ուրեմն առաջ ինձ թերթիկ էին բերում, թէ այսինչ համարին զանգէք ասէք ջրի հաշուիչի ցուցմունքները։ հիմա սկսեցին բերել թերթիկ, թէ այսինչ վայբերին ուղարկէք հաշուիչի նկարը։
ես զանգում եմ այդ համարով, ասում եմ՝ կը լինի՞ վայբերով չուղարկեմ, մեյլով ուղարկեմ։
ասում է՝ չէ, այդպէս էլի ասող է եղել, ես մեյլը կոմպով բացել եմ, հեռախօսով էկրանից նկարել եմ, ուղարկել եմ «իրենց», չեն ընդունել։
ասում եմ՝ իսկ ինչի՞ մեյլը հեռախօսով չէք ստուգում։
ասում է՝ չեն թողնում, մեր մօտից փակել են մեյլը, միայն ներքին մեյլ ունենք։ մտածեցի՝ ցանցով են մեյլին աքսես փակել, երեւի։
ասում եմ՝ ա — իսկ եթէ ես ձեր ներքին մեյլին ուղարկե՞մ; բ — իսկ տանը վայֆայ ունէ՞ք, դրան կպնէք հեռախօսով։
ասում է՝ չէ, ներքին մեյլը դրսից նամակներ չի ստանում, ու չէ, մէկ է հեռախօսի մէջ այնպէս են արել որ մեր անձնական մեյլ չօգտագործենք։
տենց, ուզում եմ ասել, սովորէք, տեսէք ինչպէս է լինում երբ այթի֊ն լուրջ է վերաբերւում իր գործին։
հ․ գ․ հա այնպէս են խօսում հետս մարդիկ, ոնց որ դեբիլ եմ, բան չեմ հասկանում, ու XXI֊րորդ դարից չեմ, որ անդրոիդ ու վայբեր չունեմ։
հ․ հ․ գ․ այո ես անդրոիդ էմուլյատորը յոլլայից հանել եմ, չունեմ, վայբեր ջենթու֊ի վրայ օգտագործելու համար պէտք է համակարգս ռեքոմփայլ անեմ ու դարձնեմ ոչ իմ ուզած համակարգը։ այդ համար ընկած եմ գործընկերների հետեւից, խնդրում եմ որ վայբերով նկար ուղարկեն ամիսը մէկ։
իսկ գործընկերները չեն ուզում, քանի որ էդ կնոջը որ աւելացնում են կոնտակտ լիստի մէջ, ասում են՝ կինս կասի, էս ո՞վ է, ո՞ւմ ես աւելացրել։ ուղարկում ու տեղում ջնջում են։ ու քոնֆիրմեյշն չենք ստանում որ ստացել է էդ կինը։ ու տենց։
#տեղեկատուական_տեխնոլոգիաներ #լուծումներ #վայբեր #ապակենտրոնացում #երեւան֊ջուր #երեւան
ուրեմն, երեկ դիտել եմ «հակամարտությունը եւ հաշտեցումըը կենտրոնական֊արեւելյան Եվրոպայի կինոմշակույթում» կինոփառատոնի առաջին ֆիլմը՝ «Գալիցիայի երեք պատմությունները», արտադրողը՝ ԱՄՆ։
Հավես է, որ մարդիկ սովորեցին փառատոններին գալ։ Վերջապես։
Ֆիլմը ցուցադրում էին դվդ֊ից, շատ վատ որակով։
Առաջին կադրերից մեկում պանորաման կտրտում էր ֊ այսինքն կամ դանդաղեցրել են անորակ իրենց քսանհինգ/երեսուն կադրը, կամ անորակ գրություն էր, կամ անորակ նվագարկիչ։ Բայց նման էր, որ անորակ արագության փոփոխություն է մոնտաժի ժամանակ։
Ռեժիսուրան շատ վատն է, օպերատորական աշխատանքը ֊ շատ վատն է։ Ոնց որ այդ մարդիկ ոչ մի տեղ չեն աշխատել, ոչ մի տեղ չեն սովորել։
Մի տեղ խայտառակ հատված է, երբ նկարահանող թիմից մեկը կանգնած է կադրի մեջ, մի քիչ դեպի կադրի կենտրոն է շարժվում, հետո վախենում, ու հետ գնում, իր արեւին չի երեւում։
Սցենարի մասին։
Տիպիկ փողով գրած սցենար է։
Արտահայտությունները չեն դիմանում թեթեւ քննադատությանը։
