զարգանալու ամենավտանգաւոր խոչընդոտը՝ երջանկութիւնն ա։
այն պահը, երբ դու ամէնից գոհ ես՝ ծրագրաւորման լեզուից, գործիքներից։ այն պահը, երբ չես ուզում փնտրել, զի կեանքը սքանչելի ա։
ապա, գուցէ իսկապէս սքանչելի ա, իսկ գուցէ ինչ֊որ բան չես տեսնում։
ես լոկ ձեզ չեմ ասում, ես ինձ համար եմ կրկնում։ բայց էս պահին ինձ պէտք չի կրկնել՝ ինքս ժամանակ եմ ուզում պեղել, մի քանի բան նայել աւելի մանրամասն։
նաեւ, ես սիրոյ մէջ եմ՝ գործընթացի։ դա, բայց երջանկութիւն չի։ սէրն այլ ա՝ երբ ուզում ես լիքը ջանք դնել, որ ինչ֊որ բան զարգանայ։ իմ դէպքում՝ պէտք ա լիքը գրեմ, որովհետեւ լիքը բան կայ չարուած։
օրինա՞կ։ վստահ չեմ որ պէտք ա, բայց ասեմ։ ես սիրում եմ մաեմօ֊ն, նշանակում ա՝ եւ լիքը արել եմ, եւ լիքը բան կայ անելու։ օրինակ, ամենադախ ուղեղի պարագայում, երբ այլ բան չի կարողանում անել՝ փաթեթաւորել։ ի դէպ էդ ձեռնարկն էլ եմ ես գրել։
սիրում եմ օբերոնը՝ ահ, ինչքան բան եմ տեսնում անելու։ էսքա՛ն գրադարան գրելու, առնուազն։ ու միշտ չի որ պրոցեսը հաւէս ա։ ինչպէս եւ երեխայի քաքիկները մաքրելը, ենթադրում եմ, հաւէս չի։ սէրն այդ մասին չի՝ կպնելու մասին ա, վիզ դնելու, ջանք դնելու մասին ա։
ապա իսկապէս, ցանկանում եմ մարդկանց շատ սէր։ եթէ մարդիկ սիրեն՝ տեք սիրեն, տեքնոլոգիաներ սիրեն՝ շատ աւելի լաւ աշխարհում բոլորս կապրենք։ շատ խնդիրներ կը լուծուեն։
ամենափոքր քոմիթը, մի տող ուղղելը, թէկուզ էսքան դախ, եթէ էսօր արիր՝ երբ սիրում ես՝ արդէն քեզ լաւ ես զգում։ թէ մի քիչ մի բան դէպի լաւը գնաց։
#տեք #երջանկութիւն #զարգացում #սէր
ուրեմն, տարսոնացի ալիծը (ալիսը) կիլիկիայի լեւոն գ թագաւորի դուստրն էր երկրորդ կնոջից։ յայտնի ա, որ լեւոն գ֊ն էլ ա գնահատել գրականութիւնը եւ սատարել գրողներին, նաեւ որ ինքը գրում էր։ օրինակ, նա դարձել էր տաթեւի միաբանութեան անդամ, եւ այդ իր ցանկութիւնն արտայայտուած ա իր բանաստեղծութեան մէջ։
սա ալիծի բանաստեղծութիւնն ա, որի մէջ նա ասում ա, որ իր սիրտը կը շահի նա, ով կը կարողանայ իրեն նման ձեռագրով գրել։
վերջը ̶ա̶լ̶ի̶ծ̶ի̶ն̶ ̶ա̶մ̶ո̶ւ̶ս̶ն̶ա̶ց̶ն̶ո̶ւ̶մ̶ ̶ե̶ն̶ ալիծն ամուսնանում ա վրաց թագաւորի որդու՝ դաւթի հետ, որը դժուար թէ այնքան ճարտար էր որ կարող էր ալիծի հայերէն ձեռագիրը կրկնօրինակել։
Նա է իմ տեսոյն արժանի, ով ոք որ…
Ասեն, թէ էր կոյս մի ի Տարսոն, եւ անունն Ալիծ, որ եւ
նա էր գրագիր յոյժ հմուտ։ Գրեաց զայբուբենս եւ ասաց,
թէ՝ Ով ոք որ սմա նմանեցընէ, նա՛ է իմ տեսոյն արժանի։
Որ եւ գրեալ՝ բերին զերկուքն։ ոչ հաւանեալ՝ ասէ․
Ծայրն Ձա֊ին, ծակն Ծա֊ին՝
Չի՛ նմանիր գիրն Ալիծին։
Եւ դարձեալ ասէ վասն ուզողացն, թէ՝ Ով որ գրէ
Զծայրն Ձա֊ին, զծակն Ծա֊ին,
Նա՛ կու լինայ փեսայ Ալիծին։
Եւ ոմն ի նոցանէ գրեալ եդիր, եւ հաւանեալ ասէ․
Ծայրն Ձա֊ին, ծակն Ծա֊ին՝
Կու նմանի՛ գիրն Ալիծին։
#բանաստեղծութիւն #արուեստ #ալիծ #ալիս #սէր #գիր #տարսոն #ձ #ծ #ձա #ծա #փեսայ #գրագիր
https://www.youtube.com/watch?v=HuKvPfispvY
88 թուի հայկական գեղարուեստական ֆիլմ՝ ժամանակաշրջանը զգացւում ա առաջին իսկ կադրերից՝ ցոյց են տալիս նոմենկլատուրան, ու ոչ առանց ծաղրի, «պերեստրոյկայի» եւ «գլասնոստի» ժամանակը արդէն զգում էին, թաթերական հրապարակի հաւաքներն են ակնարկում։
հետաքրքիր են կերպարները՝ ինչպիսին են հին նոմենկլատուրշիկները, ինչպիսին ա նոր հայը՝ լրագրողը։
