ուրեմն երէկ ոլոմ֊ում ինչ֊որ աղջիկներ էին, ում անունը չգիտեմ (չգիտէի) բնաւ, ու ինձ ասին՝ կարո՞ղ ա ֆլեշկա ունենաք։
սովորաբար ունեմ ventoy֊ով լիքը ֆլեշկաներ։ բայց էս անգամ չունէի։
փնտրեցի, ասացի՝ չէ։ տխրեցին։
իրականում լաւ ա որ չունէի, որովհետեւ կը տայի, կը տառապէին իզուր։ փոխարէնը ասացի՝ իսկ ինչի՞ համար էր պէտք։
ասաց որ ֆայլ ա տալիս մարդկանց մէյլով, բայց մակօսի տակ էդ ֆայլը «չի բացում», իսկ ուինդոուս համակարգում բացում ա։
ասում եմ՝ էս ի՞նչ ֆայլ ա։ ասում ա՝ զիպ ֆայլ ա։
ասի մի հատ տեսնեմ՝ ինձ էլ հետաքրքիր եղաւ ինչ ա կատարւում։ բացեց իր կարգիչը՝ պարզուեց մակ ա։
ասաց տես՝ էս ա, գուգլ դրայւից եմ քաշում էս պանակը (ու լիքը ինչ֊որ համարակալուած պանակներ ունէր) որպէս զիպ՝ ու ահա իմ ներբեռնումների մէջ ա։
ասում ա՝ տես, հէնց ուզում եմ բացել՝ ահա, մի պահ ցոյց ա տալիս նկարները։ իսկապէս՝ պատուհան ա բացւում, ցոյց ա տալիս։ ասում ա՝ էստեղից կարողանում եմ պատճէնել, փակցնել այլ տեղ։ բայց հէնց սա փակեցի՝ այլեւս չեմ տեսնում պանակը որ «անզիպ» էր եղել։
ու իսկապէս՝ էդ պանակը մի պահ երեւում ու անհետանում էր։
փորձեցի աջ կտոցով (չեմ կարողանում մակում թաչփադով աջ կտոցներ անել, հա իրան էի խնդրում ամէն ինձ համար բարդ գործողութիւնն անել), տեսնեմ կայ՝ «անքոմփրես» հնարաւորութիւն։ օկէյ, անում եմ՝ կարծես եթէ ճիշտ եմ յիշում՝ էլի մի պահ յայտնուեց ու կորաւ։
մի հատ էլ՝ ու էլի թէ չյայտնուեց էլ, թէ յայտնուեց ու կորաւ։
բայց յիշում եմ որ որոշ դէպքերում յայտնւում կորում էր։
դէ չեմ հասկանում էդ ֆայլերի կառավարիչը ոնց ա աշխատում, գտայ տերմինալը, դրա մէջ գտայ պանակը, գտայ զիպ ֆայլը, ձեռքով արեցի unzip ու տեսնեմ բացել ա՝ .2 3 պանակում։
նայեմ՝ էլի շատ պանակներ կան՝ .2, 2. 1, 2.2 ու նմանապէս .1, .1 1, .1 2, 1. 3 … , .3, .3 1 .3 2 եւ այլն։
հասկանում եմ որ զիպի միջի պանակի անունը .2 ա ու էդ աղջիկը երբ գրաֆիկայով զիպը բացում էր, ստեղծւում էին այդ պանակները ամէն անգամ։ նոյն ֆայլերով։ արեցի՝
mv .2 2
ու տեսնեմ ֆայլային կառաարչի մէջ յայտնուեց 2 անունով պանակ։ արեցի՝
mv .2\ 1 2_1
ու յայտնուեց նոյն ֆայլերը պարունակող 2_1 պանակը։
եւ այլն։
տեսնեմ՝ գուգլ դրայւի մէջ իսկապէս, էն պանակներո որ նա քաշում ա որպէս զիպ ֆայլեր, կէտով սկսուող անուններ ունեն։
չհարցրի ինչի ա էդպէս անուանել։ բայց պարզ ա արդէն ինչի ուինդոուս համակարգը պանակները ցոյց ա տալիս՝ իւնիքսն ա որ կէտով սկսուողները համարում ա թաքնուած։
մտածեցի՝ լաւ, էդ ֆայլային կառավարիչը՝ «ֆայնդեր» ոնց որ, չունի՞ կարգաւորում որ թաքնուած ֆայլերը ցոյց տայ։ փնտրեցի, փնտեցի դրա մէջ՝ չգտայ։ ըստ երեւոյթին՝ չունի։ ինչը շատ նման ա էփլի քաղաքականութեանը՝ պէտք չի օգտատիրոջը տեսնել կարգաւորումների ֆայլերը։ ով գիտի ինչ կանի՝ բա որ մտնի խմբագրի՞՝ այ այ այ։ աւելի լաւ ա թող չիմանա՛յ։ եւ լինի չիմացող, հետեւաբար կախուածութեան մէջ եւ կառավարելի։
ինչեւէ։
հիմա ի՞նչ ա, հնարաւո՞ր չի մակօսում կէտով սկսուող պանակներ տեսնել, եթէ տերմինալի հետ աշխատել չգիտես։ գուցէ այլընտրանքային ֆայլային կառավարիչներ են պէտք։ պայմանական «լինուքսի» իսկ իրականում ամէն ազատ միջավայրի ֆայլային կառավարչում՝ օրինակ «գնօմ»֊ի «նաուտիլուս»֊ում կարելի ա «չէք բոքս» ընտրել որ ցոյց տայ «թաքնուած» նիշքերը։
բայց ես պատկերացնում եմ ոնց ա մարդը «ֆայնդեր»֊ով ստեղծում կէտով պանակ, ու այն իր աչքերի առաջ անհետանում ա։ փորձում ա նոյն անունով ստեղծել՝ ու չի ստեղծւում, զի արդէն կայ։ բայց չի երեւում։
էդ չեմ փորձել, զի համ ուշ էր, ու ոլոմ֊ն կը փակուէր, համ իրա կարգիչն էր նստում, ու պէտք ա ֆայլերն ուղարկէր, կիսէր մարդկանց հետ։
փաստօրէն սկզբից «դրայւի» յղում էր տալիս, քաշում էին զիպ, ու չէին կարողանում հասնել պարունակութեանը։ յետոյ նա մէյլով փորձեց նոյն զիպը նա քաշել, ուղարկել՝ էլի չէին կարողանում «բացել» ու յետոյ նա էլ տեսաւ որ չի կարողանում։
այնպէս որ թողեցի որ վերանուանի, նոր զիպերը կիսի մարդկանց հետ քանի իր կարգիչը չի նստել ու էլ թեստեր չարեցի։
բայց դուք կարող էք անել, պատմել ինչ ա լինում։
իսկ ես ամփոփելով կրկին դնեմ դա շրջանակի մէջ՝ օգտատիրոջը պէտք չի դնել դեբիլի տեղ, որովհետեւ այնպէս նա չի կրթւում։ բայց կարծում եմ՝ դա էլ կապիտալ եւ շահ հետապնդող ընկերութիւններին պէտք ա՝ որ չկրթուի, չիմանայ օգտագործել կարգիչներ։
եւս մի շրջանակ՝ երբ փորձում ես «հեշտացնել», որ մարդը օգտուի ինչ֊որ բանից առանց հասկանալու ինչ ա անում՝ աւելի վատ ա լինում։ դա նաեւ վերաբերում ա ծրագրաւորման լեզուներին, որ օրինակ ցուցիչները մարդուց թաքցնում են։
#կրթութիւն #մակօս #էփլ #ազատութիւն
ասում ա փղային 512 կիլոբայթ յիշողութիւն։
մէկ էլ սա՝
ասում ա՝ ընտանեկան բիզնէս՝ սաուդեան արաբիայի պէս։
բայթ ամսագիր, օգոստոս 1984 թիւ։
#ահաւոր #գովազդ #հանդէս #էփլ #պատմութիւն
ես չեմ հասկանում ինչ խնդիր են ուզում լուծել էն նախագծերը, որ փորձում են լինել այլ, յաջողակ նախագծի պէս։
երբ գնօմը փորձում ա լինել էփլի պէս (եթէ փորձում ա), արդե՞օք պարզ չի, որ բայց ապա ինչի՞ են ընտրելու գնօմ, եթէ կայ արդէն աւելի էփլի պէս էփլը։
ես կոնկրետ գնօմի մասին չեմ, շատ տարածուած ա էդ շաբլոնը։
#նախագծում #գնօմ #էփլ #դիզայն
ես հասկացայ, որ հանգուցեալ ջոբսի հետ մարդիկ յարաբերւում են։
ամէն մէկն իր կերպարն ա ստեղծել ջոբսի, իր պատկերացրած ջոբսն ա։
մէկը գրել էր՝
«ահ, ինչ վատ ա որ ջոբսը չկայ, միւս կողմից էլ, լաւ ա չկայ ու չի տեսնում էս ահաւորութիւնը աշխարհի՝ ուր բլոքչէյններն ու էնէֆթիներ են վխտում»։
չգիտի, որ թէ ջոբսը (իմ պատկերացրած) զգար փողի հոտ՝ էնէֆթի էլ կը ծախէր էփլի խանութում։ առաջինը կը լինէր։
ապա ասելու էիք՝ ահ, մեր ջոբսը ամենավեհն ա։ զգա՛ց էլի, առաջի՛նը սկսեց վաճառել։
#յարաբերութիւն #պատկերացումներ #յարաբերութիւններ #ջոբս #էփլ #նֆթ #էնէֆթի #անկապ
անդրէ շտալցը շատ հետաքրքիր գրառում ա արել (նոր չի արել, ես եմ նոր կարդացել) այն մասին, ինչպէս էր փորձում իր js֊ով գրուած secure scuttlebutt֊ի յաւելուածի՝ manyverse֊ի, կոդի հատուածները թարգմանել rust֊ի։
ահա՝ https://staltz.com/rust-for-mobile-not-yet.html
հիմնականում լաւ նորութիւններն էին՝
js֊ից rust բարդ չէր, ահագին հեշտ թարգմանւում էր։չնայած նա գոհ էր, եւ աւելի շատ էի սպասում։
ինչը չի չափել, ու ինչն ինձ հետաքրքիր ա՝ օպերատիւ յիշողութեան օգտագործումը։ ինձ թւում ա՝ պիտի շաաատ աւելի քիչ լինէր։
իսկ վատ նորութիւնները, ինչի համար էլ հետարկեց իր փոփոխութիւնները՝
ասում ա՝ 3 րոպէ էր rust քոմփայլերին պահանջւում մի պարզ գրադարան շինելու համար։
իսկ ամէն գրադարանը պէտք ա հաւաքէր մի քանի պրոցեսորի համար։ ու պարզւում ա որ պէտք ա երկար սպասել, որ ստանաս ու փորձարկես արդիւնքը։ սա յայտնի խնդիր ա, ու կան լուծումներ՝ տեսականօրէն rust֊ը կարողանում ա «քեշ» անել շինելու արդիւնքները, բայց շտալցին չյաջողուեց այդ «քեշաւորումն» օգտագործել մոբայլ գործիքների հետ՝ nodejs-mobile, Android Gradle, ու դէ XCode֊ի։
ասում ա՝ մեծ էր։
ասում ա, ստացւում էր, որ 100մբ֊ից մեծ apk ա լինելու manyverse֊ի մօտ, եթէ ամէնը rust֊ի թարգմանեմ։
էստեղ ես չգիտեմ։ մի կողմից՝ 100մբ֊ն, հա, շատ ա։ ու էդ ամէնը օպերատիւ յիշողութեան մէջ ա լինելու։ միւս կողմից՝ js կոդը չնայած փոքր ա աւելի՝ դէ տեքստ ա, բայց եւ ինտերպրետացիան անհամեմատ, իթ, աւելի շատ օպերատիւ յիշողութիւն ա պահանջելու։
էստեղ կարելի ա ասել, որ երեւի թէ, եթէ rust չլինէր, այլ կներէք, «նորմալ» նատիւ կոդ գեներացնող լեզու, ամէն դէպքում էդքան մեծ կոդ չէր գեներացնի։ ու էդ խնդիրը չէր զգայ։
նաեւ, երկար չէր տեւի դա։
պլիւս դրան իր մօտ ստացւում էր, որ ամէն իր ռասթ մոդուլը պէտք ա ունենար նոյն կախուածութիւնները՝ «base64, byteorder, cfg-if, libc, memchr, rand, serde, thread_local» ու իր մօտ չէր ստացւում որ դրանք մէկ անգամ լինեն, այլ ոչ ամէն ռասթ մոդուլի համար։
ասում ա՝ գուցէ հնարաւոր ա որպէս դինամիկ գրադարան դրանք աւելացնել, բայց էլի՝ գաղափար չունեմ ինչպէս։
էստեղ կասեմ՝ գուցէ էլի ռասթից ա, որ յարմար միջոցներ չի տալիս դրա համար։
օրինակ, չնայած ես դա չեմ սիրում, բայց պասկալում շաաաատ հեշտացուած ա կրոսպլատֆորմ գրադարաններ գեներացնելը՝ մոդուլի վերնագիրը դնում ես ոչ թէ unit այլ library եւ քոմփայլերը գեներացնում ա քեզ so, dll կամ dylib։
էստեղ էլ այլ խնդիր՝ apple֊ի հետ կապուած, իրենք sdk֊ից հանել են բոլոր dylib֊երը, ու փոխարինել tbd֊ներով։
եւ շաատ կարեւոր պահ՝ իր rust֊ով գեներացուած բինարները չեն աշխատում՝ պայթում են android 5֊ի տակ։ իսկ ի պատիւ իրան, նա մտածում ա այն մասին, որ հին անդրոիդների վրայ իր յաւելուածն աշխատի՝ զի մտահոգուած ա մեանմայի օգտատէրերի մասին։ իսկ իրենց զգալի մասը՝ անդրոիդ հինգի վրայ են։
