մէկ էլ կրկին ու կրկին,
էն օրը @{https://xn–69aa8bzb.xn–y9a3aq/users/antranigv}֊ն իր ելոյթն ա ուղարկել բարքեմփի՝ իսկ էնտեղ վերնագրերը անգլերէն են, իսկ նիւթը հայերէն։
երէկ էլ մէկն ասաց ինձ՝ ալգորիթմ էի փնտրում, միայն մի վիդեօ եմ գտել իւթիւբում, վերնագիրն անգլերէն էր, պարզուեց՝ հնդիկ ա ու բենգալերէն ա պատմում։
ու վերջապէս՝ դուք, որ պիտակում էք տեքստերը անգլերէն՝ հասկանո՞ւմ էք որ էս մարդկանց սպամ էք անում։
ես նոյնիսկ համակարգչի թրէյդմարքն եմ հայերէն գրում՝ ու ոչ հայրենասիրութիւնից դրդուած՝ որ չտեսնեն մարդիկ անիմաստ։
#անգլերէն #պիտակ #կուլտուրա #սպամ #հայերէն #բարքեմփ #անկապ
ես տեղափոխուում եմ, այս տանը գրեթէ տաս տարի ապրել եմ։ երէկ լիքը բան եմ թափել, ու գտայ սա, ու բնականաբար պահեցի։ առաջին բարքեմփի պանակ։ ու նոթատետրեր։
#2009 #բարքեմփ #barcampevn09 #barcampevn
#բարքեմփ #barcampevn18
ուզում էի սենց գրառում անել բարքեմփի մասին բայց խառն էի՝ բարքեմփն այն տեղն ա, ուր կարող էք իմանալ, ով ա սրիկայ։ օրինակ, եթէ նա մօտենում ա աղջկան, ու ասում ա, թէ դու ստեղ ի՞նչ գործ ունես, չէ՞ որ տտ֊ից չես հասկանում, ուրեմն նա կամ դեբիլ ա, ու չգիտի որ էդ զուտ թունդ տտ իւենթ չի, կամ սրիկայ ա, ով ուզում ա իր հաշուին ուրիշին նուաստացնի։ եթէ հասել ա բարքեմփ գուցէ դեբիլ չի, ապա երեւի սրիկայ ա։ #բարքեմփ #barcampevn17 — այս պիտակը ճիշտ ա։
մարդիկ, ես խառն եմ լինում էս օրերը, չեմ շփւում, բայց եկէք բարքեմփ բոլորդ։ էդ միայն տտ չի, ու ես իսկապէս շատ գնահատում եմ էս իւենթը։ լիքը հետաքրքիր բան կայ պարզապէս հետաքրքրասէր մարդկանց համար։
#barcampevn18 #barcamp #բարքեմփ
ինտերնետի արագութիւնը մանուկեան դահլիճում՝ pupylike֊ի համար քաշում էի վերջին էյբլթոնը, զի նա մեր դիջէյներից մէկն ա։ ու չէ ուինդոուսն իմը չի։ էդ կարգչով նոյնիսկ չկարողացայ փոստել, հազիւ էի գործ անում։
#barcampevn18 #բարքեմփ #արագութիւն
իթ սպոնսորդ թըքերը մեծ մասը ձանձրալի ա, ու իթ ես գիտեմ պատճառը՝ որովհետեւ իրենք՝ այո, լաւ մասնագէտներ են, բայց մարդիկ են, ով էդ ընկերութիւններում աշխատում են, ու շատ կրեատիւ չեն, ու շատ լաւ չեն թըլք անելու առումով, շատ գրաւիչ չեն, շատ շոումեն չեն, ու նաեւ շատ չեն վառուել ցանկութեամբ պատմելու, կիսուելու, այլ իրենց ասել են՝ գնա սրանից խօսք պատրաստիր։
ու տենց։
#բարքեմփ
#աչաջուր #բարքեմփ
բա բա տեսէք https://www.youtube.com/watch?v=p9IB4IJrKDk&feature=youtu.be&t=6270 #barcampevn17 #barcampam #բարքեմփ
յունիս 2012։
ուրեմն էս տարուայ բարքեմփ կազմակերպելու ընթացքում @{անկապ; ach94er@spyurk.am}֊ն ու @{Harut Martirosyan; inteloid@spyurk.am}֊ը մտնում են մի դիզայն անող ընկերութիւն, խօսում են, ընթացքում աչը կոնսոլից վայֆայ ա կպնում, էկրանի բրայթնեսն ա xbacklite -s ֊ով բարձրացնում իջեցնում, ու էդ դիզայն ընկերութեան տնօրէնը տենց նայում էր էդ ամէնին։ յետոյ, որ դուրս էին գալիս, այնտեղ մեծ ծանր դուռ էր, ու աչը ինչ֊որ չէր կարողանում բացել, ու էդ տղան մօտեցաւ, քաշեց, կարծես այլ կողմ քաշեց, ասաց՝
— էդ սաղ լինուքսից ա։
ու տենց։
իմացէք, ուզում եմ ասել, ինչից ա։
#պատմութիւն #լինուքս #բարքեմփ #barcampevn #barcampevn17 #երեւան
վաչագանը էնէլփի֊ի մասին՝ https://www.youtube.com/watch?v=g58tqF9YkN4 կէսից եմ նկարել, յոլլայով, ֆֆմպեգ֊ով պտտել ու ձայնը բարձրացրել։ չգիտեմ ինչ կայ դա է։ #բարքեմփ #barcampevn17 #barcampevn
Էնդրիւ Ռովաթն ասում է՝ ուսուցիչս ասել է՝ երեք տիպի լուսանկարիչ կը հանդիպես կեանքում՝ — ով հարցնում է՝ քենոն թէ նիկոն — ով հարցնում է՝ մամիյա թէ հասելբլադ —ով հարցնում է շտատիւներից։
#բարքեմփ #ֆոտո
— բարքեմփից բարքեմփ ենք հանդիպում։ — դա դեռ լաւ է, մարդիկ կան ում թաղումից թաղում եմ հանդիպում։
#բարքեմփ #զրոյց
Այս ռեդհաիի տղան շատ յայտնի է, փաստօրէն ռեդհատի դէմքն է, ու ես լրիւ կարող եմ ինձ զգալ Լարիսա Իւանովնա, ով Իշտոյեան է ամէն օր տեսնում։ #միմինո #բարքեմփ
@{աչ ; ach94er@spyurk.am}֊ի հետ։
#աչաջուր #բարքեմփ #հարցազրոյց #նկար #barcampevn #barcampevn17
բարքեմփ երեւան 2016֊ի բացումից՝
ու տենց
փաստօրէն, Լէ Կորբուզյէ֊ն օգտագործել է կարմիր, կապոյտ, դեղին գոյների յաջորդականութիւնները։ ու իր մօտ ի տարբերութիւն մեր դրօշի կարծես նայւում է։