այդ լրագրողի հետ էլ պիտի սիրային գիծ աւելացնէին, ու այդպիսի պահ ա, երբ նա այդ կնոջն ասում ա՝ «բայց ոնց եղաւ որ մեր մէջ սեւ կատու անցաւ եւ մենք չամուսնացանք»։ դա էլ ա այն մասին, որ ֆիլմը պէտք ա մատուցուէր հանրութեանը, որը գուցէ էդ տղայի կերպարն էլ շատ չի հաւանում, նա «հիպպի» ա, ու պէտք ա ցոյց տալ, որ «ճիշտ» տղայ ա, աւանդական արժէքներով, նա հո անլուրջ չէ՞ր ֆռֆռում, այլ ամուսնանալո՛ւ նպատակո՛վ։
էհ։
բայց փաստօրէն, ահաւոր քանակի ֆիլմեր կան, որ հասանելի չէին, ու ինտերնետն այսօր իր դերը մեզ համար՝ արքիւի դերը, մշակութային ժառանգութեան պահպանողի դերը, նոր սկսել ա ունենալ։ ո՞վ կիմանար առանց համացանցի այս բոլոր եւ զանազան ֆիլմերի մասին։ որ նաեւ հետազօտողների համար են անսպառ աղբիւր։ եւ որոնց գոյութեան մասին ոչ մէկ չգիտէր։
իսկ հիմա գտնւում են մի կտոցի հեռաւորութեան վրայ։
դեռ (դե՞ռ) չեմ դիտել ամբողջութեամբ։
հա, իսկ տիտրերում դէ երեւում են տարբեր ծանօթ մարդիկ։ օրինակ վաթինեանը՝ օպերատոր, ում ֆոտոցուցահանդէսը վերջերս միրզոյեանում էր։
#համացանց #արքիւ #ֆիլմ #1988 #վերակառուցում #գլասնոստ #պերեստրոյկա #ձնհալ #նոմենկլատուրա #բնապահպանութիւն #սէր #հանրութիւն #կինօ
առաջին նկարներ Mamiya RB67֊ի ինստաքս բեքով։ չէի հասկանում ինչու են նկարները լոյս տեսնում՝
յետոյ ջոկեցի որ իզուր չի որ բեք պատրաստող մարդը երկու դարք սլայդ ա ուղարկել, մէկը՝ երկար՝ բեքը հանելու համար, իսկ մէկը կարճ՝ որ ձախից լոյսի ներհոսք չլինի։
սեւ տառեր՝ սպիտակի վրայ, գրքի տառատեսակ։
#սէր #սիրուն
ընկերներիցս մէկը դրսում էր սովորում, իր մօտ էնտեղ յարաբերութիւն ստացուեց ռդ֊ից աղջկայ հետ, միասին էին ապրում, ու տէնց։ երբ նա պիտի վերադառնար հայաստան, վիզան սպառուել էր, մնալու ձեւ չունէր, աղջկան առաջարկեց գալ իր հետ։ աղջիկը դէ հազիւ պրծել էր սովէտի վիճակներից, ու յոյսեր ունէր մնալ եւրոպայում, գուցէ տեղափոխուել աւելի հարուստ երկիր, ոչ թէ գնալ նոյն, իր համար, հետխորհրդային տեղերից մէկը։
ու այդ տղան չնայած շատ տխուր էր այդ պատմութիւնից, բայց եւ ինձ ասում էր՝ հասկանում եմ, էշ երկիր ա, մեզ համար նշանակութիւն ունի, նա ո՞ւր գար։
պատերազմի առաջին թէ երկրորդ օրը գնաց կամաւոր։ մի քանի օր առաջ վերադարձել ա, ողջ առողջ ա, ինչի պատճառով շատ ուրախ եմ։ ցուցակները թարմացնելիս իր անունն էլ էի փնտրում, էլ չեմ փնտրի։
բայց ասածս այն ա, որ ինձ թւում ա շատ բնութագրող որ «էշ երկիր» ասողն ա առաջին օրը գնում այն պաշտպանելու, ոչ թէ նա ով «մենք ամենավերջն ենք» վիճակներով ա։
ու որ «հայրենասիրութիւնը» աճում ա ռազմաճակատից հեռանալու չափով։
#պատերազմ #խաղաղութիւն #սէր #յարաբերութիւն #յարաբերութիւններ #քաղաքականութիւն #հայրենասիրութիւն #ռազմաճակատ #սովետ #հայաստան #պատմութիւն #անկապ
#միշտ #հայաստան #սերունդափոխութիւն
ես չեմ կարծում որ էս ու էն ու էն, յոգնել եմ նման պատմութիւններ լսելով, ծնողները իրենց երեխաներին սիրում են։ էդ #սէր չի։ էդ կարելի ա մտածել ինչ ա, բայց ահագին դաժան ա սէր անուանուելու համար։
@{ Կորիզ ; koriz_@spyurk.am} 30.08.2020, 14:06:59
Տատիկիս ինձ կառավարման փորձերը անչափ խեղտող են, էլ չեմ ձգում։Ու սա չի անում հոգատարությունից, սա անում ա տանը բոլորին իշխելու համար։ Ուզում եմ հանգիստ թողնի ինձ։
նայեցի her֊ը։
թեօդորի նամակներն էին անպայմանական սիրոյ մասին։ իր յիշողութիւններն էին այդ մասին։ իսկ կինը գնաց՝ որովհետեւ պահանջներ ունէր, ու մենք իմացանք հետաքրքիր դետալ՝ թեօդորը նստեցրել էր կնոջը հակադեպրեսանտի վրայ։ յետոյ օլիւիա ուայլդի հետ դէյթ՝ օլիվիան հա, թռաւ դէմքին անկապ հարցով՝ բայց նա էլ անպայմանականի մասին չէր, ակնյայտօրէն։ օլիւիայից թռաւ։ թուում էր թէ կարգիչը եօհանսէնի ձայնով՝ զի չունի մարմին, գուցէ եւ չի ունենայ պահանջներ, եւ վերջապէս մէկը կը սիրի թեօդորին անպայմանական սիրով։ ստեղ էլ չկպաւ՝ յօհանսէնը թռաւ աւելի վեհ եւ ինտելեկտուալ այլ արհեստական բանականութիւնների հետ շփուելու։