բնօրինակն ունէք, թէ էլի մանրամասներ են հետաքրքրում։
ընդհանուր առմամբ, ինձ թւում ա, ռասթի մոլորեցնող հմայքը ստիպեց անդրէին այն փորձել, եւ հիասթափուել։ բայց եթէ նա նոյնը փորձէր անել ոչ էդքան մարկէտ արուած լեզուով, բայց նատիւ կոդ գեներացնող լեզուով՝ շատ հաւանական ա, աւելի լաւ արդիւնք ունենար։
ի դէպ, հէնց հիմա ռասթ ա շինում մեքենաս։ գիշերը թարմացումը չեղաւ, զի 13գբ տեղ չմնաց այն շինելու համար։ իսկ փայնբուքի վրայ լաւ զգում եմ՝ թէ ուզում եմ ֆայրֆոքս, պիտի շինեմ նաեւ ռասթ, իսկ այ դա տեւում ա աւելի երկար, քան ֆայրֆոքս շինելը՝ մի երկու֊երեք օր։
եւ այդպէս։
#անդրոիդ #այօս #սքաթլբաթ #յաւելուած #ծրագրաւորում #կազմարկիչ #կոմպիլեատոր #քոմփայլեր #ռասթ #ջս #մենիվերս #էփլ #պատմութիւն
պարզւում ա, հնարաւոր չի էփլի ափսթոր լցնել որեւէ բան, որը շինած ա gcc֊ով, կամ դրա վրայ հիմնուած կազմարկիչով։
այդ պատճառով, օրինակ, չի կարելի ադայով գրուած յաւելուած վերբեռնել՝ ադա կազմարկիչն այս պահին հիմնուած ա ջիսիսիի վրայ։
էփլը տարօրինակ պահանջներ ունի, զի ջիսիսի֊ով կարելի ա շինել նաեւ սեփականատիրական ծրագրակազմ։
ու ես հասկանում եմ որ էփլը վաղուց պատկերացնում էր ինչ տեսակի սահմանափակումներ են ուզում ունենալ, այդ պատճառով էլ ֆինանսաւորում էր llvm նախագիծը՝ որը կը լինի ֆորմալ ազատ, բայց իրենց պահանջներին կը բաւարարի։
նախ, պէտք չի էփլի բարութեան մասին պատրանքներ ունենալ՝ llvm֊ը բնաւ էլ էփլի նուէրը չէր համայնքին, այլ ստեղծուած իրավիճակում, երբ ազատ ծրագրակազմի շարժումն արդէն ուժեղ էր ու նախագծողները սովոր են ազատ գործիքների, եւ gcc֊ին բաւական զարգացած էր ու վաղուց ունէր բազմաթիւ ֆրոնտէնդներ, էփլին պէտք էր կարողանալ առաջարկել նախագծողներին ընդունելի այլընտրանք։
երկրորդը՝ շնորհակալութիւն fsf֊ին ու rms֊ին՝ մենք արդէն ունէինք ազատ գործիքներ, եւ էփլը մրցունակ լինելու համար ստիպուած էր իրենց կազմարկիչների նախագիծը ազատ դարձնել՝ այլապէս ունենալու էինք ոչ ազատ llvm, որով գուցէ նոյնիսկ արգելուած լինէր, կամ հնարաւոր չլինէր ոչ էփլի հարթակների համար ծրագրեր կազմարկել։
երրորդը՝ ես չեմ կարող գրել այօսի համար շատ լաւ ու շատ տարբեր ազատ գործիքներով՝ զի ֆաշիստ են։
չեմ կարող նաեւ իմ քոմփայլերով։ ու չեմ կարող նաեւ վերբեռնել ազատ ծրագիր՝ պիտի փակեմ, որ ըստ իմ արտօնագրի նոյնպէս չլինի տարածել իմ ծրագիրը՝ որ համատեղելի լինի գուգլի կամ էփլի կանոնների հետ։
եւս մի պատճառ էփլը չսիրելու, ու bsd արտօնագրերը չսիրելու։
բաւական տհաճ էր նաեւ պատմութիւնը, երբ vlc նուագարկիչը չէր կարելի աւելացնել գուգլի «փլէյ սթոր»՝ զի ըստ gpl արտօնագրի չի լինի մարդուց խլել ստացած ծրագիրը տարածելու ազատութիւնը։ իսկ գուգլը ուզում էր չթողնել ներբեռնուած յաւելուածը նոյնիսկ պահել մօտդ, կամ այլ սարքի մէջ տեղակայել։ վճարե՛լ ես ծրագրի համար, ոնց որ քո՛նն ա, բայց մէկ ա պիտի կախուած լինես գուգլից։
նոյնիսկ ազա՛տ ա ծրագիրը՝ vlc֊ն ա, որ հազար տարի գիտենք՝ բայց պարզւում ա այն պէտք ա դարձնել անազատ՝ խանութում ձրի ներբեռնելու հնարաւորութեամբ տեղաւորելու համար։
ու նուագարկիչի թիմը ստիպուած եղաւ կապուել նախագծին աջակցած բոլոր֊բոլոր կոդի քոմիթերների հետ եւ համոզել ռելայսնսել կոդը bsd արտօնագրով։
եւ ո՞նց են դրանից յետոյ ասում, որ bsd֊ն աւելի ազատ արտօնագիր ա՝ դրա օգնութեամբ մարդկանց զրկեցին ձեռք բերուած եւ ազատ ծրագիրը տարածելու իրաւունքից, ազատութիւնից, պարտադրելով խոշոր ընկերութիւնից կախուածութիւն, ու փաստացի մենք ունենք իրավիճակ, երբ bsd արտօնագիրը սատարում ա մենաշնորհներին։
#ադա #ծրագրաւորում #կազմարկում #կազմարկիչ #արտօնագիր #մենաշնորհ #էկրանահան #էփլ #ֆաշիստներ #գուգլ #ազատութիւն
երբ էփլի կլոնն աւելի լաւ ա աշխատում՝
https://www.youtube.com/watch?v=GZX7tjnb9sE
#էփլ #կլոն #համակարգիչ #կարգիչ #պատմութիւն #ռետրո #ծրագրակազմ
#էփլ իւզերները եթէ հետեկէին ստիւ #ջոբս ֊ի #պատգամ ֊ներին՝ օփլ չէին օգտագործի
ու մարդիկ մէկ ա օգտագործում են էփլ։ ապշելու ա։
#էփլ #այօս #դիզայն #տեքնոլոգիաներ #էկրանահան #ջաբեր #դիւրակիր #ազատութիւն
ձեռքին էփլ վոթչ տեսայ՝ սկսեցի հարցեր տալ, ասաւ՝ հա, ես նկատել եմ, որ դու ժամացոյցներ սիրում ես։
հարցրի՝ հայերէն ծանուցումները տեսնո՞ւմ ես՝ ասաց՝ չէ։ իսկ կարողանո՞ւմ ես երաժշտական թրեքեր փոխել, փլէյլիստով զբօսնել։
ասաց՝ հա, բայց միայն յատուկ ծրագրով, որը ամսավճար ա պահանջում։ այդ պատճառով, ասաց, իւթիւբով ա լսում։
չգիտեմ, ճիշտ ա ջոկել, թէ չէ, բայց էփլին շատ նման ա։ #ժամացոյց #էփլ #ազատութիւն
էփլը կասկածելի գործարանների հետ ա աշխատում չինաստանում, բայց երբ իրենք վաճառում են արտադրութիւնը ամն֊ում, խանութների վրայ արեւային պանելներ են տեղադրում ու լաւիկն են երեւում։
ու եւս մի անգամ՝ չէ, եթէ դու էփլ ես օգտագործում, դու ձախական չես։ #էփլ
եթէ flickr֊ն ու 500px֊ը թոյլ են տալիս նշես որ նկարը (cc) ա, որ ով ուզի քաշի ու ոնց ուզի օգտագործի, ապա ե՛ւ գուգլի փլէյը, ե՛ւ այօսի սթորը լրիւ կարող էին թոյլ տալ gpl ծրագրերը վերաբաշխել (ռեդիսթրիբիւթ անել)։ թէ չէ հիմա իրենց փոլիսին այնպիսին ա, որ ջիպիէլ ծրագիր սթորում չի կարող յայտնուել։ ու այդ պատճառով նոյն vlc֊ին արտօնագիրը փոխեց, դարձաւ բիէսդի, ու դա այսօր նեղում ա ջիփիէլը աշխարհում։ #գուգլ #էփլ #ազատ_ծա
ասում է՝ մակիս էքսկոդը չեմ կարողանում թարմացնել, ամէն օր ցերեկը գրում է՝ թարմացնե՞մ հիմա, բայց եթէ ասեմ թարմացրու, չի կարողանում թարմացնի ծրագիրը, որ հիմա աշխատում է, պիտի փակի, իսկ ես գործ եմ անում։ որ այս պահին չթարմացնի, օպցիան որ տալիս է՝ կրկնել վաղը։ այդպէս, ամէն օր ասում եմ՝ վաղը, վաղը, (սովետական չինովնիկներն ասում էին՝ ես քեզ ասացի՞ վաղն արի, իսկ դու ամէն անգամ այսօր եսգալիս) ու ոչ մի ձեւ չեմ կարողանում էքսկոդը թարմացնել։
#զրոյց #մակ #էփլ
ես վաղուց ինքս ինձ հարց էի տալիս՝ ինչո՞ւ այֆոնը, կամ դրա պէս մի բանը, չծնուեց ճապոնիայում։ ճապոնիայում կային, թւում է թէ, բոլոր նախադրեալները՝ որակեալ ճարտարագէտներ, ով փայլուն տեխնիկական լուծումներ են գտնում։ արդէն կար պոպուլար աուդիո փլեյերը՝ սոնի ուոլքմենը։ արդէն կար խելախօս՝ սոնի էրիքսոնը։ կային զանազան լոկալ շուկային սպեցիֆիկ սմարտֆոնոտ ծառայութիւններ։
թւում է թէ, մնում էր միացնել սոնի էրիքսոնը ու սոնի ուոլքմենը, յաջող լուծել մի քանի տեխնիկական խնդիր ու ահա։
մինչ այդ ես ինձ հարցնում էի՝ ինչո՞ւ անձնական համակարգիչների շուկայում ճապոնացիները չդարձան առաջինը։ ինչո՞ւ իրենք չսկսեցին այբիէմ փիսի֊ի կամ մակինտոշի պէս մի բան։ ինչո՞ւ դրանք պիտի ծնուէին միացեալ նահանգներում։
հիմա ես ունեմ բացատրութիւն, որը կը փորձեմ շարադրել։
ճապոնիայում ստաբիլ եւ կլանային հասարակութիւն է։
ճապոնիայում՝ ինդիւիդուալների հասարակութիւն չէ։
ճապոնիայում, ինչպէս եւ նահանգներում, եղել են տանը ոտքի վրայ համակարգիչ հաւաքողներ։ ամերիկայի այդպիսի մարդկանցից էր Էփլի հիմնադիր Վոզնյակը։ Եւ ենթադրում եմ, որ ճապոնացի Վոզնյակի հետ եղաւ այն, ինչ եղել է ամերիկացի Վոզնյակի հետ։ Երբ Վոզնյակը ցոյց տուեց իր փայտէ կորպուսով համակարգիչը իր կորպորացիայի մենեջմենթին, իր վրայ ծիծաղեցին։
Կորպորացիաները չէին զգում, որ գոյութիւն կարող է ունենալ տան համակարգիչների շուկայ։ յայտնի արտայայտութիւն է՝ շուկայում կարող է լինել պահանջարկ, գուցէ, տաս տան համակարգիչների։ ու որ երբ այդպիսի արտադրող յայտնուի, իրենց բիզնեսը վտանգուած է լինելու։
ես վտանգուած եղաւ՝ ի պատասխան էփլին այբիէմը խուճապահար, հապշտապ արտադրեց այբիէմ փիսի֊ն։ բայց ուշ, եւ ոչ այնքան լաւ, ինչպէս էփլը։ այդ պատճառով փիսի֊ն մակի հետ առաջին մօտ տաս տարին համեմատելի չէր։
կարծում եմ ճապոնիայում սկզբում տեղի է ունեցել նման մի բան։ փայլուն ճարտարագէտները չէին կարողացել կորպորացիայների կառավարիչներին համոզել սկսել տան համակարգիչների արտադրութիւն եւ լուրջ զբաղուել այդ գործով։ դա նշանակում էր կտրուկ փոփոխութիւնների գնալ, եւ կորպորատիւ դանդաղաշարժ մեքենաները դրան միշտ չէ որ պատրաստ են լինում։
իսկ էփլը ճապոնիայում չէր ծնուի, քանի որ մէկ մարդու ուժերից վեր է կլանային, կորպորատիւ միջավայրում իր ֆիրման բացել, եւ վնասել եղած ֆիրմաների բիզնեսին։
իսկ ամերիկայում ջոբսը գտել է ինուեստորներ, եւ սկսել է գործը։ եւ երկու ընկեր ով աւտոտնակում էին գործ անում, փոխեցին տեղեկատուական տեքնոլոգիաների շուկան, ու թերեւս, ամբողջ աշխարհը։ ընթացքում շատ կորպորացիաներ վնասներ կրեցին, բայց շահեց պրոգրեսը, ու շահեց սպառողը։
այնպէս չէ, որ կորպորացիաները երբեք չեն կարողանում են ժամանակին կողմնորոշուել։
