երբ մարդիկ իրենց (երբ իրենցն է) հաւատքից ու արժէքներից չեն հրաժարւում, երբ ծանր ժամանակ են ունենում։ Կամ երբ կապում են դրանք այլ անձի հետ։
Ասենք մէկը շատ ձախ էր, բաժանւում է աջ է դառնում, իսկ քանի որ իր աղջիկը հիփսթեր էր՝ զզւում է հիփստերներից։
Կամ այն տղան կարծես ուներ չմանիպուլացնելու համոզմունք, ու մէկ էլ տեսնում ես «թիզ» է անում մարդուն, որ ռեակցիա լինի։ Կամ մի բեմադրութիւն անում իր կեանքի մասին, որը սուտ է։ (ինչը սոց․ ցանցերում շատ ընդունուած է)։
Կամ մտածել․ այն մարդը ինչ ասում էր, այլեւս չեմ ընդունում, իսկ առաջ ընդունում էիր։
Եւս մի լաւ բառ՝ ընդունել (աքսեփթանս)։ Չնդունելը՝ դիմակայել է։
Իսկ «Դիմադրելը անօգուտ է», ինչպէս գիտենք մի լաւ գրքից։
Իսկ չդիմակայելն ու ընդունելը ազատութեան մասին են։
Անկախութեան մասին են։
Երբ իմ ես լինելը, ու իմ լաւ եթէ չասենք, գոնէ օկ լինելը անկախ է այլ, երրորդ հանգամանքներից։
Քանի որ ես անկախ ինձ հանդէպ վերաբերմունքից կարող եմ շարունակել լինել ես, ու լինել օկեյ։
Իմ այս գործը չի՞ ոգեւորում շրջապատիս մարդկանց։ Բայց եթէ վեբ կայք կամ անդրոիդ ափ գրէի, կոգեւորե՞ր։ Բայց ես անկա՞խ եմ իրենց ոգեւորութիւնից, թէ՞ կախուած։ Ի՞նչն է ինձ համար աւելի կարեւոր։
Ես ընդունում եմ էս տաքսիստին, ու էն կողքի սեղանի լացող երեխային, թէ՞ ես սկսում եմ դատել իրենց․ «երեխան զզուացնող է, տաքսիստը՝ անգրագէտ»։ Դրանից օգուտ չի լինում, ոչ էլ փոփոխութիւն, անիմաստ էներգիայի ծախս է։ Երեխան եւ տաքսիստը ունեն իրենց կեանքը, իրենց պահանջները, իրենց ցանկութիւնները, ու ես ոչ մի կոնտրոլ դրանց վրայ չունեմ, ու շատ լաւ է որ չունեմ։
Ես օկեյ եմ, անկախ իրենց վարքագծից։ Ես անկախ եմ իրենցից։
Այստեղ է գալիս ազատութիւնը, երբ ընդունում ես այն, ինչ կատարւում է, եւ չես դիմադրում, այլ քո մասին ես մտածում։ Հիմա նա վատ է քշում, ես ի՞նչ անեմ, որ չխփեմ։ Որ ինձ լաւ լինի։
Ես իրենից անկախ եմ։ Նա՝ ինձնից։ Ես չեմ կարող անել այնպէս որ նա լաւ քշի, ու չեմ էլ ուզում կեանքս նուիրել իրեն կրթելուն։ Բայց ես անկախ եմ, ես անկախ եմ այն քեարթից ով ֆրազ է շպրտել իմ հետեւից, քանի որ այն տեղ չի հասել, իր ազդեցութիւնը չի ունեցել, ինչպէս նախատեսւում էր։ Ես պէտք է զգայի վիրաւորուա՞ծ։ Ես ազատ եմ այդպէս չզգալ։ Քանի որ անկախ եմ ու ամբողջական։
Ինձ դո՞ւր է գալիս օրեր շարունակ կոդ գրել ջնջելը, այսպէս ու այնպէս փորձելն ու արդիւնք չունենալը։ Ես լա՞ւ եմ զգում դրանից։ Հիմա ի՞նչ տարբերութիւն թէ ես չեմ կարող ոչ մէկին արդիւնք ցոյց տալ։ Թող ուշ լինի, բայց այնպէս, ինչպէս ես լաւ եմ համարում։ Ու իհարկէ, թէկուզ անդրոիդ ափ սարքեմ, ընկերներին տամ, իրենք շատ հաւանական է, չեն օգտուի։ Քանի որ իրենք ուրիշ են, իրենց կարեւոր չէ այն, ինչ ինձ է կարեւոր։ Ես օ՞կ եմ այդ հետ, թէ՞ ուզում եմ իրենց դուր գալ։
Ուզելով ուրիշին դուր գալ, կորցնում ես ոչ միայն ինթեգրիթի֊ն՝ այլ հետեւաբար կորցնում ես քոմիթմենթը ու ազատութիւնդ։
Ու լաւ չես զգալու քեզ։
Գուցէ շոյուած զգաս, բայց լաւ չես զգալու։
Աւելի լաւ է չշոյուած, բայց լաւ զգալ, իմանալ որ քոմիթեդ ես, ու անկախ ես։
Շատ լաւ է ժամանակ առ ժամանակ ինքդ քո վրայից md5sum հանել։
Քանի որ ինթեգրիթին՝ ինքդ քեզ քոմիթմենթի, ինքդ քեզ, եւ ուրիշներին ընդունելու, եւ որպէս արդիւնք ազատ, անկախ լինելու մասին է։
եւ այդպէս
Իսկական հաքը՝ ինչ֊որ անկապ ու անպէտք բան կոտրելը չէ։ Իսկական հաքը իմաստ պիտի ունենայ, խնդիր լուծի։
Հիմա պատմեմ ինչպէս եմ ես լուծել մի խնդիր։
Ժամանակին, 2000֊2001 թուերին կար հաւէս բառարան, որ բոլորը իրենց պարտքն էին համարում իրենց համակարգերում ունենալ, կոչւում էր՝ armdicto։ Պատրաստել էր ոմն Տրոյը, իսկ նրան օգնել էին երկու աղջիկ, ում անունները «էբաութ» բաժնում նշել էր։
Այդ բառարանը անցեալ դարի բառարան է։
Նախ, որովհետեւ այսօր արդեն ընդունուած չէ ազատ ԾԱ֊ի տարածման շնորհիւ (բարեբախտաբար) որ բառարանի հետ աշխատող ծրագիրը, եւ բառարանի նիշքերը իրենք, կապուած լինեն։
Նաեւ, այս բառարանը աշխատում էր Windows ՕՀ֊ում x86֊ի վրայ։
Իսկ ի՞նչ անել GNU/Linux կամ MacOSX օգտագործողների՞ն։
Օկեյ, սա դեռ լուծելի է։ wine֊ի օգնութեամբ լինում է աշխատեցնել որոշ windows ԾԱ GNU/Linux եւ MacOS X համակարգերում։
Ահա եւ աղջիկների անունները՝
Իսկ ի՞նչ եթէ ես ուզում եմ այլ բառարանի ծրագրի հետ աշխատեցնել այս բառարանի բառերի բազա՞ն։
Իսկ ի՞նչ եթէ ես չեմ վստահում ոչ ազատ ԾԱ֊՞ին։ Ի դէպ, Տրոյ անունը լաւ յոյսեր չի ներշնչում։ Ի՞նչ իմանաս ինչ է անում այս ծրագիրը։
Իսկ ի՞նչ, եթէ ես ուզում եմ պատճենել փակցնել թարգմանուած բառը, իսկ այն, փաստօրէն, armscii-8 կոդաւորումով է։
Բայց լաւ, մենք արդեն իրօք 21֊երորդ դարում ենք, եւ ոչ միայն Յունիկոդ ենք օգտագործում,այլ եւ ոչ միայն Ինթել պրոցեսորներ։ Ասենք ես երեւի աւելի շատ ARM ունեմ քան Intel։
Բացի դրանից ես ունեմ PowerPC պրոցեսորով երկու համակարգիչ, իսկ ոմանք ունեն MIPS պրոցեսորներով լափթոփներ։
Իսկ ի՞նչ, եթէ ես ուզում եմ օգտուել այս աշխատանքով իմ խելախօսի վրայ։
Ասենք դուք կարող է ունէք Անդրոիդ կամ ԻՕՍ, իսկ ես ասենք ունեմ Սեյլֆիշ։
Այսինքն մեզ պէտք է այս բառարանը ARM֊ի վրայ։ Ի՞նչ անել։
Նախ կարողանալ հանել այդ բառարանը ծրագրից։
Ես գտել եմ (գուգլի օգնութեամբ) այս ծրագիրը համացանցում՝ http://users.freenet.am/~osprog1/ArmDicto%20v1.1.rar
Չգիտեմ ով է այս osprog1֊ը, բայց շնորհակալութիւն նրան։
Քաշեցինք՝
Հիմա բացենք ռառ֊ով։
Օկեյ, ոչ մի բառարանի նիշք էլ չկայ։
Այն ինչ֊որ տեղ թաքցուած է։ Ո՞րտեղ։ Այստեղ՝ data1.cab նիշքում։
Այո, այսպիսի հաւէս ծրագրեր կան ԻնսթալՇիլդ ցաբ նիշքեր բացելու համար։
Հիմա գտնում ենք main.dat նիշքը Program_Executable_Files/Data պանակում։
Օկ, եթէ փորձենք հասկանալ ի՞նչ ֆորմատի է, բան պարզ չէ։
Օկեյ, նայենք այն հեքս խմբագրիչով։
Ահա, տեսնում ենք, ինչ֊որ զրօներ են, յետոյ ինչ֊որ “(null)” յետոյ՝ BB EF 2C 20 BBEF BB ED C7 F3 …
Սա հաստատ ARMSCII-8 է։ Ստուգում ենք՝ այո, թարգմանութեան տեքստն է։
Յետոյ էլի գնում են զրօներ, իսկ յետոյ յաջորդ բառը՝ abandon, եւ ամէնը կրկնւում է։
Լաւ, իսկ ի՞նչ է մեզ պէտք վերջում։ Մեզ պէտք է ասենք tab separated նիշք, ուր սկզբից բառն է, յետոյ ԹԱԲ է գնում, յետոյ բառի թարգմանութիւնը։ Կարծես կարելի է փորձել կոտրել։
Դէ, ամէն ինչ այդքան պարզ չէր։
Նախ, զրօներ անկապ յայտնւում են, պարզւում է, եւ բառերի, եւ թարգմանութիւնների արանքում։
Բաւական ջանք է պահանջում, ահա այսպէս է արւում՝ [https://github.com/norayr/armdicto-hack/blob/master/armdictohack.Mod
]4
Արանքում պէտք է քոնուերտել արմսքի֊ից դէպի յունիկոդ՝ https://github.com/norayr/armdicto-hack/blob/master/ArmsciiUTF.Mod
լաւ, կարծես լինում է։ Սա իրականում ամենաբարդ մասերից էր, չնայած այնքան պարզ անցանք այստեղ։
բայց եւ կոդը ամէն ինչ բացատրում է։
Ինչ֊որ սխալ armscii-8 շարուածք են օգտագործել, այդ պատճառով և֊ը սխալ է, a2֊ի տեղը a8 է, սխալ տառատեսակներ էլ կային, յիշում եմ։ Նախ սա ուղղում ենք՝
Հիմա կարծես թէ նորմալ ելքային նիշք է տալիս, բայց ինչ֊որ անկապ նիշեր կան, ասենք minor բառը նորմալ չի երեւում։
Օկ, նայում ենք մութքային նիշքը։
Էս ի՞նչ «FB» է, ինչո՞ւ ոչ նորմալ, լատինատար «o»։ Պարզւում է, fb֊ն armscii֊ի «օ»֊ն է։ Երեւի աղջիկները հաւաքելիս շփոթուել են, կամ սխալ շարուածք ունէին։ Ինչեւէ։ Իսկ ո՞նց է ինքը արմդիկտո֊ն սա ցոյց տալիս։
Պարզւում է՝ ոչ մի ձեւ չի կարողանում։
minor բառը պարզապէս չի կարողանում գտնել, ու բաց է թողնում։
Լաւ, մենք գտանք տուեալների բազայի սխալ։ Ուղղենք, եւ հասանելի դարձնենք այս բառը մեր ազատ ծրարգրերում։
Ինչպէ՞ս բայց։ Ես չեմ ուզում ձեռքով նիշք խմբագրել։ Համ էլ, կարող է էլի՞ նման խնդիրներ լինեն։
Աւտոմատացնում ենք։
Ափդեյթ․ հիմա մտածում եմ, ինչքան աւելի էլեգանտ կը լիներ նոյնը անել Օբերոնով՝
Պարզապէս գիշերը չէի մտածել, որ ծրագիրը կարելի է ոչ միայն կոնուերտելու համար օգտագործել։
եւս մի ափդեյթ․ իրականացրի ամէնը Օբերոնով, եւ ուղղեցի եւ֊երը եւ փոխեցի հայերէն տեքստի մէջ հանպիդող սխալ «~» նիշերը ճիշտ «՜» երկարացման նշաններով։ այսպէս, ահա։Ճ
հիմա այսպէս՝
111֊ը 6f֊ն է, այսինքն լատինատառ օ֊ն։
Այո՛, փոխուեց։
Է՞լ ինչ կայ ուղղելու։
Փաստօրէն, այստեղ, gyve բառից յետոյ ինչ֊որ սխալ բառ է՝
Ահա, եւ կրկին ինքը արմդիկտո֊ն չի կարողանուց ցոյց տալ՝
Ի դէպ, ինձ թւում է, ես փորձում էի այս բառը փնտրել, ուզում էի իմանալ, ինչո՞ւ էր իմ սիրած խաղերից մէկը gobbler կոչւում։ Ինչեւէ։
Ֆիքսում ենք՝
Իսկ սա՞ ինչ է, իմ ստացած նիշքում flance֊ից յետոյ ինչ֊որ b0 կայ, ահա եւ մուտքում էլ էր՝
Ի՞նչ է անում, ինչո՞ւ համար՝
Ֆիքսում ենք՝
Հիմա կրկին աշխատացնում ենք հաքը, ու նայում ինչ է լինում՝
ահա, հիմա եթէ տալիս ենք ասենք ինտերակտիւ stardict_stardict-editor ծրագրին, ասում է որ կրկնւող բառեր կան։ իրօք, դբ֊ի մէջ կան։ եւս մի սխալի տեսակ, որը գտանք։
օկ, սա արդեն հեշտ է լուծւում՝
եւ հիմա անելով
ստանում ենք ելքային բառարաններ։
Դրանք կարելի է տեղադրել ~/.stardict/dic պանակի մէջ եւ օգտագործել դեսքթոփի վրայ՝
իսկ կարելի է լցնել ~/.local/share/harbour-sidudict պանակի մէջ եւ օգտուել Սեյլֆիշի վրայ՝
Անդրոիդի համար էլ նման բառարաններ կան, դրանք են՝ GoldenDict, ColorDict, Wordmate Fora Dictionary եւ AntTek Dict, կարճ ասած՝ շնից շատ են։
Յոյսով եմ, մարդիկ կան, ով հասկանում են, որ առցանց ծրագրերը, եւ մասնաւորապէս բառարանները, ինչքան էլ լաւը չʼլինեն, մենք չենք վերահսկում, ու դրանք մնում են ՍԱԱՍ, ի տարբերութիւն ծրագրերի ու տուեալների, որ մենք օգտագործում ենք լոկալ։
Ամբողջ նախագիծը՝ հաք անող ծրագրի ելատեքստը եւ սկրիպտը ազատ լցուած են գիթհաբում՝ https://github.com/norayr/armdicto-hack
իսկ բառարանների պանակը՝ այստեղ է http://norayr.am/armdicto/
— http://norayr.am/armdicto/armdicto.zip ստացուած բառարանի նիշքերը
— http://norayr.am/armdicto/armdicto.txt թաբերով բաժանուած բառերի ելատեքստը։
նաեւ հասանելի է գիթհաբում։
ի դէպ, այդ ելատեքստը կարելի է եւ հետ ստանալ բառարանի նիշքերը դեքոմփայլ անելով։
Կրկնում եմ շնորհակալութիւնն անծանօթ Լուսինէ Յարութիւնեանին եւ Աննա Մխիթարեանին, ենթադրում եմ որ իրենք են կազմել այս բառարանը։
բարի գալուստ XXI֊րդ դար, ահա։
ու տենց
Ուրեմն, յիշո՞ւմ էք «only lovers left alive» ֆիլմում
[1] վամպիրնարը ակնոցներով են բարում գցած։ Որովհետեւ լոյս կայ։
Իսկ հիմա մի քիչ այլ թեմայից։ Գաղտնիք չէ, որ երբ մենք վճարում ենք կրեդիտկաներով, «իրենք» գիտեն մենք ուր ենք։ Իրականում իրենք գիտեն որտեղ ենք, քանի որ մենք ունենք մեզ հետ անձնական թրեքինգ սարքեր՝ հեռախօսներ։ Դրանք կպած են երեք ջի/ջիէսէմ աշտարակներին, իրենց մէջ սիմ քարտ է, որը ձեռք ենք բերում անձնագիր ներկայացնելով։ Ամէն մէկիս տեղաշարժը յայտնի է։
Լաւ, թւում է թէ, շատ հեշտ է դրանից պրծնել։ Չես ունենում սիմ քարտ։ Բայց դա էլ բաւական չէ։ Սիմ քարտը օգտագործւում է միայն ցանցում աւտորիզացիայի համար։ Առանց դրա ժամանակին աշխատում էին շտապ ծառայութիւնները։ Իսկ եթէ սիմ քարտ այդ հեռախօսի մէջ եղել է, ուրեմն ԻՄԵԻ֊ն արդեն «վառված» է, ու ձեր տեղանքը յայտնի է ցանկացած րոպէին։
Դրանից կարող է փրկել օդանաւի ռեժիմը, եթէ դրան վստահում էք։ Ես չեմ վստահում։ Մաեմո֊ն ունի տաբլետ մոդ, որ ստուգուած է, քնացնում է ջիէսէմ չիպը։ Էներգիան էլ քիչ է ծախսում։ Կարո՞ղ է արդե՞օք ջիէսէմ֊ը արթնացուել պրովայդերի կողմից։ Չգիտենք, քանի որ ջիէսէմ ֆիրմուերը փակ է, ոչ ոք այն չի կարդացել։
Եթէ կպնում ես միայն վայֆայներին, դա աւելի ապահով է, քանի որ
— բոլոր վայֆայներից կպնողների մասին տեղեկատւութիւնը չի հաւաքւում մի կենտրոնական տեղում։
— վայֆայ քարտի մակ հասցէն լինում է փոխել կպնելուց առաջ (ու յետոյ նոր չեքինուել ֆորսքուերում) ։
Այստեղ կրկին որոշակի վտանգ կայ՝ վարքագծի շաբլոններ։ Պրովայդերը քեզ կարող է նմանեցնել, իմանալով որ ասենք քո մեյլ սերուերին ես կպնում։ Այս առումով, ասենք ջիմեյլ ու դիմագիրք կպնելը աւելի անվտանգ է, քան սփիւռք․ամ, քանի որ սփիւռք֊ը ունի շատ աւելի քիչ ակտիւ օգտւողներ։
Հիմա խցիկների մասին։ Ամենուր կան խցիկներ։ Խցիկները ես դեռ բաւական անվտանգ եմ համարում, քանի որ իրենք չգիտեն մենք ով ենք։ Չի իրականացուած դէմքի ճանաչումը։ Եթէ հանցագործութիւն անես, յետոյ նոր տեսաձայնագրութիւնը կարող է օգտագործուել, եթէ դեռ ջնջուած չլինի։ կենտրոնացած չեն այդ ձայնագրութիւնները, ինչպէս եւ կենտրոնացած չեն վայֆայ ռաութերներին կպնողների մակ հասցէներ պարունակող լոգերը։
բայց եթէ մակ հասցէն լինում է փոխել, ապա երբ «ֆեյս դեթեքշնը» աշխատի դէմքը ի՞նչ անել։
այսպէս, կասկածում եմ, մի տաս տարուց, պէտք է պոնտեր անենք, իբր վամպիր ենք, կամ լաւ չենք տեսնում, ու մութ փաբերում ակնոցներով գցած լինենք եւ ակնոցներով գիրք կարդանք։
[2]
ու տենց
ուրեմն, ուզում եմ մի քիչ գրել իմ մակօս֊ական փորձից։
որպէս դեւ, ով առաջին անգամ է այս օհ֊ի հետ աշխատում։ իմ հին ծանօթ աւստրալիացին իր մակի վրայ հաշիւ է բացել, որ կպնեմ, վոկ֊ը պորտ անեմ մակի։
նախ սիլանգից՝ ասեմ, որ այս գործիքն առաջին անգամ եմ փորձում, օգտւողի տեսակէտից ահագին յարմար է թւում։ Ոչ միայն տողն է ասում, ուր սխալն է գտել, ինչպէս ջիսիսի֊ն, ոչ միայն տողի որ երորդ նիշն է (միշտ զարմանում էի, ինչո՞ւ ոչ մի սի կոմպիլյատոր դա չի անում), ոչ միայն սիրուն գեղեցիկ պսեւդոգրաֆիկայով ցոյց է տալիս՝ ահա, այստեղ է սխալդ — այ այստեղ սա է պակասում, ասենք, բայց եւ… ակնարկում է թէ ինչ անես, որ սխալները ուղղես։
Միւս կողմից, այդ իր վարքագիծը նոյնիսկ յոգնացնում է։ Ասենք, այս դէպքում, լրիւ անիմաստ է զգուշացնել, ինձ թւում է՝
ասում է՝ «place parentheses around the ‘&&’ expression to silence this warning»։ ինչո՞ւ։ կոմպիլյատորը գիտի, չէ՞, ցանկացած սի֊ի կոմպիլյատորը այդքան պարզ բան գիտի, չէ՞ որն է օպերատորների precedence֊ը։ ուրեմն ո՞ւմ համար է։ գրողի, կամ կարդացողի։ որ գրողը տեսնի իր գրածը, ու իմանայ, որն է precedence֊ը, այնպէս չստացւի, որ կասկած լինի, որ նա չգիտի։
բայց սա արդեն ո՞ւմ համար է։ ակնյայտ անգրագէտի՞։ չգիտեմ, լա՞ւ է դա, թէ չէ։ այն էլ լռելեայն, առանց զգուշացումներն յատուկ միացնելու։
Ասենք այս կոդի մէջ կայ սխալ՝
սիլանգը ասում է՝
ասում է… նու ճիշտ բան է ասում, հա՞։ բայց կարող է ես ուզում եմ սենց բան անել, ինձ պէտք է հենց այսպէս, ինչի՞ պիտի հայհոյի։ նկատի ունեմ, նա ինձ նախապէս դնում է յիմարի տեղ։ ենթադրում է, որ ես չգիտեմ ինչ եմ անում։
չգիտեմ, լաւ է դա թէ վատ։
ջիսիսի֊ում իմ ցանկութեամբ կմիացնէի ասենք, -pedantic, ու կնայէի ինչ է ասում։
հիմա համակարգից։
փաստօրէն, ստատիկ բինար նիշք ստանալ չեմ կարող։ մակօս֊ում չի լինի։ իրենք (էփլը, ֆաշիստները, սրիկաները) չեն տալիս համակարգի գրադարանների ստատիկ տարբերակները՝ .a նիշքերը, ասենք։ Որ դրանց միջի .o նիշքերը լինի ստատիկ միացնել իմ ծրագրին։
երկրորդ շատ հետաքրքիր բանը։ այստեղ ELF չկայ, այստեղ Mach-O բինարնիկներ են։
ու այդ պատճառով էլ .so չկայ, կայ .dynlib.
ldd֊ի փոխարէն էլ otool է
ու վերջապէս այն, ինչը լրիւ անսպասելի էր։
ուրեմն, ես երբ voc֊ը թեստաւորում եմ, անում եմ այսպէս․ ստացա՞յ նոր վարկածը, իրենով իրեն շինում կոմպիլացնում եմ, ու նայում եմ md5 գումարը նոյնը մնա՞ց թէ չէ։
ինձ պէտք է որ նոյնը մնայ, եթէ չէ, ուրեմն ինչ֊որ բան սխալ է, ինքն իրեն վերարտադրել չի կարողանում։ ու սխալը երկար չի թաքնւում, արդեն երկրորդ անգամ, յաջորդ սերնդի վարկածը կամ ինքն իրեն, կամ այլ մոդուլներ կոմպիլյացիա անել չի կարողանում։
այս անգամ, նա ինքն իրեն ստաբիլ ստանում է, լրիւ գրադարանները ստաբիլ կարողանում է շինել, իսկ արի ու տես, որ իր իսկ md5 գումարը հա փոխւում է։
ամէն անգամ կոմպիլյացիայից յետոյ փոխւում է։
ես մտածում էի՝ խնդիր ունեմ։ ես եմ մի բան սխալ արել։
յետոյ մտածեցի, ո՞վ գիտի ի՞նչ է այդ ոչ էլֆ օ֊մախ բայնարին։ մի հատ ․օ֊ները ստուգեմ։
բոլոր գեներացւող ․օ֊ները նոյն էմդիհինգն ունէին։ Դա ինձ հանգստացրեց։ Բայց ամէն անգամ լինքինգից յետոյ ստացւած նիշքի էմդիհինգ գումարը փոխւում էր։ Յետոյ պարզեցի, որ այդ մակի ֆորմատի ձեւն է, ամէն անգամ լինքերը մախ բինարիի մէջ uuid է սարքում խփում։ այն պէտք է իրեն համապատասխանեցնելու համար արտաքին dwarf debugging տւեալները յստակ այս կամ այն նիշքի հետ։
այնպէս որ զգօն եղէք մակի համար գրելիս․ սիլանգը ձեզ կարող է յիմարի տեղ դնել, համակարգը ստատիկ բինար սարքել չի թողնի, իսկ լինքերը ամէն անգամ նոր ձեւի նիշք է արտադրելու նոյն կոդից։
ու տենց
Սովորաբար առաւօտները ես առանց աչքերս բացելու n900֊ի կոճակն եմ սեղմում, նա ինձ ժամն է ասում։ Եթէ աչքերս բացեմ, ապա այլեւս չեմ քնի։ Իսկ այսպէս, իմանում եմ ժամը, ու հասկանում, ինչքան դեռ կարող եմ քնել։
Մի քանի օր է, նոկիան չեմ օգտագործում, մարտկոցը փչացել է։ Ու այսպիսի ելք գտայ, փակ աչքերով սեղմում եմ ↑ ու յետոյ ↩։ Իսկ մինչ այդ հաւաքած հրամանը սա է՝
Ափսոս, ֆեստիւալը հայերէն չի խօսում։
Պէտք է խօսացնել։
ու տենց
Յիշո՞ւմ էք չէ, ասենք ֆրինեթի ժամանակը։ Երբ նիքով հնարաւոր էր հասկանալ, արդեօ՞ք մարդը հին օգտւողներից է, թէ նոր։
Առաջինները հնարաւորութիւն ունէին գրանցել իրենց անունները։ Դա այնքա՜ն գժանոց էր, երբ ունէիր, ասենք նորայր աթ ֆրինեթ։
Երեւում էր, որ հնաբնակ ես։
Դէհ, յահու֊ում այդ մասին անհնար էր մտածել։ Բոլոր լաւ անունները վաղուց զբաղեցւած էին։
Ու ապա մարդիկ սկսեցին ո՛վ՝ իր անուն֊ազգանունով հաշիւներ բացել, կամ անուն ազգանունից կազմւած յապաւում֊բառախաղով, ո՛վ էլ՝ հաքերական ձեւով, ասենք օ֊ի տեղը զրօ նշել, եւ այլն։ Կամ էլ՝ պետք էր լինել հնարամիտ, ու քեզ բնութագրող կեղծանուն մտածել։ Ինչը շատ հաւէս է։ Կարելի էր իմանալ, ով է իր կեանքում պուպսիկ88 մեյլ․ռու֊ն ու ով է մարիշոկ2֊ը։
Բայց, ինչպէս ասում է այս փոստերում մտահոգւած մարդը, այդ ժամանակներն էլ են անցել։ Յաջողակ չեն կեղծանուն ընտրելիս նոյնիսկ ծայրայեղ մարգինալները։
Խնդիրը աւելի է բարդանում, եթէ մեյլի հաշիւ չէք բացում, այլ ասենք՝ սքայփի։ Քանի որ եթէ մեյլի դէպքում կարելի էր գնալ, ու ասենք կանադա․քոմ֊ում, կամ մոզամբիկի փախած սերւերում գրանցել անունովդ հաշիւ, ապա սքայփը միակն է եւ անկրկնելի։ Կենտրոնացւած սերւիսների հե՞տ ինչ անել, ինչպէ՞ս այդ հարցը լուծել։
Լուծել, իրականում պէտք չէ։ Փոստերի հեղինակը բնաւ չի հասկացել, որ համացանցն ըստ բնոյթի ապակենտրոնացւած է։ Որ եթէ ֆրինեթը միակ հայկական տեղական ազատ մեյլ սերւերն էր՝ ֆրինեթ ցանցի մէջ, ապա համացանցում միշտ էլ կարելի է գտնել հարմար սերւիս։ Կամ՝ ստեղծել քոնը, գրանցո՞ւմ էին, չէ՞ իրենց ազգանունով դոմեններ, ու մեյլէր սարքում՝ արամ@արամեան․քոմ, ասենք։ Ահա, իսկ արի ու արա դա սքայփի, կամ դիմագրքի, կամ էլ որեւէ այլ սերւիսի դէպքում։
Այո, պատասխանը՝ ապակենտրոնացումն է։ զբաղւա՞ծ է ջոյնդիասպորայում օնիկը՝ գնա գերասպորա․դէ կամ սփիւռք․ամ։ Միշտ էլ տեղ կգտնես։ Բոլորին հարմար տեղ կգտնւի։ Քանի որ սերւերների քանակը սահմանափակւում է միայն ռեալ այփի֊ների քանակով, իսկ ռեալ այփի֊ները ipv6 ստանդարտով աւելի են, քան ատոմները մեր մոլորակի վրա։
Կենտրոնացւած սերւիսները կմեռնեն, ու ինչքան քիչ մենք իրենցով օգտւենք՝ այնքան շուտ։ Կամ ստիպւած կլինեն ապահովել ապակենտրոնացւած միջավայրում աշխատանք։ Ու դիմագիրքը ստիպւած կլինի թողնել իր յուզերներին «ֆրենդել» գփլասից, ու այլ սոցիալական ցանցերից։
Իսկ աւելի լաւ է՝ բացիր քո հանգոյցը, եւ տէր եղիր այն տարածքի, ուր քո սպասարկիչն է, քո տւեալներով հանդերձ։
Հ․ Գ․ — արդեն եկել է այլ ժամանակը։ Ժամանակը, երբ դիմագիրքը, օդնոկլասնիկը, եւ այլ սպասարկիչները չեն թողնում ունենալ հնարած անուն։ Իսկ ազատ ծառայութիւնները, դիասպորա֊ֆրենդիկա֊ի պէս, թողնում են մնալ անանուն։ ։Ճ
եւ այդպէս
սա իմ կոմպիլյատորի աշխատանքի թրեյսն է, որ պարզ բան է անում՝ վերագրում կոմպիլիացիա անում։
ստացուած է օգտագործելով gdb, callgraph, graphviz ծրագրերը։
ու տենց
Օփենմոկո համայնքի էլ․ փոստի ցանկում ոմն Միքայել Սփեյսֆալկոնը, ով չի օգտագործում իր իսկական անունը համացանցում, յայտարարել է, որ իրեն հաջաղուեց հայթայթել Թեքսաս Ինսթրումենթսից հոսած ջիէսեմ ֆիրմուերի ելատեքստ։ Հաղորդագրութեան թեման է՝ First small steps towards free GSM firmware.
I am very pleased to announce that after many years of searching, I have finally found a copy of TI’s firmware deliverable package for their Leonardo development board, i.e., for their Calypso/Iota/Rita chipset reference platform. It is the package which TI must have given to all of their chipset customers including Nokia, Motorola, Compal, FIC/Openmoko, LG, BenQ and many others, and which was used by all of these companies as the starting point for making their unique proprietary firmwares.
Իրօք, դրանք դեռ առաջին քայլերն են, որպէսզի մենք ունենանք ազատ ԾԱ որ կառավարում է մեր սարքերի ջիէսէմ մոդեմը։
Լաւ նորութիւնն այն է, որ մենք այժմ ունենք, ոչ միայն ֆիրմուերի ելատեքստը, որը, գուցէ լեգալ չի կարելի օգտագործել (որոշ ռեպրեսիվ երկրներում) այլեւ լրիւ ազատ գործիքներ, այն սարքի մէջ լցնելու, ֆլեշելու համար։ Մինչ այդ օփենմոկո օգտագործողները պէտք է կիրառէին Թեքսաս Ինսթրումենթսի սեփականատիրական գործիքը նոյնիսկ ԾԱ֊ն ֆլեշելու համար։
Ահա, ես որոշեցի փորձել, եւ սրանք իմ նոթերն են՝ ինչպէս կոմպիլյացիա անել եւ տեղակայել leo2moko ֆիրմուերը։
Փոխարէնը օգտագործել քրոսկոմպիլյատորներ, եւ նախընտրում եմ կոմպիլացնել ելատեքստը հենց սարքի վրայ, չէ՞ որ օփենմոկոն ազատ սարք է, ու ես կարող եմ տեղադրել կոմպիլյատոր։ Սոյն նոթերը արուած են SHR օպերացիոն համակարգն օգտագործելիս։ Եթէ ձեր համակարգն այլ է, պէտք է մի քիչ փոփոխէք գործընթացը։
opkg install gcc
opkg install gcc-symlinks
opkg install libc6-dev
opkg install binutils
opkg install make
opkg install coreutils
Լաւ կլինի ժամանակը սինխրոնացնել մինչեւ գործի անցնելը։
/etc/init.d/fsotdld restart
Քաշում ենք ֆլեշերի ելատեքստը՝
wget ftp://ftp.ifctf.org/pub/GSM/FreeCalypso/loadtools-r1.tar.bz2
Բացում՝
mkdir loadtools
cd loadtools
tar ĵvf ../loadtools-r1.tar.bz2
խմբագրում makefile֊ը, ինչպէս խորհուրդ է տրւում readme֊ում, նշէք CFLAGS֊ը որպես
CFLAGS= -O2 -march=armv4t -mtune=arm920t -DGTA0x_AP_BUILD
եւ
EXTRA_OBJ=gtapower.o
հապա make անենք
make
make install
այս երեկ բինարնիկները այժմ տեղակայուած են /usr/local/bin֊ում
fc-iram fc-loadtool fc-xram
Բաց թողէք այս քայլը, եթե ուզում էք ֆլեշել արդեն իսկ նախապէս քոմփայլ արուած ֆիրմուերը։
Աւաղ, այժմ անհնար է կոմպիլացնել ֆիրմուերը ազատ կոմպիլյատոր՝ օրինակ ջիսիսի օգտագործելով, ու մեզ պէտք են ուինդոուս գործիքներ Թեքսաս Ինսթրումենթսից։ Լաւ նորութիւնն այն է, որ դրանք աշխատում են wine֊ի տակ, ու մենք կարող ենք աշխատացնել դրանք ուայնով ցանկացած ԳՆՈՒ/Լինուքս մեքենայի մէջ։ ԹիԱյ֊ի միջավայրը իրականում օգտագործում է մեզ քաջ ծանոթ յունիքսական գործիքների ուինդոուս պորտերը։ Այնպէս որ անհամեմատ աւելի հեշտ կլիներ, եթէ մենք կարողանայինք նոյն գործիքներն օգտագործել բնիկ(նեյթիւ) կերպով։
Ահա, վերցնում ենք այս երեք նիշքը՝
ftp://ftp.ifctf.org/pub/GSM/FreeCalypso/leo2moko-r1.tar.xz
— ելատեքստը
ftp://ftp.ifctf.org/pub/GSM/TI_src/wine/installed-env.tar.xz
— միջավայր, այն քոմփայլ անելու համար
wget ftp://ftp.ifctf.org/pub/GSM/TI_src/wine/nowhine.c
ու այսպիսի հաւէս վրափեր։
gcc -o nowhine nowhine.c
cp nowhine /usr/local/bin
nowhine կտրում է անկապ անպէտք բլթբլթոցը (whining) wine ծրագրի ելքից։ Փաստօրէն, սա ուայնի ուրափեր է, կարելի է այն եւ չօգտագործել։
Հետո ամեն ինչ շատ տրիւիալ է՝ բացում ենք արխիւները, աշխատացնում յատուկ բիլդ սկրիպտն, ու այն ամէնն անում է։
wget ftp://ftp.ifctf.org/pub/GSM/FreeCalypso/leo2moko-r1-bin.tar.bz2
— ահա սա, կամ եթէ նախապէս բիլդ էք արել, ապա օգտագործէք ձերը։
պէտք է նախապէս սպանել որոշ դեմոններին, որ բնակւում են մեր օփենմոկոյի մէջ՝ որ չխանգարեն լցնելու պրոցեսին՝
killall fsodeviced
killall fsoaudiod
killall fsousaged
killall fsodatad
killall fsonetworkd
killall fsogsmd
killall phonefsod
killall phoneuid
killall frameworkd
Աշխատեցնում ենք ֆլեշերը՝
s3c24xx-gpio b7=0
fc-loadtool -h gta02 /dev/ttySAC0
Պէտք է անկապ հաղորդագրութիւններ տեսնէք, ու յետոյ՝ loadtool>
հրաւէրը։
Այստեղ շատ կարեւոր է բեքափել հեռախօսի միջի կալիբրացիայի տուեալները, դրանք մեզ պէտք կլինեն, եթէ ինչ֊որ բան այնպէս չգնայ։
flash dump2bin my-flashdump.bin
scp արէք այն ձեր կարգիչ, պահէք որեւէ տեղ, ոչ միայն հեռախօսի մէջ։
Անցանք գործի՝
flash erase 0 0x300000
flash program-m0 gsm-fw.m0
quit
reboot
Շատ հետաքրքիր նախագիծ է սա՝
ftp://ftp.ifctf.org/pub/GSM/FreeCalypso/mpffs-tools-r1.tar.bz2
այն մասին է, ինչպէս գրել֊կարդալ ջիէսեմ մոդեմի փաստացի առանձին կարգչի նիշքային համակարգը։
Ահա, մոկոյի ջիէսեմ֊ի վարկածը պիտի որ սրա պէս լինի՝
եւ այդպէս
Երեւի թէ, իմ ամենամեծ խնդիրներից մէկը առցանց սերւիսների հետ, ներառեալ Դիմագիրքը, այն է, որ իրենք աննկատ փոխարինում են տեքնոլոգիա գաղափարը՝ ընկերութիւն գաղափարով։
Ամենափայլուն օրինակը հանրայայտ գուգլ բայն է, երբ ասում են՝ գուգլիր, ոչ թե, ասենք, ոստափնտրիր։ Չնայած մենք բոլորս գիտենք, որ ոստայնում փնտրելը բնաւ չի սահմանափակւում գուգլով։
Դիմագրքի, թվիթերի պես ընկերութիւնները խուսափում են ստանդարտ տեքնոլոգիաներ օգտագործելուց այնպէս, ինչպէս էփլը խուսափում է ստանդարտ բոյն սարքելուց։ Այդ իսկ պատճառով էլ մարդիկ մոռանում են, որ Համացանցը՝ ցանց է, ոչ թե այս կամ այն ընկերութեան ծառայութեան հետ կապ հաստատելու միջոց։
Ահա թէ ինչու այսպէս կոչւած ԾԱՈԾ(ԾԱ որպէս ծառայութիւն, saas), խուսափում են ասենք rss հոսքեր օգտագործելուց։
Ահա թէ ինչու մեզանում տարածւած է «ո՞նց է քո սքայփի անունը» հարցը», ու ոչ թէ «ո՞րն է քո չաթ հասցէն», ինչպէս մենք էլ․ փոստի դէպքում։
եւ այդպէս
մեր սպասարկիչները, տպասալերը՝ ռասփբերրիներն ու մարսերը, ակւարիումների պես են։ ստեղծում են յատուկ միջավայր, որ մենք յետոյ բնակեցնենք դրա մէջ վորդփրեսներ, սփիւռքեր, բոտեր, ջաբերներ։
եւ այդպէս
Երբ գիտես, ինչպէս օգտագործել կոնսոլ, դա նման է նրան, որ դու կարող ես խօսել կարգչի հետ։ Աւելի ճիշտ, դու նրան գրում ես։
Երբ դու գիտես ինչպէս օգտագործել մուկ, դա նման է նրան, երբ դու չգիտես լեզուն, ու փորձում ես ձեռքերը շարժելով ինչ֊որ բան հասկացնել։
Կարգիչները սովորեցուած են որոշակի ժեստեր հասկանալ, բայց դու չես կարող բացատրել նրան ամէնը այս ձեւով, առանց տեքստ։
Շենդերովիչը պատմում էր ինչպես նա գնում էր աշխատանքի, ու այնտեղ կողքը Մոսկվայի կառավարությունն է, լիֆտի մոտ մի տղա, որ տարիքով իր տղան կարող է լիներ, բայց հագինը մի տաս հազար դոլարի էր, այդ տղան տենց հանգիստ ու բարձրաձայն ասում էր հեռախոսով որ դե տենդեր է ու հարմար չէ մի տեսակ, մեկին գտեք ձեւական որ տենց պարտվի, քանի որ լավ կլիներ մրցակից լիներ, ու դե նա էլ իր մասը խաղի համար կստանա։
Բայց ամենակարեւորն այն է, որ նա բարձրաձայն էր խոսում, ու չէր քաշվում բնավ, ու դա այն մասին է, որ նա լրիվ նորմալ է համարում, որ դե սավաննա է, ով ում կուտի՝ կուտի, բա տենց պետք է լինի, տենդեր է, բա էլ ուրիշ ձեւ ո՞նց։
Ու ես մտածում եմ, ասենք նա, կամ նա, կարծես այնքան խելացի են, հա՞, չես ասի որ հիմար են, երբ պետք է լավ էլ գործ են անում, լավ էլ խորանում են, բայց նրանք, նրանք լրիվ ընդունում են այդ իրականությունը սավաննայոտ՝ դե տենցն է սելյավին, աղջիկները՝ ֆեյսբուքում են, ապա մենք եկանք ձեզ մոտ, գուգլը xmpp֊ն փակում է՝ դե պարզ է, բիզնեսի տեսանկյունից ձեռնտու քայլ է…
Իմ մոտ տասնյակ կոնտակտներ կան ջիթոքից։
Ու շուտով էլ չի լինի, գրեթե դատարկ է մնալու չաթիս պատուհանը։
Երկու հոգի կա jabber.org֊ից, ու մի՝ dukgo.com֊ից։
Երեքի հետ ավելի շատ անցանց եմ շփվում, քան առցանց։
Իսկ նա, այն խելացին, ով չունի չգուգլ հաշիվ, այնպես նայում է իմ վրա միամիտ հայացքով, ու հարցնում՝ բա ի՞նչ ես անելու, գալու ես ջմեյլ չէ՞, չէ՞ — գալու ես սքա՞յփ։
Ու մտքով չի անցնի չընդունել այդ դարվինիզմը, գնալ դրան ընդդեմ, վիրավորվել գուգլի այդ քայլից, ու բացել իրեն այլ xmpp հաշիվ։
Չէ, չի անցնի, կյանքը այդպիսինն է։
Աղջիկները ֆեյսբուքում են, ու ապա մենք եկանք ձեզ մոտ, իսկ այն որ գուգլը xmpp֊ն փակում է՝ նրան արդարացնում է՝ դե գիտես, նրանք ֆունկցիոնալ են ավելացնում։
Իսկ ինչի, xmpp֊ի մեջ չի՞ լինում ավելացնել։ Այն այդպես էլ կոչվում է՝ extensible, ու գրողը տանի, այնտեղ ամեն ինչն է հավելումներով, բացի օնլայնանալուց ու օֆլայնանալուց գրեթե։
Ակնհայտ է որ դա բիզնես որոշում է, այնպես, ինչպես ակնհայտ է որ Նավալնու գործն է շինծու, բոլորի համար ակնհայտ է, բայց մեկ է՝ կարդարացնեն, ու դա քիչ է, մի հատ էլ սպասում են, որ դու էլ կարդարացնես, ու կընդունես, կասես դե հա, գուգլի հաշիվ կունենամ, կխոսենք։
Չէ, սիրուն ջան, իմ աղջիկները չեն ֆեյսբուքում, ով կողքերը չի նայում, ու բան չգիտի ինչ կա շուրջը, իմ կարդացողը չէ նա, ով պետք է այնտեղից հղումով գա, ու ֆիդերի մասին չգիտի, ու ես նորմալ չեմ համարում, երբ xmpp֊ն փակում են, ու նորմալ չհամարելով՝ չեմ գնա ոչ գուգլ, ոչ էլ իրան ինադու՝ սքայփ, քանի որ պեպսին կոկայից լավը չէ։
Ու այո, այս քայլը ավելի կկտրի իրարից լիքը մարդ, նրանց, ով կմնա միայն ջաբերներում, ու նրանց, ով կչաթվի ֆեյսբուքում ու գուգլում։
Ու դուք միամիտ կնայեք ինձ ու կասեք հանդիպեքիս՝ դե մենք «սա» ենք օգտագործում, իսկ դու այնտեղ չկաս։
Իսկ առաջ կա՞յի, էլի չկայի չէ՞, բայց խոսում էինք։
Բա ո՞նց է դա նորմալ, բա ինչի՞ է պետք այնտեղ լինել խոսելու համար, ու ամենակարեւորը ո՞ւմ է պետք։ Քե՞զ պետք է ես գուգլի հաշիվ ունենամ քո հետ շփվելու համար։
Դու չե՞ս ուզում ունենալ հաշիվ որից ում ուզես ֆրենդես առանց սահմանափակում, ախր դա դու չես կարող ֆրենդել, ոչ թե ես, դա քեզ չեն թողնում, ոչ թե ինձ։ Հետո՞ ինչ որ ես եմ մենակ մնում դրանից հետո։
Բարեւ, սիրուն ջան։
Ճիշտ բռնիր այֆոնդ, ինչպես պատգամել է պապիկ ջոբսը։
Թե չէ չի լսվի։
Պակա պակա։
Կտեսնվենք անցանց, պատահաբար։
Քանի որ դու ցանցում չես, դու հանգույցում ես այդ ցանցի։
Ուռած հանգույցում, որ առողջության մոտիվներով օրգանիզմներից հեռացնել է պետք։
կտեսնվենք անցանց, երբ դու պատահաբար դուրս գաս Փարպեցի, իսկ ես պատահաբար այնտեղ անցնեմ։
կտեսնվենք անցանց, պատահաբար՝ համերգին, ինչպես դա անում էին դինոզավրերի ժամանակ։
կտեսնվենք անցանց, պատահաբար՝ երբ դու անցնելու ես մետրոյում էսկալատորով բայց մյուս ուղղությամբ։
Դու ինձ ուրախ ձեռքով կանես, ու կժպտաս։
Կտեսնվենք անցանց, երբ դու դուրս ես գալու տրանսպորտից, իսկ ես մտնելու եմ, ու դու կասես՝ վաու, էս ո՞ւր ես կորել, կգա՞ս թեյ խմենք։
Իսկ ես կասեմ՝ թեյ խմենք որ ի՞նչ անենք, ես պատահական մարդկանց հետ թեյ չեմ խմում։
Իսկ դու պատահական մարդ ես։
ու տենց
Ով չգիտի, Նոկիայից գնացած կամ հեռացված աշխատողներն են շարունակում իրենց Միգո Մաեմո նախագիծը։
իսկ ես հավանել եմ ինտերֆեյսը, շարժումներով կառավարելը, Ն9֊ից ցրած ու փոխած սվայփը։
Կարեւոր է ինչպես, շարունակելով մաեմոյի ու հարմաթանի ավանդույթները, իրենք միակն են ում մոտ այսպես ասած «մինիմայզ» արած ֆոնում կատարվող ծրագիրը նույնիսկ փոքր թամբնեյլի շարունակում է աշխատել, օրինակ շարունակում է ցույց տալ տեսանյութը։
Ու նույնը սվայփի ժամանակ։
Նաեւ կարեւոր է որ մաեմոյի պես աբստրակցիա են արված կոնտակտները՝ ուզում ես ֆբ֊ով ուղարկի, ուզում ես սմս, հավանաբար նաեւ ուզում ես սքայփով զանգիր, ուզում ես ջաբերով, ուզում ես՝ բջջային կապով։
Դուրս է գալու շուկա տարվա վերջում, արժի 400 եվրո, որը թանկ չէ, իսկ հաջորդ տարվա սկզբին էժան դիվայս աղքատ, կամ այլապես զարգացող երկրների համար։
Հիմա իրենց երեւի օդի պես պետք է փող ու պրեօրդեր են կազմակերպել, որ օգնի արտադրել։
Ինձ անձամբ պետք է իսկական ստեղնաշար, ու ես հուսով եմ իրենք շուտով կհայտնեն, երբ կլինի դրանով սարքը, քանի որ խոսակցություններ ստեղնաշարով սարքի մասին չեն մարում։
ու տենց
Ինչի՞ են մարդիկ ուզում աշխատել հայտնի կորպորացիաներում, ասենք՝
գուգլում, կամ մայքրոսոֆթում։
Իհարկե պատճառները տարբեր են, գիտակցված ու չգիտակցված, բայց ես ուզում եմ շեշտել հետեւյալները՝
ա — երեւալ նա, ով ազդում է շատ մարդկանց վրա։
Ասենք եթե աշխատում ես Մոզիլայում, ապա քո մասին կասեն՝ նա աշխատում է Մոզիլայում։
Քանի որ մարդկանց նկարագրում են իրենց արած գործով։ Ու դա բնական է։
նույն պատճառով շատերը ձգտում են դառնալ ռեժիսոր կամ գրող։ Նա նկարում է մեկ գովազդ, իսկ այդ գովազդը բոլորը տեսնում են։ Ուզած չուզած։ Լավ, եթե նա գրող է, ու լավ բան է գրում, ապա նա այն քչերից է ով գեներացնում է այն, ինչ մյուսները, «բոլորը» կարդում են։
Հայտնի տեղ աշխատելը քեզ ազդեցիկ զգալու էժան, այսինքն հեշտ միջոց է։
Ընդամենը պահանջվում է ընդունվել աշխատանքի, ու քեզ ասոցացնում են աշխարհ փոխողի հետ։
Ո՞րն է այս դեպքում ոչ թե երեւալն, այլ լինելը։
Ստեղծել սեփական նախագիծ, որը կփոխի աշխարհը, կամ գոնե լայն կիրառություն կգտնի։
Սակայն դա արդեն պահանջում է ոչ միայն թեստեր հանձնել իմանալ, այլ լինել զարգացած ու ունենալ լավ մտքեր։ Այն է ինչպիսին իրականում ուզում են լինել, բայց չեն կարողանում։
Ու այստեղ ես չեմ կարող չասել, որ եթե ավելի զարգացած լինեին, կհասնեին նրան, որ էական չէ, քանի հոգի է օգտվում իրենց արածով։
Իհարկե, եթե մարդ չի օգտվում կարող է նշանակել որ անկապ հիմար բան է, բայց նաեւ կարող է նշանակել, որ շատ մարգինալ է։
Այդպես եւ լուսանկարիչները, որ ֆոտո անել չգիտեն, իրենց մխիթարում են որ իրենցը վեհ արվեստ է։ Ես իհարկե այդ մասին չեմ։ Ես, ասենք հասքելի, կամ սխեմի, կամ գույի, կամ այդենծիկայի մասին եմ։
Ու դա այլ պատմություն է։
Ու տարբերելը շատերի համար բարդ է, մասնավորապես եթե դա դու քեզ պետք է տարբերես։ Միշտ լինում է գայթակղություն գրելու անունդ այս բայց ոչ այն ցանկի մեջ։ Հասկացողների ու վեհերի, ոչ թե հիմար անպետք բան անողների, որ ոչ մի կերպ չեն սովորում ու երրորդ տարին է ֆլեշով ճակատիդ են խփում։
Գործը առավել եւս բարդանում է, քանի որ ինչքան էլ անճաշակ բան չանես, ու չլցնես համացանց, միշտ կգտնվեն ավելի անճաշակ մարդիկ ով դա կհավանեն։
Բա ո՞նց իմանալ, նրանք անճաշակ են թե դու լավ բան ես հաջողացրել։
Երկար պատասխանելու հարց է, ու այս փոստի համար չէ։ Ամենահեշտ դեպքը՝ նրանք ամեն ինչն էլ հավանում են։ Ով ինչ հիմարություն անի։
Այնպես որ դուք մեկ է այլ հիմարների շարքում եք։
բ — լինել մոսկա։
Ես ու առյուծը ստեղ անցնում ենք, ճանապարհ տվեք։
Ես աշխատում եմ այսինչ ֆիրմայում, ուրեմն ես իրա մասն եմ, ես ձուլված եմ իրան, ու ապա իր պես կարեւոր եմ, ես այդ հզորության մասնիկն եմ, ուրեմն ես էլ եմ հզոր ու վախենալու ու կարեւոր։
Ու մոռանում են, որ ընդամենը վինտիկ են այդ ֆիրմայում, իրականում։
Մոտավորապես այդ պատճառով վերցնում են ռոտվեյլերների կամ պիտերի, կամ ինչ֊որ վախենալու ու կամ »կարեւոր» ավտոներ։
Այդ պատճառով Երեւանում ամեն բոմժ ունի թանկ հեռախոս, իսկ եթե ոչ թանկ, ապա թանկի չինական կեղծ տարբերակը։
Ու դա կրկին երեւալու, ու չլինելու մասին է։
Կեղծ հեռախոսը ինքնին վատ չէ, վատը մոտիվն է ունենալ այն, ինչ երեւում է այլ բան, որպեսզի տպավորություն թողնել այլ բան ունեցող մարդու ու դրանով թվալ այլ։
Իսկ եթե կեղծ ունես, քանի որ չես ուզում լիքը փող տալ ֆիրմա հեռախոսին, ու գիտես որ կեղծ է, բայց չես ուզում անկապ սպառես, ու մտածում ես որ անիմաստ է անվան համար փող ավելացնել, դա լրիվ այլ է
ու տենց
Քանի անգամ տարբեր ախպերությունները որոշում էին օնլայն ՏՏ հանդես ստեղծել, ու ոչ մի բան չէր ստացվում։ (ախպերությունը ըստ սահմանման փակ խումբ է։ իսկ մենք այ սենց բան կանենք։ ոչ թե դուք, մենք։ քանի որ ձեզ չգիտենք, ու առհասարակ դուք ո՞վ եք որ իմանանք)
Իսկ հետո հայտնվեց հայ֊այթի․օրգը ու պարզվեց որ լիքը մարդ սկսեց գրել։
Դա այն մասին է, որ մենք (ե՞ս) թերագնահատում ենք համայնքները (մեր համայնքը), ավելի ճիշտ՝ դրա զարգացման պոտենցիալը։
(
Ի դեպ, բնավ փաստ չէ, որ փող ծախսող, այսինքն հեղինակին վճարող հանդեսը, այդպիսի հոդվածներ կունենար։ Մասամբ այն պատճառով, որ փողը քիչ կլիներ, իսկ մասամբ այն, որ փողը լավ մոտիվատոր չէ։
(Փողը բավական չէր լինի ասելով նկատի ունեմ՝ ինչի՞ ես այս փողով պիտի տեքստ գրեմ ու վաճառեմ, որ հետո հեղինակային իրավունքն էլ (քոփիրայթը) իմը չլինի, իսկ ինչ որ կապիտալիստ այն ըննհամենը հրապարակելով փող աշխատի։ Գուցե այս երեւույթին սովոր են լրագրողները, ով, ըստ սահմանման իրենց գրածը ծախող մարդիկ են, ամեն հետեւություններով (ով վճարում է, նա եւ պատվիրում է երաժշտությունը), սակայն ոչ ճարտարագետները կամ մատենագիրները, ում այդ համար ըստ սահմանման դրամ նախատեսված չէ։ (Իհարկե բոլորս էլ գիտենք, այսինքն բանական ենթադրություններ ենք անում թե ով ում հետ է քնել ումից ու ինչի համար է))
)
Այն ժամանակ, երբ կա շոուինգ օֆ քեզ ցույց տալու լավ ձեւ՝ այսինքն ինչ֊որ հետաքրքիր բանի մասին հետաքրքիր գրելու հնարավորություն, ու ժողովրդավարական կարմա վերելակը ֊ համայնքը գործում է։
Իհարկե, կան շատ անկապ տեքտեր, նույնիսկ տնայիններ են տեղադրում։ Այսինքն, այնքան ասելու բան չկա, բայց այնքան ժամանակ կա։ Ու ցանկություն երեւալու։ Ապա պատասխանը չիթինգն է։ Էն օրը ստիպված տնային է գրել։ Կարելի է հրապարակել։ Եւ սպանել երկու նապաստակ։ Իրենց արեւին սպանել, բնականաբար։
Իհարկե, հաբրի կլասի տեքստեր դեռ չունենք։ Առանցքային բառը՝ դեռ։
Բայց հիմքը կա, ու ես համոզված եմ որ մի քանի տարի անց տեքստերի որակը անհամեմատ ավելի բարձր կլինի։ Ու այսորվա ամենալավ հոդվածները կլինեն պարզարես միջին։
Ու համացանցը հաջողված թարգմանութզուն է։ Համացանցը համայնքների մասին է։
եւ այդպես
տենց, երեկ պատմել են, որ մեկը այփադ է ուզում, չորս հարյուր հազար արժի, ու մտածում է որտեղից փող ճարի, առնի։
այփադ/այֆոն ուզելն իմ համար դասագրքային օրինակ է, երբ ես ասում եմ, որ զարգացման հետ ոչ միայն պահանջները մեծանում են, այլ եւ նվազում ֊ ի․ե․ եթե զարգանում ես, պարզվում է, որ քեզ ոչ մի այփադ էլ պետք չէ։
Ու տենց, ասում էին, բացատրում ենք, որ չարժի, որ շատ ավելի էժան, շատ ավելի լավ բաներ կան, իսկ որ եթե նոութ վերցնի, ու մի հատ էլ ազատ ՕՀ դրա վրա, ապա այն հիմար սահմանափակումները չի ունենա, իսկ նա չի ընդունում, չի ընկալում։
Ու ես ասում էի ֊ դե դա էլ իր զարգացման մասին է, եթե նա այփադ չառնի, նա համ վատ է իրեն զգալու որ այփադ չունի, համ էլ չի կարողանա գնահատել այն, ինչ ունի։
Ու որ նրան մտափոխել չի լինի, որովհետեւ երբեք չգիտես ինչի է նա ուզում այփադ ֊ այսինքն այն պատճառները, որ նա բերում է՝ դրանով հեշտ է ինտերնետ գողանալ, օրինակ, համ անհեթեթ են, համ սուտ։
Իսկ իրական պատճառները մենք երբեք չենք իմանա, ոչ միայն այն պատճառով որ պետք է իրեն փորել երկար, ու երկար, ու հասկանալ այս կամ այն սահմանումը իր մեջ որտեղից է, այլ նաեւ այն պատճառով, որ նա ինքը իրեն ազնիվ չի ասի որն է պատճառը, ուր մնաց մեզ
Ու մենք կարող ենք միայն ենթադրել որ նա ունի որոշակի զգացումներ, ապրումներ, որ նա կապում է այդ սարքի հետ՝ օրինակ, նա ունի ինչ֊որ բաների պակաս, այլ խոսքերով ֊ դատարկութոյւն, ու իրան պետք է այն լրացնել։ Նրան պետք է , գուցե որ նրան զվարճացնեն։ Կամ նրան պետք է որ դա լինի վեհության ատրիբուտ, ու որ մարդիկ մտածեն ֊օօօօ ֊ իր մոտ այփադ է։
Կամ նա կարծում է որ ամեն իրեն հարգող մարդ պետք է այփադ ունենա, ու առանց դրա, նա իրեն լավ չի զգում։
Իհարկե, ես կարծում եմ, որ երբ նա այն ունենա, այդ ուրախությունը կտեւի հինգ րոպե։ Որովհետեւ դատարկությունը անհնար է փակել այփադով։
Ու նա կփնտրի մի այլ բան։ Ասենք նոր ծիտ։ Կամ նոր հեռուստացույց ֊ «էն որ սքայփով է, գիտե՞ք, ու նոր էկրանով»։ Կամ ինչ֊որ մի բան, քանի որ, ինչպես Ֆրոմը գրում է, նա ծտի ձագի պես բաց բերանով սպասում է, որ այդ բերանի մեջ ճիճու դնեն։ Դա է խնդիրը։ Այփադը ռեալիզացիայի դետալ է
Ընդամենը։
ու տենց
Ճարտարապետների գործն էլ գործ չէ։
Նրանք էլ ամեն օր չէ որ ամառային են նախագծում, ինչ ասես բուդկա ստիպված չեն նախագծել։
Նենց չէ, որ ծրագրավորողներն են ամառային նախագծում։
Իրենք շատ շատերից հաճախ են բուդկա նախագծում, պարզապես, եթե ճարտարապետները գիտեն, որ եղածը մեծ բան չէ, բուդկա է, ապա ծրագրավորողները՝ հպարտանում են, իրենց էլիտար ու կարեւոր են զգում։
այնպես որ զգոն եղեք հպարտանալիս ձեր բուդկաներով։
եւ վերջ
ուրեմն, այսօր քննարկում էին, որն է «ճիշտը», զրոյից ֊ ինպես սի֊ում, թե մեկից ֊ ինչպես պասկալ֊ում հաշվել։ Դեյկստրայի թղթի շեյրի պատճառով։
ուզում եմ ես էլ արտահայտվել։
Առաջինը, ոնց էլ հաշվեն, լավ է մի ձեւ, որովհետեւ այլապես լրիվ ես խճճվում։
Երկրորդը, Վիրտը ինքն է հրաժարվել պասկալի մոտեցումից, ու Մոդուլայից սկսած արդեն զրոյից է հաշվում։
Երրորդը, եթե սկսենք մաթից, ապա կա մի քանի մոտեցում ֊ օրինակ ռուսական մաթ դպրոցը համարում է որ զրոն բնական թիվ չէ, իսկ գերմանական մաթ դպրոցը ֊ որ զրոն բնական թիվ է։ Ես, բնականաբար գերմանացիների կողմից եմ։ (:
Կամ այսպես՝ կա երկու մոտեցում սահմանել բնական թվերը
֊ թվարկելով ֊ առաջինը, երկրորդը, երրորդը
֊ նշելով ասենք իրերի քանակը ֊ չկա իր, մեկ իր, երկու իր․․․
Ինձ թվում է բնական, որ բացակայությունը էական հատկանիշ է։
Իսկ ինֆորմատիկայում, ես կարծում եմ, ավելի նպատակահարմար է զրոյից հաշվել։ Պարզ պատճառով ֊ մենք աշխատում ենք հիշողության օֆսեթների հետ։ Այսինքն երբ պետք է դիմել կոնկրետ դաշտին, կամ էլեմենտին, հաշվում ենք շեղումը հիշողության, ստրուկտուրայի սկզբից։
Ու պարզ է որ ունենում ենք զրոյական շեղում։ Ասենք դաշտը կարող է զրոյական օֆսեթ ունենալ։ Ուրեմն ոչինչը ինչ֊որ բան նշանակում է մեզ համար։ Այսինքն, nothing tells something ֊ ինչպես ասում էր Հաուսը։
Բացի դրանից, այսպես հաշվելը ավելի արագ է(էժան է), որը նույնպես լավ դիզայնի նշան է։
Իսկ Դեյկստրայի մասին ֊ ես կարծում եմ, որ առանց նրա ինֆորմատիկան բնավ չէր լինի այնքան գրավիչ, հավես, ռոմանտիկ, ու այնքան գիտական։ Այսինքն նա այն քչերից է ով գիտական մոտեցում է ցուցաբերում։
Օրինակ այն, որ հիշողությունը պետք է տիպավորված լինի, ամենակարեւոր մտքերից է։
Դե գոութուի մասին ես կարծում եմ խոսելն էլ է իզուր։ Որովհետեւ կոդը միայն կատարվող ծրագիրը չէ, այլ մտքերի ֆորմալ նկարագրություն է։
Նրա համար, որ մարդը կարդա ու հասկանա ինչ է գրված, նրա համար, որ կոմպիլյատորը կարողանա սխալներ գտնել։ Իսկ ոնց անցար գոութու֊ին ֊ կոմպիլյատորը ձեռքերը լվանում է, քաշվում է մի կողմ։ ի՞նչ իմանա ինչ է մտքիդ։ Նույնը չտիպավորված հիշողություն օգտագործելիս։
Էլ չեմ ասում որ Ճաշող Փիլիսոփաների ու Քնած Վարսավիրների պես հավես անտրոպոմորֆիզմ ումի՞ց, եթե ոչ Դեյկստրայից։
ա նապոսլեդոկ այս տեսանյութը՝
ավելի ճիշտ ֊ հենց այստեղից։
Կնութ՝ մենք Էդսգերի հետ սիրում էինք չորս ձեռքով նվագել, ու ես ոչ մի կերպ չսովորեցի, որ երբ նվագում էինք Հայդնի վալս, նա չէր հաշվում՝ մեկ, երկու, երեք, մեկ երկու երեք, նա ասում էր՝ զրո, մեկ, երկու, զրո, մեկ, երկու։
ու տենց
այս բորդերը made in armenia ֊ պատրաստված են հայաստանում։
դրանք տեսնելիս երիտասարդները հրճվում են, հիանում, իսկ մեծահասակները ծանր հոգոց հանում։ նրանք հիշում են, որ այսպիսի բան մեր մոտ տպելը լրիվ հասարակ բան էր։
հետեւինը կոչվում է Յենոք, իսկ այս փոքրիկը՝ arduino uno է, որ ազատ նախագիծ է, ու ցանկացած մարդ կարող է տպել։ Ավելի ճիշտ, այն արդեն չպետք է կոչվի arduino ու կոչվում է Nairi-1.