Ստանդարտ տրամաբանական վրիպումներ են, որ անպատրաստ ունկնդիրը չի նկատի ֊ չափազանց պարզ խոսքեր, թվում է թե «ճիշտ», հիմնում է իր «մեսեջը» ինչ֊որ անկապ խոսքերի, ոչ թե, ասենք թվերի, հետազոտությունների, կամ շատ ընհանդրացված տեքստ, որի հետ մի կողմից բարդ է չհամաձայնվել, մի կողմից բարդ է համաձայնվել։
Ֆիլմից, այսպես ասած զռռում էր, որ այն փողով նկարած ֆիլմ է, որն ինչ֊որ հստակ մեսեջ պետք է հաղորդի։ Որ այն բնավ օբյեկտիվ չէ։
Ու այն մասը, որ ինձ դուր է եկել, այսինքն այն, որի մասին մոռանում են, երբ գովաբանում են սովետը, ֊ այն մասին ինչպես էր սովետը ճնշում, ու փտեցնում կգբ֊ի նկուղներում այլ կերպ մտածողներին ֊ դա էլ է կորցնում գինը, որովհետեւ հասկանում ես, որ ֆիլմի նկարողներին, ու տեքստ գրողներին դա բնավ էլ չէր հուզում ֊ գործ է անում են։
Ի դեպ, նկուղներից դուրս եկած ուկրաինացի կինը շատ հետաքրքիրն էր նաեւ նրանով, որ նա հավես ուկրաինական ազգային ազատագրական շորեր էր հագնում։
Ֆուտբոլ խաղացող երեխաներին են նկարել, ասում էին ֊ այ երեխաներին չի հուզում խաղալիս, թե իրենց հետ խաղացողները լեհ են, ուկրաինացի թե հրեա։ Հա, ինչի՞ պետք է հետաքրքրի։ Բայց ֆիլմը լուծում չի տալիս։ Այո, երեխաները չունեն այն խնդիրները որոնք ունի մեծերի հասարակությունը։ Բայց այդ խնդիրները առաջանում են, ու դրանց պետք է լուծում տալ։ Եթե լուծում չի տրվում, մարդիկ իրար սպանում են։ Ու ֆիլմը պատմում է այն մասին, ինչպես են մարդիկ իրար սպանել, բայց այլընտրանք չի առաջարկել։ Մի սպանեք։
Հա, մեկը չի սպանի։ Հետո՞։ Իրան կսպանեն, եթե չհասցնի թռնել։ Լուծում տալ է պետք, իսկ լուծում տրված չէ։
Պատմել են մի լուծման մասին, ինչպես Ուկրաինացիները գնացին Ուկրաինա, իսկ լեհերը ֊ լեհաստան։ Այո, դա լուծում էր։ Գործող։ չեմ ասում որ լավագույնն էր։ Բայց էլ իրար չեն սպանում։ Ու հիմա, երբ Լեհաստանում չկան ուկրաինացիներ, իրենք կարող են հանգիստ խղճով վերականգնել ուկրաինական եկեղեցին։ Վայ ինչ լավն են։ Ավելի լավ է չսպանեին, հիմա էլ պետք չէր լինի վերականգնել։ Այն էլ եկեղեցին։
Եկեղեին ի՞նչ։
Այդ եկեղեցու մասին ֆրագմենտ կար ֊ գյուղ մտել էին խմած լեհ զինվորականներ ու կրակում էին ամեն ինչին, ինչ տեսնում էին։ Քանի որ մարդիկ թաքնվել էին, նրանք դեռ չէին հասցրել նրանց գտնել եւ սպանել, մտան եկեղեցի, կրակեցին «ուկրաինական աստվածածնի» ձեռքին։
Ինչպե՞ս մարդիկ փրկվեցին։ Գյուղը շրջափակեցին ուկրաինական զինված ուժերը, եւ հայտարարեցին ֊ եթե մեկին ձեռք տաք, ոչ ոքդ այստեղից կենդանի դուրս չի գա։ Լեհերը թողեցին գնացին։ Մարդիկ փրկվեցին։ Եկեղեցականն ասաց՝ «աստվածածինն մեզ փրկեց»։ Հա, բա ոնց։ Այդպիսի եզրակացություններ են։ Իսկ փաստացի եթե ուկրաինական ուժը չլիներ, սաղին սպանելու էին։ Ու դա էլ էր լուծում։
Փաստացի եւ գործող։ Իսկ ֆիլմը այլ լուծում չի առաջարկել։