ասենք, ֆուջիի նոր տնօրէնը երկու հազարականների սկզբին արեց շատ ոչ պոպուլար քայլ, բարդ քայլ ճապոնիայի համար։ նա զգաց, որ անալոգային ֆոտո֊ի շուկան վնասուեու է, ու դեռ այն ժամանակ, երբ ոչ մի վտանգ կարծես թէ առկայ չէր, փակեց մի քանի գործարան ու ազատեց լիքը աշխատողներ։ նա կտրուկ փոխեց ֆուջիի ուղղութիւնը, եւ այդ պատճառով ֆուջին ոչ միայն դեռ գոյութիւն ունի, այլեւ թուային լուսանկարչութեան մէջ ամենայաջողակ ֆիրմաներից է։
սակայն, միեւնոյն է, եւ ֆուջին, եւ քենոնը, եւ նիկոնը այսօր լուսանկարչական շուկայում ընդամէնը մի փոքր նիշ են զբաղեցնում։
ֆոտո շուկան վերցրել են գուգլն ու էփլը, քանի որ լուսանկարների ճնշող մեծամասնութիւնն արւում է խելախօսներով։
երկուսն էլ՝ եւ գուգլը եւ էփլը ստեղծել են աւտոտնակային անհատներ։ քանի որ ամերիկան է այդպիսի տեղ, ուր հասարակութիւնը լիբերալ է՝ եւ խաղի կանոնները բոլորի համար նոյնն են։ գոնէ աւելի նոյնն են, քան այլ երկրներում։
այդ պատճառով էլ ամն֊ն է առաջատար երկիր, եւ մնալու է առաջատարը։ ամն֊ում կը փլուզուեն զանազան կորպորացիաներ, կը կատարուի այն, ինչը հզօր կորպորացիաների բիզնես շահերին հակասում է։ քանի որ դա այն տեղն է ուր մէկ առանձին մարդն ունի նշանակութիւն։ մէկ մարդ ով աշխատում է աւտոտնակում եւ կորպորացիաների կոնսորցիումը պէտք է խաղան նոյն կանոններով։ եւ կորպորացիաները պարտւում են առանիձն մարդկանց։ սա ընդհանուր առմամբ եւ կոչւում է ազատականութիւն։
ու տենց
օսմ֊ում չկայ։
#թբիլիսի #էփլ #ափլ #քարտէզ #էկրանահան #կեղծ #նկար
Իրենք գրում են ֆունկցիոնալ ծրագրեր վճռականօրէն ոչ ֆունկցիոնալ խնդիրների լուծման համար, կիրառելով մոնադ կոչուող հնարք, որը ես չեմ բացատրի, ու մէկ է ոչ մէկ չի հասկանում, բայց կարեւորն այն է, որ շատ խելացի ծրագրաւորողի ձեռքերում, ֆունկցիոնալ ծրագրաւորումը «կարող է» օգտագործուել շատ աւելի տեղերում, քան կարող ես միամտօրէն ենթադրել։
Ու ահա թէ որն է իրական խնդիրը։ Սա աշխատում է սկզբից, յետոյ շարունակում է աշխատել մինչեւ հանկարծակի չաշխատի։ Ու այս կոմունիզմը ֆունկցիոնալիզմը տարածւում է գաղափարախօսութիւնը մինչեւ ձեր երկիրը կոդը ծանրաբեռնուած է պարտքերով եւ ոչ մէկ չի կարող հանել ձեզ այս վիճակից, քանի որ դուք ունէք զանազան մոնադներ եւ ոչ մէկ չի հասկանում դրանք։
#ծրագրաւորում #ֆունկցիոնալ_ծրագրաւորում #իմպերատիւ_ծրագրաւորում #մոնադներ #ծրագրեր #ծրագրաւորման_լեզուներ #նախագծում #էփլ #սուիֆթ #դիզայն #արուեստ
ուրեմն, ասենք մի տարի առաջ, մի աղջկայ դեբիան եմ տեղադրել։ ինչո՞ւ։ մթոմ լաւութիւն էի արել՝ չի փչանայ, ասել եմ, վիրուսներ չես ունենայ, հանգիստ կապրես։
վերջերս կապուել է։ ասում է՝ վայֆայը չի աշխատում։ նախ, կարեւորն այն է, որ ինձ է կապուել։ ինչո՞ւ ինձ։ եթէ վինդովս լինէր, նա շատ տարբերակներ կունենար ու գուցէ նախընտրեր ինձ չդիմել։ բայց լինուքս «սափորթ» անողները, այո, այնուամենայնիւ, դեռ անհամեմատ աւելի քիչ են։
ինչեւէ, մենք հանդիպում ենք սրճարանում, եւ իր նոութը վայֆային կպնում է։ «ուրեմն աշխատում է» — ուրախանում եմ ես։ «չգիտեմ ինչ է, քեզնից է վախեցել» — պատասխանում է նա։ յետոյ գնում է տուն։ եւ իր նոութը իր տան վայֆային չի կպնում։ այդ ժամանակ նա համարձակւում է զանգել պրովայդերին, ով տեղադրել է եւ կարգաւորել վայֆայը եւ բողոքել։ իսկ պրովայդերը լուծում է խնդիրը՝ իր մեղքն էր։
ո՞րն է երկրորդ կարեւոր մասը այս պատմութեան։ այն, որ այդ աղջիկը, ով բնաւ էլ կոնֆորմիստ աղջիկ չէ ընդհանուր առմամբ, ու նախանձելի համարձակութիւն ունի շատ այլ իրավիճակներում, փաստացի ենթադրել էր, որ «մարգինալ լինուքսն է» պատճառը կապ չունենալու, ոչ թէ «մեյնսթրիմ» պրովայդերը։ նա չի ենթադրել, որ այն, ինչ մարգինալ է, այն ինչ տարածուած չէ, այն ինչ կոնֆորմիստական չէ՝ կարող է անխափան աշխատել։ ինքը՝ մարգինալ, ոչ կոնֆորմիստ լինելով։
ես կարծում եմ, որ դա շատ պարզ է։ ու որ մենք շատ քիչ հաւանականութեամբ կարող ենք ունենալ իրական նոն կոնֆորմիստ եւ իրական մարգինալ։ նրանց՝ ով փոխում է աշխարհը։ մերոնք՝ փոփոխութիւն անել ունակ չեն։ եւ դա, ես կարծում եմ, կապ ունի նաեւ մեր քանակի եւ բազմազանութեան հետ։
ինչպէ՞ս են մարգինալները փոխում աշխարհը։ փոխում են՝ ունենալով մեծ շուկայ։ փոխում են՝ քանի որ իրենց համայնքներն այնքան մեծ են, որ իրենց քիչ քանակի համախոհները այնուամենայնիւ այնքան շատ են, որ տարբերւողները կարողանում են չմնալ տեղում, զարգանալ, եւ համայնքները փոփոխութեան են տանում։
այսպէս, Սթոլմանը կարող էր իր գրած ազատ ծա֊ի աջակցութիւն մատուցելով ապրել՝ ժամը 200 դոլար վաստակելով։ քանի որ միացեալ նահանգների շուկան այնքան մեծ է, որ գտնւում էին մարդիկ, ով կօգտագործեր իր ծրագրերը, եւ դրանց մէջ գտնւում էին նաեւ նրանք, ով կը վճարէին աջակցութեան համար։
այսպէս, Լինուսը, չնայած իհարկէ բնաւ հարուստ չէ, ինչպէս Գեյթսը կամ Ջոբսը, Լինուսը կարողացել է իրեն թոյլ տալ միլիոն դոլարով տուն ձեռք բերել։ Եւ երկու հարիւր հոգանոց ռեդհեթը կարողացել է լինել շահութաբեր եւ տարածուել։ իհարկէ, նահանգների ճնշող մեծամասնութիւնը դեռ օգտագործում է մայքրոսոֆթի կամ էփլի արտադրանքը սեղաններին, սակայն իրավիճակը կամաց, բայց կայուն փոխւում է։ ու արդեն զարմանալի չէ, որ տեսականօրէն ազատ անդրոիդը, լինուքս միջուկով, դէ ֆակտո ստանդարտ է։
այնտեղ, ուր շատ մարդ կայ, գտնւում է շատ մարդ, ով կարող է, օրինակ, լաւ դիտորդ լինել ընտրութիւնների ժամանակ, կամ աջակցում է ոչ այնքան շահութաբեր մտքին՝ ասենք օգնել անօթեւան կենդանիներին։ այնտեղ փոքր համայնքները դառնում են ազդեցիկ, եւ փոխում են հասարակութիւնը, իսկ յետոյ փոխում են օրէնքները։
հայաստանի շուկան այնքան փոքր է, որ կարելի է ասել՝ այն չկայ։ նաեւ ակնյայտ է, որ շուեյցարական (իսկ շուեյցարիան նեյտրալ է եւ նոյնիսկ եւրամիութեան անդամ չէ) տեքնոլոգիաները չէին կարող մրցել ամերիկեան տեքնոլոգիաների հետ, անկախ նրանից, թէ ինչքանով լաւն էին։ օբերոնը, մոդուլան այդպէս էլ մնացին համալսարանների նեղ պատերի մէջ, ուր եւ շնչահեղձ են լինում։ պասկալը ժամանակաւոր տարածում ունեցաւ՝ երբ բորլանդ ընկերութիւնը գրանցուեց ամն֊ում, եւ ամն֊ում տարածուելու պատճառով այն յետոյ հասաւ մեզ։
եթէ օբերոնը լինէր գերմանական՝ տարածուեր գերմանիայում, դրան աւելի լուրջ էին վերաբերուելու։
կամ այլ օրինակ՝ ո՞վ էր լինելու Գոդարը, եթէ նա ապրեր եւ ստեղծագործեր (եթէ իրեն թոյլ տային) Հայաստանում։ Ո՞վ էր իրեն ճանաչելու։ Հայերը չէին ճանաչի ճիշտ այնպէս, ինչպէս ծանօթ չեն Փելեշեանին։ Աշխարհը չէր ճանաչի այնպէս, ինչպէս ծանօթ չէ Փելեշեանին։ Ի՞նչ կը լինէր, եթէ Փելեշեանը ստեղծագոծած լինէր Ֆրանսիայում։ Կասէին՝ որ նա փոխել է աշխարհը։ Որ կայ կինո մինչեւ Փելեշեան, եւ Փելեշեանից յետոյ։
այնտեղ է, իրենց մօտ է երբ փայթնը յաղթում ջաւան։ այո, աւելի հիփսթերական քան գիտական փայթնը յաղթում է կորպորատիւ ջաւան։ քանի որ այնքան լիբերալ հասարակութեան մէջ միայն կարող են լինել այնքան հզօր մարգինալներ։ այսպէս է որ փոքրամասնութեան իրաւունքները պաշտպանուած են լինում այնտեղ, ուր ժողովրդավարութիւն է։
Հայաստանում շատ բարդ է զարգանալ։ այսինքն՝ կարելի է լինել կենսակայուն «բակի բուդկա», որը թոյլ է տալիս տիրոջը սպասարկել հին «բմվ» եւ վճարել դստեր տնտեսագիտականի համար, բայց ոչ աւել։ նա ալեքսանեան երբեք չի դառնալու, ինչքան գրագէտ մարկետինգ չանի, ինչքան լաւ չկազմակերպի իր խանութի աշխատանքը՝ ապրանքների դասաւորութիւնը, գները, դիզայնը։
այսինքն՝ չի ստացուի լինելով տարբեր գրաւել շուկան։ չի ստացուի լինել տեղական գուգլ, կամ էփլ, որը դուրս է եկել աւտոտնակից։
նոյնը՝ ինդիւիդների մակարդակում է։
յիշո՞ւմ էք, երբ հայրը, իր երեխային ասում է՝ «տեսնո՞ւմ ես պեծյան փորում է։ այ դու էլ դասերից փախնես՝ փորելու ես»։ այո, ճիշտ է ասում, ընդհանուր առմամբ, հայաստանի համար։ բայց ճիշտ չէ ասում նահանգների համար, ուր գեյթսը թողնում է ուսումը, եւ հիմնում է մայքրոսոֆթ։ ուր ջոբսը թողնում է ուսումը եւ ստեղծում է էփլ։ ուր էյնշթեյնը գալիս է, անում իր դոկտորականը, նրանից յետոյ, երբ մերժւում է շուեյցարիայում։
կամ՝ ինչո՞ւ է այս աղջիկը հագնում կրունկներ, չնայած չի սիրում դրանք։ քանի որ, ասում է, չեն հաւանում ինձ։ բայց չէ՞ որ — հակաճառում էի ես — երբ դու վերջապէս հանդիպես նրան, ով հաւանելու էր հենց քեզ, նա դա չի անի, քանի որ դու չես լինի ինչպիսին կաս։ այո — համաձայնում էր նա։
սակայն ես հիմա հասկանում եմ, որ նա աւելի ճիշտ է։ նա, ով այդ աղջկան կհաւանէր այնպիսին, ինչպիսին նա կայ, կամ արդեն զբաղուած է, կամ գնացել է արտասահման՝ այնտեղ, ուր շատ են նրանք, ով իրեն դուր են գալիս։ ու նրանք, ով իրեն կընդունեն։ իսկ այն աղջիկը, որ սիրում է կարճ մազեր, ու «տղայական» տեսք, նա ոչ միայն քիչ հաւանական է, որ կհանդիպի իրեն այդպէս հաւանողին, այլեւ նա ինքը, ամենայն հաւանականութեամբ կհաւանի աւելի «աւանդական» տղայի, քան նա աղջիկ է։