Քարտեզը արդեն փոխել են, Արցախն էլ հետն է տպվում նոր մոդելների վրա։
Իսկ ես ֆիրմվերն եմ հաք արել։
Ահա ճանաչվում է կարգիչներում որպես Nairi-1
ու տենց
ուրեմն,
մտնում է սենյակ մի տղա, բա Գործընկերը չկա՞։ Չկա։ Իսկ ես կարո՞ղ եմ օգնել։ Չգիտեմ, մենք իր հետ արդեն նայել ենք բայց ինչ որ բան չի ստացվել, ասաց հետո էլի մոտենամ, հիշեցնեմ։
֊ Հա, այնտեղ անհասկանալի բան է ֊ ասաց ԱյլԳործընկերը։
֊ Ի՞նչ է ո՞ր ֊ առանց կարդալը դադարեցնելու հարցնում եմ։
֊ դե տես, հինգ սերվեր կա, նույն ՕՀ֊ն է, նոր ինսթալ արած, մեկի վրա սամբան աշխատում է, մնացած չորսի վրա՝ չէ։
֊ ենթադրում եմ, որ կոնֆիգները համեմատել եք։ ֊ առանց իմ էկրանից աչքերը պոկելուց։
֊ հա բա ո՞նց, իհարկե համեմատել ենք։ տող առ տող։ լրիվ նույնն է։
֊ հմ։ իսկ ՍԵԼինուքսը անջատա՞ծ է ֊ պարզում եմ։
֊ հմ, իսկ դա ո՞նց իմանամ ֊ հարցնում է ԱյլԳործընկերը։
֊ cat /etc/selinux/config
֊ հա, դիսեյբլ է գրված։ հիմա նշանակում է որ անջատվա՞ծ է։
֊ ըստ կոնֆիգի հա, բայց․․․ իսկ getenforce ի՞նչ է ասում։
֊ ասում է Enabled.
֊ հա, դե setenforce 0 արեք, կանջատվի, կամ էլ ռեբութ, երբեմն սեթենֆորսը չի լսում։ Ու ստուգեք Սամբան կաշխատի թե չէ։
Տենց, ամեն տեղ էլ աշխատեց։
Հաջորդ օրը ԱյլԳործընկերը ստանում է նամակ, ես ու Գործընկերը, ԱյլԱյլգործընկերը սիսի լիստի մեջ ենք։
Այնտեղ գրված է
Շնորհակալություն, ԱյլԳործընկեր։
Խնդրում ենք, կիսվեք ձեր նախոդկայով նաեւ Նորայրի ու Գործընկերի հետ, որ նման դեպքերում նրանք նույնպես կարողանան մեզ աջակցել։
ժպտացի։
ու տենց
(լուսանկարները՝ չվհատվողի)
չգիտեմ գիտեք, թե չէ, բայց «դեդ դրոփս» կոչված նիշքափոխանակման կրիչները պատերի մեջ կան եւ Երեւանում։
ու տենց
Դիսքլեյմեր․
խնդրում եմ չնեղանալ եւ չլայնանալ, առավել եւս նրանց ով սրտին մոտիկ է ընդունում երբ իր քաղաքի, ցեղի մասին ոչ շատ հաճելի բաներ են գրում։ ավելի լավ է չկարդաք, ես պատասխանատու չեմ ձեր նյարդերի ու զգացմունքների համար, դրանք կոնտրոլ չեմ անում։ ու բորբոքվելուց առաջ գնացեք տեսեք Երեւանի բարքեմփի մասին ինչեր եմ գրել, գուցե սառեք։
սովորական փոստ լիներ չէի գրի, ինձ արդեն գիտեն, պատահական մարդիկ չեն մտնում, զգուշացնել պետք չէ, բայց բարքեմփի փոստին կարող է ավելի շատ մարդ արձագանքի։
Ու ամենակարեւորը ֊ ես չեմ կարծում որ մարդու խելացի կամ անխելք, զարգացած կամ չզարգացած լինելը պայմանավորված է նրանով, որտեղ է նա ապրում։ Ու ապա տեղանքը իմ կարծիքով ոչ միայն էական չէ, այլեւ չի կարող արդարացում լինել։
Այս փոստի նկարները հիմնականում հեռախոսով արված լուսանկարներ են, ու ավելի ինֆորմատիվ, ինձ ավելի դուր եկած նկարներով հետո կկիսվեմ։
Ճանապարհ
հիմնականում արագ քշել էր լինում, մի երկու երեք ինվերտ արած պառկած ոստիկաններ կային ճանապարհին։
ինչպես միշտ, քաղաք մտնելուց ժամանակի զգալի մասը գնաց ճիշտ խաչմերուկը բաց թողնելու պատճառով ուղին գտնելու վրա։ դա հիմնականում շատ զվարճալի ու հավես է անցնում, քանի որ մտնում ես այնպիսի տեղեր, ուր չէիր նախատեսում մտնել, ու տեսնում ես լիքը բան, ինչ հետաքրքիր է, բայց եթե չմոլորվեիր, չէիր տեսնի։
ասեմ նաեւ, որ Պուշկինի փողոցը, ինչ Թբիլիսիյում, ինչ Գյումրիյում ֊ էտը սուձբա է, ես որ քաղաք մտնում եմ, պարտադիր ընկնում եմ Պուշկինի փողոց ֊ անկախ նրանից պետք է թե չէ։ Ու այն ահավոր վիճակում է, փաստորեն, ու առհասարակ Գյումրիյում լիքը ճանապարհներ կան, որ այդպիսի վատ վիճակում են, որ չես պատկերացնի որ քաղաքում, ու քաղաքի կենտրոնում կարող է լինել, ու առանց ամենագնացի շատ բարդ է անցնել։
Բաց թողած լուսանկար ֊ երեք դեղին շուն, ահավոր նման, երեւի եղբայրներ, սեւ շենքերով անկյան վրա։ Պուշկինի կողմերը։
Չեմ ուզում համեմատել Գյումրին այլ քաղաքների հետ։ Չեմ ուզում բայց անկեղծ չի լինի որ չասեմ, որ Վանաձորը, ուր ես հետո մտա Թիֆլիսի ճանապարհին, անհամեմատ ավելի յուզեր ֆրենդլի քաղաք է ինձ թվում։ Ու դա, ենթադրում եմ նրանից է, որ այն ժամանակակից է ավելի, ու սոցիալիստական մտածելակերպով նախագծված։
Ամեն դեպքում, անցնեմ բարքեմփին։
Բացում ֊ անիմաստ։
Տեխնոպարկի շենք մտնելու իմաստը առհասարակ չհասկացա։
Կասայի շենքը ահագին լավն էր, լրիվ բարքեմփական։
Հետաքրքիր է որ ինձ փաստացի չգրանցեցին։ Այսինքն ես գրանցվել եմ մականունով, ոչ իմ իսկական անունով, իսկ իմ մականունը ցուցակների մեջ չկար։ Իսկ ո՞վ է ձեզ ասել որ անձնագրումս գրված չէ հենց այն ինչ ես լրացրել եմ օնլայն։ Թե՞ անձնագիրս էլ պետք է ցույց տայի։
Դա այն լրջության մասին է, որը բնավ համատեղելի չէ քեմփ, ու բար բառերի հետ։ Այն գեղցիական լրջության, որ Հայաստանում ամեն քայլափոխին է, ու ես այս թեման փակում եմ ավելի պինդ արտահայտություններ չօգտագործելու նպատակով։
Պարզվեց, Ոզնիին էլ չէին գրանցել։ Նա էլ էր մականունով։
Այսպես, Գյումրեցիների թեթեւ ձեռքով ես ու Ոզնին հայտնվեցինք մեկ ակումբում ֊ փաստ, որը անհնար է չնշել։
Բոլորը հիասթափվել էին որ Գյումրեցի բարքեմփին գրեթե չկային լոկալ մարդիկ։
Ասում էին, Երեւանի բարքեմփը հյուրախաղերի է եկել Գյումրի։
Մասնավորապես այդ պատճառով ես աշխատում էի Գյումրիի հեղինակների ներկայացումներին լինել։
Ինձ դուր է գալիս, երբ օգտագործում են տեքնոլոգիաները։
Ինձ դուր էր գալիս տասնքանի տարի առաջ, երբ անկապ անճաշակ տղաներ անկապ անճաշակ հարսանիքները նկարում ու հավաքում էին թվային ձեւով։ Իրենց անկապ անճաշակ «ստուդիաներում» ու ես հանդուրժող, ու նույնիսկ, որոշ չափով, հիացմունքով եմ վերաբերվել իրենց վիզիտկաներին՝ ոչ ուղիղ, ալիքավոր ոսկեզօծ ծայրերով։
Այդ պատճառով զարմանալի չէ, որ ես գնացի «զարդերի երեք դ նախագծում» ներկայացմանը։ Ես գիտեք, ոնց եմ գլամուրին վերաբերվում, ու համարում եմ, որ սիրունն այն է, երբ ֆորման հետեւում է ֆունկցիային։
Քանի որ զարդերը, մասնավորապես մատանիները իրենց մեջ ֆունկցիա չեն կրում, իրենց ֆորման էլ ինձ միանշանակ անհետաքրքիր է։
Ինչն էր ինձ հետաքրքիր ֊ դա տեքնոլոգիան, ու ինչպես են այն օգտագործում։
Հավես էր որ նրանք գտել են զարդեր, մատանիներ եւ այլ անկապ բաներ նախագծելու թվային գործիքներ ֊ ու փաստացի սովորում են ռեվերս ինջիներ անել այլ, ինտերնետում գտած զարդերը։ Ստանում են զարդի նախագիծը, տպում են այն երեք դ պրինտերով, ստացվում է բավական կարծր իր, որից կարելի է հանել ֆորմաներ, ու դրանց մեջ լցնել ասենք, ոսկի։
Չեմ կարող չասել, որ հպարտությամբ շեշտվում էր, «տեքնոպարկի շնորհիվ» ու «մեր պոլիտեխնիկի լաբորատորիայում»։
Հիմա ո՞նց չասել որ դա պետք է արվեր ասենք ոսկերչական տեխնիկումի լաբում, ու բնավ ոչ պոլիտեխնիկում։
Հպարտությունը, «փրայդը», առհասարակ զարմանալի բան է։ Ով ասես ինչ ասես չի գտնում հպարտանալու համար ֊ ով նախնիներով, ով նրանով ում հետ է քնում, ով էլ նրանով որ պոլիտեխնիկում ոսկերչությամբ են զբաղվում։
Բայց դե լավ, մենք քիչ ենք, բայց մեզ հայ են ասում, լավ, հասկացանք։
Եւս հայրենասիրության մասին։
Ցիսկո֊ի ու ցանցերի մասին ներկայացման ավարտին շեշտվում է՝ Հայաստանում հինգ հոգի կա, որ այս ամենի մեջ գլուխ է հանում, իրենցից չորսը Գյումրեցի են։
Էլ չեմ ասում, թե ինչ հպարտանալու բան է։ Ասացի, լոքեյշնով զարգացում չի պայմանավորվում, ոչ էլ տեղանքը չզարգացած լինելու արդարացում է։
Բայց դա մի կողմ։
Թվեմ մի քանի մտածողության օրինակ։
֊ մենք վատն ենք, մենք ոչ մի բան չենք կարող
֊ մենք վերջն ենք, իհարկե կկարողանանք
֊ մենք վերջը չենք, սակայն կկարողանանք
Փաստորեն, երկրորդին է համապատասխանում ֊ որը, իհարկե ավելի լավն է, քան առաջինը նկատի ունենալով որ եթե ոչ մի բան չանես, ոչ մի բան էլ չես անի։
Այսպես ասած։ Բայց կարծում եմ ավելի լավ կանես, եթե ընդունես որ վերջը չես։ Քանի որ այդ վերջը աչքերը փակում է, այնքան ես հիացած լինում քեզնով ու քո գործով, որ չգիտես ինչ չգիտես ու մտածում ես որ ամեն ինչ գիտես։
Իսկ ինչ որ բան իմանալու համար մասնավորապես պետք է իմանալ թե ինչը չգիտես։
Ես ցավոք հենց սկզբից ներկա չէի, որովհետեւ այլ հարցեր էլ առաջացան ֊ արդյո՞ք ցիսկոն միակ ընկերությունն է որ նման հարդ ու սոֆթ է արտադրում, ու առհասարակ իմաստ կա՞ կպնելու մեկ ընկերության բնավ ոչ էժան հարդին։
Քանի որ ցանցային ինժեները ու ցիսկո ընկերությունը մի տեսակ մեկ չեն։
Լրջկված ֆեյբուքցիներ ֊ աղջկա ֆբ էջ կոմիկսներով։
Երեւանում վեբ կայքեր էին ներկայացնում, այստեղ էլ հասանք՝ ֆբ էջ։
Չեմ եղել, չեմ նայել։
Աղջիկը լավն էր։ Հուսամ կոմիկսները լավն են։ Կամ կարող են ապագայում լավը լինել։ Հարցրի, իսկ կլինի՞ ոչ ֆբ, մի այլ հասանելի տեղ, որ առանց հաշիվ ունենալու լինի նայել։ Էլի հարցնում էին ֊ պատվեր կվերցնի՞ կամ ո՞նց է ուզում զարգացնել։ Ասաց ֊ չէ, ես լուրջ չեմ զբաղվում, հոբի է։
Մի կողմից ողջունելի համեստություն, մյուս կողմից ֊ եթե ինքդ քո գործին լուրջ չվերաբերվես, կարող է լուրջ չդառնա էլ։ Կգնաս կաշխատես սպիտակ որոտնիչոկ ձաձայի վրա փոխարենը լավ կոմիկս նկարես։
Բոլորս էլ կտուժենք դրանից։
Ամենալավ ներկայացումը իմ համար իմանդեսի «վիքիպեդիան ու խորհրդային դավադրությունն» էր։ Բայց ես չեմ կարող այդ մասին գրել, քանի որ դավադրության անդամ եմ ու չեմ կարող տարածել տեղեկատվություն այդ մասին։
Պարզապես ջիջիլ որ չեք եղել։
Դավադրությունը, ի դեպ մարդու չհետաքրքրեց։
Այբի երեխաները ու իրենց կոնվոյնիները իրենցից գոհ բարձր խոսում էին ու խանգարում բոլորին ծանոթանալու դավադրության մանրամասների հետ։
Երբ ընդմիջմանը դուրս եկա քաղաքով պտտվելու, խանութում տելիկ տեսա։
Տելիկով ցույց էին տալիս բարքեմփի մասին նորություններ։ Երվանդն էր խոսում։ Դիկտորը ասում էր որ Գյումրին ֊ Նյու Երեւանն է Հայաստանի ուղեղների կուզնիցան է։ Որ Գյումրեցիները ՏՏ֊ում վերջն են։ Չեմ ասում վերջը չեն, պարզապես եթե վերջն ես էլ ինչի՞ տենց սոց ռեալիստիկ կերպ ինքդ քեզ դուխ տաս։ Այսինքն լրագրողները հաստատ վերջը չեն։
Ընդհանուր առմամբ բարքեմփը կայացավ։
Լավ է որ տեղացիներ կային, լավ է, որ տեղական ներկայացումներ կային։
Ինչպիսին կան։
Լավ է որ միջոցառում էր, որ փաստացի այլ տեղերի մարդկանց հետաքրքիր էր տեղացիներից շատ, դա ապակենտրոնացման մասին է։ Սակայն, երեւի տեղեկատվությունը լավ չի տարածվել, որովհետեւ այդքան մեծ քաղաքում հաստատ հետաքրքրվողներ կլինեին։
Ու այո, մարդիկ գնացին Գյումրի, փող ծախսեցին։ Ես ժապավեն առա։
Քաղաքի մասին։
Պետք է գալ ու նկարել, ու նկարել, ու նկարել։
Հասցրի նկատել մի ահավոր կառույց ուր հին շենքի միայն ֆասադն էր օգտագործվում ու դարձել էր մեծ շենքի մի մաս, ինչպես օրինակ Երեւանում Աբովյանի վրա, Պուշկինի փողոցից մի քիչ ներքեւ։
Քաղաքապետարանի շենքը անճաշակ ու տգեղ է ու Գյումրիի հետ առհասարակ կապ չունի։ Ոչ մի կապ։
Ակամա մտածում ես ո՞րտեղ են կորել այն ճարտարապետները, ով առաջ անում էին հավես նախագծեր։ Կամ եթե կան, ինչի՞ իրենց չեն պատվիրել նոր քաղաքապետարանի շենքը, ի՞նչ իմաստ ուներ այդպիսի անկապ բան կառուցել քաղաքի գլխավոր հրապարակում։
Իսկ դրանից ձախ, մի սպանիչ շենք կա։ Ահավոր լավն է։
Այդ շենքի կողքը կա գրախանութ, ուր ասացին որ այլ գրախանութ քաղաքում չկա։ Իսկ այդ գրախանութում գիրք գրեթե չկար։ Տետր, գրիչ, թուղթ։ Մի երկու բառարան, մի երկու գիրք։
Ո՞նց չհիշեմ Վանաձորի Թումանյան փողոցի գրախանութը։ Ահավոր փոքր, բայց լիքը գրքերով։
Սայաթ֊Նովա փողոցը իմ համար շատ տխուր էր։ Դա այն փողոցն է, որ տանում է ավտոկայան։
Շուն էի նկարում։
Ոստիկանները, մտածելով որ չեմ հասկանում հայերեն, տժժում էին։
Դե արտասահմանցի է չտես, շուն տեսած չկա փողոցային։
Սովորաբար հետո պտտվում եմ ու հայերեն եմ իրենց հետ խոսում, այս անգամ մտածեցի որ այդքան չկան, որ շան տեղ դնեմ։
Ինչ որ կին մոտեցավ, սիգարետ կամ փող ուզեց։ Դե մտածեց արտասահմանցի եմ։
Աստծո անունով մանիպուլյացիա էր անում։
Բնականաբար ուղարկեցի ատծո մոտ, քանզի նեֆիգ։
Գրողի ծողը չուղարկեցի, գրողներին պետք է լավ նայել։
Գյումրիի փողոցներում մեքենաները հին, տշած էին, մարդիկ հարուստ չեն։
«Համեր» տեսա, պարզվեց տեղացի չէ։ Լուսակիրի մոտ կանգնելիս կողքի քսանչորսի մարդկանցից հարցնում էին ոնց որտեղ հասնել։ Երեւի համերի վարորդը, խեղճը, փող չուներ քարտեզով հեռախոսի։ Կամ էլ համեր վարելն ու շքեղ հեռախոսով օգտվել կարողանալն անհամատեղելի են։ Կամ էլ պարզապես սիրում էր շփվել այլ դասակարգերի մարդկանց հետ, ով գիտի։
Որ Գյումրիից դուրս ես գալիս դեպի Վանաձոր, վերջ պեյզաժներ են։ Ու Ջաջուռն է։ Ու Մինասի կարմիր սարերը արեւամուտին։ Ու մտածում ես այստեղ ամեն երկրորդը պետք է նկարիչ լիներ այնքան գեղեցիկ է։
Ի դեպ, Լոռի մարզ մտնելիս նույնիսկ այս կողմից գրված է «դբա լավը»։
Ոչ միայն Ապարանի կողմից, փաստորեն։
Իսկ հակառակ կողմից գիծ քաշած «դբա լավ» է։
Փաստորեն, ամեն կողմից էլ Լոռին դբա լավ է։ (:
ու տենց
Ես արդեն գրել եմ ինչու չեմ կարծում որ գլոբալացումը հնարավոր է։
Հետաքրքիր միտում կա, տեքնոլոգիական, ու անշուշտ հակագլոբալիստական։
Փաստորեն, պարզվում է, որ լավ տեքնոլոգիաները հակագլոբալիստական են։
Կան տարբեր ապակենտրոնացված, ֆեդերատիվ ցանցեր՝ դիասպորա, ֆրիենդիկա, ստատուսնետ, եւ այլն։
Ու ամեն մի դիասպորա սերվերը շփվում է այլ դիասպորա սերվերի հետ ինչ որ մի պրոտոկոլով, իսկ ֆրիենդիկա սերվերը ֊ այլ ֆրենդիկա սերվերի հետ այլ պրոտոկոլով։
Հետո կար էֆորթ այդ բոլոր պրոտոկոլները ունիֆիկացնելու, ու ստեղծելու մեկ ընդհանուր պրոտոկոլ, սմտպ֊ի նման։
Ու պարզվում է, որ չի լինում մեկ պրոտոկոլ անել, որովհետեւ երբ ունիվերսալացնում ես ինչ որ բան, միաժամանակ այն սահմանափակում ես՝ սահմանափակում ես դեվելոփերի մտավոր ազատությունը, ծրագրերի ֆունկցիոնալությունը, ֆունկցիանոլի ընդլայնումը դառնում է ավելի բարդ, դեվելոփերները ու առհասարակ, կարգինը արտակարգ չի լինում։
Իսկ ունիվերսալ ծրագիրը՝ վատ ծրագիր է։
Ու ավելի ժամանակակից մոտեցում հայտնվեց, պոլիգլոտ մոտեցում։
Այսինքն բոլոր ծրագրերի «ազգերը» սովորում են այլ «ազգերի» լեզուները։
Ու այսպես, երբ ես փորձարկում էի ֆրենդիկա, քանի որ այնտեղ կա ռսս ռիդեր, ու ուզում էի մարդ ֆրենդել, ինձ առաջարկեց ֆրենդիկայի մարդուն ֆրենդել իմ սփյուռքի հաշվից, եթե ես որեւէ դիասպորա հաշից ունեմ։
Այսինքն արդեն գործում է, դիասպորայից լինում է ընկերանալ ոչ միայն այլ դիասպորա փոդի յուզերի, այլ եւ այլ ցանցի, այլ ֆեդերացիայի յուզերի հետ քանի որ դիասպորան գիտի ֆրենդիկայի լեզուն։
Այնպես որ մենք տեսնում ենք որ լավ նախագիծը բնավ էլ գլոբալացված չէ, ունիֆիկացված չէ, զանազան է։
Պարզապես կան կապեր զանազան տեքնոլոգիաների մեջ։
ու դա լավ նախագիծ է, լավ նախագծին չի խոչընդոտում հետ համատեղելիությունը, բոլորը զարգանում են այնպես ինչպես ուզում են, անկախ ուրիշներից, բայց չեն կորցնում շփվելու ունակությունը։
Իհարկե, ինչպես մեկ լեզվով, ասենք անգլերեն, չի լինի անել համով արտահայտություն, ինչպես գերմաներեն, այնպես էլ հայերեն չի լինի անել այնպիսի համով արտահայտություն, ինչպես ռուսերեն, եւ ռուսերեն մի այլ համով արտահայտություն, ինչպես հայերեն, ու բնական է, որ ամեն տեղ ամեն ֆունկցիոնալը հասանելի չի լինի, բայց մարդիկ կունենան ընտրություն, քանի որ տարբեր մարդիկ ունեն տարբեր պահանջներ, ու եթե մեկի համար մի ֆունկցիան շատ կարեւոր է, ապա մյուսի համար՝ բնավ կարեւոր չէ։
Որովհետեւ մարդիկ տարբեր են, ու տարբեր ձեւ են մտածում։
Ու եթե դա չլիներ մենք բնավ չէինք զարգանա։
ու տենց
ուրեմն, ընդամենը մի քանի տարի առաջ կապի խափանումները բնավ հազվադեպ չէին լինում, ու մի անգամ, երբ կապ կրկին չկար, մի ընկերության ԱյԹի սենյակ մտնում է աշխատողներից մեկը, վեհերից, բարձր գիտական աստիճան ունեցող, աչքով է անում, ու ԱյԹի ինժեներներին ասում է՝
֊ իմ մեյլը էն ձեր մյուս գծով էլի թող աշխատի, որ երբ կապ չլինի, ձեր պես լինի։
Ես որտեղ աշխատել եմ, միշտ բոլորը համոզված էին, որ ԱյԹի֊ի կապը մի այլ կապ է, ինչ որ այլ տեղից է, ու կամ ավելի արագ է, կամ ինչ որ հրաշքով միշտ կա, ու տենց։
Ու դա այն մասին է, որ մարդկանց մեջից Սովետը դեռ դուրս չի եկել, նույնիսկ սովորական մարդկանց միջից, ու նրանք համոզված են, որ ամենը կոռումպացված է, ու եթե մարդը զբաղվում է ինչ որ ռեսուրսով, ապա անպայման իրենով է արել։
Ու գուցե կաշառք վերցնի կիսվի, կամ եթե իր հետ լավ լինես։
Ոնց անենք Սովետը դուրս գա՞, քա՞նի սերունդ պետք է անցնի որ վիվետրիտսյա լինի, պրծնենք՞։
ու տենց
ուրեմն, սփյուռք․ամ դիասպորա սոցիալական ցանցի տեղական փոդը աշխատեց։
ու հիմա մենք միջազգային դիասպորա համայնքի լիարժեք անդամ ենք։
դեռ գրանցումը հրավերներով կլինի, հետո կտեսնենք։
տեղեկատվությունը պետք է որ ապահով լինի, քանի որ իմ մոտ հայելային ռեյդ զանգված է։
առաջին տպավորությունները՝ արագագործությունը անհամեմատ ավելի բարձր է, քան ջոյնդիասպորայի դեպքում։
թագերի մասին՝ դիասպորան բոլոր թագերով բոլոր փոստերը չի սինխրոնիզացնում։ այն գիտի ինչ որ փոստի մասին, եթե կա պատճառ։ պատճառ կարող է լինել այն, որ ինչ որ մեկը մեր փոդից հետեւում է այն փոդի մարդու, կամ այն փոդի մարդը հետեւում է մերոնցից մեկին, կամ ինչ որ մեկը ռեշեյր է արել կոնկրետ փոստ։
Ահա, եթե այն գիտի փոստը, ապա փոստի թագերով կփնտրի կգտնի։
Հիմա, ինչպե՞ս ֆրենդել ծանոթ ու անծանոթ մարդկանց։
Եթե արդեն գիտեք իր յուզերնեյմն ու փոդը, այդպես էլ գրում եք վերեւի սրչի մեջ։
Ասենք ես իրենց եմ ավելացնելու՝
Գերմանացիներից՝
piratenpartei@joindiaspora.com
երաժիշտներ՝
mode_analogue@joindiaspora.com
արվեստ, լուսանկարներ՝
չդասակարգված՝
jamesprothero@joindiaspora.com
ու էլի լիքը մարդ։
Կարող եք ընկերանալ ձեր ջոյնդիասպորա փոդի հետ, ապա մեր փոդը կիմանա այն ձեր հաշվի փոստերի մասին, ու այդ թագերով կփնտրի։
Ում ուզում եք՝ հրավիրեք։
Հրավերենրի քանակը անսահմանափակ է։
Ինչպես անել իմպորտ ֊ կարծես ոչ մի պատրաստի տեքնոլոգիա չկա։
Այնտեղ էքսպորտ կա, գուցե Արտակը նայի մեր դբ֊ն հասկանա, կարողանանք մի սկրիպտ գրել միասին՞։
Չգիտեմ, պե՞տք է այդպիսի լուծում։
Իսկ այստեղ Վիշափաքաղը հղումներ է թողել թարգմանիչների համար։
Այս պահին միայն թվիթեր քրոսփոստինգն է աշխատում, ֆբ ու թումբլր դեռ կավելացնեմ։
Ինչ հարցեր կան՝ տվեք փորձեմ պատասխանել։ (:
ու տենց
Մեջբերում եմ Արեգի մեկնաբանությունը այն մասին, ինչի Հայաստանում չկան հաքերներ՝
իմ համար էս ցավոտ մոմենտ ա, նենց որ ծավալվեմ 🙂 կան մի շարք պատճառներ, ըստ իմ օբզերվեյշընների, որոնց հավաքելիս փորձել եմ շատ ուշադիր լինել
- հետաքրքրասիրությունը չի քաջալերվում։ 4 հարց հետո ծնողներն ասում են ֊֊ «**նած պահիր»։ Էրեխեն ջոգում ա որ հետաքրքրասիրությունը քուլ չի
- ծնողները քյալ են, անգրագետ ու անճաշակ։ Միակ պատճառը ինչի չեմ ասում «Բոլորիս ծնողները» որովհետև չեմ ուզում վիրավորել։ Ավելին, էն փաստը որ մեզնից մեծամասնությանը տենց չի թվում կոնկրետ իրանց ծնողների պահով “is a part of the problem”.
- Ավտարիծետները անտանելի շատ են։ Պապայի խոսքից սկսած, վերջացրած Կոմիտասով, Նարեկացիով, Հանրապետականով, յախշիներով, հեչ որ չլինի քրիստոնեությամբ։ Չափազանց շատ անքննելի ճշտերի գոյության պարագայում նոր ճշտեր որոնելու ոչ ժամանակ կա, ոչ հավես, ոչ կարիք, ոչ իմաստ, ոչ էլ ցանկություն։ Տեսնում եք Չարենցի արձանի վրա կայֆավատները ինչ նեգատիվ են դիտարկվում։ Օրինակ իմ կարծիքով Չարենցը ցենտր տղայա էղել, ու քաղաքի մեջ իրա արձանի մատը կոտրելը իրական ուրբան վիճակ ա ստեղծում։ Ես ուզում եմ տեսնել Չարենցի արձան, որի գլխին սև գրաֆիտիով բանդանայա նկարած։ Վստահ եմ, որ եթե ինքը իսկականից տենց թույն տիպ ա էղել, ինքը դեմ չէր լինի։ Բայց չէ, ինքը աֆտարիծետ ա, իրան չկպնեք, հո դուք «անդասծիրակ» չեք։ Շուտ մտեք տուփի մեջ։
4․ «Նու նա շտո էտը բուձիտ պախոժը!» անարգվում ա անծանոթն ու տարբերը, ի տարբերություն նույն Ամերիգաների, որտեղ ասվում ա “celebrate diversity”։ Ես վստահ եմ, որ չզարգացած երեխաներն ու միասեռականների հանդեպ ատելությունը փոխկապակցված են։ Հասարակության կողմից որոշվում ա, որ ինչ֊որ բան ճիշտ ա ու բնական, ինչ֊որ ուրիշ բան վատ ա ու այլասերված։
- Պուճուրների կարծիքը տանը չի հարցվում, կամ եթե հարցվում ա «վուծյու պոնչո ջան, դո՞ւ ինչ կասես» վիճակներով ա հարցվում, ու կեսից չի էլ լսվում։
Էս բոլոր կետերը ի վերջո մի բանի պատճառ են դառնում ֊֊ ուղեղը ստիպված ա ավելի քիչ մտածել։ Ամեն ինչ պարզ ա, կարծիք ունենալու կարիք չկա, աֆտարիծետներն էլ արդեն ամեն ինչ ասել են, դեռ դարեր առաջ։ Օրը 16 ժամ Սթարքրաֆտ պարապող ամերիկացի էրեխեքի պապաները կողմ չեն դրան։ Պռոստը իրանք ասում են, “screw dad” («դնեմ պապային»), որտև պապան Սթարքրաֆտի վրով վափշե աֆտարիծետ չի։ Ու Բենջամին Ֆրանկլինի վրա բեղեր նկարելն էլ Օքեյ ա, դաժը քուլ ա։ Աֆտարիծետներով մեծացած էրեխեն կարող ա Նախագահի Պարգև ստանա մի օր, նու կամ ոսկե մեդալակիր, բայց հաքեր չի դառնա երբեք։
Շատ նման է նրան, ինչպես եմ ես բացատրում։
Ավելացնեմ, որ ես կարծում եմ, որ առհասարակ, Հայաստանում լավ չի լինի, ու ժողովրդավարություն չի գործի մինչեւ երեխաները չսկսեն կասկածի տակ դնել ծնողների ամեն մի խոսքը, մինչեւ չդառնան չլսող, ինքնակամ, ու իրականում անկախ ու ազատ։
Միայն դրանից հետո, երբ կլինի ազատ մարդկանց հասարակություն, կլինի ազատ պետություն։
եւ այդպես
Բիլայնից աղջիկ է զանգել, ասաց, որ այսինչ օրերին հեռախոսը չի աշխատելու։
Ինձ մինչ այդ ռոբոտներ էին զանգում Երեւան֊ջրից։
Իսկ սա բիլայնից կենդանի աղջիկ էր։
Ինչո՞վ է զբաղվում Երեւան ջուրը՞։ Ջրով։
Ինչո՞վ է զբաղվում Բիլայնը ֊ կապի տեքնոլոգիաներով, իսկ քանի որ կապը վաղուց ՏՏ է, ապա Բիլայնը զբաղվում է տեղեկատվական տեքնոլոգիաներով։
Փաստորեն, տեղեկատվական տեքնոլոգիաներով զբաղվող ընկերության ներսում ՏՏ ինֆրաստրուկտուրան այնքան չզարգացած է, որ կենդանի աղջիկներ զանգում են տարբեր համարներին ու զգուշացնում մարդկանց։
Հետո էլ զարմանում ենք, երբ իրենց մոտ ինչ որ բան ծուռ է լինում։
Այդպես էլ պետք է լիներ։
ու տենց
Ահա, սա իմ նոր խաղալիքն է, գիշերն եմ ավարտել։
Ավարտելը որն է, պետք է մի քանի բան ավելացնել դեռ։
Աշխատում է փիթուփի, այսինքն գուգլին լոքեյշն տալ պետք չէ բնավ։
ու տենց
Պատկերացնենք, մի տղա ինչ որ բան է անում, լցնում է գիթհաբ։
Լավ է չէ՞, մերոնցից քչերն են անում։
Գրում է այդ մասին ֆեյսբուքում։
Ասում է՝ ով հավես ունի լավացնել, ավելացնել, ֆորք արեք, լավացրեք։
Լավ է չէ՞։
Բնականաբար։
Ու գալիս են նրանք, կոմպլեքսավորված, չարացածները։
Մեկնաբանում են, մատով ցույց են տալիս՝ այ այստեղ դու վատ ես գրել, վատ ես իրականացրել, իսկ ես ավելի լավն եմ, ավելի լավ ձեւ գիտեմ (իսկ դու չես ֆահմել), ու տաս տարի առաջ արել եմ, բայց դե չեմ լցրել գիթհաբ(համեստ եմ), ու ես վես իզ սեբյա տակոյ չգնահատված, ու իմ տեղը չգիտեն։
Ինչի՞ չես լցրել, որ չապտակե՞ն քո պեսները, չասե՞ն վատ ես գրել։
Մարդը ասաց ֊ ֆորք արեք, լավացրեք, գիթհաբ է, ու եթե իրոք լավն ես, մի հատ էլ փուլ ռեքվեսթ կանես, որ ափսթրիմ ավելանա։
Չէ, դա նրանց պետք չէ, քանի որ դա բարդ է, իսկ մեկնաբանություններում ապկատելը հեշտ է։
Ու ես կրկին համոզվեցի որ ոչ զարգացած, կոմպլեքսավորված մարդիկ չարացած են լինում, ու նրանցից են չարությունները գալիս, անիրազեկությունն է, չզարգացած լինելն է, որ չարացնում է։
Ասենք ես չեմ վախենում որ ինձ կապտակեն ոչ իմ սորսֆորջի, ոչ իմ գիթհաբի կոդի համար։ Հա, լիքը ավելի լավ անելու տեղ կա։
Հետո՞։
Տղա ես, ֆորք արա, լավացրու, քոմիթ արա ափսթրիմ։
Չէ՞ ֊ ապա դու պարզապես դատարկ հիմար ես, ով ուզում է իրեն ցույց տալ, բայց ցույց տալու բան չունի։
Դա իմ վերաբերմունքն է։
Իսկ բերում է դա նրան, որ մարդիկ չեն կիսվում իրենց գրածով, քանի որ վախենում են, որ կապտակեն, որովհետեւ ոչ մեկի գրածն էլ կատարյալ չէ։
Իսկ դուք գնացեք, ձեր սիրած մայսքյուէլի սորսերը նայեք, կտեսնեք ինչքան է կատարյալ գրված, էլ օգտվելներդ չի գա։
Ուզում եմ ասել, դուխով կիսվեք, ապտակողներին էլ ուղարկեք հեռու։
_ու տենց _
Երեկ ստացա bafx OBD II ադապտեր, (բարեւ Ջավադյան) որը էքսպորտ է անում (j)օբդ ինտերֆեյսը կապույտ ատամով։
Դժվարը այդ ՕԲԴ ինտերֆեյսը սրահի մեջ գտնելն էր, ինտերնետում գրում էին ֊ վարորդի ոտքերի մոտ, ղեկի տակ, իսկ այնտեղ բնավ չէր գտնվում։
Հետո մտածեցի, չէ՞ որ մեքենան ճապոնական է, ղեկի տեղը փոխած է, երեւի ինտերֆեյսը աջից է մնացել։ Այդպես էլ կար։
ՓայՕԲԴ ծրագրի ն900֊ի պորտը կպավ անմիջապես։
Այն դեսքթոփի համար նախագծված ծրագիր է, ու ես ունեմ լրիվ դեսքթոփ էքսփերիենս։ Քարման էլ կա մաեմո֊ի համար, արդեն մոբայլ ծրագիր է, մաեմո չորսի տակ էլ էր աշխատում, բայց այն դեռ չեմ փորձարկել։
Տենց հավես էր, սենսորները տեսնում է, գազ տալուն ինդիկատորը արձագանքում է։
Երեւի էլի կգրեմ այս փորձարկումների մասին։
Հիմա մտածում եմ, հետեւյալ կոդերը ի՞նչ են նշանակում։
Բնավ չեմ հասկանում։ (:
ու տենց
Եթե համեստ որեւէ մի էակ մտնի կինո մոսկվայի կայքը, moscow.am֊ը չէ, հիմա moscow.am֊ը տարբերվում է moscowcinema.com֊ից, նա գուցե եւ սկզբից նկատի որ էջի աջ վերեւի մասում, երբ մկնիկի սլաքը մոտեցնում ես, խաչ է հայտնվում։
Գուցե, նվաստը, սեղմի ու տեսնի ինչ կլինի՝
}}
Ամբողջ էկրանով տարբերակը սա է (2 մբ), ավելի լավ է երեւում։
Այցելուն կխորհի այն մասին թե որն էր այդ ստեղնի իմաստը, ու ինչ եղավ, այնուհետեւ նա կզննի ֆիլմերի ցանկը, ու գուցե նկատի ԼՈԼ անվանումը։
Կմտածի, որ, գուցե, իրականում հայերեն լավ չգիտի, ու գուցե պետք է ճշտել, ինչ է ԼՈԼ֊ը նշանակում ռուսերեն տարբերակում։
այնպես որ զգոն եղեք Կինո Մոսկվայի կայքով շրջելիս։
այնտեղ դուք կարող եք հանդիպել ԼՈԼ֊ը իր լրիվ գեղեցկության մեջ։
ու տենց
֊ լսե՞լ եք այնոթիֆայի մասին։
֊ հմ՞
֊ դա տենց բան է, որ երբ ասենք մի ֆայլը փոխվում է
֊ ինքը նոթիֆայ է անում Ջոբսի՞ն այդ մասին։
ու տենց
փաստորեն, ինտել x87 նատիվ անում է հաշվապահական (Round half to even), ու բնավ ոչ մաթեմատիկական կլորացում։
Դա նաեւ ցույց է տալիս ում համար են առաջին հերթին պրոցեսորները արտադրվում՝ բիզնեսի, ոչ թե գիտնականների։
Ալսը, տարիներ առաջ ես գրել եմ MOD (կամ %) գործողության մասին։
այնպես որ զգոն եղեք կլորացնելիս։
ու տենց
ոչ շատ վաղուց, մայքրոսոֆթ օֆիս֊ով գրված ցանկացած փաստաթուղթ պարունակում էր մատնահետք, ըստ որի լինում էր իմանալ կարգչի մակ հասցեն։
հենց այդպես էլ գտել են Մելիսա վիրուսի հեղինակին ֊ լոխանուլսյա, չգիտեր այդ մասին։
այսինքն մս օֆիսը խփում էր փաստաթղթի մեջ գուիդ, որը գեներացնելուց մսը օգտագործում էր կարգչի ունիկալ մակը։
հիմա արդեն կարծես փոխվել է վինդովսի, ասենք լիբսիի ֆունկցիան, ու գուիդ գեներացնելուց այն տեղեկատվություն, որով միանշանակ իդենտիֆիկացվում է կարգիչը, չի օգտագործում։
նշանակում է, կարող է նույնիսկ չիմանալով այնպիսի ծրագիր գրեիր, որը, փաստացի, մարդուն կհետեւեր՝ ընդամենը մայքրոսոֆթի գուիդ ֆունկցիան կանչեիր, ու գուիդը օգտագործողի կարգչի տեղեկատվությունը պարունակեր։
այնպես որ զգոն եղեք մս օֆիս օգտագործելիս կամ վինդովսի տակ ծրագիր գրելիս։
ու տենց
Ես արդեն ցույց եմ տվել Ֆրանկենկամերայով ու բլեսսն900֊ով արված նկարներ։
Ու այսօր կարդացի նորություն՝ Ֆկամ ԱՓԻ֊ն դարձել է Միգո Հարմաթանի մաս, այսինքն ն9֊ում կա տուփից դուրս։
Այսպես ստացվեց որ այսօր ինձ խնդրել են կինո Մոսկվայի ֆոտո անել ֊ բնավ ոչ գեղարվեստական նպատակներով, պարզապես որ լուսավորությունը երեւա։
Իսկ ես բավական լայն ու լուսազգայուն օբյեկտիվ չունեմ։ Այսինքն ունեմ 18-55 որը օբյեկտիվ չէ բնավ այլ տենց խաղալիք։
Ու որոշեցի նկարել ն900֊ով։ Ինչպես միշտ, սակայն։
Մութ ժամանակ բարձր իսո֊ներով այսքան աղմուկ է ստացվում՝
նույնիսկ գամման ու լինեարիթին մինչեւ վերջ տանելով՝
Իսկ եթե նկարել հդռ, նույնիսկ եթե հենց ն900֊ը հաշվի ու ջպգ տա, ապա ստանում ենք՝
ու բնավ ոչ մի աղմուկ՝
այնպես որ զգոն եղեք ԳՆՈՒ համայնքների սիրած խելախոսները թերագնահատելիս։
ու տենց
ֆոտոն կամ ռեժիսուրան, կամ կերպարվեստը տարբերվում են մեր գործից նրանով որ բոլորը չէ որ կարողանում են տեսնել, հասկանալ ու գնահատել։
ֆոտոն ավելի մոտիկ է մարդկանց, ամեն դեպքում պատկեր պարս անելը ուղեղի առաջնային ֆունկցիաներից է։
Ու հենց այն պատճառով որ նրանք չեն հասկանում ինչ ենք մենք անում ու ինչպես, վերաբերվում են նույնիսկ ամենաանկապ ու ամենատուֆտա դեվերի որպես կախարդների։
անշուշտ չի կարելի ասել որ Բրեմ Կոհենը հարգանք պատիվ չունի, բայց իհարկե, նա անհամեմատ ավելի քիչ հայտնի է քան Ալֆրեդ Այզենսթադթը։
ու տենց
Էլի տեքնոլոգիաներ տարածելու մասին
ես հիշում եմ ինչպես էր Ճապոնիայից մեքենա բերող վաճառող կարմիր երեսով ու կարճ մազերով լիքը մարդը խոսում ընկերոջս հետ։ Ասում էր․
֊ սքայփ ունե՞ս։ ինձ ավելացրու ես կասեմ։
֊ ես չունեմ սքայփ ֊ պատասխանում է ընկերս։
֊ Ո՞նց չունես ֊ զարմանում է մեքենա վաճառողը ֊ գիտես, դա հեշտ է, պիտի մտնես քաշես
֊ Գիտեմ, գիտեմ ֊ ծիծաղում է ընկերս ֊ ես ոչ թե դեռ սքայփ չունեմ, այլ արդեն սքայփ չունեմ։
այնպես որ զգոն եղեք տեքնոլոգիաներ տարածելիս։
եւ այդպես
Երեւի հիշում եք, որ Հայաստանն ու Թունիսը առաջին երկու երկիրն էին ուր Քրոմ զննիչը ամենատարածվածն էր։
Ահա այսպես է այժմ տարածվում Քրոմ զննիչը աշխարհում
ու այսպես Հայաստանում
Տեսեք ինչ տարբեր է իրավիճակը աշխարհում, կամ նահանգներում։
Մեր մոտ ԻԵ֊ն Օպերայի հետ հավասար է գնում։ Ֆայրֆոքս միշտ էլ շատ են օգտագործել, ու այդպես էլ շարունակում են։
Քրոմը մեծ ֆորա է տալիս բոլորին։
Իսկ աշխարհում՝ ԻԵ֊ն ամենատարածվածն էր, բնականաբար, որովհետեւ ՕՀ տեղակայելուց անմիջապես հետո արդեն կա, իսկ երկրորդը, զգալի հեռու ֆայրֆոքսն էր, ու ըստ երեւույթին Գուգլի Քրոմն է, այսինքն Գուգլի մարկետինգն է սպանում ԻԵ֊ն աշխարհում։
Իսկ մեզ մոտ մարկետինգը, գովազդը, փողը, սպասված արդյունքներ չեն տալիս։
Մարդիկ չեն բավարարվում ԻԵ֊ով, որը կա։ Նրանք քաշում են Քրոմ կամ Ֆայրֆոքս։
Ինչի՞ է այդպես։
Ես կարծում եմ, որովհետեւ համայնքները ավելի կարեւոր են քան բրենդերը (communities dominate brands)։ Իսկ Հայաստանը
֊ փոքր է
֊ համայնքների երկիր է
Երբ մի համայնքի հեղինակավոր այթի շնիկ խորհուրդ է տալիս Քրոմ, ապա այն տարածվում է իր բոլոր ծանոթներով եւ ծանոթների ծանոթներով, շրջապատներով եւ օղակներով։
Մարդիկ չեն օգտագործում ԻԵ, որը կա իրենց ՕՀ֊ի տեղակայումից անմիջապես հետո։
Որովհետեւ համայնքի այթի հեղինակությունները այն խորհուրդ չեն տալիս։
Անկախ նրանից ինչպես է ԻԵ֊ն գովազդվում։
Չեք հավատա, բայց ես նահանգներում լիքը մարդ գիտեմ, ով չգիտի Ֆեյսբուքի տեղը։ Ով չգիտի Սքայփի տեղը։ Լուրջ։ Որովհետեւ նրանք լրիվ միայնակ են իրենց զգում այդ թվային աշխարհում։
Ի տարբերութուն Հայաստանը կիսվողների երկիր է։
Ես հավանել եմ այս երաժշտությունը/ֆիլմը/հեռախոսը/զննիչը ֊ տես քեզ էլ դուր կգա։
Մարդիկ սիրում են այլ մարդկանց ուրախացնել։
Ու տեքնոլոգիաները մեզ մոտ տարածվում են համայնքներով՝ մարդկանց ուրախացնելու համար
Իրենց մոտ համայնքները պարզապես թույլ են։ Մարդիկ ավելի մենակ են իրենց այթի խնդիրների հետ ու ավելի դանդաղ են զարգանում։ (այո, փաստացի ֆեյսբուքի տեղը իմանալն էլ է զարգացում ոմանց համար)
Ու լավ տեքնոլոգիաները, ոչ թե գովազդվածները, մեզ մոտ ավելի լավ են տարածվում քան աշխարհում։ Անհամեմատ ավելի լավ։
Որովհետեւ համայնքները գերազանցում են բրենդերը։
այնպես որ զգոն եղեք
ՀԳ․
Ի դեպ, այսպիսի անունով հիանալի բլոգ կա։ Communities dominate brands. Թոմի Ահոնենն է վարում, գրում է պատմության, ռազմավարության, մոբայլ շուկայի, Նոկիայի ինքնասպանության, օպերացիոն համակարգերի, ու այլ թեմաների մասին։ Երեւում է, որ նա անտարբեր չէ բնավ ոչ Ֆինլյանդիայի, ոչ ընկերությանը ուր նախկինում աշխատել է, մի խոսքով իր համայնքներին։
ու տենց
Բոլորը գիտեն, որ յունիքս համակարգերում կան լոգ եղած յուզերներին ցանկը ստդաութ հանող ուտիլիտներ՝ «who» ու «w»։
Թվում է թե, երկուսն էլ նույն հարցին են պատասխանում՝ «արդեօք ովքերեն» ու բնականաբար նույն ցանկն են բերում, միայն մի քիչ տարբեր ձեւով ֆորմատ արած։
Սակայն, երբեմն լինում է, որ who֊ն ցույց է տալիս ավելի շատ լոգ եղած մարդ, քան w֊ն։
Ընդ որում w֊ն ասում է որ էլի այսքան մարդ է, բայց այդ իր իսկ ասած թվին անհամապատասխան քիչ ցանկ է տալիս։
Ինչի՞։
Ինչի՞ «who»֊ն ցույց է տալիս որոշ յուզերների, որ «w»֊ն ֊ չէ։
Կարելի է նայել, արդյո՞ք նրանք իրոք կան, իրոք լոգ եղած են։
Այդ համար մենք ունենք utmp (/var/log/wtmp) ու կարելի է անել
cat /var/log/wtmp | utmpdump
կամ այլ ֆորմատ ստանալու համար պարզապես
last
Հավանաբար, who֊ն ու w֊ն նույնպես օգտվում են այդ լոգերով։
Փաստորեն, last֊ի ելքից պարզ է դառնում, որ այդ յուզերը լոգաութ չի եղել, հավանաբար պարզապես փակել է տերմինալը։
Այսինքն, «who»֊ն հաշվում է եւ “gone – no logout” եւ “still logged in” տողերը, իսկ «w»֊ն ― միայն “still logged in”։
Ընդ որում, նրանք տարբեր փաթեթների մաս են, ու հետեւաբար հեղինակների գործը։ Ինչը կրկին հուշում է, որ զանազանությունն ու տարբեր մտածելակերպը լավ է առողջության համար։
Ահա թե ինչպես են տարբերվում «who»֊ն եւ «w»֊ն։
Այնպես որ զգոն եղեք։
ու տենց
Բոլորը գրում են այն մաիսն թե ինչ են ներկայացնելու։
Ժողովուրդ, մի եկեք ներկայացնելու ձեր կայքը։
֊ մենք սենց լավ կայք ունենք, որ այստեղ կսեղմես սենց կլինի, իսկ այստեղ՝ սենց։
Դա գովազդ է, ու ձեզ խիստ բան են անելու։
Ու բարքեմփը դրա տեղը չէ։ Դրա համար չեն մարդիկ տառապում, ու դրա համար չեն մարդկային ռեսուրսները ծախսվումում, որ երկու հիմար գան ու իրենց ցույց տան։
Այլ տարիներ տեղ մնում էր այն տասից երկուսին ով բարքեմփային բան կաներ։ Իսկ այս տարի վախենում եմ չմնա։
Որովհետեւ այն որ անհամեմատ ավելի շատ մարդ է գալու, ցավոք չի նշանակում որ անհամեմատ ավելի լավ ներկայացումներ կլինեն։
Այդ պատճառով, երբ սովորաբար ասում են՝ ուզում ես բարքեմփը լավը լինի՝ ներկայացում արա, այս տարի արդեն ասում են՝ ուզում ես լավը լինի՝ մի արա ներկայացում։
Ուզում եմ նշել, մի երկու թեմա որոնց ես սպասում եմ։
Վաչագան Գրատյանի «առասպելներ վիքիփեդիայի մասին» խոսքը
Ահավոր լավն է լինելու Տիգրան Սարգսյանի (ով վարչապետ չէ բնավ (ոչ էլ կույս է)) «պատահական բաների մասին»֊ը։
Տեխնոլոգիաներ, արվեստ, մաթեմ, պատահականություններ, գործիքներ։
Տիգրանը իսկական հաքեր է՝
֊ խորացած է
֊ եւ արվեստի, եւ տեքնոլոգիաների մեջ։
Կրկին։ Եթե այնուամենայնիվ կտեսնեք որ ինչ որ մեկը եկել իր «լուրերի կայքը» կամ «հոստինգի պլատֆորման» կամ աստված չանի «փլանքինգի ֆեդերացիայի» մասին պատմի, դուրս եկեք։ Թող մենակ մնա։ Մեն֊մենակ այն կամավորի հետ ով չի ֆայմել նրան դուրս հանել։ Նրանք գուցե լեզու գտնեն, ընտանիք կազմեն։ Մի խանգարեք մարդկանց երջանկությանը։
եւ այդպես
Ես միամտորեն մտածում էի, որ մետրոյի գծերը կայանից կայան ուղիղ են։
Ու այս քարտեզը տեսնելուց հետո միայն հասկացա, որ Երեւանի տակը ժայռեր են, ու մետրոն հեշտ չէր կառուցել։
Փաստորեն, այն անցնում է հենց Կինո Մոսկվայի կողքով, հետո թեքվում դեպի Նալբանդյան, պտտվում, ու նոր հասնում Երիտասարդական։
Իսկ երբ ես երիտասարդ էի ու անպատկառ, եւ ծնողներիս հետ ապրում էի Սայաթ֊Նովա֊Աբովյան խաչմերուկում, ինձ միշտ թվում էր, որ գնացքը հենց մեր շենքի տակով է անցնում։
Հետաքրքիր է, ինչպես է հետո գիծը սերպանտինի պես գալարվելով հասնում Մարշալ Բաղրամյան։
Ի դեպ, այս քարտեզը ստացված է openstreetmap֊ի, եւ հիանալի leaflet գրադարանի օգնությամբ։
եւ այդպես
– your password is aaa000, change it asap with passswd.
– you mean aaa777?