թեօդորի ընկերներն էլ բաժանուեցին՝ աղջիկը հիասթափուում էր, որ տղան չի հասկանում արուեստից։
ու վերջում թեօն ու էդ աղջիկը տէնց ռոմանտիկ նստեցին կտուրին, նայեցին քաղաքին։
ու մտածում եմ՝ էդ բնաւ յոյս տուող չէր։ զի մենք գիտենք որ էդ աղջիկն էլ՝ նորմալ մարդ ա, ու անպայմանականօրէն չի սիրի։
էնպէս որ աւելի լաւ ա չփորձեն ու իզուր իրար չտանջեն։
#սէր #անպայմանական_սէր #կինո #յարաբերութիւններ
սիրոյ ցնցումներ — գրուած ա դալմայի գովազդային պաստառում։
#դալմա #գովազդ #երեւան #սէր
https://thepowerofsilence.co/21-stages-of-the-relationship-between-a-narcissist-and-an-empath/
հըբը #սէր #յարաբերութիւններ
https://www.lomography.com/magazine/340159-nobuyoshi-araki-impossible-love
#ֆոտո #սէր
ասում ա՝
— պէտք ա ուշադիր լինես, ում հետ ես ժամանակն անց կացնում։ չես ուզում անկապ վատնել։
https://www.youtube.com/watch?v=r5tnzdZXMKs #ժամանակ #դելորեան #պատմութիւն #մեքենայ #տեքնոլոգիա #դիզայն #սէր
ուրիշների հիանալի յարաբերութիւնները, դրամաները, սիրահարուածութիւնները, շատ օգտակար ա դիտարկել՝ առողջութեան համար, ոչ մի պոեզիա։
զի պարզ ա դառնում, որ դէ, դեբիլ ա, ի՞նչ ա գտել, ասենք դրա մէջ, որ տէնց սիրահարուած ա։ ու դէ ակնյայտ ա դառնում քեզ, որ դէ, ձեռքի տակ, նոյն աշխարհից մէկին պէտք ա գտնէր, ու դէ, կպնէր։ զի էդ ա ձեւը։ ու հա, բա պէտք ա դեբիլ լինէր։ բա ի՞նչ։
ու որ այլ տեղ ապրէր, այլ միջավայրում լինէր, ուրիշին կը կպնէր։ մի ուրիշ դեբիլի։ ու էլի էդքան ուժեղ։ ու էլի էդքան երջանիկ կը լինէր, երբ լաւ ա, ու էդքան կը տառապէր, երբ՝ ոչ այնքան։
ու հա, զի էդ ա ձեւը։
ու հասկանում ես, որ դէ, դու էլ ես դեբիլ, ու դէ դեբիլավարի են քո երջանկութիւններն ու տառապանքները, կանխորոշուած քո կեցութեամբ։ զի երբ էդքան ծիծաղելի ա կողքից, նշանակում ա, որ դու էլ ես էդ ձեւ ծիծաղելի։ ծիծաղելի, ոչ թէ հեգնելի, ծիծաղելի՝ ոնց որ քիւթ շունը կարայ ծիծաղելի լինի։
ու դէ, հանգիստ էլի։
հանգիստ։
ու կարեւոր ա այդ հանգիստը գնահատել։
հանգիստ ձեզ։
#սէր #յարաբերութիւններ #հանգիստ
իթ «ձմեռ պապերը» ընդամէնը մի արտայայտութիւն են նրա, ինչպէս են մարդիկ յօրինում դեբիլ հեքիաթներ, ու ուզում են մինչեւ վերջ դրանց հաւատալ։
պատկերացնենք մի դեռահաս, ով տառապում ա, զի չեն տուել ռոմանտիկ տապալում ա ապրում։
նա իրան վատ ա զգում, որ այն, իր պատկերացրած հեքիաթային «վայրը»՝ յարաբերութիւնը՝ հասանելի չի, չի լինի։ ու ուժեղ էլ տառապում են, խեղճերը։ զի հաւատում են այդ հեքիաթին։
իսկ եթէ տապալում չի, այլ ստացւում ա, ու դէ, իհարկէ, հեքիաթը չի, ասում են՝ «ես հասկացայ որ էդ նա չի», զի դէ, բա իհարկէ, նա ռեալ մարդ ա, ու կապ չունի պատկերացրած աշխարհների հետ։ բայց դէ նա ա մեղադրւում, որ նա չի համապատասխանել, մտքով չի անցնի, որ պատկերացումն ու ակնկալիքներն են ոչ իրատեսական։
ու էդ նոյնն ա, երբ մարդիկ խօսում են լեզուի մաքրութեան մասին։ ու ասենք, չեն սիրում «լօքշ» բառը։ լսեն քեզնից, կասեն՝ էս ով ես, ո՞նց դու կարող էիր։