եւ բնաւ պատահական չէ, որ մեզ մօտ ընդդիմադիր երեխաները՝ ընդդիմադիր ընտանիքներից են։ իսկ ոչ ընդդիմադիր երեխաները՝ ոչ ընդդիմադիր ընտանիքներից։ բնաւ պատահական չէ, որ դատախազի որդին է դառնում դատախազ, ոչ թէ ընդդիմադիր։
մեզ մօտ չափազանց քիչ են, փաստացի չեն լինում շրջակայ միջավայրին դէմ գնացող մարդիկ՝ հասարակութեանը, կամ ընտանիքին, եղբայրութեանը։ մեզ մօտ չեն լինում, քանի որ մենք քիչ ենք, ու դէմ գնալով, իրենք ընդամէնը գնալու են ինքնամեկուսացման։ իսկ մեկուսացող մարդիկ վաղ թէ ուշ լրացնելու են «նեուդաչնիկների» շարքերը։ սա ամն չէ, ուր նեուդաչնիկները գտնում են իրենց պէս ընկերներ, հզօրանում են, եւ տակն ու վրայ են անում համակարգը։ կամ գոնէ կարողանում են զարգանալ լինելով այնպիսին ինչպիսին կան, առանց կոտրուելու։
ու գուցէ զարմանալի չէ բնաւ, որ հայերի էպոսի հերոսը՝ Մհերը, ի վերջոյ գնում է ինքնամեկուսացման։ նա յաղթող չէ։
մարգինալները չեն կարող փոխել հայաստանը, քանի որ չեն հաւաքում կրիտիկական զանգուած։ (այնպէս, ինչպէս գազոնը ունի մինիմալ չափ ապրելու համար, եւ երկիրը ունի այնպիսի սահմաններ, որ պաշտպանելը իրատեսական լինի։) եւ ինչքան քիչ մարդ կայ այստեղ, այնքան քիչ է այն հաւաքելու հաւանականութիւնը։ (զակոն օբրատնիխ կուադրատով)։
այդ պատճառով էլ ունենք երեք հոգի հայերէն գրող դիասպորայում։ որոնց թիւը չի աճի։ այդպէս էլ կը փտեն, մինչեւ չյոգնեն իրարից։
ու պատահական չէ, որ մեզ մօտ նոնկոնֆորմիզմ գոյութիւն չունի։ իհարկէ կան, մեն֊մենակ այստեղ եւ այնտեղ, իրենց փոքր, նեղ համայնքիկներում՝ ախպերութիւններում փտող մարդիկ։ փտող՝ քանի որ օդի շարժ չկայ։ սակայն իրենք չեն փոխի ոչ մի բան։ ոչ իրենց արուեստն է տարածուելու, ընդունուելու լայն զանգուածներում, ոչ իրենց տեքնոլոգիաները, ոչ իրենց գաղափարները։ (ո՞ւր է ժամանակակից արուեստը հայաստանում։ մնացել է նփակի պատերի արանքում։ եւ դեռ կոմունիստների ժամանակ ստեղծուած թանգարանում։ չի տարածուել։ որտե՞ղ է ժամանակակից արուեստը նիւ֊յորքում։ պէ՞տք է պատասխանել։) աւելի ճիշտ՝ դրանք կընդունուեն այն ժամանակ, երբ կը գան դրսից։ եւ զարմանալի չէ, որ այդ մարգինալներին կհամարեն դրսամոլ, արեւմտամոլ։ ասենք որտեղի՞ց պէտք է գայ թարմութիւնը՝ այնտեղից, ուր յաղթել են մարգինալները։ որտե՞ղ են իրենք յաղթում՝ արեւմուտքում։
որտե՞ղ չեն յաղթում մարգինալները՝ չինաստանում։ ի՞նչ է անում չինաստանը՝ կրկնօրինակում է արեւմուտքը, իրականացնում է արեւմտեան նախագծերը։ ինչո՞ւ սոնի ուոլքմենը չդարձաւ այֆոն։ որովհետեւ կարգին ընկերութիւն էր սոնին, ոչ թէ արտակարգ եւ ըմբոստ՝ էփլի պէս։
տասնեօթ եւ տասնութ տարեկան դեռահասներն աւելի են տարբերւում իրարից, քան երեսուներեք եւ երեսունչորս տարեկան մարդիկ։ նոյնիսկ հարիւր հազար բնակչութիւն կորցնել կամ ձեռք բերելը աւելի մեծ ազդեցութիւն է ունենում հայաստանի վրայ, քան միացեալ նահանգների՝ մէկ միլիոնը։ «միլիոնոմ բոլշե, միլիոնոմ մենշե» — ասում էր Շարլ Բոննէն՝ «ինչպէս գողանալ միլիոն» ֆիլմում։ մեզ համար ամէն մի գնացող մարդն է կարեւոր։ ամէն մէկը նշանակութիւն ունի։
Այդ պատճառով են այնքան նկատելի այն քչերը, որ ինչ֊որ բան փորձում են փոխել։ Ու այնքան ատելութեան արժանանում։ Փոփոխութիւն անողներն, տարբերուողները այնքան շատ պիտի լինէին, որ այս մարդիկ չէին էլ երեւալու իրենց մէջ, լինելով ալիքների մաս, ոչ թէ առանձին իմպուլսներ։
այո, շատ անյոյս եմ գրել, թւում է։ բայց դա իրականութիւնն է, ֆիզիկայի օրէնքների պէս։ ես չեմ կարծում որ պէտք է հաւատալ փոխելու համար։ ես կարծում եմ, որ պէտք է իրատես լինել փոխելու համար։
եւ իրատես լինելով ես գիտեմ, որ ամէն գնացողը ազդում է, եւ ամէն մնացողն ազդում է։ մնացողին բարդ է ամենուր․ եւ ուսման ժամանակ, եւ աշխատանքի վայրում, եւ նախաձեռնելուց՝ նա վաստակելու է թուք ու մուր, կամ արհամարհանք, կամ ատելութիւն, կամ պրեզրենիե։ նա գնահատուած չի լինելու, նա իրեն շատ վատ է զգալու։
ու միայն եթէ բոլորը չէ, եթէ շատերը մնան, ինչպէս շատերը գնացին ապրելու էրեծ իսրայէլ, շատ տարբեր շատերը՝ եւ նիհար գունատ աշկենազիներն եւ սեւ էֆիոպցիներն, եւ շատերը որոշեցին սովորել մեռած լեզու, եւ շատերը լինեն դուխով՝ նախաձեռնող, անող, կպնող իրենց գործին՝ առանց խանգարող «հաւատքի», բայց եւ անկախ «հասարակական» փոփոխական կարծիքից, պարզապէս, որովհետեւ իրենք անձամբ այդպէս են կարծում, այն ժամանակ է փոխուելու հասարակութիւնը, ընտրութիւնները, բնականոն ձեւով է գալու հանդուրժողականութիւնը՝ քանի որ ահա տեսէք, բոլորը տարբեր են, ամէն ձեւի մարդ կայ, եւ պարզւում է, իրենք չեն քանդում պետութիւնը, այլ ստեղծում են ազգ։
արդեն 7 միլիոն մարդ են դիտել՝ http://www.youtube.com/watch?v=znK652H6yQM
#էփլ #որակ #նախագծում
ես գրում էի չլայքուած մարդկանց մասին, ու գուցէ ոչ այնտեղ, ասում էի, որ լայքը արժույթի պէս է, եթէ կարող ես մի «սրամիտ» բան ասել, ու ստանալ Էն լայք, կամ պէտք է կէս տարի աշխատես, ինչ֊որ բան անես, ու արդիւնքում ստանաս աւելի քիչ լայք, ապա ի՞նչ իմաստ ունի աշխատել։
Բոլորս գնում ենք առցանց, ու սրամտում ենք, ոչ մէկ գիժ չէ, նոյն փողի համար աւելի շատ աշխատել։
Մտածում եմ, ո՞րն է աւելի լաւ լայքը։
Ո՞րն է պարզապէս չսպառելը՝ ծամելն է։ Ոչ թէ կուլ տալը ամէնը։
Այսինքն, եթէ ես բան եմ արել՝ օգտուելն է։
Ասենք Ջաւադեանը խաղ է գրել, եթէ քաշել ես, քոմփայլ ես արել, խաղացել ես, ուրեմն լայքել ես իրականում։
Իսկ սոց․ ցանցում լայքը, էլ չեմ ասում որ գիթհաբում սթառ կամ վոթչ չէ, սոց․ ցանցի լայքի կուրսը էդքան չկայ։
Դա ձեւականութիւն է, բարեւ ասելիս ժպտալ է։
Այսինքն, օգտուելը մի լայք է, եթէ օգտւում ես, ուրեմն իրօք լայքում ես։
Միւսը՝ տարածելը։ Եթէ շատ ես հաւանում, ընկերոջդ ասում ես՝ տե՛ս ինչ լաւ բան է, որ նա էլ օգտուի։
Այ դա է իսկական տարածելը։
Իսկ երբ գործ ես անում ու ստանում երկու լայք սոց․ ցանցում, կամ տեքստ ես հրապարակում, որը այնքան շուտ է լայքւում, որ պարզ է, որ ասենք չի էլ կարդացել, ֆիզիկապէս չէր հասցնի, ապա պարզ է, որն է այդ լայքի գինը։
Այլ հարց է, որ կարող է աւելիին արժանի չենք։ Արժանի ենք երեք լայքին սոց․ ցանցում։
Ու այդ իմաստով, ամենալայքուածը էփլ այֆոնն է։ բոլորը դրանով օգտւում են, ու ուրիշներին են ասում, որ օգտուեն, ու ուրիշներն էլ են սկսում առնել, կամ ով դեռ չի առել՝ երազում է։ լայքուած լինելու համար գնամ վիզ դնեմ էփլում աշխատեմ։ կեանքս սխա՞լ եմ ապրել։
ու տենց
ուրեմն, ուզում եմ մի քիչ գրել իմ մակօս֊ական փորձից։
որպէս դեւ, ով առաջին անգամ է այս օհ֊ի հետ աշխատում։ իմ հին ծանօթ աւստրալիացին իր մակի վրայ հաշիւ է բացել, որ կպնեմ, վոկ֊ը պորտ անեմ մակի։
նախ սիլանգից՝ ասեմ, որ այս գործիքն առաջին անգամ եմ փորձում, օգտւողի տեսակէտից ահագին յարմար է թւում։ Ոչ միայն տողն է ասում, ուր սխալն է գտել, ինչպէս ջիսիսի֊ն, ոչ միայն տողի որ երորդ նիշն է (միշտ զարմանում էի, ինչո՞ւ ոչ մի սի կոմպիլյատոր դա չի անում), ոչ միայն սիրուն գեղեցիկ պսեւդոգրաֆիկայով ցոյց է տալիս՝ ահա, այստեղ է սխալդ — այ այստեղ սա է պակասում, ասենք, բայց եւ… ակնարկում է թէ ինչ անես, որ սխալները ուղղես։
Միւս կողմից, այդ իր վարքագիծը նոյնիսկ յոգնացնում է։ Ասենք, այս դէպքում, լրիւ անիմաստ է զգուշացնել, ինձ թւում է՝
ասում է՝ «place parentheses around the ‘&&’ expression to silence this warning»։ ինչո՞ւ։ կոմպիլյատորը գիտի, չէ՞, ցանկացած սի֊ի կոմպիլյատորը այդքան պարզ բան գիտի, չէ՞ որն է օպերատորների precedence֊ը։ ուրեմն ո՞ւմ համար է։ գրողի, կամ կարդացողի։ որ գրողը տեսնի իր գրածը, ու իմանայ, որն է precedence֊ը, այնպէս չստացւի, որ կասկած լինի, որ նա չգիտի։
բայց սա արդեն ո՞ւմ համար է։ ակնյայտ անգրագէտի՞։ չգիտեմ, լա՞ւ է դա, թէ չէ։ այն էլ լռելեայն, առանց զգուշացումներն յատուկ միացնելու։
Ասենք այս կոդի մէջ կայ սխալ՝
սիլանգը ասում է՝
ասում է… նու ճիշտ բան է ասում, հա՞։ բայց կարող է ես ուզում եմ սենց բան անել, ինձ պէտք է հենց այսպէս, ինչի՞ պիտի հայհոյի։ նկատի ունեմ, նա ինձ նախապէս դնում է յիմարի տեղ։ ենթադրում է, որ ես չգիտեմ ինչ եմ անում։
չգիտեմ, լաւ է դա թէ վատ։
ջիսիսի֊ում իմ ցանկութեամբ կմիացնէի ասենք, -pedantic, ու կնայէի ինչ է ասում։
հիմա համակարգից։
փաստօրէն, ստատիկ բինար նիշք ստանալ չեմ կարող։ մակօս֊ում չի լինի։ իրենք (էփլը, ֆաշիստները, սրիկաները) չեն տալիս համակարգի գրադարանների ստատիկ տարբերակները՝ .a նիշքերը, ասենք։ Որ դրանց միջի .o նիշքերը լինի ստատիկ միացնել իմ ծրագրին։
երկրորդ շատ հետաքրքիր բանը։ այստեղ ELF չկայ, այստեղ Mach-O բինարնիկներ են։
ու այդ պատճառով էլ .so չկայ, կայ .dynlib.