կարծես իր մօտ էլ են յաջորդում՝ կապոյտ պատին հետեւում է կարմիր պատը, բայց դրանց արանքում պատշգամբ է, իսկ եթէ երեւայ՝ առաստաղին դեղին շերտ։ բացի դրանից, իր մօտ գոյները մեղմ են, փափուկ։
ի դէպ, ուշադրութիւն դարձրե՞լ էք, Վահան Բալասանեանը այս տարուայ բարքեմփի լոգո֊ի վրայ կարմիր կապոյտ նարնջագոյն է օգտագործել այնպէս, որ կարմիրն ու կապոյտը իրար կողք չլինեն։ ։Պ
#նախագծում #ճարտարապետութիւն #ճաշակ #գոյներ #դրօշ #բարքեմփ #դիզայն #շէնք
բարքեմփ գիւմրու «ռասսիլկան» բոլորդ ստացել էք չէ՞։ իմ հասկանալով ասացին, եթէ ուզում էք ներկայացում անել, արէք հանրամատչելի բան, ասենք ինչպէս ֆեյսբուքում վիրուսներ չկպցնել անվտանգութեան մասին։
#բարքեմփ #գիւմրի
մոբայլ ափի սեքսի դիզայն #barcampevn15 #բարքեմփ #վահան_բալասանեան
վօկի պէս նախագծեր հայաստանում ցուցադրելը ոնց որ երբ արուեստի դպրոցի ուսանողը բերում է տուն իր կտաւը, ցոյց է տալիս։ իսկ տնեցիները նայում են այդ նկարին, նայում, ու ոչ այնքան հասկանում են ինչով է իրենց զաւակը զբաղուած եւ ինչու։ ասենք հարեւան Գուգոն, ով վերնիսաժում է վաճառում, հասկանալի գործ է անում։ իսկ սա ի՞նչ է, որ բերել է ցոյց է տալիս։
երբ այսօր հարցրին բարքեմփի պոտենցիալ շուեյցարական հիւրի մասին ու ես կարճ բացատրեցի ինչի մասին է նա, Հարութն ասաց՝ «աութ օֆ թիզ փլանեթ»։
եւ իսկապէս։
այսօր էլ մէկն ուղարկել էր քոմփիւթեր սայնս ֆիքշն վեց գործերի մասին գրառումը։ այսինքն, ֆանտաստիկա է այս ամէնը։ ինչպէս այլմոլորակայինները եւ ուրուականները։ ու վիշապները։
#օբերոն #վօկ #նախագիծ #տուն #արուեստ #հայաստան #մոլորակից_դուրս #ֆանտաստիկա #բարքեմփ #վիշապ #իսկապէս
այն պահը, երբ հասկանում ես, որ բանավէճ չի լինելու։ ։Ճ
#barcampevn15 #barcampevn2015 #barcampevn #բարքեմփ #2015 #երեւան #դիզայն #վահան_բալասանեան #աչաջուր
— ձեզ մօտ այսօր օֆիշլ միթափ է՞։
— մեզ մօտ օֆիշլ բան չկայ։
#զրոյց #բարքեմփ #ուտենց
սա էլ բարքեմփ արցախի մասին, անց են կացնելու Ծմակահող գիւղում, աղջիկներին տրամադրւում է դպրոցի շէնքը, տղաններին՝ վրաններ։
աղջիկներին դիսկրիմինացնում են։ ։Ճ
#barcampartsakh14 #barcampartsakh2014 #barcampartsakh #ծմակահող #արցախ #բարքեմփ
իսկ դու գրանցուե՞լ ես բարքեմփ արցախ
#բարքեմփ #արցախ
կարծես թէ սա է լինելու այս տարւա բարքեմփի լոգոն։
Մենք միշտ էլ ուզում էինք որ այն չլինի գլոբալիստական, որ երեւա, Երեւանի բարքեմփն է, ոչ թէ ասենք Տւերի կամ Գիւտերսլոյի։ Աւաղ, յաճախ «հայկականը» փորձում են շեշտել օգտագործելով նուռ/ծիրան/մոլիբդեն/կաուչուկ, բայց դա ազգագրական է, ոչ ազգային։ Իսկ Զւարթնոցը եւ ազգային ճարտարապետութեան միջազգային կարեւորութեան նմուշ է, եւ տեքնո է, եւ ֆուտուրիստիկ է, արդի է եւ ինքը հենց EVN օդանաւակայանն է, EVN֊ն է։
#barcamp #yerevan #zvartnots #airport #logo #design #2014 #բարքեմփ #երեւան #զվարթնոց #զուարթնոց #զւարթնոց #դիզայն #օդանավակայան #օդանաւակայան #EVN #barcampevn14 #barcampevn2014 ###############
կարծես թէ սա է լինելու այս տարւա բարքեմփի լոգոն։
Մենք միշտ էլ ուզում էինք որ այն չլինի գլոբալիստական, որ երեւա, Երեւանի բարքեմփն է, ոչ թէ ասենք Տւերի կամ Գիւտերսլո֊ի։ Աւաղ, յաճախ «հայկականը» փորձում են շեշտել օգտագործելով նուռ/ծիրան/մոլիբդեն/կաուչուկ, բայց դա ազգագրական է, ոչ ազգային։ Իսկ Զւարթնոցը եւ ազգային ճարտարապետութեան միջազգային կարեւորութեան նմուշ է, եւ տեխնո է, եւ ֆուտուրիստիկ է, արդի է եւ ինքը հենց EVN օդանաւակայանն է, EVN֊ն է։
#barcamp #yerevan #zvartnots #airport #logo #design #2014 #բարքեմփ #երեւան #զվարթնոց #զուարթնոց #զւարթնոց #դիզայն #օդանավակայան #օդանաւակայան #EVN #barcampevn14 #barcampevn2014 ###############
ազատ Արցախից, անցնելով Վանքով, Գանձասարով, Դրմբոնով, շրջելով Սարսանգի ջրամբարի մոտ, ու հետո Վայկունիքում Տեր֊տեր գետի երկայնքով, Վարդենիսով, Սեւանով, ու տներով։ (:
with @{ջրային վիշապ [դուստր աժդահակի] ; tanamasi@spyurk.am} @{ծույլ վիշապաքաղ ; lubekar@spyurk.am} @{imandes (իմանդէս) ; imandes@spyurk.am} @{Cat Кот Чеширский Cheshire ; coder@spyurk.am} from free Artsakh with love, via Vank, Gandzasar, Drmbon, passing by Sarsang reservoir, going along Ter-ter river, then to Vardenis, and home, Yerevan.