– no, I mean aaa000
_
und so weiter_
[այստեղից][1]
_ու տենց_
[1]: https://joindiaspora.com/posts/1650321#
Այսօր ժամանակ եմ գտել ու հրապարակել եմ Նաիրի, Հրազդան եւ Մասիս համակարգիչների ձեռնարկները։
}}
}}
}}
Ի դեպ, սքան արած տիֆ ֆայլերից սարքել եմ պդֆ այսպես՝
ու տենց
Այն ժամանակ, երբ կարգիչները դարձան «անձնական» կարգիչներ, այսինքն դարձան հասանելի եւ մատչելի հասարակ մարդկանց համար, մենք կանգնեցինք ճամփաբաժանի մոտ։
Կար երկու ելք․
֊ կրթել մարդկանց, որ նրանք կարողանան օգտվել կարգիչներից։
֊ անել կարգիչներն այնպես, որ մարդիկ առանց հասկանալու, առանց կրթության կարողանան դրանցով օգտվել։
Բնական է, որ մարդկանց կրթելը ընկերությունների խնդիրը չէր։ Ավելին, իրենց ձեռնտու էր, որ մարդիկ կիրթ չեն, որովհետեւ այնպես նրանք ավելի մեծ կախվածության մեջ են լինում ընկերություններից, կարգիչներ եւ ԾԱ արտադրողներից։
Փաստացի հետո դա բերեց նրան, որ ոչ թե մարդիկ կարողացան օգտվել կարգիչներից, այլ կարգիչները, (կարդա կորպորացիաները) կարողացան օգտվել մարդկանցով։
Այսինքն ընկերությունները ձեռք բերեցին աննախադեպ կոնտրոլ։
Մեկ անգամ եւս նույն հարցը ծագեց այն ժամանակ, երբ կարգիչները փոքրացան, ու տեղավորվելով ձեռքի մեջ, կոչվեցին խելախոսներ, փաստացի դարնալով աննախադեպ մատչելի փոքր կարգիչներ։
Այդ նույն խնդիրը թույլ է տալիս ուրիշներից անհամեմատ շատ փող աշխատել ֆեյսբուքին։
Նա միակն է։ Նա հավաքել է մարդկանց մեծ մասին իր մոտ։
Նա հզոր է, իսկ ուժը փտացնում է։
Նա կենտրոնացրել է համացանցը իր մոտ։ Մարդկանց համար համացանցն եւ ֆեյսբուքը դառնում են հոմանիշներ։
Ապակենտրոնացված համակարգում մարդիկ կօգտվեին տարբեր ծառայությունների պրովայդերներից, ու մեկ է չէին կորցնի միմյանց հետ շփվելու հնարավորությունը։
Այսպիսի ապակենտրոնացված համակարգի փորձ է, կրկնում եմ, դիասպորան։ ի դեպ, ահա ձեզ հրավեր։
Սակայն web 2.0֊ն, արդեն իսկ այնպիսին է, որովհետեւ մենք ունենք rss բաժանորդագրվելու, եւ openid ինքնությունը հաստատելու համար։
Ինչը մենք չունենք, կրթությունն է ու մարդիկ ով կարող են օգտվել եղած տեքնոլոգիաներով։ Կամ ստեղծել նոր, ավելի լավ տեքնոլոգիաներ։ Դրանց կարիքն էլ կա։
Այդպիսի ավելի լավ տեքնոլոգիայի փորձ է՝ սերվեր առհասարակ չպահանջող retroshare ցանցը։ Բայց մարդկանց մեծ մասը դրանով օգտվել չի կարողանա։ Կվախենա արդեն երբ ստանա gpg բանալի պարունակող հրավեր։
Որովհետեւ մենք ունենք կրթության խնդիր։
Կրթության մասին մի քիչ էլ կգրեմ հաջորդ անգամ։
ու տենց
Ինչպես եւ խոստացել եմ․
Ինտերնետը նախագծված է որպես ապակենտրոնացված համակարգ՝ այնպես, որ նույնիսկ միջուկային պատերազմի դեպքում աշխատի։ Ու այն կաշխատի ։Ճ
Որովհետեւ այն ապակենտրոնացված է, իսկ այդպիսի համակարգերի դիմադրությունը անհամեմատ ավելի բարձր է կենտրոնացված համակարգերից, ուր բավական է ցանցի մեկ հանգույցը վերացնել։
Այսպես հայտնվեց էլեկտրոնային փոստը։
Ես կարող եմ ունենալ սեփական իմակների սերվիս, կարող եմ գրանցել freenet.am֊ում, gmail.com֊ում, yahoo֊ում, կամ առնել arminco֊ից։
Ու ես կարող եմ ուղարկել իմակ yahoo֊ից gmail, ու հակառակը, ու այն կհասնի։
Հիմա պատկերացնենք, որ էլեկտրոնային փոստը ստեղծեին կապիտալիստները, այլ ոչ թե գիտնականները։
Ապա ամեն մի սերվիս պրովայդերը, ասենք yahoo֊ն, կամ գուգլը, կփորձեին հավաքել մարդկանց իրենց մոտ։
Ու մարդիկ ծանոթանալիս ոչ թե մեյլ կփոխանակեին, այլ կասեին՝ դու գուգլում կա՞ս թե յահույում։
Ահ, ափսոս, իսկ ես այնտեղ չկամ, չեմ կարող քեզ մեյլ ուղարկել։
Ամենահաջողակ կապիտալիստները կարող էին հորինել հեծանիվ եւ պատրաստել դարպասներ, ասենք յահուից գուգլ, որ իմակները հասնեն։ Ու դա նույնիսկ կարող է լիներ վճարովի ծառայություն, «պրեմիում» անդամների համար։
(Ճիշտ այնպես ինչպես միայն մեծ կորպորացիաները հիմա կարողանում են չվախենալ պատենտներից, պատենտներ ձեռք բերելով ու պատերազմների մեջ մտնելով ֊ որովհետեւ պատենտային օրենսդրությունը թերի է)
Սակայն մեր բախտը բերեց, ու էլեկտրոնային փոստը նախագծվեց պետական փողերով եւ գիտնականների կողմից, ու հասանելի դարձավ ամբողջ մարդկությանը։
Այն ժամանակվա չաթերը՝ talk֊ը օրինակ, նույնպես ապակենտրոնացված էր․ ֆրինեթի noch֊ը կարող էր talk անել cyberspace֊ի կամ hobbiton֊ի յուզերների հետ։
Հետո հայտնվեցին կոմերցիոն սերվիսները․ օրինակ․ icq, msn… եւ եթե ինձ սկզբից թվում էր որ բոլորը icq֊ում են, հետո ես իմացա, որ պարզվում է լիքը մարդ կա msn֊ում, բայց չկա icq֊ում, կամ որ լիքը մարդ կա yahoo մեսենջերում, բայց չկա ոչ առաջինում, ոչ երկրորդում, ու ամենաառեղծվածայինը, որ կան մարդիկ, ով կան բոլոր երեքում։
Ու այսպես նրանք միացնում էին կարգիչները, ու միացնում մեսենջերները մեկը մյուսի հետեւից, պահելով միաժամանակ երեքից հինգ տարբեր մեսենջերներ՝ yahoo, icq, msn, skype, aol․․․ այդ ցուցակը շարունակելի է եւ փոփոխական։
Խնդիրը փորձեցին լուծել կլիենտներով որ մի պատուհանից կպնում են տարբեր ցանցերի, բայց դա միշտ չէր հաջողվում, որովհետեւ ոչ բոլոր կապի պրոտոկոլներն են հայտնի՝ օրինակ skype֊ի դեպքում դա անհնար է։
Քանի որ ապակենտրոնացված չաթի պահանջ էր ձեւավորվել, բնական է որ ազատ ծրագրային ապահովման աշխարհում հայտնվեց jabber֊ը։ Ջաբեր պրոտոկոլը ապահովում է ապակենտրոնացում, այսինքն noch աթ առնետ․ամ կարող է հանգիստ զրուցել այլ սերվերի յուզերի հետ։ Ու ջաբերը սկսեց տարածվել, որովհետեւ օրինակ, գուգլը որոշեց այն օգտագործել իր gtalk֊ի համար։
Ու երբ ինձ ասում էին՝ աաա, գթալքը վերջն է, ես գիտեի որ դա իրականում գթալք չէ, այլ ջաբեր։
Ու ես խրախուսում էի մարդկանց բացել գուգլի հաշիվ ու չաթվել գթալք֊ով որովհետեւ գիտեի որ ես կկարողանամ չաթվել գթալքի մարդկանց հետ առանց գուգլի հաշիվ ունենալու
Այսինքն մենք ունենք եւ ապակենտրոնացված չաթ։
Հետո սկսեցին տարածվել օնլայն օրագրերը, բլոգերը, ու կարճ հաղորդագրություն գրելը։
Ու մինչեւ տարածվեց օփենայդի֊ն ու ռսս֊ը, ֆեյսբուքը արդեն ուներ օգտվողներ, ընդամենը համատեղելով մի քանի հնարավորություն՝ գրել ստատուս, տեղադել լուսանկար, ու կիսվել ընկալածով։
Բնականաբար, եւ ֆեյսբուքը, եւ գփլասը դա արեցին կենտրոնացված ձեւով՝ ձգելով իրենց մոտ մասնակիցներին։
Ու նրանք սկսեցին անել ամեն ինչ, որ ֆեյսբուքը, օրինակ, դառնա ինտերնետի փոխարինողը։
Այդպես է իրականում նույնիսկ օդնոկլասնիկների հետ՝ մարդիկ կան, որոնց համար օդնոկլասնիկներն ու ինտերնետը նույնն են
Նրանք կարող են ասել՝ «սայթ ունե՞ս» նկատի ունենալով օդնի հաշիվ ունենալը։
Պարզապես, ֆեյսբուքը ինտերնետը իր մոտ կենտրոնացնելը չի անում այնքան խայտառակ ձեւով ինչպես օդնոկլասնիկները, ու այդ պատճառով էլ այն հաջողակ է։
(Առհասարակ, հաջողակ բիզնես պրոեկտը այն է, որ պարզապես խայտառակ վատ չի անում իր գործը)
Ու բնական է, որ «power corrupts», նրանք միշտ չէ, որ հարգում են մասնակիցների privacy֊ն, ունեն խիստ պահանջներ, օրինակ որ անունը լինի իսկական։ Իսկ ո՞ւմ է պետք որ անունը լինի իսկական՝ բնական է որ ծառայություններին։ Բացի դրանից, նրանք սկսեցին հետեւել թե որտեղ ենք շրջում «հավանելու» ստեղները տարածելով, եւ վաճառել այդ եւ այլ տեղեկատվությունը երրորդ անձանց։
Սակայն ազատ ծրագրերի աշխարհում կրկին հայտնվեց այլընտրանք։ Դիասպորայի ամենակարեւոր հատկություններն են՝
֊ ապակենտրոնացում ֊ կարելի է քաշել այն, ասենք վորդփրեսի պես, տեղակայել ձեր սպասարկչի վրա ու ունենալ սեփական դիասպորա։ Բայց այդ սեփական դիասպորայում դուք չեք մնում ինքներդ ձեզ հետ, դուք էլի լինում եք ընդհանուր դիասպորայի անդամ, կարող եք ընկերանալ այլ դիասպորաների մասնակիցների հետ, ու տեսնել իրենց գրառումները ձեր պատի վրա։
֊ քանի որ սոֆթը ձեր մոտ է աշխատում, այն լրիվ դուք եք կառավարում։ Գիտեք կոդը, կարող եք փոխել, թե պետք լինի, այն ձեր կոնտրոլի տակ է ու արդեն saas չէ։
֊ բնականաբար ձեր տվյալները ձեզ մոտ են։ Եթե որոշեք ջնջել, ապա կջնջվեն իրոք, օրինակ։
Իսկ ամենակարեւոր միտքը, ինչ ուզում եմ ասել, դա այն է, որ լինեք դուք սոց․ ցանցերում, թե չլինեք, համացանցը արդեն իսկ սոցիալ ցանց է։
Իսկ ինչի՞ են մարդիկ օգտվում ֆեյսբուքներից, ես կգրեմ հաջորդ անգամ։
ու տենց
Ես առաջ գրում էի որ չեմ հասկանում ինչ է սոցիալական ցանցը։ Այն մասին, ինչպես էին ինձ փորձում բացատրել դա ինչ է։ Ու ես էլի չէի հասկանում։
Չէի հասկանում, որովհետեւ ԿՄ֊ում էի տուսվում։
Իսկ ԿՄ֊ն ինչո՞վ սոց․ ցանց չէ՞։
Գրում են, մեկնաբանում են, «ընկերանում» են։
Ճիշտ է, հետո ռուսները փչացրին, ու լիքը մարդ լքեց, բայց ինչ արած։
Իրականում բլոգերի ու սոց․ ցանցերի սահմանը բնավ այնքան արտահայտված չէ, ինչքան թվում է։
Իրականում այդ սահմանը գծելը ավելի շատ պետք է սոց․ ցանցերի կապիտալիստներին։ Ու ինքը սոց․ ցանց թերմը «օբյեկտ կողմնորոշված ծրագրավորման» պես մարկետինգային քայլ է, որը նոր գաղափարներ իրականում չի պարունակում։
Հետո ես հասկացա։
Սոցիալական ցանցը՝ ինտերնետն է։
Երբ ես հիմա այստեղ գրում եմ, ու դուք ձեր ռսս րիդերներում տեսնում եք նորացումները՝ այ դա սոց ցանց է։
Երբ ես մեկնաբանում եմ ու օփենայդի֊ով հաստատում իմ ինքնությունը՝ դա նույնպես սոց․ ցանց է։
Կարելի է նույնիսկ բաժանորդագրվել մատյանների մեկնաբանություններին, ու տեսնել թե ով ում է մեկնաբանել։
Այնպես որ ինտերնետը արդեն իսկ սոցիալական ցանց է։
Հեծանիվ հորինել պետք չէ։ ։Ճ
ու տենց
այսպիսի հարց էր՝
ունեն տասնյակ մեքենաներ, ՕՀ թարմացումներից հետո երկուսը ստարտ չեն լինում։ VFS֊ը, ասում է, չի կարող մաունթ անել ռութը։
Ինչի՞։
Լոադ ենք լինում հին միջուկով։
Բացում ենք գրուբի կոնֆիգը։ Չի տարբերվում։ Նախկին միջուկով ու ինիտրդ֊ով բեռնվում է, նորով չէ։ Փորձենք, իսկ նոր միջուկը հին ինիտրդ֊ի հետ կաշխատի՞։
Աշխատեց։
Ուրեմն, նոր ինիտրդ֊ի մեջ ինչ որ խնդիր կա։ Բայց ինչի՞։ Ինչի՞ պետք է լիներ։
Փորձենք ռեբիլդ անել։ mkinitrd֊ի սինտաքսը չենք հիշում, գրում ենք՝ mkinitrd ֊ բերում է։
Աշխատացնում ենք՝ ասում է արդեն կա այս անունով initrd պատկեր։ Մուվ ենք անում այն, մի հատ էլ ենք աշխատացնում։ Փորձում է նոր պատկեր գեներացնել ու դուրս է թռնում սպալով ֊ տեղ չկա։
Փաստորեն, ՕՀ֊ը նորացել է, իսկ /boot բաժնի վրա բավական տեղ չէր մնացել նոր initrd֊ն գրելու համար։
Ազատում ենք տեղ, գեներացնում ենք պատկերը, ու տենց։
ու տենց
այս գրառման մոտիվներով՝
մի անգամ ինձ պատմում էին, թե ինչպես է աշխատում ինչ որ մի համակարգ։
֊ ու հետո այն ուղարկում է տվյալները սերվերին։
֊ ո՞նց է ուղարկում ֊ հարցնում եմ։
֊ ո՞նց պետք է ուղարկի, ինտերնետով։
֊ հա, բայց ի՞նչ պրոտոկոլ ես օգտագորխում կապի համար։
֊ ասում եմ ինտերնետով է գնում։
֊ չաթ բո՞թ եք աշխատացրել։
֊ չէ այ մարդ ինչ չաթ։
֊ մե՞յլ եք ուղարկում։
֊ էէէէ
֊ լսի պետք է սոքեթ բացես չէ՞ հետո այդ սպասարկչի հետ ինչ որ պրոտոկոլով խոսես, չէ՞։ ասես բարեւ, այդ ես եմ։ ինքն էլ պետք է հասկանա ինչ ես ասում։ ինչպե՞ս ես խոսում։
ասում է՝
֊ ինչ խորացար, սոքեթ, բան, ասում եմ՝ ինտերնետով։
֊ ինտերնետով ինչպե՞՞՞՞ս ես ուղարկում, որ պրոտոկոլով։
պարզվեց, հտտպ հարցումներ է գերերացնում, ուղարկում սպասարկչին։
այսպես ես իմացա, որ ուր պետք է ու պետք չէ, հտտպ են օգտագործում «ինտերնետով» կապ հաստատելու համար։
ու տենց
֊ Ի՞նչ գրենք։
֊ Կայք։
Իմ մոտ տպավորություն է, որ հիմա ով ինչ անում է՝ դա «վեբ սերվիս» է։
Ոմանք, ճիշտ է, կենտրոնանում են այֆոն/անդրոիդ նախագծման վրա, ու ես դա բացատրում եմ նրանով, որ մոբայլ շուկան այն տեղն է, ուր անհատ ծրագրավորողները (դե՞ռ) կարողանում են իրենց գտնել։
Բայց մտահղացումների մեծ մասը վերաբերվում են վեբին։ Օրինակ, սթարթափ ուիքէնդին բոլոր ներկայացված պրոեկտները վեբ էին։ Ես այնտեղ հանդիպեցի ծանոթներիս, ում գիտեմ որպես «նեյթիվ» նախագծողներ, բայց նրանք նույնպես ներկայացրել էին վեբ պրոեկտ։ Բողոքեցին, որ հեշտ չէ սուզվել անծանոթ միջավայր, բայց դա իրենց չխանգարեց հաղթել ։Ճ (գուցե բնութագրող է որ նեյթիվ նախագծմամբ զբաղվող մարդիկ ունեցան ավելի լավ գաղափար)
Հիմա ինչպե՞ս է լինում, որ բոլորը զբաղվում են վեբով՞։ Գուցե դա առաջին հայացքից թվացող թեթեւ տեքնոլոգիանե՞րն են (ասենք պհպ)։
(Ասում եմ թվացյալ թեթեւ, որովհետեւ իմ համար տեքնոլոգիաները, որ փորձում են «թեթեւացնել» գործը, ու թաքցնում են օգտագործողից որոշակի մանրուքներ այդ թեթեւացնող շերտի հետեւը, դրանով իսկ անում են այնպես որ ինձ ավելի բարդ լինի։)
Իսկ օրինակ, ինչպե՞ս է լինում, որ համակարգի մեջ փոփոխություն անելու միտք չեն ունենում, բայց կայքի միտք ունենում են։ Գուցե, որովհետեւ չգիտեն, թե ինչ փոփոխություն է կարելի անել, որ ավելի լավ լինի, որովհետեւ նույնիսկ չգիտեն, որ եղածը լավ չէ։
Գուցե որովհետեւ նրանք ապրում են սեփականատիրական ծրագրերի աշխարհում, ուր, օրինակ կա windows որի հիշողության կառավարչի կոդը չես նայի, որ հասկանաս ինչպես է գրված, ու ինչպես կարելի է լավացնել։
Կարող է այն պատճառով, որ նրանք ապրում են աշխարհում, ուր կան սարքերի արտադրողի կողմից տրամադրված սեփականատիրական դրայվերներ։ Ու հետո այդ ծրագրավորողները ստիպված են լինում փոխել երկաթը, որովհետեւ այս սարքի համար արտադրողը տրամադրել է, ասենք xp֊ի դրայվեր, բայց ոչ 7֊ի, որ նոր (սակայն ոչ ավելի լավ) սարքերը ավելի շատ վաճառվեն։ Իսկ նրանք չգիտեն ինչպես գրել դրայվեր, ու չգիտեն որ կա rolling release համակարգեր, ուր առհասարակ չի լինում release բայց լինում են հաճախակի փոփոխություններ, քանի որ լավացումը եւ հետ համատեղելիությունը անհամատեղելի են։
Վերջերս զրույցի մեջ հնչեց՝ «եթե դու mysql֊ի կոդը նայած լինեիր, այն կյանքում չէիր օգտագործի»։ (Ի դեպ, ես դբ֊ներից չկամ, բայց եթե նրանցով գրեի, ապա firebird կօգտագործեի)
Երբեմն ես ասում եմ՝ դե նա ծրագրավորող է։ Նկատի ունեմ՝ ցանցառ չէ, կամ հաքեր չէ։
Հիմա բացատրեմ։ Մի անգամ ընկերներիս նշանդրեքին (դե էլ որտեղ այդպիսի մարդ կհանդիպես) ես ծանոթացա մի տղայի հետ, ով ասաց որ նկարիչ է։ Ինձ հետաքրքիր էր, ու ես հարցեր էի տալիս իր աշխատանքի վերաբերյալ։ Ու անկեղծ զարմացել էի, երբ իմացա, որ նա գնում է աշխատանքի։
Այսինքն նա ամեն առավոտ, իննից վեցը գնում է «ցեխ» ուր պատրաստում է հայտնի նկարների պատճեներ։ Հետո դրանք ուղարկում են Եւրոպա, ուր վաճառում են որպես ձեռքի գործ, որը ռեպրոդուկցիայից ավելի թանկ է։ Հետո էլ այդ տղան շուտ գնաց, ասաց պետք է շուտ արթնանամ, աշխագանքի եմ։
Նկարիչ, ով աշխատո՞ւմ է։ Իմ համար այդ երկուսը այնքան էլ համատեղելի չէին։ Չէ, ես գիտեի, որ կան, այսպես ասած ոչ ստեղծագորշող նկարիչներ, ով նախընտրում է զբաղվել ռեստավրացիաներով, բայց ոչ իրականացնել իրենց միտքը, որովհետեւ միտք չունեն։
Ու եթե նկարիչների մոտ միտք չունենալը նորմա չի ընկալվում, ապա ծրագրավորողների մոտ միտք չունենալը՝ նորմա է։ Նրանց մեծ մասը գնում են աշխատանքի ու գրում են «ձաձա»֊ների համար սոֆթ։ Եթե աշխատանքից հետո ինչ որ բան են անում, ապա դա սովորաբար փող աշխատելու, այլ ոչ թե միտք, գաղափար իրականացնելու համար է։
Այսինքն փողի, ոչ թե սիրո, հետաքրքրության պատճառով է։
Իսկ օրինակ plc նախագծման սոֆթ գրում են նրանք, ով թեմայի մեջ են։
Մասնավորապես դա բացատրվում է նրանով, որ մարդկանց մեծ մասը հետաքրքրվող, ու խորացող չեն։ Այդ մասին ես դեռ կգրեմ։
Բայց այլ պատճառը, որի մասին հիմա գրում եմ՝ չիմացությունն է, ոչ զարգացած լինելն է։
Այսինքն մարդիկ պարզապես չգիտեն, չեն պատկերացնում ինչպիսի խնդիրներ կարող են լինել, ու ինչ լավ բան կարելի է անել, եթե դա կայք չէ։
Նրանք չգիտեն ինչպես է աշխատում համակարգը, քանի որ իրենց համակարգը փակ է, ու նրանք չեն զգում որ կարող են այն փոխել, կամ որոշակի ներդրում ունենալ։ Մոտավորապես այնպես, ինչպես Սովետի ժողովուրդը չէր զգում, որ կարող է ազդել օրենքների վրա։
Ու այստեղ ես կարծում եմ, որ շատ լավ է, երբ ծրագրավորողները օգտագործում են ազատ ԾԱ ոչ միայն այն պատճառով որ ազատ է, ու հետեւաբար լավը, ոչ միայն այն պատճառով որ այդ գաղափարը իրենց մոտիկ է, այլ եւ այն պատճառով որ դա ավելի է զարգացնում, քան փակ աշխարհը, թույլ է տալիս տեսնել ինչպես է ամենը արված, ու երբեմն պահանջ զգալ դա լավացնելու, տեսնել ինչ կարելի է անել
ու տենց
Իմ մոտ funtoo֊ներում ու gentoo֊ներում բնականաբար, փոխվել է։
Մայքրոսոֆթը խոստացել է ժամագոտու նորացումը ներառնել «կումուլյատիվ» ափդեյթի մեջ, որը դուրս է գալու օգոստոսին։ Այսինքն, իսկ մինչ այդ, խորհուրդ է տվել ինսթալ անել փաթչեր, ընդ որում, ասենք իքսփիի համար իր փաթչը, յոթի համար՝ իրենը, ու օգտագործել Moscow, St. Petersburg, Volgograd ժամանակային գոտին։
Որը շատ «տեղեկատվություն» տվեց, որովհետեւ առանց այդ էլ, կարելի էր, ասենք օգտագործել Աբու Դաբիի ժամանակային զոնան։
Քանի որ կորպրորացիաներում մինչ այժմ օգտագործվում են հնադարյան եւ չնորացված redhat֊ներ, նրանց /usr/share/zoneinfo/Asia/Yerevan ֆայլը պետք է կրկին քոմփայլ անել zic (zone info compiler) ծրագրով, ու փոխել։
Netapp ընկերությունը տրամադրում է փաթչեր, ու իրենց փաթչ ֆայլի md5 գումարը համապատասխանում է մեր ձեռքով քոմփայլ արված ֆայլի md5 գումարին։
Ի դեպ, նույն բինար ֆայլը աշխատում է Սոլարիսներում, աշխատում է Անդրոիդում, ու երեւի թե բոլոր իրենց հարգող ՕՀ֊երում։
HPUX֊ը իրեն չի հարգում, դա ակնհայտ է։ ։Պ
Իսկ բացելով սոուրսի միջի asia ֆայլը իմանում ենք հետաքրքիր բաներ՝
# From Alexander Krivenyshev (2012-02-10):
# According to News Armenia, on Feb 9, 2012,
# The Armenia National Assembly adopted final reading of Amendments to the
# Law “On procedure of calculation time on the territory of the Republic of
# Armenia” according to which Armenia [is] abolishing Daylight Saving Time.
# or
# (brief)
# http://www.worldtimezone.com/dst_news/dst_news_armenia03.html
Սա վերջին փոփոխության մասին է, ու հետո՝
Zone Asia/Yerevan 2:58:00 - LMT 1924 May 2 3:00 - YERT 1957 Mar # Yerevan Time 4:00 RussiaAsia YER%sT 1991 Mar 31 2:00s 3:00 1:00 YERST 1991 Sep 23 # independence 3:00 RussiaAsia AM%sT 1995 Sep 24 2:00s 4:00 - AMT 1997 4:00 RussiaAsia AM%sT 2012 Mar 25 2:00s 4:00 - AMT
Ու չի կարելի չնկատել, որ մինչեւ 1924 թիվը Հայաստանում գործում էր ինչ որ անկապ ժամանակ, ուր Գրինվիչից շեղումը կազմում էր 2 ժամ 58 րոպե։ Ենթադրում եմ, որ՝
ա ֊ Հայաստանում ոչ ոք ժամացույց չուներ եւ ժամանակը չափվում էր աքլորներով։
բ ֊ Փորձում էին այսպես ասած ֆայն թյունինգ անել ժամանակի, որոշելով, որ երկու րոպեն կարեւոր է։
Իրականում ես կարող եմ միայն ենթադրել ինչպես էին նրանք ապրում, ու սինխրոնիզացնում ժամանակը, ու համոզվում, որ այն ճիշտ է։ Օրինակ, որ Գրինվիչից 2.58 շեղում ունի։
Ապա գնանք տեսնենք ինչպե՞ս էր ժամանակի գործերը այլ Ասիական պետությունների մոտ՝
Rule Azer 1997 max - Mar lastSun 4:00 1:00 S Rule Azer 1997 max - Oct lastSun 5:00 0 -
Zone Asia/Baku 3:19:24 - LMT 1924 May 2 3:00 - BAKT 1957 Mar # Baku Time 4:00 RussiaAsia BAK%sT 1991 Mar 31 2:00s 3:00 1:00 BAKST 1991 Aug 30 # independence 3:00 RussiaAsia AZ%sT 1992 Sep lastSat 23:00 4:00 - AZT 1996 # Azerbaijan time 4:00 EUAsia AZ%sT 1997 4:00 Azer AZ%sT
Շեղումը 3 ժամ 19 րոպե 24 վայրյան։ Ինչի՞։
Դա է՞լ է անկապ թե թյունինգ արված ժամ է։
Լավ, մեր մոտ ժամանակը «բարդակ» էր մինչեւ 1924 թիվը։ Ըստ այդ ֆայլի, Չինաստանում մինչեւ 1940 թիվը առհասարակ ժամանակի մասին տեղեկություններ չկան։
Սաուդյան Արաբիայում ժամանակիին չէին հետեւում մինչեւ 1950 թիվը՝
Zone Asia/Riyadh 3:06:52 - LMT 1950 3:00 - AST
Իսկ այ Բանգլադեշում արդեն 1890 թվականին ժամանակի մասին որոշում կա՝
Zone Asia/Dhaka 6:01:40 - LMT 1890 5:53:20 - HMT 1941 Oct # Howrah Mean Time? 6:30 - BURT 1942 May 15 # Burma Time 5:30 - IST 1942 Sep 6:30 - BURT 1951 Sep 30 6:00 - DACT 1971 Mar 26 # Dacca Time 6:00 - BDT 2009 6:00 Dhaka BD%sT
Հնդկաստանում, նույնիսկ տաս տարի ավելի շուտ, 1880 թվին՝
Zone Asia/Kolkata 5:53:28 - LMT 1880 # Kolkata 5:53:20 - HMT 1941 Oct # Howrah Mean Time? 6:30 - BURT 1942 May 15 # Burma Time 5:30 - IST 1942 Sep 5:30 1:00 IST 1945 Oct 15 5:30 - IST
կրկին ինչ որ անկապ շեղում։
Շրի Լանքայում նույնպես 1880 թվից ժամանակ կա։
Իսկ ավելի շուտ են սկսել ժամանակին հետեւել Ջաքարթայում 1867
Ֆիլիփիններում՝ 1844
Zone Asia/Manila -15:56:00 - LMT 1844 Dec 31
Ֆիլիպինները Ասիայի պիոներներն են։ Այնտեղ ժամանակի մասին որոշում կա դեռ 1844 ին։
Այնպես որ զգոն եղեք, որ չշփոթվեք։ Եւ իհարկե տոկուն։
_եւ այդպես _
մտնում է սենյակ՝
֊ ինձ կասե՞ք ակտիվիքսը ինչ է։
֊ ատվեչաետ ալեքսանդր դրուզ։
֊ հիմա կասե՞ք
֊ իհարկե ոչ։
֊ յա։ ինչի՞։
֊ վիքիյում գրված է, գուգլ կա
֊ հա կա, բայց զահլա չկա կարդալու, ուզում եմ դուք ասեք։
֊ ապա մեզ մոտ էլ հավես չկա, գնա կարդա։
֊ դե պարզ ա, ինքներդ չգիտեք, ասում եք՝ «գնա կարդա»։
վարագույր
ու տենց
Պաշտպանության նախարարություն։
ԱյԹի ցուցահանդես։
Վառվող լուսադիոդներով պլատաները միացված են ԳՆՈՒ/Լինուքս֊ով կարգչին։
֊ Ոչ միայն որովհետեւ էժան է, ոչ միայն որովհետեւ բաց է, ոչ միայն որովհետեւ ազատ է, այլ որովհետեւ տեխնիկապես լավն է ֊ բացատրում է Ինսթիգեյթի ներկայացուցիչը։
֊ Իսկ սա ինչի՞ համար է ֊ ցույց է տալիս մի այլ զինվորական մի այլ պլատայի։
֊ Սա կոդեր ջարդելու համար ֊ պատասխանում է Գյումրիի ակցենտով ներկայացնողը։
֊ Ի՞նչ կոդեր ֊ հարցնում է զինվորականը։
սահմանիր կոդը
Սա պարզապես պատկերացնելու համար մթնոլորտը։
Ես լիքը բան կգրեի, բայց չեմ կարող անել դա այնպես, ինչպես կանեի։
Կասեմ միայն, որ կարեւոր է, որ այդ զինվորականները իմանան, գոնե իմանան, որ իրենց հետեւը կան կիրթ եւ երբեմն խելացի մարդիկ, ով կարողանում են նախագծել ու արտադրել աշխատող եւ արտասահմանում մրցունակ երկաթ եւ ծրագրեր։
Ու որ պարտադիր չէ մեր փողը ծախսել արտասահմանում։ Կարելի է եւ այստեղ։
Ու ես այս դեպքում ուրիշների փողերը չեմ հաշվում, այլ մերը։
Այնպես որ կպատմեմ միայն մի դրվագ․
Մարիամը մոտենում է՝
֊ Նոր, քո մոտ կարո՞ղ է սքոթչ լինի։
֊ Ահա։
֊ Իսկ կարելի՞ է վերցնել։
֊ Իհարկե, մենք բանակում ենք, ստեղ ամենն ընդհանուր է։
վարագույր
Ասում են՝
֊ լավ է էլի, թող մի հատ լինի, Վինդովս է, ԱյՕս է, Ինտերնետ Էքսփլորեր է, էլ չի լինի այնպես, որ մի տեղ աշխատի, այլ տեղ՝ ոչ։
Տարածված մոլորություն է, որ մոնոպոլիաները միատեսակ են դարձնում, ստանդարտիզացնում են տեքնոլոգիաները։
Միատեսակ՝ այո։ Ստանդարտ՝ ոչ։
Ստանդարտներ պետք է լինեն։ Մենք չենք կարող առանց ստանդարտ։ Բայց փաստացի, մոնոպոլիստը չի հետեւում ստանդարտներին, որովհետեւ նա մոնոպոլիստ է, ու ինչ ուզում է, կարող է անել։
Այսպես, ԻԵ իշուկը չի ցուցադրում ստանդարտիզացված ՀՏՄԼ։ Այն ցույց է տալիս Մայքրոսոֆթի երեւակայական ՀԹՄԼ֊ը, որը ստանդարտի հետ այնքան էլ կապ չունի։
ԻԵ֊ն ստիպված եղավ հետեւել ստանդարտներին, ու ստանդարտիզացվել այն ժամանակ, երբ տարածվեցին այլընտրանքային հարթակներն ու այլընտրանքային համացանցային զննիչները։
Այսպիսով, ստանդարտիզացմանը աջակցել է ոչ թե մոնոպոլիան, այլ զանազանությունը։
եւ այդպես
իմ սիրված մեյլ լիստի ամենահարգված մարդկանցից մեկն է գրել սա․
Ես իհարկե ԼաբՎյու֊ի միայն կազմին եմ ծանոթ։ Բայց ինձ դա հերիք էր այն չսիրելու համար։
According to my observations, LabView enables to make rapid apparent
progress at the cost of very little work. LabView GUI builder allows to
quickly assemble impressive GUIs which are then successfully presented at
various meetings, design reviews, etc. A spirited discussion over such a
GUI conveys impression of rapid progress, creativity, and competence of
the engineer. The substance behind the GUI is never discussed, because
some attendees (esp. managers) are neither competent nor interested in
technical details, while other attendees (engineers) play the same kind of
the game.
One day, after many months of apparent progress, the application is
supposed to run. It poses a problem, because in fact the LabView GUI is an
empty facade with nothing behind to make it run. In the institution which
I am basing these remarks on, this problem was typically handled by hiring
a summer student who would sweat over filling in the empty space. At the
end of the summer the student would gain “valuable educational
experience”, the engineer would collect credit, and the management would
be happy.
These remarks can possibly shed some light on the troubling question why
BlackBox was never a market success on par with LabView, despite its
internal strength. In my opinion it is so, because BlackBox is an exact
opposite to a successful corporate product. BlackBox focuses on the
substance, while LabView focuses on creating impression. In the corporate
world substance matters very little, while impressions are everything.
That’s why we on this mailing list are who we are. We all focus on the
substance of our work.
Just my 2 cents of cynicism, as usual.
ու տենց
այսօր ռադիոյով եմ լսել․
Ատլանտիդան այնպիսի երկիր էր, որը գտնվում էր Կրետից այսքան կիլոմետր այնկողմ․․․
Փաստորեն, գիտեն որտեղ էր։
Հետո․
Լոխ, այո, լոխ նեսյան հրեշը դա մի հրեշ է որ ապրում է լոխ նես լճում․․․
ու ոչ մի այլ տեղ չի ապրում։
Հետո, ճաշելիս, գործընկերս էկրանի վրա շարժվող տող տեսավ․
ինչ որ տղամարդը հղի է
Այո, ես սիրում եմ կարդալ հղի տղամարդկանց մասին բրիտանացի գիտնականների հետազոտությունները տվ֊ով, մասնավորապես հաց ուտելիս՝ օգնում է մարսողականությանը։
Նույնիսկ կարելի է լավ չծամել։
Այս դեղին հոտով լուրերը ինձ ստիպում են մտածել, որ մեզ պետք չեն լրագրողներ։
Որ այդ մասնագիտությունը իրեն սպառում է։
Իսկ ուզում եմ առանձին խոսել ՏՏ լրագրողնների ու նյութերի մասին։
Լավագույն դեպքում դրանք թարգմանված տեքստեր են, ուր, ասենք, ոչ այնքան հազվադեպ բնօրինակի հետ ոչ այնքան կապ ունեցող տեղեկատվություն է գրված։
Որակը ավելի լավն է լինում, եթե պարզապես մեկը մեկին թարգմանված են։ Ինչքան լրագրողը փորձի իրենից մի բան ավելացնել, այնքան կփչացնի։
Իրականում, այնպես չէ, որ գուգլ թրանսլեյթը ավելի վատ է թարգմանում, քան մարդ լրագրողները։
Երկուսն էլ նյութից առանձնապես գաղափար չունեն, մինչդեռ գուգլ թրանսլեյտը մի քիչ ավելի հզոր հաշվողական հնարավորություններ ունի։
Այսպիսով, մեզ պարզապես պետք չեն այդ նյութերի թարգմանությունները։
Իսկ ի՞նչ է պետք։
Պետք են վերլուծություններ։
Ո՞վ է գրելու վերլուծությունը։
Մենք առհասարակ նորմալ լրագրող գրեթե չունենք, ուր մնաց, ՏՏ լրագրող։
Իսկ ցանցառները․․․ ոչ բոլորն են ունակ գրել, ուզում են գրել, ես օրինակ չեմ կարծում որ կարող եմ կամ ուզում ՏՏ լրագրող լինել։
Իմ իմացած ոչ մի ՏՏ֊ից նորմալ հասկացող մարդ, այսինքն ոչ թե ծրագրավորող, այլ իրական ցանցառ դժվար կարողանա եւ ուզի։
Մենք պետք է շատ լինենք, որ մեզնից շատ լինեն ունակ լինողներն ու ուզողները, ու շատ փող ունենանք, որ այդպես լինի։
Միակ տարբերակը ինչ տեսնում եմ, դա հաբրի պես կայքն է, ուր ով ուզի կմտնի ու կգրի, այդպիսի կոլեկտիվ բլոգի պես մի բան, իր թոփով, կարմաներով, եւ այլն։ Բայց փաստացի այնպես կստացվի որ վերլուծություններն ու հոդվածները կհայտնվեն տարին մեկ, ու բոլորն էլ թոփ են լինելու։
Որովհետեւ երեք ու կես հոգի կա, ով գրելու բան ունի, ու զրո հինգն են նրանցից գրագետ։
Առանձին ուզում եմ խոսել ցանցառներին ներկայացնելու մասին։
ա ֊ կյանքի պատմությունը պետք է կենտրոնանա ոչ նրա վրա, ինչպես է նա ճաշիկ կերել եւ ինչ էր սիրել երբ փոքր էր, այլ «դուխ» հաղորդի։ Ինչի՞ են հետաքրքիր Ջոբսի խոսքերը։ Որովհետեւ նա ինչ որ բան հաղթահարելու մասին է խոսում, ինչ որ բան հասկանալու, ընդդիմանալու մասին է խոսում, ու ինչու էր դա կարեւոր իր կյանքում։
բ ֊ անհնար է պատմել ցանցառի մասին, առանց տեխնիկական մանրամասների։
Երբեմն դրանք այնքան անհասկանալի չեն, ինչքան թվում է։
Որովհետեւ լավ մասնագետը նա է, ով կարողանում է այնպես խոսել իր մասնագիտությունից, որ բոլորը հասկանան։
Դա նրանից է, որ նա այնքան լավ պատկերացում ունի, այնքան դասակարգված է իր մոտ ամենը որ խնդիր չի լինում պարզ մատուցելու։
Նաեւ, եթե մենք խուսափում ենք տեխնիկական մանրամասներից, ապա պետք է ասել, ինչ է ցանցառը հագնում ու ինչ երկարության մազեր ունի։ Իսկ դա արդեն մոդայի մասին է, ոչ ցանցառի։ Ապա ուրեմն պետք է նույն ձեւ հագնվել, որ ցանցառ լինել։
Ոչինչ, թող ոչ բոլորը հասկանան։ Ցանցառը նրանով չէ ցանցառ թե ինչ է հագնում, ու ոնց է նիքը, ու ոչ նրանով, թե ինչ հեռախոսով է չեքինվում, այսինքն ինչ է օգտագործում, այլ նրանով, ինչ է ստեղծում, այսինքն ինչ գործ է արել, ինչ է անում, ու ինչի համար։
Ընդ որում ինչն է դրա մեջ դուխով ու գաղափարով, ոչ թե ինչ խնդիր է դա լուծում։
Որովհետեւ դա պարզապես բիզնեսի մասին չէ, դա պարզապես մի նոր կայք Երեւանի մասին սարքել չէ, ու որպես կանոն դա առհասարակ կայքերի հետ կապ չունի։
Մի քիչ էլ պարզության մասին։
Մի քանի տարի առաջ Ժիրայրը գրել էր «ինչ է թորենթը» հոդված։
Դա լավ էր այն ժամանակ, երբ ոչ ոք դա չգիտեր։ Չնայած ես այն ժամանակ էլ չգիտեի, ով դա չգիտի, բայց կլինեին էլի տենց մարդիկ։
Ու դա բնավ ՏՏ ամսագիր չէր, այնպես որ նորմալ էր լրիվ։
Իսկ հիմա պետք է գրել այն մասին, ինչպես է պետք քաշել փակ թրեքերներից, բայց այնպես, օրինակ, որ ձեր ռեյտինգը չընկնի, եթե շատ չտաք։
Այսինքն հոգնել ենք ծանոթանալուց։ Ուզում ենք մի քիչ խորը։ Հաստատ միայն ես չէ որ ուզում եմ։
ու տենց
Քոփիռայթը կորցրել է իր արդիականությունը, այնպիսին ինչպսիսն այն կա հիմա։ Հեղինակային իրվունքի մասին օրենքները ստեղծվել են մինչ թվային դարաշրջանը, երբ գիրքը, նկարները, եւ քոփիռայթի այլ առարկաները, այդքան հեշտ չէր կրկնօրինակելը, եւ հստակ կարելի էր գծել սահմաններ, կրկնօրինակման, պարզապես դիտելու, ու տարածելու մեջ։ Հիմա, ամեն ինչ փոխվել է։ Թվային աշխարհում այդ սահմանները գծելը այդքան էլ հեշտ չէ։
Բնական է, որ այդ ակտի պրոեկտը չէր լինի, եթե փաստացի անհամապատասխանություն չստեղծվեր քոփիռայթի գաղափարի, ու ժամանակակից թվային աշխարհի մեջ։
Եթե չլինեին հեղինակայնի իրավունքի մասին օրենքներում հատուկ փոփոխություններն ու ուղղումները, ապա ամեն անգամ, երբ համացանցային զննիչը ցույց տար քոնթենթը՝ տեքստը, լուսանկարները, (ցույց տալու համար այն ստեղծում է կրկնօրինակը համակարգչի հիշողության մեջ), դա կլիներ օրենքի խախտում։
Այսինքն, քոփիռայթը արդեն իսկ մեղմացվել է, որովհետեւ հակառակ դեպքում վեբը գոյություն չէր ունենա։
(Բրեդբերիի 451 Ֆարենհեյթի գիրք հիշող, այսինքն հիշողության մեջ գիրք կրկնօրինակողներն էլ են ըստ էության քոփիռայթ խախտող)
Ինչպե՞ս ակտի ընդունումը կազդի Հայաստանի վրա։
Այնպես, ինչպես եւ այլ երկների վրա։
Զանազան ինտերնետ աղբյուրներ կփակվեն, ու օգտակար քոնթենթի քանակը կտրուկ կպակասի։
Զարմանալի չէ, որ Վիքիփեդիան, Գուգլը, մի շարք սոց․ ցանցեր, Մոզիլան ու Օպերան դեմ են արտահայտվում այդ օրենքին։
Պետք է նաեւ նշել, որ դեմ են արտահայտվում նաեւ մի շարք իրավապաշտպան պազմակերպություններ, ինչպիսիք են ACLU (American Civil Liberties Union)-ն եւ Human Rights Watch-ը։
Հետո, այլ երկրների համար դա կլինի նախադեպ, նրանք կարող է հետեւեն այդ օրինակին։
Օրինակ, Սարկոզիի վարչակարգից, որն արդեն ընդունել է HADOPI օրենքը, դա սպասելի է։
Այսպես, Եվրամիությունում լուրջ վտանգ կար, որ կընդունվեն ԾԱ պատենտներ, որոնք մինչ այդ գործում էին միայն Միացյալ Նահանգներում եւ եւս մի քանի երկրներում։
Այն ժամանակ էլ կայքերը նախաձեռնել էին բողոքի ակցիաներ։ Բարեբախտաբար ԵՄ կառավարությունը բավական ողջամիտ գտնվեց, ինչպես նաեւ ընտրողների ճնշման տակ, օրինագիծը չընդունվեց։
Այնուամենայնիվ, այն որ ՄՆ-ում դրանք գործում են, արդեն մեզ սահմանափակում է։ Օրինակ, տարածված ԳՆՈՒ/Լինուքս դիստրիբուտիվներում տուփից դուրս չեն լինում մպերեք կամ դվդ նվագելու կոդեկներ, որովհետեւ այդ դիստրիբուտիվները նախատեսնված են Ամերիկյան շուկայի համար, իսկ այնտեղ ԾԱ պատենտները գործում են։
Մենք, սակայն, օգտվում ենք նույն դիստրիբուտիվներից։
Կարեւոր է նկատել, ինչպես են պայքարում ՄՆ քաղաքացիները՝ նրանք գրում են նամակներ սենատորներին։ Դա ցույց է տալիս, թե որն է գործող ժողովրդավարությունը։ Չնայած կան ակտը ընդունելու մեջ հետաքրքրված մեդիա կորպորացիաներ, կան նաեւ ընտրողների, ժողովրդի ազդեցության լծակները իրենց ներկայացուցիչների վրա։
եւ այդպես
Այս տեքստը համացանցում փոփոխությունների մասին է, եւ տեքնոլոգիական, եւ մշակութային։
Չէ՞ որ նոր տեքնոլոգիան բերում է նոր էստետիկա։
ա – բլոգերը մաքրվեցին։
Առաջ բլոգերը, մասնավորապես ԿՄ-ը, որն ուներ սցանցերի (սեռական բորսաների) հատկանիշները (բաժանորդագրվելը կոչվում է ընկերանալ), լայնորեն օգտագործվում էին որպես կիսվելու տարածք՝ երգերի տեքստեր, յութուբ վիդեոներ, կրկնօրինակում։
Դա փոխեց րիդերը։
Այն կարդալու եւ կիսվելու համար է։
Այնպես որ այլեւս պետք չէր կրնկօրինակելնյութերը տարածելու համար, հնարավոր է տարածել սկզբնաղբյուրը։
Նույնն է գուգլի նկարների որոնումը։ Բոլորը ունեն ընլայնում որ աջ կտոցով թույլ է տալիս փնտրել այդ նկարը համացանցում։ Ու ահա, տեսանք որ այն սկզբից հայտնվել է այստեղ, ու հեղինակը նա է։
Այսպես, կիսվողները գնացին սցանցերը, փակեցին ու լքեցին իրենց մատյանները։
«Ես հավանում եմ», +1-ը տարածում են սկզբնական աղբյուրը, առանց նույն տեղեկատվությունը կրկնօրինակելու։
Դրա վատ կողմն է, որ ֆբ-ն ու գուգլը գիտեն որտեղ եք լինում, ինչ եք կարդում։ Բայց դե մեկ է, լավ է նրանք, քան մեր այրյունոտ գբն։
Ես ինձ թույլ չեմ տա «լայք» ու «+1» իմ կայքում, որովհետեւ ես դրանով կօգնեմ ֆբին ու գուգլին հետեւել իմ կարդացողին։
Իսկ այն խնդիրը, որ տարածել պետք է ֆբ-ով, կամ գուգլով, կամ որեւե այլ կենտրոններով ունի երկու լուծում։ առաջինը՝ շեյրածների ռսս, ինչպես անում էր գրիդերը։ Արդեն էական չէ որտեղ եք կիսվում, եթե դա ռսս-ով հասանելի է։
գրիդերը սակայն, այդ հնարավորությունը զոհաբերել է գփլալի տարածմանը աջակցելու համար։ ինչի պատճառով, կարելի է գփլաս չսիրել։
կա նաեւ այլ միջոց՝ տոտալ ապակենտրոնացում որը ընթացիկ ինտերնետի տեքնոլոգիան թույլ չի տալիս, բայց կարելի է մտածել ու լավ բան անել։
Կրկնեմ, ռսսը թույլ է տալիս վերացարկվել նրանից որտեղ է բլոգդ, ԿՄ-ում թե ՎՊ-ում, թե դա ֆբ նոթ է։ Կարեւորը այն ընդհանուր բաց տարածքում է։
Ու դա բերեց երկրորդ դրական փոփոխությանը՝ մեկնաբանություններին։
բ – մեկնաբանությունների վերացարկում
Պետք չէ ունենալ ԿՄ հաշիվ ոչ միայն ԿՄ-ում գրողներին հետեւելու համար, այլ եւ մեկնաբանելու համար։
Ճիշտ է, թերությունը իրականացումն է։ Որտեղո՞վ մեկնաբանել։
Դիսքասը տանում է մեկնաբանությունները ամպեր։ Նույնիսկ եթե դուք ունեք սեփական ամպ (կարդա սպասարկիչ) բայց օգտագործում եք դիսքաս, ապա պահում եք ձեր մեկնաբանությունները ոչ թե ձեր մոտ, ձեր ամպի տվյալների բազայում, այլ ուրիշի ամպում։
Եթե հնարավոր է մեկնաբանել օփենայդի-ով՝ դա հիանալի է։
գ – օփենայդի
Ես կարծում եմ, որ օփենայդիի մեկնաբանությունները, եւ մուտքը ժամանակակից ամենակարեւոր նորամուծություններից է։
ռսսի պես այն թույլ է տալիս վերացարկվել կոնկրետ կայքերից ու չունենալ հաշիվներ ամենուր։
Մուտքի խնդիրը ունի այլ կողմ։ Հարմար է չտալ քո գաղտնագիրը քո թվիթերի ծրագրին։ Իրոք, ինչի՞ տալ։ Ո՞վ գիտի ով է այն գրել ու ինչ է այն անելու քո տվյալների հետ։
դ – ՕԱութ
Բաց ավտորիզացիայի պրոտոկոլ։
Այն այժմ օգտագործվում է ամենուր – ծիվիչում, ֆբում, դիասպորայում։
Բայց ոչ գփլասում։
Ու ծիվիչն, ֆբն, դիասպորան ունեն ԱՓԻ երրորդ ծրագրերի համար։ Ցանակցած մարդ կարող է գրել ծրագիր, որը ստատուս կավելացնի ձեր ֆբ-ում, թվիթերում, կամ դիասպորայում։ Ու այդ ծրագիրը չի խնդրի ձեզնից ձեր ֆբ-ի, թվիթերի, կամ դիասպորայի գաղտնագիրը, այն կխնդրի հենց այդ կայքերին ավտորիզացնել ձեզ։
Գփլասը կրկին առանձնանում է։
Նրանք չունեն ոչ այսպիսի ԱՓԻ, ոչ էլ ՕԱութ։
Լավ, ԱՓԻ չունեք, մեկ է կարելի է հտտպ հարցումներ գեներացնել, որոնք որ գփլաս ստատուս կուղարկեն, բայց այդ դեպքում պետք է ծրագրին տալ ձեր գաղտնագիրը։
Ու այդ ծրագիրը ցանկացած պահին կարող է սկսի չաշխատել, քանի որ գուգլը ցանկացած պահին կարող է փոխել րեքվեստների ձեւը։
ե – ստատուսներ
առաջ ստատուսներ կային միայն չաթային ծրագրերում, այն էլ քիչ թե շատ ժամանակակից։ Օրինակ, այէրսի-յում ստատուս չկա, քանի որ այն հին է, չկան ստատուսներ բջջային ցանցերում, բայց կան ջաբերում, գթոքում։
Ու ստատուսները եկան վեբ՝ երկար բլոգ փոստեր գրելու տեղը, կարելի է նույն միտքը տեղավորել 140 նիշի մեջ ու ուղարկել որպես ստատուս։ Օրինակ, եթե ես մի քիչ լավ մտածեի, այս փոստը գրելու տեղ կգրեի մի ստատուս ։Պ
Թերությունը այն է, որ մարդիկ ավելի ու ավելի են սովորում չկարդալ։ Կարճ ստատուս կարդալը ավելի հեշտ է, քան բլոգ փոստ։
Մյուս կողմից, բլոգերը կրկին ազատվեցին որոշ մարդկանցից, ով գնաց թվիթերներ։
զ – ապակենտրոնացում չաթերում։
ինտերնետը փորձել են նախագծել որպես ապակենտրոնացված ցանց։
Բայց այն ունի իր թերությունները։ Սպասարկիչներ մեզ պետք են։
Ինտերնետը սպասարկիչների ապակենտրոնացված համակարգ է, ոչ թե օգտագործողների։ Օգտագործողը լիարժեք ինտերնետի անդամ չէ։
Այնուամենայնիվ, մենք ունենք որոշ ապակենտրոնացում։ Էլեկտրոնային փոստը նախագծված էր գիտնականների կողմից, ու ըստ էության ապակենտրոնացված է։ Բացատրեմ՝ ֆրինեթ․ամ-ից ուղարկում ենք մեյլեր ջմեյլ․քոմ, ու հակառակը։
Եթե բիզնեսը զբաղվեր դրանով, ապա ամեն ընկերությանը ձեռնտու կլիներ ունենալ իր օգտագործողներին, ու թույլ չտալ իր օգտագործողները ուղարկեն հաղարդագրություններ այլ ամպի օգտագործողին։ Այնպես մենք ստիպված կլինեինք ունենալ հաշիվներ ամենտեղ։
Այնպես, ֆբ-ից լինում է ուղարկել հաղորդագրություն ֆբ։
Այնպես, այսիքյուից լինում էր խոսել միյան նրանց հետ ով այնտեղ են, սքայփից լինում է խոսել միայն սքայփի այլ բաժանորդների հետ։
Բայց կա ազատ ԾԱ, ու խելացի մարդիկ նախագծում են ազատ պրոտոկոլ՝ ջաբեր, ուր ինչպես եւ էլեկտրոնային փոստի դեպքում էական չէ, որ սպասարկչի օգտագործող ես։ Սակայն, ջաբերը չէր տարածվի, եթե չլիներ ջմեյլը, եւ գուգլի չաթը։ Վերջաբես ես մի լավ բան գրեցի իրենց մասին։
Ես մարդկանց բերում էի ջմեյլ, որպեսզի հետո իրենց հետ չաթվեմ իմ ջաբեր․օրգ-ի հաշիվով։ Որովհետեւ պարտադիր չէ ես գուգլի բաժանորդ լինեմ որ խոսեմ գթոլքի օգտագործողների հետ՝ դա ռսսի, փոստի, եւ օթենայդիի պես վերացարկող տեքնոլոգիա է
է – փրայվասի
երեւի այժմ միայն արմենիքսը չունի ՍՍԼ (հտտպս)։
երեւի այժմ չկա վեբ էլեկտրոնային փոստ, որ չունի սսլ։
փրայվասիի մասին մեր պատկերացումը ահագին զարգացել է։
ու եթե այէրսիյում ժամանակին հնարավոր էր իմանալ մարդու այփին, որովհետեւ ոչ ոք չէր մտածում որ դա վտանգավոր է, ապա այժմ ջաբերում տեքնոլոգիան դա թույլ չի տալիս;
թ – քոփիրայթ
փաստացի քոփիրայթը թուլացել է։
առաջ շատ ավելի բարդ էր հողինակային լուսանկարներ կայքերում տեղադրել։ հետո, սոց ցանցերում նրանք սկսեցին տարածվել, քանի որ սոց ցանցերը փակ տարածք են, ու «հրապարակային» կարծես չեն, բայց քանի որ բոլորը այնտեղ կան, դարձան դե ֆակտո հրապարակային։ այնուամենայնիվ մի բան է քոփիրայթեդ նյութ ունենալ ֆբում, այլ բան՝ համացանցի կայքում։
հետո բոլորը այնքան սովորեցին որ համացանցում քոփիրայթեդ քոնթենթը տարածվում է, որ իրենք, քոփիրայթ հոլդերները ավելի մեղմ սկսեցին վերաբերվել խախտումներին, քանի որ բոլորի հետեւից պարզապես չես հասցնի։ ու դե ֆակտո ինտերնետում քոնթենթը քրեաթիվ քոմոնս է։ դե ֆակտո, դե յուրէ չէ։
որովհետեւ ով ինչ ուզում դրա հետ անում է։
այսինքն նոր համացանցը նույնպես մեզ տանում է քոփիրայթի գաղափարի վերանայմանը։
թորենթները, որ իրականում բնավ ոչ օրենքի խախտում են։ խախտելը տարածելն է, եթե ես քաշում եմ, ու չեմ «տալիս», ապա ես օրենքը չեմ խախտել։ խախտել է նա, ով տալիս է։ չի խախտել նույնիսկ թրեքերը, որ ընդամենը թորենթ ֆայլն է տարածել։
ու փաստացի կրկին, քոփիրայթը գործում է շատ ավելի թույլ քան առաջ։ իսկ դա նշանակում է որ այնքան հեռու չեն դրա վերանայման օրերը։
ժ – սոցիալիզացում։
մարդը սոցիալ կենդանի է։
ընթացիկ համացանցում անհամեմատ ավելի հեշտ է ճանաչել մարդուն։ (ոմանք կարծում են, որ ավելի հեշտ, քան իրական կյանքում) Որովհետեւ երբ աչք ես գցում նրան, ինչ է գրել, ոնց է մեկնաբանել, ինչ է հասկացել ինչ֊որ մեկի գրածից, ու ինչով է կիսվում, դա մարդու հոգին ճանաչելու ամենաէֆեկտիվ միջոցներից է
Եւ որը առաջ, հին համացանցում չկար, քանի որ պաշտոնական վեբ կայքը ավելի էր նման վիտրինայի, ուր կդնես այն ինչ ուզում ես, իսկ շփման մեջ մարդիկ ճանաչվում են շատ ավելի լավ։
Իսկ ինչքա՜ն էր պետք մարդու հետ չաթվել որ հասկանալ իրեն։
ժա – ամպերը
այնուամենայնիվ, ամպերը շատանում են։
դիսքասները, ֆբներ, յութուբներ։
կա վիդեո ռսս, որը նշանակում է որ կարելի է բաժանորդագրվել մեդիա ռսս րիդերով(միրո, գփոդեր) ոչ պարտադիր յութուբ ալիքի։
բայց ընդհանուր առմամբ ինտերնետում ավելի ու ավելի ամպամած է։
դա նաեւ նշանակում է որ ավելի ու ավելի բարդ է լինել աննկատ, ավելի բարդ է պահել փրայվասին(նրանք գիտեն որտեղ ես լինում) ու մեզ ավելի ու ավելի քիչ է պատկանում մեր իսկ տեղեկատվությունը։
Մասամբ լուծում է դիասպորան, ուր կարելի է սեփական սպասարկիչ ունենալ, ու պահել տեղեկատվությունը սեփական սպասարկչի վրա, սակայն այն կլինի ընդհանուր դիասպորա ցանցի անդամ։ դիասպորան սփռված է, սփյուռք է, ու իրոք շատ հաջող անվանում է։
Այնուամենայնիվ,
ստվերները չքանում են, քանի որ ամպամած է համացանցում
եւ այդպես
Հետաքրքիր է իմանալ, որ Լեյկայի, նույնիսկ վերջին, Մ մոդելները՝ այսինքն ամենաթանկ եւ ամենավեհ մոդելները, ավտոֆոկուս չունեն։
Ֆոկուսը իմ մշտական պրոբլեմն է։ Ես օգտագործում եմ հին օբյեկտիվներ, ու ձեռքով եմ բռնում ֆոկուս, հետեւաբար, կախված տարբեր հանգամանքներից, օրինակ նրանից, վյուֆայնդերը իմ աչքով ճի՞շտ է կարգավորված, թե խախտվել է, կհասցնե՞մ թե չէ, ես հաճախ ստանում եմ ոչ ֆոկուսի մեջ կադրեր։
Այնպես չէ, որ չեմ հասկանում այն պարզ բանը որ այն ինչ ուզում ես ցույց տալ, պետք է երեւա, իսկ որ երեւա, պետք է ֆոկուսի մեջ լինի։
Ես զարմացա, որ Լեյկայի ամենավերջին մոդելները միեւնույն է ավտոֆոկուս չունեն։
Կարդացի ինչու՞։ Պարզվում է, դիզայնը իրենց բարդ է փոխել։
Ունեն լավ դիզայն արված ժապավենային խցիկ, սարքեցին նույնից, բայց թվային։
Ավտոֆոկուսի մեխանիզմը ո՞րտեղ տեղավորեն առանց խցիկը մեծացնելու։ Տեղ չունեն։ Ու Քենոնի եւ Նիկոնի պես փող չունեն այնքան հետազոտություն անելու, ռադիկալ արտադրությունը փոխելու համար։
Ապա պարզապես այլ տարբերակ չունեն, քան ասել՝ մենք այլ կերպ ենք, մենք այլ ենք։ Մենք ռեյնջֆայնդեր ենք, առանց ավտոֆոկուսի ու տարբեր համովությունների։ Բայց մեր մոտ հիանալի որակ է, իսկ նկարողը պետք է ինքը իմանա ինչպես ֆոկուսվել, այնքան բարդ չէ, այն էլ մեր հիանալի հեռաչափի օգնությամբ։
Ու դա, ես կարծում եմ, ճիշտ որոշում է։
Ու լրիվ եւրոպական։
Եւրոպան չի հասցնում ոչ ամերիկացիների, ոչ էլ ճապոնացիների հետեւից։ Չի կարող։
Նրանք ուրիշ են։ Երբեք չեն կարողանա համեմատվել։
Բայց եւրոպական ընկերությունը միշտ կունենա իր սպառողին։
Եւրոպայում ու Ասիայում։ Իհարկե, ոչ ԱՄՆ-ում։
Որովհետեւ մրցելը՝ սխալ որոշում է։
Երբ օրինակ աղջկան այլ տղաներ են դուր գալիս, իր տղան սկսում է մրցել։ Իսկ ես էլ ունեմ երկու գլուխ։ Թարթիչներս էլ փոխեմ, ապա դուր կգա՞մ քեզ։
Մրցելը ու համեմատվելը սխալ է։
Նրանք ձեզնից լավը չեն, նրանք ուրիշ են։
Երբ սկսում ես մրցել, փոխվել, հետեւել այլերին, դուր գալու համար, կորցնում ես քեզ, ու երբեք նրա պես «լավը» չես լինի։
Ու նույնը կործանում է Նոկիա ընկերությանը՝ այֆոն սարքելու ձգտումը։
Ես նայում էի Նոկիա Ն9-ին, գիտեի որ այն ինձ պետք է խաղալու, գործ անելու համար, ու ձեռքս չգնաց այն գնել, այնքան բարակ, այնքան գլամուր էր։ Ու այդ բարակության համար նրանք զոհաբերեցին սդ քարտ սլոտը, ու մարտկոց փոխելու հնարավորությունը։
Ինչի՞։
Որովհետեւ մտածում են, որ այժմ պետք է լինել այֆոնի պես։
Ու դա է իրենց սխալը։ Վերջ, Նոկիան էլ չկա, եթե այդպես շարունակի։ Այֆոնի պես լինել պետք չէ, պետք էր լինել այնպիսին ինչպիսին կային։ Վաճառվելու էին բացի Եւրոպայից Չինաստաններում, Հնդկաստանում ու այո, Հայաստանում։
Բոլորը գիտեն, որ Նոկիան բարակ հեռախոս չէ։ Նոկիան պետք է շարունակեր արտադրել իր հաստ հեռախոսները, զարգացներ Մաեմոն, Սիմբիանը, այնպես ինչպես եւ պլանավորում էին։
(ի դեպ կարծում եմ, որ Մաեմո գծի N810 – N900 – N9 շարքի սարքերի դիզայնը գնալով վատանում էր, իսկ ամենալավը հենց N810-ն է։ Շատ հավես է, որ այժմ կարելի է նրա վրա քշել ժամանակակից nemomobile։)
Ու բնավ չվհատվել այն բանից որ նահանգներում չի վաճառվի։ Նահանգները ձեր տեղը չեն, այնտեղ անդրոիդ ու այֆոն է լինելու, դա պարզ է։
Նոկիա մեկ է չի լինի։ Իսկ թե լինի, ապա ամերիկյան վինդոս ֆոն օպերացիոն համակարգով, դա մեկ է նրանք չեն արդեն, միայն երկաթն է իրենցը։ Իսկ Նոկիան ավելին էր քան երկաթը։ Նոկիան սեփական ԾԱ ուներ, իր առավելություններով ու թերություններով։
Օրինակ, Սիմբիանի միջուկը ունակ չէր ապահովել այնպիսի գրաֆիկական էֆեկտներ, ինչպես ստացվում է Դարվինոտ ԱյՕսում ու Լինուքսոտ Անդրոիդում։ Նույն ժամանակ, նրանցից ոչ մեկը չի կարող ապահովել այնպիսի սնուցման խնայողություն, ինչպես Սիմբիանը։
Ու այո, Նոկիաները թանկ էին լինելու։ Ինչի, հիմա թա՞նկ չեն։ Թանկ են։
Եւրոպացիների ուժեղ հատկանիշները կապված են իրենց թույլ հատկանիշների հետ։ Այսպես, պասկալը եւրոպայից հասավ նահանգներ, սկսեց զարգանալ, վաճառվել այնտեղ, բայց՝ միայն վինդովսի տակ – եւրոպացիները ավելի դանդաղաշարժ են, ու դժվար են ընդունում նորը։ Բացի դրանից, զարմանալի չէ, որ Բորլանդի Դելֆիի նախագծողին, եւրոպացի Անդրեաս Հայլսբերգին «առավ» Մայքրոսոֆթը, դոթնեթ ստեղծելու համար, ու այդպես Բորլանդը պրծավ, իսկ դոթնեթը տարածվեց։
Իսկ Եւրոպական երկրներում օգտագործում եւ զարգացնում են, հնարավորին չափ իրենց տեքնոլոգիաները՝ Պասկալ, Մոդուլա, Օբերոն։ Իհարկե, գլոբալացման ժամանակ դա բարդ է, որովհետեւ կան այսպիսի մարդիկ, ով չի հասկանում ինչ արժեք ունի իր հայրենական արտադրանքը, ու գնահատում է այն ինչ տարածված է, բայց միեւնույն է, դա հնարավոր է։
Ու նույն պատմությունը եղավ երբ ԽՍՀՄ-ում որոշում ընդունվեց սեփական կարգիչներ նախագծելու տեղը կրկնօրինակել, թխել արտասահմանյանները։ Որովհետեւ այդպես ավելի էժան է։
Հա, էժան է, բայց այդպես դու միշտ մի քայլ հետ ես։
Միշտ։
Ու գնալով ավելի ես հետ մնալու։
Այսինքն, եղիր ու զարգացիր ինքդ ինչպիսին կաս դա միայն մարդկանց մասին չէ, դա ազգերի, պետությունների, ընկերությունների մասին էլ է։
ու տենց
այսօր որոշեցի քամել իմ Լավ Էլիի սկավառակը, որ ֆլակով լսեմ։
պարզվեց, ՁայնաՔամիչը չի կարող քաշել գործերի թագերը ինտերնետից։ Առաջարկեց ավելացնել։
Գրանցվեցի մյուզիքբրեյնզում, տեսա որ ինչ որ մեկը արդեն փորձել էր երեք տարի առաջ ավելացնել, սակայն չհաստատեց։
Խմբագրեցի, ավելացրի հայերեն անվանումները, ու հաստատեցի։
Կրկին փորձեցի ՁայնաՔամիչը՝
ու ահա հաճույք, լսել Լավ Էլի ֆլակով
ու տենց
ու տենց
Ես գրում էի ինչ խորը ֆրուստրացիայի մեջ ինձ գցեց գրիդերի փոփոխությունը։
Ու որ բնական է, որ սաաս-ի դեպքում, այսինքն սոֆտի, որը մենք կոնտրոլ չենք անում, այդպես էլ պետք է լիներ։
Ես փորձեցի վիճակը շտկել դիասպորայում առանձին հաշիվ բացելով, (դիասպորան, ի տարբերություն գփլասի ու ֆբի, տալիս է ռսս) ու այնտեղ հղումներ լցնելով։
Այս դեպքում ես կարող եմ տալ ռսս, բայց այդ ռսս-ով երեւում են միայն վերնագրերը, հղումները, իմ մեկնաբանությունը, գուցե։ Բայց ոչ ամբողջ փոստը, ինչպես գրիդերում։
Մինչ այդ, մաեմոյով գրիդեր կարդալիս, ես նկատել էի, որ այն ինչ շեյր եմ անում, իրոք շեյրվում է։ Այսինքն գուգլը դեռ շեյրելու ափին ու ֆիդեր գեներացնելու հնարավորությունը պահել է։
Ինչքան ժամանակ դեռ կպահի, չգիտեի։ Բացի դրանից, հո միշտ մոբայլով չե՞մ կարդում, կոմպի մոտ էլ, երբեմն, լինում եմ։ Այդ պատճառով այլ ձեւեր էի փնտրում։
Մտածում էի մի օֆլայն րիդեր փաթչ անել, այդ ստեղնը ավելացնել։ Բայց իմաստը՞, եթե ափին հետո կփոխեն։
Ինչեւէ, մարդիկ գտնվեցին, որ քրոմի հավելում գրեցին, վերադարձնելով «շեյր», «լայք», ու «շեյր ուիթ նոթ» ստեղները, ինչպես նաեւ փիփլ այ ֆոլոու ցանկը, ու նոթեր գրելու հնարավորութոյւնը։
Ֆայրֆոքսի համար, կարծես դեռ միայն գրիզմանքիյ սկրիպտ կա։
Այնպես որ, #ջիջիլ՝
Բայց «ընկերներից» ոչ մեկ այլեւս շեյր չի անում։
Իսկ իմ շեյրդ այթեմսների ռսսը սա է կամ կարող եք այս էջի աջ մասում գտնել։
ու տենց
Ով նկարել է RAW գիտի ինչ հավես է որ հնարավոր է ուղղել տաքությունը։
Միշտ չէ իհարկե, բայց հիմնականում, եթե լույսի աղբյուրները ու արտացոլումը չեն սարքում լոլիկով ձվածեղ։
Այնպես է լինում, սակայն, որ jpg կամ png-ի տաքությունը կորեկցիայի կարիք է զգում։ Ի դեպ, այնտեղ, ուր ես սքան եմ անում ժապավենը, տալիս են ջպեգ։ Ու այլ ֆորմատներ չեն կարող տալ։ Գիտեմ, որ եթե մի հանճարեղ բան ստացվի, կփորձեմ լավ սքաներ գտնել, տիֆ ունենալ։
Բայց դեռ այնքան հանճարեղ բան չեմ լուսանկարել։։Պ
Ինչեւէ, ներկայացնում եմ տաքություն փողող գիմփի հավելում:
$ wget https://sites.google.com/site/elsamuko/gimp/temperature/elsamuko-temperature.c
$ CC=”g++ -O2″ gimptool-2.0 –install elsamuko-temperature.c
Այդ հեղինակը էլի լիքը այլ հավելումներ ունի գիմփի համար։ Շատ հազվադեպ եմ օգտագործում, բայց մի երկու անգամ սազել է։
Նշեմ Սայանոթայփը, դա 1842 թվի տպելու տեքնոլոգիա է։
Սեւ սպիտակի պես է, այսինքն փոփոխականների քանակը քիչ է, բայց այլ է։
Հեղինակը ասում է, եթե հավելումը հավանում եք, մեկին գրկեք։
ու տենց
Let’s write a minimal module with one exported function in Oberon:
MODULE m;
PROCEDURE add*(a, b : INTEGER): INTEGER;
BEGIN
RETURN a + b;
END add;
END m.