ldd֊ի փոխարէն էլ otool է
ու վերջապէս այն, ինչը լրիւ անսպասելի էր։
ուրեմն, ես երբ voc֊ը թեստաւորում եմ, անում եմ այսպէս․ ստացա՞յ նոր վարկածը, իրենով իրեն շինում կոմպիլացնում եմ, ու նայում եմ md5 գումարը նոյնը մնա՞ց թէ չէ։
ինձ պէտք է որ նոյնը մնայ, եթէ չէ, ուրեմն ինչ֊որ բան սխալ է, ինքն իրեն վերարտադրել չի կարողանում։ ու սխալը երկար չի թաքնւում, արդեն երկրորդ անգամ, յաջորդ սերնդի վարկածը կամ ինքն իրեն, կամ այլ մոդուլներ կոմպիլյացիա անել չի կարողանում։
այս անգամ, նա ինքն իրեն ստաբիլ ստանում է, լրիւ գրադարանները ստաբիլ կարողանում է շինել, իսկ արի ու տես, որ իր իսկ md5 գումարը հա փոխւում է։
ամէն անգամ կոմպիլյացիայից յետոյ փոխւում է։
ես մտածում էի՝ խնդիր ունեմ։ ես եմ մի բան սխալ արել։
յետոյ մտածեցի, ո՞վ գիտի ի՞նչ է այդ ոչ էլֆ օ֊մախ բայնարին։ մի հատ ․օ֊ները ստուգեմ։
բոլոր գեներացւող ․օ֊ները նոյն էմդիհինգն ունէին։ Դա ինձ հանգստացրեց։ Բայց ամէն անգամ լինքինգից յետոյ ստացւած նիշքի էմդիհինգ գումարը փոխւում էր։ Յետոյ պարզեցի, որ այդ մակի ֆորմատի ձեւն է, ամէն անգամ լինքերը մախ բինարիի մէջ uuid է սարքում խփում։ այն պէտք է իրեն համապատասխանեցնելու համար արտաքին dwarf debugging տւեալները յստակ այս կամ այն նիշքի հետ։
այնպէս որ զգօն եղէք մակի համար գրելիս․ սիլանգը ձեզ կարող է յիմարի տեղ դնել, համակարգը ստատիկ բինար սարքել չի թողնի, իսկ լինքերը ամէն անգամ նոր ձեւի նիշք է արտադրելու նոյն կոդից։
ու տենց
Երեւի թէ, իմ ամենամեծ խնդիրներից մէկը առցանց սերւիսների հետ, ներառեալ Դիմագիրքը, այն է, որ իրենք աննկատ փոխարինում են տեքնոլոգիա գաղափարը՝ ընկերութիւն գաղափարով։
Ամենափայլուն օրինակը հանրայայտ գուգլ բայն է, երբ ասում են՝ գուգլիր, ոչ թե, ասենք, ոստափնտրիր։ Չնայած մենք բոլորս գիտենք, որ ոստայնում փնտրելը բնաւ չի սահմանափակւում գուգլով։
Դիմագրքի, թվիթերի պես ընկերութիւնները խուսափում են ստանդարտ տեքնոլոգիաներ օգտագործելուց այնպէս, ինչպէս էփլը խուսափում է ստանդարտ բոյն սարքելուց։ Այդ իսկ պատճառով էլ մարդիկ մոռանում են, որ Համացանցը՝ ցանց է, ոչ թե այս կամ այն ընկերութեան ծառայութեան հետ կապ հաստատելու միջոց։
Ահա թէ ինչու այսպէս կոչւած ԾԱՈԾ(ԾԱ որպէս ծառայութիւն, saas), խուսափում են ասենք rss հոսքեր օգտագործելուց։
Ահա թէ ինչու մեզանում տարածւած է «ո՞նց է քո սքայփի անունը» հարցը», ու ոչ թէ «ո՞րն է քո չաթ հասցէն», ինչպէս մենք էլ․ փոստի դէպքում։
եւ այդպէս
տենց, երեկ պատմել են, որ մեկը այփադ է ուզում, չորս հարյուր հազար արժի, ու մտածում է որտեղից փող ճարի, առնի։
այփադ/այֆոն ուզելն իմ համար դասագրքային օրինակ է, երբ ես ասում եմ, որ զարգացման հետ ոչ միայն պահանջները մեծանում են, այլ եւ նվազում ֊ ի․ե․ եթե զարգանում ես, պարզվում է, որ քեզ ոչ մի այփադ էլ պետք չէ։
Ու տենց, ասում էին, բացատրում ենք, որ չարժի, որ շատ ավելի էժան, շատ ավելի լավ բաներ կան, իսկ որ եթե նոութ վերցնի, ու մի հատ էլ ազատ ՕՀ դրա վրա, ապա այն հիմար սահմանափակումները չի ունենա, իսկ նա չի ընդունում, չի ընկալում։
Ու ես ասում էի ֊ դե դա էլ իր զարգացման մասին է, եթե նա այփադ չառնի, նա համ վատ է իրեն զգալու որ այփադ չունի, համ էլ չի կարողանա գնահատել այն, ինչ ունի։
Ու որ նրան մտափոխել չի լինի, որովհետեւ երբեք չգիտես ինչի է նա ուզում այփադ ֊ այսինքն այն պատճառները, որ նա բերում է՝ դրանով հեշտ է ինտերնետ գողանալ, օրինակ, համ անհեթեթ են, համ սուտ։
Իսկ իրական պատճառները մենք երբեք չենք իմանա, ոչ միայն այն պատճառով որ պետք է իրեն փորել երկար, ու երկար, ու հասկանալ այս կամ այն սահմանումը իր մեջ որտեղից է, այլ նաեւ այն պատճառով, որ նա ինքը իրեն ազնիվ չի ասի որն է պատճառը, ուր մնաց մեզ
Ու մենք կարող ենք միայն ենթադրել որ նա ունի որոշակի զգացումներ, ապրումներ, որ նա կապում է այդ սարքի հետ՝ օրինակ, նա ունի ինչ֊որ բաների պակաս, այլ խոսքերով ֊ դատարկութոյւն, ու իրան պետք է այն լրացնել։ Նրան պետք է , գուցե որ նրան զվարճացնեն։ Կամ նրան պետք է որ դա լինի վեհության ատրիբուտ, ու որ մարդիկ մտածեն ֊օօօօ ֊ իր մոտ այփադ է։
Կամ նա կարծում է որ ամեն իրեն հարգող մարդ պետք է այփադ ունենա, ու առանց դրա, նա իրեն լավ չի զգում։
Իհարկե, ես կարծում եմ, որ երբ նա այն ունենա, այդ ուրախությունը կտեւի հինգ րոպե։ Որովհետեւ դատարկությունը անհնար է փակել այփադով։
Ու նա կփնտրի մի այլ բան։ Ասենք նոր ծիտ։ Կամ նոր հեռուստացույց ֊ «էն որ սքայփով է, գիտե՞ք, ու նոր էկրանով»։ Կամ ինչ֊որ մի բան, քանի որ, ինչպես Ֆրոմը գրում է, նա ծտի ձագի պես բաց բերանով սպասում է, որ այդ բերանի մեջ ճիճու դնեն։ Դա է խնդիրը։ Այփադը ռեալիզացիայի դետալ է
Ընդամենը։
ու տենց
#ասք #այփադ ուզելու մասին՝ http://norayr.arnet.am/weblog/2013/01/07/ասք-այփադ-ուզելու-մասին/ #ուտենց #մարդիկ #պահանջներ #ֆաշիստներ #էփլ
Ես հիշում եմ ձայները հաշվելու ժամանակ ընտրատարածքում թաքնված մի ՀՀԿ վստահված անձի։ Նա գտել էր անկյուն, ուր կարծում էր, նրան չէին նկատի, ու խաղում էր իր այփադի հետ։
Կպնում էր մատով պլանշետի էկրանին, եւ ի պատասխան արագ օպտիմիզացված գրաֆիկական էֆեկտների, իր դեմքը ընդունում էր, սկզբից զարմացած, շփոթված արտահայտություն, հետո նա կրկին կենտրոնանում էր, մտածում, ու կպնում չաղ մատով իր հեքիաթային սարքին։
Ու ես զգացի որ նա, Օբեյ Գիգանտի հայկական տարբերակը, նա է էփլ արտադրության արքետիպային սպառողը։
Ոչ հիփսթերները, ու իրենց ցույց տվող երիտասարդները։
Հենց չաղ մատներով ոչ շատ առաջադեմ, ծանր մարդը, ով երբեք չի իմանա, օպերատիվ հիշողությունը որն է։
Նաեւ, ուզում եմ ասել, որ Օբեյի լոկալիզացված տարբերակը մշակութային առանձնահատկությունների հետեւանքով մեզ մոտ երբեմն տարբերվում է։
Այն ունի բարի, անուշ, քաղցր, հովանավորական դիմակ, ժպտացող, եւ «կամեցող»։
Սակայն արտահայտածը նույնն է՝
Պարոն եսիմինչյանը ձեզ սիրում է։ Հնազանդ եղեք։
Գուցե դա այն պատճառով է, որ մեզ մոտ մարդիկ մանկամիտ են մեծանում։ Նույնիսկ էթնոհոգեբան Լուրյեի հուզիչ տեքստերում դա կարդացվում է։ Ինքնուրույն ֊ չի նշանակում տարբերվող։ Կոնֆլիկտներ մեծերի հետ չեն լինում։ Մեծանալով հայերը միայն ավելի կախված են լինում իրենց բարեկամներից։
«Հայրերի եւ որդիների» կոնֆլիկտներ գոյություն չունեին։
Ու գուցե այն, որ այժմ դրանք երբեմն լինում են, լավ նշան է։
Երբեմն, որովհետեւ մեծ մասամբ ես նկատում եմ, որ երիտասարդները դժգոհ են լինում, որ իրենց չեն հասկանում, չեն խրախուսում իրենց ուրույն վարքագիծը, հագնվելու ձեւը, կամ տուն գալու ժամը։
Բայց նույն ժամանակ նրանք չեն կասկածում ծնողների քաղաքական հայացքների, հակումների մեջ, եւ պաշտպանում են դրանք, այնպես, ոնց որ իրենց համար ահավոր թանկ մի բան։
եւ այդպես
ընկերս ուղարկեց։ Պալո Ալտո։ Էփլ Կենտրոն։
ու տենց
Apple doesn’t want to annoy Hollywood majors and record labels who provide iTunes with valuable content. No wonder the company is happily bowing to content owners’ every whim, actively seeking ways of preventing us from capturing stills and recording video in certain situations. That’s right, future iPhones could refuse to capture cams of the latest blockbuster flick and might keep you from snapping images of your favorite band’s live performance. Come on, you’re aware this files as copyright infringement after all…
The system proposed calls for an image processing circuitry electrically coupled to the phone’s camera, designed to “determine whether each image detected by the camera includes an infrared signal with encoded data”, per Apple’s patent application
ահա, հետո էլ ասում են, ինչու՞ եք այօսիստներին անալ ստրուկեր անվանում։
սակայն, այս տեքնոլոգիայի մեջ մի լավ բան կա։ կարելի է այն օգտագործել այնպես, որ քեզ այֆոնով չկարողանան նկարել։ այսինքն հաքերները փոխարենը այֆոնը ջարդեն այնպես որ չենթարկվի չնկարելու սիգնալներին, պատրաստեն սարք, որը կարելի է ման տալ քո հետ, ու որը կխոչընդոտի որ քեզ այֆոնով նկարեն։
_ու տենց _
The neuroscientists ran a magnetic resonance imaging (MRI) test on an Apple fanatic and discovered that images of the technology company’s gadgets lit up the same parts of the brain as images of a deity do for religious people, the report says.
