ուզում եմ գրել «leave the world behind» ֆիլմի մասին։ ի դէպ, դիտէք, եթէ չէք դիտել, կարելի ա, կամ նոյնիսկ պէտք ա։ չնայած ես հիմա կը պատմեմ որ մեսիջներն ինձ կասկածելի են թւում։
ընդհանուր առմամբ երկու գիծ ունէր՝
սկսեմ երկրորդից՝ ես կը ճշտէի՝ ոչ թէ թուայնացումն ա դարձնում խոցելի, այլ ամպերը։ դրա հետ լրիւ համամիտ եմ։
շատ ուժեղ պահ կայ ինքնավար տեսլաներով, երբ դրանց հրաման ա տրուած բլոկ անել ճանապարհները՝ տպաւորիչ ա շատ։ բայց նրանից չի որ տեսլա ա, նրանից ա որ տեսլան հնարաւոր ա էդպէս մի կենտրոնից կառավարել։
spof֊ի մասին պատմող շատ լաւ էպիզոդ ա՝ «սեւ հայելու» մեղուայինը։
սկսւում ա ֆիլմը մի շարք վթարներից, օրինակ նաւը գալիս հագնում ա լողափին, որովհետեւ gps֊ը չի աշխատում։ ու գուցէ որովհետեւ աւտոպիլոտը գժուել ա։
կարո՞ղ ա էդպէս լինել որ անձնակազմը չիմանայ նաւը վարել առանց աւտոպիլոտի։ չգիտեմ, գուցէ էդ ժամանակը եւ գայ, զի էժան ու ոչ շատ կիրթ անձնակազմ ա պէտք լինում հիմնականում։ կամ կարեւորութիւն չի տրւում կրթելուն էն դէպքերի համար որ համարւում են քիչ հաւանական։
բայց երեւի նաւը այնուամենայնիւ, օդանաւ չի, շատ ժամանակ ունէին մարդիկ իրան կանգնեցնելու, գոնէ, համար։
ինչեւէ, տէքից էսքանն ասեմ՝ spof֊ի հարց ա, մեր գրագիտութեան հարց ա։
ու գրագիտութեան հարցը նշուել ա՝ թէ էս մարդը մեդիա ոլորտի պրոֆեսոր ա, բան չի հասկանում տէքից։ բայց ինչի՞ պիտի չհասկանար։ արդէն հիսունականներից կարգիչներով ենք, ութսունականների սկզբից՝ ամն֊ում ամէն օֆիս ա կարգիչներով աշխատել։
դէ մէկը՝ ֆէյլ ենք արել կրթութիւնը, սխալ բաներ ենք սովորեցնում։ միւսը՝ գուցէ չենք էլ հասկանում որը սովորեցնել։
ու էդ հարցը, մօտաւորապէս, նաեւ դագլաս ադամսն ա շօշափել, ցոյց տալով որ արթուր դէնթը՝ մարդկային քանի հազար տարիների քաղաքակրթութեան արդիւնքը, կամ դէ 20֊րդ դարի հպարտ «բնակիչ», համբուրգեր սարքելուց բացի օգտակար բան չգիտէր։
եթէ իր քաղաքակրթութեան կոնտեքստից դուրս ա ապրում։
հիմա մարդկութեան կամ մարդկայինի մասին։
ցոյց ա տալիս մէկին, որ իբր շուտ էր ջոկել, շատ բան էր առել, եւ այլն։ ու բժիշկ էր։
գալիս են իր մօտ, հիւանդ էրեխուն բերում են՝ ասում ա՝ իմ խնդիրը չի։ ոնց որ քեզ ի՞նչ կը լինի, ի՞նչդ ա պակասում, նոյնիսկ փող են տալիս։ էդ լաւ պարզ չի, լաւ արդարացուած չի, ինչի ա էդպէս։
ու վերջում էլ, ոնց հասկանում եմ, մի մարդը, որ իրա դստերը խոստացել էր որ կը գայ մի ժամից (մի ժամը էդ գործի համար շատ քիչ էր, կարող էր մի երեք֊հինգ ժամ նախատեսել), ասում ա՝ չվերադառնանք՝ ես իմ դստեր մօտ, դու՝ քո կնոջ, վտանգաւոր ա, աւելի լաւ ա անմիջապէս գնանք բունկեր։
ու ո՞նց, դու էդ դստերդ մեծացրել ես, որ որոշակի ռիսկ չվերցնելու համար (որը տէնց արդարացուած չէր ինչ ռիսկ ա, նոյնիսկ չկար ռիսկ) նախընտրում ես գնալ խալխի տղու հետ լռուել բունկերո՞ւմ։ իսկ ի՞նքն ինչի քեզ հետ լռուի, իրա կնոջը թողնի։
կարճ ասած ես կարծում եմ որ նման դէպքերում մարդիկ հակառակը՝ շատ հասնող են իրար։ նոյնիսկ կապիկների օրինակով գիտեն՝ եթէ օտար ներխուժում ա՝ առանձնապէս լաւ են իրար հետ, հոգատար, ու շատ են ոջիլներ փնտրում իրար վրայից, հանում։
էսքանը երեւի։
ու տէնց։
#ֆիլմ #ֆանտաստիկա #գիտաֆանտաստիկա #հակաուտոպիա #տեքնոլոգիաներ #ապագայ
ես իմ բոլոր ջենթուները թարմացրի, ու հիմա շատ լաւ տրամադրութիւն ունեմ։ ասեմ ինչի։
ամէն համակարգչիս վրայ ես ջանում եմ տեղակայել կիրառելի օհ, ու այդ կիրառելի օհ֊ը հիմնականում լինուքսն ա։
ու մեքենաները տարբեր են՝ եւ nokia n900, եւ motorola droid4, եւ powerbook i300cs, եւ ibook g4, թէ լափթոփ ու թէ «հեռախօս»՝ լրիւ կառավարելի եւ կիրառելի են։
դրանց օհ֊ը կարողանում եմ զրօյից շինել։
այն պահից, որ մեքենան լինուքսի տակ ա աշխատում, ես ամէն ինչ կարող եմ հետն անել։ կարող եմ կպնել հեռուից կառավարել։ կարող եմ շինել յաւելեալ ազատ ծրագրակազմ։ կարող եմ գործ տալ, կամ սերուիս աշխատեցնել։
եւ այդ մասին մտածելով ա որ շատ լաւ տրամադրութիւն եմ ունենում՝ որովհետեւ մենք հասել ենք հրաշալի աշխարհի՝ ուր ամբողջ մարդկութեան աշխատանքի արդիւնքում ունենք ազատ ծրագրակազմ, լրիւ տարբեր, որը նաեւ գնում ա տիեզերք։
դա պարզապէս ֆանտաստիկա ա։
իսկ գիտէ՞ք որն ա նաեւ ֆանտաստիկա՝ այն որ ինչպէս սայբերփանկում ա՝ տեքնոլոգիաները չեն բերում օգուտ մարդկանց, զի կառավարելի չեն իրենց կողմից, այլ կառավարելի են տարբեր կորպորացիաների կողմից՝ այնպէս էլ իրականութեան մէջ ա՝ մարդիկ քշում են ուինդոուս, մարդիկ քշում են այօս, ու մարդիկ չեն էլ զգում որ ազատ չեն՝ դա էլ ա գիտաֆանտաստիկա, ու իրականութիւն, ու ապշելու։
ու մարդիկ նոյնիսկ փորձ չեն անում, չգիտեմ, ամենադախ ուբունթուն տեղակայել։
ու միեւնոյն ժամանակ մենք ապրում ենք տեղերում, ուր կան աւտոկրատներ, ուր մարդիկ զզուած են իրենցից ու փորձում են յեղափոխութիւն անել, ու դա իրենց մօտ չի ստացւում, ուր մարդկանց փողոցներում սպանում են, եւ աշխարհում, ուր պատերազմներ են լինում։
այս ամէնը ապշելու ա։
մենք հասել ենք էնքանի՛, որ անհաւատալու ա, բայց դա նաեւ մարդկութեան զգալի շերտի կողմից գնահատուած չի, պլիւս մարդկութեան զգալի շերտը դեռ ազատ չի, եւ նաեւ չի էլ ուզում ազատ լինել։ զի ինստագրամ սքրոլ անելը ընկալւում ա հրաշք։ լրիւ ֆանտաստիկա։
սկսեցի իհարկէ շատ օպտիմիստական, իսկ գրելիս յիշեցի իրականութիւնը։
#ֆանտաստիկա #գիտաֆանտաստիկա #սայբերփանկ #տեք #ազատութիւն #մարդիկ #մարդկութիւն #ազատ_ծա #լինուքս #ազատ_ծրագրակազմ #հրաշքներ #աշխարհ
երեւի չէք տեսել էս ֆիլմը, իսկ ես տեսել եմ՝ ութսանականներին, կինօթատրոնում՝
https://www.youtube.com/watch?v=tyixMpuGEL8