We even can compile it now with oo2c
$ oo2c m.Mod
and get directories obj and sym.
We may now compile obj/m.c
and get an object m.o
gcc -Iobj -I/local/oo2c/lib/oo2c/src -I/local/oo2c/lib/oo2c/obj -c obj/m.c
Now we need a pascal wrapper to bind it.
Let’s call it mbind.pas
unit mbind;
{$link m.o}
(*oo2c objs to link*)
{$link RT0.o}
{$link Object.o}
{$link Exception.o}
{$link HashCode.o}
{$linklib c}
interface
uses CTypes;
function m__add(a, b : ctypes.cint16) : ctypes.cint16; cdecl; external;
(*
/local/oo2c/lib/oo2c/obj/C.oh
typedef OOC_INT16 C__shortint;
*)
implementation
end.
We need to tell compiler explicitly which object files to link.
m.o is the object file we get by compiling obj/m.c
Other files are the minimal oo2c rtl which needs to be linked.
We also need to link to libc, because oo2c works by compiling via C.
Function name is m__add because oo2c translates m.add to C as m__add
Note, that implementation section is empty, and fpc does not issue an error because the function marked as external.
Eventually, let’s write a main module to call the Oberon function.
program m0;
uses mbind;
var i : integer;
begin
i := m__add(20, 3);
writeln (i);
end.
Neither fpc nor oo2c do not need a make file.
FreePascal compiler, as well as Oberon can itself resolve module dependencies.
For example, I do not need to write a makefile where I compile first mbind.pas and get mbind.o and link it during the next step.
However, in this case I’d like to write a make file.
IPATH = -Iobj -I/local/oo2c/lib/oo2c/src -I/local/oo2c/lib/oo2c/obj
LPATH = /local/oo2c/lib/oo2c/obj
GCC = /usr/bin/gcc
OO2C = /local/oo2c/bin/oo2c
FPC = /local/fpc/bin/fpc
all:
$(OO2C) m.Mod
$(GCC) $(IPATH) -c obj/m.c
$(FPC) -Fo$(LPATH) -Fo. m0.pas
clean:
rm *.o
rm *.ppu
I usually use custom fpc I compiled from subversion, and I prefer to keep my software in /local
LPATH is the path where oo2c main rtl objects are located, so fpc can find and link RT0.o, Exceptions.o, Object.o and HashCode.o.
So, first oo2c compiles the m module to c.
Then gcc compiles it to object file.
Then fpc compiles the main module.
And now enjoy:
$ ./m0
23
und so weiter
այս խոսակցության մասին ուզում էի ասել, որ եթե մենք նայեինք պարզապես կապիտալի տեսանկյունից, ապա կստացվի որ
կան մարդիկ որ ունեն պահանջարկ սարքերի որ ապահովում են հայերենը։
Ես անձամբ շատ մարդ գիտեմ ով ձեռք է բերել հտց անդրոիդներ ու նրանց մտքով էլ չի անցել ձեռք բերելու պահին որ հետո դրանցով չեն կարողանա հայերեն կարդալ։ Ու շատ մանթո էին։
Այսինքն նրանց համար այդպիսի առեւտուրը որի արդյունքում նրանք բավականին շատ փող են տվել մի ինտերնետ սարքին, որը չի ծածկում իրենց պահանջները նման է խարդախության։
Կարելի է ասել որ իրենք են մեղավոր, որ նախօրոք չեն հետաքրքրվել։
Կարելի է այդ պատասխանատվությունը գցել պետության վրա, ինչպես փորձում էր Ալիկը։
Եթե ելնենք այն մտքից որ մարդկանց մեծ մասը առանձնապես տեխնիկայից ու տեխնիկայի հնարավորություններից չի հասկանում, ու չի հասկանում ինչ է ձեռք բերում, ապա գուցե պետությունը կամ սպառողների պաշտպանության միությունը պետք է խառնվեր։
Պետությունը պետք է խառնվեր որովհետեւ ՀՀ-ն ազգային պետություն է, եւ որովհետեւ սպառողների մեծ մասի համար դա կարեւոր է։
Ու այստեղ ծագում է այլ հարց։
Եթե սպառողների մեծ մասին իրոք դա շատ կարեւոր լիներ ինչպես Ալիկին, օրինակ, ապա նրանք կբոյկոտեին, չեին ձեռք բերի այսպիսի սարքեր, որ հայերեն չեն ապահովում։
Իսկ քանի որ այդ սպառողները միայն ձեւական են կոչվում ազգային պետության քաղաքացիներ, իսկ իրականում պարզապես նախկին իմպերիայի գավառի բնակիչներ են իրենց զգում, ապա զարմանալի չէ որ լոկալիզացված նոկիա ձեռք բերելիս ասում են «հանկարծ հայերեն ինտերֆեյս չդնես ապե, թող ռուսերեն»։ Այդպես էլ պետք է լինի։
Այսինքն էթնոսը իրեն ազգ չի զգում։
Հետո էլ զարմանում ենք որ այնքան էլ անկախ չենք ընդհանորւ առմամբ։
ու տենց
ես այսպիսի սկրիպտերով եմ լուսանկարները քաշում ու ջնջում՝
noch@hactar:~/Desktop/photo/n900$ cat get.sh
set -x
maemo=10.0.0.3
S=screenshot
DT=`date –rfc-3339=sec`
DT0=`echo $DT | awk -F ” ” {‘print $1’}`
DT1=`echo $DT | awk -F ” ” {‘print $2’}`
DTR=$DT0-$DT1
mkdir $DTR
cd $DTR
mkdir $S
scp -r root@$maemo:/home/user/MyDocs/DCIM .
scp -r root@$maemo:/home/user/MyDocs/FCamera .
scp root@$maemo:/home/user/MyDocs/.images/screenshot* $S/
noch@hactar:~/Desktop/photo/n900$ cat rm.sh
set -x
maemo=10.0.0.3
ssh root@$maemo “rm /home/user/MyDocs/DCIM/*”
ssh root@$maemo “rm /home/user/MyDocs/FCamera/*”
ssh root@$maemo “rm /home/user/MyDocs/.images/screenshot*”
noch@hactar:~/Desktop/photo/n900$
ու տենց
Գնոմ երեքը այսպիսի տեսք ունի՝
Այսինքն պարզ է, որ նախատեսնված է պլանշետների համար։
Ես համամիտ եմ, երեւի մարդկանց մեծամասնությանը կարգիչ պետք չէ։
Կարգիչ պետք է աշխատող մարդկանց։ Ստեղնաշար պետք է գրող մարդկանց։ Իսկ ստատուս սոց ցանցում կարելի է եւ պլանշետով կամ հեռախոսով գրել։
Ես չեմ դատում ԳՆՈՄենց։ Նորմալ է։
Ինչն է լավ, որ ստեղծվել է պրոեկտ, որ ԳՆՈՄ երկուսը շարունակելու է։
Պրոեկտի նկարագրությունը լրիվ բնութագրող է՝
MATE Desktop Environment, a non-intuitive and unattractive desktop for users, using traditional computing desktop metaphor.
Եթե այս տղերքը փորձում են պահել ու զարգացնել Գնոմ երկուսը, ապա կա մի թիմ, Թրինիթի, ով փորձում են նույնը անել ԿԴԵ երեքի հետ։
Շատերը, նույնիսկ Լինուսը, համարում են ԿԴԵ չորսը անօգտագործելի։ Իմ համար բոլոր ԿԴԵներն են այդպիսին, բայց չշեղվենք։
Նրանք փորձում են ԿԴԵ երեքը ՔԹ չորսի պորտ անել։
Ի դեպ պրոեկտի անդամներից մեկը հայ է Սերգեյ Ամելյան անունով։
Եթե таки այնուամենայնիվ հղումներով գնաք, կտեսնեք որ գործերից մեկը՝ «Add Qt4 support to Trinity Qt Interface» կանգնել է հասնելով վաթսուն տոկոսի։
Մեջբերում եմ՝
Stalled due to continual upstream Qt4 bugs and extremely poor Qt4 performance
Ահա թե ինչպես։
Նենց չի որ ես կասկածում եմ։
ու տենց
փաստորեն, ժամանակակից օպերացիոն համակարգերում հստակ հիշողության օգտագործումը ըստ(պեր) պրոցեսի իմանալն անհնար է։
Նախ, ո՞րն է պրոցեսի օգտագործած հիշողությունը։ Հաշվե՞լ թե չհաշվել բեռնված գրադարանները։ Իսկ նրանց բեռնվածները՞։
Հաշվե՞լ թե չհաշվել քեշը։
Իսկ այն հիշողությունը որ պրոցեսը արդեն ազատել է, բայց ՕՀ-ը նա ֆսյակի պահում է, ու իրականում չի ազատել՞։
Երբ կիրառում ենք ps, top, ու նման գործիքներ, ստանում ենք պրոցեսի կողմից ալոքած հիշողության էջերի թիվը։
Ու դա չի արտացոլում ծրագրի օգտագործված հիշողության իրական չափը։
Ավելի, կարող է մոլորեցնել, երբ էջերը շեյրդ են, ասենք մի քանի թրեդի մեջ, կամ դինամիկ գրադարանների դեպքում։
Ու զարմանալի չէ որ տարբեր գործիքներ տարբեր ձեւ են հաշվում օգտագործված հիշողությունը։
Ասենք, gtop-ի, գրաֆիկական top-ի ցուցմունքները տարբերվում են կոնսոլ top-ի ցուցմունքներից։
Համեմատաբար «ճշգրիտ» տեղեկատվություն ստանում ենք պրոցից՝
$ cat /proc/9223/status
Name: chrome
State: S (sleeping)
Tgid: 9223
Pid: 9223
PPid: 4090
TracerPid: 0
Uid: 1000 1000 1000 1000
Gid: 1068 1068 1068 1068
FDSize: 64
Groups: 10 18 27 250 1062 1068
VmPeak: 1042632 kB
VmSize: 1039616 kB
VmLck: 0 kB
VmHWM: 47524 kB
VmRSS: 35276 kB
VmData: 650796 kB
VmStk: 136 kB
VmExe: 40784 kB
VmLib: 52148 kB
VmPTE: 580 kB
VmSwap: 11292 kB
Threads: 3
SigQ: 1/30572
SigPnd: 0000000000000000
ShdPnd: 0000000000000000
SigBlk: 0000000000000000
SigIgn: 0000000004001002
SigCgt: 0000000180010000
CapInh: 0000000000000000
CapPrm: 0000000000000000
CapEff: 0000000000000000
CapBnd: ffffffffffffffff
Cpus_allowed: ff
Cpus_allowed_list: 0-7
Mems_allowed: 00000000,00000001
Mems_allowed_list: 0
voluntary_ctxt_switches: 4755
nonvoluntary_ctxt_switches: 761
Ու ասենք top-ը ցույց է տալիս հենց VmSize դաշտի տվյալները։
Ավելի լավ պատկերացում ստանալու համար օգտագործված հիշողության մասին նպատակահարմար է օգտագործել պրոֆայլեր։ Ասենք, վալգրինդ, որը բացի դրանից լիքերը ցույց կտա։
ու տենց
վաղուց էի ուզում դվորակի անցնել։
ու մտածում էի հաջորդ անգամ պատվիրելուց տառեր կպատվիրեմ որ կպցնեմ ստեղնաշարիս, ու սովորեմ։
ինչի՞ էի ուզում անցնել։
ես գիտակցում եմ, որ ես մեքենագրող չեմ։
ինձ արագ գրել պետք չէ։
ես շատ արագ եմ գրում չաթվելիս, կամ հենց հիմա, գուցե ավելի արագ, քան կասեի ձայնով։
բայց ես լատիներեն տառերով այնքան էլ շատ չեմ չաթվում, հիմնականում հայերեն։
իսկ ծրագիր գրելիս ձեռք բերված հավաքելու արագացումը հաստատ այնքան կարեւոր չէ որ դրա համար սովորեմ նոր շարվածք։
ես լավ գիտակցում եմ, որ ուզում եմ սովորել դվորակ որովհետեւ
գիտեմ որ քվերթին հիմար չմտածված վատ դիզայնով շարվածք է։
ռուսների յցուկենը լավն է, հայկական գրամեքենան մտածված է։
քվերթին մտածված է այն առումով որ իրանով թայփրայթեր բառը արագ գրել լինի, ու նախկինում գրամեքենաները վաճառելիս արագ արագ այդ բառը հավաքում էին, ու վաճառում։ տեսեք, այդ բառի բոլոր տառերը վերեւի շարքում են։
իսկ Դվորակը նախագծել է ստեղնաշար այնպես որ նրանով հարմար լինի գրել։ Կա նաեւ ծրագրավորողների համար փոփոխված դվորակ։
Հա ուզում էի անցնել բայց հա չէի անցնում։
Ու այնքան լավ է երբ կա տենց ընկեր ով անցել է։
Ու որ նա անցավ ես մի օր հասկացա որ ես էլ կանցնեմ։ Առանց տառեր կպցնելու, պարզապես կսովորեմ։
Ու դա ցավոտ է։ Դա բարդ է։
Նաեւ դա հավես է։ Որովհետեւ ես ինձ լավ եմ զգում դա անելիս։
Ու ես ինձ ավելի լավն եմ զգում որովհետեւ ես դրանով ավելի ես եմ լինում։ Ես անում եմ այն ինչը որ հավատում եմ լավ է, չնայած դա բարդ է։
Նույնպես ինձ բարդ էր Օբերոնի անցնելը, օրինակ։ Բայց ես գիտեի որ այն իմ համար սիրուն է, լավ դիզայն է, ճաշակով է։ Վերցրեք նույնիսկ պասկալիստ կամ ադայիստ ու փորձեք անցկացնել Օբերոնի։ Հեշտ չի լինի, չի անցնի։ Հազար ու մի խնդիր է լինելու որ կստիպի նրան հետ կանգնել։
Ես շարունակել եմ միայն որովհետեւ համոզված էի որ գուցե կարճաժամկետ դա հիմար քայլ է բայց երկարաժամկետ՝ խելացի, լավ։
Ու այսօր ես նկատելով որ կրկին ինձ ցավի միջով եմ անցկացնում, հասկացա որ ստեղնաշարը բնավ մի դեպքը չէ, երբ ես այդպես անում եմ։
Ես ինձ ցավ եմ պատճառում երբ համարում եմ որ այդպես ճիշտ է։ Իմ համար, հա՞ երեւի, անկապ ճիշտ, չհարաբերական, չգիտեմ կա թե չէ։
Ու հետո կարող է եւ հասկանամ, որ սխալ եմ արել։ Կարող է հասկանամ որ ճիշտ եմ արել։ Կարող է էլի ժամանակ անցնի ու էլի վերագնահատեմ։
Օրինակ, հենց հիմա լիքը բան չեմ կարող գնահատել իմ անցյալից։ Գիտեմ, որ ժամանակ կանցնի, կգնահատեմ։
Ու կարծում եմ որ օբյեկտիվությանս ձգտումը այնքան մեծ է որ կկարողանամ առանց ինձ ձեռնտու արդարացումների կամ ինձ համոզելու օբյեկտիվ գնահատել։
Ամեն դեպքում, սխալվել եմ թե չեմ սխալվել, դա էլի զարգացում է։ Ու դա արդեն գոնե լավ է։
Իսկ դվորակի անցնելը դա պարզապես իմ պրոցեսների մաս է։
Ու ամենաբարդը գաղտնագրեր հավաքելն է ։Պ
ու տենց
ընկերս ուղարկեց։ Պալո Ալտո։ Էփլ Կենտրոն։
ու տենց
ճիշտ է շատ հին ՖՖ է, ու չգիտեմ ինչ էջ են բացել, բայց եւ ընդամենը մի երկու ժամ է մեքենան աշխատել։
ու տենց
ու տենց
ու որ ձեր զավակները մինչեւ յոթերրորդ ծունկը սափորթ անեն hpux ու rhel3 ու չպրծնեն փաքեթ լոսից ինտերֆեյսների վրա։
ու տենց
Բոլոր նրանց ով ինձ ժամանակին հարցրել է։
Դեռ 2006-ին մի փոքրիկ պրոեկտ եմ գրել, որ առանց ֆորմատինգի կորստի ms word doc-երը armscii-8-ից դարձնում է utf-8
Այն ծրագիրը աշխատում էր office xp-ի հետ, ու ավելի նոր տարբերակների հետ չէր աշխատում։ Իսկ ինձ ինչքան խնդրել են փոխել, ես չէի կարողանում քանի որ ձեռքի տակ վինդովս չունեի։ Հիմա ասացի Ավթանդիլյանին որ բզի ինձ ամեն շաբաթ, որ չմորանամ ու մի օր ժամանակ լինի անեմ։ Հերթական անգամ նրան էր պետք։
Ու ահա նոր տարբերակը այստեղ։
Քաշեք հենց hyaena-1.1.zip-ը։ Այնտեղ րիդմի կա։
Շատ հեշտ է օգտվել։ Կամ բացում եք ֆայլ (open) ու ասում եք որ անունով պահի քոնվերտ արածը (save) ու սեղմում convert! որ քոնվերտի, կամ նշում եք չեք բոքսը, ընտրում պանակ (directory) ու այդ պանակի մեջ ինչքան դոկ կա, ու դրա մեջ քանի պանակ կա ու դրանց մեջ քանի փաստաթուղթ, լրիվ կանի։
Ի՞նչ է պահանջվում։ մս օֆիս ունենալ կոմպի մեջ։
Ես ստուգել եմ այս անգամ մս օֆիս 2007-ի հետ։
կարծես աշխատում է։
այնպես որ եթե ձեր հիմնարկում լիքը armscii-8 տեքստեր կան, լցնում եք լրիվ մի պանակի մեջ, ու տալիս որ քոնվերտի։
ու լրիվ կդարնան utf-8։
Ֆորմտաինգի կորուստ չի լինի որովհետեւ հենց օֆիսն է դա անում իրականում։
Ծրագիրը ինքը փոքր է, ոչ մի դոթնեթ բան ման չի պահանջում։
ու տենց
այսպես, աշխատացրել եմ i2c tiny usb օբերոնով, ooc օգտագործելով։
ու տենց
Dear IT,
Please allocate a 1Tb network partition for our project and reply with the size of the allocated partition.
According to our calculations, size of the 1Tb partition is 1Tb.
վարագույր
ու տենց
սարքերի ֆունկցիաները ապահովվում, բնութագրվում եւ սահմանվում են դրանց ԾԱ-ով։
բոլոր սարքերն էլ հիմա փոքր կարգիչ են։
օրինակ, ֆոտոխցիկները կարող են որոշակի բաներ անել, կամ չանել։ կախված դրանց ԾԱ-ից։ ու մեծ մասը չունի որոշակի հնարավորություններ ԾԱ-ի սահմանափակման պատճառով։ ինձ օրինակ, որոշ բաներ իմ խցիկի ԾԱ-ի մեջ պակասում են։
իսկ օրինակ այ այս տղաները գրում են ազատ, այլընտրանքային ԾԱ քանոն խցիկների համար։
ու ինչ ասես չեն գրել, չունի՞ կամերան raw, ոչինչ, կունենաք, չի՞ տալիս hdr նկարելու հաջորդականության հնարավորություն – կտա, ցա՞նց ես ուզում էլսիդիի վրա, որ ուղիղ ոսկե հատման կետերի մեջ տեղավորես օբյեկտները – խնդրեմ, կարելի է նույնիսկ սկրիպտներ գրել այդ խցիկների համար։
նույնիսկ տետրիս ու րեվերսի են ավելացրել, չնայած դա հենց այդքան էլ պետք չէր։ որովհետեւ կարողացել են «հաք» անել քանոն խցիկները։
ուզում եմ ասել, որ չեմ գնահատում այն սարքերը, որոնք սարք են, ու վերածրագրավորվող չեն։ չէ՞ որ նրանք իրականում սարք չեն այլ փոքր կարգիչ։
չեմ գնահատում անդրոիդներով, ուինդոսներվ, բլաքբերի օհ-երով եւ այօսներով սարքերը, որովհետեւ դրանց ՕՀ-երը փոփոխելու հնարավորություն չկա
չեմ գնահատում քենոն ֆիրման իրենց սոֆթի համար։ նրանք նույնիսկ cr2 հում ֆորմատը այնպես են արել, որ միայն իրենց, քենոնի սոֆթով աշխատի, կրիպտավորված է։
ու այն, որ ես cr2-ները բացում եմ այլ ծրագրերով միայն մի հոգու շնորհքն է, ով կարողացել է հում ֆորմատների մեծ մասը հաքել։ չնայած, ոչ մի սեփաքանատիրական հում ֆորմատ չկա, որ կրիպտավորված չլինի։ նիքոննել, փենթաքսն էլ նույնն չարության են։
իսկ գնահատում եմ n900-ը, որովհետեւ maemo համակարգը հնարավոր է փոխել, որովհետեւ խցիկի դրայվերները իմ մոտ այլընտրանքային են, ու այն տալիս է ոչ միայն jpg, ինչպես ընդունված է, ու երբ լիքը երանգներ կորում են, այլ հում նկարներ, այն էլ ազատ dng ֆորմատով։ հրա՞շք։ պարզապես այդպես էլ պետք է լինի։
ու տենց
– վինչս փչացել ա։ կտկտում ա։
– հմմմ․․․ գուցե բացել, փորձել դիսկերը տեղափոխել այլ նույն վինչի մեջ՞։
– չէ էն որ բլինչիկները հանում տեղափոխում են, դրա համար ստերիլ սենյալ ա պետք, առանց փոշի
– պարտադիր չի, ես ժամանակին․․․
– ժամանակին ես էլ վինչ ունեի, կրիշկեն բաց էր, տենց էլ աշխատում էր։ քառասուն մեգաբայթանոց էր։ երբ փոշի էր նստում նասկիով մաքրում էի։ հիմա էլ էն ժամանակները չեն։
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
վիա գասպարյան
ու տենց
“Достаточно хорошее ПО” редко бывает действительно достаточно хорошим – это грустное проявление духа нынешнего времени, в котором исчезает личная гордость за свою работу. Сама мысль о том, что человек может испытывать удовлетворение от хорошо выполненной работы – просто потому, что эта работа творческая и профессиональная, признана абсурдной. Не ценится ничего, кроме экономического успеха и его денежного выражения. Отсюда можно сделать вывод: наша профессия сделалась просто тривиальной работой. Но по моему убеждению, нельзя ожидать качественно выполненной работы, если не отдавать ей себя полностью, если нет личного удовлетворения, более того – удовольствия от нее. В нашей профессии точность и совершенство – это не роскошь, а простая необходимость.
Конечно, разработка ПО – это техническая деятельность, проводимая людьми. Не секрет, что среди других вещей люди страдают от несовершенства, ограниченной надежности и нетерпения. Добавьте к этому запросы на более высокую оплату труда с одной стороны и требования более быстрого достижения результата – с другой. Однако работа, которая делается в спешке под постоянным давлением срока выброса продукта на рынок, неизбежно приводит к неудовлетворительным результатам – к продукту с дефектами. Существуют много более лучшие методы проектирования ПО, чем те, которые повсеместно используются, но им редко следуют. Я знаю одного очень крупного производителя ПО, который декларировал, что у него проектирование занимает 20% от времени разработки, а (условно говоря) отладка – остающиеся 80%. Те, кто ратует за обратное соотношение этих величин, не только убедительно доказали, что это реалистично, но и показали, что это улучшило бы тусклый имидж фирмы. Почему же, несмотря на это, подход с 20% времени на проектирование, по прежнему в фаворе? Да потому, что чем меньше времени вы проектируете, тем быстрее ваш продукт может оказаться рынке. И рыночные обзоры показывают, что по большой части потребитель рассматривает несовершенный, но стремительно возникший продукт как более привлекательный по сравнению с более стабильным и зрелым, но появившимся позже. Кого винить в таком положении дел? Программистов, превратившихся в хакеров? Менеджеров, находящихся под давлением не желающего ждать рынка? Бизнесменов, вынужденных быть рабом величины своей прибыли? Или потребителей, верящих в обещанные чудеса, которые будто бы достижимы с помощью нового продукта?
ու տենց
Ես վաղուց իդենծիկայում կիսվել էի Չիքենֆութ ֆայրֆոքսի հավելմամբ։
Դա ՄԻԹ-ի հետազոտական պրոեկտ էր։
Հիանալի գործիք է, ես շատ եմ հավանում։
Օրինակ, կարելի է գրել՝
Չիքենֆութը ջավասկրիպտի վերբազմություն է։
Ահա ԱՓԻ լրիվ ձեռնարկը
Ուզում եք հարցնել ինչո՞վ է տարբերվում greasemonkey-ից։ Ահա, տեսեք։
Ու ինձ այն լիքը օգնում է։ Օրինակ ես գրել եմ ծրագիր, որ իմ տեղը օնլայն թղթաբանությունը անում է աշխատանքի տեղը։
Կոչվում է Կամերոն։ Քանի որ Էլիսոն Կամերոնը Հաուսի տեղը թղթաբանությունը անում էր։
Ցավոք, ՖՖ4-ի անցնելիս հավելումը դարձավ անկիրառելի։ ՄԻԹ-ի խումբը նախագիծը չի շարունակել, սակայն կոդը ազատ է ու Մայքլ Բոլինը ստեղծեծ գիթհաբ շտեմարան ու շարունակեց նախագիծը։
Դեվը ապահովեց նույնիսկ ֆայրֆոքս մոբայլի (ֆենեքի) համատեղելիություն
Սակայն հավելումը պետք է ինքնուրույն հավաքել՝
Եթե հավաքելու հավես չունեք, ես ստեղծել եմ կայքումս մի պանակ։ Այնտեղ լցնելու եմ իմ զանազան հավաքած ծրագրերը։
Ահա chickenfoot-1.8 for firefox4, վայելեք։
Տեղակայելու համար պետք է պարզապես բացել այն ֆայրֆոքսով։
ու տենց
ինչքան սրտովս է գրված մեյլ լիստի այս հատվածը՝
Enigmail is a glue between separate Applications — GnuPG and Mozilla Mail.
It was *designed* that way, as a proof that one could do it.
Enigmail is – I fully agree with you on that – far away from end user friendly
in the sense of an iPhone (“anyone can use it without ever having read any
documentation”).
But ask yourself: take a person that has never heard of the concept of Email.
Is there *any* program today that would lead a completely unexperienced user
to the point that he/she is able to use Email? OK, maybe Windows Mail? Well,
yes, if it’s OK to end up with a hotmail account. Given that the mail provider
shall be a certain trusted IMAPS provider (the analogy to that it shall be
OpenPGP, not S/MIME or other proprietary solutions which ARE easier to handle
and integrate), then NO program out there will help the user to set up the
account and add all server/login details into the configuration.
To cut long story short: if a user wants privacy, he must (to some extent)
learn about basic concepts (e.g. that he only can send encrypted if he has
the RECEIPIENT’s key etc.).
ու տենց
The Anonymous web protests are the Internet equivalent of a mass demonstration. It’s a mistake to call them hacking (playful cleverness) or cracking (security breaking). The LOIC program that protesters use is prepackaged, so no cleverness is needed to run it, and it does not break any computer’s security. The protesters have not tried to take control of Amazon’s web site, or extract any data from MasterCard. They enter through the site’s front door, and it can’t cope with so many visitors.
Calling these protests “DDOS attacks” is misleading too. A DDOS attack properly speaking is done with thousands of “zombie” computers. Someone broke the security of those computers (often with a virus) and took remote control of them, then rigged them up as a “botnet” to do in unison whatever he directs (in this case, to overload a server). By contrast, the Anonymous protesters have generally directed their own computers to support the protest.
The proper comparison is with the crowds that descended last week (December 2010) on Topshop stores. They didn’t break into the stores or take any goods from them, but they sure caused a nuisance for the owner, who also “advises” the UK government — presumably to let him continue extracting money without paying tax.
I wouldn’t like it one bit if my store (supposing I had one) were the target of a large protest. Amazon and MasterCard don’t like it either, and their clients were annoyed. Those who hoped to buy at Topshop on the day of the protest may have been annoyed too.
The Internet cannot function if web sites are frequently blocked by crowds, just as a city cannot function if its streets are constantly full of protests. But before you support a crackdown on Internet protests, consider what they are protesting: in the Internet, users have no rights. As the Wikileaks case has demonstrated, what we do in the Internet, we do on sufferance.
In the physical world, we have the right to print and sell books. Anyone trying to stop us would need to go to court. That right is weak in the UK (consider superinjunctions), but at least it exists. However, to set up a web site we need the cooperation of a domain name company, an ISP, and often a hosting company, any of which can be pressured to cut us off.
ու տենց
ու տենց
Ես բնավ չէի կասկածում որ ՀԱԼ9000-ը հիրավի վեհ կարգիչ է
իսկ սա ֆիլմից արված սքրինշոթ է։
ու տենց
Ուզում եմ ասել ինչ եմ մտածում համացանցերում հանդիպող լուսանկարների մասնավորապես այս գծի մասին՝
watermark (ո՞նց է հայերեն)
Հենց երեկ հանդիպեցի մի լուսանկարչի, ով այդպիսի մեծ դրոշմեր է դնում իր ֆոտոների վրա։ Երբ ես հավաստիացրի նրան, որ կնեղանայի, եթե այնքան մեծ ստորագրություններ չտեղավորեր, նա պատմեց որ թե բա գողանում են, տպում, հատվածներ են կտրում, փոքր ստորագրությունները չեն օգնում, ու նա այսպես ջղայնացել է եւ ամբողջ պատկերը ծացկում է
Մի քիչ հեռվից սկսեմ որովհետեւ այս պատմությունը սիրում եմ։
Ճապոնիայում հայտնի են երկու վեհ զենք պատրաստողները․ վարպետ Մասամունեն եւ իր աշակերտը՝ Մուրամասան։
Ըստ լեգենդի, Մուրոսաման կոչ արեց վարպետին ստուգել, իրենցից ով է ավելի լավ սուր պատրաստում։ Երկար եւ քրթնաջան աշխատանքից հետո նրանք հանդիպեցին արդյունքները համեմատելու համար։ Մրցումը ենթադրում էր իջեցնել սայրերը փոքր վտակի մեջ, ուղղելով կտրող եզրը հոսքին հակառակ։ Մուրամասայի սուրը, Ջուուչի Յոսամու-ն (10.000 Սառը Գիշեր) կտրում էր այն ամենը, ինչ սոսանքով գնալիս կպնում էր սայրին՝ ձկներին, գետում լողացող տերեւները, նույնիսկ օդը որ փչում էր գետի վրայով։ Աշակերտի աշխատանքից տպավորված Մասամուն են իջեցրեց իր սուրը, Յավարակայի-Թե (Նուրբ ձեռքեր) հոսքի մեջ եւ համբերատար սպասում էր։ Ոչ մի տերեւ չի կտրվել, ու ոչ մի ձուկ չի վնասվել քանի որ դրանք շրջանցում էին սուրը, նույնիսկ օդը մեղմորեն փչում էր սուրը շրջանցելով։ Որոշ ժամանակ անց, Մուրամասան սկսեց ծաղրել վարպետին պնդելով որ նա հմուտ սուր սարքող չէ։ Ժպտալով, Մասամունեն հանեց սուրը ջրից, չորացրեց այն, ու պատյանի մեջ տեղավորեց։ Այդ ընթացքում Մուրամասան չէր ընդհատում իր դիտողություններն ու ծաղրանքը։ Սակայն վանականը, ով դիտել էր մրցումը մոտեցավ եւ խոնարհվեց վարպետներին։ Այնուհետեւ նա բացատրեց ինչ է տեսել․
«Առաջին սուրը անկասկած լավ սուր է, սակայն այն այրունարբու է, չար, քանզի չի տարբերում թե ում կամ ինչն է կտում։ Այն կարող է նույն հաջողությամբ սպանել թիթեռներին, եւ կտրել գլուխներ։ Երկրորդը, սակայն երկուսից որակով է, քանզի այն չի կտրում անպատճառ այն, ինչը անմեղ է եւ արժանի չէ սպանվելու։»
Ինչի համար սա պատմեցի՞։
Որովհետեւ Մասամունեն, իսկապես վեհ վարպետ լինելով, երբեք չէր դրոշմում իր սուրերը։ Նա գիտեր, որ դրոշմը կարելի է կեղծել։
Ակնհայտ է որ տարբեր ձեւեր կան լուսանկարները ստորագրելու։ Կարելի է համեստ դնել ստորագրությունը անկյունում, իսկ կարելի է հանել այն նկարից դուրս, շրջանակի մեջ։ Բայց դա բնավ լիակատար պաշտպանություն չէ, որովհետեւ կարելի է կտրել լուսանկարի հատված եւ օգտագործել։ Բացի դրանից, կան տեքնոլոգիաներ որ թույլ են տալիս նույնիսկ watermark-ից ազատվել։ Ու ի վերջո, եթե այդ հրատարակությունը, օրինակ թերթը, տրամադրված չէ գնտել լուսանկարչին ու վճարել իրեն, ապա նա միեւնույն է դա չի անի։ Եթե նույնիսկ ստորագրությունը անպիտան դարձնի ֆոտոն, ապա պարզապես կօգտագործի այլ լուսանկար, կամ դրոշմը կանտեսի։
Այսինքն վճարողը՝ վճարում է, չվճարողը՝ չէ։ Ու եթե մինչեւ դատ չեք ուզում հասցնել ամեն մի թերթին, իմաստ չկա բողոքելու։
Իսկ եթե անհանգստացնում է «հեղինակային իրավունք» ասածը, կամ ով է իրականում այս լուսանկարի հեղինակը, ապա, եկեք անկեղծ լինենք։ Յուրաքանչյուր վարպետ ձեռք է բերում իր ուրույն ոճը։ Անհնար է նույնիսկ իմ նկարը կեղծել, չնայած ես բնավ էլ վարպետ չեմ։ Երեւում է, որ իմն է։ Ու ես ունեմ դրա raw-ն։ Կամ դրա նեգատիվը։ Ապացուցելու բան չկա։
Ավելին, լուսանկարչությունը ժամանակի ընթացքում զարգանում է։ Պլագիատը անպետք է։ Եթե մեկն վաթսունականներին արել է այսպիսի նկար, ապա այն գնահատվում է, իսկ դրա նմանները այլեւս բանի պետք չեն։ Այսպիսի լուսանկար եղել է ու պետք է գտնել նոր բան, նոր ռակուրս, նոր միտք, նոր․․․
Ու եթե ձեր լուսանկարը իրոք այնքան լավն է, որ կօգտագործվի ոչ միայն մի աղքաթ թերթի կողմից, այլ տեղ կգտնի լավ որակի հանդեսի կամ ալբոմի մեջ, ապա ձեզ առաջարկելու են հոնորար։ Ու ձեր անունը գրվելու է։ Ու պետք չէ մտածել որ այնքան վեհ լուսանկարներ եք անում, որ ով ասես մտածում է ինչպես դրանք գողանալ։ Ես հասկանում եմ, որ դա թույլ է տալիս վեհ զգալ, թե տեսեք իմ լուսանկարները այնքան լավն են, ու դրանք հա գողանում են, բայց քոմոն։ Եթե իրոք լուրջ պետք լինեն, գողության հարց չի լինի։
Էլ չեմ ասում, կրկնում եմ, չեմ ասում, այսինքն չեմ տարածվում, որ քոփիրայթ ասվածը մեր ժամանակներում լուրջ վերանայվելու կարիք ունի, իսկ օրինակ լուրերի կամ ռեպորտաժային լուսանկարչությունը գրեթե մահացած է․ կես ժամ անց ժամանաց լուսանկարչի որակյալ նկարը չի կարող համեմատվել պահին անվորակ հեռախոսով արված լուսանկարի հետ։
ու տենց
Apple doesn’t want to annoy Hollywood majors and record labels who provide iTunes with valuable content. No wonder the company is happily bowing to content owners’ every whim, actively seeking ways of preventing us from capturing stills and recording video in certain situations. That’s right, future iPhones could refuse to capture cams of the latest blockbuster flick and might keep you from snapping images of your favorite band’s live performance. Come on, you’re aware this files as copyright infringement after all…
The system proposed calls for an image processing circuitry electrically coupled to the phone’s camera, designed to “determine whether each image detected by the camera includes an infrared signal with encoded data”, per Apple’s patent application
ահա, հետո էլ ասում են, ինչու՞ եք այօսիստներին անալ ստրուկեր անվանում։
սակայն, այս տեքնոլոգիայի մեջ մի լավ բան կա։ կարելի է այն օգտագործել այնպես, որ քեզ այֆոնով չկարողանան նկարել։ այսինքն հաքերները փոխարենը այֆոնը ջարդեն այնպես որ չենթարկվի չնկարելու սիգնալներին, պատրաստեն սարք, որը կարելի է ման տալ քո հետ, ու որը կխոչընդոտի որ քեզ այֆոնով նկարեն։
_ու տենց _
փաստորեն, rhel4-ի ntsysv-ն չի տեսնում այն սկրիպտերը որոնց անվան մեջ կետ կա։
իսկ postgresql-ի (9.1) որը նախատեսնված է rhel4-ի տակ աշխատել, սթարթափ սկրիպթը գրում է -17 /proc//oom_adj որը rhel4-ի 2.6.9-ում դեռ չի հայտնվել
ու տենց
Գտել եմ հրաշալի հոդված։ Երկար, սակայն հետաքրքիր։
Դավեր, խարդավանքներ, հետազոտություններ։ Ինչպես էր ստեղծվում Սիմբիանը ու Վինդովս ՑԵ-ն։
The new machine received much praise; it was far superior to the Windows devices shown at Comdex. It required learning a new system, but at one level retained source compatibility with the BASIC-like language interpretor that thousands of programmers used to create programs for its predecessor – so it hit the ground running.
The sophistication and superiority of Epoc, compared to Windows CE, were evident to the pundits, who threw laurels at Psion’s new machine. Psion users were used to a month on two AA batteries – and the Series 5 very nearly matched that. But it had striven to match the flexibility of paper (Psion had viewed Filofax users as their traditional competition) with a 32bit world. Pictures could be embedded in a diary entry, for example.
“He said, ‘We have a ticket to Microsoft. That’s our future’.”
Potter explained that Psion couldn’t compete with Microsoft’s vast resources. Psion would license Windows CE, and Psion Computer would compete on its hardware excellence.
There was disbelief around the table.
Psion’s superior computers owed much to the deep integration of hardware with its own purpose-built operating system and frameworks. When Psion’s engineers tested Windows CE on the same hardware as Psion’s own Epoc, they found the Microsoft software was four times as power hungry.
“There’s no way our engineers are going to go to Windows,” piped up one attendee.
On a brilliantly sunny June day in London, 130 Psion Software staff arrived at work and found they had a new employer, with an unfamiliar name. Most had been completely unaware of the development.
The day before, they had been working at a tiny company, trying to crack into new markets dominated by giants. Now they learned that the mobile industry’s giants had entrusted their futures to them. And Epoc, the operating system that had been put on life support three months earlier, now looked to have a boundless future. They were now at the centre of the fastest growing, wealthiest sector of the technology industry.
It was the start of an intoxicating time. Two years later, Symbian would reach a valuation of £11bn, by some estimates, and be cited as the most important technology company on the planet. It seemed to be a new kind of business, and a validation of the European model of competition based on co-operation at deep technical levels, the model that had created the GSM mobile success story.
Symbian owned the future. Or so it seemed.
Մաս առաջին
Մաս երկրորդ
ու տենց
վարագույր
ու տենց
երկու օր առաջ լցրեցի իմ photolightmeter-ը maemo-ի ռեպոներ։
Նոր ասացի տեսնես ինչքա՞ն քաշած կլինեն։ Դե ինչքա՞ն կլինեին, այն էլ այնպիսի անպետք ափ, որը մենակ հին ֆոտոխցիկներ ունեցողներին է հետաքրքիր։
երկու օրվա մեջ։
փաստորեն։
ու տենց
Քանի որ պարզվում է Հայաստանում խրոմը ամենաշատ օգտագործվող զննիչն է (ինչպես շեշետեց Արեգը ի տարբերություն Կալիֆորնիայի, որտեղ դա ԻԵ իշուկն է) ապա ուզում եմ խորհուրդ տալ իմ խրոմիումի հավելումներից մի քանիսը՝
ԿՄ հավելում, որը հավես է օգտագործել մեկնաբանությունների ծառերը բացելու համար
ֆեյսբուք դիսքոնեքթ – երբ ինետվում եք, տարբեր կայքեր տեսնում են որ դուք ֆբի այսինչն եք։ ու հետո կիսվում այդ տեղեկատվությամբ ֆբի հետ։ Երեւի, որ ասենք ֆբն իմանա ինչ գովազդ ձեզ ցույց տալ, ոչ մի պոեզիա, պարզապես բիզնես։ Այս հավելումի շնորհիվ ֆբն ձեր այցելած կայքերի մասին այլեւս ոչ մի բան չի իմանա։
Գոսթեր տարբեր կայքեր մտնելուց հանդիպում ենք անտեսանելի փոքր հղումներ, պիկսելի չափ նկարներ, ինչպես վարվում է նույն սաուրոնի ձկան աչքը։
Բացի նման աչքերից փրկելուց, այն կարող է բացատրել այդ աչքերից որը ինչ է անում։ Ու ունի իր տվյալների բազան, որտեղ տարբեր սերվիսների աչքերի մասին ստատիստիկա է հավաքում։
Գոսթեր, փրկեա՛ զմեզ ի չարէ։
ու տենց
gphoto2-ն նորացել ու փոխավել ա ։Ճ
ու տենց
Չինացիները վաթսուն դոլարով նոութբուքներ են արտադրում։
Իրա մեջ դնում են ARM պրոցեսոր, ~500մհց, 128 մբ օպերատիվ հիշողություն, ու 2գբ-նոց ֆլեշկա, որպես վինչ։
Տուփից հանելուց այն սպառազինված է windows ce համակարգով։
Որը բնավ win32/64 համատեղելի չէ, աշխատում է arm-երի վրա, ու կարելի է ասել, հեռախոսային օպերացիոն համակարգ է։
Սակայն, այս նոութը փաստորեն ամենահասանելի համակարգիչներից է։ Իրա վրա կարելի է սովորել, գրել, կարդալ գիրք, ինետվել (ոչ բարդ էջեր, կամ էջերի մոբայլ տարբերակներ), լսել երաժշտություն/աուդիոգրքեր, հավաքել տեքստեր, ու ինչու՞ չէ՝ սովորել ծրագրավորել։
Հիշու՞մ եք «մեկ լափթոփ ամեն երեխային» պրոեկտը։ Նրանք ոչ մի կերպ չէին կարողանում հարյուր դոլարի մեջ տեղավորվել, իսկ երբ տեղավորվում էին, միեւնույն է պատվերներ չէին ունենում։
Եթե ենթադրենք որ այս նոութերի որակը տանելի է, այսինքն չեն փլվում կպնելուց, ապա ես դրանցից կուզենայի։
Ավելին, եթե լինեի վարչապետ, նմանատիպ նոութներ կպատվիրեի առանց ՕՀ-ի, մի քառասւոն-հիսուն դոլարով, ու կբաժանեի երեխաներին։ Ուսումնական գրքերը կարելի է նույնպես պահել նոութի մեջ։
Իսկ ՕՀ-ը, մենք տեղում քասթըմ ազատ ԾԱ-ի հիման վրա մի լավ բան կսղոցեինք, որ թեթեւ լինի։
Իհարկե, պետք կլինի մի քիչ գրագետ լինել, այդ ամենից օգտվելու համար, բայց ինչ լավ կլինի եթե մերոնք մի քիչ գրագետ լինեն ու ասենք հնդիկների պես կարողանան դրսից փող բերել։
Խելացի, ազատ մարդիկ անկապ տեղը չեն բուսնում։ Միջավայր է պետք իրենց հայտնվելու համար։
Միջավայրի վիճակը մեր մոտ վատ է։ Ու դա նույնպես կարող էր միջավայրի մի մասնիկ դառնալ։
Իսկ երբ պլանշետկաները նոր նոր սկեցին հայտնվել, ես ենթադրելով որ նոութները ավելի թանկ են մեկա, ասում էի՝ այ վարչապետ լինեի, բոլոր աշակերտներին մի մի պլանշետկա կտայի։ Որ իրա վրա գրեն, իրանից կարդան։ Ու այլեւս գրքեր – տետրեր քաշ չտան իրենց հետ։ Մեկ պլանշետկան ամենը ծածկում է։ Իսկ մենք մերոնքով կկպնեինք ասենք Արաքս կամ Նուռ թաբլեթ էդիշն կպատրաստեինք։ Ու մի կես տարի անց տեսա՝ Հնդկաստանում արեցին $35 արժողությամբ աշակերտների համար պլանշետկաներ
Ահա տեսանյութը
Այս մեկը ունի երկու գբ օպերատիվ հիշողություն, յուէսբի պորտեր(որոնց կարելի է միացնել ստեղնաշար), վայֆայ, ու արեւային էլեմենտներ՝ այն լիցքավորելու համար։
Իսկ ամերիկյան ուան լափթոփ պեր չայլդը բռնակ էր արել որ պտտեն լիցքավորեն։ Լավ էլի։ Ո՞ր դարն է։
Ասում են այս պլանշետկաների գինը կարող են իջեցնել մինչեւ քսան դոլար։
Բելոռուսներն էլ փորձեցին, բայց իրենց մոտ երկու հարյուր դոլար ստացվեց մի պլանշետի գինը։
Ու համ էլ մարդիկ որ տեսնեն աճելու միջավայր ունեն չեն թողնի գնան տենց հեշտ։
ու տենց
Hey, Armenia, maybe you shouldn’t rely on a single, fragile cable to connect your entire country to the Internet? This is like something from a Looney Toons cartoon.
[այստեղից][1]
Սա ինձ այլ պատմություն հիշեցրեց։
Ուրեմն օդանավակայանում ութսունականներին համակարգչային ցանց էին պատրաստել։ Ծրագրերը պարբերաբար դադարում էին աշխատել քանզի ցանցը կտրվում էր։ Պարբերաբար, շաբաթը մեկ անգամ։
Նույն տեղը։
Վերջապես այթիշնիկները որոշեցին գնալ տեսնել ո՞վ է ամեն շաբաթ նույն օրը գալիս լարը կտրում։
Պարզվեց, Փարաքարի բնակիչներն են, իրենք հաստ մալուխը կտրում են ու միջի մանր լարերը հանում են որ դրանցով կանաչի փաթաթեն տանեն ծախելու։
_ու տենց_
[1]: http://gawker.com/#!5789474/75+year+old-woman-cuts-entire-country-off-from-the-internet
կես տարի է ուզում եմ ցույց տալ։
սա մեր ԱյԲիԷմ փոուերփիսիի հետ էր եկել
ու տենց
Ինչպես մենեջմենթը կործանեց ընկերություն։
Ես ինքս նմանատիպ իրավիճակի (երեւի մի քիչ փոքր մասշտաբում) ականատես եմ եղել։
Հրաշալի վերլուծություն այն մասին թե ինչ է(ր) կատարվում Նոկիայում սոու ֆար։
Ահա հատվածներ․
Trolltech was acquired to solve the cross-platform problem but it was the wrong technology for the new UX. When the painful process of porting Qt to Symbian was completed, emulating the existing S60 5th Edition UI components, they still didn’t have a competitive UI toolkit. At this point I’m sure there remained some important folks in Nokia who didn’t believe 5th Edition was that far behind the iPhone. The trolls of course, being exceedingly smart and great engineers, realised they had the basis for animated mobile UIs but needed to build a better framework that allowed designers to design and engineers code. The wonder of QML was being created by a small crack team within Nokia.
A Nokia insider whose opinion I respect also told me that libdui was a complete mess. The higher-level problem is that both teams had built the wrong thing. They built frameworks for their own platforms on top of a cross-platform framework. Both tried somewhat to make their frameworks cross-platform and presumably replace one another as THE framework.
When Anssi Vanjoki took charge of the device creation at Nokia last summer it seemed that he managed to put the ship back on course. The badly built frameworks got canned and the focus moved to QML to rebuild the UI. The device roadmap was slashed to simplify platform development, reduce costs and enable the much needed promise to provide continuous firmware updates to S^3 devices and beyond. Unfortunately Vanjoki’s reforms came just before Stephen Elop was given the CEO’s role and he walked out in protest (FWIW, I don’t think Vanjoki would have made a great CEO for Nokia but he was a big loss).
Technically there’s not a lot wrong with Windows Phone. Microsoft solutions have been kept out of the market because of distrust from the OEMs and networks. From a developer perspective it’s a step backwards. The Microsoft tools are excellent but, to quote someone else’s exceptionally well chosen words:
They basically need access to everything that the underlying OS has to offer plus interfaces to the applications that ship with the phone.
Windows Phone 7 is worse in this respect than Nokia’s current platforms and even the current state of Qt Mobility. Changing the policy on unmanaged code could help and there are bound to be additional APIs in the version that Nokia eventually ships. The browser could be a sticking point – Microsofts’s new mobile browser UI is decent but nobody in the mobile web world really wants to have to code for IE when all the other platforms are shipping something based on WebKit
ու տենց
The Bundesgericht in Switzerland has decided. And it’s result is stunning, to put it mildly. In layman terms, this is what has been ruled:
Open Source cannot offer an alternative to Microsofts offering
The authorities cannot be asked to do market research to find alternatives.
Hence it is perfectly fine to NOT tender at all and hand over the money to Microsoft.
The appeal that has been filed has not been accepted by the court, so there was no case effectively. The court ruled that FOSS failed to deliver an alternative to Microsoft. How FOSS could have shown an alternative at all as there was (and is) no tender, no rundown of needed capabilities, no description of requirements was not of interest.