ու տենց
Այսօր ֆրիսբի խաղալուց Սմբատը ասաց՝ «չար բան ցույց տամ» ու Անդրոիդ պլանշետկա հանեց։
Գուցե այդ պատճառով, կամ այն պատճառով որ երեկոյան ես իմ համար մտածելու ժամանակ ունեի, ծնվեց այս փոստը․
Մենք ամեն ինչ անում ենք ինքներս մեզ համարգ։
Երբեմն մի խումբ մարդկանց շահերը համընկնում են։ Նրանց ասում են ընկերներ։
Նաեւ այնպես կարող է ստացվել որ շատ, իրար հետ անծանոթ մարդկանց շահերը համընկնեն։
Երբ այդ մարդկանց մեջ որոշակի կապ հաստատվի, թեկուզ Չեգեվարայի տեսքով, նրանց անվանում են հասարակություն։
Վստահ եմ, մեզ որոշ չափով պետք է կապիտալը։ Ու կապիտալիստը։ Բայց որոշ չափով։
Երբ չի առիթավորվել ու չափը չի անցել։
Ընդ որում այդ չափը միշտ փոփոխվում է, ու այն դժվար է սահմանել։
Օրինակ, ես որոշակիորեն կողմ եմ մասնավոր խանութներին։ Մասնավոր սրճարաններին, մասնավոր ծրագրային ապահովման արտադրողներին, ու մասնավոր կինոթատրոններին։
Ծրագրային ապահովման հետ փոքր ինչ բարդություն կա, որովհետեւ գիտա-հետազոտական լաբորատորիաներում նախագծվող սոֆթը շատ ավելի առաջադեմ եւ ճկուն է քան այն ինչ մենք ունենք շուկայում։ Հաջող նախագիծը մեզ հաճախ չի հասնում (Plan9, Inferno, Oberon), սակայն ես լավ գիտակցում եմ, որ եթե չլիներ կապիտալը մեզանից շատ քչերը հաշվողական սարք կունենային, որ գոնե GNU/Linŭ/Windows/MacOS/Android օգտագործեն։ Այնպես որ ես ընդհանուր առմամբ օկ եմ ՏՏ-ում իրավիճակի հետ։
Ու կապիտալիզմին բնորոշ ազատ մրցակցության պայմաններում ես կընտրեմ «Կինո Մոսկվան» ու ոչ «Կինո Նայիրին»։
Ինչ որ մեկը կընտրի Խրոմիում Ֆայրֆոքսին, ու Մոզիլլան ստիպված կլինի լավանալ, ու Խրոմիումի նորամուծությունները իրականացնել, ու նոր բաներ մտածել որ հետ չմնա։
Մրցակցությունը ապահովում է լավացվող արտադրանքը, տեքնոլոգիաներ, սարքեր, սպասարկում, եւ այլն։
Այսինքն ինձ պետք է որ գոնե մեկը այդ կինո Մոսկվան աշխատացնի հնարավորին օպտիմալ ձեւով, որ ես այնտեղ կարողանամ գնալ։ Ու ոչ միայն ինձ է պետք, շատերին է պետք։ Մեզ պետք է Ինթելը որ մեզ համար չիպեր արտադրի։ Մեզ պետք է Նոկիան որ մեզ համար հեռախոսներ սարքի։
Ինձ պետք է լավ խանութ, որ ես այնտեղ գնումներ անեմ։ Ինձ պետք է լավ նեյտրալ տարածք, ուր ես ընդհանուր շահեր ունեցող մարդկանց հետ հանդիպեմ, ուր կլինի կոմֆորտ, համով թեյ, ու չեն ծխի, որ ես ինձ լավ զգամ։
Փորձը ցույց է տալիս որ այդ ֆունկցիաները պետությունը կատարում է շատ ավելի վատ քան շահագրգռված մարդիկ։
Ու բնականաբար ես դեմ չեմ վճարել կինոթատրոնում, սրճարանում, հեռախոսի, կամ ծրագրային ապահովման համար։
Որովհետեւ այդ կինոթատրոնը, սրճարանը, հեռախոսը, եւ որոշ դեպքերում ծրագիրը, իմն էլ է։
Երբ ուզենամ, եթե ազատ տեղ լինի, կգնամ։ Ես ունեմ ազատություն գնալ կինո, օգտագործել հեռախոս/կոմպ, ու թեյ խմել սրճարանում որովհետեւ կան մարդիկ որոնք անմիջապես եկամուտ են ստանում իմ ուզածը ապահովելով։
Կարելի է ասել, որ այդ կինոթատրոնը, սրճարանը, գործարանը այդքան էլ չի պատկանում կապիտալիստին։
Կինո Մոսկվան իմ կինոթատրոնն է, ես այնտեղ փառատոնների ժամանակ գնում եմ։
Իհարկե ես պետք է վճարեմ, հակառակ դեպքում այն չի գոյատեւի ու ես այնտեղ չեմ կարողանա գնալ։
Այլապես ինչի՞ համար են մտածել փողը։ Որ ես կարտոֆիլ վաճառողին չառաջարկեմ կոմպիլյատոր գրել կարտոֆիլի դիմաց։
Ե՞րբ է կապիտալը «առիթավորվում»։ Երբ Ջեներալ մոթորսը ձեռք է բերում տրամվայներով զբաղվող կազմակերպությունները ու փակում, որ իրենց մեքենաները ավելի լավ վաճառվեն։ Այսինքն երբ մեզ պետք եկած բանը հասանելի չէ որովհետեւ կապիտալի շահերին դեմ է։
Երբ չի օգտագործում ամառահւն դահլիճը, կամ եթե նույն Կինո Մոսկվան չօգտագործվի, որովհետեւ իրա տեղը ինչ որ կապիտալ ուզում է անցկացնել երկաթուղի, կառուցել եկեղեցի, կամ սեփական տուն։
Ու եթե մենք տեսականորեն ազդեցություն ունենք իշխանությունների վրա, ապա կապիտալին ազդելու նույնիսկ տեսականորեն գրեթե ոչ մի լծակ չունենք։ Այսինքն տեսականորեն այդ լծակը պետք է լիներ ինքը կառավարությունը, սակայն իրականում կատարվում է հակառակը, որովհետւ փաստացի կապիտալը ավելի էֆեկտիվ է ազդում քան մենք։
Ի՞նչ ենք կարող անել։
Մեկ – չմոռանալ որ կապիտալը իրականում մերն է։ Մեզ համար է գործում, ու առանց մեզ որոշ դեպքերում չի գործի։ Մենք գիտակցում ենք, որ կապիտալիստը հարուստ է, բայց մենք համաձայն ենք դրա հետ մինչեւ նա մեզ օգտակար գործ է անում։ Իսկ այն դեպքում երբ մեծամասնության շահերը անտեսվում են, ու հասարակական վայրում կառուցվում է օրինակ բնակելի շենք փոքրամասնության համար, ապա այստեղ կապիտալը անցավ հասարակությանը ի վնաս գործելու։
Երկու – արտահայտել ցանկությունները։ Ինչպես կարող ենք՝ ստորագրահավաք, ցույց, տեքստեր, «հասարակական կարծիքի» կայացւմն եւ այլն։
Եթե մենք խաղում ենք ցանկացած խաղ, օրինակ ֆութբոլ, կարեւոր է որ
ա – գնդակը լինի մերոնց մոտ
բ – եթե գնդաը մերոնց մոտ չէ, ապա խոչընդոտել չմերոնց, որ իրենք իրենց ուզածին հասնեն, ցանկալի է գնդակը ոտքից ձեռքից առնելով։
Եթե դու վատ ես խաղում, դա քեզ համար չարիք է, ինձ համար՝ բարիք։
Եթե ես եմ սխալ անում, դա քեզ է ուրախացնում։
Այսպիսով, պետք է գրագետ լինել։
Ու այստեղ մենք հասնում ենք նրան, որ իրականում մեզ մոտ ամեն ինչ լավ կլիներ, եթե մարդիկ մի քիչ ավելի զարգացած լինեին։
Օրինակ, նույն Կինո Մոսկվան նորմալ ֆիլմեր ցույց կտար ոչ միայն փառատոնների ժամանակ։
Իսկ ոչ ոք չէր ձեռք բերի այֆոններ որպիսի իրենց հեռախոսներ իրենց իսկ կոնտրոլ չանեն։
Բայց այնպես է ստացվում որ ես այժմ էսթեթ եմ, որովհետեւ քչերին է դա հետաքրքրում, ու փաստորեն, դա ձեռք է տալիս կապիտալիստին, ձեռք է տալիս մարդկանց, որովհետեւ իրենց պահանջները բավարարված են։
Փաստորեն, էփլը իմ համար է չար, իսկ իմ միջին ստատիստիկ հարեւանի համար չար չէ։
Որովհետեւ պահանջները շատանում են զարգաանզլու հետ զուգընթաց։
Լավ նորություն․ ծրագրային ապահովման ասպարեզում մրցակցությունը նույնպես անցնում է նոր փուլ, ավելի կարեւոր է դառնում այն ով է ավելի ազատ արտադրանք ստեղծում։ Ձեզ մոտ զարմանք չի առաջացնում որ դուք իրավունք ունեք ձեռք բերված հեռախոսը ցանկացած եղանակով օգտագործել, ներառյալ պոպոկ ջարդելու նպատակով։ Իսկ ինչու՞ նույնը չի գործում սոֆթի դեպքում՞։ Իմն է, փողը տվել եմ։ Այսպիսով մարդիկ ավելի շատ են սկսում գնահատել ազատությունը, որովհետեւ ավելի շատ զարգացած են լինում։ Ու ակնհայտ է դառնում որ Նոկիայի Միգոյի նախագծման սխեման արմատականորեն տարբերվում է Ինթելի միոգոյի նախագծման սխեմայից։
Եթե ինթելի աշխատանքը թափանցիկ է, ու կամեցողը կարող է որոշ չափով ազդել, օգնել, մասնակցել նախագծմանը ու լավացնել արդյունքը, ապա Նոկիայի/Անդրոիդի դեպքում մենք այժմ ունենք գաղտնիքներ, երկաթե վարագույր որի հետեւը նրանք աշխատում են, ու մենք նույնիսկ մասնակցության, ուր մնաց կոնտրոլի պատրանք չենք կարող զգալ։
Այս տեսակետից ինթելը ավելի լավ կապիտալիստ է, ավելի բարի։
Ի դեպ, գերմանացիները երբ օրինակ սրճարան են վարձում, տոնակատարություն անելու համար, հետո բոլորը միասին աղբը հավաքում են, մաքրում են, ու աթոռները ու սեղանները դասավորում։ Այդպես ավելի էժան է։
Մենք գիտենք որ Բարքեմփը ազատ միջոցառում է, սակայն ես չէի հասկանում որ «փակ» Թեդեքսն էլ է իրականում ազատ միջոցառում։ Որովհետեւ եթե դու իրոք ուզում ես այնտեղ լինել, կարող ես գրվել կամավոր, օգնել կազմակերպիչներին, ու հնարավորություն ստանալ լսել ելույթները։ Այնպես որ դու հնարավորություն ունես վճարել ու ստանալ։
Սակայն ծրագրային ապահովում դեպքում արտադրողին հաջողվում է այնպես անել, որ մարդիկ վճարեն իրենց կոնտրոլ անող ծրագրերի համար։ Մասամբ որովհետեւ նրանք պաշտպանված են օրենքով, մասամբ այն պատճառով որ մենք անճաշակ անգրագետ ենք։
Գուցե զարմանալի չէ, եթե մեզ պատմած հեքիաթներում, ուր փոքրիկ երեխային թեթեւամիտ մայրիկը ուղարկում է վտանգավոր անտառ, սոված գայլերի մոտ, ու գայլն է համարվում չարը, իսկ մայրիկը՝ ոչ։
Իհարկե, այն ինչ մեզ համար չարիք է, Մայքրոսոֆթի համար՝ բարիք։ Այսինքն ես բնավ միտք չունեմ հարաբերականությանը կասկածանքով մոտենալու։