էն քիչ ֆիլմերից էր, որ դրսից խսհմ բերում էին, այդ պատճառով էլ տպաւորուել ա աւելի, քան տպաւորուել ա ամն֊ում ապրող մարդու համար։ իրենց համար էդքան կարեւոր ֆիլմ չէր։
նաեւ, հնարաւոր դարձաւ էս ֆիլմը դիտելը որպէս արդիւնք՝ ամն֊ի հետ խաղաղութեան եւ համագործակցութեան գորբաչեօվեան ալիքի։
#ֆանտաստիկա #գիտաֆանտաստիկա #մանկութիւն #կինօ #պատմութիւն #քաղաքականութիւն
ապշելու ա, կին֊ձա֊ձա֊ում կար պլաստիկից շիլա, ու պարզւում ա իսկապէս, պլսաստիկից շիլան մեր ապագան ա։
#ֆանտաստիկա #գիտաֆանտաստիկա #գիտութիւն #տեքնոլոգիաներ #տեք #շիլա #պլաստիկ #կինո #կինօ #կին-ձա-ձա #գեորգի-դանելիա #դանելիա #ռեզօ-գաբրիաձէ #գաբրիաձէ #ֆիլմ #ապագայ #გიორგი-დანელია #კინ-ძა-ძა
https://www.youtube.com/watch?v=4gyKDCOwdC0
#ռուսաստան #աւտոկրատիա #ֆանտաստիկա
հիմա շուկայում կան ֆոտոշոփի կամ վիդեօ խմբագրելու համար առանձին սարքեր։ իհարկէ՝ հարմար ա վիդեօ խմբագրելիս անիւ ունենալ, ու կադր կադր փոխել անիւ պտտեցնելով՝ ես դա արել եմ դեռ հին անալոգային սարքերով, ու շատ հաճելի էր։
բայց դա անհրաժեշտութիւն չի՝ յարմարաւէտութիւն ա։
ի տարբերութիւն՝ դիջէյական սարքերն անհրաժեշտութիւն են։ դու չես կարող մկնիկով միաժամանակ երկու բան փոխել֊պտտել։ իսկ երկու ձեռքով՝ կարող ես։
երբեմն՝ երկու ձեռքով կարող ես երկուսից աւել բան փոխել։ բայց ոչ միշտ, ու բարդ ա։
այդ պատճառով դիջէյներին էլ են պէտք սարքեր՝ ձեռքեր։ ու ես լրիւ պատկերացնում եմ որ ապագայ դիջէյները կունենան առնուազն մի երկու աւել ձեռք՝ այդ տեսակի կիբորգներ են լինելու։
կանգնելու են այդ չորս կամ վեց ձեռքով, ձեռքերը բացեն, ողջունեն մարդկանց, ու անցնեն գործի։ դիտելն էլ իրենց աշխատանքը պէտք ա շատ տանող լինի։
#ապագայ #ֆանտաստիկա #կիբորգ #գիտաֆանտաստիկա #դիջէյութիւն #դջ #դիջէյ #միջոցառում
https://թութ.հայ/@norayr/105085199061085397
#էլեկտրականութիւն #էլեկտրոնային #ֆանտաստիկա
ասեմ՝ այս պատմուածքը կարդացէք։ գուցէ այստեղ։
#հրէշ #պատմուածք #ֆանտաստիկա #գիրք #կարդալիք #ծածկոց
@{ Nikea Rurounin ; nikea@spyurk.am} 5/6/2020, 6:59:41 PM
ես էլ, լիքը էրեխեքի նման, փոքր ժամանակ սարսափում էի բարձրությունից, մթությունից ու մահճակալի տակի հրեշներից։ լիքը ուրիշ բաներից էլ, բայց հիմնականը էս 3-ն էին։
դե բարձրության դեպքում հեշտ ա․ պետք ա ներքև չնայել։ մթության դեպքում էլ, միշտ կարելի ա վառել լույսը։ իսկ մահճակալի տակի հրեշի դեպքում պետք էր արագ վազել ու մտնել վերմակի տակ ու գլուխը վերմակի տակից չհանել էնքան մինչև լույսը կբացվեր։ էդ ժամանակ վերմակի տակ թվում էր աշխարհի ամենաապահով տեղը։ էդ ինչ-որ կախարդական կապսուլա էր, որ պաշտպանում էր ամեն ինչից։ ու ես նաև ախպորս էի ստիպում տենց քնել ու եթե հանկարծ գլուխս դուրս հանեի, ուրեմն մենակ համոզվելու համար, որ ախպերս հետևել ա հրահանգներիս։
մենք միանման պիժամաներ ունեինք, որոնց վրա ինչ-որ քարտեզներ էին նկարված։ մի օր, արդեն չեմ հիշում թե ոնց, գլխի ընկանք, որ էդ քարտեզով կարելի ա գնալ որսի ու հաղթել մահճակալի տակի բոլոր հրեշներին։ ու տենց ամեն գիշեր սպասում էինք, թե երբ մերոք կքնեին, որ զինվեինք մեր խաղալիք-զենքերով ու գնաինք որսի։ ու ամեն օր քնելը ավելի ու ավելի հեշտ էր դառնում, մասամբ երևի որովհետև 5 ու 7 տարեկան էրեխեքի համար շատ երկար էին արթուն մնում ու դե որովհետև գնալով ավելի ու ավելի շատ հրեշների էինք հաղթում։
մեր էս պատերազմը համարյա մի տարի տևեց, որովհետև դե պետք էր քարտեզի վրա նշված բոլոր հրեշների հետ կռվել, իսկ քարտեզի վրա բոլոր էն տեղերն էին, որտեղ մենք սիրում էինք խաղալ։ ես շատ լավ հիշում եմ մեր վերջին «ճակատամարտը»։ էդ ժամանակ տատիս ու պապիս տանն էինք ապրում, ու էդտեղ կար մի սենյակ, որը համարյա երբեք չէր օգտագործվում ու որտեղ տատիս պահում էր նոր տարվա չրերը ու մնացած բաները։ էդ սենյակում էին մնացել վերջին հրեշները ու իրանց հաղթելու համար պետք էր ուտել-վերջացնել բոլոր կառալյոկի չրերը ))
երբ էլ հրեշներ չկային, գլուխը առանց վերմակի տակ մտցնելու քնելը սարսափելի չէր։ անգամ մահճակալի տակ էի թաքնվում, երբ տնեցիք որոշում էին լուսանկարվել (դե ես լուսանկարվել էլ չէի սիրում)։ բայց ես մեկ ա նախընտրում էի քնել մեջքս պատին հենած ու կուչ էկած ու որ ոտքերս հանկարծ վերմակի տակից դուրս չգան, դե ապահովության համար, ամեն դեպքում։
երբեմն, իսկ վերջերս հաճախ, ինձ ահավոր դժվար ա վերմակի տակից դուրս գալը։ թվում ա, թե եթե վերմակի տակից դուրս գամ, աշխարհը գլխիս փուլ կգա։ տպավորություն ա, թե բոլոր հրեշները, դեմենտորները, բասիլիսկները, յոթգլխանի վիշապները, հոդագները ու մնացած բոլոր-բոլորը դուրս են էկել ու սպասում են, թե երբ եմ վերմակի տակից դուրս գալու։ ու ես հիմա չունեմ էն կախարդական քարտեզը, ոչ էլ էն զենքերը ու ոչ մի պատրոնուս չի օգնում։ բայց դե վերմակ ունեմ, գոհ եմ։
#վախ #տուն #վերմակ
#ապագայ #դելորեան #մեքենայ #ֆանտաստիկա #նկար #ուտէնց
@{ pa¢ø ðiaspø→pøŧe ; paco146@diaspora.psyco.fr} 4/21/2020, 1:34:43 PM
Calculateur d’empreinte écologique
D’après ce logiciel, si tout le monde consommait comme je le fait, nous aurions besoin de 1.36 #planète :( Et toi ? :) #sobriété #consommation #énergies-fossiles #anthropocène https://www.wwf.ch/fr/vie-durable/calculateur-d-empreinte-ecologique/resultat
via @{inky, from the tape ; tanakian@spyurk.am}
պարզւում ա, flea֊ն back to the future֊ի երկրորդ էպիզոդում ա խաղացել։ ով կը մտածէր։ #ֆլեա #կինո #ֆանտաստիկա #էկրանահան
աաա,ասում ա՝ իրենք տեսնում են աստղերն, ու մտածում են՝ իմը։
#ֆանտաստիկա #մարդիկ
բլէյդ ռաների մասին ուզում էի գրել, որ հաւէս ա, որ հեքիաթային էր՝ աթարին էր այնտեղի տտ դոմինանտ բրենդը, ու նաեւ աչքով ընկաւ պանամը, որ վաղուց սնանկ ա։
որպէսզի պատկերազարդեմ ասածս, ենթադրելով որ միակը չեմ, ով նկատել ա, փնտրեցի նկար, ու գտայ բլումբերգի յօդուած, ուր փաստօրէն նաեւ նշւում ա, որ ինտերֆէյս դիզայնն այդ աշխարհում ժառանգած ա ուոլքմենից, ոչ թէ այփոդից։ շատ հետաքրքիր ա այլընտրանքային ապագայ տեսնելը։ #կինո #սայրի_վրայով_վազողը #2049 #ֆանտաստիկա #հակաուտոպիա #ապագայ
#փաստօրէն էն որ ասում էի վերջ էլեկտրոնային ա բլէյդ ռաների մէջ, էդ հանս ցիմմեր էր՝ https://www.youtube.com/watch?v=waBWUyWuZk8 #լսելիք #սայրի_վրայով_վազողը #2049 #ֆանտաստիկա #հակաուտոպիա #հանս_ցիմմեր
լաւ, փորձեմ գրել բլէյդ ռաների մասին, քանի չեմ կարողանում քնել։ ես ֆիլմն իհարկէ լիքը կը սփոյլեմ, բայց գաղափարները, որ ֆիլմի եւ բնօրինակ գործի հիմքում են՝ չեմ կարծում։
ես եմ գրում, ուրեմն ոչ միայն իմ մտքերն են, այլեւ իմ պատմութիւնը։
այնպէս որ, նախ՝ ես դէ կինո չէի գնալու, պարզապէս այնպէս ստացուեց որ կարճ հանդիպել էինք մի աղջկայ հետ, իսկ նա յետոյ դէյթի էր՝ կինո էր տանում իր տղային։ ու ուշանում էր, ու ես ասացի որ փորձում եմ գտնել կեանքիս իմաստ, կամ կիրառութիւն, ու որ մօտակայ րոպէների ընթացքում աւելի կարեւոր բան չեմ տեսնում, քան իրեն տանել դէյթի եւ կինո։
նաեւ, հասցրինք խօսել երեւանի մասին, ու նա ասաց՝ գի՞ժ ես, ես երեւանում եմ ապրում, ապա սա ամենալաւ քաղաքն ա, ո՞նց ես թողնելու այն։
հա, ուրեմն, կինոյից։
եւ էս, եւ նախորդ ֆիլմը, փոխարէնը բարձրացնեն բնօրինակի երկու հարց՝ ո՞րն ա մարդկայինը, ու ո՞րն ա իրականը՝ շեղւում են աւելի հասկանալի, եւ գուցէ, ակտուալ՝ ռասիզմոտ թեմաների։
ռասիզմն իհարկէ մարդկային երեւոյթ ա, բայց դիքը, իմ հասկանալով, աւելի խորն ա գնում։
ո՞րն ա իրականը հարցը, թերեւս շօշափուել է՝ արդե՞օք իրական ա հոլոգրամիկ աղջկայ սէրը, էմոցիաները։ մենք մի պահ իմանում ենք, որ նա նախագծուած ա այնպէս, որ լինի իր տիրոջ երազանքը։ մենք իմանում ենք, որն ա տղայի՝ բլէյդ ռաների երազանքը, բայց չենք իմանում, թէ արդե՞օք իրական են աղջկայ զգացմունքները։ մնում ա տպաւորութիւն, որ իր՝ «դու յատուկ ես» խօսքերն էլ են հաճոյախօսելու իր ծրագրի արդիւնք։
միւս կողմից, արդե՞օք էդ կարեւոր ա, իր զգացմունքներն իրական են, թէ կեղծ, աւելի կարեւո՞ր չի, ընկալողի զգացմունքները, բաւարարուածութիւնն իրական են թէ ոչ։ ասենք, եթէ մենք գիտենք, որ հասարակութիւնում կայ էսքան միայնակ մարդ, ում պէտք ա էս ձեւ աղջիկ, արդե՞օք կարեւոր ա էդ աղջիկը սիմուլիացիա ա, թէ չէ, եթէ էդ մարդիկ իրենց աւելի լաւ են զգում։ նոյնը ֆբ֊ն, տալիս ա մենակ չլինելու պատրանք, բայց մարդիկ փաստացի այդ պատճառով աւելի քիչ են ինքնասպան լինում ու աւելի են վայելում կեանքը։
իսկ այն, որ մենք ռեակցիա ենք տալիս հոլոգրաֆիկ աղջկայ «կեանքի» աւարտին, գուցէ ինչ֊որ մարդկային յատկութեան մասին ա։
միւս իրականութեան հարցը՝ ռանների, կարծես քէյ էր անունը, մանկական յիշողութիւնների հարցն ա։ խնդիրն այն ա, որ մարդկանց մօտ էլ յիշողութիւնը կարող ա «պարունակել» իրադարձութիւնների մասին տուեալներ, որ իրականում չեն եղել։
շատ իրոնիկ ա, որ էդ մանկական յիշողութիւնները պատրաստում էր չմարդը՝ թոյլ դիմադրողականութեամբ աղջիկը։ ու ըստ երեւոյթին պատրաստում էր յատուկ՝ որպէսզի շատերն իրենց յատուկ զգան։
ի դէպ, երբ քէյը պատմեց իր յիշողութիւնը ղեկավարին, նա պէտք ա անմիջապէս մի բան կասկածէր, ինչպէս ինձ թուաց, քանի որ դրանք սովորաբար գունաւոր, սիրուն, ուրախ են լինում, յիշողութիւնների դիզայներն բացատրել էր, որ այդ էակներին ոչ մի լաւ բան չի սպասում, գոնէ յիշողութիւնները լաւը լինեն։ իսկ այն, որ յիշողութիւնները շատ ուրախ չէին, նշանակում ա որ շէֆը պէտք ա հասկանար որ ինչ֊որ բան սխալ ա։
յիշողութիւնների նախագծող աղջիկն աշխատում էր սպանիչ դիզայն արած շէնքում, շատ սիրուն, մոդերնիստական, վերջ։ իսկ մնացած շէնքերը յաճախ ցոյց էին տալիս մեզ կորպորատիւ կամ պետական վարչակարգերի աւտորիտար լինելը։
ընդհանուր, ֆիլմի ճարտարապետութիւնն ու միջավայրը, կրկին, ինչ֊որ արեւելեան քաղաք ա, ըստ երեւոյթին՝ տոկիոն ա։ էդպիսի ֆիլմերում ընդունուած ա օգտագործել արեւելեան քաղաք, գոստ իհ ը շելլում՝ հոնկոնգն էր, նախկին բլէյդ ռաներում՝ տոկիոն, երեւի որովհետեւ միջին ամերիկացու պատկերացմամբ տոկիոն ահաւոր ֆուտուրիստիկ առաջադէմ տեղ ա։ ու այդ ոչ լատինատառ տառերը շատ հաճելի էր տեսնել ֆիլմի մէջ։
երաժշտութիւնը՝ էլեկտրոնային, այսօրուայ էլեկտրոնային, երբ ցոյց են տալիս ապագան։ այսինքն այն, ինչին այսօր ենք հասել։ իրականում չգիտենք, որն ա լինելու վաղը, բայց նկարագրելու համար կիրառեցին այսօրուանը։
էդ ինձ շատ հաճելի էր, շատ հաճելի էր լսել ժամանակակից էլեկտրոնային շաբլոններ տեսնելով ապագայ մեգապոլիսի պատկերները։
իհարկէ, մեծ ֆիրմաները դեռ կան՝ սոնին ու կոկան երեւում են։ ինչը ինձ յանգեցրել ա մտքին, որ ինչ անկապ ա, որ էդ, ընդամէնը քաղցր ջուր վաճառող ընկերութիւնը դեռ գոյութիւն ունի, ու աշխարհը զաւթած ա պահում։ ինձ մօտ ցանկութինւն առաջացաւ այլեւս երբեք կոլա չառնել, որ դրանք մի քիչ աւելի շուտ կորցնեն իրենց կարեւոր ըմելիք սարքողի ստատուսը, չէի մտածում որ ապագայում լինելու են։ ու իսկապէս, ապագայում պէտք ա ինքդ քեզ ռիւորդ անելու շատ ձեւեր ունենաս, բացի կոլայից։ կոլան սենց տեխնոլոգիական առաջընթացի հետ շատ չի բռնում, ինձ թւում ա։
էլի էսթետիկայի մասին, աղջիկները անսովոր ու տարօրինակ, ոչ նուրբ կամ թեթեւ էին։ տենց կազմուածքով աղջիկներ միջինարեւելեան երեւանի փողոցներում լիքն են, փնտրել պէտք չի։
այնուամենայնիւ, պէտք ա իմ ծեծուած բառերն ասեմ՝ այս ֆիլմը լիբերալ հասարակութեան ստեղծած ֆիլմ ա։ մարդիկ էակներ են, որ հաւատում են հեքիաթներին, որ իրենք իրենց մասին ստեղծում են։ ֆիլմում ունենք մի քանի ուժ՝ պետական֊ոստիկանականը, իր շահերով, կորպորատիւը՝ իր բիզնես շահերով, եւ առաջացող ըմբոստների ուժը, որը սկսում ա պայքար քաղաքական իրաւունքների համար։
ֆիլմը նկարած ա շատ սիրուն, ու ես ցանկութիւն ունեմ այն կրկին նայելու՝ պարզապէս հակաուտոպիական արեւելեան քաղաքի պատկերներ նայելու համար։ այդ պատճառով քաշեցի գոստ իհ ը շելլը, որ այնտեղի պատկերները նայեմ։ տեսնեմ՝ շատ աւելի անհետաքրքիր են, շատ աւելի վատ են արտայայտում աւտորիտար վարչակարգը։
այդ երկու ժամ քառասուն րոպէն ես չզգացի ինչպէս անցան, երբ դուրս եկայ, զարմացայ որ այդքան ժամանակ ներսում էի։ ու յետոյ կարդացի, որ ամերիկացիների հետ խնդիր կայ, իրենք չեն կարողանում այդքան ժամանակ նստել նայել կինո, ուր ամէն տաս րոպէն մէկ իրենց պայթիւն չեն կերակրում։ փաստօրէն ես կարողացել եմ, ու այդ համար էլ եմ ֆիլմը գնահատում, որ դանդաղ, աւելի ճապօնական հոսանք ունի, չի ապշեցնում քեզ դինամիկ կադրերով ուշադրութիւնը պահելու համար յաճախ յաճախ։
այլ հակառակը, ինչպէս ասացի, էդ քաղաքի կադրերն եմ ուզում, թէկուզ միայն տենց կադրեր, պարզապէս առանց սիւժէ, կը միացնէի, կը նայէի հակաուտոպիական արեւելեան քաղաքին։
ի դէպ, առաջին ֆիլմն էլ նենց չի որ գնահատեց ունկնդիրը։ ոչ գնացին դիտելու, ոչ էլ իրական վարկածը տեսան՝ ընկերութիւնը հեփի էնդոտ աւարտ պարտադրեց ռեժիսորին, ու տարիներ անց միայն, նա կարողացաւ (կներէք հանրահայտ բաներ պատմելու համար) դայրեքթըրս քաթ վարկածն անել, որը եւ դուք երեւի տեսել էք։
ու հետաքրքիր ա, որ ֆիլմը պայթեց իր ստեղծումից մի տաս տարի անց, վիէյջէս֊ների դարաշրջանում, ու այդ ժամանակ նոր դարձաւ կուլտային։ այն էլ որոշ շերտի համար։
շունը՝ շատ յուզիչ շուն էր։
հետաքրքիր էր, որ կային մշակութային յղումներ, որից ակնյայտ ա լինում որ ֆիլմը ամերիկեան ա։ ու էդ հաւէս ա որ իրենք ունեն էդ յղումները։
ու այո, սասպենս կար՝ դուք կարծում էք էսպէ՞ս ա, իսկ իրականում լրիւ այլ ձեւ ա։
նեքսուսը՝ ռէյչըլը ինչքան ռետրո էր նայւում այսօր, այդ կինոյի մէջ։ ինչքան հին ու անկապ։ դէ նա ինձ էն ֆիլմում էլ դուր չէր գալիս։ իսկ իրան գլխից խփելը երեւի արդէն մեմ ա։
ու ինձ դուր չի գալիս այդ հրաշքի մասին շեշտած խօսելը, յիշէք մարդիկ, որ դուք ունէք հրաշք գործելու՝ այլ մարդ ստեղծելու ունակութիւն, եւ գնահատէք ձեր՝ մարդ ստեղծելու ձեռնարկութիւնը որ ստեղծել էք։ ու կարծում եմ, որ մարդը էդ ծնուած «երկաթը» չի, էդ դանդաղ դանդաղ առաջացող ու ձեւաւորուող մշակութային էակն ա, որ նայում ա ու վայելում ա ֆիլմեր։ ու եթէ հրաշք ա՝ էդ ա հրաշքը։ էն, որ բիզնեսին կարող ա պէտք լինեն ծնող ռոբոտներ, ականջներից ձգած միտք ա՝ լոնգ թերմ աւելի էժան ա արտադրել, քան ծնող ստրուկներ պահել։ ու իրականում, եթէ նայենք ինչ հետազօտութիւններ ունենք, ասենք ունենք երեխային լրիւ առանց մայր աճեցնելու ուղղուած հետազօտութիւններ, հասկանում ենք, որ մօր մարմնից դուրս յղիութիւնը լրիւ իրատեսական ա մօտ ապագայում։ ու նման հարցերը լուծուող են։ ու հա, շատ բան չենք հասկանում կեանքի մասին, այդ պատճառով էլ տենց ֆիլմեր նայում ենք։
սցենար գրողնգրն ակնյայտօրէն տեղեակ էին այդ տեսակի կինոներ նայողների հակումներին՝ դաւադրութեան տեսութիւններ եւ ինտերպրետացիաներ յօրինելու, ու մեզ առատ հող տուեցին ապագայ տեսութիւնների համար։ դա ինչ֊որ ռեկուրսիւ ու ծիծաղելի բան ա, երբ իրենք գիտեն որ մենք այդպէս ենք անում, ու դա սկսում են հաշուի առնել սցենար գրելիս կամ բեմադրելիս։
ամփոփելով ասեմ՝ որ ուզում եմ տենց ապագայ հակաուտոպիական ճապօնական քաղաքներ ցոյց տուող կինոներ նայել։
նաեւ ասեմ, որ երբ լոյսն միացաւ, ինչ֊որ շատ տարօրինակ մարդիկ էին դուրս գալիս դահլիճից։ ոնց որ տեղացի լինէին, այսինքն հէնց տեղացի էին, բայց նենց էին շարժւում, ու էդ մեծ պոպկորնի կամ կոլայի շշերը որ տանում էին, առհասարակ չէին բռնում մեր իրականութեան հետ, ու բնաւ սոց․ ռեալիստական չէին, ինչը լաւ ա, բայց գուցէ բաւական հակաուտոպիական տեսք ունէին, ինչը չի ուրախացնում, մանաւանդ էս կինոյից յետոյ։ իսկ ինչը ուրախացրեց ինձ, այն էր, որ երբ ես նայեցի հետ, իմ առաջին շարքից, տեսայ որ երրորդ շարքում նստած աղջիկն ու իր ընկերը շատ գնահատում են, որ իրենք իրար մօտ կան։ ու շատ երջանիկ են որ այդպէս ա։
մտածեցի, որ ես չէի կարողանայ գնահատել ու ուրախ լինել որ ինձ մօտ մէկը կայ ու շատ ուրախ եմ որ գնահատողներ կան ու սիրողներ կան։ #սայրի_վրայով_վազողը #2049 #ֆանտաստիկա #հակաուտոպիա
էսա գենետիկական ճարտարագիտութիւնը մի քիչ էլ զարգանայ, մենք մտնելու ենք առցանց երեխայ ենք պատուիրելու՝ աչքերը՝ գոյն ընտրելու դիալոգով, ասենք՝ մանուշակագոյն, մազերը՝ գանգուր, ու երբ երեխան պատրաստ լինի՝ առաքելու են տուն՝ դրոնով։
իսկ այդ երեխաների հարցին, թէ՝ ո՞րտեղից են երեխաներն յայտնւում, առանց ստելու, ազնիւ նայելով մանուշակագոյն աչքերին կը պատասխանենք՝ առցանց պատուիրել ենք ու դրոնը բերել ա։ #երեխաներ #գենետիկական_ճարտարագիտութիւն #ապագայ #դրոն #տեխնոլոգիաներ #գիտաֆանտաստիկա #ֆանտաստիկա
այդպէս էլ վեհ չդարձայ, սայֆայ եմ կարդում։
վեհ չդարձայ, շարունակում եմ սայֆայ կարդալ։ (: #ֆանտաստիկա #գիրք
շիննիչ կառուցողական ծրագիր՝
@{ HU Art Sound (2) ; artsound2@diasp.eu} 21.08.2017, 1:00:38
Building the Wall!
#wall #gif from http://www.imdb.com/title/tt1439629/
#թրամփ #ծրագիր #այլմոլորակայիններ #ապագայ #ֆանտաստիկա #քաղաքականութիւն #հարկեր #պատ
վօկի պէս նախագծեր հայաստանում ցուցադրելը ոնց որ երբ արուեստի դպրոցի ուսանողը բերում է տուն իր կտաւը, ցոյց է տալիս։ իսկ տնեցիները նայում են այդ նկարին, նայում, ու ոչ այնքան հասկանում են ինչով է իրենց զաւակը զբաղուած եւ ինչու։ ասենք հարեւան Գուգոն, ով վերնիսաժում է վաճառում, հասկանալի գործ է անում։ իսկ սա ի՞նչ է, որ բերել է ցոյց է տալիս։
երբ այսօր հարցրին բարքեմփի պոտենցիալ շուեյցարական հիւրի մասին ու ես կարճ բացատրեցի ինչի մասին է նա, Հարութն ասաց՝ «աութ օֆ թիզ փլանեթ»։
եւ իսկապէս։
այսօր էլ մէկն ուղարկել էր քոմփիւթեր սայնս ֆիքշն վեց գործերի մասին գրառումը։ այսինքն, ֆանտաստիկա է այս ամէնը։ ինչպէս այլմոլորակայինները եւ ուրուականները։ ու վիշապները։
#օբերոն #վօկ #նախագիծ #տուն #արուեստ #հայաստան #մոլորակից_դուրս #ֆանտաստիկա #բարքեմփ #վիշապ #իսկապէս
https://www.youtube.com/watch?v=HwBmPiOmEGQ
գիտէ՞ք ինչո՞ւ է ՀԷԼ֊ը ասում՝ «affirmative, Dave»։ Ահա թէ ինչու։ նաեւ ՆԱՏՕ֊ի ֆոնետիկ այբուբենում է օգտագործւում։ ահա։
#լեզու #ձայն #հաղորդակցութիւն #հէլ֊9000 #զրոյց #տեսանիւթ #գիտաֆանտաստիկա #հատուած #կինո #շարժապատկեր #ֆանտաստիկա #նատօ #այբուբեն #խօսք #տիեզերք
Նորը՝ վամպիրների կեանքում։ Միրյանա Նովակովիչի վէպը՝ «Վախն ու նրա ծառան»։
Պատմութիւն աւստրիական կայսերական յանձնաժողովի մասին, որ ժամանում է Բելգրադ, վամպիրների մասին շշուկները ստուգելու նպատակով։ Այդ, կայսերական արխիւներում իրօք տեղ գտած պատմութիւնը Նովակովիչը խառնում է ֆանտաստիկ միստիկայի հետ, դարձնելով սատանայ վէպի գլխաւոր հերոսին՝ Վիեննայից պատկառելի ազնուականին։
Օտտո ֆոն Հաուսբուրգ կոմսը ծառաների հետ ժամանում է Բելգրադ։ Քաղաքի շրջակայքում վխտում են վամպիրները՝ առնուազն տեղի բնակիչները դրանում համոզուած են։ Սակայն աւստրիական իշխանութիւնը չի հաւատում շշուկներին․ գահապահի կինը՝ դքսուհի Մարիա Աւգուստան տառապում է անպատասխան սիրուց, գահապահը զբաղուած է որսով, իսկ կոմս ֆոն Հաուսբուրգը՝ դքսուհիով։ Ոչ մէկին չի հետաքրքրում, որ կոմսը իրականում սատանայ է։ Կենդանի մեռելներ փնտրելով ֆոն Հաուսբուրգն հետազօտում է շրջակայ գիւղերը, նրան խանգարում է վախը, բայց վախենում է նա ոչ վամպիրներից։ Վախը չի լքում իր ծառային, իսկ ծառան՝ իր Վախը։
http://www.svoboda.org/content/article/25368006.html http://www.svoboda.org/audio/Audio/1158030.html
#գրականութիւն #վախ #ծառայ #գիրք #միրյանա֊նովակովիչ #վէպ #վամպիր #վամպիրներ #պատմութիւն #առեղծուած #ֆանտաստիկա #միստիկա #բելգրադ #սատանայ #կոմս #յանձնաժողով #հետազօտութիւն
@{Լոկի ; tanamasi@spyurk.am} http://lib.ru/INOFANT/TENN_W/venera_taki.txt Таки у нас на Венере есть рабби! - @{իմանդես իմաստասեր ; imandes@spyurk.am} ֊ին ասում էի կարդա, բայց անգլերեն չգտա, մտածեցի քեզ էլ տամ կարդաս, քանի որ սկիֆի սիրում ես։ (: #Վիլիամ֊Թեն #ֆանտաստիկա #սկիֆի #պատմվածք
Գլամուրը այդքան սիրված է որովհետև բոլորը, լավ, գրեթե բոլորը, կարող են լինել/դառնալ գլամուր։
Դա հեշտ հասանելի է։ Հագեք երկար վերարկու, ու սև ակնոց՝ և դուք արդեն գլամուր եք։
Ակնոցը կարելի է փոխարինել հեռուն նայող հայացքով։
Գլամուրը ֆորմա է որը չի հետևում ֆունկցիային։
Գեղեցկությունը ֆորմա է որը հետևում է ֆունկցիային։ Դա է հենց գեղեցիկի էությունը։
Օրինակ․ լավ նախագիծ, գեղեցիկ վազող լեոպարդ։
Նա գեղեցիկ է քանի որ գրագետ նախագիծ է իրականացվել։ Իսկ այլ նախագծի տարբերակ չկար․ չեր ապրի։(Այն որ բավականին խելացի գործողություններ հնարավոր է անել բնավ չունենալով ինտելեկտ վաղուց ապացուցված է։ Այո, պետք չէ լինել աբսոլյուտ և իմաստուն՝ գեղեցիկ նախագիծ ստեղծելու համար։ Այն կարող է ինքը իրանով ստեղծվել, օրինակ էվոլյուցիայի հետևանքով։)
Կարելի է լինել գեղեցիկ, բայց ոչ գլամուր։
Կարելի է լինել գլամուր, ու բնավ ոչ գեղեցիկ։
Այսպիսով, գլամուրի իմաստը միայն իր կեղծ կախարդանքով գերելն է։ Գերագնահատվելն է։ Գերագնահատելը այն է, ինչ մենք, մարդիկ շատ լավ անում ենք։ Իհարկե, եթե դա չլիներ, չեինք տարվի հետազոտություններով, ու գիտություն/արվեստ չեր լինի։ Որը սկզբունքորեն նույնն է։ Իսկ գլամուրը այդ մեր ֆիչայի դրաուբեքն է։ Որոշ զարգացած կենդանիներնել են գերագնահատում երբեմն։ Սակայն ոչ մեր չափ։
Ընդ որում նա ով ցանկանում է գերագնահատված լինել, բայ դիզայն արդեն անկեղծ չէ։
Նա փորձում է երևալ «ավելի լավը» քան կա։ Որը անհեթեթ է։
Եվ իհարկե հիմարներն են որ այդ կուտը ուտում են։ Կամ անկիրթ հիմարները։
Ի դեպ․ Մարդը կարող է դառնալ գլամուր։ Մարդը չի կարող դառնալ գեղեցիկ։
Գեղեցիկ չեն դառնում։ Գեղեցիկ լինում են։
Ու ինչ էլ նրանք անեն՝ միևնույն է գեղեցիկ են։ Եթե բավական խելացի կամ կիրթ չեն, և հետևաբար անճաշակ են, ապա չեն հասկանում որ գեղեցիկ են։ Այդ իսկ պատճառով ձգտելով գլամուր լինել։
Նույնը՝ խելացի չեն դառնում։ Խելացի լինում են կամ չեն լինում։
Սակայն կիրթ դառնում են։
Էն որ ասում են՝ ռեժիսոր ծնվում են – այ դրա մասին ա։
Ռեժիսորի տեխնիկական ֆունկցիան՝ կոորդինացնել տարբեր մասնագետների աշխատանքը մտահղացումը իրականացնելու համար։ Այ սրանք են կեյ բառերը։ Մտահղացում։ Իրականացում։
Երկուսը լինում են երբ բավականին զարգացած են ինտուիտիվ և բանական մտածելակերպերը։
Ընդ որում ինտուիտիվը առանց բանականի՝ երբեմն բռնկվող մտահղացում է ընդհամենը։ Խափուսիկ է։ Մտահղացման լավ զարգացումը և իրագործումը արդեն պահանջում է բանականություն։
Սա է այն պահը երբ անխելք սակայն կիրթ մասնագետը «էշը ցեխից կհանի»։ Իսկ խելացի, սակայն անկիրթը, գուցե երկար ժամանակ փորձեր անելով, սակայն կարող է ավելի լավ, ավելի գեղեցիկ, ռեալիզացիա անել։ Ինչպես ասում են կրեատիվ։
Դա է պատճառը վեճերի․ պե՞տք է արդյոք իմանալ տեսություն՝ կինոի պատմություն կամ սոլֆեջիո – գեղեցիկ բաներ ստեղծելու համար։
Եվ պատասխանը․ անհրաժեշտ է, եթե մարդը խելացի չէ։ Խիստ ցանկալի է, եթե խելացի է։ Բայց ոչ միշտ անհրաժեշտ։
Իմանալը կխնայի ժամանակ։ Երբեմն կխոչընդոտի թարմ ուրույն մտքի ծնվելուն, սակայն քիչ դեպքերում։
Անցնենք առաջ։ Կիրթ սակայն ոչ խելացի մարդը կմնա ոչ խելացի սակայն կդառնա գրագետ։
Անշուշտ, դա շատ ավելի լավ է, երբ հասարակության մեջ անխելք մարդկանց բավականին մեծ մասը գոնե կիրթ է։
Քանի որ, իմ համեստ կարծիքով, չարությունները մեծ մասամբ արվում են անիրազեկության (անգրագիտության) պատճառով։ Այսպիսով, երբ հանրության անխելք մարդկանց միջի կիրթ մարդկանց տոկոսը մեծանում է, այդ հանրության արած չարությունների թիվը և որակը սակավանում է։ Ստացվում է, չարությունը և կրթությունը հակառակ համեմատական են։
Իհարկե, մարդիկ ունեն և այլ հատկություններ։ Այդ այլ հատկությունները հիմնականում բխում են համոզմունքներից։
Մարդիկ լինում են ավելի չար կամ ավելի բարի, ավելի նախանձ կամ ավելի կամեցող։
Համոզմունքը, սակայն, կապված է եղած տեղեկատվությունը մշակելու ունակության և ցանկության հետ։
Խելացի մարդիկ փորձում են եղած հում նյութը մշակել։ Քանի որ ունեն ազատ ռեսուրսներ։
Ոչ խելացի մարդիկ սակայն, փոխարենը կարող են չարանալ։ Օրինակ, անխելք, չմտածող մարդը չի մտածի, որ ուրիշի հաջողությունը բնավ չի նշանակում նրա անհաջողությունը։ Ու այդ մարդը չի նախանձի։
Կամ այլ օրինակ․ մտածող մարդը չի նախնտրի գողություն անել։ Նա չի ունենա համոզմունք որ այլ կերպ չի կարող հասնել այդ փողին։ Կամ չի գերագնահատի դրամի իրական արժեքը։ Նա չի ունենա դրամի նկատմամբ կախվածություն քանի որ մտածելով հասկանում է որ դրամը ընդհամենը դրամ է։ Կարծիքը, որ գողանալը՝ հեշտ ուղի է – ոչ հեռատես, էժան ու հիմար է։
Կիրթ սակայն անխելք մարդը պարզապես գողություն չի անի որովհետև նա «դաստիարակված» է։ Նրան բացատրել են։
Իսկ անխելք և անկիրթ մարդը կարող է գնալ և մութ անկյունում մի երկու կոպեկի համար մարդ սպանել։
Որովհետև չի հասկանում ինչքան հիմար է դա։
Չէ, ես բնավ չեմ պնդում որ բոլոր գողերը մտածող չեն, ու որ եթե մտածող լինեին՝ կվերանեյին իրենց համոզմունքները։
Կարծում եմ, որ կան սակավաթիվ հանճարեղ մարդիկ որոնք ինչ-ինչ պատճառներով գողություն արել են։ Սակայն դա ոչ ոք չգիտի, և դրանից ոչ ոքի առանձնապես վատ չի եղել։ Եվ հաստատ ոչ մութ անկյունում։ Այսպիսին էր անբիծ առնետը։
Բայց նույնիսկ նա իր գողությունները բավականին շուտ թարգեց և այսպես ասած փոխեծ պրոֆիլը՝ անցնելով որոշ հայտնի ծառայություններ։ Ասածս այն է որ Մորիարտին եթե իրոք մտածող մարդ էր, նա կմտածեր որ արժանի է ինքնավայել լինել։
Իսկ երբ մտածեր այդ մասին, կմտածեր որ շատ ավելի լավ ձևեր կան փող աշխատելու, առանց աշխարհը ավելի չար դարձնելու, կամ ժամանակ առ ժամանակ վտանգավոր գործունեություն վարելուց։ Եվ այդպես էլ պետք է լիներ։ Նրան մտածող և ամեն ինչ նախատեսնող Հոլմսը ոչ միայն թույլ չտվեց իրեն նետել շվեյցարական ջրհոսի ժայռից այլ և ինքը, Մորիարտին վատ ավարտեց։ Այդպես էլ պիտի լիներ։
Դա նույնպիսի պարզ կապ է ինչպիսին է ասենք չպատվաստված ցեղական կենդանու/ձագի վաղաժամ մահը։ Այդպես էլ պիտի լիներ։ Կամ «եթե կում անես «թույն» վերնագրով շշիվ, վաղ թե ուշ կզգաս որոշակի տկարություն»։ Ակնհայտ է չէ՞։
Այսպիսով, խելացի մարդիկ՝ կանխատեսում են։
Նրանք ավելի հաճախ «future oriented» են։ Քիչ են ունենում նոստալգիա։ Քիչ են մտածում թմրադեղեր օգտագործելու մասին։ Երբեմն չափազանց շատ են մտածում ապագայի մասին։ Դա բնավ չի նշանակում որ նրանք մտածում են կարիերայի մասին։ Դա նշանակում է որ նրանք շախմատ խաղալու պես հաշվարկում են քայլերը։ Նույնիսկ կենցաղային իրավիճակներում։
Կանխատեսող մարդիկ պարզապես ստիպված են լինում կոնտրոլ անել։ Կոնտրոլ անել իրավիճակը։ Հնարավորին չափ։
Այդ է նաև պատճառը որ նրանք հաճախ սիրում են հնարավորին չափ անսահման կոնտրոլ տվող գործիքներ։ Ինչիպիսին է ասենք vim-ը։ Ինչպիսին է ֆոտոխցիկի «manual» ռեժիմը։ Ինչպիսին է կոնսոլը։
Պարզապես, մտածող և խելացի մարդիկ՝ մտածում են։
Նրանք նաև ինքնուրույն սովորում են։ Որովհետև հետաքրքրված են։
Չէ, ոչ խելացի մարդիկ նույնպես հետաքրքրվում են։
Բայց նրանք չունեն այդ պահանջը՝ տեղեկատվություն մշակելու, պրոցեսս անելու, և մտածելու։
Ոչ խելացի մարդկանց անհրաժեշտ է սովորեցնել։ Նրաք լինում է ցանկանում են սովորել, հասկանում են, որ իմացությունը անհրաժեշտ է նրանց և/կամ օգտակար է։
Դա հասկանալու համար շատ խելք պետք չէ։ Նույնիսկ համոզմունքը, որ գողությունը լավ բան չէ արդեն կարող է առաջացնել սովորելու ձգտում։
Մարդկությունը կիսվում է գիտելիքներով։ Մարդկությունը վաղուց հասկացել է որ կիրթ մարդկանց հետ ավելի հեշտ է քան անկիրթ։ Այդ պատճառով կան բազմաթիվ ծրագրեր, ու եթե կա ցանկություն, կրթությունը պրոբլեմ չէ։
Խելքն էլ պրոբլեմ չէ։ Արդյո՞ք նա անհրաժեշտ է մարդկանց մեծամասնությանը։
Կան գիգանտներ։ Նրանք անում են մեծ քայլեր։ Այդ քայլերի շնորհիվ մենք բոլորս ավելի շատ ենք իմանում աշխարհի մասին։ Տիեզերքի մասին։ Դա օգնում է բոլորին։ Բոլորն են օգտվում գրիչներից։ Էլեկտրականությունից։ Քիչ թե շատ զարգացած երկրներում։ Իհարկե, ոչ մի բան անվճար չի լինում։ Որովհետև այլ մարդիկ նույնպես փողի կարիք ունեն։ Շատ պարզ նախագիծ է։ Ու փողին մունաթ՝ ուզում ես տիեզերական զբոսաշրջիկ դառնալ պիտի շատ վճարես։ Ուզում ես Հավայի գնալ – ավելի քիչ։ Ակնհայտ է որ տիեզերք գնալը թանկ հաճույք է։ Իսկ Հավայի գնալը որոշ չափով էժան է։ Իսկ չգնալը ավելի էժան է։ Այսինքն այն որ ամենը հասանելի չէ բոլորին չի նշանակում որ մենք չենք կիսվում։
Մենք կիսվում ենք ամենակարևոր բանով՝ գիտելիքներով։ Ոչ ատոմային ռումբի տեքնոլոգիայով – դա համայնքի օգտին է թակցնել այդ տեսակի տեղեկատվություն։ Մնացածը՝ վաղ թե ուշ բոլորին հասանելի է լինում։
Ու դա կոչվում է հանդուրժողականություն։ Մեզ ձեռնտու է որ մարդիկ կիրթ լինեն։
Իսկ խելացի, շատ խելացի, քիչ խելացի՝ արդեն բնությունն է որոշում։
Այդ տեքնոլոգիան բարդ է և դեռ բավական հետազոտված չէ։ Ու չի էլ լինի, հավանաբար։ Որովհետև մեզ որպես հանրություն դա պետք չէ։
Ու մենք որպես հանրություն, տեսակ, հիմա ունենք լիքը լուծում պահանջող հարցեր։
Ձեռքի ուժը գնալով ավելի և ավելի քիչ է պետք լինում։
Հեռու չէ այն ժամանակը երբ գործարաններում դատարկութոյւն է տիրելու։ Միայն ավտոմատներ են աշխատելու։ Եվ անհամեմատ փոքր նրանց հետևող անձնակազմ։
Ի դեպ, արհեստական բանականության մասին։ Թեմայից հեռու մարդիկ երբ ինձ հարցնում են, «ե՞րբ է մարդը արհեստական բանականություն ստեղծելու» ես․․․ տխրում եմ։ Որովհետև չափազանց անտեղյակ են։ Առաջին հերթին հարցին հարցով եմ պատասխանում՝ սահմանիր «արհեստական բանականություն» ասելով ինչ ի նկատի ունես։ Պարզվում է, որ ի նկատի ունեն – մարդկանց պես մտածող էակներ։ Ժողովուրդ, չի լինի այդպիսի բան, մինչ պետք չլինի։ որովհետև մենք չենք ձգտում այսպիսի բանականություն ստեղծել։ Մեզ պետք չէ մեր պես մտածող, և զգացող մեխանիկական էակ։ Ինչի՞ համար։ Որ մեր տեղը մտածի և զգա՞։
Բա մե՞նք ի՞նչ ենք անելու։ Վերադարնանք ծառերի վրա՞։ Դա՞ է ուզածներդ։
Հիմիկվա մասս մշակույթում կա ևս այլ ձգտում։ Կիբորգներ դառնալը։ Միանալ մեքենայի հետ։ Դառնալ մեքենայի մասնիկ։
Փաստորեն՝ կամ բնության մասնիկ, կամ մեքենայի՞։
Մենք ստեղծում ենք այն ինչ մեզ անհրաժեշտ է։ Մեզ անհրաժեշտ են ինվալիդներին օգնող ռոբոտներ – կունենանք։ Մեզ անհրաժեշտ են ռուտին աշխատանքը իրանց վրա վերցնողներ, և մեզ մտածելու ժամանակ տվողներ։ Մենք բայ դիզայն սահմանափակ ժամանակ ունենք։ Երկիր մոլորակը արդեն քիչ է, ու պետք է կամ կոլոնիաներ ստեղծել, կամ լիքը մարդ վարի տալ։ Քանի որ մենք «մարդասեր» ենք, իսկ իրականում՝ բանական ենք – ընտրում ենք առաջինը։
Ու ֆորման հետևում է ֆունկցիային։ Կիբորգների մասին ֆանտասծիկան ինչ դուր չի գալիս։ Այն գլամուր է։ Էժան է։ Հեռատես չէ։ Անհրաժեշտ չէ։ Մենք առանց այդ էլ մեր իսկ ստեղծած քաղաքակրթության պատանդ ենք դառնում, երբ այն մեզ սկսում է դիտարկել որպես մասնիկ, անիվ, շեստերյոնկա, և պահանջում է անխափան և հուսալի աշխատանք։ Մարդիկ լինում են մեխանիկական։ Մեզ պետք չեն մեխանիկական կանոնապաշտ շաբլոն մարդիկ։ Ինչպիսի զարմանալի չհնչի, սակայն բանականության հիմքում էմոցիաներն են ։ Մեր տեսակը՝ ռոբոտ չէ։ Մենք չենք ձգտում ռոբոտ լինել։ Մենք ձգտում ենք լինել մտածող, կրեատիվ, ուրախ, գեղեցիկ։ Բոլորն են ձգտում։ Պարզապես այլ կենդանիների մոտ այդքան հաջող չի ստացվում։
Իսկ այդ տխրահրչակ «գլամուրը» մեզ խաբում է։
Մեր տիեզերանավերի նախագծերը հետևում են նրանց ֆունկցիոնալությանը։
«Գլամուր» տիեզերանավը չի թռչի։ Գեղեցիկը՝ կթռչի։
Ուզում եմ պարզապես մի հատ էլ ուշադրությունը դարձնել, ու կրկնել, որ գլամուրը գեղեցիկ չէ։ Տպավորիչ է և անպետք։ Տպավորում է էժան ձևերով։ Կեղծավորությամբ։ Կիրթ մարդը գիտի որ «դոմովոյներ» գոյություն չունեն։ Կիրթը նաև ճաշակ ունեցողն է։ Նա տարբերում է արվեստը, այսինքն գեղեցիկը՝ գլամուրից։
Արվեստը՝ գեղեցիկ է։
Գլամուրը փաստորեն չար է։ Մեր համար։ Որպես տեսակ։
Մեզ պետք է գեղեցկություն։ Մեզ պետք է ճաշակ, գեղեցիկը հասկանալու և տարբերելու համար։ Մեզ պետք է կրթություն։ Մեզ պետք է խելք։ Մեզ պետք են էմոցիաներ որպես խելքի աղբյուր։
Այսինքն՝ մեզ պետք է մարդկություն։ Մարդ լինել։
ու տենց
Անն Դրույանը և Կարլ Սագանը
http://en.wikipedia.org/wiki/Ann_Druyan
http://hy.wikipedia.org/wiki/Կարլ_Սագան
Ձեր խոնարհ ծառան, էպիստոլար մոծիվներով, հատուկ գիշերային նորությունների համար
ու տենց
Հա։ Ու մի բան էլ
«ավատարի» վերաբերյալ։
Հեհե։
Հարրի Հարրիսոնի «նեուկրածիմի պլանետան» գիտե՞ք։
յանիմ կարդացած տղա եմ Իսկ արժեր իմանալ։
Պարզապես դե ո՞նց հանրամատչելի տելեպածիա ցույց տաս, նույնիսկ եթե անունդ Կամերոն ա ու մի վախտ քիչ փող ունես։
Բայց ինչքան ավելի նագլյադնո հասկանալի ու պարզ ա երբ կապը վայրելեսս չէ, այլ վայրեդ է։
Ինտերֆեյսներ, կոնեկտորներ։
Ինտերֆեյս ափ, ինտերֆեյս դաուն։
Չէ մի չէ, վենծիլյատոր։
ու մի բան էլ ասեմ։ Էն որ մեր ախպարների հետ թանքսգիվինգ էինք նշում, ասում էին՝ «ֆոր տհե հափի ջենոսայդ օֆ նեյթիվ ամերիքանս»
հո զոռով չի՝ պատմությունը չի ջնջվում։ ՁեռաԳրածը չի վառվում։ ԿՄ-ի փասվորդը չի փոխվում, իսկ եթե փոխվի Աբու Հասանի մաշիկների պես վերադառնում ա։
«տուգա վսասիվայեծե, գասպադա» (ց) պարոն Ազատամարդիկ
Ու հա, Մատրիցան Լեմից թխեցին, չամաչեցին, բայեվիկ սարքին, հիմա էլ անցան Հարիսոնին։ Էս սաղ ամերիկյան կինո-ֆանտասծիկան պիտի կռիվ-կռիվ լինի՞։ Լրիվ այսպես ա դառնում։ Թե՞ հիմա Յանգին էլ կփչացնեն։ ՕՄԳՎՏՖ։
ՀԳ․ Չլինի Կոպոլայի հայ պրոդյուսերն ա Կամերոնին փող տվել ու պնդել որ էն հարգարժան տիկնոջ անունը Ծաղիկ լինի։
Դե լավ․ Կամերոն, Կոպոլա՝ ինչ տարբերություն։
Մի բուռ հայ ենք։
_ու տենց _
– էսա 2010-ն ա՞։ Բա ու՞ր են թռչող մեքենաները։ Ու՞ր են Մարս սլացող զբոսաշրջիկային տիեզերանավերը։ Ու՞ր է գրողների, գրողը տանի, պատկերազարդ ապագան։
_ու տենց _
Я уже писал о том, какие девушки мне не нравятся
Время собирать камни делать статистический анализ spss sux, R rulez, какие – нравятся.
Итак, я подметил связь.
Те, кто нравится, обязательно, непременно, и неуклонно имеют тенденцию уезжать заграницу. Или там и находятся.
Причем, чем больше нравятся, тем скорее уезжают.
Одна девушка, которая мне безумно понравилась, уехала спустя день после знакомства.
Только успел написать – а ответ – “Я уже в Москве”.
Сейчас встречается с парнем, который ей читает по ночам между делом Бродского. Ну девочка, я ведь лучше собаки(ц) … я бы тоже почитал, а придачу и Севака в оригинале … он ведь не сможет… (флейм Севак вс Бродский будет баниться грубо, но аккуратно)
Или, катаясь на велосипеде, клеет девочек. Нет, нет – я не осуждаю. Я анализирую.
У нас есть много общего. Я тоже люблю кататься на велосипеде, и тоже (надо же!) интересуюсь девушками.
Вот она – общность интересов, ценностей и духовная близость.
Эх, *\*, **** (за звездочками имя, повторяется два раза), я не хочу твоего замороженного винограда шоколада…
Одна убежала от чрезмерно пристального внимания родителей. Другая смоталась в холодные края со своим новоприобретенным парнем. (Ехать за кем-либо тоже больше не стану).
Третья – учиться, но отпустили лишь к злой бабушке, которой нужно показать резюме парня, прежде чем та разрешит с ним встретиться (срсли! резюме!). Еще одна – как и все, с отмазкой об учебе – уехала кататься на велике 🙂 Ага – опять – велик 🙂 А *** не расстается со своей Канон камерой и у нее крепкие отношения уже много лет. Я ведь тоже не расстаюсь со своей Канон камерой, даже если вывожу собаку в три часа ночи!
И когда встретишь ту, кто тебе на самом деле нравится – значит – либо парень уже есть, либо – она вот-вот уедет. За *** даже приударять не собирался, просто симпатизировал – и что вы думаете – уехала! Кто-нить здесь остается? Вроде да – не пустой город – и?
При встрече с понравившейся девушкой еле сдерживаюсь, чтобы не спросить: – “а ты, ты-то куда собираешься? уже завтра? или может,(со слабой надеждой в голосе) может, все-таки через неделю?”
Так, что им вра галови а. Точнее, гналови. 🙂
Ну понятно, это не рациональное обьяснение.
Идеи.
Поэтому приступим к формализаии, и для начала опишем в удобной нотации
TYPE GirlILike = OBJECT (human)
SheLikes : SET := {bike, camera, herboyfriend, scifi};
SheLeaves : BOOLEAN; (* set as TRUE during initialization of an object *)
CurlyHair : POINTER TO ARRAY OF Hair;
InARelationship: BOOLEAN; (* almost always set to TRUE, which perfectly fits Murthy’s theory *)
Это лишь подмножество интерфейсной (видимой) части.
И они обусловлены безумным количеством не видимых, скрытых, инкапсулированных черт (private)
Однако – имеющий глаза да увидит. Вот оно – нашел. Не простой обьект, а активный. (Do the fish girl really need remote control?)
То есть обязательно наличие секции activity
BEGIN {ACTIVE}
…
END
Этим и обусловлены интерфейсные – SheLeaves, TakesRisks, и т. д.
Ну и другие методы в наличии, типа
PROCEDURE WannaLisPoetry (Author : SET) : BOOLEAN;
BEGIN
IF Author IN {Brodski, Pasternak, Akhmatova, Cvetaeva} THEN
RETURN TRUE
ELSIF Author IN {Sevak, Charents, Mandelshtam} THEN
Think (10); //in seconds
RETURN TRUE
ELSE
RETURN FALSE
END;
END WannaLisPoetry;
Свойство InterestedInARelationship – константно – FALSE
Не меняется ни при каких обстоятельствах.
Оно и понятно, они, эти рилейшншипс, либо уже есть, а если их нет, то и так жизнь хороша и интересна.
Отвлекусь на секунду от темы. Меня много спрашивают, почему следуя крысакану нельзя задавать личные вопросы. Отвечаю: описанная в крысакане функция DoYouHaveABoyFriend реализована так:
PROCEDURE DoYouHaveABoyFriend() : BOOLEAN;
BEGIN
RETURN TRUE
END DoYouHaveABoyFriend;
а иногда так:
BEGIN
IF InARelationship THEN
RETURN TRUE
ELSE
RETURN TRUE
END;
END DoYouHaveABoyFriend;
что обычно оптимизируется компилятором к первому варианту. 🙂
Вернемся к нашим овечкам тараканам.
Еще одна константа, always set to TRUE – Independent.
Еще одно property – “Самостоятельность” может временами меняться, но стремится к TRUE, потому, что – смотри выше.
Отсюда:
PROCEDURE DontDoIt(smth: VARIANT);
BEGIN
DoIt(smth);
Out.Message(“fuck off”) (* this may vary depending on cultural features *)
END DontDoIt;
Еще одно очень важное свойство – Creativity․
Пишет – может стихи (если хорошие – то наповал), фотографирует, рисует, что-нить вообще делает по жизни, а если ничего не делает – то креативность и творческий подход все равно заметны и льются через край.
Это свойство и обьясняет почему те, кто мне нравятся – уже in a nice relationship. Потому, что according to Abraham Maslow’s hierarchy of needs – творчество, самоактуализация, как ступень развития человека возможна только после удовлетворения более “низкоуровневых потребностей” – проще говоря творчество проявляется так как она уже в хороших, счастливых отношениях. 🙂
И меня “цепляет” даже намек на креативность – Увлеченность – Keenness.
Таким образом, секция ACTIVITY заполняется
BEGIN {ACTIVE} //equal to WHILE (Alive) DO
activity := SearchForSmthInteresting();
WHILE (stillinteresting) DO
DoIt(activity)
END;
END
Значит, есть в этих девушках что-то общее, и даже вырисовывается – что!
Им не сидится на месте. Они активные, и не бояться рисковать. Они независимые, самостоятельные, и Ինքնուրույն – от слова ուրույն։
Они креативны, увлекаются, не страдают от недостатка внимания. Им обычно есть чем интересным заняться.
Они живые.
И у них очень интересный взгляд, замечательные глаза – независимо от их цвета
Это и делает девушку привлекательной для меня. Интуитивно.
Следовательно, я не мазохист, и я не избегаю отношений! Однако почти наверняка обречен на дистант рилейшншипс.
Every relationship sux – distant relationship suck distantly.
Чтож, так тому и быть.
_ու տենց _
A towel, it says, is about the most massively useful thing an interstellar hitchhiker can have. Partly it has great practical value – you can wrap it around you for warmth as you bound across the cold moons of Jaglan Beta; you can lie on it on the brilliant marble-sanded beaches of Santraginus V, inhaling the heady sea vapours; you can sleep under it beneath the stars which shine so redly on the desert world of Kakrafoon; use it to sail a mini raft down the slow heavy river Moth; wet it for use in hand-to- hand-combat; wrap it round your head to ward off noxious fumes or to avoid the gaze of the Ravenous Bugblatter Beast of Traal (a mindboggingly stupid animal, it assumes that if you can’t see it, it can’t see you – daft as a bush, but very ravenous); you can wave your towel in emergencies as a distress signal, and of course dry yourself off with it if it still seems to be clean enough.
More importantly, a towel has immense psychological value. For some reason, if a strag (strag: non-hitch hiker) discovers that a hitch hiker has his towel with him, he will automatically assume that he is also in possession of a toothbrush, face flannel, soap, tin of biscuits, flask, compass, map, ball of string, gnat spray, wet weather gear, space suit etc., etc. Furthermore, the strag will then happily lend the hitch hiker any of these or a dozen other items that the hitch hiker might accidentally have “lost”. What the strag will think is that any man who can hitch the length and breadth of the galaxy, rough it, slum it, struggle against terrible odds, win through, and still knows where his towel is is clearly a man to be reckoned with.
_ու տենց _