ով էլ կասկածեր։
ու տենց
ու տենց
Այսօր ֆրիսբի խաղալուց Սմբատը ասաց՝ «չար բան ցույց տամ» ու Անդրոիդ պլանշետկա հանեց։
Գուցե այդ պատճառով, կամ այն պատճառով որ երեկոյան ես իմ համար մտածելու ժամանակ ունեի, ծնվեց այս փոստը․
Մենք ամեն ինչ անում ենք ինքներս մեզ համարգ։
Երբեմն մի խումբ մարդկանց շահերը համընկնում են։ Նրանց ասում են ընկերներ։
Նաեւ այնպես կարող է ստացվել որ շատ, իրար հետ անծանոթ մարդկանց շահերը համընկնեն։
Երբ այդ մարդկանց մեջ որոշակի կապ հաստատվի, թեկուզ Չեգեվարայի տեսքով, նրանց անվանում են հասարակություն։
Վստահ եմ, մեզ որոշ չափով պետք է կապիտալը։ Ու կապիտալիստը։ Բայց որոշ չափով։
Երբ չի առիթավորվել ու չափը չի անցել։
Ընդ որում այդ չափը միշտ փոփոխվում է, ու այն դժվար է սահմանել։
Օրինակ, ես որոշակիորեն կողմ եմ մասնավոր խանութներին։ Մասնավոր սրճարաններին, մասնավոր ծրագրային ապահովման արտադրողներին, ու մասնավոր կինոթատրոններին։
Ծրագրային ապահովման հետ փոքր ինչ բարդություն կա, որովհետեւ գիտա-հետազոտական լաբորատորիաներում նախագծվող սոֆթը շատ ավելի առաջադեմ եւ ճկուն է քան այն ինչ մենք ունենք շուկայում։ Հաջող նախագիծը մեզ հաճախ չի հասնում (Plan9, Inferno, Oberon), սակայն ես լավ գիտակցում եմ, որ եթե չլիներ կապիտալը մեզանից շատ քչերը հաշվողական սարք կունենային, որ գոնե GNU/Linŭ/Windows/MacOS/Android օգտագործեն։ Այնպես որ ես ընդհանուր առմամբ օկ եմ ՏՏ-ում իրավիճակի հետ։
Ու կապիտալիզմին բնորոշ ազատ մրցակցության պայմաններում ես կընտրեմ «Կինո Մոսկվան» ու ոչ «Կինո Նայիրին»։
Ինչ որ մեկը կընտրի Խրոմիում Ֆայրֆոքսին, ու Մոզիլլան ստիպված կլինի լավանալ, ու Խրոմիումի նորամուծությունները իրականացնել, ու նոր բաներ մտածել որ հետ չմնա։
Մրցակցությունը ապահովում է լավացվող արտադրանքը, տեքնոլոգիաներ, սարքեր, սպասարկում, եւ այլն։
Այսինքն ինձ պետք է որ գոնե մեկը այդ կինո Մոսկվան աշխատացնի հնարավորին օպտիմալ ձեւով, որ ես այնտեղ կարողանամ գնալ։ Ու ոչ միայն ինձ է պետք, շատերին է պետք։ Մեզ պետք է Ինթելը որ մեզ համար չիպեր արտադրի։ Մեզ պետք է Նոկիան որ մեզ համար հեռախոսներ սարքի։
Ինձ պետք է լավ խանութ, որ ես այնտեղ գնումներ անեմ։ Ինձ պետք է լավ նեյտրալ տարածք, ուր ես ընդհանուր շահեր ունեցող մարդկանց հետ հանդիպեմ, ուր կլինի կոմֆորտ, համով թեյ, ու չեն ծխի, որ ես ինձ լավ զգամ։
Փորձը ցույց է տալիս որ այդ ֆունկցիաները պետությունը կատարում է շատ ավելի վատ քան շահագրգռված մարդիկ։
Ու բնականաբար ես դեմ չեմ վճարել կինոթատրոնում, սրճարանում, հեռախոսի, կամ ծրագրային ապահովման համար։
Որովհետեւ այդ կինոթատրոնը, սրճարանը, հեռախոսը, եւ որոշ դեպքերում ծրագիրը, իմն էլ է։
Երբ ուզենամ, եթե ազատ տեղ լինի, կգնամ։ Ես ունեմ ազատություն գնալ կինո, օգտագործել հեռախոս/կոմպ, ու թեյ խմել սրճարանում որովհետեւ կան մարդիկ որոնք անմիջապես եկամուտ են ստանում իմ ուզածը ապահովելով։
Կարելի է ասել, որ այդ կինոթատրոնը, սրճարանը, գործարանը այդքան էլ չի պատկանում կապիտալիստին։
Կինո Մոսկվան իմ կինոթատրոնն է, ես այնտեղ փառատոնների ժամանակ գնում եմ։
Իհարկե ես պետք է վճարեմ, հակառակ դեպքում այն չի գոյատեւի ու ես այնտեղ չեմ կարողանա գնալ։
Այլապես ինչի՞ համար են մտածել փողը։ Որ ես կարտոֆիլ վաճառողին չառաջարկեմ կոմպիլյատոր գրել կարտոֆիլի դիմաց։
Ե՞րբ է կապիտալը «առիթավորվում»։ Երբ Ջեներալ մոթորսը ձեռք է բերում տրամվայներով զբաղվող կազմակերպությունները ու փակում, որ իրենց մեքենաները ավելի լավ վաճառվեն։ Այսինքն երբ մեզ պետք եկած բանը հասանելի չէ որովհետեւ կապիտալի շահերին դեմ է։
Երբ չի օգտագործում ամառահւն դահլիճը, կամ եթե նույն Կինո Մոսկվան չօգտագործվի, որովհետեւ իրա տեղը ինչ որ կապիտալ ուզում է անցկացնել երկաթուղի, կառուցել եկեղեցի, կամ սեփական տուն։
Ու եթե մենք տեսականորեն ազդեցություն ունենք իշխանությունների վրա, ապա կապիտալին ազդելու նույնիսկ տեսականորեն գրեթե ոչ մի լծակ չունենք։ Այսինքն տեսականորեն այդ լծակը պետք է լիներ ինքը կառավարությունը, սակայն իրականում կատարվում է հակառակը, որովհետւ փաստացի կապիտալը ավելի էֆեկտիվ է ազդում քան մենք։
Ի՞նչ ենք կարող անել։
Մեկ – չմոռանալ որ կապիտալը իրականում մերն է։ Մեզ համար է գործում, ու առանց մեզ որոշ դեպքերում չի գործի։ Մենք գիտակցում ենք, որ կապիտալիստը հարուստ է, բայց մենք համաձայն ենք դրա հետ մինչեւ նա մեզ օգտակար գործ է անում։ Իսկ այն դեպքում երբ մեծամասնության շահերը անտեսվում են, ու հասարակական վայրում կառուցվում է օրինակ բնակելի շենք փոքրամասնության համար, ապա այստեղ կապիտալը անցավ հասարակությանը ի վնաս գործելու։
Երկու – արտահայտել ցանկությունները։ Ինչպես կարող ենք՝ ստորագրահավաք, ցույց, տեքստեր, «հասարակական կարծիքի» կայացւմն եւ այլն։
Եթե մենք խաղում ենք ցանկացած խաղ, օրինակ ֆութբոլ, կարեւոր է որ
ա – գնդակը լինի մերոնց մոտ
բ – եթե գնդաը մերոնց մոտ չէ, ապա խոչընդոտել չմերոնց, որ իրենք իրենց ուզածին հասնեն, ցանկալի է գնդակը ոտքից ձեռքից առնելով։
Եթե դու վատ ես խաղում, դա քեզ համար չարիք է, ինձ համար՝ բարիք։
Եթե ես եմ սխալ անում, դա քեզ է ուրախացնում։
Այսպիսով, պետք է գրագետ լինել։
Ու այստեղ մենք հասնում ենք նրան, որ իրականում մեզ մոտ ամեն ինչ լավ կլիներ, եթե մարդիկ մի քիչ ավելի զարգացած լինեին։
Օրինակ, նույն Կինո Մոսկվան նորմալ ֆիլմեր ցույց կտար ոչ միայն փառատոնների ժամանակ։
Իսկ ոչ ոք չէր ձեռք բերի այֆոններ որպիսի իրենց հեռախոսներ իրենց իսկ կոնտրոլ չանեն։
Բայց այնպես է ստացվում որ ես այժմ էսթեթ եմ, որովհետեւ քչերին է դա հետաքրքրում, ու փաստորեն, դա ձեռք է տալիս կապիտալիստին, ձեռք է տալիս մարդկանց, որովհետեւ իրենց պահանջները բավարարված են։
Փաստորեն, էփլը իմ համար է չար, իսկ իմ միջին ստատիստիկ հարեւանի համար չար չէ։
Որովհետեւ պահանջները շատանում են զարգաանզլու հետ զուգընթաց։
Լավ նորություն․ ծրագրային ապահովման ասպարեզում մրցակցությունը նույնպես անցնում է նոր փուլ, ավելի կարեւոր է դառնում այն ով է ավելի ազատ արտադրանք ստեղծում։ Ձեզ մոտ զարմանք չի առաջացնում որ դուք իրավունք ունեք ձեռք բերված հեռախոսը ցանկացած եղանակով օգտագործել, ներառյալ պոպոկ ջարդելու նպատակով։ Իսկ ինչու՞ նույնը չի գործում սոֆթի դեպքում՞։ Իմն է, փողը տվել եմ։ Այսպիսով մարդիկ ավելի շատ են սկսում գնահատել ազատությունը, որովհետեւ ավելի շատ զարգացած են լինում։ Ու ակնհայտ է դառնում որ Նոկիայի Միգոյի նախագծման սխեման արմատականորեն տարբերվում է Ինթելի միոգոյի նախագծման սխեմայից։
Եթե ինթելի աշխատանքը թափանցիկ է, ու կամեցողը կարող է որոշ չափով ազդել, օգնել, մասնակցել նախագծմանը ու լավացնել արդյունքը, ապա Նոկիայի/Անդրոիդի դեպքում մենք այժմ ունենք գաղտնիքներ, երկաթե վարագույր որի հետեւը նրանք աշխատում են, ու մենք նույնիսկ մասնակցության, ուր մնաց կոնտրոլի պատրանք չենք կարող զգալ։
Այս տեսակետից ինթելը ավելի լավ կապիտալիստ է, ավելի բարի։
Ի դեպ, գերմանացիները երբ օրինակ սրճարան են վարձում, տոնակատարություն անելու համար, հետո բոլորը միասին աղբը հավաքում են, մաքրում են, ու աթոռները ու սեղանները դասավորում։ Այդպես ավելի էժան է։
Մենք գիտենք որ Բարքեմփը ազատ միջոցառում է, սակայն ես չէի հասկանում որ «փակ» Թեդեքսն էլ է իրականում ազատ միջոցառում։ Որովհետեւ եթե դու իրոք ուզում ես այնտեղ լինել, կարող ես գրվել կամավոր, օգնել կազմակերպիչներին, ու հնարավորություն ստանալ լսել ելույթները։ Այնպես որ դու հնարավորություն ունես վճարել ու ստանալ։
Սակայն ծրագրային ապահովում դեպքում արտադրողին հաջողվում է այնպես անել, որ մարդիկ վճարեն իրենց կոնտրոլ անող ծրագրերի համար։ Մասամբ որովհետեւ նրանք պաշտպանված են օրենքով, մասամբ այն պատճառով որ մենք անճաշակ անգրագետ ենք։
Գուցե զարմանալի չէ, եթե մեզ պատմած հեքիաթներում, ուր փոքրիկ երեխային թեթեւամիտ մայրիկը ուղարկում է վտանգավոր անտառ, սոված գայլերի մոտ, ու գայլն է համարվում չարը, իսկ մայրիկը՝ ոչ։
Իհարկե, այն ինչ մեզ համար չարիք է, Մայքրոսոֆթի համար՝ բարիք։ Այսինքն ես բնավ միտք չունեմ հարաբերականությանը կասկածանքով մոտենալու։
Ակնհայտ է, որ գայլի համար Կարմիր գլխարկի միամիտ մայրիկը բարի է, իսկ Կարմիր գլխարկը ինքը, լավ աղջիկ է, նա սիրում է աղջկան, առավել եւս եթե աղջիկը մատուցվում է սնկային սոուսի մեջ։
Ու չարիքների զգալի մասը կատարվում է անգրագիտությունից։ Իմ համար չար է իմ անգրագետ քայլը, քեզ համար՝ քո անգրագետ քայլը։
Սակայն ես ոչ մի դեպքում չեմ համաձայնվի տեղերով փոխվել միջին ստատիստիկ հարեւանիս հետ, որ ավելի քիչ պահանջ ունենամ, ու դրանք հեշտությամբ բավականացնեմ։
Հեշտ կյանք ոչ ոք խոսք չի տվել։ Ես օկ եմ խաղալու հետ։ Ու գնահատում եմ այն իմ/մեր փոքր հաջողությունները որոնք ինձ ուրախացնում են։
Ու այդ պատճառով ես լրիվ հասկանում եմ այս դեվին ով գրել է if I had to choose between developing open-source software on top of a closed platform and developing closed-source software on top of an open-source platform, I’d much rather go for the second option ու չեմ ուզում iOS-ի համար գրել։ Ես էլ նախընտրում եմ ուժերս ծախսել օպտիմալ՝ աջակցելով ազատ, այսինքն ավելի իմ, ինձ պատկանող պլատֆորմայի տարածմանը։ Չէ՞ որ ես իմ մասին եմ մտածում առաջին հերթին։
ու տենց
Մայիսի վերջին կայանալիք կոնֆերանսի թեմաներից կարող են լինել՝
building for meego and harmattan with obs
meego 1.2 developed edition on nokia n900
introduction into meego text input”
developing for nokias new meego device
qt-lighthouse – wayland and qt-compositor. a gentle introduction
btrfs: from enterprise to mobile world
meego browser for touch: when chromium meets qt
meego internationalization: let your application talk to the world
panel: qt : what if there’s no nokia?
why i bet my company on qt and meego
promoting the migration of commercial applications to the lgpl qt platform
introducing bluetooth low energy on linux
a competitive analysis of meego and android – from browser’s perspective
creating cool multidevice games using QML and Qt-Mobility
Folks: contact aggragation in MeeGo
MeeGo tethering: a personal hotspot open source implementation
The experiences of an independent MeeGo contributor
եւ շատ այլ թեմաներ
ու տենց
When Android was first announced, Google’s evangelists touted it as an open ecosystem that would enable innovation—a hardware and software reaffirmation of the Carterfone decision. They spoke of a future where users would be free from restrictions and be able to install whatever software they want.
Sadly, those promises were never fulfilled and the dream of an open mobile ecosystem around Android never materialized. In reality, Android has become an insular platform developed almost entirely behind closed doors in an environment that is hostile to external contributors and is mired in a culture of secrecy that serves a small handful of prominent commercial hardware vendors and mobile carriers.
The vast majority of Android smartphones are encumbered by lockdown mechanisms that block installation of third-party firmware. Some mobile carriers even block installation of external software entirely, in stark contradiction of Google’s early promises. The availability of Android source code after each release was really the last remnant of openness in Android—and now it’s gone. The whimsical notion that Android is an open platform is a tattered fabrication that has been stretched beyond the average open source software enthusiast’s capacity to suspend disbelief.
ու տենց
On Fri, Mar 25, 2011 at 12:50 PM *** wrote:
Privet axper jan!
Vonct es?
Nor qo hamarnery poxvel en?
Axper mi hat hartc unem khorkhdagtcelu, es uzum em apache useritc php
kanchem vory katari gortcoxutyun root-i permissinerov. Da vonct es
yndhanrapes irakanatcvum.
Orinak mantis-y tcragira Bug Trackery nqy talisa hnaravorutyun download anel ira patety heto batcel rar-y ev web
browserov install anel ham mysql bazannery ham php. Es dra nman ban em
uzum anel
Inch horhurd ktas aper menak khndranq hayeren mi patasjani angleren
trerov gri:))
Lav mna
Hey, ***
Unfortunately (for you) I cannot write Armenian with Latin letters.
And it’s really really hard for me to read your letter, my eyes refuse to read and my brain refuse to understand it. Because those letters are defenitely not designed and not convenient to use neither with Russian nor with Armenian.
What’s your problem?
Do you use a terminal web browser like links, or don’t you have Unicode fonts?
(may be you write this letter from the past, when unicode was not invented, via time-space tunnel?)
Unfortunately I have no idea how to do what you want.
When I see web interfaces I feel panic, and become confused, go into deep մանթո state.
I feel I have no control over things in that case.
When I work in console, I feel the power, I feel the control.
So, as master Yoda said, let the power be with you.
Sincerely,
Norayr
Ի դեպ, ռուսերեն թարգմանությունը ` пусть сила… սխալ է։
Թող, թույլ տուր, ես այսպես եմ հասկանում։
Մի հրաժարվիր ուժ ունենալուց, թող ուժը լինի քեզ հետ։
Իհարկե, մարտիկի ուղին հեշտ չէ բնավ, սակայն ո՞վ էր ասում որ հեշտ կլինի։
ու տենց
when nothing helps, RTFM
if it doesn’t help too, then what next?
und so weiter
երբ գրանցվում էի AppUp-ին մասնակցելու համար, ինթելի կայքը լավ չէր աշխատում։ Սաբմիթից հետո սխալ տվեց, իսկ հետո այնուամենայնիվ պարզվեց որ գրանցեծ ինձ։
Իսկ երեկ արդեն քնում էի, նամակ եկավ։
Լռացրեք այս հարցաթերթիկը, միգոի դեվելոփմենթի գործիքների եւ ինֆրաստրուկտուրայի մասին։
Ասացի ռազ որ հարգեցին հարցրին՝ լրացնեմ, հայտնեմ իմ ցանկություններն ու կարծիքը։
Ու կրկին կայքում բզեզ կար՝
Մի կողմից ասում ա հինգ կետ ընտրի, մյուս կողմից՝ երեք կետից շատ չես կարող ընտրել։
Ո՞նց են իրանք աշխատում։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
My reluctance to work with so called ‘professionals’ goes so far that whenever someone says “Lets do this the professional way” or “But that doesn’t seems professional” I can’t help but instinctively move in the other direction. If it seems professional to me it sounds boring and unoriginal.
ավելացնեմ, որ պրոֆեսիոնալը պարտադիր չէ գրագետ աշխատի ու շատ հաճախ իրենից պահանջվում է անգրագետ աշխատանք։ Սիրողը ունի ցանկություն լավ գործ անելու, ու եթե սկզբից լավ չի ստացվում, ապա աշխատում է, լավացնում։ Նա ընտրություն չունի քան կատարելագործել իր աշխատանքը, քանի որ նրան այդքան էլ չի հետաքրքրում շուկան, շուտ հանելը, եւ լավ վաճառվելը։
եթե այսպես լիներ, ասենք նկարիչների շուկայում, կարելի էր լիքը անկապ գյադեքի անվանել պրոֆեսիոնալ, իսկ Վան Գոգին՝ ոչ, քանզի նա իր կյանքում մի նկար է վաճառել։
ու տենց
Քանի որ փիջինի մի տարբերակ որոշ դեպքերում ստարտ լինելիս որոշում էր որ պետք չէ գլխավոր պատուհանը ցույց տալ, ես պատրաստել եմ հետեւյալ սկրիպտը, որ ամեն անգամ ձեռքերով չուղղեմ դա։
und so weiter
I want to avoid implementation inheritance in CP programs.
What are the language features I have to rule out ?
Is it just the super call which I have to avoid or something else ?
Give priority to composition over inheritance.
Inherit, if you must, only from ABSTRACT classes. No EXTENSIBLE types or methods.
Methods should be ABSTRACT, EMPTY or FINAL.
No supercalls, use ordinary exported procedures instead (this is always possible).
Avoid exported fields, use functions instead (better evolvability).
Stick to sequential data structures and algorithms whenever possible (scalability),
exploit carrier-rider to the full — hide data access behind abstract riders.
Your specific data processing algorithms should interface to abstract riders rather than carriers.
Give priority to text-as-interface over forms.
Avoid anything fancy or smart or optimized — that’s Devil tempting you.
Once again: f*** optimizations!
from the blackbox component pascal mailing list
und so weiter
ոնց եմ մաեմոներիս սիրում՜
ա – ես սիրում եմ գաջեթներով նա[ծ]յուրմորտ նկարել։
բ – նայեք ինչ սինխրոն են, երկուսն էլ նույն ժամն են ցույց տալիս, քանզի openntpd-ով են սինխրոնանում, ու եղանակի տեսություն նույն OMWeather ափլեթով ցուցադրում։
մաեմո5-ը տարբերվում է մաեմո4-ից գլամուրությամբ, պատկերակների փափուկ սքրոլինգով, ու տենց բաներով։
Միգոն նույնպես գլամուր են սարքում։
Որ գրավիչ լինի, մարդիկ ուզենան այն ունենալ։
Ու այդ պատճառով այնտեղ օգտագործվում է գրաֆիկ աքսելերեյշն, եւ եթե վիդեոքարթի դրայվերը փակ ա կամ չկա, ինչպես այս ՀԹՑ-ի դեպքում, տեսեք թե ինչ է լինում։
իսկ նեքսուսի պորտը ավելի հաջող է քանզի դրայվերը նույնն է ինչ n900-ում՝
Ես հանգիստ կհրաժարվեի փափուկ սքրոլից, ինձ մաեմո չորսի ինտերֆեյսը լրիվ դզում ա։
Բայց այս դեպքում առանց աքսելերացիայի միգոներ կօգտագործեն միայն ցանցառ ներդերը։
արդյո՞ք մենք կունենանք մոբայլում նույն վիճակը ինչ դեսքթոփների վրա։ չգիտեմ։
Հա, ու ի դեպ, օփենպանդորա նայեք։
ախր սա մեր մոտ էլ է կարելի հավաքել է։
ու տենց
Настольная издательская система: “Atari 65XE”, “Epson LX-600”
Սա «Նոյան Տապան» տեղեկատվական գործակալության հիմնադիր Տիգրան Հարությունյանի առաջին գործն էր, եթե չեմ սխալվում։
Երբ իրենց մոտ աշխատանքի էի ընդունվում, տասընմեկ տարի առաջ, Գայանեն նվիրեց։
Արդեն տասնմեկ տարի առաջ նրանք ակտիվ օգտագործում էին ՏՏ։ Ռեպորտաժները ոչ գծային մոնտաժ էին արվում այն ժամանակ Premiere 4.2-ով Pentium 200-350 մհց մեքենաների վրա ու ամեն գիշեր ֆտպ-ով լցվում նահանգներ։
Վերջերս երբ արմինկոյում Առնետի համար վճարում էի Տիգրանին հանդիպեցի(նույն շենքում են), ասաց մտի։
Երբ մտնեմ իր մոտ, գիրքը վերցնեմ, տամ ստորագրի։ ։Ճ
ու տենց
Մտածե՞լ եք ինչու «իրենց» մոտ լիքը բան արվում ա, ու տեղի ա ունենում, իսկ մեր մոտ, ինչ որ մի տեսակ չի արվում։
Ասենք Արթինը պետք է գար Իրանից որ ռոբոտիքսը սկսվեր։
Հաքաթոնը [hackathon] տոնին հակասող միջոցառում ա երբ հանգստյան, տոնական օրը լիքը ցանցառներ հանգստանալու եւ տոնելու փոխարեն հավաքվում են ու ինչ որ լավ բան անում/գրում։
Ասենք այս անգամ Ինս[ծ]իգեյթում հավաքվել էին ու գրում էին զուգահեռ ծրագրավորման համար ազատ գրադարան․
– So, what can cause Hackaton, Pair programming, and other symptoms? Differential!
– Need in a simple abstraction layer for different concurrent programming paradigms?
– Could be. Check the patient’s home, find what he used to consume, test the blood brain thread synchronization barrier, and ask whether he had an affair rendezvous. Also do a full body CSP
– MRI shows nothing. We’ve put patient in coma, in order to test readers and writers throughout his memory.
– Comon we better take a break and go eat pasta
– Bring some for a patient, otherwise he will die from starvation.
[Pager beeps]
The patient enters a critical section, bring the paddles… charging, clean!
– Can you hear us? Almost mutex changes nothing. Deadlock changes everything. You’re healed. Just never smoke in the future and you’ll be ok.
ու տենց
այսօր խոսում էինք, Արեգը ասաց որ շաաաա՜ատ ա սիրում Ջենթու (ձեր խոնարհ ծառայի մեղքով) շաաաաաա՜ատ ա սիրում։
Բայց դարդոտվեց, ասաց էս սաղ ազատ պրոեկտներում դիզայնը կաղում ա, այ ջենթուի լոգոն էլ ինձ չի դզում։
Ասացի՝ շատ լավ լոգո ա, համ «ջի» ա, համ էլ սիրտ։ Ասաց այոոո, ես չէի տեսել սիրտը։ Խոստավանեցի՝ ես էլ «ջի»-ն երկար ժամանակ չէի նկատում։
ցցԱրեգՀարությունյան ակա Սիլվեր
ու տենց
I think the certain way for Intel to win in mobile wars is to do the same as IBM did 30 years ago – promote open phone architecture.
Could you please, give me this case, put there that board, and, that screen. Yes, thank you. No, I will install operating system myself.
und so weiter
իրականացա՛վ, ահա թե ինչ մեյլ եմ ստացել այսօր՝
Hi all
DejaVu Fonts 2.33 has just been released
Highlights of this release are improved Hebrew and Armenian, emoticons,
playing cards, and many other new glyphs, improvements and bug fixes.
For full changelog, check http://dejavu-fonts.org/wiki/Changelog
Packages are available on SourceForge, see
http://dejavu-fonts.org/wiki/Download
SVN is open again.
Greetings
Ben
տառատեսակները, ինչպես ասել եմ, անթերի չեն սակայն միեւնույն է շատ լավն են։
Ահա չեյնջլոգը։
ու փաստորեն, կարող եք քաշել
իսկ սա՝ դեժավյու պրոեկտի հիմնական կայքն է
ու տենց
փաստորեն, երկաթը արագանում ա, ու մարդիկ (չեմ ասում մենք, ես իրենց հետ ինձ չեմ իդենտիֆիկացնում) գրում են այնպիսի ծրագրեր, որ այդ ավելի արագ երկաթի հնարավորությունները «լրիվ» օգտագործվեն։
մասնավորապես այդ պատճառով մենք միշտ ունենք դանդաղ աշխատող ծրագրեր։ ծրագրեր, որոնց պետք ա սպասել։ որոշ ժամանակ։
սակայն ոչ այնքան ժամանակ ինչքան նույն երկաթի վրա պետք է սպասել օրինակ հինգ տարի անց գրված ծրագրերը։ այդքան երկար ոչ ոք չի սպասի։
տեսնես մեկը հետազոտություն արե՞լ ա ինչքան են մարդիկ պատրաստ սպասել։ օկ են սպասել երեսուն վայրկյան մինչեւ ինչ որ ծրագիր ստարտ լինի։ իսկ տաս րոպե օկ չեն։ իսկ երկու՞։
քոմփյութա սայնսի այժմյա վիճակում այսպիսի հետազոտություն անհրաժեշտ ա, որ աչքաչափով չնայեն, լավ է, դանդաղ ա, հաշվեն, ասեն յուզերները սրան կդիմանան։
իսկ թեմայի մասին իմ կարծիքը – բիզնեսը, կապիտալիզմը եւ մարդիկ, սպառողները, բերում են նրան, որ ծրագրերը դանդաղ են աշխատում։
որովհետեւ ընկերությունները աշխատում են շուկա հնարավորին չափ շուտ հանել, մրցակիցներից շուտ, եւ խնայել նախագծման վրա ծախսերը։
նրանք արագ են գրում, որ հետո բոլորի մոտ դանդաղ աշխատի։
ավելի լավ կլիներ, նրանք դանդաղ գրեին, հետո բոլորի մոտ արագ աշխատեր, բայց մարդիկ մեկ – ուզում են մթերքը շուտ ստանալ, երկու, պատրաստ են ավելի արագ կոմպեր գնել, երեք – ընտրություն առանձնապես չունեն ու չեն գիտակցում ինչու է այսպես ստացվում։
այստեղից մի բան էլ է բխում, մասսայական արտադրության պատճառով կոմպերը դառնում են ավելի մատչելի, որովհետեւ իրենց գինը ընկնում է, որակի հետ միասին, սակայն։
ու տենց
եթե ինձանից մի 100-300մ լինեք, հավանաբար noch’s piratebox աքսես փոյնթին կպնելուց սենց բան կտեսնեքՃ
ու տենց
I have been written about a piratebox.
So, this is my implementation for Maemo devices: nokia n900 and n810.
You do not need to carry heavy suitcase anymore.
What to do:
Maemo PirateBox
This manual explains how to turn your N810 or N900 Maemo device into a PirateBox.
In case you don’t know what is piratebox go to David Darts page or here. Also, there are script called mkPirateBox for hardware router devices.
Install web server
Basicly what we need is a web server and wireless-tools.
I also edited the server’s config file
vi /etc/lighttpd.conf
and changed document root directory to /media/mmc1/www
put your website data there and start http server if it’s not started.
Start access point
So, dnsmasq is available in maemo out of the box. It is a dns and dhcp server. As a root, start the following script:
Here
option is used in order to forward all the requests (i. e. to google or facebook) to the local web server.
This is it, now anybody can connect to your access point, type any address in the browser’s address bar, and see your personal PirateBox on your n900 or n810 running under maemo
This manual is also available at maemo wiki
Upd: I also found other implementation for n900, however it requires custom kernel. This solution is much simpler and works with maemo default kernels.
ու տենց
photographic light meter is ported to meego.
Intel’s multi-million dollar commitment to promote the development of new apps and usage models for netbooks and tablets. The Application Fund includes Accelerator, the Intel AppUp developer challenge, Submit Early for MeeGo initiatives.
Ահա, եթե հասցրել եմ ապա ինձ պրիչիտաեծսյա դրամ ու փառք։
ու տենց
Տաք է չէ՞։ Իմաստ չկա անհամբեր գարուն սպասելու, ինչո՞վ գարուն չի։ Սառույցն էլ հալվում է։
Հոգեւոր սառույցը․
ա) – մի քանի օր առաջ գեներացրեցի unified diff ու քոմիթեցի Թարումեանի dejavu-fonts փաթչերը։
Հիշեցնեմ, որ դեժավյու սանսի մեջ հայերեն կար։ Ու դեժավյու մեյլ լիստից պատասխան եկավ հենց այդ հայերեն տառատեսակի նախագծողից, որը խոստովանեց
since these glyphs are obviously superior to the ones I drew.
Թարումեանի նախագծած դեժավյու տառատեսակները շատ լավն են։
Եվ վերջապես այսօր, ես ստացա հաստատում`
Thank you, Ben
I guess we have to thank you for a great patch 🙂
The patch has been applied to SVN. Please test out if everything works as it
should so there are no bugs with Armenian in the next release.
այսպիսով մեր ֆոնտերը արդեն սվն-ում են։ փետրվարի վերջին կլինի րելիզ, արդեն բոլոր ավելացումներով՝ սանս, սերիֆ, մոնոսպեյս։
բ) – Ալեկսեյին վերջապես հաջողվել է կոնտակտի մեջ մտնել գուգլովոդների հետ:
փաստորեն, սառույցը շարժվեց, պարոնայք երդվյալ ատենակալներ։
ու տենց
I have been written about the location of the file on maemo
n900 light meter under meego is located at
so, I am going to port my lightmeter to meego in night 🙂
und so weiter
ֆունկցիոնալ ծրագրավորման մեջ բարդ է մոդելավորել ասենք պատահական թվեր վերադարձնող ֆունկցիան։ որովհետեւ ըստ մաթեմի (ուղղեք ինձ եթե ես սխալվում եմ) ակնկալվում ա, որ քանի անգամ էլ ֆունկցիային որոշ արժեք տաս, պատասխանը անփոփոխ կլինի։
մենք ասում ենք, որ իրական կյանքում լիքը պատահական բան ա լինում։
այս տեսակետից, իրականում պատահական բան չի լինում, պարզապես կա տվյալների պակաս։
մենք չգիտենք ինչ կլինի որովհետեւ մենք չունենք բավական տվյալներ, նույնիսկ եթե ունենք(այինք) մոդելավորող ֆունկցիան։
այնպես որ ամենը ունի բանական բացատրություն, քեդ ։Ճ
ու տենց
վիա 10098
ու տենց
computer science -ը վերացարկման (աբստրակցիայի) արվեստ է։ մենք մտածել ենք մոդուլներ, վրոփերներ, կոպմոնենտներ, եւ այլն։
այսինքն մենք ուզում ենք նվազեցնել կրկին գրվող կոդի մասը, ավելի ընդհանորւ ենք սարքում ինտերֆեյսներ, եւ այլն։
դա նաեւ այն է ինչ մեզ սովորեցնում են։
հիմա նայենք ինչ ունենք մոբայլ սարքերի ոլորտում նախագծման դեպքում։
ունենք հայտարարված փորթաբնլ, բայց իրականում մեկ պլատֆորմային կպած դոթնեթ (WP7), ունենք անփորթաբլ C++ Սիմբիանի համար, ունենք հայտարարված կրոսպլատֆորմ ջավա, որի անդրոիդի համար գրված ափը էլ ոչ մի տեղ չի աշխատում․․․
ունենք cocoa էփլի դեպքում։
այսինքն, կամ գրում ես անդրոիդի, կամ այֆոնի, կամ սիմբիանի, կամ վինդովսի համար։ թե ուզում ես պորտ անել, պիտի ահագին ուժ ծախսես։
որը հակագիտական է։
բայց բիզնեսի մոծիվներով է
ի՞նչ կար առաջ․ ունեինք j2me, որը մահացավ թույլ հեռախոսների հետ, բայց որը կարելի է համարել փորթաբլ։
ի՞նչ կունենանք։ Միրիադ ընկերությունը պորտ է անում անդրոիդի դավլիկը (ջվմը) Լինուքսի վրա, այսինքն անդրոիդի ծրագրերը կաշխատեն Միգոյում։ (Միրիադը նախագծել է վինմոբայլի ջ2մեն, յբեդը, Օբերոնով)
կունենանք դոթնեթով գրված ափեր վինդովսի եւ այֆոնի, եւ Միգոյի համար ազատ մոնոյի շնորհիվ։
Կունենանք Լազարուսով գրված սոֆթ դրոիդի, սիմբիանի, այֆոնի, միգոյի, բայց ոչ վինմոբայլի համար, քանզի այնտեղ դոթնեթ ա։
Կունենանք հավանաբար ՔԹ, որը կծածկի սիմբիան, ու Միգո։ Ինչ կստացվի այֆոնի ու անդրոիդի հետ դեռ պարզ չի։
Նենց չի որ շատ գույնզգույն ա, բայց կարծես քիչ քիչ լավանում ա վիճակը։
ու տենց
այո, մենք լսել ենք։
ու չէ, մենք չենք ուզում զրուցել այդ մասին։
ու տենց
«բիլայնի» Քանաքեռի բաժանմունքում բաժանորդը բողոքում է՝
– ես չիաշխատում
– ձեր ի՞նչը չի աշխատում՞
– ես։
– դուք՞
– ես։ էն որ կա «ե» իմ մոտ չի աշխատում։
վարագույր
Uploaded my photographic light meter for maemo: https://garage.maemo.org/projects/lightmeter
}}
}}
and this is a thread at maemo talks.
ու տենց
ՄՆ-ում դատը արգելել է Սոնի Փլեյսթեյշն ջեյբրեքը տարածել։
Այսինքն՝ չի կարելի քո իսկ ունեցած երկաթը, որի համար փող ես տվել օգտագործել այնպես ինչպես ուզում ես։
Սպասում եմ, Ջոբսը արգելի այֆոնների ջեյլբրեքի տարածումը։
Ասենք անելը՝ կարելի է, իսկ ծրագիր տարածելը, որը անում է՝ ոչ։
ու տենց
եթե windowmaker-ը չի պատասխանում (անպատասխանատու ա), ու չի լինում անել Toolchest > configure > RestartWM ապա կոգնի հետեւյալ սկրիպտը՝
kill -USR1 `ps -C wmaker -o pid,cmd | awk ‘/for-real/ {print $1}’`
_ու տենց_
ահա, 233 մեգահերց պենտիումի համար հավաքել եմ ժամանակակից միջուկով համակարգ։
Միջուկը, գրաֆիկան ու ունիդոումեյքերը զբաղեցնում են մոտ 20 մբ հիշողություն։
Ընդհանուր 160-ից բավականին շատ մնում է աշխատանքի համար։
Բեռնվում է ոչ ավելի դանդաղ, քան ժամանակակից կարգիչս, նույն ծրագրերը աշխատացնելուց չի դանդաղում։ Արագագործությունը երեւում է միմիայն կոմպիլյացիաների ժամանալ։ Իսկ համակարգեր կան, որ չգիտես ինչու գիգաբայթեր հիշողություն են ուտում բեռնվելուց, ասյինքն ոչ միայն բութ չաղ են, այլ եւ շատակեր։
Մի քիչ քիչ զանգակներ եւ շվոցներ, մի քիչ շատ գիտելիք, մի քիչ որակով ժեշտ, ինչպես առաջ սարքում էին, ու շատ քիչ խնդիրներում է որ պետք կգա ժամանակակից երկաթը։
ու տենց
[այստեղից][1]
ու մի հատ էլ [մուլտ ֆծեմու][2]
_ու տենց_
[1]: http://zubian.livejournal.com/148862.html
[2]: http://www.youtube.com/watch?v=A3oIiH7BLmg
Ուզում եմ ասել, որ այս տղան մի այլ ձեւի տղա է։ Չգիտեմ դեռ ինչի մասին է գրելու, բայց ինչով էլ չկիսվի, հետաքրքիր է լինելու։
[}}
Օրինակ սա իրական չիպերի նախագծման հետ կապ ունի։ Նայեք ասենք վիքիի հոդվածը։
Իսկ սա h-tree -ն է՝
Իսկ սա միջնադարյան Եվրոպայի բժիշկներից է․
[}}
Սաբսքրայվում են բոլորը՝ 10098.arnet.am
ու տենց
Տեղեկատվական տեքնոլոգիաների եւ այլ տեքնոլոգիաների միջեւ զուգահեռներ շատ են տանում։ Օրինակ՝ երբ համեմատում են սպիտակուցի սինթեզը ԴՆԹ-ից, ծրագրի կոդի կոմպիլյացիայի՝ բինար ֆայլ ստանալու հետ։
Ես էլ, հետ չմնալով ցանկանում եմ համեմատել մարդկային հարաբերությունները եւ համայնքները տեղեկատվական տարածքի մեջ տեղի ունեցող պրոցեսների հետ։
Քաթի տակ․ փող, փառք, աշխատանք, հարաբերություններ, բռնություն եւ իհարկե՝ սեքս։
մնացեք մեզ հետ․
Ի՞նչ է ընդհանուր տեղեկատվական տարածքը։ Ինչի՞ համար է այն պետք։ Օրինակ, գրասենյակներում ու կազմակերպություններում անհրաժեշտ է որ բոլոր սարքերի, եւ համակարգիչների ժամանակի ցուցիչները նույն արժեքները հայտնեն(ժամը նույնը լինի)։ Կամ, կարգավորվում է որ հանգույցին որ տեղեկատվությունը մատչելի, հասանելի է, եւ որ հանգույցը որ գործողությունները անելու հնարավորություն ունի։
Դա հարաբերություն է։ Իրոք որ, եթե մենք պայմանավորվել ենք հանդիպել, այսինքն ինչ որ ձեւով արդեն հարաբերվում ենք, ապա հանդիպումը իրականացնելու համար ցանկալի է, որ մեր ժամանակի մասին պատկերացումը նույնը լինի։ Այլ կերպ կարող է չհանդիպենք բնավ։ Կամ եթե հարաբերվում ենք, գիտենք ով ինչ տեղեկատվությանը աքսես ունի։
Օրինակ․
Ես օկ եմ որ դու առանց ինձ հարցնելու այստեղի գրքերից ցանկացածը վերցնես։ Բայց այստեղից՝ չէ, որովհետեւ ես դրանք այժմ հետաքրքրությամբ կարդում եմ։ Ասենք, երբ կարդամ՝ կտամ։ Կամ էլ չեմ տա՝ խոսք եմ տվել վերադարձնել տիրոջը։ Դա պայմանավորվածություն է։ Ուշադրություն դարձրեք՝ օկ կամ ոչ օկ – դա բինար է, թրու-ֆալս, կամ մեկ – զրո։
Եթե պայմանավորվածություն կա, ապա այլ մարդուն վիրավորելու հնարավորությունը խիստ պակասում է։ Իսկ պայմանավորվելու համար անհրաժեշտ է իմանալ ինչի մասին ես պայմանավորվում։ Իսկ դա իմանալու համար պետք է իմանալ ինչն է քեզ համար կարեւոր։ Ի՞նչն ես համարում քեզ վնաս, ինչը՝ օգուտ։ Օրինակ, որ գործողությունը, կամ տեղեկատվություն իմանալը։ Իսկ գիտակցելուց հետո՝ հայտնել դա։ Սա ինձ վնաս է։ Մի արա այսպես։ Որովհետեւ կարող է մարդը չիմանալով է անում։ Կամ մտածում է լավություն է անում։
Տեղեկատվության հասանելիության շատ պարզ օրինակ։ Ես ասել եմ այսինչին սա, նա գնացել պատմել է երրորդին։ Անձամբ ես կարծում եմ, որ եթե չես ուզում այլ մարդկանց ականջին հասնի, ավելի լավ է չասել առհասարակ։ Գուցե դա իմ պարանորիկ ո՞ճն է։ Իսկ սովորաբար մարդիկ վստահում են, ու ունեն պայմանավորվածություններ։ Ասենք ՝ դու մարդու չասես, բայց ասենք այս արժեթղթերի գինը կընկնի, կամ դրամի կուրսը կբարձրանա, կամ էլ Աս ջան, մարդու չասես, բայց մենք լյովիկի/անուշիկի հետ կինո գնացինք, ու այնտեղ համբուրվեցինք։
Ես կարծում եմ, կամ ասում ես, ու գիտես որ կարող է բոլորը կիմանան, կամ չես ասում։ Բոլոր ՕՀ-երում կան խմբեր։ Ասենք այս խմբի անդամները այս տեղեկատվությանը տիրապետում են։ Ասենք բնական է, իրենք են համբուրվել, իրենք էլ տիրապետում են։ Իրենք են ստեղծել այդ տեղեկատվությունը։ Իսկ արժեթղթերի դեպքում պարզ չէ ում է պատկանում տեղեկատվությունը։ Ու դա գուցե դավադրոթյուն լինի, որը կարող է լավ բանի չբերել։ Սակայն դա առանձին թեմա է։
Պարզապես ուզում էի ցույց տալ, ինչպես է պայմանագիր խախտելը բերում վիրավորանքի։ Մասնավոր դեպքում՝ ուրիշի տեղեկատվությունը շեյր անելով, կամ գաղտնի պահելով՝ նույնպես։ Պայմանագիր խախտելն է, մասնավորապես այլ մարդու սեկյուր տեղեկատվություն հայտնելն է իրական դավաճանությունը։
Ու շատ է օգնում սահմանել ինքդ քեզ համար, ինչի պահանջը ունես, ինչին կարող ես դիմանալ, իսկ ինչը անընդունելի է։ ցանկցած հարաբերություններում, լինի դա աշխատանք, ռոմանծիկ հարաբերություն, թե հեռախոսային պրովայդեր։
Օրինակ․ ես այսքան ծանրաբեռնվածությամբ աշխատել օկ չեմ։ Կամ․ ես օկ եմ քանզի ես կարծում եմ ավելի լավ է այսքան աշխատել, բայց ավտո առնել/էն շորը առնել/երեխեքին ավելի լավ կրթություն տալ։
Այսինքն, ինչպես ես դու ապրում ու ինչն է քեզ համար կարեւոր։ Մեքենան, շորը, երեխայի կրթությունը։
Ինչպե՞ս ես ապրում։ Օրինակ
– դու ունես շուն, ու զբոսնում ես նրա հետ այսքան ժամանակ։ Այսպես ես ապրում։
– դու քնում ես այս ժամերին, իսկ այս ժամերին՝ ոչ։
– դու այստեղ չեմ գնում։ Ոչ մեկի հետ էլ չես գնա։
ընդ որում քեզանից ո՞նց պահանջե որ գնաս/չգնաս։ եթե քեզ համար շատ կարեւոր է պարտնյորիդ հետ գնալ, ապա դա քո պրոբլեմն է։ Ուրեմն քո պահանջների մեջ մտնում է միասին այնտեղ գնալը։ Ուրեմն եթե դա իրոք շատ կարեւոր է ապա դուք համատեղելի չեք։ Որովհետեւ դու օկ չես այդ մտքի հետ։ օկ չես – ուրեմն չենք շարունակում։ նեղանալու մասին խոսք չկա։
– դու չաթվում ես այս ցանցերում, իսկ այս ցանցերում՝ ոչ։
Ինչքան մակերեսային չթվա, օրինակ, իմ համար շփում հաստատելու պրոցեսի մեջ՝ ամենակարեւոր արժեքներից է։ Ասենք, ես սքայփում չեմ չաթվի։ Դա իմ հավատքին դեմ է։ Այսպիսով, եթե զրուցակիցս օկ չէ իմ հետ այլ համակարգում չաթվել, այսինքն, ասենք իր համար չափազանց կարեւոր է միմիայն սքայփով չաթվել, իսկ ինձ համար չափազանց կարեւոր է սքայփ չոգտագործել, ապա մենք չենք շփվի։ Ու այստեղ նեղանալու տեղ նույնպես չկա։ լիշ բի Ես շատ լուրջ պատճառներ ունեմ, ասենք։ Ու ասենք խոստանում եմ այդ մասին հանրամատչելի գրել։
Սակայն ես չեմ կարող ասել՝ դու այֆոն մի ունեցիր, կամ ունեցիր։
Քո գործն է։
Այլ հարց է, որ եթե իմ ընկերը ունի այֆոն, հավանականություն կա, որ նա լիքը այնպիսի համոզմունքներ էլ կունենա, որոնք իմ համոզմունքների հետ համատեղելի չեն նաեւ տարբեր այլ ասպարեզներում։ Ու ապա դժվար թե մենք իրականում ընկերներ լինենք։ Չնայած ես շատ լավ հարաբերություններ ունեմ մի երկու այֆոնիստ տղայի հետ։ Երկուսն էլ էփլից զզվում են, ու այդպես էլ զզվելով ու քֆրտելով՝ օգտագործում։ Ես նաեւ էփլ ունեցող մարդիկ գիտեմ, որ չի գիտակցում ինչ չար բան կա իրենց ձեռքերի մեջ։ Դա իրենց մեղքը չէ։ Դե ունեն ու ունեն։ Ես օկ եմ իրականում։ Որովհետեւ ասենք ֆաշիստ չեն բնավ։ Բայց եթե եւ էփլ ունեն եւ ֆաշիստ են, որը իրականում հնարավոր է, ապա այսպիսի մարդու հետ դժվար թե ընկերություն անեմ։ Եթե ֆաշիստ են, բայց էփլ չունեն՝ միեւնույն է։ ։Ճ Այսինքն կրկին կարեւորը ունենալ/չունենալու փաստը չէ, այլ պահանջ/համոզմունք, իսկ ավելի ընդհանուր՝ արժեքի հարց է։
Ընդհանուր – այսինքն աբստրակցիա։
Քոմփյութեր սայնսը աբստրակցիայի արվեստ է։
Արժեքները պետք է իմանալ եւ գիտակցել։ Այդ պատճառով է մարկանց կարեւոր լինում իրենց ընկերները ինչ արժեքներ ունեն։ Որովհետեւ եթե արժեքները անհամատեղելի են, ապա ընկերությունը չի կայանա։ Սակայն, եթե ընկերության հետ շատ ավելի պարզ է, ոչ ոք էլ անկապ չի ընկերանում, ասենք՝ արի ընկերություն անենք – արի – ինչ լավ ա չէ։ Այդպես չի լինում սովորաբար։ Բայց այսպես անկապ – սիրահարվում են։ Առանց պոտենցիալ զուգընկերոջ արժեքային համակարգին ծանոթ լինելու, կամ գոնե ենթադրություններ անելու համար բավականին տեղեկատվություն ունենալու։
Իսկ այս դեպքում, երբ հարաբերությունները ավելի խորն են, աքսեսը տեղեկատվությանը եւ գործողություններին լայնանում է։
Օրինակ․
– ես օկ չեմ հարաբերություններին, եթե դու այլ մարդկանց հետ ես քնում։
Այս հարցը ասենք սքայփի պես հավատքի հարց է։ Մեկի համար օկ է, մեկի համար՝ ոչ։ Կարող է ունենալ պրակտիկ նշանակություն, օրինակ վարակ տարածել/չտարածելը, կարող է չունենալ ինչ որ մոլորակի վրա, որտեղ սեռական վարակներ չկան։
Սակայն ամենակարեւորը, ես այս օրինակը բերեցի որ ցույց տամ, ինչպես է լինում որ շատ պրիվատ տեղեկատվությունը կարող է դառնալ շեյրդ։ Սկզբունքային, ու՞մ ինչ գործն է ով եւ ում հետ։ Սակայն որոշ դեպքերում արդեն կարող է եւ գործն է։
Ու այստեղ «դավաճանությունը» կրկին սահմանվում է ոչ թե մակերեսային, այսինքն քնել/չքնելու փաստը չէ որ էական է, այլ տեղեկատվությանը աքսես տալն կամ չտալը։ Սովորաբար թակցնում են, երբ գիտեն որ պարտնյորը օկ չէ։ Եթե օկ լիներ, ի՞նչ իմաստ կար թակցնելու։ Նույնիսկ գուցե չի էլ ուզում իմանալ, ու պարտադիր չէ հայտնել։ Սակայն եթե համարում է որ պիտի իմանա, պայմանավորվել եք, որ այսպիսի տեղեկատվությունը շեյրդ է, ու պայմանավորվածությունը խախտել ես՝ ապա դա արդեն դավաճանություն է։ Եթե պայմանավորվածությունը չես խախտել՝ ոչ։
Չէ՞ որ ոչ ոք ձեռքիցդ չի բռնելու այս կամ այն քայլը( այլ ծիտ/տղա կպցնելը, ասենք) անելուց։ Բայց կարող է օկ չլինել քո այս կամ այն քայլի հետ, եթե համարում է որ իրեն դա վնասում է։
Ու այստեղ մենք մոտենում ենք զոհողության թեմային։
Ի՞նչ է զոհաբերությունը։ Դա այն է, երբ մարդիկ ինչ որ վնասի հետ օկ չեն, բայց մերվում են։ Շատ վտանգավոր է վնասների հետ խաղալը։ Օրինակ, ես օկ չեմ երբ իմ վրա հրացան են ուղղում։ Մի տեսակ անհանգիստ եմ։
կամ․
– ես օկ չեմ քեզ հետ ապրել եթե դու ինձ ծեծում ես։
Այ այս օկը շատ կարեւոր է լավ գիտակցել։ Ասենք ես օկ չէի լինի։ Կարծում եմ, նորմալ է երբ մարդիկ օկ չեն լինում երբ նրանց ծեծում են։
Ու շփոթում են զիջումը զոհաբերության հետ։
Ինչու հիշեցի, որովհետեւ մի ընկեր ունեմ, ում հարեւանը ամեն գիշեր կնոջը ծեծում է։ Լավ լսվում է դա։ Չգիտի ինչ անել։ Իմ հետ խորհրդակցում էր։
Ես կարծում եմ, որ ծեծվողների, ինչպես նաեւ, ասենք, անոթեւվանների մեծ մասը համաձայն են իրենց վիճակի հետ։
Որովհետեւ, եթե օկ չես, առավել եւս Հայաստանում, հաստատ չես կորի։ Միշտ կգտնվի մի մարդ, ով կոգնի որոշ ժամանակ, ու այլ մարդ, ում մոտ կարելի է ապրել էլի որոշ ժամանակ, եւ այլն, եւ այլն։ Ու նույնիսկ եթե կնոջ աշխատավարձը երեսուն տոկոս ավելի ցածր է քան տղամարդու, ապա նա միեւնույն է կարող է բավական փող աշխատել անկախ լինելու համար։ Նույնիսկ եթե կիրթ չէ։ Այո, շքեղ չի ապրի, բայց հաստատ արժանավայել գոյատեւել կարող է։ Արժանավայել՝ այն իմաստով, որ առանց ծեծի ավելի արժանավայել է։ Եթե ծեծի չենթարկվելը արժեք է։ Եթե դա արժեք չէ՝ ապա խնդիր չկա, կարող է մարդը իրոք օկ է որ իրեն ամեն օր ծեծեն։ Նույնիսկ, կարող է համոզմունք ունենալ որ դա սիրո արտահայտություն է ու երջանիկ լինել։
Այսպիսով, զոհողությունը զիջումից տարբերվում է նրանով, որ մի դեպքում մարդը առանց օկ լինելու ինչ որ վնաս է անում, կամ տանում, իսկ զիջելու դեպքում նա կշռում է, ու որոշում է, որ ասենք, քիթը փորում է, դա ոչինչ, որովհետեւ ընդհանուր առմամբ վատ տղա չէ, ու ասենք, լիքը պահանջ ծածկում է՝ գնահատում է, լավ գրկում է, կամ գուցե ավելի վեհ՝ կարող է փիլիսոփայել արդյոք Ֆրոմը կռուծիծ է եղել թե ոչ այս կամ այն իր գործում։
Այս մոտեցումը թույլ է տալիս ոչ միայն չունենալ/ազատվել շատ անկապ խնդիրներից, այլ եւ հանդուրժող լինել։
Լավ գիտակցել, որ իրականում, ասենք այս մարդու հետ հարաբերությունը քեզ համար այնքան թանկ է, որ ի՞նչ կապ ունի, թե նա գուլպաները սենյակով շաղ տալիս է թե ոչ։ Է թող շաղ տա։ Արդյո՞ք այնքան կարեւոր է, որ ատամի մածուկը միշտ մոռանում է փակել։ Թող չփակի։
Ես օրինակ շատ հանգիստ եմ վերաբերվում հարցերի մեծ բազմությանը։ Բացի սքայփից ասենք։ Այինքն կարեւորը արժեքներն են ։Ճ
Իսկ ինչպե՞ս պայմանավորվել, եթե չգիտես, չես կարող կանխատեսել իրավիճակների ողջ բազմությունը։ Շատ պարզ․ ինչպե՞ս է արվում այթի-ում։ Սահման նկարագրելուց․ սահմանում ենք կանոններ։ Օրինակ, ֆայրվոլլի կոնֆիգում կարող է ասվել․ ամենը թույլատրվում է բացի սրանից։ Այսպես էլ ամբողջ աշխարհում է գործում․ այն ինչ օրենքով արգելված չէ՝ թույլատրված է։
Ինչպե՞ս ենք որոշում այդ սահմանները։ Բնական է, մեր իսկ համոզմունքներից ելնելով։ Կարեւորը իմանալն է, դու ինչ ես այդ մասին կարծում։ Ինչպե՞ս է քեզ հարմար։ Այլ խոսքերով ինչի՞ հետ ես օկ, ու ինչի հետ օկ լինել չես կարող։ Այո, կրկին։
Ու սա արժեքների հարց է։
Իսկ արժեքները այդ մանր իրավիճակների աբստրակցիան կարող են լինել։
Այդ պատճառով, կարծում եմ, որ արժեքների բազմությունների համընկնումն է կարեւոր է։ Այդպես էլ կազմավորվում են համայնքները։ Ասենք ազատ ծրագրերի համայնքները հիմնված են այն արժեքների վրա, որ տեղեկատվությունը լինի ազատ, իսկ ծրագրերը՝ մարդկանց չսահմանափակեն։ Իսկ, ասենք Մանչեստեր Յունայթդ-ի շուրջ կազմավորված համայնքը հավատում է, որ նրանք պարզապես լավագույնն են առանց որեւէ պատճառաբանության։
Ամփոփեմ,
օկ եւ ոչ օկը – բինար է
ժամանակի մասին ընդհանուր պատկերացում,
շփման հնարավորություն – բաց պրոտոկոլ, համատեղելիություն
տեղեկատվության մատչելի լինել/չլինելը, ինչպես նաեւ
պահանջներ, պայմանագրեր, օկ լինել չլինելը՝ ֆայրվոլ, աքսես լիստեր, տեղեկատվության ինկապսուլյացիա, պրիվատ/փաբլիկ տվյալներ եւ մեթոդներ ու ֆունկցիաներ։
արժեքներ – աբստրակցիա սահմանված նախորդ մանրուքների վրա
_ու տենց _
Երբ Ջաֆար Պանահու մասին էի գրում, մտածեցի․
Հանս Ռայզերը, ինչպես հայտնի դարձավ Շիշկինի հետ հարցազրույցից, իրավունք չունի կարգիչ օգտագործել։ Ու եթե Պանահին անգութորեն նստած է իր ֆիլմերի համար, ու պարզ է ինչու է նրան արգելված ֆիլմեր նկարել ու սցենարներ գրել, ապա Հանսը՝ կանխամտածված սպանության համար։ Սակայն նա միևնույն է իրավունք չունի կարգիչ օգտագործել, որը նշանակում է՝ չի կարող իր կյանքի ամենակարեւոր պրոեկտը՝ ռայզերֆսը կատարելագործել։
Բնական է որ կասկած է առաջանում արդյոք Ռայզերը իրականում սպանության համար է դատապարտված, կամ արդյո՞ք դա չի օգտագործված ինչ որ մեկի կողմից որպեսզի խափանի ֆայլային համակարգի զարգացումը։
«Մոդուլային համակարգերի գաղտնիքները» հոդվածի հեղինակն է Սերգեյ Գուբանովը։
«Մոդուլ» եւ «մոդուլյար լեզու» թերմերի բացատրությունների զանազանությունը ծնում է ավներջ վեճեր։ Ինչեր ասես, որ մոդուլ չեն անվանել, ինչ լեզու ասես, որ մոդուլյար չեն համարել։ Ոմանք մոդուլ անվանում են կլասսները, ոմանք ել համեմատում են մոդուլները օբյեկտների հետ։ Առհասարակ այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ այժմ մոդուլյար եւ կոմպոնենտային լինելը նորաձեւ ոճ է։ Տարբերակների զանազանության պատճառը բացատրությունների ձեւի մեջ է՝ ներքին ձեւի։ Ներքին է այն իմաստով, որ սահմանումը տրվում է որոշ ներքին հատկությունների հիման վրա (մոդուլը պարունակում է տվյալներ, կոդ, տիպեր, ապահովում է ինկապսուլյացիան, ունի ինտերֆեյս, եւ այլն)։ Մոդուլների ներքին էական հատկությունները առանձնացնելու բազմաթիվ եղանակներ կան, իսկ դա նշանակում է, որ գոյություն ունեն նաեւ մոդուլների սահմանման բազմաթիվ եղանակներ։ Ապագայում ներքին հատկությունների քանակը գուցե եւ ավելանա, հայտնվեն սահմանումների նոր ձեւեր․ այսինքն՝ վիճելու առիթ ավելի շատ կլինի ու դա կտանի փակուղու։ Ելքը ներքին սահմանման փոխարինումն է արտաքինով։
Արտաքին է այն իմաստով, որ սկզբից պետք է նկարագրել ինչ է «մոդուլյար համակարգը», իսկ «մոդուլի» հասկացությունը կհայտնվի ինքնաբերաբար, ավտոմատ կերպով, քանի որ մոդուլը մոդուլյար համակարգի բաղադրիչն է։ Մոդուլյար համակարգը առաջնային է, մոդուլը՝ երկրորդային։ Մոդուլն ինքը իրանով չէ, այլ համակարգի մոդուլ է։ Մոդուլյար լեզու հարկավոր է անվանել այն լեզուն, որը մոդուլյար համակարգեր նախագծելու համար հարմարեցված, օպտիմիզացված է։ Այսպիսով՝ մոդուլյար ծրագրավորման լեզուների իմաստը մոդուլյար համակարգերի նախագծումն է։
Ստորեւ բացահայտենք մոդուլյար համակարգերի իմաստը:
Մոդուլյար ծրագրավորման համակարգերը եկել են միաձույլ ծրագրերը փոխարինելու համար։ Մոդուլյար համակարգեր կիրառելու իմաստը (ի տարբերություն միակուռ ծրագրերի) դինամիկ ընդարձակվելու ունակությունն է։ Մոդուլյար համակարգը կարելի է դինամիկ ընդլայնել մի քանի ձեւով։ Օրինակ՝ դրա մեջ նոր մոդուլներ ավելացնելով կամ փոխարինելով դրա միջի հին մոդուլները նորերով , որոնք ունեն ավելի լայն հնարավորություններ կամ որեւէ այլ լավացումներ։ Ընդարձակվող մոդուլյար համակարգը երբեք ավարտված չէ, այն զարգացում է ապրում։ Որոշ մոդուլներ փոխարինվում են, որոշները դինամիկ ավելացվում։ Այսպիսի համակարգի կյանքը կարող է լինել ավելի երկար, քան նրա միջի կոմպոնենտների կյանքը (տես․ մարդը եւ բջիջները, թարգմանչի նկատողություն)։ Համակարգի օգտագործողը ինքն է որոշում ինչպես այն ընդարձակել։ Կատարյալ դեպքում գոյություն ունի համակարգի կոմպոնենտների շուկա, որտեղ տարբեր արտադրողներ առաջարկում են մոդուլների իրենց իրագործումները, որոնք եւ ձեռք է բերում համակարգի օգտագործողը։ Կոմպոնենտների շուկայի բացակայությունը կարող է խոչընդոտել միաձույլ համակարգերից մոդուլյար համակարգեր անցնելուն։ Սակայն, պահանջարկը ծնում է առաջարկ։
Դիտարկենք մոդուլյար, դինամիկ ընդլայնվող համակարգի կառուցվածքը։ Մոդուլների միջեւ փոխազդեցությունը իրագործվում է մոդուլի՝ այլ մոդուլներ ներմուծելու (import) ունակության շնորհիվ։ Այսպիսով՝ ներմուծող մոդուլը հանդիսանում է ներմուծվող մոդուլների կլիենտ։ Մոդուլների ներմուծման գրաֆը միշտ ացիկլիկ է։ Գրաֆի ացիկլիկ լինելը կապված է այն հանգամանքի հետ, որ մոդուլները հանդիսանում են բեռնման, կատարման եւ բեռնաթափման միավորներ, իսկ ցիկլիկ կախվածության դեպքում բեռնման եւ կատարման միավոր կլիներ ամբողջ ցիկլը․ այսինքն՝ այն ամբողջությամբ կլիներ մոդուլ (համակարգի կոմպոնենտ)։ Մոդուլյար համակարգը ենթադրում է կատարման միջավայր, որի հիմնական խնդիրներից է մոդուլների դինամիկ բեռնումը, ուշ կապը (late linking), կատարումը եւ բեռնաթափումը։ Այլ խնդիրը ամբողջականության կոնտրոլն է․ տիպերի դինամիկ բերումը, զանգվածների (array) ինդեքսների դինամիկ ստուգումը եւ այլն։ Դինամիկ բեռնաթափման հնարավորությունը անհրաժեշտ է հին մոդուլները նորերով փոխարինելու համար։ Ի դեպ մոդուլը չի կարելի բեռնաթափել մինչեւ բեռնաթափված չեն բոլոր նրա կլիենտները։ Դա ակներեւ է թվում, սակայն այդ մասին հաճախ մոռանում են։ Մոդուլների բեռնումը եւ բեռնաթափումը կարելի է համեմատել աղյուսներից աշտարակ հավաքելու հետ․ աշտարակը կարելի է քանդել միմիայն վերեւից, այլ դեպքում այն կփլվի։ Ակներեւ է նաեւ այն, որ մոդուլը կարելի է բեռնաթափել միմիայն հստակ (explicit) հրամանով, այլ ոչ թե ավտոմատ կերպ (օրինակ՝հիմնվելով կլիենտների բացակայության փաստի վրա․ այժմ կլիենտներ չկան, իսկ որոշ ժամանակ անց կլինեն, եւ մոդուլի վիճակը պիտի պահպանվի)։ Նոր մոդուլի ավելացումը կամ հին մոդուլի փոփոխությունը չպետք է բերի ամբողջական համակարգը ավիրելուն։ Քանի որ մոդուլները կարող են մատակարարվել տարբեր արտադրողների կողմից, ապա կատարման միջավայրը պիտի ստուգի մոդուլների համատեղելիությունը եւ խոչընդոտի անհամատեղելի մոդուլների բեռնմանը։ Համատեղելիությունը ստուգվում է մոդուլի ինտերֆեյսի անալիզի միջոցով։ Մոդուլը պարունակում է իր մեջ զանազան ծրագրային էություններ` կոնստանտներ, տիպեր, փոփոխականներ, ֆունկցիաներ։ Մոդուլի որոշ էություններ հասանելի են դառնում կլիենտների համար, այսինքն` արտահանվում են (export), իսկ մնացածները թաքցվում, այլ խոսքերով՝ ինկապսուլյացիա անում։ Ի դեպ այդպիսի ինկապսուլյացիայի ձեւը ամենահզորն է, քանի որ այն խախտելու միակ միջոցը մոդուլի բինար կոդի հետազոտությունը եւ դրա ոչ անվտանգ փոփոխությունն է։ Մոդուլի արտահանվող էությունների ամբողջությունը սահմանում է մոդուլի ինտերֆեյսը։ Դրա միջոցով էլ իրականացվում է կլիենտների հետ փոխազդեցությունը։ Եթե երկու մոդուլ (նույնիսկ տարբեր արտադրողների մոդուլներ) ունեն նույն ինտերֆեյսը, ապա դրանք երկուստեք փոխարինելի են։ Եթե երկու մոդուլներից մեկը ունի առաջինի համեմատ ընդլայնված ինտերֆեյս (այսինքն՝ նրա ինտերֆեյսը ճշգրիտ կրկնում է առաջին մոդուլի ինտերֆեյսը եւ դրան գումարած արտահանում է հավելյալ էություններ), ապա երկրորդ մոդուլը փոխադարձորեն փոխարինելի է առաջինի հետ։
Ինչպե՞ս է կատարման միջավայրը որոշում մոդուլների համատեղելի լինելը։ Ամենապարզ ձեւն է՝ դրոշմել ամեն մոդուլը իր տարբերակի համարով (լինի դա հստակ նշված տարբերակ, թե վերջին կոմպիլյացիայի ժամանակը)։ Հին մոդուլյար համակարգերը օգտագործում էին ժամանակային նշումների մեխանիզմը (timestamps)։ Բայց տարբերակի հստակ (explicit) նշելը գերադասելի է, որովհետեւ ավելի ուշ timestamp-ը հայտնում է միայն այն, որ տվյալ մոդուլը ավելի ուշ է հավաքվել (compiled), բայց չի ակնարկում որ մոդուլի ինտերֆեյսը լուրջ փոփոխությունների է ենթարկվել։ Սակայն մոդուլը որոշակի համարով դրոշմելու լուծումը նույնպես թերի է։ Ենթադրենք, նոր մոդուլը հնից տարբերվում է միայն նրանով, որ նրա մեջ փոխված է ինտերֆեյսի բավականին փոքր մասը։ Օրինակ՝ փոխվել է մի արտահանվող կոնստանտի արժեքը, իսկ մնացած ամենը մնացել է անփոփոխ։ Ապա այդ մոդուլը պետք է դրոշմվի որպես նոր տարբերակ։ Սակայն գոյություն ունեն այնպիսի կլիենտ մոդուլներ, որոնք օգտագործում են միայն ինտերֆեյսի անփոփոխ մնացած մասը։ Նոր դրոշմի պատճառով այդ մոդուլի բոլոր կլիենտ մոդուլները կճանաչվեն անվավեր, այսինքն՝ կատարման միջավայրը կհրաժարվի բեռնել (աշխատեցնել) դրանք փոփոխված մոդուլի հետ համատեղ։ Մոդուլների համատեղելիության ստուգման մեխանիզմը երբեմն անհիմն անգութ է, եւ կատարման միջավայրը կարող է անվավեր համարել բազմաթիվ մոդուլներ։ Բարեբախտաբար, գոյություն ունեն մոդուլների համատեղելիությունը հաստատելու այլ, ավելի գրագետ ձեւեր։ Հավաստիանալու գաղտնիքը նրանում է, որ մոդուլի յուրաքանչյուր արտահանվող (exported) էությանը (յուրաքանչյուր կոնստանտի, փոփոխականի, տիպի, ֆունկցիաի) կցվում է ուրույն նշան, մատնահետք (fingerprint), ավելի պարզ՝ checksum, որը հաշվարկված է այդ էության որոշակի կառուցվածքային ինվարիանտ հատկությունները ի նկատի ունենալով։ Այսպիսի «մանտնահետք» դրոշմեր ստանալը հեշտ խնդիր չէ, առավել եւս ընդարձակվող համակարգերի դեպքում։ Ավելի քան տաս տարի առաջ ETH-ում մատնահետք դրոշմեր հաշվելու թեմայով դոկտորական թեզ է պաշտպանվել (Regis Crelier «Separate Compilation and Module Extension», գիտական ղեկավարներն էին Նիկլաուս Վիրտն (Wirth) ու Հանսպետեր Մոսենբոքը (Mossenbock), Oberon-2 լեզվի համահեղինակները)։ Կատարման միջավայրում մոդուլների համատեղելիության կոնտրոլի բացակայությունը կարող է բերել անկանխատեսելի հետեւանքների։ Այսպես, օրինակ, MS Windows համակարգի կատարման միջավայրը (ըստ էության պարզապես բեռնիչը), որի մեջ dll ֆայլերը հանդիսանում են մոդուլներ, չի ստուգում այդ մոդուլների համատեղելիությունը։ Որպես հետեւանք գոյություն ունի տխրահռչակ dll hell հասկացությունը։