Ակնհայտ է, որ գայլի համար Կարմիր գլխարկի միամիտ մայրիկը բարի է, իսկ Կարմիր գլխարկը ինքը, լավ աղջիկ է, նա սիրում է աղջկան, առավել եւս եթե աղջիկը մատուցվում է սնկային սոուսի մեջ։
Ու չարիքների զգալի մասը կատարվում է անգրագիտությունից։ Իմ համար չար է իմ անգրագետ քայլը, քեզ համար՝ քո անգրագետ քայլը։
Սակայն ես ոչ մի դեպքում չեմ համաձայնվի տեղերով փոխվել միջին ստատիստիկ հարեւանիս հետ, որ ավելի քիչ պահանջ ունենամ, ու դրանք հեշտությամբ բավականացնեմ։
Հեշտ կյանք ոչ ոք խոսք չի տվել։ Ես օկ եմ խաղալու հետ։ Ու գնահատում եմ այն իմ/մեր փոքր հաջողությունները որոնք ինձ ուրախացնում են։
Ու այդ պատճառով ես լրիվ հասկանում եմ այս դեվին ով գրել է if I had to choose between developing open-source software on top of a closed platform and developing closed-source software on top of an open-source platform, I’d much rather go for the second option ու չեմ ուզում iOS-ի համար գրել։ Ես էլ նախընտրում եմ ուժերս ծախսել օպտիմալ՝ աջակցելով ազատ, այսինքն ավելի իմ, ինձ պատկանող պլատֆորմայի տարածմանը։ Չէ՞ որ ես իմ մասին եմ մտածում առաջին հերթին։
ու տենց
ՄՆ-ում դատը արգելել է Սոնի Փլեյսթեյշն ջեյբրեքը տարածել։
Այսինքն՝ չի կարելի քո իսկ ունեցած երկաթը, որի համար փող ես տվել օգտագործել այնպես ինչպես ուզում ես։
Սպասում եմ, Ջոբսը արգելի այֆոնների ջեյլբրեքի տարածումը։
Ասենք անելը՝ կարելի է, իսկ ծրագիր տարածելը, որը անում է՝ ոչ։
ու տենց
չնայած այս տեսանյութը լիքը մարդ մի տարի ա շեյր ա անում ես այնուամենայնիվ կկիսվեմ նույնպես։
որովհետեւ լրիվ համամիտ եմ այս իր ասածների հետ։ թող լինի այստեղ, տուն վեբլոգ ա էլի
ի դեպ հոլովակը հայերեն տիտղերով է, թարգմանությունը՝ Արփիկի։
ու տենց
տենց ա էլի, երբ ինքնությունը փակում ես, տակից մեկա թափանցում ա՝
ու տենց
– էս Ջոբսական սուրճ ա։
– հմ՞
– ՄակԿոֆե ա։
ու տենց
[այստեղից][1]
Բա որ ասում եմ, Նոկիան չարոտ ա, բայց մնացածը անհամեմատ ավելի չար են։
_ու տենց_
[1]: http://bergie.iki.fi/blog/with_nokia_you-re_not_just_a_consumer/
ու տենց
apple-ի նշանաբանը՝ think different – խափուսիկ ա։
Կախված նրանից, ինչպես հասկանալ/թարգմանել։
Մտածիր տարբեր, թե մտածիր այլ կերպ։
«Այլ կերպ» մտածելը – Ջոբսի հասկանալով նշանակում ա՝ «ես չեմ ընտրում մայքրոսոֆթ, ես ընտրում եմ էփլ, դա այլ ընտրություն ա»։ Ստիվը շարունակում է՝ «ես ընտրում եմ էփլի թույլ տված նախագծման գործիքները, դրանք այլ են, ուրիշ են»։ Ուրիշ են այլ ամենից, բայց տարբեր չեն։
Երբ մարդիկ մտածում են տարբեր, իսկ իրենք տարբեր են, պարզապես միշտ չէ որ գիտակցում են, ահա, երբ մարդիկ տարբեր են և տարբեր ձև են մտածում ստացվում ա, օրինակ նախագծման տեքնոլոգիաների զանազան լայն ընտրություն՝ փիթոն, ադա, պասկալ, սի, սխեմա, լիսպ, այո, մուուու, զոննոն, և այլն և այլն։
Տարբերը բերում է զանազանության։
Այլը՝ այլընտրանքային, սակայն նույն տխուր և թախծկալի-ին։
Այսօր Անահիտը [գրել][1] եր՝
Էդ նույն թեմայով ա փաստորեն։
_ու տենց_
[1]: http://anahit.arnet.am/?p=692Գիշ խաղի շարժիչը բացել են, քաշեցի, բացեցի մեյնսին ու ահա անմիջապես՝
_ու տենց _
Գիտեք որ արհամարհանքով եմ վերաբերվում ջավա/դոթնեթ/մոնո/քորփորեյթ/էնթերփրայս և այլ իմպերիալիստական չաղ և քաղքենիքաղցած գործիքներին։
Տեխնոլոգիապես։
Ընդհանրապես փորթաբլ լեզու ունենալու գաղափարը լավն է։
Այսինքն մի լեզու որով ոնց էլ գրես, ամեն ինչի վրա քմփայլ կլինի։
Ու ոչ թե նենց ոնց որ ասենք սի-ն որ ասենք եթե ԳՆՈՒ սի քմփայլեր ամեն տեղ կա, ուրեմն ֆսյո։
Չեմ ֆսյո չի բնավ, քանզի ասենք դուք շիֆտ-միֆտ անու՞մ եք։ Վաաաայ, բա էնդիաննեսսը մոռացա՞ք։
Բա տիպերը ձեր մոտ ի՞նչ չափսերի են։
Էթեսեթտրա։
Ու էդ տեսանկյունից իհարկե վատ չի որ ինչ որ տենց բան փորձել են մտածել։
Բայց սպասե՛ք։ Բանն այն է որ լիքը այլ լեզուներ ստեղծվել են հենց փորթաբիլիթին մտքին ունենալով։
Քանզի Լիսպը նա լյուբիծելյա ա, ապա հեռու չգնալու համար հիշեմ Ադան, որտեղ տիպերը առհասարակ ռանջերով են նկարագրվում, ասենք
type Range_Type is range -5 .. 10;
type Angle is delta Pi/2.0**31 range -Pi .. Pi;
Կարող եմ նաև նշել Լիմբո-ն, որը Ինֆերնո համակարգի հիմնական ծրագրավորման լեզուն է։
Ու եթե Լիմբոն համեմատաբար նոր է (իննսունականներ)
ապա Ադան վաղուց կար ու ջեներալփուրփոս է։
Սակայն մարկետինգը ասում է որ սիրուն չէ անել Սան Ադա Մաշին։ Ավելի լավ է մի նոր բան մտածել։
Ջավան ռադիկալ ա, սակայն բնավ ազատ չէ։ Այսինքն, գրել միմիայն օբջեքթ օրիենթեդ պետք չէ։
Լիքը խնդիր կա երբ օբյեկտները լրիվ ավելորդ են։
Մի ծրագրավորող ասում էր որ երբ ջավայով ա գրում, հա պատերի ա իրան խփում։ Քայլ ձախ, քայլ աջ՝ պատ։
Ու դրանք ոչ թե ասենք թայփ տեստեր են որոնք օբյեքտ լեզվին շատ անհրաժետ են, այլ ասենք վիրտուալ մեքենան։
Սինտաքս։
Կրկին մարկետինգ։ Սի-ի սինտակսի թերությունները մնացել են։
x=x+1 – ներեցեք, ո՞նց եք բացատրելու մարդուն էդ ո՞նց ա x-ը «հավասար»։ Չէ՞ հավասար չէ բնավ։ Վերագրվու՞մ ա։
Ապա վերագրման նշան կիրառեք, որը ընգծում ա անհավասարակշռությունը։
Այդ նշանը Ալգոլի ժամանակներից կա՝ :=
Չի դզում՝ նորը մտածեք։
Ու ասեմ որ Յունիքսի ստեղծողները իրանք ով նախագծել են Լիմբոն, արդեն այնտեղ կիրառում են հենց այդ նշանը։
Լիմբոն և Օբերոնը ինսփայր են արել Գոու, որին խորհուրդ եմ անում ուշադրություն դարձնել։ Չնայած, իրա մեջ դեռ ռեալիզացիա արած չեն շատ հնարավարություններ, որոնք կան պարզ Օբերոնում, բայց դա հիմա էական չէ։
Էդ նաև ազատում ա == որպես էքվալիթիի նշան օգտագործելուց։
Առհասարակ, ==, <> սխալի բուն են։ Նիշերից մեկը չտպվեց՝ հետո լիքը մարդ տառապում ա խնդիրը գտնելով։
Ու մի ասեք, փորձառու ծրագրավորողը տենց սխալ չի անի։ Ինչի՞ փորձառուն տենց հիմար բաներով պիտի տարբերվի անփորձից։ Փորձառուն մի քիչ այլ գաղափար ա։ Տենց հիմար փորձ պետք չէ բնավ։
Ռեալիզացիա։
Դիտարկենք ՋՎՄ/ՋԴԿ և գցջ։
ՋՎՄ-ի շերտը շատ ծանր է և չաղ։
Մասշտաբիրուեմոսծը բացակայում է։
ՄԵ-ն միկրո էդիշն ա, այլ ոչ թե ստանդարտ մեքենայի քոր, որը էքստենսիբլ ա լինում, ու դառնում ստանդարտ փլագիններ ավելացնելով։
Էքսթենսիբլիությունը – սիրուն լուծում ա։ Տարբեր էդիշններ՝ տգեղ և հիշեցնում է հենակներ, որոնք, անկասկած շատ են կիրառվել ռեալիզացիայի ժամանակ։
Վիրտուալ մեքենան ուտում է հիշողություն և մինչև վերջերս բաց չեր։
Ու որպես կանոն ջավա կոդը անհամեմատ դանդաղ ա կատարվում։
Իմ խորհին համոզմունքն է որ մենք ժամանակից թանկ բան չունենք։
Այսպիսով ծրագրի վրա թող նախագծողները ավելի երկար աշխատեն, բայց մենք քիչ ժամանակ սպասենք ամեն անգամ։ Սակայն, իրականությունն այն է որ դա հակասում է մարկետինգի և բիզնեսի շահերին։
Ինչքան արագ գրվի սոֆտը, այդքան արագ շուկա կհանվի, այդքան քիչ փող կծախսվի նախագծման ընթացքում։
Ջավայի տորմոզնուտոսծի շատ հավես իլլյուստրացիա կա։
Ռուսները Տոմմի անունով ռոբոտ ունեին։ Ինքը մասնակցում էր ԴԱՐՊԱ-ի կազմակերպած րեյսինգի մրցույթին։ Եվ սպանվեց իրան ապստենու գլուխը պատով տվեց։ Երևի ԳՑ-ն էր միացել։ Այդ դեպքից հետո ծրագրավորողների մի մաս սկսեց համաձայնվել ջավիստների հետ այն մասին որ «ջավա նե տարմազիտ»։
Իմ իմացած յուզերների մեծ մասը զզվում ա ջավա ափլիքեյշններից․ «նրանք ծանր են, դանդաղ և այլն» պատճառաբանություններով։
Այդ իսկ պատճառով հիմա ջավան հարկադրվել է հեռանալ քորփորեյթ լուծումների ասպարեզ։ Դեսքթոփ ափլիքեյշններ անտեսելի քիչ են։
գցջ-ն՝ քմփայլ է լինում նեյթիվ կոդ, լինկ էր լինում սի և այլ գրադարաններին, նույնիսկ աղբ թափելը իրականացվախ է Հանս Բոեհմի Սի/ՍիՓլասՓլասՔոլեկտորով ։ Ահագին գործ իրան լավացնելու մաջ արել է ՐեդՀատը, որը ասենք, ժամանակին պատչեր արել որ Թոմքատ իրանով քմփայլի։
Այս իրականացումը վատը չէ, նույնիսկ լավն է, սակայն իրանով լիքը բան անել չի լինի։ ՋԴԿ-ի օփենսոուրսացումը կարող է խոչընդոտել այս լուծման հետագա զարգացմանը։
Արտաքին տեսք։
Ջավայի Սվինգ ուիդջետներից տգեղ բան չկա։ Մոտիֆը նույնիսկ սիրուն ա դրա հետ համեմատ։ Այսպիսի բաներից հետ տալս գալիս ա։ Լուրջ։ Սիրտս խարնում ա։
Ընդ որում ուինդոուսում էդ ուիդջետներով հաճախ հասարակ մաուսի սքրոլ չի աշխատում։ Լինուքսում ի դեպ՝ աշխատում ա։