Իսկ ինչի՞ են մեզ նայացնում այդ ֆիլմը։ Որ մենք ասենք ֊ հա, բան, լավ չի իրար սպանել։ Հա, ո՞վ է ասում որ լավ է՞։ Ո՞վ է ուզում սպանել կամ սպանվել։ Ո՞վ է ուզում պատերազմ։ Ոչ մեկ էլ չի ուզում։
Այդ խնդիրը չկա։ Ապա ի՞նչ են ուզում մեզ համոզել։
Ի՞նչն է սխալ մեզ մոտ։
Այն, որ մենք ունակ ենք եղել կիրառել ուժ, ու միայն դա ֊ երաշխավորել է վերջին տասնյոթ տարիների ընթացքում խաղաղ կյանք Արցախում։
Ես չեմ կարող չմեջբերել Հովարդ Ցիննին, ով ասել է՝ խնդիրները լինում են ոչ թե դիմադրելուց, այլ չդիմադրելուց, ենթարկվելուց՝
Դա է խնդիրը։ Ու դեռ մենք ունենք մեկ գործող լուծում ֊ դիմադրել։
Մենք չունենք այլ լուծում, որովհետեւ փողը ծախսվել է հիմար ֆիլմ նկարելու, ոչ թե հետազոտություն անելու, թե ինչ այլ լավ լուծում կարող է լինել։
Ուզում էի գրել հրեայի պատմության մասին, կամ հիմար օճառի օպերայի, բայց երեւի էլ չեմ գրի։
ու տենց
Ընտրությունը այն մասին չէ, ոնց լավ կլինի։
Սահմանեք լավը։
Ու այն մասին չէ, թե ով է ավելի լավը, կամ ավելի վատը։
Այն մասին չէ, թե ով է ավելի անթերի, կամ ավելի կատարյալ։
Կատարյալը չկա։
Իսկ քննադատելը միշտ էլ ավելի հեշտ է քան գովելը։
Այն մասին է, որ անհնար է մնալ տեղում։
Հնարավոր է կամ շարժվել որոշված ուղղությամբ, կամ այնտեղ, ուր տանում է հոսանքը։
Ու այս ընտրությունը այն մասին է, թե որ ուղին ենք ընտրում։
Արդյո՞ք մենք ուզում ենք շարժվել դեպի քաղաքացիական ազատություններ, թե չէ։
Արդյո՞ք մենք ուզում ենք շարժվել դեպի ազատ գործարարություն։
Արդյո՞ք մենք ուզում ենք գնալ դեպի ինդիվիդուալ նախաձեռնությունների ու ազատ ձեռնարկատիրությունների հասարակություն, թե դեպի կլանա֊օլիգարխային մոնոպոլիաների ռեժիմ։
Արդյո՞ք մենք ուզում ենք հասարակություն, ուր նորմա է, ու խրախուսվում է կաշառքների շրջանառությունը բնության մեջ, թե մենք ուզում ենք շարժվել դեպի հասարակություն, ուր օրենքը գործում է անկախ իշխանությունից, իսկ համակարգը, մեխանիզմները նախագծված են մարդկանց հարմար լինելու համար։
Որովհետեւ հասարակությունը, ուր մարդիկ կարող են ազատ ասել, ինչ են մտածում, ու իրականացնել մտահղացումները ունի զարգացում, քանի որ այնտեղ հաղթում են ոչ այն մտքերն ու լուծումները, որոնց աջակցում են հեղինակավոր կամ ունեվոր մարդիկ, այլ իրականացվում են լավ լուծումները։
Կյանքում ամեն ինչն էլ մեկ անգամ է լինում։ Ու այս ընտրություններն էլ են մեկ անգամ լինում։ Դրանք կարեւոր են։
Այնպես որ զգոն եղեք ընտրելիս։
եւ այդպես
Ես գիտեմ որ էս թեման սաղի համար խորթ ա, բայց սա իմ մատյանն ա ու ես գիտեմ ինչպես այն օգտագործել։
Ու գրում եմ այն մասին ինչի մասին ուզում եմ։
Շներ։
Մենք ունենք հարց։ Լիքը թափառական շներ։
Հա, գիտեմ որ այլ հարցեր նույնպես ունենք։ Ես հիմա այս հարցի մասին եմ։
Ու հարցը առաջացել ա կրկին հասարակության պատճառով։ Տգիտության, թեթևամտության, և այլն։
Լուծման մի քանի ձև կա։