Մոդուլյար համակարգեր ստեղծելը սկզբունքայնորեն հնարավոր է ցանկացած ծրագրավորման լեզվի օգնությամբ։ Օրինակ՝ win32 dll մոդուլյար համակարգը կարող է իրագործվել զանազան լեզուներով։ Սակայն դժվար թե լինի գոնե մեկ լեզու, որը այդ իսկ նպատակին հարմարեցված է նախագծման պահին։ Համեմատենք մեկ dll մոդուլի ստեղծման թեթեւությունը (որը որպես կանոն շատ հեշտ է, քանի որ բոլոր հոգսերը տանում է նախագծման միջավայրը) մի քանի, կամ տասնյակ/հարյուրավոր դինամիկ բեռնվող եւ բեռնաթափվող dll մոդուլներ պարունակող համակարգի ստեղծման բարդության հետ։ LoadLibrary եւ GetProcAddress կանչերի վիթխարի քանակը հարմարավետ չես անվանի եւ դրանք կիրառող տեքնոլոգիան, կամ լեզուն, ոչ մի կերպ չես անվանի մոդուլյար համակարգեր ստեղծելու համար հարմարեցված լեզու։ Ընդ որում ստատիկ կապումը (static linking) ելք համարել չի լինի, որովհետեւ բեռնաթափել եւ փոխարինել ստատիկ կապված մոդուլը անհնար է։ Ինչպես ասված էր, բնական է մոդուլյար ծրագրավորման լեզուները սահմանել որպես մոդուլյար համակարգեր ստեղծելու համար հարմարավետ, հատուկ նախագծված, նախատեսված լեզուներ, դա է իրենց իմաստը։ Բայց ինչպես մենք քիչ առաջ համոզվեցինք, մոդուլյար համակարգերը, առհասարակ, կարելի է կերտել նաեւ այդ համար հատուկ չնախատեսված լեզուների օգնությամբ։ Հարցը միմիայն աշխատանքի ծախսն է։ Կարող է պարադոքսալ թվալ, բայց լինում է եւ հակառակը․ կան ծրագրավորման լեզուներ, որոնք, կարծես, հարմարավետ են ոչ միայն միաձույլ, այլ նաեւ մոդուլյար համակարգեր ստեղծելու համար։ Ես ի նկատի ունեմ Delphi-ն։ Թվում է, որ այնպիսի սինտակտիկ միավորները, ինչպիսին են՝ unit, interface, implementation, uses, մոդուլյար համակարգեր ստեղծելու համար շատ օգտակար են․ մոդուլներ կհանդիսանային յունիթները, ավելի ճիշտ դրանց կոմպիլյացիայի արդյունքը՝ dcu ֆայլերը (delphi compiled unit)։ Բայց, ցավոք, dcu ֆայլերը մոդուլներ չեն, դրանք «կիսաֆաբրիկատներ» են։ Չնայած նրան, որ մոդուլների բոլոր արտաքին սինտակտիկ հատկանիշները առկա են, նրանց անհնար է մոդուլյար համարել․ ներկա ժամանակ աշխարհում գոյություն չունի մոդուլյար համակարգ, որի ստեղծման համար այն հատուկ հարմարեցվի։ Տեսականորեն, եթե երբեւէ ստեղծվի հատուկ կատարման միջավայր, որն ունակ կլինի դինամիկ բեռնել եւ բեռնաթափել dcu ֆայլերը, ապա այնժամ հնարավոր կլինի Delphi-ն անվանել մոդուլյար, այսինքն՝ հատուկ հարմարեցված մոդուլյար ծրագրավորման համար։ Այս տրամաբանությունը կարող է թվալ անսպասելի, բայց այն հետեւում է այս գրառման սկզբում սահմանված մոդուլյար համակարգերի իմաստից։ Մոդուլյարության հատուկ սինտակտիկ հատկանիշները անշուշտ անհրաժեշտ են, սակայն դրանք բավական չեն, այսինքն ոչ մի պարադոքս իրականում չի դիտվում։
Չնայած նրան, որ լեզվի միջի հատուկ շարահյուսական (սինտակտիկ) հատկանիշները բավական չեն լեզուն մոդուլյար անվանելու համար, դրանք միեւնույն է անհրաժեշտ են։ Անհրաժեշտ են նրա համար, որ լեզուն հարմարեցված լինի մոդուլյար համակարգեր գրելու համար։ Մոդուլյար ծրագրավորման լեզվի շարահյուսության մեջ պիտի արտահայտված լինեն ամենաքիչը երեք հասկացություն՝ ինքը մոդուլը, մոդուլների ներմուծմանվ(import) միջոցները եւ ծրագրային էությունների արտահանման (export) միջոցները։ Մոդուլյար համակարգի ամբողջականության վերահսկումը հնարավորինս վաղ իրականացնելու համար անհրաժեշտ է անջատ (separate), այլ ոչ թե անկախ (independent) կոմպիլյացիա։ Ակնհայտ է, որ մոդուլը պիտի լինի կոմպիլյացիայի միավոր։ Այլ դեպքում ինչու՞մ է կայանում հարմարավետությունը։ Մոդուլի ներքին էությունները իրար ամուր կապված են։ Եթե կոմպիլիացիայի միավոր լինի մոդուլից փոքր մեծություն, ապա անջատ կոմպիլիացիան հաշվի առնելով՝ անհրաժեշտ կլինի հնարել որոշակի թաքցրած ինտերֆեյսներ այդ էությունների փոխազդեցությունների համար։ Ակներեւ է, որ դա ավելորդ բարդացում է, գուցե նույնիսկ՝ անվտանգության ճեղք (vulnerability), եւ դրա օգուտը պարզ չէ։
Ընդհանուր առմամբ, մոդուլյար համակարգերի ծրագրավորումը չի պահանջում օբյեկտային կողմնորոշված ծրագրավորման (ՕԿԾ) մոտեցում, իրավացի է եւ հակառակը։ Սակայն, այդ երկու մոտեցումների համաժամյա կիրառությունը բերել է նոր ծրագրավորման պարադիգմայի ստեղծմանը։ Բանն այն է, որ ՕԿԾ-ն, իր ամենատարածված բացատրությամբ, հիմնված է ժառանգողականության (inheritance) հասկացության վրա։ ՕԿԾ-ն եւ մոդուլարությունը միատեղ կիրառելու ընթացքում ծնվում է միջմոդուլյար ժառանգողականությունը, սակայն այն հանդիսանում է տարբեր արտադրողների մոդուլների փոխարինելիության խոչընդոտ։ Եթե տիպի մասը սահմանված է մեկ մոդուլի մեջ, իսկ մյուս մասը՝ այլ, ապա հիմնական տիպի նկարագրությունը պարունակող մոդուլը այլ արտադրողից նույնանման մոդուլով փոխարինելը բավականին մեծ խնդիր է․ իրականացման հնարավոր մանր տարբերությունների պատճառով։ 1995 թվին, պրոֆեսոր Կլեմենս Շիպերսկին (Clemens Szyperski) ֆորմալիզացրել է Կոմպոնենտային Կողմնորոշված Ծրագրավորման (ԿԿԾ) հիմունքները սահմանափակելով եւ ՕԿԾ-ն եւ մոդուլյար մոտեցումը դրանց չհակասող համատեղ գոյության համար («Component-Oriented Programming A Refined Variation on Object-Oriented Programming», The Oberon Tribune, Vol 1, No 2, December 1995)։ ԿԿԾ-ի իմաստը ընդարձակելի համակարգերի կառուցումն է՝ մոդուլների եւ ՕԿԾ-ի օգնությամբ։ Այսպիսով, ԿԿԾ-ն, Շիպերսկու կարծիքով, գտնվում է «<ՕԿԾ-ից դուրս» (Beyond Object Oriented Programming - թարգմանչի նկատողություն) (այսպես է կոչվում նրա արդեն երկու անգամ հրատարակված բեսթսելերը)։ ԿԿԾ-ի հիմքը հանդիսանում են․ պոլիմորֆիզմը, ուշ կապումը (late linking), իսկական ինկապսուլյացիան, կատարման միջավայրի կողմից իրականացվող անվտանգութան ամբողջական վերահսկումը։ Կատարման միջավայրը նաեւ պարտավոր է աղբ հավաքել։ Աղբ հավաքելը շքեղություն չէ բնավ, այլ անհրաժեշտություն․ այն կոմպոնենտային համակարգի ամբողջականության երաշխիքներից մեկն է (հիշենք, որ համակարգի կոմպոնենտները՝ մոդուլները, ստեղծվում են, առհասարակ, տարբեր արտադրողների կողմից)։ Այժմ, ուշադրություն դարձրեք այն հանգամանքին, որ «ժառանգողականության» հասկացությունը (այսինքն տիպի ընդլայնումը), որը այնքան տարածված է ժամանակակից ՕԿԾ լեզուներում, առհասարակ չի ընդգրկված ԿԿԾ-ի հիմքերի մեջ։ Դրա բացատրությունը տրիվիալ է։ Եթե տիպերի ընդլայնումը կիրառվում է մոդուլների մեջ, ապա դա սովորական ՕԿԾ է՝ այնտեղ ուրույն կանոններ են։ Իսկ եթե օգտագործվում է տիպերի միջմոդուլյար ընդլայնումը, ապա այն մոդուլները, որոնց միջեւ տիպերը կապված են ժառանգողականողականության հարաբերություններով, կապված են լինում ավելի պինդ, ավելի կարծր կերպ։ Բարդ է փոխարինել բազային տիպ պարունակող մոդուլը այլ արտադրողի մոդուլով, առանց անվավեր անելու կլիենտ մոդուլները, որտեղ այդ տիպը ընդլայնված է։ ԿԿԾ-ն խորհուրդ է տալիս կիրառել միջմոդուլյար ժառանգողականություն միմիայն աբստրակտ տիպերից՝ դա նպատակահարմար փոխզիջում է ՕԿԾ-ի եւ մոդուլյար համակարգերի միջեւ։ Սակայն ծրագրավորողը, իհարկե, իրավացի է ինքը որոշել, արդյո՞ք արժե կոնկրետ համակարգում օգտագործել տիպերի միջմոդուլյար ժառանգողականությունը առանց սահմանափակումների (դրանով իսկ կարծր կապելով մոդուլները իրար), թե այնուամենայնիվ, նախընտրել փոխարինելի, ընդարձակվող մոդուլներ՝ տարբեր արտադրողներից։ ԿԿԾ-ի սահմաններում, «կոմպոնենտ» բառը դառնում է թերմ։ Կոմպոնենտային համակարգը դա մոդուլյար համակարգի այն մասնավոր դեպքն է, որի մեջ կիրառվում է ՕԿԾ։ Քանի որ այժմ ՕԿԾ-ն օգտագործվում է ամենուր, ապա «մոդուլյար համակարգ» կամ «կոմպոնենտային համակարգ» հասկացությունների տարբերությունը գրեթե բացակայում է։ Մյուս կողմից, կոմպոնենտ բառը այժմ չափազանց ծանրաբեռնված է տարբեր իմաստներով, այդ իսկ պատճառով կարելի է գտնել կոմպոնենտոների այլ բացատրություններ։ Քանի որ այժմ դա «նորաձեւ» է, յուրաքանչյուրը այն բացատրում է իր ձեւով։ Օրինակ՝ Delphi-ում կան ուրույն, այսպես կոչված, «կոմպոնենտներ», որոնք բնավ ոչ մի առնչություն չունեն մոդուլյար համակարգերի հետ։ Այս գրառումը ավարտելով դիտարկենք ինչպիսի կոմպոնենտային համակարգեր կան այսօր։ Microsoft ընկերությունը իրականացրել է կոմպոնենտ համակարգի իր մտապատկերը՝ .Net պլատֆորման եւ այդ պլատֆորմայի համար կանոնիկ՝ C# ծրագրավորման լեզուն։ Անկեղծ ասած, .Net համակարգը առհասարակ չի հանդիսանում դինամիկ ընլայնվող մոդուլյար համակարգ, քանի որ նրա մեջ պարզապես բացակայում է մոդուլներ բեռնաթափելու հնարավորությունը։ .Net համակարգերը ավելի շատ նման են մոնոտոն աճող միաձույլ ծրագրերի, մասնակի, հաջորդաբար կոմպիլյացիայով ու բեռնմամբ ըստ անհրաժեշտության։ Իրականում, այս ամենը ավելի բարդ է, որովհետեւ .Net-ում տարբերություն կա կոմպիլիացիայի միավորի (dll կամ exe մոդուլ) եւ բեռնման միավորի միջեւ (assembly)։ Assembly-ն մի քանի մոդուլի տրամաբանական միացումն է մեկ ենթահամակարգում։ Assembly-ների, dll-ների եւ exe մոդուլների մեջ չխառնվելու և առանց ընդհանրությունը կորցնելու պարզության համար ենթադրենք, որ assembly-ն բաղկացած է մեկ մոդուլից, եւ դրանց մեջ ոչ մի տարբերություն չկա։ Մեկ assembly-ի մեջ մի քանի մոդուլի դեպքը սկզբունքորեն ոչ մի բան չի փոխում (բացի բարդացում ավելացնելուց), այդ պատճառով կխոսենք միայն մոդուլների մասին։ Այսպիսով՝ .Net կատարման միջավայրը մոդուլների համատեղելիության վերահսկման համար չի օգտվում վերը նշված մատնահետքերի (fingerprint) մեխանիզմով։ Դրա փոխարեն կիրառվում է մոդուլի տարբերակի համարը հստակ նշելու տեխնիկան։ Դա, իհարկե, ավելի լավ է, քան ոչինչը (ինչպես win32 dll դեպքում), բայց ստեղծում է իր խնդիրները։ Օրինակ՝ եթե .Net մոդուլը արտահանում է կոնստանտ, որը, միգուցե, ոչ ոք չի օգտագործում, ապա, այդ մոդուլի ինտերֆեյսը, այսինքն՝ կոնստանտի արժեքը փոխելով, պետք է փոխել նաեւ մոդուլի տարբերակի համարը՝ այսպիսով անվավեր հանելով բոլոր կլիենտ մոդուլները, նույնիսկ նրանք, որոնք այդ կոնստանտը չեն օգտագործել։ Սա արդեն «dll hell»-ի ճիշտ հակապատկերն է։ Եթե սովորական win32 dll բեռնիչը բոլոր մոդուլները համարում էր համատեղելի, ապա .Net-ի դեպքում բեռնիչը անհամատեղելի է համարում չափազանց շատ մոդուլներ․ ինտերֆեյսում նույնիսկ չնչին փոփոխություն կատարելիս անհրաժեշտ է փոխել ամբողջ մոդուլի տարբերակի համարը։ C# լեզվի մեջ, որը, թվում է թե իր տրամաբանությամբ պիտի հարմարեցված լիներ մոդուլյար համակարգերի ծրագրավորման համար, բացակայում է մոդուլի հասկացությունը շարահյուսական մակարդակի վրա․ ուրեմն, մոդուլի ներմուծման հասկացությունը նույնպես բացակայում է։ C# լեզվով գրված մոդուլի տեքստը կարդալիս անհնար է իմանալ․ ա) ինչպիսի մոդուլներ է այն ներմուծում։ բ) որ մոդուլի մեջ է սահմանված տեքստում օգտագործված այս կամ այն իդենտիֆիկատորը։ Կիրառվող namespace մեխանիզմը կապված չէ մոդուլների անունների հետ։ C#-ը «հին նմուշի» լեզու է, որը հարմար է միաձույլ ծրագրեր ծրագրավորելու համար, ու հարմարեցված չէ մոդուլյար համակարգեր ստեղծելու համար։ Գուցե արդար չէ այդքան խիստ լինել C#-ի հետ, քանի որ .Net-ը ավելի նման է քայլ առ քայլ աճող միակուռ համակարգի, քան դինամիկ ընդարձակվող մոդուլյար համակարգի։ Մեծ պրոեկտներ հարմարավետ ծրագրավորելու համար առաջարկվում է օգտվել ոչ թե լեզվի հնարավորություններից, այլ նախագծման միջավայրի գործիքներից։ Գոյություն ունեն կոմպոնենտային համակարգեր, ու կոմպոնենտային ծրագրավորման լեզուներ, որոնք գրեթե զուրկ են թերություններից։ Դա կարող է զարմանք առաջացնել, սակայն առաջին մոդուլյար համակարգերը հայտնվել են դեռ անցյալ դարի 70-ականների ավարտին։ Օրինակ՝ դա Lilith համակարգչի համար ստեղծված օպերացիոն համակարգն է, որը գրված է պրոֆեսոր Նիկլաուս Վիրտի (Niklaus Wirth) Modula-2 լեզվով։ Այնուհետեւ, նա ու Յուրգ Գութկնեխտը (Jurg Gutknecht) ստեղծել են Oberon օպերացիոն համակարգը նույն անվանմամբ՝ Oberon լեզվի օգնությամբ, որը արդեն կարելի է համարել կոմպոնենտային, չնայած այդ համակարգը ստեղծելու աշխատանքը սկսվել է դեռ 1985 թվին՝ կոմպոնենտային ծրագրավորման հիմունքները հռչակելուց 10 տարի առաջ։ Մեր օրերում, օրինակ, Windows-ի համար գոյություն ունի անվճար (եւ ազատ արտոնագրով - թարգմանչի նկատողություն) տարածվող, 1994թ ստեղծված շվեյցարական AG Oberon Microsystems, Inc արտադրության BlackBox Component Builder կոմպոնենտային միջավայրը։ Նիկլաուս Վիրտը տնօրենների խորհրդի կազմի մեջ է, իսկ հիմնադիրներից մեկը ԿԿԾ «գաղափարային հայր», պրոֆեսոր Կլեմենս Շիպերսկին է։ Ճիշտ է այժմ նա աշխատում է որպես software architect Microsoft Research-ում։ Ամենասկզբից BlackBox համակարգը անվանվում էր Oberon/F եւ նախագծվում էր Oberon-2 լեզվով MacOS եւ Windows համակարգերի համար։ Այնուհետեւ Oberon-2 լեզուն փոփոխված էր ԿԿԾ նորաձեւ գաղափարի համաձայն։ Նոր լեզուն ստացավ Կոմպոնենտ Պասկալ (Component Pascal) անունը (1997)․ դա Oberon-2-ի արդյունաբերական տարբերակն է։ 2004 թվին BlackBox-ը հայտարարվել է անվճար, (իսկ ծրագրի կոդը՝ ազատ - թարգմանչի նկատողություն)։ Կամավորները ստեղծում են BlackBox-ի տարբերակ Linux (GNU/Linux - թարգմանչի նկատողություն) համակարգի համար (արդեն կա ալֆա տարբերակը)։ Իսկ Oberon Microsystems-ը ներկա ժամանակ աշխատում է համակարգի նոր տարբերակի վրա։ BlackBox-ով ստեղծված է Ամազոն գետի վրա գտնվող աշխարհի ամենամեծ հիդրոէլեկտրոկայանի հսկման համակարգը։ Դրա համար ստեղծվել էր BlackBox-ի հատուկ տարբերակ 64 բիտանի Unix-ի համար։ Borland ընկերության պատվերով Oberon Microsystems ընկերությունը գրել է Java-ի JIT կոմպիլյատոր։ Բացի դրանից, Oberon Microsystems-ում Կոմպոնենտ Պասկալով գրված է Portos իրական ժամանակի օպերացիոն համակարգը (չշփոթել PortOs-ի հետ, որը լրիվ այլ համակարգ է)։ Այնուհետեւ Portos-ը վերանվանվեց JBed, իսկ Oberon Microsystems-ից առանձնացվեց Esmertec ընկերությունը։ JBed-ը ավելի շատ հայտնի է որպես իրական ժամանակի օպերացիոն համակարգ embedded սարքերի համար, որը գրված է java-ով։ Ի նկատի ունենալով Java-ի լայն տարածումը եւ Component Pascal-ի թույլ ճանաչվածությունը՝ պետք է խոստովանել, որ դա հաջող մարկետինգային քայլ է։ Ռուսաստանում վերջերս հայտնվել է ընկերություն, որը հայտարարել է որպես հիմնական արտադրամիջոց BlackBox Component Builder համակարգը օգտագործոլու մասին։ Գոյություն ունի «Ինֆորմատիկա 21» միջազգային պրոեկտ, որի նպատակներից մեկն է BlackBox համակարգի առաջխաղացումը դպրոցներ, բարոյապես հնացած Turbo Pascal-ի փոխարեն։ Եթե փորձել պատասխանել այն հարցին, թե որն է ավելի լավը՝ BlackBox-ը թե Java-ն, ապա պետք է հաշվի առնել, որ բարդությունը թերություն է, իսկ .Net-ն եւ Java-ն անհամեմատ ավելի բարդ են։ Իսկ բացի BlackBox-ից գոյույթուն ունեն մի շարք հետազոտական մոդուլյար համակարգեր։ Ուզում եմ շեշտել Aos BlueBottle օպերացիոն համակարգը (այժմ A2, թարգմանչի նկատողություն) որը անմիջապես «երկաթի» վրա ապրող ակտիվ օբյեկտների հիման վրա ստեղծված առաջին եւ միակ համակարգն է։ Այն ամբողջությամբ գրված է Active Oberon լեզվով։ Համակարգի կատարման միջավայրը իրականացված է անմիջապես «երկաթի» վրա։ Սակայն, դա արդեն այլ պատմություն է։ բնորինակը
ու տենց
փաստորեն, Օպերա Մինին Սիմբիանի տակ ստարտ լինելուց նայում ա ինչ ֆոնտ կա համակարգում։
իսկ առհասարակ, իմ տպավորությունները քաստըմ ֆոնտերի/հեռախոսների հայաֆիկացումից։
ինչպես և ակնկալում էինք։
Ոչ մի պրոբլեմ չկա maemo, meego, windows mobile համակարգերի հետ։
այո, windows mobile-ը ֆոնտ տեղադրելու կտրվածքով առումով բնավ ավելի բարդ չէ, քան linux-ը։
պարզապես քոփի ա լինում ինչ որ պանակի մեջ։ ինսթալեր սարքելն ել հեշտ ա։
իսկ դե լինուքսում, կամ .fonts-ի մեջ, կամ /usr/share/fonts-ի մեջ գցում ես ttf ֆոնտ՝ աշխատում ա։
կամ ել ասենք այսպիսի ինսթալեր եմ սարքում։
ամենաբարդը, ինչպես և ակնկալվում էր՝ անդրոիդն է։
Այո, ջարդած, քասթըմ բութ իմաջ ինսթալ արած անդրոիդի մեջ ֆոնտ լցնելու ձև կա․ ռեբութ ինթո «սեյֆ» մոդ, մաունթ /system rw, հետո adb push տառատեսակները այնտեղ։
Իսկ եթե ուզում ես յուզերի համար պատուհանիկ սարքել, որ ինքը այնտեղ կոճակ սեղմի, ու ֆոնտերը լցվեն, ապա պիտի, բնականաբար adb.exe-ն ունենաս։
Անակնկա՜լ։ Այն ռեդիսթրիբյութաբլ չէ բնավ։
Օփեն սորսը գուգլից։
Ստացվում է, որ լեգալ մնալու համար, պետք է պատուհանիկում մի հատ ել կոճակ ավելացնել, բրաուզ, որ մարդը սկզբից անդրոիդ սդկ քաշի, անզիպ անի, ու հետո ցույց տա որտեղ ա ադբ-ն ու հետո նոր էդ ադբն օգտագործել լինի։
Համ ել, պարզվում ա, որ միմիայն ռութ անելը որոշ մոդելների հետ ու որոշ ֆիրմվերների հետ էդքան գլխացավանք ա, որ էլ դու սուս։
Սիմբիանի հետ քիչ թե շատ պարզ ա։ Կարծես, չի լինի ինսթալեր սարքել, որը ունակ կլինի DriveLetter:ResourceFonts-ի մեջ ինչ որ բան գրել։
Բայց եթե usb-ով միացնել համակարգչին, քոփի անել կլինի։
Այլ հարց․ տարբեր մոդելների մոտ, համակարգի ֆոնտերի անունները տարբեր են։
Անհրաժեշտ է ինտերնետներում գտնել ցանկ, որ մեդելի անուն – ֆոնտերի անուններ, տեղեկատվությամբ։
առաջարկները՝ ֆստուձյու։ եթե կան։
ու տենց
էս անմեղ անդրոիդահեռախոսի էկրանին նայեցի,
ու հայացքս անմիջապես պատկերից հանեց ի՞նչը
էդ թուրքերի բրենդ սարքողը լավ հիշվող ու աչքի ընկնող լոգո ա հնարել։
կամ իմ մոտ անձնական ա։
ու տենց
Ահա թե ինչպես են լոմում կոտրում hts hero հերոսներին։
պաթառաքաղներով։
Լև, դու սիրում ես էդքան ֆոռքեր անել, որ հետո համակարգը վատանա։
Արի դու լուչշե անցի անդրոիդներ ֆոռքերով հարվածելուն, ջարդելու նպատակով, ոչ մի պոեզիա։
ու տենց
չգիտեմ ոնց ա դա լինում GNOME-ի մեջ, բայց իմ մոտ windowmaker-ում եթե փակում եմ pidgin-ի պատուհանը, էլ հետ չի գալիս։ Երևի «թրեյի» մեջ ա նստած մնում։ Հավաքելուց կոնֆիգ ա արած առանց GNOME-ի։ Ու անջատել միացնելը չի օգնում։ Բայց .purple-ը տեղափոխելը օգնեց։
Փաստորեն, գտա․ .purple/prefs.xml ֆայլի մեջ փոխելու է ենթակա
0-ն 1-ով, բնականաբար
ալսը այսպես
ու տենց
Շատ բարդ էր այս գիրքը գտնել։
Ու վերջապես գտա, օգտագործածը։
Իրան խորհուրդ էր տվել Creenshaw-ն իրա քոմփայլերների գրքում։
POINTER TO սինտաքսը հայտնվեց Մոդուլայում։
Նախկին գրքի տերը հաստատ փորձում էր թարգմանել ծրագրի տեքստը Պասկալից Մոդուլա, կամ Օբերոն։
Մոդուլայում և Օբերոնում արդեն չկա function բառը, կան միայն PROCEDURE ներ։ ։Ճ
ու տենց
ու տենց
տենց ա էլի, երբ ինքնությունը փակում ես, տակից մեկա թափանցում ա՝
ու տենց
որը նույնիսկ դեբագ ա լինում անել։
ու տենց
[Շիշկինի հետ հարցազրույցից։][1]
մեկնաբանություններից՝
<blockquote style="border: 2px solid rgb(127, 195, 59); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #a6df6d;">
<p>
Лично мне он внушает и то, и другое. Насчёт работы по выходным – так многие, если не большинство, опенсорс-девелоперов, не делают и этого. К тому же, действительно, в reiser принципиально ничего технически нового уже не требуется, потому что в основе лежат фундаментальные алгоритмы, уже реализованные. Сейчас нужно просто запилить все баги.<br /> У меня интервьюируемый вызывает огрмное уважение тем, что он занимается интеллектуальным трудом, а не продаёт себя, как проститутка, зарабатывая клепанием говно веб-, java- и flash-контента, и всякой бизнес-ориентированной фигни. Он создаёт новое, прогрессивное, а не тупо прогибается под потреблядский маркетинг .
</p>
ու տենց
Ինքներդ ել գիտեք որ բանտից դուրս եկած տղերքը մի ուրիշ ձև հարգանք ունեն։
Իսկ մեկ ծեծվածին երկու չծեծվածի հետ են փոխանակում։
Փաստորեն, նենց ա ստացվում, որ Նիկոլը արդեն ծեծված նստած հելած տղա ա լինելու, այսինքն, ինչպես և ամեն կարգին հեքիաթային հերոս, յոթ սարեր անցած, յոթ ձորեր անցած, հազարան բլբուլ գտած փորձություններ անցած, ու ըստ սցենարի իրան հասնում ա նախագահ և սիրուն աղջիկ։
ու տենց
etcetera
Սա երրորդ մասն ա։
Ասենք սա ինձ թաչ ա անում՝
<blockquote style="border: 2px solid rgb(127, 195, 59); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #a6df6d;">
<p>
try not to do things you don’t understand<br /> and if you are forced to do things you don’t understand, then at least, do not speak about things you don’t understand
</p>
und so weiter
Թարումեանի ArianAMU-ն րեդիսթրիբյութաբլ չի։
Բայց ճիշտ ֆորմալ ձև իրան ինսթալ անելու համար պետք ա։ Ասենք պաշտոնական ռեպոների մեջ ավելացնելու համար։ Ահա և սա՝ http://norayr.am/works/tarumian/
Քաշում ա կայքից, բիլդ ա անում rpm: Որը արդեն րեդիսթրիբյութաբլ չի, քանի որ տառատեսակներ ա պարունակում։
Մանրամասները սպեկ ֆայլի մեջ։
ու տենց
Նոր ադոբ ֆլեշը էլ չի պահում վիդեոները /tmp-ի մեջ, ինսթեդ, գցում ա .mozilla/firefox/userprofile/cache
[այստեղից][1]
փաստորեն
բայց այդքան շատ են ֆայլերը, ու նույն անվանումներն են, որ արի ու հասկացի։ Երևի նաուտիլուսը ցույց կտա, իսկ ես այսպես արեցի երբ պետք եկավ՝
ls | xargs -n 1 file | grep -i video
Սակայն ես նենց լավ ՖՖ-ի իքսթենշն եմ օգտագործում, [FlashVideoReplacer][2], ինքը gecko-mediaplayer-ով ա ցույց տալիս ֆլեշ վիդեոները։
Ու ոչ մի անազատ ֆլեշ բնավ։
ՀԹՄԼ5 իմ մոտ մոզիլլայում աշխատում ա, բայց առանց x264 որովհետև ես ՖՖ-ն էդպես չեմ կարող հավաքել։ Իսկ youtube-ում լիքը h264 էնքոդեդ ֆայլեր են։ Խրոմիումը լինում ա h264 կոդեկի սափորթով հավաքել, ու ինքը հտմլ5 youtube նորմալ ցույց ա տալիս։ Սակայն ինձ Մոզիլլան ավելի ա դուր գալիս։
Մնում ա սպասել մինչև WebM/VP8 նորմալ պրիկռուծիծ անեն իրան։
_ու տենց_
[1]: http://www.omgubuntu.co.uk/2010/09/saving-flash-videos-in-linux-tmp-no-longer-works/
[2]: https://addons.mozilla.org/en-US/firefox/addon/161869/?src=api
էս տղեքը գժոտ գործ են արել։ Փաստորեն հիմա որոշ հեռախոսներով հնարավոր ա hdr նկարներ անել։
Սենց նկար հեռախոսով տեսե՞լ եք։
իսկ սե՞նց։
Ով ունի nokia n900 կարա հենց հիմա փորձի – fcam2 պրոեկտ։ symbian-ի համար էլ ունեն, նկարները և տեսանյութի օրինակը n95 ա։
էս ել իրենց թղթից մի տեսանյութ՝
էս խաղը վերջն ա։
ու տենց
Մի լուսանկար քոփի չեր լինում արտաքին վինչից։
fsck.reiserfs –fix-fixable-ը չոգնեց։
Դա շատ հետաքրքիր էր, քանի որ smartctl-ը բնավ չեր ցույց տալիս reallocated sector-ների գոյություն։
Իսկ եթե չկա ռեալոքեյթդ սեկտոր, ուրեմն ինչի՞ չի կարդում։
Դե ասացի, ծառը վերակառուցեմ։
fsck.reiserfs –rebuild-tree /dev/sdb1
Ո՞վ կմտածեր, որ 500gb բաժնի ծառը վերակառուցելը մի ինը ժամ կտևի։
Սակայն, ինը ժամ չպահանջվեց։ fsck-ն դուրս թռավ ինփութ աութփութ սխալով։ Մի տեղ։
Ու նոր ֆսցկ-ն կրկին նույն տեղը դուրս էր թռնում։
Օկ, մտածեցի ես, բաքափեմ էղած չեղածը, հավաքեմ դիսկերի հետ աշխատելու փասափուսես, ու անցնեմ գործի, ջենթելմեններ։ Բայց նե տուտ-տո բիլո։ Պարզվում ա, եթե rebuild-tree-ն բարեհաջող չի ավարտվել, ուրեմն ֆսյո, ֆայլսիսթեմը էլ մաունթ չի լինի։ Լավ, չի լինի չի լինի, որոշեցի dd անեմ, դիսկի պատկերը պահեմ, հետո տենամ ինչ եմ անում։ Կակ բի նե տակ։, Չէ մի չէ, փաստորեն։ Դդ-ն դդուրս ա թռնում նույն տեղում։ Ի/Օ էրոր։
ՕԿ, dd_rescue արեցի ամբողջ դիսկը։ Կրկին տեսա՝ նույն տեղում, չի կարողանում կարդալ, ու զրոներ ա պատկերի մեջ խփում։ Ութ հատ սխալ։
Լավ նորություն՝ իմացանք ճշգրիտ բլոքը, որտեղ պրոբլեմ կա։ Ուրեմն էդ ա փչացած տեղը։
Ուրեմն, իրա վրա մի բան գրեմ, ու փչացած սեկտորները ռեմափ կլինեն։
Գրեցի։ Մի բլոք՝ ի/օ էրոր։ հաջորդ բլոքը՝ ի/օ էրոր։ Ու տենց ութ բլոք։
Կրին գրեցի՝ նույնը։ Նայեցի reallocated sectors՝ զրո։ Գժվում էի։
Էդ ի՞նչ ա փչացել, որ reallocated sectors՝ զրո, բայց չի գրում։
Եթե լիքը ռեալոքեյթ եղած սեքտոր լիներ, ուրեմն պարզ ա, ռեմափ չի կարող անել, բայց զրո՞։
Ու մտածեցի լավ, բաժանեմ վինչը նենց, որէդ տեղը մնա մի փոքր փարթիշնի վրա։ Սկզբից լավ բաժին, հետո մի բաժին, չեմ էլ օգտագործի, հետո էլի լավ բաժին։
Սարքեցի, ու հաշվարկները ստուգելու համար, որ ճիշտ եմ արել, ասացի էդ լրիվ բաժինը զրոներով լցնեմ, որ տեսնեմ, ոնց ա դուրս թռնում ու համոզվեմ, որ ճիշտ եմ բաժանել, փչացած տեղը առանձնացրել։
dd if=/dev/zero of=/dev/sdb2
Ու դուրս չը-թը-ռա՛վ։ Ըտենց։ Ստուգեցի, տեղը ճիշտ էր։ Պարզապես, որ մի հատիկ սեկտորի վրա գրում էի, ինքը ռեմափ չեր անում։ Իսկ հիմա սմարտցլ-ը ցույց տվեց մի հատ ռեմափ արած սեկտոր։ Ահա։
Ուրեմն պետք էր տենց մասիվ դդ անել, որ անես, հա՞։ Էդ ինչից ա չգիտեմ, որ ուսբ դիսկ վինչ ա, ու մի տեսակ տորմոզնոյ ա, ու մի հատիկ սեկտորի վրա գրելուց ռեմափ չի անում, բայց մասիվ գրելուց անում ա։
Ամեն դեպքում, րայզերֆսս սարքեցի։ Իմաջը losetup արեցի, վրայով fsck-ով անցա, ու քշեցի հետ դիսկի վրա։
Ու ըտենց մեծ վինչերի վրա էլ րայզերֆս չեմ պահում, քանի որ չեմ ուզում ժամերով ծառ վերակառուցել։
Ու դա բնավ կապ չունի այն հանգամանքի հետ, որ Ռայզերը նստած, սակայն բնավ ոչ հելած տղա ա։
Դե ս կեմ նե բիվաետ, լոխանուլսյա, ռուս ծիտ գտավ, հիմա էլ տենց էլ պետք ա լիներ։ Համ էլ եթե սպանել ա լավ ա արել, բա մարդուն դավադիտ անեն, ինքը տենց էլ թողնի՞։
ու տենց
#define We “Me, and a team of young, talented, enthusiastic people at the Instigate Training Centre”
I write this in English because I think this text may seem interesting not only to Armenian speaking people.
So, there are some rumours in the internets(c) about what Arax operating system is, after all.
Some irregular flashes of information, and then again, silence. This is explained partly by the fact, that we do not have resources to share and PR, and IMHO we need to learn more about the culture of work with the community. And of course, we need community: after all we consider Arax 100% open source initiative.
Arax was mentioned several times, but we still need to uncover a lot of information about it. That’s why I intent to write here (after all, it’s my personal blog) some news, observations, information, and why not, even help requests. Blog is a familiar way for me to communicate with people, so it seems to be a nice idea to start with.
a) People tend to say something like “Armenian Linux”, or “first”/”second”/”ճ-th” “Armenian”… etc…
I personally do not consider Arax as an “Armenian”. When you say “Armenian”/”Russian”/”German” you imperceptibly draw a circle around yourself, and avoid passing through the border. Arax is a river which crosses the borders, and flows in different countries. And we consider Arax as an implementation of somehow different point of view on how to build a decent Linux distribution. Of course, we live and work in Armenia, and that influences our minds, our vision, and the way we work. Details follow. Just want to mention, that during the work we made a lot of contributions to the the upstream vendors of the open source software. This is why people already are able to use some features in other GNU/Linux distributions, like Debian or Ubuntu.
b) We will not try to find ways, whether technical, or legal, to prevent redistribution of Arax.
What does it mean?
It means, that we do not work as traditional leaders in enterprise market.
For instance, you cannot redistribute enterprise Linux made by widely known north American company. In other words, if you have a DVD with that software you cannot share it with friends, and you cannot put it on the internet(s) :). This is not legal.
The only way to redistribute it, is to get rid of proprietary elements, which may actually lead you to rebuild of the whole system and development of something like CentOS.
Now I’ll show you how open source system developers prevent you to copy their software.
Let’s assume you have already installed enterprise Linux which is prepared by the already mentioned vendor. Then, you try to copy that already installed system to another hard drive.
We often hear: Linux differs from Windows(tm). You can copy it, and it will work.
Surprise! This is not always true. At least if you try to copy some enterprise Linux system.
It may happen, that you will try to run the copy on the different hardware, for example, on a machine with a different disk controller. There are no corresponding module (driver) in the initrd, and copied system won’t boot. You can say: nice, I will make new initrd. Nice solution, but wait, in order to prepare a new initrd you need a system with exactly the same kernel, i. e. you need to have that dvd which contains exactly the same kernel version, then to boot from it, and only then prepare a new initrd.
So, you need a copy of dvd. Which is not freely downloadable, and redistributable. This is one example, how commercial Linux vendor finds technical ways to prevent redistribution of the open source software.
On the contrary, we tend to encourage redistribution of Arax.
And besides, if you need to make a copy, then just copy Arax to the other hdd, and it will work.
This is a key design feature, and this is done intentionally.
We build Arax kernels in a way, which makes it possible to load them on all supported hardware.
c) We do not exclude components and features from the open source software while building Arax.
For example, RedHat/Fedora kernels lack support of reiserfs file system. Or sometimes, mc is compiled without samba support. Some kernels lack slip support. Whether they consider slip and reiserfs unnecessary, or (it’s nothing personal, just business) they do not want to have one more feature and one more support task – reason doesn’t matter now.
However, Arax kernels include support for reiserfs file system, and even more, they include drivers for Reiser4 file system, which is still not merged to the official kernel tree. Some people claim that reasons are not merely technical, but also “political”. We do not care about politics. We care about technology. We are techno people, and we would like to have all the possibilities delivered by the open source society, by the minds of humanity.
d) Arax is fast. Confession: there is some truth in calling Arax an “Armenian” distribution.
Because a term exists: “developing country”. Um. Actually not only Armenia, or Georgia supposed to be “developing”, but there are much more “developing” countries in the world, than “developed” ones.
What does it mean? It means, park of our computers is old. We often use old hardware.
Is it that bad?
Yes, if you consider using modern commercial operating systems, and software.
No, if you are able to use fast operating system and software.
Reisers law states: Software is getting slower more rapidly than hardware becomes faster.
Indeed, modern software tends to be slow. However, in many cases, open source software tends to be faster than proprietary software.
Partly, because we do not need to keep compatibility layers, thus are able to stay thin.
And there are different ways to assemble it all together.
What we do, to be fast is:
Kernel is compressed with LZMA algorithm which increases boot speed dramatically.
We have versions precompiled for different architectures. For example, version, compiled for Pentium3 will not work on Pentium2, because it exposes all the possibilities of Pentium3 cpu.
Binaries compiled the way, they use instructions which work faster on the given architecture. This is done by assembling the whole system with the exact “-march” gcc compile flag.
Only the most necessary services are enabled by default. This also leads to faster boot process.
Parallel start of the services. Currently, we use openrc which allows us to have working system (i. e. with graphics) within 30 seconds.
BFS scheduler is not yet included in the official kernel tree, but is included in Arax.
It is new, state of the art, fast scheduler, which means, you will never see interrupting mouse movement on you Arax desktop.
Obviously, many companies engaged in Linux distribution construction for the “developed” countries market does not concentrate on the speed. Because modern, fast machines rapidly replace old hardware. But there are people in other countries, who cannot afford often tech refresh. We need faster systems, and that makes us think and find ways to provide more speed at runtime.
e) Exciting multimedia support.
Arax is one of the most complete multimedia systems. It contains all possible media codecs out of the box.
This is possible partly due to the fact, that we do not have software patents in Armenia. While most of the Linux distributions built for the American market, they legally required to exclude some multimedia codecs. For instance, it is impossible to listen mp3 music on the such Linux systems out of the box.
It seems to be easy to fix: download couple of codecs to make audacious/xmms/totem to play unsupported media files. But try to add mp3 support to KDE, and very soon you will find yourself recompiling almost everything in the system.
Users do not need to do that.
We make it possible to have all the possible media codecs supported in all the software.
Which includes 3gp, mp3, mpeg2, and even amr files recorded by your phone.
f) Installer
Vishap (installer name is chosen after the Anaconda, RedHat system installer) is extremely simple and fast. It is designed to allow everyone to install complete working system in just a couple of clicks. For the more advanced users, installer sticks to the Arax philosophy “expose everything possible” and that is why it is possible to choose file system (XFS, JFS, ext{2-4}, Reiserfs, Reiser4, etc) and boot loader (GRUB(2), Lilo), etc.
We will also prepare .tar.bz2 and/or .lzma tarballs for those who wants to install system manually.
g) Package management.
Arax uses Gentoo’s portage, which is in our opinion, the most flexible infrastructure to build custom distributions. However, we have developed some own software in the area of package management: epkg is a dpkg like utility, and ept-get allows to recoursively remove software, which gentoo portage still lacks.
We have plans to integrate apgcc (auto package gcc wrapper) in order to get rid of bogus library dependencies.
h) Arax just works (out of the box).
What people often need to do right after installation is customizing and improving the system.
We do our best to minimize that kind of efforts, and we use as much as possible of free software in order to achieve this.
Arax includes dial-up modem drivers, it must present in the system out of the box, because, you need internet in order to download modem driver, it is also possible to use a phone as a modem.
Or, sometimes there are situations, when system is able to find a driver, but it still lacks firmware which is necessary for proper operation of the device.
We completed a list of licenses and firmware, so we can know for sure what exactly are we allowed to redistribute legally, so we can put it in the system to make more hardware just work out of the box.
i) Wide set of console tools, which allows automation and full control for the advanced users. List contains iotop, pppconfig, links, lynx, imagemagick, wireless-tools, wpa_supplicant, vim, powertop, etecetra.
j) Regional settings.
As it was mentioned before, Arax is a regional river, and Arax system is developed in the region. That’s why we have made contributions, which include, but not limited to: GNOME, XFCE and WindowMaker Armenian translations, they are actually useable in Ubuntu already, local weather reporting in Yerevan, NetworkManager patches, that allow to establish internet connection to VivaCell, Beeline, and Orange 3g providers in a couple of clicks, and without any external software. Yes, we provide upstream patches, so most probably you will be able to see NetworkManager with our patches in the next versions of widely known Linux distributions, such as Debian and Ubuntu. We also include Armenian, Georgian, Persian, Russian (and more) spellcheckers out of the box, and this feature is enabled by default in all applications which support spellchecks. It means, when I chat by writing Armenian letters in the pidgin im window – spellcheck corrects me. Of course it also works in Open Office and FireFox. We’ve also prepared number of Armenian dictionaries, English-Georgian dictionary, we also have preinstalled English, Russian, Persian dictionaries out of the box.
We have nice Armenian, Georgian, Persian, Russian fonts and translations out of the box, we have local bookmarks in the FireFox, including Tarumian.am. We have shortcuts for the easy installation of some software which we are not allowed to redistribute, like ArianAmu font, or AdobeFlash/Opera/Skype, etc.
k) Migration.
First office which migrated to Arax was a small branch of a nature conservacy, environmental organization: Rec Caucasus Armenia. We have developed software aimed to simplify migration, for instance MS Office documents batch encoding conversions (armscii-unicode), and replaced proprietary PBX software by writing our own.
l) Support
We have ready solutions for small and large companies, including common information space implementation, ldap/kerberos authorization, time and print servers, we try to use bleeding edge technologies, and we are testing samba4 already, Parallel NFS, etc.
m) Education.
Instigate Training Center has a long history of Linux relevant education & courses.
In the future we hope to have number of specific courses for Arax system administration, software development, and just for users.
n)
I also would like to add, that I have great respect for the RedHat as well as all other open source contributors.
If not RedHat, we wouldn’t have gcc/gdb/glibc as they are, we wouldn’t have advanced tcp stack, we wouldn’t have uncountable kernel patches, we wouldn’t have IcedTea, NetworkManager etecetra, etecetra.
So, this is in short what is Arax about.
Of course, we still have a lot to do, and very limited time and people resources, but we have our vision, our style, and our mission.
It was announced, that Arax will be presented on Digitec’10 in October, and I am looking forward with a mix of fear, agitation, emotion, excitement and fun.
You are kindly invited to the freenode.org IRC channels #arax-os and #arax-dev to get involved and be able to communicate with developers and current users.
ու տենց
մի ֆայլ կարդալու սխալ էր։ ուսբ-ով կպնող վինչի։ այդպես էր սկսվել։
արեցի fsck չդզվեց։
արեցի reiserfsck –rebuild-tree, որը փաստորեն չկարողացավ ավարտվել, որովհետև ինչ որ տեղ թքում ու դուրս էր թռնում։
իսկ եթե ծառի վերակառուցումը չի ավարտվել, ապա բաժինը էլ մաունթ չի լինի։
որոշեցի բաքափ անել սաղ վինչը։
dd if=/dev/sdb of=/data/noch/hd.img
չեղավ
դուրս թռավ կոնկրետ տեղում՝ 464648040-րդ բլոքի վրա։
ու տենց հա դուրս էր թռնում։
փաստորեն dd_rescue-ով հանեցի դիսկի պատկեր, համ էլ իմացա, քանի բլոք ա կոնկրետ վնասվել։
հիմա կարելի էր այդ տեղը զրոնել լցնել որ դիսկը ռեմափ անի
չարեց՝ ինփութ/աւոփութ էրրոր։
smartctl-ը ինձ զարմացրեց՝ ոչ մի ռեալլոքեյթդ սեկտոր։
Եթե վատ սեկտորի վրա ինչ որ բան գրում ես, վինչը իրան ռեմափ ա անում։
Մինչև կա ինչ ռեմափ անել։ Եթե էլ չկա, ու ֆայլային համակարգի մակարդակի վրա ա սխալը, ապա ավելի լավ ա վինչը գցել։
բա ինչի՞ չի գրում։ ոչ սխալ կա, ոչ գրում ա։
Մի հատ էլ գրեցի՝
# dd if=/dev/zero of=/dev/sdb seek=464648040 bs=512 count=8
dd: writing `/dev/sdb’: Input/output error
1+0 records in
0+0 records out
0 bytes (0 B) copied, 2.45075 s, 0.0 kB/s
Մտածեցի, հիմա ի՞նչ անեմ։ Ոչ սխալ սեկտոր չկա բայց չի գրում։
Ախր եթե սխալ սեկտոր ա, պիտի ռեմափ անի։
Կարելի էր իհարկե ext ֆս ստեղծել -c-ով որ չեք ֆոր բադ բլոքս անի։
Բայց էդ կլիներ ֆս-ի մակարդակի վրա։ Իսկ եթե smart-ը ցույց չի տալիս reallocated sectors ապա ի՞նչ իմաստ ունի -c-ով ֆս ստեղծելը։
Ավելին, ես ուզում եմ xfs քշել։
Որոշեցի անհայտ պատճառով առաջացած սխալ տեղը իզոլացնել։
Հաշվեցի, որ
464648040*512
$ bc
bc 1.06.95
Copyright 1991-1994, 1997, 1998, 2000, 2004, 2006 Free Software Foundation, Inc.
This is free software with ABSOLUTELY NO WARRANTY.
For details type `warranty’.
464648040*512
237899796480
237899796480/1000000
237899
Ահա, 237-երրորդ գիգաբայթի վրա էր սխալը։
Իզոլացրեցի, ստեղծեցի 236-ից 238գբ, 2գբ-ոց բաժին։
սկսեցի լցնել այն զրոներով։
# dd if=/dev/zero of=/dev/sdb2
dd: writing to `/dev/sdb2′: No space left on device
3903796+0 records in
3903795+0 records out
1998743040 bytes (2.0 GB) copied, 84.1689 s, 23.7 MB/s
quit
$
գրե՞ց
բա նոր չեիր գրում։
հիմա կրկին գրեմ էն չգրվող տեղը։
# dd if=/dev/zero of=/dev/sdb seek=464648040 bs=512 count=8
8+0 records in
8+0 records out
4096 bytes (4.1 kB) copied, 0.0557051 s, 73.5 kB/s
գրում ա
հմմմ։
կրկին սմարտ։
smartctl -a /dev/sdb
Ահա, գտնվեց։
5 Reallocated_Sector_Ct 0x0033 100 100 036 Pre-fail Always – 1
Մի հատ ռեմափ արեց։
Հրաշալի ա։
Բա ինչի՞ էր պահանջվում էդպիսի մասսիվ դդ որ ինքը ռեմափ անի։
Գուցե նրանից որ usb-ով ա կպած։
Էդ չգիտեմ ես։
ու տենց
Եթե ինչ որ բան լավ ա ստացվում ու հեշտ՝ պետք չէ չգնահատել։ Լավ ա անել։
Պարզապես մարդիկ հաճախ, սակայն իզուր, գնահատում են միայն այն, ինչ դժվար է ստացում։
Ո՞րտեղից է եկել այդ համոզմունքը։
Մարդիկ զարգանում են։ Փորձում են կատարելագործվել, որ իրենց արած գործը ավելի լավը լինի։
Ու հա, եթե չլիներ «լավը» և «վատը» ապա իմաստ չեր լինի սովորել, տառապել և կատարելագործվել։
Այսպես, այն որ պետք է անել այն ինչ լավ է ստացվում, բնավ չի նշանակում, որ պետք է խուսափել չկոմֆորտ վիճակներից։
չԿոմֆորտը հաճախ սովորության բան է։
Ես կարծես գրել եմ, եթե դժվար ա գնում գործը, ուրեմն դիզայնի սխալ կա։
Այն կերևա, եթե կարողանալ կողքից նայել պրոեկտին։
Պարզ օրինակ․ եթե ռոմանծիկ հարաբերությունները չեն ստացվում, ուրեմն դիզայնի սխալ կա։ Չեն սազում իրար էդ մարդիկ։ Կարելի է, իհարկե լիքը կոստիլ-լուծումներ տալ, վիզ դնել, տառապել։ Բայց ստացված կոնստրուկցիան չի լինի ամուր, հուսալի, այլ կլինի անիմաստ ու տանջալի։
Սակայն կան պարզապես բարդ խնդիրներ։
Լավ նորություն․ բարդ խնդիրները հաճախ (իսկ ես հավատում եմ, որ միշտ) ունենում են պարզ լուծումներ։
Ընդ որում, այդ պարզ լուծումը որպես կանոն ամենաէֆֆեկտիվն է ու ամենասիրունը։
Վատ նորություն․ այդ պարզ լուծումը գտնելու համար սովորաբար անհրաժեշտ է երկար ճանապարհ անցնել։
Այնքան բարդ, որ ես այն համեմատում եմ սար բարձրանալու հետ։
Հիշու՞մ եք, Սմոուքը չդիմացավ, ու նետեց ձյան մեջ իր ծանր ատրճանակը։ Ատրճանակը պոնտ էր, սակայն անհրաժե՛տություն չէր։ Այսինքն, հնարավոր է, որ պետք լինի ազատվել այն ամենից, որը անհրաժեշտ չէ՝ խնդիրը գեղեցիկ լուծելու նպատակով։
Ի դեպ, անցնելուց հետո, երբ լուծումը արդեն գտնված է, ու այդ լուծումով կիսվում ես, մարդկանց կարող է թվալ այնքան պարզ ու ակներես, որ չեն հասկանում ինչ կար այստեղ մտածելու։ Այդ պատճառով հավես է սկզբից խնդիրը նկարագրել առանց լուծման, իսկ լուծումը ներկայացնել միայն այն ժամանակ, երբ փակուղի հասնեն։
Ես կարծում եմ, որ այն «ծանր տրվողն է գնահատելի» համոզմունքի սխալը հենց այստեղ է։
Բարդ և երկար լինում է լուծմանը հասնելու, այն գտնելու պրոցեսը, իսկ իրականացումը՝ անհամեմատ թեթև է։
Այ այս հոգեբանը խորհուրդ է տալիս սովորել նոր բան, սովորել նոր լեզու, որպես դեպրեսսիայի ու վատ տրամադրության հետ պայքարելու միջոց։
Երբ ինձ մտածել ա պետք, կամ փորփրել, ես հավեսով այդ գործը անում եմ։ Թեև այն թվա սկզբից անհետաքրքիր։
Որովհետև ինքը պրոցեսը լավն է։ Եթե գիտակցում ես, ինչքան հավես կարող է լինել։
Իզուր չեն չէ՞ մարդիկ շախմատ սիրում խաղալ։
Նոր բան սովորելը, ու լեզուն այստեղ շատ լավ օրինակ է՝ կարող է թվալ չկոմֆորտ։
Ու մարդու բնական ռեակցիան է կոմֆորտից խուսափելը։
Այն մարդիկ, որոնք սովոր են սովորել, չեն վախենում, ու սիրում են այդ պրոցեսը, նրանք չեն վախենում։
Օրինակ, մի ժժշնիկ, չասենք ով, հա՞, երեք տարի առաջ ռասֆրենդվեց ֆռենդելուց գրեթե անմիջապես հետո, երբ ես կարդացի իր լացակումած պատմությունը թե ինչպես նա ստիպված եղավ հայերեն պարապել, որ կարողանա քննություն հանձնել և ընդունվել բուհ։ Ու ես չկիսեցի այդ ցավը և ափսոսանքը։
Չեմ կարող կիսել։
Երբեմն, ինձ անհրաժեշտ է լինում մեկ շաբաթ նայել կոդի հատվածին, նայել այսինքն մտածել, որ հասկանամ, թե ասենք էս ցանցառ պապիկը ինչ ա գրել։
Կամ ու՞ր հեռուն նայենք գնանք՝ ՌՏՖՄ։ Ռեդ թե ֆաքին մանուալ։
Ով կարդում է, իսկ ով պարազիծիրոված է անում այլ մարդկանց վրա, որ ծամեն, մարսեն իրա տեղը։
Ու այդ պարազիծիռովածը՝ կոմֆորտի զգացում է տալիս։
Նույն սկզբունքներից ելնելով, օրինակ մարդկանց օգնել սկզբունքից ելնելով, կարելի է տարբեր կերպ վարվել։ Օրինակ տալ, կամ չտալ դրամ փողոցային պոպրոշայկաներին։
Ես չեմ տալիս։
Նույն կերպ պետք չէ օգնել մարդկանց պարազիծիրոված անել։
Որովհետև․
ձեր ժամանակն է սպառվում, իսկ ժամանակից թանկ ի՞նչ ունենք
օգնություն չէ այլ վնաս է, օգնությունը՝ սովորեցնել որ ինքնուրույն կարողանա անել, այս դեպքում՝ կարդալ և հասկանալ, այսինքն ստացվում է օգնել չոգնելու միջոցով, որովհետև ակնկալած օգնությունը անիմաստ է։
(Հա, ու երբ ինչ որ աղջիկներ, որոնց անունը ես չգիտեմ բնավ գալիս ու ինձ «փրկելու» փորձեր անում, ծիպը մենք քեզ հիմա ինչ որ բան կեփենք, անմիջապես այդպիսի կտրուկ պատասխան են ստանում, որ արագ փոշմանում են որ տենց մի տեսակ «մարդասիրական» դրդումներ են ունեցել։ Իսկ սովորեցնել ինձ պետք չէ, ես ինքս էլ սովորում եմ)
ու տենց
ներեցեք որակի համար, հեռախոսով է լուսանկարը վերցված։ այն էլ ոչ իմ հեռախոսով։
ու տենց
Գիտեք, կան նենց նկարիչներ, որոնք մասնագիտացած են ռեստավրացիայի վրա։
Նրանցից լավագույնները գժանոց տեխնիկա ունեն։
Կան նաև նկարիչներ, որոնք փող են վաստակում ասենք դասական դարձած նկարիչների հայտնի գործերը արտանկարելով։ Այդ նկարները վաճառվում են որպես «ձեռքի գործ» ռեպրոդուկցիայի տեղ։ Այդպիսի նկարիչները հաճախ գնում են աշխատանքի մի տեսակ գործարաններ, այնտեղ նկարում, իննից վեցը, ու գնում տուն։
Բնականաբար նրանք նույնպես լինում են բարձր կլասի մասնագետներ, վարպետորեն տիրապետում են իրենց․․․ արհեստին։
Ու բնավ ոչ արվեստին։
Հետաքրքիր փաստ․ արհետ և արվեստ բառերը նման են ոչ միայն հայերենում․ art and craft մի տեսակ ակնկարկում են դա։
Արվեստ գործող նկարիչները լինում են ճանաչված կամ ոչ ճանաչված։
Երկու դեպքում էլ, նրանք հազվադեպ են պատվերով աշխատում։ Ու նրանց լավագույն գործերը որպես կանոն պատվերով չեն բնավ։
Գիտե՞ք, կան ծրագրավորողներ, որոնք աշխատում են ԾԱ գրող ընկերություններում։ Նրանք նույնպես հաճախ վարպետորեն տիրապետում են գործիքներին և առհասարակ արհեստին։
Կան ծրագրավորողներ, որոնք արվեստագետներ են։ Կոդագործ նրանց անվանենք, թե կոդագետ։
Նրանք քիչ են։
Իսկ «ծրագրավորման արվեստ» Կնուտի գիրքը գրվել է շատ վաղուց։ Այժմ այն հաջողությամբ փոխարինվել է «սովորիր սիփլասփլաս տաս օրվա մեջ» որ հետո ծյապլյապ-շրմփդրմփ կոդ գրես ու գրդոն անես տեսակի գրքերով։ Կան ծրագրավորողներ, որոնք աշխատում են վեհ կորպորացիաներում և վարպետորեն տիրապետում են իրենց նախագծման գործիքներին․ գիտեն լեզուների ծակուծուկերը և միջավայրերը։
Նրանց արված գործի արդյունքը երբեմն լինում է ջավայով գրված կորպորածից ծրագրի պես ծեծված և տխուր։ ու ոչ մի պոեզիա։
Իսկ կան ծրագրավորողներ,
որոնք ճանաչված են, կամ ոչ ճանաչված։
Երկու դեպքում էլ, նրանց լավագույն գործերը որպես կանոն պատվերով չեն բնավ։
Երբեմն նույնիսկ ազատ են, որովհետև արվել են ոչ աշխատանքի վայրում, ազատ ժամանակ, հավեսի համար։
Այսպիսի մարգարիտները ճանաչելու համար ճաշակ է հարկավոր։ Ճաշակից զուրկ են լինում նույնիսկ նկարիչները, ուր մնաց ծրագրավորողները կամ օգտագործողները ճաշակով լինեն։ Ավելին, արվեստի գործերի պատճենները չեն գովազդվում այնպես ինչպես ծրագրային ապահովման ամենատգեղ օրինակները։
Այսպես մարգարիտները նետվում են խոզերի առաջ արագ և մատչելի ինտերնետի միջոցով։ Ինտերնետվում են խոզերի առաջ։
Այդպիսի ժամանակակից [նետ]ման ձևը շատ ավելի արդյունավետ է։
Հավանականություն կա, որ որևէ ճաշակով ցանցառի աչքերի մեջ կփայլի մարգարիտի պատկերի թվային պատճեն։
ու տենց
[այստեղից][1]
Ռոբ Փայքի, որը այժմ Գոու-ի ֆյուրերն ա ամենահայտնի խոսքերից։
Ինձ շատ ուրախացրեց [այս փոսթը][2]․
<blockquote style="border: 2px solid rgb(127, 195, 59); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #a6df6d;">
<p>
> Java is done right in concept.