Եթե ԱյԲիԷմի ՍՎՏ թուլքիթը չլիներ (էկլիպսի ուիդջետները դրանով են արած) ի՞նչ էիք անելու այ դեվելոպերներ։
Իդեոլոգիապես։
Իմ կարծիքով,
Ջավան ինքը իրա դիզայնով օփեն սորսին խփում էր՝ տիպա մեզ պետք չեն իսխոդնիկներ պորտ անելու համար, այլ պլատֆորմային, քանզի ամեն պլատֆորմայի վրա մի վիրտուալ շերտ կա։
Ու ջահնդամը որ լիքը հիշուղություն ա ուտում այդ շերտը, և հիմնականում դանդաղ են աշխատում ծրագրերը։
Սաղ հեչ։ Փաստորեն հիմա ստացվում ա որ նույնիսկ նենց տգեղ լուծումը «լավն» ա դարնում երբ այֆոնը կապվում ա օբջեքթիվ-սի-կակաո վիճակներին փորթաբիլիությունը խոչընդոտելու նպատակով։ Ի դեպ, էփլին լավ կհարվածի ՔյուՏի պորտը։ Թե սիպլասնել են բան անելու։ Ո՞ր պատճառաբանությամբ։
Հա, ու ասենք ծանոթ եմ տեսնում Սոնի Էրիկսոնով, ասում եմ՝ լավ ա չի բողոքի որ բան չի կարողանում տեղակայել, քանզի իրա մոտ, ջավա կա՝ աշխատում ա լիքը բան։
Չնայած ՄԵ-ի ռեալիզացիան նենց աղքատիկ էր վախտին, ասենք թափանցիկ սպրայտեր չկային։ Չգիտեմ հիմա ավելացրել են թե ոչ։
Իսկ նապասլեդըկ խորհուրդ եմ տալիս նայել սա ու համոզվել թե ով է ջավամանը իրականում ։
_ու տենց _
էն սարքի հետ որ մի կնոպկա ունի
ի՞նչ անես
ու ո՞վքեր են դրանով օգտվում
_ու տենց _
Փաստորեն մինչ սաղ աշխարհը ծռվում ա այփոդ/այփաչ/այֆոների վրա, իսկ էփլը ում պատահի պատենտների համար դատում ա, մեկ էլ
ՀՏՑ-ն փոխադարձ հայց ա բացում, որ Էփլն ա իրա մի քանի պատենտը պղծել բռի ոտնահարել։
Էն մի կողմից էլ Սամսունգն ա պատասխանել։ Էփլը իրան ասել էր ծիպը կնոպկան ու էկրանը մեր պատենտն ա, ինքն էլ ի պատասխան մի քանի իրա պատենտներից ա դեմ տվել։
Ու այդ պահին երկնքում հայտնվում է պեպսիի նշանը բեմ է դուրս գալիս մի հատ փախած փոքրիկ ընկերություն Կալիֆորնիայից, որը պարզվում ա մի երեսուն տարի ա թաչսքրիներով ա տառապում զբաղվում, ու վախտին էդ թեմայով մի վախտ պատենտ ա գրանցել։
Տժժում են բոլորը։
Բամբասանքներ, խարդավանքներ, հետազոտություններ – մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
փնտրվում է բնորդ մուրճով կին։
ով չգիտի ինչպես իրան օգտագործել, կարդացեք՝
http://ycombinator.com/rfs5.html
http://paulgraham.com/apple.html
իսկ ով վապշե չգիտի ինչի մասին ա խոսքը, նայեք սա՝
_ու տենց _
թույն տվեք ինձ, ես նոր հասկացա, ինչում էր պատճառը այֆոնի համար միմիայն երեք լեզվով գրելու սահմանափակման։
մտածենք, ի՞նչն է միավորում բորտից դուրս մնացած տեքնոլոգիաները․
մոնո, ֆլաշ, ֆրիպասկալ/լազարուս․․․
ճիշտ է․ կրոսսպլատֆորմ դեվելոփմենթ։
մի անգամ գրում ես, ամենուր աշխատում ա։
էփլի նպատակը հնարավորին չափ դժվարացնելն էր կրոսսպլատֆորմ սոֆթ գրելը և դրանով ԾԱ ֆրագմենտացիա ստեղծելը։
Ավելի պարզ, հնարավորին չափ խոչընդոտելը նրան, որ նույն ծրագիրը լինի և անդրոիդի, և ուինմոբայլի, և մեմո/միգոյի, և եսհեռախոս-ի համար։
Օբջեքթիվ սի/կակաո ով փորձել ա գիտի ինչ ա։ Ի դեպ սիմբիանի սիպլյուսներն ել մի բան չեն։
Բայց Նոկիան արեց ճիշտ հակառակը, պորտ անելով qt-ն սիմբիանի վրա և այսպիսով հեշտացնելով դրսից qt-ով գրվախ սոֆթի պորտը սիմբի։
Էլի ի դեպ․ էփլը պատենտավորել է այֆոնի տեսքը․ պատենտում նկարագրված է թաչսքրին ու ստեղն։ Առանց մեկնաբանության։
ու ես չեմ ասում որ էփլենք «վատն են», կամ «լավը չեն»։ Ոչ բնավ։ Պարզապես չար են։
Ու փորձում են էժան քայլերով էլիտարության համ տալ, պատճառաբանելով, որ ծիպը ֆլաշը բիդլոկոդերների գործիք ա, ու դրանով իսկ դարձնում է եսհեռախոս-ը բիդլոի, այսինքն չմտածող մարդկանց համար հեռախոս։
Ես չունեմ այֆն և չգիտեմ ինչպես այն օգտագործել։
ու տենց
Գիտեք, որ էփլ չեմ սիրում, այֆոն առավել ևս չեմ սիրում։
Հակիրճ․
ա – այֆոնի համար կարելի է գրել միայն մակոսի տակ։
բ – լայբրարիների լիցենզիոն սահմանափակումների պատճառով անհնար է անել քմփայլեր որը կգեներացնի այֆոնի համար կոդ ու կաշխատի ոչ մակոսում։
գ – եթե ունես այֆոն, իրավունք չունես, ու առանց ջարդելու չես ել կարող, քո գրած ծրագիրը իրա վրա աշխատացնել, առանց էփլին տարեկան 99$ դեվելոփեր լայսենս վճարելու որ էլֆդ սայն անի։
դ – դաբլիքեյթ ֆանքշնալիթի – ալտերնածիվ բրաուզերները և մեյլ կլիենտները ու այլ լավ ծրագրեր բան են լինում ափստորում այդ պատճառաբանությամբ։
ե – մալտիթրեդինգ ծրագիր գրելն անհնար է եթե դու էփլ չես բնավ։ թեյնիկների համար․ ասենք որ բրաուզերը ֆոտոներ ա քաշում, չի սպասում չէ, որ մեկը քաշի հետո մյուսը՝ միաժամանակ ա քաշում։ այ տենց ծրագիր գրելը նե տո ավելի թանկ ա նստում, նե տո պարզապես միայն էփլենք կարող են։
զ – մարտկոցը փոխելու համար անհրաժեշտ ա հեռախոսը բենզոպիլայով սղոցել
է – մալթիթասքինգ չէ բնավ։ Նույնիսկ վերջին այֆոնը որը իբր մալթիթասքինգ է, խիստ սամանափակումներ ունի, ծիպը սքայփ կամ փլեյեր և բրաուզեր։
Ու եթե դա լիներ գոնե տեխնիկական պատճառներով, ասենք, եթե ափլիքեյշնները մի ադրես սփեյսում աշխատեին, ու սիսթեմ քոլը առանց ծանր կոնտեքստ սուիթչի աշխատեր՝ կհասկանայի։ Այդ դեպքում լեզուների սահմանափակումը ուղղված քոմփայլերի կողմից փոինթեր արիֆմեթիք թույլ չթալը, որ ուրիշի ադրես սփեյս չվնասի, էլի կհասկանայի։
Բայց [այս սահմանափակումը][1] արդեն չափն անցնում ա՝
<s>էս ո՞վ են արա</s> էս ու՞ր եմ ընկել։
ֆսյո, էս երեք լեզվով պետք ա գրեք այֆոնի համար։ Ինչպես և չհամարձակվեք էկրանին դիպչել մեկից ավելի մատերով, էփլը մալտիթաչը պատենտավորել ա։ Ուշադրություն դարձրեք, վերևի նշված ցանկի մեջ չեմ գրել այն մասին որ ինթերփրեթեդ լեզուներով չի լինի այֆոնի համար դեվելոփ անել։ ՕԿ, հասկանում եմ՝ սայն անելով ու ափսթորը դոգմայի հասցնելով անվտանգությունը բարձրացնում են։ Չնայած դա էլ է վիճելի։
Բայց ասենք մոնոենք, որոնց ես նույնպես չեմ սիրում բնավ, չարչարվել, մոնո արմ նեյթիվ բաքենդ են սարքել, հատուկ այֆոնի համար մոնոյով ծրագրեր գրելու համար։ Էլ ֆսյո, չի լինի։ Զուր էր իրենց արած գործը։ Ինչպես և Ադոբ ֆլեշ(որից զզվում եմ սակայն) թու արմ նեյթիվ կոդ բաքենդը։
էս ամենից հետո մնում են մարդիկ որ իրանց փո՞ղ են տալիս։ Այն էլ այդքան շատ։
Մանավանդ գյոզալ [Մեմոները][2] թողած:
Իմ կարծիքով հիմա շուկայում քիչ թե շատ ընդհունելի շուստրի հեռախոսը՝ [Nokia N900][3] է
ՀԳ․ Հիմա մնում ա անել սենց․ նեյթիվ բաքենդները շտապ կփոխարինվեն Սի բաքենդներով։ Ինչով ուզում ես գրի՝ կգեներացնի սի, քոմփայլ կանի նեյթիվ։
_ու տենց _
[1]: http://daringfireball.net/2010/04/iphone_agreement_bans_flash_compiler
[2]: http://en.wikipedia.org/wiki/Maemo
[3]: http://en.wikipedia.org/wiki/Nokia_N900I wonder whether people in Apple realize, that they lost many potential customers because of their stupid patent claims.
ու տենց
– Էփփլը Մայքրոսոֆտից էլ չար ա։
– Չէ, էփփլի ու Մայքրոսոֆթի մեջ ընտրելով ես միանշանակ Մայքրոսոֆթն եմ ընտրում։
– Էդ ոնց որ Սերժի ու Բոբի մեջ ընտրես։
– Լրիվ։
_ու տենց _
Recently I have managed to port oo2c Oberon compiler to a number of nmos6502 based platforms including
Atari 8 bit
Apple ][
Commodore
Pet
Oric Atmos
NES
oo2c is two pass Oberon-2 language compiler. First pass generates abstract syntax tree and second pass generates target machine code. Currently oo2c generates very optimized ansi-c code.
That code is very similar to assembler, with many goto statements etc.
oo2c developers prefer to use C as a portable assembler and for that reason it is possible not only to write in Oberon-2 language for most of the platforms but also to easily port it to any platform if there is C compiler available for it.
Initially Stewart Greenhill who sometimes deal with embedded systems and avr micro controllers have been written minilib and changed oo2c code so it could generate code for 8 bit cpus. I have changed minilib so it could be compiled with cc65 c compiler which generates code for many 8 bit 6502 based platforms. That is why now one can write object oriented code for nmos 6502 platforms 🙂
Compiler port is available for download at http://sourceforge.net/projects/nmos6502-oo2c