Ասենք մարդիկ կան կրակում կամ հավաքում սպանում են։
Էդ մի ձևն ա։ Նենց սոց-ռեալիստական ձև ա։ Ստալինի օրոք բոմժերի հետ ել էին նույն ձևի վարվում։
Մի քիչ ավելի կիրթ ձևեր էլ կան։
Ասենք, Նունեն պիտոմնիկ ա պահում։
Իսկ գիտե՞ք որ ոչ մի պիտոմնիկ ռետինե չէ։
Անհնար ա այդքան շուն պահել։
Հա, ժամանակ առ ժամանակ որոշ մարդիկ հավաքվում են, ուտելիք, բան ման, հեծանիվներով պիտոմնիկ գնալ․․․
Անհրաժեշտ ա մարդիկ հասկանան, որ
ա – պետք չէ Հայաստանում ձեռք բերել շուն։ ասենք վերնիսաժներից։ պետք չէ ընդհանրապես ձեռք բերել ցեղական շուն։
որովհետև այն միևնուն է ցեղական չէ։ այսինքն այդքան ցածր որակի է որ ընդհամենը մի տեսակ նման ա լինում իր պրոտոտիպին։
իսկ եթե ուզում եք լավ նման լինի իսկական ցեղատեսակի ներկայացուցիչներին, ապա պետք է
ա․ա – շատ շատ փող ծախսեք ($1500+)
ա․բ – ներմուծեք հայաստան արտասահմանից
բ – եթե այդքան շատ եք շուն ուզում, ու պատրաստ եք էդ պատասխանատվությունը ձեր վրա վերցնել, ինչը ես բնավ խորհուրդ չեմ տալիս ապա փողոցից մի սիմպո ուրախ շուն կամ ձագ վերցրեք, տարեք անասնաբույժի մոտ, թող նայի, ու տուն։
Ու երբ շուն վերցնող մարդկանց մեծամասնությունը դուրս գա այդ նպատակով փողոց, կամ դիմի պիտոմնիկ, ահա այդ ժամանակ, մեր հասարակությունը մի պրոբլեմ կլուծի։ Եվ թափառական շներ չեն լինի։
Հավաստիացնում եմ, ձեզ պետք չէ ոչ «վեհ» «արչավկա», ոչ «վեհ» «րոքֆելլեր»։
Եթե ձեզ շուն ա պետք, ապա դվորնյաժկան իր շնությամբ ոչ մի կաթիլ չի զիճում ցեղական շանը։ Ավելին՝ դիմադրողականությունը բարձր, խելքը նույնպես։
Թեման սպառված չէ, գուցե հավես ունենամ մի այլ օր նույնպես։
Չեմ գրում որովհետև ծանր թեմա է իմ համար։
_ու տենց _
Это одна из моих историй успеха внедрения свободных технологий, и миграции, эмиграции, бегства от технологий мс безопасности:)
В этом тексте – в основном о том, какие несвязные անկապ технические задачи возникли по ходу, и их не менее несвязные решения:)
Итак, все началось с того, что у одного ученого есть свой know how – способ улавливать колебания земли, и, возможно, прогнозировать землетрясения. Для этого он установил в шахте, на глубине 60 метров под землей свой экспериментальный датчик, ну а чтобы снимать с него данные подключил систему к компьютеру.
Однако снимать данные в течение reasonably продолжительного времени не удавалось: компьютер подвисал примерно раз в два дня, ход эксперимента то и дело приостанавливался…
Еще очень давно я утверждал, что можно все очень красиво (мсье знает толк в извращениях) реализовать с использованием опен соурс, но у меня не хватало времени. Еще я резонно предвидел проблемы с конкретным железом, которое они используют. Этим летом все-таки взялся.
Что было раньше.