#n900 #mappero #Shoushi #Artsakh #Nagorno-Karabakh #barcamp #BarcampArtsakh13 #freedom #Vank #Ganzasar #Drmbon #Sarsang-reseroir #Ter-ter #Vardenis #Yerevan #Արցախ #Շուշի #բարքեմփ #ազատություն #ուղի #ուղեւորություն #քարտեզ #Հայաստան #Վանք #Գանձասնր #Դրմբոն #Վարդենիս #Երեւան #Տեր֊տեր #Վայկունիք
http://www.artsakhtoday.com/?page_id=2987
#Արցախ #Շուշի #բարքեմփ #2013 #չկոնֆերանս #barcamp #artsakh #nagorno-karabakh #unconference #shushi
Դիսքլեյմեր․
խնդրում եմ չնեղանալ եւ չլայնանալ, առավել եւս նրանց ով սրտին մոտիկ է ընդունում երբ իր քաղաքի, ցեղի մասին ոչ շատ հաճելի բաներ են գրում։ ավելի լավ է չկարդաք, ես պատասխանատու չեմ ձեր նյարդերի ու զգացմունքների համար, դրանք կոնտրոլ չեմ անում։ ու բորբոքվելուց առաջ գնացեք տեսեք Երեւանի բարքեմփի մասին ինչեր եմ գրել, գուցե սառեք։
սովորական փոստ լիներ չէի գրի, ինձ արդեն գիտեն, պատահական մարդիկ չեն մտնում, զգուշացնել պետք չէ, բայց բարքեմփի փոստին կարող է ավելի շատ մարդ արձագանքի։
Ու ամենակարեւորը ֊ ես չեմ կարծում որ մարդու խելացի կամ անխելք, զարգացած կամ չզարգացած լինելը պայմանավորված է նրանով, որտեղ է նա ապրում։ Ու ապա տեղանքը իմ կարծիքով ոչ միայն էական չէ, այլեւ չի կարող արդարացում լինել։
Այս փոստի նկարները հիմնականում հեռախոսով արված լուսանկարներ են, ու ավելի ինֆորմատիվ, ինձ ավելի դուր եկած նկարներով հետո կկիսվեմ։
Ճանապարհ
հիմնականում արագ քշել էր լինում, մի երկու երեք ինվերտ արած պառկած ոստիկաններ կային ճանապարհին։
ինչպես միշտ, քաղաք մտնելուց ժամանակի զգալի մասը գնաց ճիշտ խաչմերուկը բաց թողնելու պատճառով ուղին գտնելու վրա։ դա հիմնականում շատ զվարճալի ու հավես է անցնում, քանի որ մտնում ես այնպիսի տեղեր, ուր չէիր նախատեսում մտնել, ու տեսնում ես լիքը բան, ինչ հետաքրքիր է, բայց եթե չմոլորվեիր, չէիր տեսնի։
ասեմ նաեւ, որ Պուշկինի փողոցը, ինչ Թբիլիսիյում, ինչ Գյումրիյում ֊ էտը սուձբա է, ես որ քաղաք մտնում եմ, պարտադիր ընկնում եմ Պուշկինի փողոց ֊ անկախ նրանից պետք է թե չէ։ Ու այն ահավոր վիճակում է, փաստորեն, ու առհասարակ Գյումրիյում լիքը ճանապարհներ կան, որ այդպիսի վատ վիճակում են, որ չես պատկերացնի որ քաղաքում, ու քաղաքի կենտրոնում կարող է լինել, ու առանց ամենագնացի շատ բարդ է անցնել։
Բաց թողած լուսանկար ֊ երեք դեղին շուն, ահավոր նման, երեւի եղբայրներ, սեւ շենքերով անկյան վրա։ Պուշկինի կողմերը։
Չեմ ուզում համեմատել Գյումրին այլ քաղաքների հետ։ Չեմ ուզում բայց անկեղծ չի լինի որ չասեմ, որ Վանաձորը, ուր ես հետո մտա Թիֆլիսի ճանապարհին, անհամեմատ ավելի յուզեր ֆրենդլի քաղաք է ինձ թվում։ Ու դա, ենթադրում եմ նրանից է, որ այն ժամանակակից է ավելի, ու սոցիալիստական մտածելակերպով նախագծված։
Ամեն դեպքում, անցնեմ բարքեմփին։
Բացում ֊ անիմաստ։
Տեխնոպարկի շենք մտնելու իմաստը առհասարակ չհասկացա։
Կասայի շենքը ահագին լավն էր, լրիվ բարքեմփական։
Հետաքրքիր է որ ինձ փաստացի չգրանցեցին։ Այսինքն ես գրանցվել եմ մականունով, ոչ իմ իսկական անունով, իսկ իմ մականունը ցուցակների մեջ չկար։ Իսկ ո՞վ է ձեզ ասել որ անձնագրումս գրված չէ հենց այն ինչ ես լրացրել եմ օնլայն։ Թե՞ անձնագիրս էլ պետք է ցույց տայի։
Դա այն լրջության մասին է, որը բնավ համատեղելի չէ քեմփ, ու բար բառերի հետ։ Այն գեղցիական լրջության, որ Հայաստանում ամեն քայլափոխին է, ու ես այս թեման փակում եմ ավելի պինդ արտահայտություններ չօգտագործելու նպատակով։
Պարզվեց, Ոզնիին էլ չէին գրանցել։ Նա էլ էր մականունով։
Այսպես, Գյումրեցիների թեթեւ ձեռքով ես ու Ոզնին հայտնվեցինք մեկ ակումբում ֊ փաստ, որը անհնար է չնշել։
Բոլորը հիասթափվել էին որ Գյումրեցի բարքեմփին գրեթե չկային լոկալ մարդիկ։
Ասում էին, Երեւանի բարքեմփը հյուրախաղերի է եկել Գյումրի։
Մասնավորապես այդ պատճառով ես աշխատում էի Գյումրիի հեղինակների ներկայացումներին լինել։
Ինձ դուր է գալիս, երբ օգտագործում են տեքնոլոգիաները։
Ինձ դուր էր գալիս տասնքանի տարի առաջ, երբ անկապ անճաշակ տղաներ անկապ անճաշակ հարսանիքները նկարում ու հավաքում էին թվային ձեւով։ Իրենց անկապ անճաշակ «ստուդիաներում» ու ես հանդուրժող, ու նույնիսկ, որոշ չափով, հիացմունքով եմ վերաբերվել իրենց վիզիտկաներին՝ ոչ ուղիղ, ալիքավոր ոսկեզօծ ծայրերով։
Այդ պատճառով զարմանալի չէ, որ ես գնացի «զարդերի երեք դ նախագծում» ներկայացմանը։ Ես գիտեք, ոնց եմ գլամուրին վերաբերվում, ու համարում եմ, որ սիրունն այն է, երբ ֆորման հետեւում է ֆունկցիային։
Քանի որ զարդերը, մասնավորապես մատանիները իրենց մեջ ֆունկցիա չեն կրում, իրենց ֆորման էլ ինձ միանշանակ անհետաքրքիր է։
Ինչն էր ինձ հետաքրքիր ֊ դա տեքնոլոգիան, ու ինչպես են այն օգտագործում։
Հավես էր որ նրանք գտել են զարդեր, մատանիներ եւ այլ անկապ բաներ նախագծելու թվային գործիքներ ֊ ու փաստացի սովորում են ռեվերս ինջիներ անել այլ, ինտերնետում գտած զարդերը։ Ստանում են զարդի նախագիծը, տպում են այն երեք դ պրինտերով, ստացվում է բավական կարծր իր, որից կարելի է հանել ֆորմաներ, ու դրանց մեջ լցնել ասենք, ոսկի։