իսկ լեզուն այնպիսին ա, ինչպիսին կայ, որովհետեւ, ասենք այդ «լօքշ» բառը, մարդկանց կպնում ա։ կպնում ա, ինչպէս կպնում են ռոուլինգի, կամ մարտինի, կամ քինգի գրքերը։ որովհետեւ ինչ֊որ բաներ կան դրանց մէջ, որոնց պատճառով մարդիկ այդ գրքերին անտարբեր չեն։
ու մեմեր կան, որոնք մարդկանց կպնում են։ ու մարդիկ դրանք օգտագործում են։
ու մտքով չի անցնի, չէ՞, ասել, էս ի՞նչ մեմեր էք օգտագործում, ճիշտը էս ձեւ արտայայտութիւն օգտագործելն ա։
ու այդ ամէնի արդիւնք՝ մարդիկ փախնում են։ միշտ։ փախնում են աշխատանքից, համալսարանից, յարաբերութիւնից, ու աւաղ՝ երկրից՝ զի իրենց պատկերացրած հեքիաթը անպայման եւ պարտադիր որեւէ տեղ գոյութիւն ունի։
մի պահ կը մտածեն, որ եթէ դեռ չեն գտել, ապա ոչ թէ նրանից ա, որ չկայ, այլ նրանից ա, որ դա հայաստանում չի։ ու կը գնան՝ ով ուր՝ «սովորելու», աւտոստոպով աշխարհը նուաճելու, թմրադեղի «թրիփեր»֊ով շրջելու, եթէ ձեւ ունենային՝ տիեզերք, միայն թէ գտնեն այն, ինչ, չգիտես ինչի, այնքան համոզուած են, որ պէտք ա լինի։
ու տէնց մարդիկ փախչում են, փախչում են, փախչում են։
ու իթ էդ մեր մշակոյթի թերացումն ա։ մենք նախընտրում ենք մարդկանց կերակրել ձմեռ պապերի մասին հեքիաթներով, ոչ թէ իրական ընկերութեան ու իրական յարաբերութիւնների մասին գրքերով ու ֆիլմերով։ մենք պահում ենք երեխաներին նէնց, որ իրենք հաւատան հրաշքների, ու յետոյ ֆրուստրացուեն, որ ամէնը շուրջը դրան չի համապատասխանում։
ու տառապեն։
ու տէնց։
#սէր #յարաբերութիւններ #հեքիաթ #փախուստ #իրականութիւն #լեզու #մարդիկ #մշակոյթ #միշտ
ես նեսային շատ եմ սիրում։ իր գործերից կան սաունդքլաուդում, բայց ես աւելի շատ եմ հաւանում իր սեթերին դրած երաժշտութիւնը։ լրիիւ սրտովս ա։ լրիւ անջատում ա։ տէնց։ շնորհակ @{Sams; martiros_yan@spyurk.am}֊ին որ յղեց։ մուտքը երկու հազար դրամ, բէյզմենթ։ երեւի նեսան տասներկուսից նոր կը սկսի։ կամ մէկից։ կամ երկուսից։ #միջոցառում #սեթ #նեսա #սէր
երբ աղջիկն ասում ա, որ քեզ ներել ա, էդ մի տեսակ վատ նշան ա։
#աղջիկ #սէր
հինգ հատ կոմպ ունես, ով տեսնի՝ կվախենա) դե արդեն կնոջ համար տեղ չկա էլի ասածս էդ ա էդ ով էլ մտնի սենյակդ՝ կհասկանա)))
բնականաբար, կին ա ասում։
ամէնը, ինչ դուք ուզում էիք իմանալ կանանց մասին։
էդ նա իմ սառնարանը չի տեսել։
#աղջիկներ #սէր
իմ սէրը #երեւան #ամառային #սէր #ինստաքս #լուսանկարներ
գիտէ՞ք բայց որն ա իսկական օբյեկտիֆիկացնելը։ էդ տղաների ոչ picky լինելն ա։ էդ տղաների ցածր պահանջներն են՝ տղաների ով ասում են որ «կանացի քնքշանքի պահանջ ունեն», տղաների, ում էդքան կարեւոր չի, թէ էս աղջիկը ինչ ա հագնում, թէ ինչպէս ա գրում, ինչ ա արել իր կեանքում, ոնց ա մեկնաբանում քաղաքական իրողութիւնները, եւ ինչ կարծիքի ա իսրայէլա֊պաղեստինեան հակամարտութեան մասին (էս վերջինն արդէն ինքնահեգնանք էր)։
բայց լուրջ։ ու ի․ թ․ դրա արմատները կենսաբանութեան մէջ են, որ աղջիկներն են picky, ոչ թէ տղաները, բայց ամէն դէպքում, օբյեկտիֆիկացնելը էդ ձեր «հանդուրժող» լինելն ա, ինչ ա թէ աղջիկ ա։ դեբիլ ա նա, յետո՞յ ինչ որ աղջիկ ա։ բայց էդ ձեզ չի հետաքրքրում, քանի որ դուք «հանդուրժող» էք ու «լիբերալ», ու «նեղմիտ» չէք։
ու ես էսպէս գրում եմ, քանի որ ահաւոր մենակ եմ ինձ զգում ու չհասկացուած, ոչ մէկին չգիտեմ տղաներից ով ինձ հետ կը համաձայնէր։ տենց։ #սէր #յարաբերութիւններ #աղջիկներ
ես վաղուց զգում էի, որ զգացմունք արտայայտելը, բայց պարտադրողական չլինելը, չպահանջելը ոչ մի բան, ահաւոր ճիշտ ա ու սիրուն։ չէ՞ որ դա անվիճելի ա, որ դու ունես զգացմունքներ, ու այդ տեղեկատւութիւնը նաեւ պատկանում ա այլ մարդու, ու նա պէտք ա, հէնց պէտք ա իմանայ։