Не вдаваясь в детали скажу, что вначале была матрица.
Я немножко не о той матрице, где Нео тусовался. Конечно, все делается подручными срествами, и это матрица от обычной, очень старенькой веб камеры с почти стертой, загадочной надписью Enigma.
Причем, чтобы снять картинку с матрицы, парень, который все настроил до меня, не заморачивался с изучением WinAPI и сделал то, что можно назвать аналогом юникс скриптинга, но в графике: заставил работать несколько виндовс программ вместе и передавать инфу от одной к другой.
Правда, он не смог использовать потоки, пайпы, и все такое, и у человека, не знакомого с идеями юникс, перенаправлять, скажем, стдаут в стдин мысли возникнуть не могло. Если его не зовут Деннис Ричи, конечно.
Добавлю, что парень тоже был подручный, и не являлся it специалистом, и вообщем, совсем неплохо справился.
Итак, сначала он взял программу, которая показывает изображение с видео девайса, и умеет брать снапшоты, при нажатии на кнопочку. “Только вот кто будет на кнопку жать?” – спросите Вы. Оказывается, парень поступил очень остроумно, чтобы не сказать – неожиданно: он научился программно управлять курсором мыши, (кажется с помощью ЛабВью) и заставлял ее жать на кнопку через определенные промежутки времени 🙂
Картинка, снятая матрицей обрабатывалась в том же ЛабВью, что-то считала по какой-то формуле, и писала в файл. Затем файл с данными можно было открыть в Ориджине, и полюбоваться на графики.
Все бы хорошо, но ничто не работало так, как ожидается. Ну как всегда…
Во первых, постоянно загруженный ЛабВью, и программа захвата видео сьедали слишком много памяти. Во вторых, кто-то из них активно тек памятью, памяти становилось все меньше и меньше, пока компьютер не подвисал. Вообще, в виндовсе самом полно утечек, но они, конечно, не успели бы вешать машину так часто.
К тому времени, как я взялся за дело, было также решено наладить сеть с городом, чтобы не ехать каждый раз в обсерваторию.
Телефона рабочего там тоже не было, обсерватория с коммунистических времен заброшена, хорошо хоть электричество есть.
Вот ребята еще провели 200-300 метров utp из под земли наверх, к другому компьютеру, а к нему задумали подключить gprs модем 🙂
Для меня сразу стало очевидно, что таск на компьютере с веб камерой решается крутящимся маленьким консольным скриптиком, а сам компьютер можно впоследсвии быть заменить на маленькую встраиваемую плату на основе arm или 32-битного атмела.
Скриптик мог иметь вид типа
while (true)
{
getsnapshot()
./process » data.txt
sleep 3s;
}
Обратите внимание, этот скриптик, против ЛабВью, программы видеозахвата с превью и кнопками, экплорер, не говоря уже о графике, виндовс, который сьедает под 100мб озу…
Выяснилось, что getsnapshot легче всего реализуется с помощью консольной утиливы vidcat из пакета w3cam
vidcat -d /dev/video0 -d ppm -o tmp.ppm – с камерой встроенной в мой ноутбук заработало на ура
оставалось написать консольную программу для обработки полученных данных, что много времени не заняло, и разобраться с драйверами.
Как я и опасался, почти все железо не опознавалось стандартным ядром из Debian Etch:
Проблема с сетевыми решилась проще всего – компиляцией новейшего на тот момент ядра – 2.6.26
Вебкамера под линукс не опознавалась (файл устройства /dev/video0 ) не создавался.
Посмотрел, что за камера, lsusb выводит
Bus 005 Device 002: ID 2770:913c NHJ, Ltd Argus DC-1730
Поискав в гугле argus dc-1730, нашел чипсет и следующие строки авторства Theodore Kilgore, с которым, как ни странно, меня уже судьба сводила: я с ним общался, когда помогал добавить поддержку своего Genius Smart 300 в libgphoto2, брал usb логи, компилировал и тестировал экспериментальный код в libgphoto
http://www.qbik.ch/usb/devices/showdev.php?id=2761
—
Yet another camera with an S&Q Technologies controller chip. Seems to work just fine with existing sq905 camlib, in libgphoto2. I will add it in the CVS version. Webcam support might possibly work with the sqcam driver, too, with tweaking.