Չեմ կարող չասել, որ հպարտությամբ շեշտվում էր, «տեքնոպարկի շնորհիվ» ու «մեր պոլիտեխնիկի լաբորատորիայում»։
Հիմա ո՞նց չասել որ դա պետք է արվեր ասենք ոսկերչական տեխնիկումի լաբում, ու բնավ ոչ պոլիտեխնիկում։
Հպարտությունը, «փրայդը», առհասարակ զարմանալի բան է։ Ով ասես ինչ ասես չի գտնում հպարտանալու համար ֊ ով նախնիներով, ով նրանով ում հետ է քնում, ով էլ նրանով որ պոլիտեխնիկում ոսկերչությամբ են զբաղվում։
Բայց դե լավ, մենք քիչ ենք, բայց մեզ հայ են ասում, լավ, հասկացանք։
Եւս հայրենասիրության մասին։
Ցիսկո֊ի ու ցանցերի մասին ներկայացման ավարտին շեշտվում է՝ Հայաստանում հինգ հոգի կա, որ այս ամենի մեջ գլուխ է հանում, իրենցից չորսը Գյումրեցի են։
Էլ չեմ ասում, թե ինչ հպարտանալու բան է։ Ասացի, լոքեյշնով զարգացում չի պայմանավորվում, ոչ էլ տեղանքը չզարգացած լինելու արդարացում է։
Բայց դա մի կողմ։
Թվեմ մի քանի մտածողության օրինակ։
֊ մենք վատն ենք, մենք ոչ մի բան չենք կարող
֊ մենք վերջն ենք, իհարկե կկարողանանք
֊ մենք վերջը չենք, սակայն կկարողանանք
Փաստորեն, երկրորդին է համապատասխանում ֊ որը, իհարկե ավելի լավն է, քան առաջինը նկատի ունենալով որ եթե ոչ մի բան չանես, ոչ մի բան էլ չես անի։
Այսպես ասած։ Բայց կարծում եմ ավելի լավ կանես, եթե ընդունես որ վերջը չես։ Քանի որ այդ վերջը աչքերը փակում է, այնքան ես հիացած լինում քեզնով ու քո գործով, որ չգիտես ինչ չգիտես ու մտածում ես որ ամեն ինչ գիտես։
Իսկ ինչ որ բան իմանալու համար մասնավորապես պետք է իմանալ թե ինչը չգիտես։
Ես ցավոք հենց սկզբից ներկա չէի, որովհետեւ այլ հարցեր էլ առաջացան ֊ արդյո՞ք ցիսկոն միակ ընկերությունն է որ նման հարդ ու սոֆթ է արտադրում, ու առհասարակ իմաստ կա՞ կպնելու մեկ ընկերության բնավ ոչ էժան հարդին։
Քանի որ ցանցային ինժեները ու ցիսկո ընկերությունը մի տեսակ մեկ չեն։
Լրջկված ֆեյբուքցիներ ֊ աղջկա ֆբ էջ կոմիկսներով։
Երեւանում վեբ կայքեր էին ներկայացնում, այստեղ էլ հասանք՝ ֆբ էջ։
Չեմ եղել, չեմ նայել։
Աղջիկը լավն էր։ Հուսամ կոմիկսները լավն են։ Կամ կարող են ապագայում լավը լինել։ Հարցրի, իսկ կլինի՞ ոչ ֆբ, մի այլ հասանելի տեղ, որ առանց հաշիվ ունենալու լինի նայել։ Էլի հարցնում էին ֊ պատվեր կվերցնի՞ կամ ո՞նց է ուզում զարգացնել։ Ասաց ֊ չէ, ես լուրջ չեմ զբաղվում, հոբի է։
Մի կողմից ողջունելի համեստություն, մյուս կողմից ֊ եթե ինքդ քո գործին լուրջ չվերաբերվես, կարող է լուրջ չդառնա էլ։ Կգնաս կաշխատես սպիտակ որոտնիչոկ ձաձայի վրա փոխարենը լավ կոմիկս նկարես։
Բոլորս էլ կտուժենք դրանից։
Ամենալավ ներկայացումը իմ համար իմանդեսի «վիքիպեդիան ու խորհրդային դավադրությունն» էր։ Բայց ես չեմ կարող այդ մասին գրել, քանի որ դավադրության անդամ եմ ու չեմ կարող տարածել տեղեկատվություն այդ մասին։
Պարզապես ջիջիլ որ չեք եղել։
Դավադրությունը, ի դեպ մարդու չհետաքրքրեց։
Այբի երեխաները ու իրենց կոնվոյնիները իրենցից գոհ բարձր խոսում էին ու խանգարում բոլորին ծանոթանալու դավադրության մանրամասների հետ։
Երբ ընդմիջմանը դուրս եկա քաղաքով պտտվելու, խանութում տելիկ տեսա։
Տելիկով ցույց էին տալիս բարքեմփի մասին նորություններ։ Երվանդն էր խոսում։ Դիկտորը ասում էր որ Գյումրին ֊ Նյու Երեւանն է Հայաստանի ուղեղների կուզնիցան է։ Որ Գյումրեցիները ՏՏ֊ում վերջն են։ Չեմ ասում վերջը չեն, պարզապես եթե վերջն ես էլ ինչի՞ տենց սոց ռեալիստիկ կերպ ինքդ քեզ դուխ տաս։ Այսինքն լրագրողները հաստատ վերջը չեն։
Ընդհանուր առմամբ բարքեմփը կայացավ։
Լավ է որ տեղացիներ կային, լավ է, որ տեղական ներկայացումներ կային։
Ինչպիսին կան։
Լավ է որ միջոցառում էր, որ փաստացի այլ տեղերի մարդկանց հետաքրքիր էր տեղացիներից շատ, դա ապակենտրոնացման մասին է։ Սակայն, երեւի տեղեկատվությունը լավ չի տարածվել, որովհետեւ այդքան մեծ քաղաքում հաստատ հետաքրքրվողներ կլինեին։
Ու այո, մարդիկ գնացին Գյումրի, փող ծախսեցին։ Ես ժապավեն առա։
Քաղաքի մասին։
Պետք է գալ ու նկարել, ու նկարել, ու նկարել։
Հասցրի նկատել մի ահավոր կառույց ուր հին շենքի միայն ֆասադն էր օգտագործվում ու դարձել էր մեծ շենքի մի մաս, ինչպես օրինակ Երեւանում Աբովյանի վրա, Պուշկինի փողոցից մի քիչ ներքեւ։
Քաղաքապետարանի շենքը անճաշակ ու տգեղ է ու Գյումրիի հետ առհասարակ կապ չունի։ Ոչ մի կապ։
Ակամա մտածում ես ո՞րտեղ են կորել այն ճարտարապետները, ով առաջ անում էին հավես նախագծեր։ Կամ եթե կան, ինչի՞ իրենց չեն պատվիրել նոր քաղաքապետարանի շենքը, ի՞նչ իմաստ ուներ այդպիսի անկապ բան կառուցել քաղաքի գլխավոր հրապարակում։
Իսկ դրանից ձախ, մի սպանիչ շենք կա։ Ահավոր լավն է։
Այդ շենքի կողքը կա գրախանութ, ուր ասացին որ այլ գրախանութ քաղաքում չկա։ Իսկ այդ գրախանութում գիրք գրեթե չկար։ Տետր, գրիչ, թուղթ։ Մի երկու բառարան, մի երկու գիրք։
Ո՞նց չհիշեմ Վանաձորի Թումանյան փողոցի գրախանութը։ Ահավոր փոքր, բայց լիքը գրքերով։
Սայաթ֊Նովա փողոցը իմ համար շատ տխուր էր։ Դա այն փողոցն է, որ տանում է ավտոկայան։
Շուն էի նկարում։
Ոստիկանները, մտածելով որ չեմ հասկանում հայերեն, տժժում էին։