</p>
<p>
wtf?
</p>
<p>
[ Let me start by saying I don’t speak for any of these guys,<br /> I can’t even get their OS to run a GUI.]
</p>
<p>
Java is better than C++, but as others have mentioned that’s like saying<br /> toothache is better than herpes.
</p>
<p>
It’s just C without pointer arithmetic. Leaving aside actual<br /> implementation bugs, it :
</p>
<p>
* runs on less platforms than any other language I’ve ever used,<br /> * wimped out of having numeric types implemented as objects, then<br /> bolted on ‘containers’ for them in 1.1<br /> *has changed its GUI twice and *still* doesn’t do it right,<br /> * it’s thread model is essential to its operation but differs widely<br /> between VMs even on the same platform<br /> * the same it true for its garbage collector.<br /> * The APIs are huge and inconsistent.<br /> * it *finally* – in 1.4 – has a regex API (which is unusably complex).<br /> * it’s native code bindings are absolutely the worst I’ve ever seen,<br /> even Perl does a better job
</p>
<p>
And don’t forget m5 current personal favourite –<br /> its pointlessly restrictive type system.
</p>
<p>
Type is stored in the *pointer*, not the object.<br /> So I have to hold the VMs hand each time I pass an argument.<br /> I’m not allowed to reuse a variable to<br /> point to an List and a Vector, even if I’m going to call a method<br /> with the same name on both.
</p>
<p>
And then to really piss in my chips, 90% of the Collections API<br /> which lets me store these objects and actually *do* something with them<br /> only lets me pull them out as Object.
</p>
<p>
I HAVE TO CAST THEM. So when I get an object ‘dynamically’ – via RMI or<br /> out of a Vector or whatever, I have to know what it is in advance.<br /> The poor frigging object doesn’t know (no, don’t get me started on the<br /> abomination that is the reflection API, people are already starting to<br /> stare).
</p>
<p>
And this is a dynamic language. KERR-RIST.
</p>
<p>
None of this matters of course, because “it’s better than C++”.<br /> And IT managers think the Sun shines out of its ass.
</p>
<p>
Java is the f*cking COBOL of the 90s and<br /> future generations of geeks are going to fly back from Mars to piss on<br /> our graves for inflicting it on them.
</p>
<p>
> Unfortunately. I can do system programming and command-line<br /> > apps with Java.
</p>
<p>
Sure. If you don’t mind a fifteen second delay while the VM drags itself<br /> up from the bottom of the sea each time you run a command line app.
</p>
<p>
Or should that ‘.’ be a ‘,’ ?
</p>
ու տենց
[այստեղից][1]
Շատլվորթը պաշտպանվում է վրայերթներից թե բա ոնց ա ստացվում որ ուբունթուն սաղից հետ ա իրա քոնթրբիյուշններով, բայց «բոլորը» ուբունթու են քշում։
Ու պաշտպանվելուց հավես մտքեր ա ասում, որոնք, ճիշտ է բնավ չեն արդարացնում այն, որ ուբունթուն իրոք մի տեսակ պարազիծիռույուշի դիրք ունի․ դուք գրեք, իսկ մենք մենակ հավաքում ենք։
ՐեդՀաթը, ասենք, էդքան բան ա դեվելոփ անում/դզում/ուղղում/ֆիքսում/զարգացնում, որ ես իմ ջենթուի մեջ էդ հա նկատում եմ։
Ես էդպիսի ջենթու չեի ունենա եթե ոչ ՌՀԵԼ-ը իրա քորփորեյթ յուզերներով։
Ու էդպիսի քննադատությունը նոր չէ։ Քանի անգամ են իրանց մեղադրել որ դեբիանական տեքնոլոգիաները օգտագործում են, դեբիանի յուզերբեյզի ահագին մասը վերցրել են, իսկ դեբիանը դրանից բնավ չի շահել։
Սակայն ինչ խոսք, Քանոնիքալը որպես պարզապես դիստրո հավաքող իրա գործը անում էր շատ լավ։ Այսինքն անում էր այն, ինչ մնացածը չեին անում, ինչի մասին մնացածը չեին մտածում, ու սկսեցին մտածել այնժամ երբ Ուբունթույում դա հայտնվեց։ Իհարկե, արածը պարզապես լամեր/սկսնակ/չհասկացող-ների համար է կարևոր։ Եթե առաջ Լինուքս օգտագործողների զգալի մասը ցանցառներ էին, ու իրանց բնավ չեին հետաքրքրում այն պարզ հարցերը, որոնք նորեկներին պարզապես փակուղի էին հասցնում։ Ու ուբունթուն կատարեց այդ դերը, լավ հրոց հանդիսանալով ուրիշ դեսքթոփ օրիենթեդ դիստրոների համար։ Էդ առումով (հրոցի) իրանց դերը անփոխարինելի է։ Ու Ֆեդորան պիտի որ լիքը լավացրած լինի այժմ հենց այն պատճառով որ կա Ուբունթու։
ՌեդՀաթը, սակայն, անկասկած տրամադրում է ավելի բարձր մակարդակի սափորթ։
Ասենք, ոչ ինչպես այս կամ այն կոչակը սեղմել, այլ ուղղում են դրայվերներում բագեր, ջիսիսի/ջիդիբի/այսդթիի/նփթլ/նետվորքմենեգեր ու այլ, ավելի համակարգչային ու պարզապես քլիք անող յուզերին ոչ միշտ երևացող ոլորտներում են խորացել։
Ու առանց այդ, ոչ ուբունթուն կլիներ, այնպիսին ինչպիսին կա, ոչ դեբիանը, ու Լինուքսի բաժինը աշխարհում, սերվերների վրա ու քորփորեյթ ոլորտում անհամեմատ փոքր կլիներ։
Ի դեպ, երբ Քանոնիքալը հայտարարել ա որ նրանք ուզում են ուանքլիք ծրագրերի տեղակայումը անել նաև փրոփրայաթարի ԾԱ-ի համար, ու այդ ուանքլիքով որ վճարումներ կատարվեն, ու այդ մասին նույնպես լիքը աղմուկ բարձրացավ, ես առաջարկել եմ ոչ միայն ուանքլիք ինսթալեյշն իրականացնեն, այլ ուանքլիք դոնեյշն ավելացնեն պարզապես ցանկացած ծրագրի կամ լիբի դեվերին։
Երբ կա ինֆրաստրուկտուրա պարզ և հասարակ դոնեյթ անելու համար, երբ մարդը տեսնում ա ասենք ստեղն՝ «դոնեյթ թու դեվելոփեր», ու մեկ սեղմելով կարող է փող փոխանցել, դա անհամեմատ է նրա հետ, երբ մարդը պետք ա ինքը մտածի դոնեյթ անի, գնա նայի ոնց անի, ու տենց։
Ու այ դա կստիպեր սաղ դեվերին ավելի լավ տեստավորել իրենց ծրագրերը ուբունթույում։
_ու տենց_
[1]: http://www.markshuttleworth.com/archives/439
Արմավիայի գրասենյակում հարցեր ունեի․ հետաքրքրում էին կարգոյի պայմանները։
– Կարգոյի համար պիտի այլ գրասենյակ գնաք – պատասխանեց ինձ օրիորդը։ Որը Արգավանդի ճանապարհին ա։
– Իսկ հեռախոսի համարը կտա՞ք։
– Նրանք չունեն հեռախոս։
– Չունե՞ն հեռախո՞ս։
– Հա, ոչինչ, դուք մտեք գրասենյակ։ Էդ շատ հեռու չի, օդանավակայանի տրասսա․․․
– Էլեկտրոնային հասցե հարցնել իմաստ չկա չէ՞։
վարագույր։
ու տենց
հետաքրքիր է որ այս ուղղումները անցկացնելու համար սեղմում էին մոզիլլան և․․․ սքայփը։
փաստորեն
ու տենց
http://thread.gmane.org/gmane.comp.version-control.git/57643/focus=57918
ու տենց
[այստեղից][1]
[լրիվ տեքստը][2]
ինչի՞ ա տենց հայտարարում։ անկապ չեր ասի, երևի ուզում են [Գոու][3]-ն տարածել։
<blockquote style="border-left: 2px solid #FFCC00; padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #FFFCEC;">
<p>
“Go is an attempt to combine the safety and performance of statically typed languages with the convenience and fun of dynamically typed interpretative languages,” he said, before adding, “to the extent that it succeeds you’ll have to judge for yourself.”
</p>
փաստորեն։
Սա էլ Պայքի 2000 թվի թուղթ ա։ Հետաքրքիր ա։
_ու տենց_
ու տենց
Գլամուրը այդքան սիրված է որովհետև բոլորը, լավ, գրեթե բոլորը, կարող են լինել/դառնալ գլամուր։
Դա հեշտ հասանելի է։ Հագեք երկար վերարկու, ու սև ակնոց՝ և դուք արդեն գլամուր եք։
Ակնոցը կարելի է փոխարինել հեռուն նայող հայացքով։
Գլամուրը ֆորմա է որը չի հետևում ֆունկցիային։
Գեղեցկությունը ֆորմա է որը հետևում է ֆունկցիային։ Դա է հենց գեղեցիկի էությունը։
Օրինակ․ լավ նախագիծ, գեղեցիկ վազող լեոպարդ։
Նա գեղեցիկ է քանի որ գրագետ նախագիծ է իրականացվել։ Իսկ այլ նախագծի տարբերակ չկար․ չեր ապրի։(Այն որ բավականին խելացի գործողություններ հնարավոր է անել բնավ չունենալով ինտելեկտ վաղուց ապացուցված է։ Այո, պետք չէ լինել աբսոլյուտ և իմաստուն՝ գեղեցիկ նախագիծ ստեղծելու համար։ Այն կարող է ինքը իրանով ստեղծվել, օրինակ էվոլյուցիայի հետևանքով։)
Կարելի է լինել գեղեցիկ, բայց ոչ գլամուր։
Կարելի է լինել գլամուր, ու բնավ ոչ գեղեցիկ։
Այսպիսով, գլամուրի իմաստը միայն իր կեղծ կախարդանքով գերելն է։ Գերագնահատվելն է։ Գերագնահատելը այն է, ինչ մենք, մարդիկ շատ լավ անում ենք։ Իհարկե, եթե դա չլիներ, չեինք տարվի հետազոտություններով, ու գիտություն/արվեստ չեր լինի։ Որը սկզբունքորեն նույնն է։ Իսկ գլամուրը այդ մեր ֆիչայի դրաուբեքն է։ Որոշ զարգացած կենդանիներնել են գերագնահատում երբեմն։ Սակայն ոչ մեր չափ։
Ընդ որում նա ով ցանկանում է գերագնահատված լինել, բայ դիզայն արդեն անկեղծ չէ։
Նա փորձում է երևալ «ավելի լավը» քան կա։ Որը անհեթեթ է։
Եվ իհարկե հիմարներն են որ այդ կուտը ուտում են։ Կամ անկիրթ հիմարները։
Ի դեպ․ Մարդը կարող է դառնալ գլամուր։ Մարդը չի կարող դառնալ գեղեցիկ։
Գեղեցիկ չեն դառնում։ Գեղեցիկ լինում են։
Ու ինչ էլ նրանք անեն՝ միևնույն է գեղեցիկ են։ Եթե բավական խելացի կամ կիրթ չեն, և հետևաբար անճաշակ են, ապա չեն հասկանում որ գեղեցիկ են։ Այդ իսկ պատճառով ձգտելով գլամուր լինել։
Նույնը՝ խելացի չեն դառնում։ Խելացի լինում են կամ չեն լինում։
Սակայն կիրթ դառնում են։
Էն որ ասում են՝ ռեժիսոր ծնվում են – այ դրա մասին ա։
Ռեժիսորի տեխնիկական ֆունկցիան՝ կոորդինացնել տարբեր մասնագետների աշխատանքը մտահղացումը իրականացնելու համար։ Այ սրանք են կեյ բառերը։ Մտահղացում։ Իրականացում։
Երկուսը լինում են երբ բավականին զարգացած են ինտուիտիվ և բանական մտածելակերպերը։
Ընդ որում ինտուիտիվը առանց բանականի՝ երբեմն բռնկվող մտահղացում է ընդհամենը։ Խափուսիկ է։ Մտահղացման լավ զարգացումը և իրագործումը արդեն պահանջում է բանականություն։
Սա է այն պահը երբ անխելք սակայն կիրթ մասնագետը «էշը ցեխից կհանի»։ Իսկ խելացի, սակայն անկիրթը, գուցե երկար ժամանակ փորձեր անելով, սակայն կարող է ավելի լավ, ավելի գեղեցիկ, ռեալիզացիա անել։ Ինչպես ասում են կրեատիվ։
Դա է պատճառը վեճերի․ պե՞տք է արդյոք իմանալ տեսություն՝ կինոի պատմություն կամ սոլֆեջիո – գեղեցիկ բաներ ստեղծելու համար։
Եվ պատասխանը․ անհրաժեշտ է, եթե մարդը խելացի չէ։ Խիստ ցանկալի է, եթե խելացի է։ Բայց ոչ միշտ անհրաժեշտ։
Իմանալը կխնայի ժամանակ։ Երբեմն կխոչընդոտի թարմ ուրույն մտքի ծնվելուն, սակայն քիչ դեպքերում։
Անցնենք առաջ։ Կիրթ սակայն ոչ խելացի մարդը կմնա ոչ խելացի սակայն կդառնա գրագետ։
Անշուշտ, դա շատ ավելի լավ է, երբ հասարակության մեջ անխելք մարդկանց բավականին մեծ մասը գոնե կիրթ է։
Քանի որ, իմ համեստ կարծիքով, չարությունները մեծ մասամբ արվում են անիրազեկության (անգրագիտության) պատճառով։ Այսպիսով, երբ հանրության անխելք մարդկանց միջի կիրթ մարդկանց տոկոսը մեծանում է, այդ հանրության արած չարությունների թիվը և որակը սակավանում է։ Ստացվում է, չարությունը և կրթությունը հակառակ համեմատական են։
Իհարկե, մարդիկ ունեն և այլ հատկություններ։ Այդ այլ հատկությունները հիմնականում բխում են համոզմունքներից։
Մարդիկ լինում են ավելի չար կամ ավելի բարի, ավելի նախանձ կամ ավելի կամեցող։
Համոզմունքը, սակայն, կապված է եղած տեղեկատվությունը մշակելու ունակության և ցանկության հետ։
Խելացի մարդիկ փորձում են եղած հում նյութը մշակել։ Քանի որ ունեն ազատ ռեսուրսներ։
Ոչ խելացի մարդիկ սակայն, փոխարենը կարող են չարանալ։ Օրինակ, անխելք, չմտածող մարդը չի մտածի, որ ուրիշի հաջողությունը բնավ չի նշանակում նրա անհաջողությունը։ Ու այդ մարդը չի նախանձի։
Կամ այլ օրինակ․ մտածող մարդը չի նախնտրի գողություն անել։ Նա չի ունենա համոզմունք որ այլ կերպ չի կարող հասնել այդ փողին։ Կամ չի գերագնահատի դրամի իրական արժեքը։ Նա չի ունենա դրամի նկատմամբ կախվածություն քանի որ մտածելով հասկանում է որ դրամը ընդհամենը դրամ է։ Կարծիքը, որ գողանալը՝ հեշտ ուղի է – ոչ հեռատես, էժան ու հիմար է։
Կիրթ սակայն անխելք մարդը պարզապես գողություն չի անի որովհետև նա «դաստիարակված» է։ Նրան բացատրել են։
Իսկ անխելք և անկիրթ մարդը կարող է գնալ և մութ անկյունում մի երկու կոպեկի համար մարդ սպանել։
Որովհետև չի հասկանում ինչքան հիմար է դա։
Չէ, ես բնավ չեմ պնդում որ բոլոր գողերը մտածող չեն, ու որ եթե մտածող լինեին՝ կվերանեյին իրենց համոզմունքները։
Կարծում եմ, որ կան սակավաթիվ հանճարեղ մարդիկ որոնք ինչ-ինչ պատճառներով գողություն արել են։ Սակայն դա ոչ ոք չգիտի, և դրանից ոչ ոքի առանձնապես վատ չի եղել։ Եվ հաստատ ոչ մութ անկյունում։ Այսպիսին էր անբիծ առնետը։
Բայց նույնիսկ նա իր գողությունները բավականին շուտ թարգեց և այսպես ասած փոխեծ պրոֆիլը՝ անցնելով որոշ հայտնի ծառայություններ։ Ասածս այն է որ Մորիարտին եթե իրոք մտածող մարդ էր, նա կմտածեր որ արժանի է ինքնավայել լինել։
Իսկ երբ մտածեր այդ մասին, կմտածեր որ շատ ավելի լավ ձևեր կան փող աշխատելու, առանց աշխարհը ավելի չար դարձնելու, կամ ժամանակ առ ժամանակ վտանգավոր գործունեություն վարելուց։ Եվ այդպես էլ պետք է լիներ։ Նրան մտածող և ամեն ինչ նախատեսնող Հոլմսը ոչ միայն թույլ չտվեց իրեն նետել շվեյցարական ջրհոսի ժայռից այլ և ինքը, Մորիարտին վատ ավարտեց։ Այդպես էլ պիտի լիներ։
Դա նույնպիսի պարզ կապ է ինչպիսին է ասենք չպատվաստված ցեղական կենդանու/ձագի վաղաժամ մահը։ Այդպես էլ պիտի լիներ։ Կամ «եթե կում անես «թույն» վերնագրով շշիվ, վաղ թե ուշ կզգաս որոշակի տկարություն»։ Ակնհայտ է չէ՞։
Այսպիսով, խելացի մարդիկ՝ կանխատեսում են։
Նրանք ավելի հաճախ «future oriented» են։ Քիչ են ունենում նոստալգիա։ Քիչ են մտածում թմրադեղեր օգտագործելու մասին։ Երբեմն չափազանց շատ են մտածում ապագայի մասին։ Դա բնավ չի նշանակում որ նրանք մտածում են կարիերայի մասին։ Դա նշանակում է որ նրանք շախմատ խաղալու պես հաշվարկում են քայլերը։ Նույնիսկ կենցաղային իրավիճակներում։
Կանխատեսող մարդիկ պարզապես ստիպված են լինում կոնտրոլ անել։ Կոնտրոլ անել իրավիճակը։ Հնարավորին չափ։
Այդ է նաև պատճառը որ նրանք հաճախ սիրում են հնարավորին չափ անսահման կոնտրոլ տվող գործիքներ։ Ինչիպիսին է ասենք vim-ը։ Ինչպիսին է ֆոտոխցիկի «manual» ռեժիմը։ Ինչպիսին է կոնսոլը։
Պարզապես, մտածող և խելացի մարդիկ՝ մտածում են։
Նրանք նաև ինքնուրույն սովորում են։ Որովհետև հետաքրքրված են։
Չէ, ոչ խելացի մարդիկ նույնպես հետաքրքրվում են։
Բայց նրանք չունեն այդ պահանջը՝ տեղեկատվություն մշակելու, պրոցեսս անելու, և մտածելու։
Ոչ խելացի մարդկանց անհրաժեշտ է սովորեցնել։ Նրաք լինում է ցանկանում են սովորել, հասկանում են, որ իմացությունը անհրաժեշտ է նրանց և/կամ օգտակար է։
Դա հասկանալու համար շատ խելք պետք չէ։ Նույնիսկ համոզմունքը, որ գողությունը լավ բան չէ արդեն կարող է առաջացնել սովորելու ձգտում։
Մարդկությունը կիսվում է գիտելիքներով։ Մարդկությունը վաղուց հասկացել է որ կիրթ մարդկանց հետ ավելի հեշտ է քան անկիրթ։ Այդ պատճառով կան բազմաթիվ ծրագրեր, ու եթե կա ցանկություն, կրթությունը պրոբլեմ չէ։
Խելքն էլ պրոբլեմ չէ։ Արդյո՞ք նա անհրաժեշտ է մարդկանց մեծամասնությանը։
Կան գիգանտներ։ Նրանք անում են մեծ քայլեր։ Այդ քայլերի շնորհիվ մենք բոլորս ավելի շատ ենք իմանում աշխարհի մասին։ Տիեզերքի մասին։ Դա օգնում է բոլորին։ Բոլորն են օգտվում գրիչներից։ Էլեկտրականությունից։ Քիչ թե շատ զարգացած երկրներում։ Իհարկե, ոչ մի բան անվճար չի լինում։ Որովհետև այլ մարդիկ նույնպես փողի կարիք ունեն։ Շատ պարզ նախագիծ է։ Ու փողին մունաթ՝ ուզում ես տիեզերական զբոսաշրջիկ դառնալ պիտի շատ վճարես։ Ուզում ես Հավայի գնալ – ավելի քիչ։ Ակնհայտ է որ տիեզերք գնալը թանկ հաճույք է։ Իսկ Հավայի գնալը որոշ չափով էժան է։ Իսկ չգնալը ավելի էժան է։ Այսինքն այն որ ամենը հասանելի չէ բոլորին չի նշանակում որ մենք չենք կիսվում։
Մենք կիսվում ենք ամենակարևոր բանով՝ գիտելիքներով։ Ոչ ատոմային ռումբի տեքնոլոգիայով – դա համայնքի օգտին է թակցնել այդ տեսակի տեղեկատվություն։ Մնացածը՝ վաղ թե ուշ բոլորին հասանելի է լինում։
Ու դա կոչվում է հանդուրժողականություն։ Մեզ ձեռնտու է որ մարդիկ կիրթ լինեն։
Իսկ խելացի, շատ խելացի, քիչ խելացի՝ արդեն բնությունն է որոշում։
Այդ տեքնոլոգիան բարդ է և դեռ բավական հետազոտված չէ։ Ու չի էլ լինի, հավանաբար։ Որովհետև մեզ որպես հանրություն դա պետք չէ։
Ու մենք որպես հանրություն, տեսակ, հիմա ունենք լիքը լուծում պահանջող հարցեր։
Ձեռքի ուժը գնալով ավելի և ավելի քիչ է պետք լինում։
Հեռու չէ այն ժամանակը երբ գործարաններում դատարկութոյւն է տիրելու։ Միայն ավտոմատներ են աշխատելու։ Եվ անհամեմատ փոքր նրանց հետևող անձնակազմ։
Ի դեպ, արհեստական բանականության մասին։ Թեմայից հեռու մարդիկ երբ ինձ հարցնում են, «ե՞րբ է մարդը արհեստական բանականություն ստեղծելու» ես․․․ տխրում եմ։ Որովհետև չափազանց անտեղյակ են։ Առաջին հերթին հարցին հարցով եմ պատասխանում՝ սահմանիր «արհեստական բանականություն» ասելով ինչ ի նկատի ունես։ Պարզվում է, որ ի նկատի ունեն – մարդկանց պես մտածող էակներ։ Ժողովուրդ, չի լինի այդպիսի բան, մինչ պետք չլինի։ որովհետև մենք չենք ձգտում այսպիսի բանականություն ստեղծել։ Մեզ պետք չէ մեր պես մտածող, և զգացող մեխանիկական էակ։ Ինչի՞ համար։ Որ մեր տեղը մտածի և զգա՞։
Բա մե՞նք ի՞նչ ենք անելու։ Վերադարնանք ծառերի վրա՞։ Դա՞ է ուզածներդ։
Հիմիկվա մասս մշակույթում կա ևս այլ ձգտում։ Կիբորգներ դառնալը։ Միանալ մեքենայի հետ։ Դառնալ մեքենայի մասնիկ։
Փաստորեն՝ կամ բնության մասնիկ, կամ մեքենայի՞։
Մենք ստեղծում ենք այն ինչ մեզ անհրաժեշտ է։ Մեզ անհրաժեշտ են ինվալիդներին օգնող ռոբոտներ – կունենանք։ Մեզ անհրաժեշտ են ռուտին աշխատանքը իրանց վրա վերցնողներ, և մեզ մտածելու ժամանակ տվողներ։ Մենք բայ դիզայն սահմանափակ ժամանակ ունենք։ Երկիր մոլորակը արդեն քիչ է, ու պետք է կամ կոլոնիաներ ստեղծել, կամ լիքը մարդ վարի տալ։ Քանի որ մենք «մարդասեր» ենք, իսկ իրականում՝ բանական ենք – ընտրում ենք առաջինը։
Ու ֆորման հետևում է ֆունկցիային։ Կիբորգների մասին ֆանտասծիկան ինչ դուր չի գալիս։ Այն գլամուր է։ Էժան է։ Հեռատես չէ։ Անհրաժեշտ չէ։ Մենք առանց այդ էլ մեր իսկ ստեղծած քաղաքակրթության պատանդ ենք դառնում, երբ այն մեզ սկսում է դիտարկել որպես մասնիկ, անիվ, շեստերյոնկա, և պահանջում է անխափան և հուսալի աշխատանք։ Մարդիկ լինում են մեխանիկական։ Մեզ պետք չեն մեխանիկական կանոնապաշտ շաբլոն մարդիկ։ Ինչպիսի զարմանալի չհնչի, սակայն բանականության հիմքում էմոցիաներն են ։ Մեր տեսակը՝ ռոբոտ չէ։ Մենք չենք ձգտում ռոբոտ լինել։ Մենք ձգտում ենք լինել մտածող, կրեատիվ, ուրախ, գեղեցիկ։ Բոլորն են ձգտում։ Պարզապես այլ կենդանիների մոտ այդքան հաջող չի ստացվում։
Իսկ այդ տխրահրչակ «գլամուրը» մեզ խաբում է։
Մեր տիեզերանավերի նախագծերը հետևում են նրանց ֆունկցիոնալությանը։
«Գլամուր» տիեզերանավը չի թռչի։ Գեղեցիկը՝ կթռչի։
Ուզում եմ պարզապես մի հատ էլ ուշադրությունը դարձնել, ու կրկնել, որ գլամուրը գեղեցիկ չէ։ Տպավորիչ է և անպետք։ Տպավորում է էժան ձևերով։ Կեղծավորությամբ։ Կիրթ մարդը գիտի որ «դոմովոյներ» գոյություն չունեն։ Կիրթը նաև ճաշակ ունեցողն է։ Նա տարբերում է արվեստը, այսինքն գեղեցիկը՝ գլամուրից։
Արվեստը՝ գեղեցիկ է։
Գլամուրը փաստորեն չար է։ Մեր համար։ Որպես տեսակ։
Մեզ պետք է գեղեցկություն։ Մեզ պետք է ճաշակ, գեղեցիկը հասկանալու և տարբերելու համար։ Մեզ պետք է կրթություն։ Մեզ պետք է խելք։ Մեզ պետք են էմոցիաներ որպես խելքի աղբյուր։
Այսինքն՝ մեզ պետք է մարդկություն։ Մարդ լինել։
ու տենց
Գիտեք որ արհամարհանքով եմ վերաբերվում ջավա/դոթնեթ/մոնո/քորփորեյթ/էնթերփրայս և այլ իմպերիալիստական չաղ և քաղքենիքաղցած գործիքներին։
Տեխնոլոգիապես։
Ընդհանրապես փորթաբլ լեզու ունենալու գաղափարը լավն է։
Այսինքն մի լեզու որով ոնց էլ գրես, ամեն ինչի վրա քմփայլ կլինի։
Ու ոչ թե նենց ոնց որ ասենք սի-ն որ ասենք եթե ԳՆՈՒ սի քմփայլեր ամեն տեղ կա, ուրեմն ֆսյո։
Չեմ ֆսյո չի բնավ, քանզի ասենք դուք շիֆտ-միֆտ անու՞մ եք։ Վաաաայ, բա էնդիաննեսսը մոռացա՞ք։
Բա տիպերը ձեր մոտ ի՞նչ չափսերի են։
Էթեսեթտրա։
Ու էդ տեսանկյունից իհարկե վատ չի որ ինչ որ տենց բան փորձել են մտածել։
Բայց սպասե՛ք։ Բանն այն է որ լիքը այլ լեզուներ ստեղծվել են հենց փորթաբիլիթին մտքին ունենալով։
Քանզի Լիսպը նա լյուբիծելյա ա, ապա հեռու չգնալու համար հիշեմ Ադան, որտեղ տիպերը առհասարակ ռանջերով են նկարագրվում, ասենք
type Range_Type is range -5 .. 10;
type Angle is delta Pi/2.0**31 range -Pi .. Pi;
Կարող եմ նաև նշել Լիմբո-ն, որը Ինֆերնո համակարգի հիմնական ծրագրավորման լեզուն է։
Ու եթե Լիմբոն համեմատաբար նոր է (իննսունականներ)
ապա Ադան վաղուց կար ու ջեներալփուրփոս է։
Սակայն մարկետինգը ասում է որ սիրուն չէ անել Սան Ադա Մաշին։ Ավելի լավ է մի նոր բան մտածել։
Ջավան ռադիկալ ա, սակայն բնավ ազատ չէ։ Այսինքն, գրել միմիայն օբջեքթ օրիենթեդ պետք չէ։
Լիքը խնդիր կա երբ օբյեկտները լրիվ ավելորդ են։
Մի ծրագրավորող ասում էր որ երբ ջավայով ա գրում, հա պատերի ա իրան խփում։ Քայլ ձախ, քայլ աջ՝ պատ։
Ու դրանք ոչ թե ասենք թայփ տեստեր են որոնք օբյեքտ լեզվին շատ անհրաժետ են, այլ ասենք վիրտուալ մեքենան։
Սինտաքս։
Կրկին մարկետինգ։ Սի-ի սինտակսի թերությունները մնացել են։
x=x+1 – ներեցեք, ո՞նց եք բացատրելու մարդուն էդ ո՞նց ա x-ը «հավասար»։ Չէ՞ հավասար չէ բնավ։ Վերագրվու՞մ ա։
Ապա վերագրման նշան կիրառեք, որը ընգծում ա անհավասարակշռությունը։
Այդ նշանը Ալգոլի ժամանակներից կա՝ :=
Չի դզում՝ նորը մտածեք։
Ու ասեմ որ Յունիքսի ստեղծողները իրանք ով նախագծել են Լիմբոն, արդեն այնտեղ կիրառում են հենց այդ նշանը։
Լիմբոն և Օբերոնը ինսփայր են արել Գոու, որին խորհուրդ եմ անում ուշադրություն դարձնել։ Չնայած, իրա մեջ դեռ ռեալիզացիա արած չեն շատ հնարավարություններ, որոնք կան պարզ Օբերոնում, բայց դա հիմա էական չէ։
Էդ նաև ազատում ա == որպես էքվալիթիի նշան օգտագործելուց։
Առհասարակ, ==, <> սխալի բուն են։ Նիշերից մեկը չտպվեց՝ հետո լիքը մարդ տառապում ա խնդիրը գտնելով։
Ու մի ասեք, փորձառու ծրագրավորողը տենց սխալ չի անի։ Ինչի՞ փորձառուն տենց հիմար բաներով պիտի տարբերվի անփորձից։ Փորձառուն մի քիչ այլ գաղափար ա։ Տենց հիմար փորձ պետք չէ բնավ։
Ռեալիզացիա։
Դիտարկենք ՋՎՄ/ՋԴԿ և գցջ։
ՋՎՄ-ի շերտը շատ ծանր է և չաղ։
Մասշտաբիրուեմոսծը բացակայում է։
ՄԵ-ն միկրո էդիշն ա, այլ ոչ թե ստանդարտ մեքենայի քոր, որը էքստենսիբլ ա լինում, ու դառնում ստանդարտ փլագիններ ավելացնելով։
Էքսթենսիբլիությունը – սիրուն լուծում ա։ Տարբեր էդիշններ՝ տգեղ և հիշեցնում է հենակներ, որոնք, անկասկած շատ են կիրառվել ռեալիզացիայի ժամանակ։
Վիրտուալ մեքենան ուտում է հիշողություն և մինչև վերջերս բաց չեր։
Ու որպես կանոն ջավա կոդը անհամեմատ դանդաղ ա կատարվում։
Իմ խորհին համոզմունքն է որ մենք ժամանակից թանկ բան չունենք։
Այսպիսով ծրագրի վրա թող նախագծողները ավելի երկար աշխատեն, բայց մենք քիչ ժամանակ սպասենք ամեն անգամ։ Սակայն, իրականությունն այն է որ դա հակասում է մարկետինգի և բիզնեսի շահերին։
Ինչքան արագ գրվի սոֆտը, այդքան արագ շուկա կհանվի, այդքան քիչ փող կծախսվի նախագծման ընթացքում։
Ջավայի տորմոզնուտոսծի շատ հավես իլլյուստրացիա կա։
Ռուսները Տոմմի անունով ռոբոտ ունեին։ Ինքը մասնակցում էր ԴԱՐՊԱ-ի կազմակերպած րեյսինգի մրցույթին։ Եվ սպանվեց իրան ապստենու գլուխը պատով տվեց։ Երևի ԳՑ-ն էր միացել։ Այդ դեպքից հետո ծրագրավորողների մի մաս սկսեց համաձայնվել ջավիստների հետ այն մասին որ «ջավա նե տարմազիտ»։
Իմ իմացած յուզերների մեծ մասը զզվում ա ջավա ափլիքեյշններից․ «նրանք ծանր են, դանդաղ և այլն» պատճառաբանություններով։
Այդ իսկ պատճառով հիմա ջավան հարկադրվել է հեռանալ քորփորեյթ լուծումների ասպարեզ։ Դեսքթոփ ափլիքեյշններ անտեսելի քիչ են։
գցջ-ն՝ քմփայլ է լինում նեյթիվ կոդ, լինկ էր լինում սի և այլ գրադարաններին, նույնիսկ աղբ թափելը իրականացվախ է Հանս Բոեհմի Սի/ՍիՓլասՓլասՔոլեկտորով ։ Ահագին գործ իրան լավացնելու մաջ արել է ՐեդՀատը, որը ասենք, ժամանակին պատչեր արել որ Թոմքատ իրանով քմփայլի։
Այս իրականացումը վատը չէ, նույնիսկ լավն է, սակայն իրանով լիքը բան անել չի լինի։ ՋԴԿ-ի օփենսոուրսացումը կարող է խոչընդոտել այս լուծման հետագա զարգացմանը։
Արտաքին տեսք։
Ջավայի Սվինգ ուիդջետներից տգեղ բան չկա։ Մոտիֆը նույնիսկ սիրուն ա դրա հետ համեմատ։ Այսպիսի բաներից հետ տալս գալիս ա։ Լուրջ։ Սիրտս խարնում ա։
Ընդ որում ուինդոուսում էդ ուիդջետներով հաճախ հասարակ մաուսի սքրոլ չի աշխատում։ Լինուքսում ի դեպ՝ աշխատում ա։
Եթե ԱյԲիԷմի ՍՎՏ թուլքիթը չլիներ (էկլիպսի ուիդջետները դրանով են արած) ի՞նչ էիք անելու այ դեվելոպերներ։
Իդեոլոգիապես։
Իմ կարծիքով,
Ջավան ինքը իրա դիզայնով օփեն սորսին խփում էր՝ տիպա մեզ պետք չեն իսխոդնիկներ պորտ անելու համար, այլ պլատֆորմային, քանզի ամեն պլատֆորմայի վրա մի վիրտուալ շերտ կա։
Ու ջահնդամը որ լիքը հիշուղություն ա ուտում այդ շերտը, և հիմնականում դանդաղ են աշխատում ծրագրերը։
Սաղ հեչ։ Փաստորեն հիմա ստացվում ա որ նույնիսկ նենց տգեղ լուծումը «լավն» ա դարնում երբ այֆոնը կապվում ա օբջեքթիվ-սի-կակաո վիճակներին փորթաբիլիությունը խոչընդոտելու նպատակով։ Ի դեպ, էփլին լավ կհարվածի ՔյուՏի պորտը։ Թե սիպլասնել են բան անելու։ Ո՞ր պատճառաբանությամբ։
Հա, ու ասենք ծանոթ եմ տեսնում Սոնի Էրիկսոնով, ասում եմ՝ լավ ա չի բողոքի որ բան չի կարողանում տեղակայել, քանզի իրա մոտ, ջավա կա՝ աշխատում ա լիքը բան։
Չնայած ՄԵ-ի ռեալիզացիան նենց աղքատիկ էր վախտին, ասենք թափանցիկ սպրայտեր չկային։ Չգիտեմ հիմա ավելացրել են թե ոչ։
Իսկ նապասլեդըկ խորհուրդ եմ տալիս նայել սա ու համոզվել թե ով է ջավամանը իրականում ։
_ու տենց _
ԲարՔեմպը միջոցառումներ կազմակերպելու բոլորովին նոր ձևաչափ է, որն առաջին անգամ կիրառվել է 2005թ-ին ԱՄՆ-ում՝ Silicon Valley-ում, և հետո ստացել է լայն տարածում ամբողջ աշխարհում։
Մասնակիցները պրեզենտացիաների ժամանակացույցը լռացնելիս
Սովորաբար ԲարՔեմփ են անվանում Տեղեկատվական Տեխնոլոգիաների, Ինտերնետի և Նոր Մեդիաների թեմաներով չկոնֆերանսները։ Չկոնֆերանս, քանի որ միջոցառումն անցնում է ոչ ֆորմալ մթնոլորտում, ինչը ապահովում է բաց քննարկումներ և մտքերի ազատ փոխանակում։
Ամենաառաջին Բարքեմփը Կալիֆոռնիայում 2005-ին
ԲարՔեմփի փիլիսոփայությունը հետևյալն է. չկան հատուկ հրավիրված բանախոսներ, մասնակիցներն իրենք և զեկուցումներ են անում, և քննարկում դրանք։ Հակառակ ավանդական կոնֆերանսի՝ այստեղ օրակարգը ձևավորվում է մասնակիցների կողմից և վերջնական տեսք է ստանում միայն միջոցառման բացումից հետո. մասնակիցները սպիտակ թղթի վրա ըստ ժամերի դասավորում են իրենց զեկուցումների թեմաները։
Հիշեցնեմ, որ ԿՄ-ում գործում է համապատասխան համայնք՝ barcamp_am{.lj-user}
Եվ սա ֆեյսբուկյան խումբն է
ու տենց
Այդպես է ստացվել, որ իմ աշխատանքները մի հիմնական ընդհանուր գիծ ունեն։
Օրինակ․
System programming-ը դա թերմ է որը նկարագրում է այն գործունեությունը, երբ ստեղծված ծրագրերը «նորմալ» մարդուն պետք չեն բնավ։ Եթե ես գրում եմ փաքաջ մենեջմենթի ծրագիր, կամ ինսթալեր, կամ քմփայլեր, կամ ասեմբլեր, կամ դեֆրագմենտեր – այդ գործիքները պետք չեն էնդ-յուզերին։ Դրանք պետք են նրա համար որ համակարգը աշխատի։ Ինսթալերի կամ փաքաջ մենեջմենթի շնորհիվ նա կունենա իր ուզած Տետրիսը կամ տեքստի խմբագրիչը։
Այդ իսկ պատճառով բարդ է լինում բացատրել ինչ եմ ես գրում։ Եթե ասեի խաղ կամ տեքստի խմբագրիչ – պարզ կլիներ։ Իմ դեպքում ես պարզապես չեմ խորանում սովորաբար, որովհետև արի ու բացատրի ինչ է փաքաջ մենեջմենթը կամ քմեայլերը։
IT բաժին – սովորաբար ընկերություններում վերջնական պրոդուկտը տալիս են այլ դեպարտամենտներ։ Նրանք տալիս են ասենք սոֆթ, կամ չիպերի նախագծեր։ Իմ գործը այնտեղ այն է ինչ քասթմերին պետք չէ բնավ, այլ անհրաժեշտ է նախագծման պրոցեսը ապահովելու համար։
Այսինքն սա այսպես ասած ինտերֆեյսային մասը չէ այլ իմպլեմենտացիայի։
Հետագայում, իհարկե նույն չիպը որպես մի քառակուսի նկարելով որևէ մի ինժեներ իրանով կսարքի ասենք հեռախոս։ Ու իրա համար չիպը հումք է։
Իսկ մարդու համար ինտերֆեյսը՝ խանութ է։ Որտեղ նա ձեռք կբերի այս հեռախոսը։
Ու նեսթեդ իմփլեմենթեյշնների մասին նա ոչ պետք է իմանա ոչ էլ գաղափար ունի։
ու տենց
էս քոդվիժն սի քմփայլերը ինչ ախմախ բան դուրս եկավ։
նեսթդ քոմենթը ինչ էր որ չկարողացան անել։ էդ որպես մասնագետ եմ ասում, երեք տող բան էր ավելանալու որ կարողանա պարս անել։
ու տենց
Լինում է չի լինում, իլըրնինգի մասին միջոցառում է լինում մերրիոթում։
Իսկ այդ միջոցառման հիմնական կազմակերպիչներից է Մայքրոսոֆթի Հայաստանյան ճյուղը
Ընթացքում մի տղա ինչ որ կայք է ցույց տալիս, ու փնթփնթում՝
– Էս ի՞նչ ա է, սպասեք, լավ չի աշխատում․․․
փակում է ինտերնետ էքսփլորերը, կտացնում «ստարտ» ստեղնի վրա, ինչ որ բան է փնտրում։
– Բա ու՞ր ա Մոզիլլա Ֆայրֆոքս չունե՞ք։
– Չէ, չէ, չունենք, մեր մոտ միայն Ինտերնետ էքսփլորեր է – կտրտվող ձայնով պատասխանում է մսի ներկայացուցիչը։
– Ահա թե ինչ – հիասթափված և տխուր բացում է ԻԵ-ն ու փորձում շարունակել ելույթը։
Խոսում խոսում ա, մեկ էլ չի դիմանում, ու
– Էս ինչ դանդաղ ա աշխատում էս ձեր ինտըրնետ էքսփլորորը ասեմ ձեզ
վարագույր
Բամբասանքներ, խարդավանքներ, հետազոտություններ – մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Ասում են Սթոլմանի ֆազերը լրիվ գցած ա, որ ասենք հեռախոս չունի, քանզի հեռախոսի մեջ ազատ ԾԱ (սոֆթ) չի բնավ։
Որ նա զրկում է ինքը իրեն հեռախոս ունենալու ազատությունից, ու զանգեր կատարելու կամ ընդունելու հնարավորությունից։
Որ րադիկալ է։
Հետո էլ ավելացնում են որ իրա պես պարանոիկին արժի ֆոլգայից գլխարկ առնել, որ ֆիրմվարը մտքերը չկարդան։
Իսկ հիմա պատկերացրեք, որ ասենք Սթոլմանի ձեռքում հեռախոս տենան, ինչ են ասելու՝
– պն Սթոլման, իսկ ձեր հեռախոսի մեջ ի՞նչ սոֆթ է։
ու ի՞նչ, նա ի՞նչ պիտի պատասխանի այդ դեպքում։
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
Իմ լավ կոդագործ ախպերներից մեկը, երբ դեռ երիտասարդ էր և անփորձ պրիմատում էր սովորում, իր հացը հանապազորդ վաստակում էր ստրիպ քլաբում, որպես դիջեյ։
Ու փաստորեն այդպես էր ստացվում որ հաճախ պատրաստվում էր քննություններին աշխատանքային մթնոլորտում․ վեր էր ընկնում դիվանի վրա, ու խորանում մաթանալիզի քսերոքսների մեջ, կամ խնդիրներ լուծում։ Իսկ շուրջը ծիծիկները թափահարելով մերկ աղջիկներ էին ֆռֆռում՝ ով ռազձեվալկա, ով ռազձեվալկայից։
Հարկ է նշել, որ ստրիպտիզյորշաներից մեկը, նույնպես ապագա կոդագործ էր։ Ու իր դիպլոմայինը՝ x86 ասսեմբլերով գրված խաղ էր։ Նա այժմ հրաշալի ընտանիք և աշխատանք ունի։
_ու տենց _
փնտրվում է բնորդ մուրճով կին։
ով չգիտի ինչպես իրան օգտագործել, կարդացեք՝
http://ycombinator.com/rfs5.html
http://paulgraham.com/apple.html
իսկ ով վապշե չգիտի ինչի մասին ա խոսքը, նայեք սա՝
_ու տենց _
Սոլարիսի հետ աշխատելուց լավ զգում եմ, որ չեմ կարող այն «վատը» անվանել։ Նենց կարգին, ստաբիլ համակարգ ա, լիքը պլյուսերով։
Բայց գեղեցիկ այն արդեն չեմ կարող անվանել։
Տգեղ է այն, իսկ հավաքողները՝ անճաշակ։
Նույն, յունիքսի քոնսեփթով լինուքս դիստրիբուտիվները․․․ սակայն ոչ, ու՞ր ենք հեռու գնում, նույն Նեքսենթա-ն, որը օփենսոլարիսի հիման վրա է հավաքբած՝ ինչքա՛ն ավելի սիրուն է ու հարմարավետ։
Այստեղ հիշում եմ, երբ Փոլ Գրեմը գրում էր, որ հաքերությունը գիտությունից տարբերվում է․
The way to create something beautiful is often to make subtle tweaks to something that already exists, or to combine existing ideas in a slightly new way. This kind of work is hard to convey in a research paper
Գիտնականը նորի հայտնագործություն է անում։
Նկարիչը, կամ հաքերը, ի տարբերություն նրան, կարող է նույն իրը պտտել, և մատուցել, մարմնավորել այլ տեսանկյունից։
Այսպես, նեքսենթա թիմը մատուցում է Սոլարիսը դեբիանոտ սոուսով, և արդեն ստացվում է գեղեցիկ պատկեր։
Իհարկե, դա հնարավոր դարձավ միայն Սոլարիսը բացելուց հետո։
Կարճ համեմատություն, opensolaris vs solaris vs nexenta
Կարճ համեմատություն, opensolaris vs solaris vs nexenta
opensolaris — միմիայն գրաֆիկական ինսթոլեր, որը պահանջում է անհամեմատ շատ հիշողություն
solaris — ինսթոլերը, թեև ունի կոնսոլ տարբերակ, բայց պահանջում է ռեսուրսներ, նույնիսկ ջավա է խոդ տալիս
nexenta(gnu/opensolaris) — կոնսոլ ինսթոլեր, համեմատաբար քիչ օպերատիվ հիշողության պահանջներ, ավելի արագ ընթացք
Տեղակայումից հետո․
opensolaris-ը բեռնում է այսպես կոչված gnome java desktop-ը և պահանջում է 800+ մբ օպետարիվ
solaris՝ — նույնից
nexenta-ն կարող է տեղակայվել առանց գրաֆիկայի, բոլոր հետևություններով
Փոսթինսթոլ․
solaris — ամեն ինչ ձեռքով պիտի արվի։ Մարդը անում է մեքենայի գործ, հետո պիտի լոգին լինի, քաշի հատ հատ փաթեթները․․․ չշարունակեմ
sunfreeware կամ blastwave — իրենց pkg-get/pkgutil-ներով հաշիվ չէն քանի որ third party են, ու նրանցով միայն GNU սոֆթ է տեղակայվում։
opensolaris-ը արդեն ունեցավ Դեբիանոտ Սինապտիկի պես մի բան։ Յան Մուրդոքի ձեռքն է զգացվում։
Այնուամենայնիվ, dpkg/apt-get-ին անցնելու ̶դ̶ո̶ւ̶խ̶ համարձակություն Սանի ղեկավարությունը չունեցավ։
Այդ սինապտիկոտ գրաֆիկական ուտիլիտան ունակ է հաշվել կախվածությունները, սակայն կոնսոլ տարբերակ չունի։
Լավ, բայց գոնե արագ հաշվեր։ Երբ ընտրեցի gcc-ն, երկու-երեք րոպե մտածելուց հետո, այն հաշվարկեց, որ gcc-ն կախված է binutils-ից։
Nexenta-ի apt-get-ը (և բնականաբար synaptic-ը) նույնը անում են մի ակնթարթում։
Ահա և մի օրինակ ինչպես է լինում որ բաց կոդով տեքնոլոգիան ավելի հարմարավետ է և էֆեկտիվ։
_ու տենց _
թույն տվեք ինձ, ես նոր հասկացա, ինչում էր պատճառը այֆոնի համար միմիայն երեք լեզվով գրելու սահմանափակման։
մտածենք, ի՞նչն է միավորում բորտից դուրս մնացած տեքնոլոգիաները․
մոնո, ֆլաշ, ֆրիպասկալ/լազարուս․․․
ճիշտ է․ կրոսսպլատֆորմ դեվելոփմենթ։
մի անգամ գրում ես, ամենուր աշխատում ա։
էփլի նպատակը հնարավորին չափ դժվարացնելն էր կրոսսպլատֆորմ սոֆթ գրելը և դրանով ԾԱ ֆրագմենտացիա ստեղծելը։
Ավելի պարզ, հնարավորին չափ խոչընդոտելը նրան, որ նույն ծրագիրը լինի և անդրոիդի, և ուինմոբայլի, և մեմո/միգոյի, և եսհեռախոս-ի համար։
Օբջեքթիվ սի/կակաո ով փորձել ա գիտի ինչ ա։ Ի դեպ սիմբիանի սիպլյուսներն ել մի բան չեն։
Բայց Նոկիան արեց ճիշտ հակառակը, պորտ անելով qt-ն սիմբիանի վրա և այսպիսով հեշտացնելով դրսից qt-ով գրվախ սոֆթի պորտը սիմբի։
Էլի ի դեպ․ էփլը պատենտավորել է այֆոնի տեսքը․ պատենտում նկարագրված է թաչսքրին ու ստեղն։ Առանց մեկնաբանության։
ու ես չեմ ասում որ էփլենք «վատն են», կամ «լավը չեն»։ Ոչ բնավ։ Պարզապես չար են։
Ու փորձում են էժան քայլերով էլիտարության համ տալ, պատճառաբանելով, որ ծիպը ֆլաշը բիդլոկոդերների գործիք ա, ու դրանով իսկ դարձնում է եսհեռախոս-ը բիդլոի, այսինքն չմտածող մարդկանց համար հեռախոս։
Ես չունեմ այֆն և չգիտեմ ինչպես այն օգտագործել։
ու տենց
Գիտեք, որ էփլ չեմ սիրում, այֆոն առավել ևս չեմ սիրում։
Հակիրճ․
ա – այֆոնի համար կարելի է գրել միայն մակոսի տակ։
բ – լայբրարիների լիցենզիոն սահմանափակումների պատճառով անհնար է անել քմփայլեր որը կգեներացնի այֆոնի համար կոդ ու կաշխատի ոչ մակոսում։
գ – եթե ունես այֆոն, իրավունք չունես, ու առանց ջարդելու չես ել կարող, քո գրած ծրագիրը իրա վրա աշխատացնել, առանց էփլին տարեկան 99$ դեվելոփեր լայսենս վճարելու որ էլֆդ սայն անի։
դ – դաբլիքեյթ ֆանքշնալիթի – ալտերնածիվ բրաուզերները և մեյլ կլիենտները ու այլ լավ ծրագրեր բան են լինում ափստորում այդ պատճառաբանությամբ։
ե – մալտիթրեդինգ ծրագիր գրելն անհնար է եթե դու էփլ չես բնավ։ թեյնիկների համար․ ասենք որ բրաուզերը ֆոտոներ ա քաշում, չի սպասում չէ, որ մեկը քաշի հետո մյուսը՝ միաժամանակ ա քաշում։ այ տենց ծրագիր գրելը նե տո ավելի թանկ ա նստում, նե տո պարզապես միայն էփլենք կարող են։
զ – մարտկոցը փոխելու համար անհրաժեշտ ա հեռախոսը բենզոպիլայով սղոցել
է – մալթիթասքինգ չէ բնավ։ Նույնիսկ վերջին այֆոնը որը իբր մալթիթասքինգ է, խիստ սամանափակումներ ունի, ծիպը սքայփ կամ փլեյեր և բրաուզեր։
Ու եթե դա լիներ գոնե տեխնիկական պատճառներով, ասենք, եթե ափլիքեյշնները մի ադրես սփեյսում աշխատեին, ու սիսթեմ քոլը առանց ծանր կոնտեքստ սուիթչի աշխատեր՝ կհասկանայի։ Այդ դեպքում լեզուների սահմանափակումը ուղղված քոմփայլերի կողմից փոինթեր արիֆմեթիք թույլ չթալը, որ ուրիշի ադրես սփեյս չվնասի, էլի կհասկանայի։
Բայց [այս սահմանափակումը][1] արդեն չափն անցնում ա՝
<s>էս ո՞վ են արա</s> էս ու՞ր եմ ընկել։
ֆսյո, էս երեք լեզվով պետք ա գրեք այֆոնի համար։ Ինչպես և չհամարձակվեք էկրանին դիպչել մեկից ավելի մատերով, էփլը մալտիթաչը պատենտավորել ա։ Ուշադրություն դարձրեք, վերևի նշված ցանկի մեջ չեմ գրել այն մասին որ ինթերփրեթեդ լեզուներով չի լինի այֆոնի համար դեվելոփ անել։ ՕԿ, հասկանում եմ՝ սայն անելով ու ափսթորը դոգմայի հասցնելով անվտանգությունը բարձրացնում են։ Չնայած դա էլ է վիճելի։
Բայց ասենք մոնոենք, որոնց ես նույնպես չեմ սիրում բնավ, չարչարվել, մոնո արմ նեյթիվ բաքենդ են սարքել, հատուկ այֆոնի համար մոնոյով ծրագրեր գրելու համար։ Էլ ֆսյո, չի լինի։ Զուր էր իրենց արած գործը։ Ինչպես և Ադոբ ֆլեշ(որից զզվում եմ սակայն) թու արմ նեյթիվ կոդ բաքենդը։
էս ամենից հետո մնում են մարդիկ որ իրանց փո՞ղ են տալիս։ Այն էլ այդքան շատ։
Մանավանդ գյոզալ [Մեմոները][2] թողած:
Իմ կարծիքով հիմա շուկայում քիչ թե շատ ընդհունելի շուստրի հեռախոսը՝ [Nokia N900][3] է
ՀԳ․ Հիմա մնում ա անել սենց․ նեյթիվ բաքենդները շտապ կփոխարինվեն Սի բաքենդներով։ Ինչով ուզում ես գրի՝ կգեներացնի սի, քոմփայլ կանի նեյթիվ։
_ու տենց _
[1]: http://daringfireball.net/2010/04/iphone_agreement_bans_flash_compiler
[2]: http://en.wikipedia.org/wiki/Maemo
[3]: http://en.wikipedia.org/wiki/Nokia_N900
TMultiReadExclusiveWriteSynchronizer
_ու տենց _
պետք ա ընտրեմ երկու էլեկտրոնիկ կոմպասի միջև՝ KMZ43T from Philips կամ HMC6352 from Honeywell
չիպեր են, որոնցից կարելի ա ասենք կոնտրոլերով ուղղության մասին տեղեկատվություն կարդալ։
Առաջինը չորսը ոտով տալիս ա ուղղությունը, ասենք՝ նորդ նորդ օստ։ Պարզ ա ու հուսալի։
Իսկ երկրորդը ունի i2c շինա, հատուկ պրոտոկոլ շփվելու համար, ու տալիս ա թվեր, իրա մեջ արդեն կոնտրոլեր կա։
Առաջինը հաստատ հուսալի ա, բայց քանի որ կարող է ցույց տալ ընդհամենը 16 ուղղություն, իսկ 360/16=22, նշանակում է, ուղղությունը փոխելու համար կամ ձախ կամ աջ պետք է շրջվի մեքենան, նշանակում է, մոտ 10 աստիճան պոգրեշնոսծ։
Երկրորդը բարդ դիզայն ունի, մեջը կոնտրոլեր, այթուսի բաս, ու քանի որ ֆլոաթինգ փոյնթ թիվ ա տալիս, հավես ա։ Բայց այդ իրա հետ շփման պրոտոկոլի մեջ հատուկ հրաման կա, որ իրան րեսետ անես, եթե կախվի։
Պատկերացնու՞մ եք, կոմպաս, որը կախվում է։
Հիմա մտածում եմ էս երկուսից որը ընտրել։
_ու տենց _
ահա ինչպես եմ ես ստեղծում պարզ դվդ֊նդեր առանց ցանկի։
this is how do i create simple dvds without menus.
իսկ ահա ինչպես եմ ես քոնվերթ անում իմ Միրո Վիդեո քարտով ներմուծած մոուշնջպեգ տեսանյութերը՝
and this is how i was converting my miro video captured motionjpeg movies:
<blockquote style="border-left: 2px solid #FFCC00; padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #FFFCEC;">
<p>
lav2yuv $1 | yuvscaler -O DVD | mpeg2enc -f 8 -o video.m2v<br /> lav2wav $1 | mp2enc -v 2 -b 224 -r 48000 -o sound.mp2<br /> mplex -f 8 sound.mp2 video.m2v -o $1-dvd.mpg
</p>
und so weiter
I wonder whether people in Apple realize, that they lost many potential customers because of their stupid patent claims.