—
Ага, значит драйвер чипа, хоть и для другой камеры есть!
Ищу драйвер, нахожу, пытаюсь скомпилировать:
cvs -z3 -d:pserver:anonymous@sqcam.cvs.sourceforge.net:/cvsroot/sqcam co -P sqcam26
cd sqcam26
make
конечно облом, не компилится.
Хммм…
Хорошо, смотрю мейкфайл, нахожу такой участок:
—
sq905.o : gamma.h
gamma.h : makegamma
./makegamma
makegamma : makegamma.c
gcc -std=c99 -o makegamma -lm makegamma.c
—
Пробую
# gcc -std=c99 -o makegamma -lm makegamma.c
запускаю полученную программу
# ./makegamma
и она создает gamma.h
Теперь вновь
make
и вновь облом – интерфейсы ядра успели сильно измениться, надо хакать драйвер
Хорошо, он опен соурс… поди заставь работать какой-нить закрытый win95 драйвер в висте…
Полный список изменений сам не помню, а скачать версию драйвера, которая работает с камерой Argus DC-1730 и компилится с ядром 2.6.26 можно тута.
Итак, драйвер скомпилился!
modprobe sqcam
ls -al /dev/vi…
Жму tab, tab, tab…
Опять облом, устройство не создается…
Я уже чуть было не забил на это дело, отошел от компьютера, покрутился…
и тут дошло, что вероятно драйвер просто не определил камеру так как не знает ее usb vendor и product id’s!
Осталось только поменять:
/*Define these values to match your device */
#define USB_SQCAM_VENDOR_ID 0x2770
#define USB_SQCAM_PRODUCT_ID 0x9120
product id на
#define USB_SQCAM_PRODUCT_ID 0x913c
rmmod sqcam
modprobe sqcam
УРRRRRRRRRRRRRRRRRаааааа – работает 🙂
vidcat -d /dev/video0 -f ppm -o a.ppm
Снимок благополучно сохраняется 😉
Оставалась проблема с gprs модемом siemens mc35i
Он в упор не опознавался, поискав в инете я выяснил, что модуль cp2101
(Silicon Labs CP2101/CP2102 RS232 serial adaptor driver)
должен создать устройство /dev/ttyUSB0
и нашел массу вопросов в форумах о том, что несмотря на то, что он должен, устройство все-таки не создается
Разумеется, после сходной возни с вебкамой я просмотрел исходники cp2101.c, недолго думая добавил usb id’s модема, и он разумеется определился!
Я даже позаботился о людях тщетно спрашивающих в форуме решение, и помог им
—
cd /usr/src/linux/drivers/usb/serial
nano cp2101.c find there a place with usb product and vendor id’s and add string with your device numbers
{USB_DEVICE(0x10c4, 0x8341)}, /* siemens mc35pu gprs modem*/
Then recompile the kernel and reboot. Find new/dev/ttyUSB0 file
—
Проблемы с железом, однако не прекратились…
Мало ли, что драйвера есть…
Я не говорю о том, что свет там регулярно вырубался, а упс-а не было… Нет, я расскажу другую историю –
про подвисания того самого gprs модема Siemens mc35i
Короче, модем подвисал почти каждый раз после дисконнекта. И единственный способ заставить его работать вновь – это обесточить, вытащить usb шнур, и пихнуть обратно.
– Ну и как я ему скажу, чтобы он шнур вытащил? – вопрошаю я окружающих, ждущих решения серьезных дядек
И тут кто-то, кажется Овик (art_green{.lj-user} ) догадался, как это сделать
– Норик, ты можешь на ком порт сигнал подать, ведь можешь правда? А я соберу схему, как ты подашь сигнал, модем обесточится.
– Нэт праблэм, Дарагой! – гаварю 🙂
Короче, ребята собрали схему (спорили на транзисторе или на реле ее делать), подключили один вывод от модемовского шнура к ком порту, а я добавил в скрипт подключения и отключения от инета
cat /dev/urandom > /dev/ttyS0
на некоторое время, дабы модем перегружать.
А далее уже все было хорошо… Хорошо, если не вспоминать о том, что материнка компьютера в шахте была влажной от сырости, пока он не сдох, если не вспоминать о перебоях с питанием, со проблемной связью из-за Виваселл, если всего этого не вспоминать, шалость, вроде удалась! 🙂