Դե արտասահմանցի է չտես, շուն տեսած չկա փողոցային։
Սովորաբար հետո պտտվում եմ ու հայերեն եմ իրենց հետ խոսում, այս անգամ մտածեցի որ այդքան չկան, որ շան տեղ դնեմ։
Ինչ որ կին մոտեցավ, սիգարետ կամ փող ուզեց։ Դե մտածեց արտասահմանցի եմ։
Աստծո անունով մանիպուլյացիա էր անում։
Բնականաբար ուղարկեցի ատծո մոտ, քանզի նեֆիգ։
Գրողի ծողը չուղարկեցի, գրողներին պետք է լավ նայել։
Գյումրիի փողոցներում մեքենաները հին, տշած էին, մարդիկ հարուստ չեն։
«Համեր» տեսա, պարզվեց տեղացի չէ։ Լուսակիրի մոտ կանգնելիս կողքի քսանչորսի մարդկանցից հարցնում էին ոնց որտեղ հասնել։ Երեւի համերի վարորդը, խեղճը, փող չուներ քարտեզով հեռախոսի։ Կամ էլ համեր վարելն ու շքեղ հեռախոսով օգտվել կարողանալն անհամատեղելի են։ Կամ էլ պարզապես սիրում էր շփվել այլ դասակարգերի մարդկանց հետ, ով գիտի։
Որ Գյումրիից դուրս ես գալիս դեպի Վանաձոր, վերջ պեյզաժներ են։ Ու Ջաջուռն է։ Ու Մինասի կարմիր սարերը արեւամուտին։ Ու մտածում ես այստեղ ամեն երկրորդը պետք է նկարիչ լիներ այնքան գեղեցիկ է։
Ի դեպ, Լոռի մարզ մտնելիս նույնիսկ այս կողմից գրված է «դբա լավը»։
Ոչ միայն Ապարանի կողմից, փաստորեն։
Իսկ հակառակ կողմից գիծ քաշած «դբա լավ» է։
Փաստորեն, ամեն կողմից էլ Լոռին դբա լավ է։ (:
ու տենց
#Բարքեմփ #Գյումրի ավտոբուս է գնալու, բարքեմփ․ամ֊ի միջոցներով։ շարժվելու է հանրապետության հրապարակից, ժամը 7.30, այնտեղից հետ է գնալու ժամը հինգին, երեւի յոթից ութը կլինի #Երեւոան ում։
գրանցվել եմ #գյումրի #բարքեմփ #barcampgyumri12 http://gyumri.barcamp.am/գրանցում/
ես մեր բարքեմփի մասին առաջին անգամ չէ որ լավ չեմ գրում։ ոչինչ, մերն է, չեն ասի, նախանձում է։
համ էլ ավելի տեղ կունենամ արցախի այլ բարքեմփի մասին ոչ լավ գրելու։
ես անձամբ սպառված ու դատարկված էի բարքեմփից։
որովհետեւ հետաքրքիր պրեզենտացիաներ չկային։
շատ քիչ էին։ ու այթի֊ին վերաբերվող պրեզենտացիաներ շատ քիչ էին։
դրա տեղը կային մարդկանց ծիծաղեցնելու փորձեր։
ընդամենը ծիծաղեցնելու համար։
գնացինք, ծիծաղեցինք, եկանք։ ի՞նչ եք հիշում։ ծիծաղ։
այո, թեդի ժամանակ էլ են խոսնակները կատակ անում։
դա շատ լավ է, կատակ անելը։ օգնում է խոսքի ժամանակ։
բայց դա օգնում է, դա չէ խոսքի էությունը։
երբ այդ խոսքը դատարկ չէ։
երբ ծիծաղելու մեջ է իմաստը, ապա դա կարգին հաղորդումն է։
դուք ծաղրածու չեք։
մենք էլ կրկես չենք գալիս։
լրացուցիչ հիասթափություն էր այն, որ խոսքերի, ներկայացումների որակը չէր լավացել։
այսինքն եթե առաջին երկու տարին կարելի էր ասել, լավ, նոր են, երիտասարդ են, ապա այդ նույն մարդիկ նույն ձեւ կամ նույնիսկ ավելի վատ ներկայացումներ արեցին։
այսինքն աճ չկար։ անկում կար
ես հուսով եմ բարքեմփ 2012 ավելի լավը կլինի։
որովհետեւ մենք պետք է աճենք։
եթե մենք չենք աճում, ո՞նց ենք ուզում ներկայացողները աճեն։
ու մենք ասելով, ես նկատի ունեմ լսարանը։
կազմակերպիչները միշտ չէ որ կարող են բան անել ներկայացողներին, որովհետեւ վատ պրեզենտացիան կանոններին դեմ չէ։ վատ ներկայացումը ընդամենը վատ ներկայացում է։
լսարանը պետք է ուզի ոչ թե գալ ծիծաղել այլ գալ հետաքրքիր բան իմանալ, ու զրուցել։
որովհետեւ բարքեմփը դա խարույկի շուրջ զրույց է։
ապա պետք է լքի այն սենյակը ուր հետաքրքիր բան չկա։
մարդիկ, մի քիչ հարգեք ձեզ։
այդքան ռեսուրս է ծախսվում բարքեմփի վրա ոչ նրա համար որ դուք գաք անկապ ծիծաղեք կամ ծիծաղեցնեք, գնաք։
ես ուզում եմ բարքեմփից հետո դատարկված չլինել։
ու տենց
Արդեն Բերձորից սկսած փողոցներում կախված էին տոնական դրոշակները։ Ես դեռ չէի հասկացել որ այս դրոշակները նույնպես մի տեսակ ԽՍՀՄ արձագանք են։ Իսկ սա Ստեփանակերտի առաջին իմ լուսանկարած շենքն է։
Դեպի բարքեմփ, առաջին հերթին գրանցվելը եւ մայկա տռուսիկ կասծյում շլվար ստանալը։
ծանոթանում եմ այլ հյուրերի հետ, սոցիալիզանում։
– դու բլոգեր ես՞ – հարցնում են։
Բլոգեր բառը այնքան օտար է հնչում իմ ականջի համար, նույնիսկ ավելի օտար, քան աստրոնավթը։
– մատյան եմ վարում – պատասխանում եմ։
– մասնագիտությունը՞
– ծրագրավորող
– ահ․․․ ծրագրավորող – ու բլոգեր աղջիկները լքում են ինձ փնտրելով ավելի հետաքրքիր, բլոգեր տեսակի մարդկանց (հոմո բլոգիենս)։
Եւ իրոք, ի՞նչ գործ ունեն ծրագրավորողները բարքեմփում պարզ չէ, բայց նրանք նախանձելի հաստատակամությամբ այցելում են նման միջոցառումները։
Տպվածը մի տեսակ սոց ռեալիստական տեսք ունի, բայց ես դեռ չեմ հասկանում որ դա պատահական չէ։
Բարքեմփը կազմակերպում է Արցախյան ՏՏ կենտրոնը։ Ահա եւ նրանց գրասենյակը, ուր հյուրերը ժամանակավոր պահեստավորում են պայուսակներն ու ուսապարկերը։
Ես կրկին դեռ չեմ հասկանում ինչ է կատարվում շուրջս, ու հիանում եմ շենքի ռետրո վիճակով։
Բնական է, որ «Ж» տառը զարմացրեց, վաղուց սենց բան չէի տեսել։ Ընդ որում տղամարդկանց զուգարանի մոտ «Մ» տառ չկար, երեւի համարեցին որ այս դեպքում միայն նշանը բավական է։
ՏՏ կենտրոնը զբաղեցնում է մի սենյակ, ուր կա կլոր սեղան, ու սպասարկիչ՝
Այս _հայ_ատառ _հայ_տարարությունը ներշնչեց վստահություն։ Սեղանի շուրջը հարմարվել էին եկած հյուրերը, ստուգում էին փոստ, գրառումներ անում։