ու տենց
[այստեղից ][1]
_ու տենց _
[1]: http://www.stlport.org/resources/StepanovUSA.html
_ու տենց _
Պարև, Կասպեար։
_ու տենց _
und so weiter
ուբունթուն յունիկս չէ բնավ
gnu ubuntu is not unix
(c) բլանշ ճերմակ Շուշան
_ու տենց _
Սենց ընկերություն կա, անունոը՝ նեթափ։ Հավես դիվասյներ ա արտադրում։ Իսկ սարքերն ու մասերը ուղարկում է երաշխիքով․ եթե փչանա, պահանջվում է միայն հասցնել այդ սարքը ԴՀԼ-ի մոտակա գրասենյակ։ Եվ ձեռքերը լվանալ հակաբակտերիալ օճառով։
Բաաաաաայց․․․
Հայաստանում քիչ է, որ սարքը պետք է անցնի զատամոժկա, ու դա, բնականաբար, պահանջում է լրացուցիչ ծախսեր։
Ամենակարևորը, անհրաժեշտ է սարքը երկրից հանելու համար ՊՆ-ից թույլատվություն։
Որը անշուշտ խելացի է մտածված, քանի որ երբ նոութը ուսին գցում ես ու գնում ես (ու գնում ես, ու գնում ես, und so weiter, und so weiter), ՊՆ-ի թույլատվություն պետք չէ բնավ, բյաց երբ նեթափի վինչը տուփի մեջ ես դնում, որ փոստով գնա, ապա այ այսստեղ արդեն պետությունը քո մասին հիշում է։
_ու տենց _
I have a three years old external harddrive. Actually it is just a notebook hdd which I am used to connect via usb controller. Already couple of months it is almost impossible to write on it. Write operation hangs, and that’s all. I have tested it for badblocks, on Linux and Wind, SMART also reports nothing.
Couple of days ago I was trying different filesystems on it. Reiserfs and Reiser4, ext{2-4}, XFS, with no success. What I didn’t understand, is why my hdd now works perfectly with JFS on it.
I was able to copy 70 gb movies on it, and play some of them. I also unmounted and mounted it again. Drive works suspiciously well. Wham am I doing wrong, I wonder.
und so weiter
I guess nobody would be interested, just ignore this message.
Of course, not much sense without multitouch support(that was irony), but here it is, as a proof:
(drum roll)
Oberon V4 (Kepler version, Linz, Austria) running on top of maemo on my Nokia N810 🙂
WHERE IS THE MIDDLE CLICK OF THE MOUSE ??????
I will try to not forget, and write in details about this, and my other Nokia N series hacks.
_und so weiter _
[այստեղից][1]
_ու տենց _
[1]: http://groups.google.am/group/comp.lang.oberon/browse_thread/thread/ffe11b45037375e0/e8b65d37114d4931?hl=hy&ie=UTF-8&oe=utf-8&q=andreas+borchert+c+interfaces#e8b65d37114d4931
[այստեղից][1]
_ու տենց _
[1]: http://stackoverflow.com/questions/2084120/eprogrammernotfound-exception-in-delphi
http://chuck.cs.princeton.edu/ChucK : Strongly-timed, Concurrent, and On-the-fly
Audio Programming Language
_ու տենց _
(15:09:46) norayr: anyone tried to crosscompile gentoo system in QEMU by using sd card as a qemu hard drive?
(15:10:05) norayr: then get out out the card and insert it into nokia
(15:10:27) Stskeeps: norayr: there are insane people like that around here, yes
(15:10:33) norayr: nice 🙂
_ու տենց _
prof. Niklaus Wirth at the 4th Annual Google Test Automation Conference
_ու տենց _
author of QEMU, tcc (tiny c compiler), ffmpeg, and other projects, Fabrice Bellard is also author of tv signal generator
inspired by this radio signal generator made from a Linux pc and a monitor.
_ու տենց _
if you accidentally install ie8, and then accidentally setup xp sp3, then, your ie8 become unremovable. “Remove” button disappears from “Add Remove Programs”.
if anyway you have a courage to uninstall sp3, and get back “Remove” button, then, you’ll get a blackmail – list of applications which possible may not work after ie removal, like lingo, which were installed and working before that notorious ie installation
_ու տենց _
mkfs.reiserfs and mkfs.reiser4 արտաքին 1տբ վինչի վրա տևում է՝ ~ 50 վայրկյան
mkfs.ext3 and mkfs.ext4 նույն վինչի վրա տևում է արդեն ~ 10 րոպե
այսպիսով, րայսերֆս-ը մոտ տաս անգամ ավելի արագ է ստեղծվում։
_ու տենց _
_ու տենց _
ati-driver-installer-8.39.4-x86.x86_64 աշխատելու արդյունքում
ստեղծվում է 8.39.4 վերսիայի րպմ
ati-driver-installer-8-3-x86.x86_64-ը իր հերթին ստեղծում է
8.471 վերսիայի րպմ
այս և այլ վերսիաների դրայվերներ փորձելով վերշնինգի համակարգը կռահելու բոլոր ենթադրությունները տապալվեցին։
_ու տենց _
եթե որեւէ մեկը պատահաբար արել է
cd /
mv * /mnt/
Այսինքն, փաստորեն մենք ունենք դատարկ ռութ, եւ նորմալ յունիքս ֆայլային համակարգը /mnt֊ում։
Դուք չեք կարող անել չռութ (chroot)։ Դուք չեք կարող նույնիսկ աշխատացնել /mnt/bin/cp որ հետ բերեք ամբողջը։
Սակայն, դեռ կարելի է վերականգնել համակարգը
առանց մեքենան ռեստարտելու եւ բեռնելու այլ լայվսիդի կամ լայվյուսբ համակարգ։
առաջին հերթին, եկեք սահմանենք նոր գրադարանների ուղին՝
LD_LIBRARY_PATH=/mnt/lib:/mnt/lib64:/mnt/usr/lib:/mnt/usr/lib64:$LD_LIBRARY_PATH
այնուհետեւ աշխատացնենք cp ծրագիրը ld-linux բեռնիչով այսպես՝
այնպես որ զգոն եղեք մվ անելիս։
\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\_____
when someone accidentally did
cd /
mv * /mnt/
Thus, suppose you have an empty root, and normal unix filesystem layout in /mnt
You can’t do chroot. You even cannot run /mnt/bin/cp, to copy it all back to filesystem root.
it is still possible to recover system <font color="red"><b>without rebooting</b></font> machine and booting from livcd/liveusb
first, let’s export new library path:
LD\_LIBRARY\_PATH=/mnt/lib:/mnt/lib64:/mnt/usr/lib:/mnt/usr/lib64:$LD\_LIBRARY\_PATH
then, run cp with ld-linux loader like this:
<blockquote style="border-left: 2px solid #FFCC00; padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #FFFCEC;">
<p>
/mnt/lib64/ld-linux-x86-64.so.2 /mnt/bin/cp -a /mnt/lib64 /
</p>
_ու տենց _
ահա և [այս ֆենոմենի][1] բացատրությունը
Հաճախ այնպես է լինում, որ կապը դուրս շատ դանդաղ է, սակայն կա արագ կանալ որևէ արտասահմանհյան սերվերի հետ։
Ապա ստիպում ենք wget-ին գրել ստդաութի մեջ,
այ այսպես՝
_ու տենց_
[1]: http://norayr.livejournal.com/145517.html
այ այսպես ես քաշել եմ երկու հորյուր կբ վեց մբ/վայրկյանը արագությամբ
իսկ այսպես ես քաշել եմ երկուհարյուր մեգաբայտ/վայրկյանը արագությամբ (դե ջիջիլ) երեսուն մեգաբայտանոց ֆայլ
իսկ ինչպես դա ստացվեց, երբ մեր օֆիսում դիալափին համեմատելի կապ ա՝ կգրեմ մյուս անգամ։ 🙂
ու տենց
անիմացիաները պատրաստվել են հետեւյալ սկրիպտի օգնությամբ՝
_ու տենց_
[1]: http://norayr.am/weblog/uploads/2009/10/lie1.gif
[2]: http://norayr.am/weblog/uploads/2009/10/lie2.gif
[3]: http://norayr.am/weblog/uploads/2009/10/lie3.gif
[4]: http://norayr.am/weblog/uploads/2009/10/lie4.gif
[5]: http://norayr.am/weblog/uploads/2009/10/lie5.gif
[6]: http://norayr.am/weblog/uploads/2009/10/lie6.gif
Մի օր Արմենը գնաց տեսնելու իր ընկերոջը, Արթուրին, ով աշխատում էր ամերիկյան նաֆթ փնտրող կազմակերպությունում։ Արթուրի գործը համարվում էր վտանգավոր, ու նա «շատ» (կարդա բարձր կլասի ԱյԹի աշխատողի չափ) փող էր ստանում։ Նաֆթ փնտրողները ունեյին ջիպ, որի մեջ կար ՄՍ-ԴՈՍ-ի տակ աշխատող համակարգիչ, ու ամորտիզացիայի նկատառումներով զսպանակների վրա ամրացված կոշտ սկավառակներ։ Այս անգամ, Արթուրի ամերիկացի շեֆը Արմենին բողոքեց, որ թյուրիմացաբար ջնջել է այդ ԴՈՍ-ի տակ գրած սոֆթը, ու հիմա պետք է կրկին պատվիրի որ նահանգներից ուղարկեն։ Արմենը հետաքրքրվեց թե ինչ սոֆթ է, ու թռուցիկ նայելուց հետո, սկավառակներից մեկի վրա հայտնաբերված Նորտոն Աներեյս ծրագրով վերականգնեց ջնջվածը։
Ամերիկացին այնքան էր ուրախացել, որ Արմենին հարյուր դոլար տվեց։ Արմենը փորձում էր հրաժարվել, բայց ամերիկացին բացատրեց, որ միևնույն է այդ փողը ծախսելու էր սոֆթը նահանգներից ստեղ հասցնելու համար։ Ու այդ պահին Արմենն էլ ուրախացավ, որ պարզապես ընկերոջ մոտ մտնելով, և գրեթե մատը մատին չկպցնելով, հարյուր դոլար աշխատեց։
Իսկ Արթուրը հետո հիվանդացավ և մահացավ։ Գուցե բարձր վճարվող գործը իրոք վտանգավոր էր։
– Բայց ծրագիրը շատ հասարակ զգիչներից (սենսոր) տվյալներ կարդող ու ֆայլերի մեջ գրող գործիք էր։ – ամփոփեց Արմենը։ Եթե հնարավոր չլիներ վերականգնել, մի կես ժամում կգրեյի։
ու տենց
http://www.ibm.com/developerworks/ru/library/l-friendfeed/index.html?S_TACT=105AGX99&S_CMP=GR01
ու տենց
չեք հավատա, ես այսօր windowmaker գրողին բաներ եմ սովորացրել։ Լու՛րջ։
Ուրեմն հայերեն թարգմանությունը ուղարկել եմ, քոմիթ արեց ջիթ, հետո ասում ա՝ լսի, չեմ ջոկում, որ կոնֆիգուր եմ անում, ասում ա նոու լոքեյլ սելեքթեդ։ Ասեցի ծիպը կա՛ց, չգիտեմ դու ոնց ես անում, իմ մոտ ջենթույում LINGUAS ենվայրոնմենթ վարյեյբլ կա, իրան նշում եմ՝ «hy en ru»։ Ասե՛ց կաց փորձեմ, ասեց իմ մայրենի պորտուգալերենով չեմ փորձել դեռ։ Հետո փորձեց, դե նա էլ է ջենթու քշում, ու ստացվե՛ց։ Ու շատ ուրախացավ։
ու տենց
ահա ինչպես եմ ես քոնվետում տեսանյութեր որ հետո նայեմ իմ Սոնի Էրիքսոն w800֊ի վրա՝
_ու տենց_
This is a famous RedHat packaging.
Enterprise, y’know.
_ու տենց _
Հաճախ կարգիչները կոնֆիգ են արվում բութի ընթացքում ինչ որ գործողություններ անել․ միացնել ցանցային ֆայլային համակարգերը, նորացնել ժամանակը նտպ սպասարկչից, կամ կպնել ՆԻՍ֊ին։
Որպես կանոն դա աշխատում է արդեն ինսթալից հետո, օրինակ երբ ուբունթուն փորձում է ժամը ուղղել նտպ սպասարկչին կպնելով։
ապա առանց ցանցի բութ լինելը ավելի շատ ժամանակ է պահանջում՝ համակարգը փորձում է կպնել նտպ/նֆս/նիս սպասարկիչներին մինչեւ թայմ աութը չլրանա, ու պետք է լինում սպասել։
Պարզագույն լուծումը կլիներ ստուգել ethtool֊ի օգնությամբ ցանցային մալուծը միացված է թե ոչ, կա արդյոք քարիեր, ու չաշխատացնել այդպիսի գործողությունները առանց ցանցի։
Այնպես որ պետք է ընդամենը փակցնել այս տողերը համապատասխան ստարտափ սկրիպտերի մեջ՝
\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___\___
many workstations configured to process some tasks at boot: mount network filesystems, update time from ntp server, or connect to the nis.
often that works even out of the box after installation, for example ubuntu tries to get time from ntp server
in such cases networkless boot requires more time: system tries to connect to ntp/nfs/nis server unless time is out, and it takes a while.
simple solution would be to check with ethtool whether network cable is plugged, carrier exists, and don’t run such tasks if not
So, all you have to do is:
drop this couple of lines in a beginning of corresponding startup script:
<blockquote style="border-left: 2px solid #FFCC00; padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: #FFFCEC;">
<p>
s=`ethtool eth0 | grep Link | awk ‘{print $3}’`<br /> if [[ x$s != xyes ]]; then exit 1;<br /> fi
</p>
ու տենց
x: լսի, սքլայթը քեզ դուր գալիս ա ?
me: իրա մասին ով ա լսել որ իրա ծակերից իմանան
x: որպես մայսքլի ալտերնատիվ
8:49 PM me: լսի բազաներից լուրջ խորհուրդ եմ տալիս ֆայրբիրդը
վերջն ա
x: լուրջ ??? :/
me: օրաքլին տալիս անցնում ա, մայսքլը մի կողմ քաշված ներվայինացած ծխում ա, ու բաց ա
լուրջ
մի հատ նայի կտեսնաս
8:50 PM x: հա դե բազան պետք ա բաց ըլնի
չեմ ջոգում օրաքլը ոնց ա առաջ գնում
էն կարգի որ սանախառը առնում ա
ամդ-ով բանով ինչքան գիտեմ
me: «ենթերփրայզ» ա ու բուրոկրատները վեդուտսյա
լսի ացտոյ ա
իրա ինստալլյացիոնկեն մենակ ինչ արժի
8:51 PM ուրեմն ինսթալ անելու համար
պետք ա սերվերի վրա ունենաս գրաֆիկա ու ջավա
ախր ինչի՞
x: այ էդ րիվ հասկանում եմ քեզ
me: որ նեքստ սեղմես
x: բազա ա բոզը
(սիորւն ստացվեց)
me: ինչի՞ս ա պետք նեքստ սեղմեմ
որ ենթերփրայզ ա դրա համար՞
8:52 PM բոզբազ՝ փորձեք և կփոշմանեք
8:53 PM x: բօզբազ – փնտրիր կանանց
ու վուլքար սքլ սինտաքս
տեղից էլ վուլգարին մոտիկ ա
8:54 PM լսի, սքլայթը վերջն ա իմ համար
me: դե լայթերը ի տարբերություն ինթերփրայզներին լավն են լինում
8:55 PM x: int-ում ‘7’ կարաս մտցնես նախույ
🙂
հա դե
խիստ կասկածում եմ որ օրակլին փող տվողը իրա փողի 30%-ից ավելը օգտագործի
8:56 PM նկատի ունեմ էդ փողի դիմաց ստացած ավել ֆունկցիոնալի
me: օրաքլը սրիկա ա
ուրեմն րեդհատը տանջվում ա հավաքվում ա
լիքը փող ա ծախսում ջիսիսի, ջիդիբի, ինչ ասես
կերնելի ահագին մասը իրանք են անում
գլիբսի իրանք են մեյնթեյն անում
8:57 PM ու րեալ ֆայթերն ա օուփեն սոուրս լուծումների քորփորեյթ աշխարհում
ինչքան էլ իրան չսիրեմ
իսկ էս անտերը օրաքլը իրան վերցնում ա քոմփայլ անում ու մի քիչ ավելի էժան գնով տալի
տիպա մեր սափորթը էժան ա
8:58 PM այ դուք պարազիտներ ես ձեր ինչն եմ ասել
ձկան աչքեր
անուննել դնում են անբրեյքաբլ լինուքս
էդ նրանից հետո արեցին որ ուզում էին րեդհատենց առնեն
իսկ ռեդհատենք ասացին՝ դե գնա է, էս ով ես դարձել
հիմա էլ ուզում են սանին առնեն
8:59 PM նահանգների հանձնաժողովը թողել ա բայց եվրոպայինը կարծես ուզում ա կասեցնի
հակամոնոպոլնի վիճակներով
ու տենց
օտմազկեքով
x: 95wgi
չջոգի
յանի 2 ամիս առաջ էին առել սանին
me: չէ
9:00 PM դեռ չէ
x: լսի, մի վատ բան եմ նկատել
me: սդելկան պետք ա անցնի մի քանի հանձնաժողով
x: ֆեյսբուքի սըռչը տակից ինչ որ գլոբալ ռեզուլտատներ ա բերում
վեբից
սկզբում դզեց
ասի հեսա
9:01 PM me: ահա
ես էսօր տեսա
նկատեցի
x: էնքան ա սոշլ նեթվոռք վիճակներից սկսում են ընդլայնվել
տակը նկատեցիր որ գրած ա բինգի ռեզուլտատների վրա ա ?
ես մայքռոսոֆթին առանձնապես դեմ չեմ
9:02 PM x: բայց դե կլոունություն չեմ սիորւմ ելի
x: 9:03 PM մի բան էին արել ինձ դզել էր
սպաս փորձեմ գտնել
x: www.microsoft.com/tag/default.aspx
me: վ պրինցիպե իրանց ՔՌ կոդն էլ վատը չէր
x: դե գունավոր էր, դզեց
me: սիրուն ա նայվում
x: հա հենց էդ եմ ասում
9:07 PM 🙂
էն լինը որ նայես էդ ա
me: իմ մունլայթը ցույց չի տալիս․․․
ունեմ իրան
բայց ասում ա մունլայթ իզ քոմփայլեդ ուիթաութ երկու սափորթ
սպաս նաեմ կարամ րեինստալլ անել
ինչ որ յուզ ֆլագ կա
չէ
9:08 PM չկա
նորմալ հավաքած ա
լսիիիիի
նույն բանն ա ինչ ես ասել եմ
լրիվ
ինձ էլ ա դզել
լսի
9:09 PM իսկ գիտե՞ս իրանց մի հատ տոնկի կեղտոտության մասին՞
x: ՞
me: լսե՞լ ես ֆայլ սթրիմերի մասին
x: սերվեր ա ինչ որ ?
չեմ լսել
x: ուրեմն ասենք կարաս գրես՝ նոուտփադ աաա․տքստ
մեջը բան գրես
հետո գրես՝ նոութփադ աաա․տքստ։1
ու դա կլինի նույն ֆայլի այլ սթրիմ
ընդ որում
9:10 PM առաջին սթրիմի մեջ ասենք կարաս բան չգրես
իսկ մյուս սթրիմերի մեջ լիքը բան գրես
ու ասենք մի գիգ ունենաս
բայց ֆայլը ցույց ա տալիս զրո
էդ իրանք արել են
հատուկ մետա ինֆորմացիա պահելու համար
ու նտֆսի մաս են դարձրել
հիմա դա նշանակում ա որ
9:11 PM եթե իրանց սարքած ֆայլը, իսկ իրանք ուզում են ամեն իրանց ֆայլ ֆորմատները կապեն
էդ սթրիմերի հետ
ասենք դոքիկսն էլ կարծեմ
ու դա նշանակում ա որ քոփի ես անում նտֆսից այլ տեղ
ինքը էդ ինֆորմացիան չի կարա քոփի անի
քանզի նտֆսը միակ ֆայլային համակարգն ա ով տենց բան ունի
ու նենց տոնկի են արել
չես կարա ասես ինչի ես արել
9:12 PM կասի ձեր ֆայլային համակարգներն են ացտոյ որ չունեն իսկ ես արել եմ օգտագործում եմ
ու տենց
x: պահո
լուրջ վոռի ա
me: ահա
x: կռիսականով դրել խրում են
բաաաայց
որ դարն ա
9:13 PM գուգլ դոքս կա բան կա
մեկ ա ես էդ ֆայլը 2 րոպեում կունենամ դոկիսքի դեպքում
ու մնացածների համար էլ լուծում կլնի
ու դրանից չեմ մտածի որ էքստը անկապ ա
այլ իրանց քֆուր կանեմ
9:15 PM me: http://en.wikipedia.org/wiki/NTFS#Alternate_data_streams_.28ADS.29
ու տենց
– ես ուինդոս եմ ուզում
– ինչի քոնը էդ չի՞՞
– իմը վիստա ա
– ․․․
․․․
․․․
ի նկատի ունես՝ իքսփի ես ուզու՞մ
_ու տենց_
me: հա
x: priv
hesa gam
Socket.cpp: In member function ‘int Socket::recv(std::string&) const’:
Socket.cpp:135: error: ‘cout’ is not a member of ‘std’
make: * [Socket.o] Error 1
senc baneri mej em
🙂
……………………………..
me: xv-ն տուֆտեց։ բայց display-ը imagemagick-ի չետկի ցույց տվեց։
x: kuickshow nay, inq@ simple viewer a
isk picasayi tex@ im mot qwenview a
*gwenview
inq@ shat lavn a
me:
# emerge -pv kde-base/gwenview
These are the packages that would be merged, in order:
Calculating dependencies… done!
emerge: there are no ebuilds built with USE flags to satisfy ">=x11-libs/qt-gui-4.5.1:4[accessibility, dbus]“
!!! One of the following packages is required to complete your request:
x11-libs/qt-gui-4.5.2-r2 (Change USE: +dbus)
(dependency required by "kde-base/gwenview-4.3.0" [ebuild])
(dependency required by "kde-base/gwenview" [argument])
ասում ա qt-gui-ն պետք ա dbus-ի սափփորտով քոմփայլ արած լինի
իսկ ես dbus չեմ օգտագործում
ու չունեմ
ու չեմ էլ ուզում ունենալ
9:47 PM այսինքն ինձ չի սազում ծրագիրը
🙂
x: :/
ha de
saxs el stylei hamar inch ases anum enq
te che indz hazar tari petq er socket ashxatacnem 😀
_ու տենց _
i was talking with a guy from microsoft today.
– ideological enemy! – said he, when lending me hand to hold
a couple of quotes from his talk
– in which team are you working?internet explorer? games? kernel? – I have asked
– *****
– if it would be internet explorer, i would throttle you – said one guy who was pissed off of ie bugs during web development work
– in our team i am the only one who uses visual studio. all other guys use eclipse
– in microsoft we hate vista and internet explorer
– yes threading model in win7 indeed radically improved
– they were saying to me: “u have strange variable names, like… ‘vremya’”
– i hate that defender staff
– clima in redmond is the same as in armenia. same ground, same hills, and we even have our own sevan-like lake, and big ararat-like mountain
– the higher grade u have, the more pakhats place is your office
– i havent write anything romantic or interesting since i left armenia
_ու տենց _
Сегодня коллега приобрел такой вот девайс в подарок.
Причем он искал мп4 плейер. Продавец ответил, что такого нет. Есть тока мп3. Стоят – 7500 драм.
Коллега взял мп3 плейер, заплатил деньги, но уходя его взгляд случайно упал на устройство с экранчиком:
– А это что?
Продавец почесал затылок, прочел громко надпись
– мп4 плейер
– Скока стоит?
– 7.000
– Ну я его беру – возвращай мои 500 драм – решил коллега.
Принес он значит, девайс на работу, а я такие медиа гаджетс люблю и попросил его поиграться 🙂
Первым делом – самолеты видео.
Не знаю, каким боком это мп4 плейер, но он решительно отказался проиграть скачанный с мною ютуб .mp4 файл.
Однако в нем был файл с расширением amv, который он показал, а моя утилита file не узнала
Посмотрел в вики – есть такой формат` http://en.wikipedia.org/wiki/AMV_video_format
И вовсе он не мп4, а почти моушнжпег. Нет временной компрессии, только пространственная.
С девайсом, кстати, софта для пережатия видео файлов amv – не шло. Поискав и инете узнал, что есть такой патч ffmpeg-а ` http://code.google.com/p/amv-codec-tools/
И похоже упоминается лишь одна виндовс утилита для конвертации
The S1mp3 players ship with often buggy, Microsoft-only GUI’s for converting video to the AMV format.
Поэтому, установив/скомпилив эту ветку ффмпега, можно в амв любое видео сконвертировать 🙂 А патчи собираются добавить и в основную ветвь.
Я видел тестировать уже не стал, и перешел к ebook reader-у.
Интерфейс у него русский – следовательно, кириллицу открывать должен.
Первым делом залил utf-8 файл.
Нет, не катит. Нужна восьмибитная кодировка, девайс слабый.
iconv -f utf-8 -t CP1251 test.txt > test2.txt
не то
пришлось подбирать вручную все русские кодировки:
# iconv -f utf-8 -t KOI8-RU test.txt > test3.txt
не работает, так же, как и CP866, IBM855, ISO-IR-111.
Зато получилось, сконвертировав текст в iso
iconv -f utf-8 -t ISO-8859-5 test.txt > test3.txt
Я конечно понимаю, что они хорошо поступили – исо кодировка, вроде как стандартней вин или кои8р.
Но де факто, если не эти две, то юникод! А уникода они решили избежать…
Шрифты, конечно милые. На дизайнере они сэкономили, погрузили программиста скорее всего.
_ու տենց _
Коллеги вместе редактируют /etc/lilo.conf
Я повернулся, дал пару ценных советов, чего и как там писать
– Да ты что, если ты так напишешь, Лило тебя пошлет на х*** – возмутился один из них моему совету.
– в некотором смысле Лило меня уже в этом направлении послала – подумал я
гугл выпустил бесбейсикоподобный язык для андроид. ну читаю я что это талое, смотрю пример 🙂
_ու տենց _
մի տղա, երբ իրան հարցնում են՝ «ինչո՞վ ես զբաղվում» – պատասխանում է՝
– կոդ եմ գրում – քանի որ վստահ չէ որ կարող է իրեն անվանել ծրագրավորող։
նա դեռ չգիտի, որ իսկական ծրագրավորող է, ի տարբերություն շատերի, ով հպարտ կրում է այդ պիտակը։
_ու տենց _
Dear IT,
I cannot connect to *** server
Please, find below my console output
~ $ ssh *\*@*******
The authenticity of host ‘******** (10.0.0.136)’ can’t be established.
RSA key fingerprint is 32:c3:e9:69:f4:03:64:b2:2c:f0:cd:24:e9:db:24:f9.
Are you sure you want to continue connecting (yes/no)? no
Host key verification failed.
~ $
~ $
Response of “Dear IT” was
– Why the fuck “NO”???
_ու տենց_
– Норик, мне скачать Кноппикс?
– Ну скачай, а зачем?
– Ну для восстановления системы как лайв сиди
– А тебе РИП-а не хватает?
– Ну там большой имидж, а РИП маленький
– Конечно большой, это лайвсиди с КДЕ и Опеноффисом
– И что с ним можно делать?
– То же самое – просто вместо флаксбокс у тебя кде загружено – открываешь консоль и работаешь
i was dealing with rhel5 sysvinit sources and patches, for some reason.
and found interesting example.
there is a patch called sysvinit-2.86-console-open.patch
what it basicly does, it just tries to open /dev/console five times, if its not created yet.
————
— sysvinit-2.86/src/init.c.eieio 2006-08-10 15:34:23.000000000 -0400
+++ sysvinit-2.86/src/init.c 2006-08-10 15:34:50.000000000 -0400
@@ -531,8 +531,10 @@
/*
*/
– for(f = 0; f < 5; f++) + for(f = 0; f < 5; f++) { if ((fd = open(console_dev, m)) >= 0) break;
usleep(100);
}
if (fd < 0) return fd; -–-–-–-–-—
я так понимаю, что корпорации частенько выбиарют именно redhat как платформу, потому, что бинарная совместимость после минорных обновлений гарантируется поставщиком.
понятное дело, бинарная совместимость нужна для запуска закрытого, пропрайатари софта, так как легче пропатчить отдельно взятый софт, чем сохранять бинарную совместимость всего, что есть в дистрибутиве (а именно поэтому особо там ничего и нет).
Отсюда первый вывод – рехат это платформа для запуска пропрайатари софта. sic!
Возникает резонный вопрос – а почему им нужно так много усилий тратить на сохранение бинарной совместимости? Понятно почему – интерфейсы постоянно меняются, и в первую очередь меняются интерфейсы glibc. Хммм – а чего это они так часто меняются? Кто вообще glibc занимается? Redhat и занимается! (не только они конечно, но достаточно).
Выходит, redhat создает проблемы с бинарной совместимостью, а затем берет деньги за то, что их не будет.
Коммерция все портит. Даже open source.
I will stick with my loved gentoo and debian in my personal, non corporate life. 🙂
найдено в корпоративном рюкзаке для ноутбука
ու տենց
այ այսպիսի արտահայտություններ է անում «էնթերփրայս» (մատներով բնութագրիչ շարժում) լուծումը Սան֊ից(եւս մեկ մատներով շարժում)
Did you install this version with >pkgadd< or did you already verify and set the file permissions of your distribution (y/n) [y]
ազնիվ խոսք, հնդկական ինստալյատորների հարցերը ավելի խելամիտ են։
ի դեպ, այս հարցը ԳՆՈՒ/Լինուքսի տակ է տալիս, ուր pkgadd ըստ սահմանման չկա 🙂
ու տենց
Сегодня к нам в комнату зашла Анна и попросила продолжение Хауса 🙂
Норик: У меня с собой 23-я По английски.
Анна: Здорово 🙂 Скинешь?
Норик: А у тебя есть 22-я? Смотрела 21-ую?
Анна: А что?
Норик: Если не смотрела – не дам. Ее нельзя смотреть без предыдущих.
Аркадий: Норик, ты прямо как apt-get, зависимости отслеживаешь 🙂
Computer Language – это неправильный термин.
Языки программирования – самые что ни на есть Human языки. Они созданы людьми для людей, чтобы с их помощью выражать (описывать) и читать мысли (читать – если это не перл :))
Наличие компилятора только подтверждает мою мысль, ведь он транслирует человеческое описание алгоритма в машинные коды – нативный компьютерный язык.
Человек, который умеет писать, скажем в шестнадцатиричном коде, – он знает компьютерный язык. Тот, кто знает ассемблер – умеет общаться с компьютером со словарем. А тот кто знает Си или Паскаль – он не умеет общаться с компьютером без переводчика 🙂
Люди думают по разному, и именно поэтому есть такое количество языков программирования
Ես սիրեցի xlockmore դեռ այն ժամանակվանից, երբ սկսեցի ակտիվ օգտագործել Windowmaker.
Իմ ծրագրերի ցանկի մեջ միշտ կա xlock տողը։
Աշխատանքի տեղը այլ նոութ է, ու նրան միանում է արտաքին մոնիտոր։ Երկու էկրան միաժամանակ են աշխատում։ Գուցե այդ պատճառով xlock֊ը ընկնում է սեգֆոլթ գիշերվա ընթացքում։
Segmentation fault
xlock: caught signal 11 while running goop mode (uid 0)
փնտրելով, գտա բագ, որը [կար][1] դեռ 1999֊ին.
փաստորեն, փակել էկրանը իրանով չի լինում, ու ահա իմ լուծումը՝
ու տենց
[1]: http://www.monkey.org/openbsd/archive/misc/9909/msg00285.html
на прошлом месте работы я очень рекомендовал использовать скомпилированные с О3 оптимизацией gentoo системы на reiserfs вместо RHEL на ext3
Сделал сетап дженту с скомпиленныйм с О3 mysql так как это их интересовало больше.
А потом уже уйдя с той работы получил результаты их тестов.
меньше – лучше 🙂
blue – my custom Gentoo, Red – RHEL 🙂
мой сетап gentoo против их сетапа RHEL на той же машине
6.53 секунды против 10.74 секунды
21.14 секунды против 32.75 секунды
2 минуты 57.14 сек против 3 минуты, 54.27 секунды
7 минут 44.56 сек против 10 минут 2.54 секунды
P-4 2.4 MHz RAM 512,
Gentoo (kernel 2.6.28.7, FS – reiserfs)
RedHat 4 Enterprice (kernel 2.6.9-5, FS –ext3)
WRITE
Gentoo
41 MB, 387203 record file
LOAD DATA INFILE “04062007” INTO TABLE ulog; Time 6.53 sec
64 MB, 590284 record file
LOAD DATA INFILE “03282007” INTO TABLE ulog; Time 10.74 sec
RH4 EL
41 MB, 387203 record file
LOAD DATA INFILE “04062007” INTO TABLE ulog; Time 21.14 sec
64 MB, 590284 record file
LOAD DATA INFILE “03282007” INTO TABLE ulog; Time 32.75 sec
READ
Gentoo
SELECT COUNT(*) FROM page, page_info WHERE page.page_namespace = 100 AND page.page_id = page_info.page_id; Time 2 min 57.14 sec
SELECT COUNT(*) FROM page WHERE page_title LIKE ‘a’; Time 7 min 44.56 sec
RH
SELECT COUNT(*) FROM page, page_info WHERE page.page_namespace = 100 AND page.page_id = page_info.page_id; Time 3 min 54.27 sec
SELECT COUNT(*) FROM page WHERE page_title LIKE ‘a’; Time 10 min 2.54 sec
новости с http://www.gentoo.org/doc/en/gcc-optimization.xml
Интересно, какая сейчас разница
\# gcc -c -Q -O2 –help=optimizers > O2
\# gcc -c -Q -O3 –help=optimizers > O3
смотрим
\# diff O3 O2
<!--more вот что получилось-->
35c35
< -fgcse-after-reload [enabled] \--- > -fgcse-after-reload [disabled]
43c43
< -finline-functions [enabled] \--- > -finline-functions [disabled]
67c67
< -fpredictive-commoning [enabled] \--- > -fpredictive-commoning [disabled]
128c128
< -ftree-vectorize [enabled] \--- > -ftree-vectorize [disabled]
135c135
< -funswitch-loops [enabled] \--- > -funswitch-loops [disabled]
ուզում եմ կիսվել ինչպես եմ օգտագործում մփլեյեր, երբ աշխատում եմ։
այն իմ մոտ նվագարկում է կլիպեր կամ ինչ որ ֆիլմ էկրանի անկյունում ու
բոլոր դեսքթոփների վրա
որպիսի ամեն անգամ չկտացնեմ պատուհանին ու չընտրեմ ontop եւ omnipresent ես օգտագործում եմ Wmctrl որն ավտոմատացնում է պատուհաններով գործողությունները
cat mplayer.sh
անցնում եմ աշխատանքային տիրույթներով, նայում եմ նամակներ, կարդում բլոգեր, աշխատում տերմինալների մետ, իսկ մփլեյերը միշտ բոլորից վերեւ է ու ամենուր։
ու տենց
hans reiser:
Вот это да, как же нам не хватало Мишеля Давудяна, исполнительного директора компании с таким светлым названием.
Он нам, можно сказать [глаза открыл:][1]
<blockquote style="border-left: 2px solid rgb(255, 204, 0); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: rgb(255, 252, 236);">
<p>
Другой серьезной угрозой, по его словам, является вирус «Троянский конь», который проникает в сеть компаний, уничтожая их изнутри. Согласно статистике общее число Интернет-пользователей в мире превышает 1 млрд. человек. При этом оборот электронных писем составляет 200 млрд. электронных сообщений в день, из которых 95% приходится на спам.–0–
</p>
причем про информационную безопасность веб, хостингов ни сказано ни слова. Как будто наши сайты регулярно не ломают соседские малолетки. Мишель, тебе подсказка 🙂
Но не один Мишель, как оказывается, обеспокоен информационной безопасностью в Армении. Компания Микрософт тоже не дремлет, даже спать не спокойно не может, как заботится о нашей безопасности:
Как страшно жить.
<blockquote style="border-left: 2px solid rgb(255, 204, 0); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: rgb(255, 252, 236);">
<p>
Барсегян отметил, что одним из самых важнейших факторов обеспечения безопасности является использование лицензионного программного обеспечения, когда пользователь может непосредственно обращаться к производителю за консультациями по вопросам безопасности и обеспечения восстановления систем
</p>
Как метко заметил по прочтении товарищ gasparian{.lj-user} : “Оказывается в виндовсе есть система безопасности”
🙂
d: a ya vot dumayu nash produkt na xuj perepisyvat’
noch: на xul?
noch: а xul не тормозит?
d: ne na xul a na xuj…
noch: а я думаю что за неизвестная мне технология…
this way mentioned midnight commander copies from folder in right panel to the left one
играясь с debian popularity contest сегодня выяснил, что аbiword и lyx обходят openoffice по популярности в дебиан
смотрите сами
я некоторое время классическим mc не пользуюсь – есть такой проект – гораздо лучше http://mc.redhat-club.org/trac/wiki/EnWikiStart
ебилды http://people.redhat-club.org/inf/mc-slavaz/gentoo/ и http://mc.redhat-club.org/svn/trunk/build/gentoo/
Недавно вышел.
Ребята, не ставьте Сабайон.
Даже не думайте ставить сабайон. Это же можно так растолстить дженту!
Он в лучших традициях Висты и Солярки сьест у вас моск гиг озу. Я такого не видел, чтобы после загрузки половины памяи не стало.
А я еще на Убунту ругался, что она 150мб памяти утилизирует, типа много.
И деп, Дебиан Ленни с загруженным гномом, требует 78 мб.
И деп, Дженту в консоли – 12мб, с виндоумейкером вполне работает на 32мб 🙂
Это сильное разочарование. Нексента в десятки раз юзабельнее.
Текст мод инсталлера все еще нет. Поэтому минимальные требования под гиг озу. загружает гном ява десктоп.
самый тормозной гном на свете. С пропрайатари ЦДЕ сбежали, и давай гном коверкать.
Мурдока рука чувствуется — прикрутили какую-то тормозную прогу с интерфейсом как-бы слизанным с Синаптика.
Тока… нужно было не выпендриваться а на апт переходить.
Потому как эта прога тормозит немерянно: во первых при старте обновляет список программ. Да кто тебя просит? во вторых, выбираешь, скажем, gcc. Синаптик сразу, я имею в виду моментально помечает зависимости. Это убожество думало несколько минут, прежде чем сообщить, что гцц зависит от бинутилс
Рука Мурдока вроде как этим и исчерпана. Слайдер для отката в файловой системе меня не прельщает, так как платишь за это такими тормозами, что… кроме того зфс идет под лицензией, которая, как-бы это сказать, оказывается, хоть и считается free а вот использовать ее совместно с gpl кодом не выйдет. Да так классно придумали, типа “это Вам Ваш gpl мешает наш код юзать, а мы что — мы хорошие”. Сволочи Вы бестактные.
По ctrl-alt-f1 перехода в консоль все еще нет. Нужно вырубить gdm потом убить икс килл-ом.
Потому как если гдм не вырубить он попробует встать и по дороге повиснет чтобы Вам пришлось жать ресет.
А самое ужасное, когда даже их пакадж менеджер запущен и считает зависимости, вся система так тормозит, что еле прорисовываются менюшки, пока пытаешься терминал запустить и убить их поделие, всячески намекая на то, что убивать надо не отдельно взятую прогу, а всю систему с их хваленным раскрученным ядром.
Которое конечно не имеет не то что менюконфига… но и порта кроме интел и спарк у них нет.
Люди в больших коммерческих фирмах становятся неузнаваемы, может у них там тормозную жидкость подмешивают в ̶я̶в̶у̶ кофе?
Даже у Мурдока крыша поехала, он не видит, насколько это хуже, чем Дебиан?
Очевидно, рука у них не пошла под гпл солярку открыть, чтобы понабирать у сообщества, а у них случайно ничего не забрали. Ну а то, что зфс смогли взяли бсдшники так как религия позволяет — это ничего — их же мало.
С таким эгоистичным подходом, системы не раскручивают : вроде как открыто а шаг влево, шаг вправо — нельзя!
ЗЫ: если сейчас кто-то ляпнет про дтрейс — ̶с̶ ̶л̶е̶с̶т̶н̶и̶ц̶ы̶ ̶с̶п̶у̶щ̶у̶ забаню!
Сегодня сел кой чего написать под виндовс, и выяснил:
Под виндовс работать можно. сложно жутко, непривычно, но можно.
Правда, необходимо потратить кучу времени на приведение его в более-менее юзабельное состояние, добавить хотя бы workspaces. Как ни-будь наверное напишу о том как выжить юниксоиду в виндовс. Но разговор не об этом
Почему же я стал писать в винде?
Вместо того, чтобы писать и отлаживать в привычной среде, а затем, если нужно перекомпилить для винды.
А пришлось потому, что в конкретном проекте уже была привязка к их инструментам.
Почему уже была? Ну во первых маркетинг и повсеместное распространение. У ребят почти не было выбора, они про другое не знали. Это как “новояз” (newlang) из Оруэлла. Новоязом можно выразить “угодные” мысли, но невозможно выразить “неугодные”. Технология, при использовании которой ты не можешь даже подумать альтернативно. Должен придерживаться линии партии.
Таким образом сегодня я ощутил в полной мере, хотя и раньше было очевидно, что для майкрософт жизненно необходимо раскручивать свои технологии маркетингом, и привязывать их к виндовс крепко накрепко
Потому, как если писать кроссплатформенное приложение, то какой резон выбирать как платформу для ее запуска виндовс?
Совершенно верно – никакого резона.
А если МС к слову, сделает кроссплатформенное решение, например sql server, или там dotnet интерпретаторы, джит компиляторы, и среды выполнения портирует сама, вместо mono, тогда ктож ее винду покупать будет? (Примечание. Поэтому хоть и считаю дотнет с моно крупным блефом, Иказа все же доброе дело делает, потому, что оно, его дело, МС-у не выгодно)
Нет, им приходится все свое прикручивать к своей платформе да так, чтобы без нее ни в какую не запускалось. (“я же не виноват – наследственность плохая” Царь, Обыкновенное Чудо)
Именно это им позволяет сейчас и здесь зарабатывать. В долгосрочной перспективе, быть честными, наверное выгоднее. При условии, что научатся нормально писать, вместо того, чтобы тратить почти все деньги на маркетологов.
Здесь другой вопрос, что не всегда “энтерпрайс” выгодно прилично делать. Напротив, частенько выгодно пользователя ограничивать. Так что у них выбора нет այդ կտրվածքով.
Короче, without cheating microsoft will die. Именно это и обьясняет такие крылатые фразы Билли, открытые фор паблик в ходе антимонопольного суда, типа “Наши документы слишком хорошо отображаются в сторонних браузерах. Надо что-то придумать. Например, привязать их к ИЕ”. Или " у нас acpi нормально не работает, как ни стараемся, а в линуксе палец о палец не ударили, а у них все работает. Нужно что ни-будь запатентовать.” 🙂
Ну как им живется, можется(ц), без software patent-ов?
ЗЫ. Я вообще не злой, и наезжать просто так не люблю, живу в свое удовольствие как удобно и приятно. Но так получается, что иногда просачивается нечто снаружи, или заливают соседи. И тогда начинаешь думать, почему? Да потому, что трубы у них дурацкие
Вот и начинаешь писать всякое
Հայկական ֆրինեթը հանդիսանում է նաեւ ակնհայտ ապացույց, որ ամբողջ աշխարհին բաց տելնետը բնավ չի ենթադրում անվտանգության համակարգի բաց թողում
Работал я когда-то режиссером на теле.
А потом я работал в одной очень ит компании очень ит специалистом.
И как-то раз мой хороший друг, который обычно занимался электроникой, зашел в офис и помог с ремонтом мебели (умный человек все может)
После работы ему нужно было срочно на свидание куда-то идти, и я сказал, что сам занесу инструменты и передам его родителям.
Ну иду я значит к нему домой, несу сумку набитую тяжелыми инструментами, встречаю одного парня, студента театрального, он тусовался на теле когда-то, пытался чего-то сделать
– Куда идешь? – спрашивает
– Да вот, домой, после работы – говорю, поставив тяжелую сумку на мостовую, чтобы не держать в руке.
– Работаешь? – спрашивает, искоса глядя в сумку
– Конечно – отвечаю, не совсем понимая, чего он так пялится на нее.
А он переводит взгляд с тяжелых инструментов, которые видны в сумке, смотрит на меня так жалостливо, типа докатился мальчик совсем, и вот она участь режиссеров, и уходит, содрогаясь в думах о своем невеселом будущем 🙂
А мне стало очень весело, и я вприпрыжку побежал к другу домой, несмотря на то, что сумка была и вправду тяжелой 😉
Вот 🙂
Это одна из моих историй успеха внедрения свободных технологий, и миграции, эмиграции, бегства от технологий мс безопасности:)
В этом тексте – в основном о том, какие несвязные անկապ технические задачи возникли по ходу, и их не менее несвязные решения:)
Итак, все началось с того, что у одного ученого есть свой know how – способ улавливать колебания земли, и, возможно, прогнозировать землетрясения. Для этого он установил в шахте, на глубине 60 метров под землей свой экспериментальный датчик, ну а чтобы снимать с него данные подключил систему к компьютеру.
Однако снимать данные в течение reasonably продолжительного времени не удавалось: компьютер подвисал примерно раз в два дня, ход эксперимента то и дело приостанавливался…
Еще очень давно я утверждал, что можно все очень красиво (мсье знает толк в извращениях) реализовать с использованием опен соурс, но у меня не хватало времени. Еще я резонно предвидел проблемы с конкретным железом, которое они используют. Этим летом все-таки взялся.
Что было раньше.
Не вдаваясь в детали скажу, что вначале была матрица.
Я немножко не о той матрице, где Нео тусовался. Конечно, все делается подручными срествами, и это матрица от обычной, очень старенькой веб камеры с почти стертой, загадочной надписью Enigma.
Причем, чтобы снять картинку с матрицы, парень, который все настроил до меня, не заморачивался с изучением WinAPI и сделал то, что можно назвать аналогом юникс скриптинга, но в графике: заставил работать несколько виндовс программ вместе и передавать инфу от одной к другой.
Правда, он не смог использовать потоки, пайпы, и все такое, и у человека, не знакомого с идеями юникс, перенаправлять, скажем, стдаут в стдин мысли возникнуть не могло. Если его не зовут Деннис Ричи, конечно.
Добавлю, что парень тоже был подручный, и не являлся it специалистом, и вообщем, совсем неплохо справился.
Итак, сначала он взял программу, которая показывает изображение с видео девайса, и умеет брать снапшоты, при нажатии на кнопочку. “Только вот кто будет на кнопку жать?” – спросите Вы. Оказывается, парень поступил очень остроумно, чтобы не сказать – неожиданно: он научился программно управлять курсором мыши, (кажется с помощью ЛабВью) и заставлял ее жать на кнопку через определенные промежутки времени 🙂
Картинка, снятая матрицей обрабатывалась в том же ЛабВью, что-то считала по какой-то формуле, и писала в файл. Затем файл с данными можно было открыть в Ориджине, и полюбоваться на графики.
Все бы хорошо, но ничто не работало так, как ожидается. Ну как всегда…
Во первых, постоянно загруженный ЛабВью, и программа захвата видео сьедали слишком много памяти. Во вторых, кто-то из них активно тек памятью, памяти становилось все меньше и меньше, пока компьютер не подвисал. Вообще, в виндовсе самом полно утечек, но они, конечно, не успели бы вешать машину так часто.
К тому времени, как я взялся за дело, было также решено наладить сеть с городом, чтобы не ехать каждый раз в обсерваторию.
Телефона рабочего там тоже не было, обсерватория с коммунистических времен заброшена, хорошо хоть электричество есть.
Вот ребята еще провели 200-300 метров utp из под земли наверх, к другому компьютеру, а к нему задумали подключить gprs модем 🙂
Для меня сразу стало очевидно, что таск на компьютере с веб камерой решается крутящимся маленьким консольным скриптиком, а сам компьютер можно впоследсвии быть заменить на маленькую встраиваемую плату на основе arm или 32-битного атмела.
Скриптик мог иметь вид типа
while (true)
{
getsnapshot()
./process » data.txt
sleep 3s;
}
Обратите внимание, этот скриптик, против ЛабВью, программы видеозахвата с превью и кнопками, экплорер, не говоря уже о графике, виндовс, который сьедает под 100мб озу…
Выяснилось, что getsnapshot легче всего реализуется с помощью консольной утиливы vidcat из пакета w3cam
vidcat -d /dev/video0 -d ppm -o tmp.ppm – с камерой встроенной в мой ноутбук заработало на ура
оставалось написать консольную программу для обработки полученных данных, что много времени не заняло, и разобраться с драйверами.
Как я и опасался, почти все железо не опознавалось стандартным ядром из Debian Etch:
Проблема с сетевыми решилась проще всего – компиляцией новейшего на тот момент ядра – 2.6.26
Вебкамера под линукс не опознавалась (файл устройства /dev/video0 ) не создавался.
Посмотрел, что за камера, lsusb выводит
Bus 005 Device 002: ID 2770:913c NHJ, Ltd Argus DC-1730
Поискав в гугле argus dc-1730, нашел чипсет и следующие строки авторства Theodore Kilgore, с которым, как ни странно, меня уже судьба сводила: я с ним общался, когда помогал добавить поддержку своего Genius Smart 300 в libgphoto2, брал usb логи, компилировал и тестировал экспериментальный код в libgphoto
http://www.qbik.ch/usb/devices/showdev.php?id=2761
—
Yet another camera with an S&Q Technologies controller chip. Seems to work just fine with existing sq905 camlib, in libgphoto2. I will add it in the CVS version. Webcam support might possibly work with the sqcam driver, too, with tweaking.
—
Ага, значит драйвер чипа, хоть и для другой камеры есть!
Ищу драйвер, нахожу, пытаюсь скомпилировать:
cvs -z3 -d:pserver:anonymous@sqcam.cvs.sourceforge.net:/cvsroot/sqcam co -P sqcam26
cd sqcam26
make
конечно облом, не компилится.
Хммм…
Хорошо, смотрю мейкфайл, нахожу такой участок:
—
sq905.o : gamma.h
gamma.h : makegamma
./makegamma
makegamma : makegamma.c
gcc -std=c99 -o makegamma -lm makegamma.c
—
Пробую
# gcc -std=c99 -o makegamma -lm makegamma.c
запускаю полученную программу
# ./makegamma
и она создает gamma.h
Теперь вновь
make
и вновь облом – интерфейсы ядра успели сильно измениться, надо хакать драйвер
Хорошо, он опен соурс… поди заставь работать какой-нить закрытый win95 драйвер в висте…
Полный список изменений сам не помню, а скачать версию драйвера, которая работает с камерой Argus DC-1730 и компилится с ядром 2.6.26 можно тута.
Итак, драйвер скомпилился!
modprobe sqcam
ls -al /dev/vi…
Жму tab, tab, tab…
Опять облом, устройство не создается…
Я уже чуть было не забил на это дело, отошел от компьютера, покрутился…
и тут дошло, что вероятно драйвер просто не определил камеру так как не знает ее usb vendor и product id’s!
Осталось только поменять:
/*Define these values to match your device */
#define USB_SQCAM_VENDOR_ID 0x2770
#define USB_SQCAM_PRODUCT_ID 0x9120
product id на
#define USB_SQCAM_PRODUCT_ID 0x913c
rmmod sqcam
modprobe sqcam
УРRRRRRRRRRRRRRRRRаааааа – работает 🙂
vidcat -d /dev/video0 -f ppm -o a.ppm
Снимок благополучно сохраняется 😉
Оставалась проблема с gprs модемом siemens mc35i
Он в упор не опознавался, поискав в инете я выяснил, что модуль cp2101
(Silicon Labs CP2101/CP2102 RS232 serial adaptor driver)
должен создать устройство /dev/ttyUSB0
и нашел массу вопросов в форумах о том, что несмотря на то, что он должен, устройство все-таки не создается
Разумеется, после сходной возни с вебкамой я просмотрел исходники cp2101.c, недолго думая добавил usb id’s модема, и он разумеется определился!
Я даже позаботился о людях тщетно спрашивающих в форуме решение, и помог им
—
cd /usr/src/linux/drivers/usb/serial
nano cp2101.c find there a place with usb product and vendor id’s and add string with your device numbers
{USB_DEVICE(0x10c4, 0x8341)}, /* siemens mc35pu gprs modem*/
Then recompile the kernel and reboot. Find new/dev/ttyUSB0 file
—
Проблемы с железом, однако не прекратились…
Мало ли, что драйвера есть…
Я не говорю о том, что свет там регулярно вырубался, а упс-а не было… Нет, я расскажу другую историю –
про подвисания того самого gprs модема Siemens mc35i
Короче, модем подвисал почти каждый раз после дисконнекта. И единственный способ заставить его работать вновь – это обесточить, вытащить usb шнур, и пихнуть обратно.
– Ну и как я ему скажу, чтобы он шнур вытащил? – вопрошаю я окружающих, ждущих решения серьезных дядек
И тут кто-то, кажется Овик (art_green{.lj-user} ) догадался, как это сделать
– Норик, ты можешь на ком порт сигнал подать, ведь можешь правда? А я соберу схему, как ты подашь сигнал, модем обесточится.
– Нэт праблэм, Дарагой! – гаварю 🙂
Короче, ребята собрали схему (спорили на транзисторе или на реле ее делать), подключили один вывод от модемовского шнура к ком порту, а я добавил в скрипт подключения и отключения от инета
cat /dev/urandom > /dev/ttyS0
на некоторое время, дабы модем перегружать.
А далее уже все было хорошо… Хорошо, если не вспоминать о том, что материнка компьютера в шахте была влажной от сырости, пока он не сдох, если не вспоминать о перебоях с питанием, со проблемной связью из-за Виваселл, если всего этого не вспоминать, шалость, вроде удалась! 🙂
Мне уже доводилось писать о молоканке – уборщице, активно подозреваемой в работе на спец службы 🙂
Итак, как-то раз, мой коллега админ, тоже честно отслуживший в рядах вооруженных сил Республики Армения, замучавшись ностальгией по армейским суботтам предлагает на уикенде устроить пхд.
Я соглашаюсь, и придя на работу в суботту мы начинаем искать пылесос.
Ара (так звали коллегу) точно знал, что он есть, и у всех интересовался, где его найти:
– ո՞վ ա փոշեծծիչը ադմինություն անում։ (кто админит пылесос?)
Выяснилось, что админит его уборщица Лена. Найдя Лену, и попросив разрешения воспользоваться ее орудием труда, Ара задорно произнес:
– փոշեծծե՞նք (непереводимый армянский фольклор) – и принялся за работу.
Потом появился шеф, и поставил нас в известность, что ему срочно нужен интернет.
Мы резонно возразили, что в суботту у него нерабочий день, и нефиг траффик расходовать почем зря.
Шеф напомнил, что у нас тоже нерабочий день, а мы посоветовали ему это вспомнить перед тем, как в следующий раз звать по уикендам. Он возразил, что “предупреждать надо” о майнтейнансе мейлами, и не наше дело, когда ему работать, а когда нет, еще напомнил, что это мы вымолили у него анлим, и очень постарался рассердиться. Мы были неумолимы. Наконец, шеф напомнил, что он все-таки шеф. Против этого аргумента мы не нашлись что возразить, пришлось нехотя приостановить пхд, со словами, что вот вечно шефы работать не дают.
Когда последий сервер был собран, и мне осталось лишь подключить utp кабель, выяснилось, что если даже подвинуть сервер, и свитч, насколько это позволяют другие кабеля, все равно не хватает одного-двух сантиметров. 🙂
Это так напоминало эпизод из “Назад в будущее”, когда перед грозой Доку не хватает пары сантиметров, чтобы подключить провода, предназначенные для того, чтобы провести энергию молнии в машину времени Марти! 🙂
Вообщем, не то пришлось набивать новый кабель, не то откопали один подлиннее 🙂
А уборщица Лена к нам как-то зашла с просьбой. Объяснила, что она учавствует в конкурсе – “Краса России”, кажется называется. И попросила сотрудников офиса проголосовать за нее. Да вот беда, кто-то один проголосовал, а другие не могут, так как есть ограничение на количество голосов с одного ип адреса: понятное дело, в офисе NAT, и все выходят в инет через один реальный ип.
Ара пообещал подумать, что можно сделать, я подумал ցրեց (непереводимо), и занялся своими
текущими админскими делами (наверное, почитыванием ЛОРа).
Через некоторое время Ара спросил
– Նոր, կգրե՞ս ինձ ծրագիր որ http request անի։ (Нор, напишешь программу, которая http request делает?)
– Կգրեմ։ Իսկ curl-ը չի անու՞մ։ (Напишу, а curl не прокатит?)
Ара хлоплнул себя по лбу, и вновь сосредоточился.
А я не сообразил, зачем ему это. Так вот, оказывается, в его голове созрел коварный план 🙂
Он составил список росийских анонимных прокси серверов, написал скрипт, который голосует за нашу уборщицу
и запустил его на ночь перед уходом домой.
На утро, Лена стала второй – у нее прибавилось более двухсот голосов.
Она была поражена, и зашла к нам поделиться радостью. Ара скромно признался, что это его рук дело. И поинтересовался заодно, каков будет приз. Лена потупила глаза, и объяснила, что главный приз – поездка в Париж, но на жителей стран СНГ, не россиян, он не распространяется.
Ара расстроился, и перестал накручивать Лену. А мы стали замечать, что и другие девочки на этом сайте, вовсе не самые обаятельные, время от времени резко поднимаются в списке.
“Это те, у кого друзья хакеры” – негодовал Ара. “Это же просто война хакеров, а не голосование. Все, не верю я в интернет голосования” – обломанно заявил он, и во что-то углубился. Видимо, в свои текущие админские дела – чтение ЛОРа.
взято у old_dilettante{.lj-user}
—
Вот такой текст запостил Давид Толпин в список рассылки Brain Users Group{.snap_shots}:
мне пришли откровения про лопаты и языки программирования.
Haskell и Схема – это сферические лопаты в вакууме. Они внутренне совершенны и
стройны, но ими довольно трудно копать. Разве что вакуум.
Common Lisp – это лопата, с кривоватой ручкой и слегка ржавым ножом, но
пригодная для копания. Испытываешь легкую досаду от неуклюжестей, но работаешь.
C++ – это такой предмет, на рукояти с одной стороны – лопата, с другой – грабли.
Можно делать все, что угодно, но либо отрезаешь себе что-нибудь лопатой, или
протыкаешь граблями.
Python – это пластмассовая лопата. Очень красивая и удобная, но копать ей можно
что-то мягкое и легкое; иначе не выдерживает и ломается.
Java – это лопата с прорезями, или грабли с широкими зубьями. При помощи нее
можно как плохо копать, так и плохо грести.
Perl – это не лопата. Это мотыга. Можно очень хорошо копать, если очень хорошо
умеешь, иначе ничего не выходит.
C – это лопата без ручки. Либо трахаешься по локоть в грязи, либо приделываешь к
ней ручку, после чего получается просто самодельный лисп.
—
Добавлю от себя, когда меня спрашивают про Оберон, я часто говорю: Это как латинский алфавит, когда из букв нужно составлять слова, против китайских иероглифов (c++), где на каждое слово предусмотрен отдельный знак.
это я о лумах
որովհետեւ քիչ է օտար ափերում գրված ծրագրային ապահովում է, մի հատ էլ նորմալ լոկալիզացված չէ։
if (a=b) {
……….
}
Нет, не сравнение! Присваивание! И вот эту ошибку не могли заметить в течение двух недель, в одной фирме, где я работал 🙂
Потому, что немудрено ошибиться, и поставить на один знак равенства меньше.
Конечно, можно сказать, что нормальные люди так не пишут.
Но ведь пишут же!
Я это к чему? К тому, что такой синтакс, унаследованный в массе языков, часто оказывает медвежью услугу.
И сколько народа в мире так ошибалось? И как долго они искали свои баги? А все потому, что кто-то так сдизайнил язык.
В одной ныне прикрытой фирме работал программер, который очень любил ц++. И очень любил ООП.
И все писал классами. И свое текущее задание написал так, как ему нравилось: много классов, хороших и нужных.
Пришел к нему как-то проект манагер, и попросил показать работу за месяц. Проект манагер славился умом, и все его уважали. А проект, на который он пришел посмотреть, в ВС открывался несколько минут: классы, классы, классы…
Тогда проект манагер сделал то, что от него никто не ожидал. Нет, он не уволил программера.
Он удалил всю его работу, удерживая клавишу шифт 🙂 И наказал ему писать все заново, чтобы неповадно было
🙂
Полку моих клосед-соурс программ прибыло – (барабанная дробь) ие. Да, правда. А я сошел с ума… 🙂
А все дело в том, что я где-то заметил упоминание о сайте mp3.musichall.am, который, как мне казалось, давно не работал.
И в душе моей закралось сомнение. Оказавшись на днях около компьютера с виндовс, я не найдя почему-то шортката к эксплореру, запустил его как iexplore, зашел на musichall и (о чудо!) скачал мп3 Мокац Мирзы в исполнении самого Комитаса.
Отсюда мораль – хочешь юзать mp3.musichall.am – имей explorer. А мне казалось, что он не работает с тех самых пор, как я распрощался с виндовс, ие, и всем таким.
Раньше у меня из закрытых программ стояла лишь опера. Скайп запускается от фейк юзера и то очень редко. Адобе не жалую.
Иногда ставил фотошоп под вайн.
А теперь вот если хочешь армянские мп3 – учись юзать и ставить эксплорер. Нашел ies4linux, скрипт, который разные ие ставит.
Зато логотип у проекта классный (хоть и скрипт глючный) в виде иконки ие перевернутой и поместившейся в бокале вина 🙂
каков остаток от деления -1 на 3, то есть -1%3, или -1 MOD 3
upd:
правильные ответы : -1 и 2
2 – ответ математика
– 1 – ответ программиста, также ответ компьютера.
Как я сам об этом узнал: