այսօր նոր լափթոփի վրայ համակարգ էի տեղակայում։ ֆանթու։
ռութը ինչպէս միշտ, սարքեցի XFS, քոմփայլ արեցի միջուկ ու grub2։
սակայն, անակնկալ, grub֊ը չէր կարողանում բեռնել միջուկը։ հմ։
ես երկրորդ գրաբի շելլի հետ բնաւ ծանօթ չեմ։ մի քանի հրաման գրեցի՝ help — չկայ, ls — աշխատեց։ ասաց՝
(hd0) (hd0,msdos1) (hd0,msdos2)
վաու։ փորձեցի
ls (hd0,msdos1)
ասաց որ XFS է տեսնում։
հիանալի։ բա ինչի՞ չի բեռնում միջուկը։
սկսեցի կարդալ ինչպէս են grub2֊ի հետ աշխատում՝
set root=(hd0,msdos)
set prefix=(hd0,msdos1)/boot/grub
insmod normal
լիքը սխալ էկրանին։
նորմալ անունով մոդուլը գտնուած չէ։
այս հաղորդագցութիւնը, որ չի կարողանում կարդալ XFS, ստիպեց մտածել, կարո՞ղ է այս բեռնիչի վարկածը չի կարողանում նոր XFS կարդալ։ համացանցում գտնում էի որ լուծւում էր, երբ մարդիկ առանձին ext /boot բաժին էին ստեղծում։
ես բնաւ չէի ուզում, քանի որ արդէն ամէն տեղեկատւութիւնը լցրել էի դիսկի վրայ, ու չեմ էլ սիրում առանձին /boot բաժին ունենալ։
ապա քաշեցի grub֊ի այսօրուայ ելատեքստը իրենց git շտեմարանից։ այնպէս ստացուեց, որ ստիպուած եղայ ուրիշ կարգչից քաշել, տառ սարքել, ու նոր լցնել նոր կարգչի վրայ։
հիմա ժամանակն է խորամանկութիւն կիրառել, որ հեշտ լինի։
կամ պէտք է գնայի /portrage/sys-boot/grub եւ պատճենէի grub֊ի տեղակայման նիշքը, սարքելով git-999 եբիլդ նիշք, եւ խմբագրելով, կամ, որը շատ աւելի հեշտ է, ու պէտք չէ ոչ մի բան փոխել git ծառում՝ արեցի emerge grub, եւ սեղմեցի ctrl+s, այն պահին, երբ արդէն բացել է ելատեքստը /var/tmp/portage պանակում, բայց դեռ չի անցել կոմպիլյացիային։
ապա վրայից լցրի իմ նոր քաշած գիտ սնեփշոթը։ յետոյ chown -R portage:portage /var/tmp/portage/*
հիմա ctrl+q
կարծես գնաց։ բայց գնաց՝ կոնֆիգուրի անվերջ թուացող լուփի մէջ մտաւ։ ինչո՞ւ։ կանգնացրի, տեսնեմ, երբեմն զգուշացում է երեւում, որ սորսը ապագայի թայմսթեմփ ունի։
հմ։ ուրիշ պատուհանում՝ emerge openntpd; ntpd -s;
մի հատ էլ կոմպիլյացիան անցաւ, եւ տեղակայեց ինձ հնարաւորինս թարմ բեռնիչի վարկած։
grub-install /dev/sda
boot-update
ահա։ վերմեկնարկելուց յետոյ ամէն ինչ աշխատեց։ պատճառը ճիշտ էի կռահել։
(:
ու տենց
Տաաաակ, ՍՎՈ-ից կպնեմ ֆեյսբուք, տեսնեմ էս ի՜նչ շուխուռ ա, սաղ իրար տալիս են էդ փառատոնի համար։
Դե սկզբից կարդացի, հավես ժամանակ անցկացրեցի՝ ուրախացրեցին մեկնաբանությունները։ Իսկ հետո մտածեցի, որ ախր․․․ էդքան ասում եք «թշնամու մշակույթ»։
Ախր էդ մշակույթը ամեն քայլափոխին ա՝ տղաների հայացքներում, աղջիկների ճակատին վառ տառերով ասեղնագործած, հեռուստատեսությամբ, և երթուղայիններում, որտեղ Հիսուսի պատկերը հնազանդ տատանվում ա թուրքական մոծիվների տակ։
Խորհրդային Հայաստանում փորձեր էին արվում վերգտնել հայկական մշակույթը, իսկ լեզվի իմացությունը չնայած և պարտադիր չէր, բայց տալիս էր հնարավորություն ծանոթանալ աշխարհի գրականության հետ։
Իսկ այն, ինչ հիմա գնում ա «հայեցի» լեյբլի (պիտակի չէ, հենց լեյբլի) տակ, էդ կներեք, սկզբից ձեր սրտներից հանեք, հետո փառատոններից խորացեք։ Բայց որ հանեք, տեղը արդյո՞ք կա բան դնելու։ Կա՞ հայկական գրականություն՞։ Կա՞ հայկական երաժշտություն։
Չէ, կա մեծ մեծ խոսալ անցյալից։ Զարմանալի չէ, որ սաղ երկիրը ադնակլասնիկում ա նստած, բոլորը անցյալով են ապրում։
Չե՞ք տեսե՞լ, որ ով մեծ մեծ խոսում ա, սովորաբար փուչ ա։ Իսկ էն ինչ դատարկ տեղ ա, քամին բերում լցնում ա աղբ։
Այդ պատճառով էլ կազմավորվում են քյաբաբա-ծիծակայն, կուլ-ռոքեռա-խոտակերային, կամ էլ վեհա-տուսովկային ախպերություններ։ Որ սաղ նույն աղբն են։
Անցեք գործի, ջենթլմեններ։
Ես տենց եմ կարծում։
հա, ու ինձանից այրունարբու նացիոնալիստ չլինի։
ու տենց
պարոնայք ցանցառներ, սա ի՞նչ է։ հմ՞
ու տենց