Ես կպա կենտրոնի արագ վայֆային, քաշեցի ռեգիոնի ազատ քարտեզը խելախոսի մեջ, ու արդեն պատրաստ էի զբոսնել Ստեփանակերտով։
Դուրս եմ գալիս շենքից, եւ ահա՝
Սա ի՞նչ է։ Ես դեռ չեմ արտահայտվում «ԼՂՀ անկախության տոնի մասին»։ Պարզապես ո՞ւմ համար է գրված։ Հյուրերի՞։ Այստեղ կա՞ն Ռուսաստանից հյուրեր։ էս ո՞ր եմ ընկել Ո՞րտեղ եմ ես առհասարակ։
Այս եւ այլ հանելուկների պատասխանները կիմանաք մեկ շաբաթ անց, այս ժամին։
Մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Արցախ
Արջեւում Արցախն է
«Սահմանը» անցնելուց հետո կարծես ոչ մի բան չի փոխվում։ Նույն տիպի ցուցանակներ, նույն տիպի սարեր եւ անտառներ, ինչպես Հայաստանի այլ վայրերում։
Արցախի բոլոր ճանապարհներում, սակայն հնարավոր է տեսնել մեծ ցուցանակներ՝ «այս ճանապարհը կառուցվել է բոլոր հայերի աջակցությամբ» կամ «Արգենտինայի հայ համայնքի աջակցությամբ» կամ այսինչ մարդու աջակցությամբ։ Ամենուր երեւում է, որ ողջ հայությունը մասնակից է դարձել Արցախի վերականգմանն եւ զարգացմանը։
Այլ առանձնահատկություն՝ շատ են հուշարձանները, որ չեն թողնում մոռանալ՝ պատերազմը այստեղ էր։ Նման է է Ռուսաստանի ճանապարհներին, ուր մինչ այժմ հանդիպում են երկրորդ համաշխարհային պատերազմի զոհերին նվիրած քանդակներ, խաչեր, լուսանկարներ, ծաղիկներ։
Սրանք էլ նոր արձաններ են ու գտնվում են ճանապարհին՝ Շուշի չհասած։
Սա կարծես Շուշիի այն ժայռն է, որ մնացել էր անպաշտպան, որովհետեւ կովկասյան թուրքերի հրամանատարները վստահ էին՝ այնտեղից անցնելը հայերի համար անհնար է։ Ձորի լուսանկարները Շուշիի կողմից արջեւում են։
Առեղծվածներ, հանելուկներ, հրաշքներ՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Սահմանը
Հրաշքները շարունակվում են։ Ուսերի հետեւից մնում է հարազատ Հայաստանը, առջեւից սփռվում է․․․ կրկին հարազատ Հայաստանը։
– Արտասահմանցիներ կա՞ն – հարցնում են «սահմանապահները»
– Սահմանեք «արտասահմանցիներին»։
Սահմանապահները սահմանեցին արտասահմանցիներին որպես ոչ ՀՀ քաղաքացիներ, եւ ստանալով բացասական պատասխան՝ մեքենայում արտասահմանցիներ չկային, մի տեսակ տխրեցին։
Երեւի այն պատճառով, որ նրանք դեռ հիշում են՝ սահմանը ձեւական է ու հորինվել է միմիայն արտասահմանցիների, մասնավորապես բրիտանացի գիտնականների եւ քաղաքական գործիչների համար։ Այնպես էլ իրենց գործը, սահմանի պես ձեւական է՝ չկա արտասահմանցի, չկա եւ գործ, սակայն կա անպետք լինելու եւ անհեթեթության զգացում։ Բայց երազանքները հակում ունեն կատարվելու, թեկուզ միայն մտքում։ Եւ ահա, այն ինչին չեն հավատում նույնիսկ բրիտանացի գիտնականները իրականություն է դարնում Արցախցիների համար։ Եւ այսպես, արջեւում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն է – առեղծվածային, նույնիսկ հեքիաթային լեռնային թագավորություն։
Այս ոճավոր երիտասարդները անշուշտ գնահատում են իրավիճակի ողջ հումորը, եւ շտապում են լուսանկարվել Հայ-հայկական սահմանում։ Չէ՞ որ գոյություն չունի ռուս-ռուսական, գերմանա-գերմանական(արդեն), կամ ճապոնա-ճապոնական սահման։ Հետո էլ զարմանում ենք, որ բրիտանացի գիտնականները, օրինակ պարոն դե Վաալը երբեմն շփոթվում են։
Այլ հավասար պայմաններում գտնվող այս դրոշները զգալիորեն տարբերվում են։ ՀՀ դրոշը մի տեսակ սփրթնած է։ Սարերի քամին սառն է, եւ կարելի է ենթադրել որ դրոշը մրսել է, կամ այլ հավասար պայմանները իրականում այդքան էլ հավասար չեն։ (Բոլոր դրոշները հավասար են, բայց որոշ դրոշները ավելի հավասար են։)
Չար լեզուները ասում են թե այն ինչ Արցախցուն լավ է, Երեւանցուն մահ է։
Այնուամենայնիվ, այս ճախրուն եռագույները ապացուցում են, որ Հայաստան/Արցախ խաղաղ գոյակցությունը(ինչպես ասում են՝ peaceful co-existence) հնարավոր է։
Բամբասանքներ, առասպելներ, եւ փաստեր՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
– Ահա, հասանք տեղ։
– Ոնց, արդե՞ն։
– Նենց չի որ արդեն, բայց այո, դեռ հասանք, տեղ։
– Հասանք, հասանք, հասանք Տեղ։
Հիրավի խորհրդավոր է Արցախի ճանապարհը։
Պարզվում է, մինչ Արցախ հասնելը, նախ պետք է հասնել Տեղ։
Ինչպես տեսնում եք Տեղը նշված է քարտեզի վրա։ Այս_տեղ_ կա «_Տեղի_ ալրաղաց», եւ այլ _տեղ_արժան վայրեր ուր _տեղի_ են ունենում _տեղ_ական նշանակության իրադարձություններ։
_Տեղ_ում դեռ զարգացած չեն _տեղ_եկատվական _տեղ_նոլոգիաները, որի պատճառով այստեղ չեն անց կացվում բարքեմփներ, եւ այն կորցնում է իր ակտուալությունը այս թեգի տակ։ Իսկ բնակավայրի մասին _տեղ_եկություններ ստանալը հնարավոր է _տեղ_ի _տեղ_եկատվական բյուրոյում կամ _տեղ_ական ինքնակառավարման մարմիններում, օրինակ _տեղ_ապետարանում _տեղ_եանալով։
Առեղծվածներ, հեքիաթներ, քարտեզներ՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Գրանցումը
կազմակերպված էր էլեկտրոնային փոստով։ Իհարկե, ինչի՞ համար է պետք պատրաստել գրանցման օնլայն ֆորմա, որը ասենք հետո կարող են ջարդել չար հաքերները։ Ավելի էֆեկտիվ է պարզապես ասել՝ գրեք։
Եւ ես գրեցի՝ «ուզում եմ մասնակցել․․․․ պարամ պարամ․․․» – արտահայտեցի ցանկությունս։
Ինձ պատասխան եկավ։ Անմիջապես։ Սակայն ոչ թե կազմակերպիչներից, այլ ռոբոտից։ Ավելի ճիշտ՝ էլեկտրոնային փոստի սերվերից, որտեղ մասնավորապես նշվում էր՝ այսպիսի հասցե գոյություն չունի։ Պահո, մտածեցի։ Բա ի՞նչ անեմ։
Մտքումս, ինչպես Վազող Լոլայի մտքում, պտտվում էին տարբեր մարդկանց դեմքեր։
Ո՞ւմ դիմել եթե մեյլ սպասարկիչը չի աշխատում։
Հիշեցի ծանոթ Արցախցիներից մեկին, գրեցի։ Նա պատասխանեց՝ ուղարկեց կազմակերպիչներից մեկի անձնական էլ․ հասցեն։
Գրում եմ անձնական հասցեով։ «Բարեւ, ներողություն, ինձ ձեր հասցեն այստեղից պարամ պարամ, ուզում եմ մասնակցել պարամ պարամ, կայքում նշված հասցեն չի աշխատում։ Ի՞նչ կառաջարկեք»
Ստանում եմ նամակ՝ «նկարագրեք ձեզ եւ երեք օրվա ընթացքում կստանաք պատասխան»։
Պարզ, հստակ, եւ տրանսլիտով։
Հիմա մտածում եմ։ Ինչպե՞ս նկարագրեմ։ Ասենք ո՞ր կտրվածքով։ Եթե ֆորմա լիներ դաշտերով – կիմանայի ինչ լրացնել։ Բայց չգիտեի չէ՞։
Պատասխանում եմ՝ «երկար մազեր ունեմ, մեծ քիթ․․․» ու շարունակում եմ՝ «էլ ի՞նչ տեղեկություն է պետք»։
Պատասխան՝ «ռեզյումեդ ուղարկիր, եթե գաղափար ունես դա ինչ է»։ Կրկին՝ ռազմական լակոնիկությամբ։ Ուղարկեցի։
Սպասեցի երեք օր։
Սպասեցի եւս երեք օր։ Ուզում էի եւս երեք օր սպասել, բայց գրեց Արցախցի ծանոթս – բա շնորհավորում եմ, դու ցուցակում կաս։ Ու իրոք, ընտրյալների ցուցակում կայի։ Ուրախությանս, ինքներդ եք հասկանում չափ ու սահման չկար։
Այս պատմությունից մորալ հետեւություն՝ ինչ լավ է Արցախցի ծանոթ ունենալը։
Շարունակելի։
ու տենց
Դմիտրի Չերնիշյովը բարքեմփում։
ու տենց
ու տենց
– Rise & grind! Glam time! Dolls, we gonna do a BarCamp EVN 2011 – ասում է Քիմ Քարդաշյանը Կորնելին։
սա էլ քինդլն էի փորձարկում։ ժամանակին ես իրան քնքշորեն բերել եմ պայուսակի մեջ, որտեղ նրանք զվարճանում էին այլ երեք քինդլիկի հետ։ բա չփորձարկե՞մ տեսնեմ ով է նա։
ախ եթե նենց մի ազատ ԾԱ-ով կարդալկա լիներ ու իրան լիներ արտաքին ստեղնաշար միացնել, նենց լավ կլիներ։ ես իրանով բլոգեր կկարդայի ու կմեկնաբանեի։
նկարահանված է FCamera-ով, մաեմո5, n900
ու տենց
ԲարՔեմպը միջոցառումներ կազմակերպելու բոլորովին նոր ձևաչափ է, որն առաջին անգամ կիրառվել է 2005թ-ին ԱՄՆ-ում՝ Silicon Valley-ում, և հետո ստացել է լայն տարածում ամբողջ աշխարհում։
Մասնակիցները պրեզենտացիաների ժամանակացույցը լռացնելիս
Սովորաբար ԲարՔեմփ են անվանում Տեղեկատվական Տեխնոլոգիաների, Ինտերնետի և Նոր Մեդիաների թեմաներով չկոնֆերանսները։ Չկոնֆերանս, քանի որ միջոցառումն անցնում է ոչ ֆորմալ մթնոլորտում, ինչը ապահովում է բաց քննարկումներ և մտքերի ազատ փոխանակում։
Ամենաառաջին Բարքեմփը Կալիֆոռնիայում 2005-ին
ԲարՔեմփի փիլիսոփայությունը հետևյալն է. չկան հատուկ հրավիրված բանախոսներ, մասնակիցներն իրենք և զեկուցումներ են անում, և քննարկում դրանք։ Հակառակ ավանդական կոնֆերանսի՝ այստեղ օրակարգը ձևավորվում է մասնակիցների կողմից և վերջնական տեսք է ստանում միայն միջոցառման բացումից հետո. մասնակիցները սպիտակ թղթի վրա ըստ ժամերի դասավորում են իրենց զեկուցումների թեմաները։
Հիշեցնեմ, որ ԿՄ-ում գործում է համապատասխան համայնք՝ barcamp_am{.lj-user}
Եվ սա ֆեյսբուկյան խումբն է
ու տենց
Բարքեմփը լինելու ա,
էդ հաստատ ա
հունիսի չորսից վեցը – Ամերիկյանում
ինչպես և նախորդ անգամ
բայց ավելի շատ տեղ կլինի
երեք լսարան երկուսի տեղը
մայկա-տրուսիկ կամեցողները
անպայման պիտի գրանցվեն
կամ ափդեյթ անեն ինֆոն
չկամեցողները միևնույն է
թող ափդեյթ անեն
ու ուշադրություն դարձրեք
որտեղ նշվում ա «ես ուզում եմ պրեզենտացիա անել»
եթե պատրաստվում եք՝ նշեք
մոտավորապես պատկերացում կազմելու համար։
Տակ շտո էդ ժամանակ
ցանցառներին (ինտերնետչկներին, ոչ մի պոեզիա) գնալ դաչա
արշավ, հեծանիվ քշելու, ներմուծեք ձերը
զապադլո ա
բոլորը՝ բարքեմփի
կեցցե՜ բարքեմփը` http://barcamp.am , չկոնֆերանսը
Մենք անու՜մ ենք , ուրաաաաաաաաաաաաաաաաաաա
ու հա, Բարքեմփը լինելու ա
էդ հաստատ ա։
значит так – баркамп прошел офигительно отлично! все it-шники, кто не пришел – лохи! Те из них, у кого жж или фб – лохи вдвойне. А те, у кого и жж и фб – четырежды лохи, и ваши дети будут лохами (sic!) 🙂
Что Вы упустили?
Искрящиеся юмором интереснейшие презентации mkdotam. Не узнаете кто такой Рудольф, и как нужно использовать тупо красный.
И про особенности АПИ Андроида для других планет.
Так вам и надо.
Я, кстати, думал, что я в интернетах много читаю и все обо всем знаю. Как бы не так!
Жаль, суботту неожиданно объявили рабочим днем. Но в суботту кому надо, все равно смотался. Меня к примеру друзья вытащили
– Норик, здесь интересно. Кстати, тут твоя крыса бегает 🙂
– Норик, куча классных презентаций.
– Норик, здесь полно малолеток!
Последний довод меня убедил, и я отпросился у шефа: “там IT конференция, мне хотелось бы послушать” 🙂
Баркамп проходил в новом здании американского, на втором этаже.
– А это кто этот дядя – спросил я насчет памятника на первом.
– Я прочла, но уже не помню – ответила Гоги
Айкон обеспечил вайфвай интернет, люди инетались, слушали презентации, писали о них онлайн, публиковали фотографии. 🙂
Удалось увидеть вживую Гроула, с которым онлайн знакомы с 2001-го кажись. Не прошло и 10 лет, как мы пожали друг другу руки 🙂 Еще с greencross познакомился, а он покорил девочек-малолеток своим сходством с Тарантиной 🙂
Очень было приятно встретить живую Универсально-уникальную Диану 🙂
В воскресение я пришел первый. Ну не считая ребят из айкона 🙂 Подключил ноут к проектору в большом зале, убедился, что работает. Затем подошли Гога и Диторд с Гаспаром. Нужно было попробовать проектор и в 114-ой. Там он меня подвел. Не работал хоть убей.
Но может и лучше, что не работал. Потому, что я вынужден был перенести презентацию про FreeSoftware в большой зал, к получасовым, а тема все же обширная и вызвала резонанс 🙂
Вообще сначала я думал сделать всего две презентации.
– про компилятор
who will gonna take us seriously without laser pointer?
– про мои утилиты в области unix package management – if-so, epkg, ept-get
Потом с xelgen-ом поговорили, он сказал:
– мы стока говорили что будет презентация про open source а никто из нас так и не сделал
– я сделаю – пообещал я, и ночью подготовил. Кстати, получилась, на мой взгляд моя самая удачная презентация. Во первых, вышло, что она была последняя. И к двум тридцати ինձ արդեն բացել էր (я уже разошелся), шутки текли сами собой, истории типа той про Линуса, который обломался тщетно пытаясь запустить вирус, и в конце концов пропатчил ядро, веселили зал. 🙂
Еще я показал что такое армянский гном, армянский в консоли,
подготовил слайды и которкую “историю успеха” о миграции, и о том, как Rec Caucasus Armenia уже четыре года работает под Linux
Այդ ժամանակ վրացիները վատացան։ Պարզվեց, որ ՐԵԿ-ի Վրացական ճյուղի ադմինը, Դաթոն, մեր մոտ եկած Ջորջի ընկերն է։ Ու իրանք քանի տարի է վիճում են, ու Դաթոն ասում է՝ «մենք չենք ձգի Լինուքսի անցկացնենք գրասենյակը»։ Ջորջը տեսնելով իմ պրեզենտացիան զայրացավ, զանգեց Դաթոին ու սկսեց անպատվել՝ «այ դու ասում էիր չենք ձգի, իսկ հայերը արդեն չորս տարի է աշխատում են» 🙂
Ребята из Армроботикс делали презентации своих роботов, и Мариам кроме обычных выкрутасов типа “արի կրիսիդ տիրություն արա” попросила показать нашего робота и рассказать о нем. Слайды у меня уже были, я между делом показал Лариску, как они ее называли 🙂 На самом деле наш робот назывался Red Rat, но Мариам вечно бегала и дразнила “Крыска-крыска!” 🙂 Так она и на доске написала: “Krisa” 🙂
Между презентациями авторов, (и меня тоже) окружали и забрасывали вопросами, были интересные беседы.
А меня один тип заклеймил ярлыком, сказав:
– Норик, ты хороший парень, но слишком антиглобалист (բայց շատ ես անտիգլոբալիստ)
А другой, зато заметил, что меня всегда читал։
– Դու իմ սրտից ես գրում։ (ты мо моему сердцу пишешь) 🙂
Еще у меня взяли интервью с общественного радио. И вопрос лупый задала девочка – “А вам не кажется, что было бы лучше, если бы были призы и победители?”
– Конечно не кажется. Было бы хуже! – ответил я
– Почему? – наивно спросила она
– Потому, что it’s not fun – ответил я – մենք հավեսի համար ենք հավաքվել, ոչ թե մրցանակների։ (мы за кайф собрались)
Меня лично очень тронула презентация Мики про Quick Response Codes
Выдержанная в истинном баркамповском духе, заводная, интерактивная 🙂 А тема поразила. И как я тока не знал?
Сам же катался на поезде с такими QR билетами не так давно. А еще он написал «ճանաչել զիմասնություն․․․» при помощи QR, тока его телефон армянский не отобразил, поэтому он заменил фразу на другую, поприкольнее 🙂
А в конце был BridgeCamp – ответы на вопросы, написанные на доске. Ребята кучковались в группы по интересам.
Был дурацкий вопрос про ОС. Гаспар уже был занят в другой теме, никто не вызвался на него отвечать, и пошел я. Потом парень, автор вопроса быстсро ретировался, зато подошли студенты, которые интересовались ос дизайном. И мы часа два болтали, обсуждали разные модели адресных пространств, микро и монолитные ядра, скедулеры, конвейеры…
Приятно было узнать, что IT первокурсник не государственного ВУЗ-а – gentoo-шник.
(” – чтобы войти в нашу секту, Вам нужно отказаться от всего: личной жизни, семьи, детей, дома…
– у меня gentoo
– проходи, так бы сразу и сказал”)
Причем он его не инсталлирует инсталляционкой а традиционно собирает вручную из stages, компилит ядро, и все такое. Первокурсники радюут 🙂
А в самом конце была ПАТИ 🙂 Афтеркамп пати 🙂
На ней Долф все пытался меня напоить, уговаривал, угрожал, обманывал
– Амота, Норик, что о тебе подумают вон те девочки
– U, manipulative…
А потом я разок подошел к Томе с Гогой, а Гога протянула мне свой стакан, я его взял, и без колебаний отпил.
Оказалось, джин-тоник. Тут подошел Долф, увидел, что у меня в руке за стакан, неповерил, взял и отпил, чтобы убедиться 🙂
– Գոգ, ես իրան երեք ժամ ա համոզում էի, չէր կոտրվում
– Դե ես իրա ձեռքից ամեն ինչ կվերցնեմ
– Բա որ օղու շիշ տա՞ր
– Օղի չեր տա
– Չէ՞իր տա օղի
:)))
А Тома сказала, что хотела специально ради меня сделать маникюр, и одеть сережки, но не успела 🙂 Правильная девочка, не успела 🙂
Не обошлось и без зануд, был замечен такой смешной разговор после послепарти:
– Он со мной не упорно не здоровается, кстати 🙂
– Со мной тоже. Я поздоровалась, а он посмотрел, повернулся, и ушел.
– А со мной он подумал, потом поздоровался. Наверное потому, что у меня нет ЖЖ и он не знает мое мнение 🙂
Презентации скоро будут онлайн на barcamp.am размещены. А кто не пошлет свою презентацию, тому Гаспар пообещал являться вниз головой в страшных снах и напоминать.
Так что посылайте, кто не послал, а то сами понимаете.
Вообщем, организовано было супер. И это у нас, и в первый раз! Волонтеры работали прекрасно! Никому не давали задерживать презентации, напоминали скока времени осталось, показывая таблички. Какой-то тип из Адоб попробовал рекламу фирмы делать засчет чужой презентации, так его мигом на место поставили. Презентации были в основном очень интересные.
И у нас способные малолетки наблюдаются 🙂 Я искренне рад!
Хорошая идея – провести еще один Баркамп где-нить в октябре своими средствами и под открытым небом
🙂