իսկ պահանջելու ի՞նչ բան ունես, կարող ես միայն որոշ ժամանակ սպասել՝ թէ կուզի, մի բան կանի։ ես ինքս միշտ վախենում եմ ճնշող լինել։
այսօր կարծիք եմ լսել, որ չպահանջող սիրոյ խոստովանութիւնը, որն ըստ էութեան սթէյթմենթ ա՝ էգոյիդ մասին ա, ինքնաբաւ ա։ քո մասին ա, ոչ թէ ձեր։ ու բնաւ չի շոյի նորմալ ինքնագնահատական ունեցող մարդուն։
ու որ այդպէս հեչ լաւ չի խոստովանել։ որ պէտք ա, անհրաժեշտ ա անել առաջարկութիւն, հրաւէր, քանի որ այն ենթադրում ա երկխօսութիւն, իսկ սթէյթմենթը դրա կարիքը չունի։ սթէյթմենթը ըստ էութեան պատասխանի կարիքը չունի, ու դու կարող ես այն անել անապատի մէջտեղում կանգնած։ եւ մի գուցէ քամին հետ բերի քո ձայնը, որպէս արձագանք, կամ իսկական արձագանք լսես, բայց դա քո ձայնն ա։
ու որ պէտք ա, պէտք ա առաջարկութիւն անել, որ յստակ լինի ինչ ես ուզում առաջարկել, ոչ թէ սպասել, թէ այդ մարդը ինչ կը մտածի, ու արդեօք կը որոշի նա մի բան առաջարկել պատասխանելով քո չհնչեցուած առաջարկին, բայց արտայայտուած ցանկութեանը։
ի՞նչ կասէք։ յիշում եմ մէկն ասում էր, որ սէրը չեն խոստովանում այլ հռչակում են։ բայց լաւ չեմ յիշում բացատրութիւնը։
#սէր #խոստովանութիւն #մարդիկ
շարմազանովը սիրոյ ճառագայթներ է յղում։ #սէր
ես կարծես թէ ջոկել եմ որն ա անպայմանական սէրը։ այն ա որ պայմանաւորուած ա մարդու էութեամբ, իսկ մնացածն արդէն էական չի։ նա տենց ծնուել ա, սենց ու սենց հակուածութիւններով ու սենց հումորի զգացումով, իսկ որ միջավայրում ա մեծացել, կարդացել ա թէ չէ, ոնց ա զարգացել, որ դասակարգից ա՝ արդէն էական չի։ կարող ա նա փիլիսոփաներին մէջբերելով չի կատակ անում, այլ գողական հեղինակութիւններին, կարող ա նա տեքստի հետ աշխատել չի սովորել, այլ ազատ ժամանակ անձեռոցիկների վրայ խզբզում ա, կարեւոր չի։ իր էութիւնը միեւնոյնն ա արտայայտւում ա ինչ֊որ ձեւով կախուած միջավայրից, ու այն կարելի ա տեսնել, ու ապա անհնար ա չսիրել։ ու դա էլ անպայմանական սէրն ա, կապ չունի ով ա նա, կապ չունի իր բեքգրաունդը, կապ չունի գրագէտ ա թէ չէ, կապ ունի էութիւնը, ու այդ էութիւնը տեսնելն ու նկատելը։ #սէր
#սէր
պահ կար, ես խօսում էի անկեղծութեան մասին, իսկ երբ ասենք թէ աղջիկ էի նկարում՝ իսկ դէ «կատարեալ» աղջիկ չկայ, ու նենց էի նկարում, որ էն ինչ չէի ուզում երեւայ՝ չերեւայ, իսկ էն ինչ ուզում եմ՝ արտայայտուած լինի։ իսկ այն ինչ չի երեւում դիտողն իր համար կը պատկերացնի։ ու տենց անկեղծ չի բայց հեքիաթային ա թւում։
հիմա պնդում եմ անում՝ սէրն այն մասին ա՝ երբ նկարում ես, ու բան չես ուզում փոխել՝ արդէն ջոկել ես որ հեքիաթային ա։
մարդկային ողջ մտածողութիւնն ա տենց, եթէ մեզ համար անկապ բաները հեքիաթային չլինեն, ինչո՞վ ենք զբաղուելու, ինչո՞վ ենք տարուելու։
ու հարցն անկեղծութեան մէջ ա, ու նաեւ՝ ո՞րն ա հեքիաթայինը, ասենք ես պայթած բակ եմ տեսնում՝ այն իմ համար լրիւ հեքիաթ ա, լրիւ անկեղծ, ուզում եմ բան ձեռք չտալ, չփոխել, չմիջամտել ու նկարում եմ։ իսկ մարդիկ ով այնտեղ ապրում են՝ հա, չեն կարծում որ հեքիաթային ա։ զզուած են։ բայց ինձ թւում ա, հաւէս ա երբ ջոկում ես, որ հեքիաթային տեղ ես ապրում։
ու որ ջոկել ա պէտք։ որովհետեւ ամէն ինչ ահաւոր բարդ ա, լիքը շերտերից ու եզրերից ա կազմուած ու պէտք ա ջոկել։ ու ինչպէս ֆոտո հասկանալու համար ա ջոկել պէտք, բեքգրաունդ ունենալ, ինչ֊որ զացգացում, տենց էլ ջոկել ա պէտք, որ սա վերջն ա։ էս բակն ա վերջը, էս մարդն ա վերջը, ու էս դիզայնն ա վերջը։ անկախ նրանից որ դեբիլ ա։ (:
ու էդ էն էժան բնանկարների մասին չի, որ քիչ բան ես ջոկում, ու ասում ես՝ վահ, էս ինչ վերջն ա՝ ու նկարում։ ստեղ կախուածութիւնները շատ են, որ անհրաժեշտ են հասկանալու համար։
ու սէրն էլ էդ ա՝ երբ ջոկում ես, որ հեքիաթային ա՝ բակը, քաղաքը, շէնքը, պատմութիւնը, շունը, դիզայնը, մարդը։
#ֆոտո #հեքիաթ #դիզայն #անկեղծութիւն #սէր
յ․ գ․ յիշում եմ, ես տենց զգացուել էի, մի վանաձորցի աղջկայ ասում էի՝ լո՞ւրջ, դու էս շէնքո՞ւմ ես մեծացել, լո՞ւրջ, դու պատուհանից սա՞ ես տեսել։ էդ իմ համար լրիւ հեքիաթ ա։ ցնցող էր։
ես բոլորին ռոմանծիկ ոլորտում պարտուել եմ, ի վերջոյ ես եմ մերժուել, եթէ նոյնիսկ յուսահատութիւնից թուլութիւն եմ ունեցել ու անկեղծ չեմ եղել, այլ փոխարէնը խաղացել եմ, յետոյ մէկ ա խոստովանել եմ, ու ստացել ինձ հասանելի չէ, կներես֊ը, կամ էլ ոչ մի բան չեմ ստացել, քանզի արհամարհուել եմ։
ու ուզում եմ ասել, գիտէք, խիղճ ա պէտք ունենալ, մարդ լինել ու չտանջել ու ասել այդ չէ, կներես֊ը, կամ ասել՝ չէ, կներես, յարաբերութիւն եմ սկսում, կամ չէ, կներես, հաւեսդ չունեմ, կամ չէ, կներես, սկսել եմ, կամ մի բան, չլռել։
ես էլ կասեմ՝ արդար ա, ժողովուրդ, խաղացէք, քանզի գիտեմ որ ես եմ մեղաւոր ու արդար ա։ ու տենց։
սա էլ ձեզ օսկար օֆերման https://soundcloud.com/galicha/oskar-offermann-fluffer , լսէք։ #լսելիք #յարաբերութիւններ #խիղճ #չէ_կներես #արդարա #չէկներես #արդար_ա #խաղացէք #սէր
մի հատ աղջիկ ինձ մի անգամ երեւի կծել ա, չգիտեմ, երբ տեսել ա աղջիկներով եմ հետաքրքրւում, ասել ա ինչ֊որ տիպա՝ «նորմալ ռեփրոդաքթիւ բիհէյւրր», ու դա ինձ նեղել ա։
ուզում եմ բացատրել, ոնց եմ ես դա մեկնաբանում։ ինձ թւում ա, երբ տենց են ասում, ահաւոր արժեզրկում են էն ինտելեկտուալ ու էմոցիոնալ սոֆթուեր շերտը, որ մենք ունենք, ձեռք ենք բերել երբ ձեւաւորւում էինք որպէս մարդ։ երբ կարդում էինք ու թէկուզ յիմար կինոներ էինք նայում։
որովհետեւ մարդիկ պատմութիւնների կենդանիներ են։ ու իրենք յօրինում են պատմութիւններ ու հաւատում են այդ պատմութիւններին։
ու մենք յօրինել ենք յարաբերութիւններ, մենք յօրինել ենք հեքիաթներ, ու ռոմանտիկա, ու երբ տենց քեզ գցում են ցեխը նման «ռեփրոդաքթիւ» արտայայտութեամբ, էդ քեզ մարդ էակից, ով ունի սոֆթուեր ու հաւատք ինչ֊որ գուցէ յօրինուած բաների, գցում ա կապիկի մակարդակ, ով զուտ բազմանալու ռեֆլեքսներ ունի։
այո, ի վերջոյ մեզ մօտ էս ռոմանծիկան կարող ա աշխատել որպէս բազմացման մեխանիզմ։ բայց չէ՞ որ մենք հաւատում ենք յիմար պատմութիւններին, չէ՞ որ մենք ունենք մի մեծ մշակութային շերտ, նոյնիսկ քեարթերը, ով ունեն իրենց «սիրոյ» սահմանումը, ու առհասարակ բոլոր մարդիկ ունեն իրենցը, իրենք էլ ունեն որոշակի մշակութային շերտ իրենց պատմութիւններով ու արժէքներով։
ու առաւել եւս երբ դու քեզ դասում ես կապիկից տարբեր, էդ ցաւոտ ա։ ու հա, ես գիտեմ որ սեքիւր վարքագիծը էդ ծիծաղելն ա, բայց ուզում եմ բացատրել ինչի ա շատ չոր, ատելութեամբ լի, լուզերա֊աբիժնիկական թւում էդ ապտակը, էդ արտայայտութւնը։ ու ինչի ա դա հակահումանիստական, անմարդկային, ու ստորացնող։ #սէր #յարաբերութիւններ
քանի՞ լաւ, որակեալ յարաբերութեան շանս դուք ունէք։
զրօ, զրօ՛։ (((:
https://www.youtube.com/watch?v=to2kLBqlOfs #յարաբերութիւն #սէր
Ես հոգնեցի Ձեզ ասելով, որ սիրում եմ Ձեզ։ Դուք չէիք հասկանում և գուցե դա նրանից էր, որ բառերով չէի ասում։
Սիրելը նաև ոչինչ չանելն է։ Ոչ թե սպասելով, որ մի օր կհասկանան քեզ, քանի որ սպասելը ազատության սահմանափակում է՝ ինքդ քո, առաջին հերթին, բայց նաև նրա, ում սպասում ես։ Դուք գնում էիք, կամ գալիս էիք, կապերը խզում էիք, կամ հանգիստ չէիք տալիս Ձեր այցերով։ Բայց այդպես էլ չհասկացաք այն ինչ ուզում էի ասել։
աղբիւր #սէր
մէկն ասում էր, «փլէյինգ հարդ թու գեթ»֊ն աշխատում ա միայն գրքերում, իսկ կինոներում չի աշխատում։ ես հիմա կարծում եմ, գրողի ծոցը թէ ինչն ա աշխատում, ու ինչը չէ, պէտք ա պարզապէս ասել «ես քեզ սիրում եմ», ու միշտ կրկնել դա, ու ուղարկուել գրողի ծոցը, երբ ուղարկում են։ էդ ա ձեւը։ ուրիշ ձեւ չկայ։ #սէր
վերջերս մի օր մաշտոցի այգու կողքի սեւ շէնքի (դա մինչ յեղափոխութիւն քաղաքապետարան էր) մօտով էի անցնում, թեքուեցի կողբացի, իսկ այնտեղ սպիտակ շորով աղջիկ ա, ու լուսանկաարիչ․ հարսանեկան լուսանկարներ են անում այդ շէնքի ֆոնին։
ու ես մտածեցի ինչ անկապ ա որ կեղծ ա լինում ֆոտոն, որ այդպէս բեմադրում են ու յատուկ կանգնում են, ու շէնքն անխնայ վիճակում ա, ձեզ էդ հետաքրքրո՞ւմ ա, աղունիկներ ջան, ու ի՞նչ կապ ունի էդ շէնքը ձեզ հետ, ու եթէ պատկերազարդում էք, ինչի՞ ձեզ ձեր իրական ծանօթանալը չբեմադրել, բաւական վե՞հ չի նայւում ձեր չափանիշներով։
իսկ յետոյ մտածեցի, որ շատ սազում են տենց նկարներն ամուսնական զոյգերին, քանի որ մէկ ա եւ իրենց յարաբերութիւնն ա հնարած, եւ էդ մասնակիցներն են մէկը միւսի համար հնարած, ու լրիւ բռնում ա էդ ամէնը հնարած իրականութեան հետ, էդ հէնց այսպէս ա շատ ճիշտ նկարել։
#ֆոտո #սէր #յարաբերութիւն
ֆէյնմանն ասում էր, թէ երեւի օբյեկտիւ գեղեցկութիւն կայ, եթէ ծաղիկը եւ մեզ, եւ մեղուների համար սիրուն ա ու գրաւիչ, իսկ մարկովն ասում ա՝ մենք բոլորս բարեկամ ենք, գենետիկ կոդի զգալի մաս կիսում ենք, այնպէս որ բնական ա որ նոյն կամ մօտ ճաշակ ենք ունենում։ #գեղեցկութիւն #սէր
ֆրենդզոնելն ընկերութեան մասին չի։
եթէ ընկերներ էք, մէկը չի կարող միւսին ֆրենդզոնել, քանզի թէկուզ մէկի զգացմունքները երկուսի խնդիրն են։ #սէր
սոյն գրառմամբ՝ նոր պիտակ՝ #վանլաւ ( #վանաձոր, #սէր, #դբալաւը )
ես չեմ ուզում երիտասարդ ուղեղները լուանալ, բայց դրանք արդէն լուացած են, ու ես ոչինչ եմ այն եղած մշակութային շերտի համեմատ, ու հանգիստ կարող եմ ասել որ ես ունեմ տեսութիւն, որ այս «սէր»֊ը մեծագոյն ստերից է որ մեզ սովորեցրել են ու որ շատ վատ է անդրադառնում մարդկանց վրայ։
կան մարդիկ։ մարդիկ լինում են իրար մօտ, կամ իրարից հեռու՝ կախուած իրենց հետաքրքրութիւններից, արժէքներից, եւ այլն։
որոշ մարդիկ ընկերանում են, քանի որ իրենց հաւէս է միասին՝ հաւէս է խօսել, հաւէս է քննարկել, բամբասել, կողոպտել, կինո նայել, ով ոնց, ինչ ուզում է լինի։
որոշ մարդիկ էլ չեն ընկերանում։ ու ոչ մէկ ընդհանուր առմամբ ողբերգութիւն չի սարքում նրանից, որ ինչ֊որ մէկի հետ չընկերացաւ։ այդպիսի բան սովորաբար չկայ, որ ֆիքսուես մէկի վրայ ու ուզես իր ընկերը լինել։ եւ եթէ եւ լինում է, ոչ մէկ այդպիսի «մերժումը» առանձնապէս ծանր չի տանում։ դա անհամեմատ է ռոմանտիկ մերժմումը տանելու հետ։
այդ պատճառով է որ չեն վաճառում գրքեր այն մասին, ինչպէս վերապրել ընկերական մերժումը, կամ ինչպէս հետ բերել ընկերոջը, կամ ինչպէս մանիպուլացնել ընկերոջը, ու նախկինում էլ վհուկները սիրահարուելու հեղուկ էին վաճառում ու ոչ թէ ընկերանալու։
իսկ այդ սէրը, այն էլ «դժբախտ», «անփոխադարձ», ո՞րն է։ երբեմն մարդիկ շատ մօտ են լինում, իրենց շատ լաւ է իրար հետ, ու դա ես եւ կը սահմանեմ որպէս «սէր», բայց աւելի ճիշտ բառն է՝ «յարաբերութիւն», երեւի։ ու այն չի լինում «անփոխադարձ», քանի որ ո՞նց է կարող անփոխադարձ յարաբերութիւն լինել։ կարող է՝ երազած, գոյութիւն չունեցող էակի հետ։
ու այդպէս էլ անում ենք՝ սիրահարւում ենք յօրինուած մարդկանց, նեղանում ենք իրականներից, որ իրենք այդ յօրինուածը չեն, ու նոյնիսկ երբեմն յաջողացնում ենք բաժանուել այդ յօրինուածների հետ։
այ մարդիկ, թուլացէք, աշխարհում այնքան հետաքրքիր բաներ կան, որ այդ ձեր յարաբերութիւնների խաղը ամենաքիչ հետաքրքիրներից է։ ահա թէ ինչ եմ ես մտածում անկեղծօրէն։ ու ինձ ցաւում է բոլոր նրանց համար ով մերժման ցաւ են զգում, ու կարող էին իրենց համար հանգիստ ապրել, եթէ չմտածէին որ պիտի սիրահարուեն, ու իրենց պիտի ցաւայ, ինչպէս եթէ մարդուն ներշնչես որ մաշկը վառել են, այն սկսում է ցաւել։ մի ցաւէք, ձեզ ստել են։ ապրէք ձեզ համար, ընկերների համար, համայնքների ձեր հետաքրքրութիւններով։
հ․ գ․ ես իրականում չեմ պնդում որ սա մաքուր մշակութային երեւոյթ է, ու ըստ երեւոյթին ինչ֊որ էւոլիւցիոն, հարդուայրդ մեխանիզմներ կան մեզ մօտ, որ աջակցում են այս «սիրելուն»։ օրինակ կպչուն֊սեւեռուն լինելու յատկութիւնը ըստ երեւոյթին հարդուայրդ, գեներով փոխանցուող ու էւոլյուցիայով ամրամնդուած յատկութիւն է։ կան մկների հետ էքսպերիմենտներ, գենետիկ փոփոխութիւններով մեզ յաջողուել է պոլիգամ մկներին դարձնել մոնոգամ, եւ հակառակը։ որոշ կոդի մասը քոփի փեյթ են անում մոնոգամներից պոլիգամների մօտ, ու դրանք առաջին իսկ սեքսից յետոյ առանց իրար կեանք չեն պատկերացնում։ նոյնը խալյավշիկների կամ ալտրուիստների դէպքում՝ կան խալյավշիկ կամ ալտրուիստ բակտերիաներ ու որդեր։ բայց գիտէք ես հակուած եմ մտածել, որ մենք մուկ չենք ու որդ չենք։ ու ունենք մտածելու, վերլուծելու ու հետեւաբար ընտրութեան հնարաւորութիւն։
եւ լիքը բան մարդկանց էւոլյուցիայի մէջ լինում է այն պատճառով որ սոֆթուեր մակարդակում, մշակոյթի պատճառով մենք այսպէս կամ այնպէս ենք անում։ օրինակ՝ ծնողների կողմից կարգադրած ամուսնութիւնը, որ որոշ մշակոյթներում դեռ կայ, դա ազդում է չէ՞ էւոլիւցիայի վրայ։ լիքը մշակութային յատկութիւններ, արգելքներից մինչեւ ըմբոստութիւններ, ինքնագիտակցութիւն, խելք, զարգացում, ճաշակ, արուեստ՝ այդ ամէնն ազդում է պարտնյոր ընտրելու, հետեւաբար եւ մարդու էւոլյուցիայի վրայ։ բայց ես յոյս ունեմ, որ եթէ մշակոյթը այդքան չլուանար մարդկանց ուղեղը իր հեքիաթներով, լիքը մարդ տարիներով իրենց վատ չէին զգալու, ու փոխարէնը աւելի լաւ էին ապրելու, եւ տնտեսութեան եւ գիտութեան եւ պրոգրեսի եւ ընդհանուր բարեկեցութեան վրայ էլ դա լաւ կանդրադառնար։
#սէր #յարաբերութիւններ
ես նշել եմ որ էթնոսը, ըստ մի սահմանման, ընդհանուր կեցութիւն կիսելու մասին է։ ասենք, մենք կիսում ենք ընդհանուր ճանապարհներ, քաղաքական գործիչներ, համալսարանի դասախօսներ, եւ այլն։
վարկած ունեմ, որ իմ մի քանի յարաբերութիւնը (ոչ միայն ռոմանծիկ, զուտ ընկերականին էլ է վերաբերում) չեն գործել հենց այդ՝ ընդհանուր կեցութիւն չունենալու, եւ ստեղծել ունակ չլինելու պատճառով։
կարծես թէ ամէն կարեւոր բան կար՝ ընդհանուր հետաքրքրութիւններ, փոխադարձ յարգանք, ընդհանուր արժէքներ։ կարծես թէ՝ յարաբերութիւնները խոստումնալից էին թւում։
սակայն խնդիրները զգալիօրէն պայմանաւորուած էին՝
— ընդհանուր թուային միջավայր չունենալու հետ — որի պատճառն աւելի շատ ես եմ, իմ՝ ապակենտրոնանալու իզոլյացիայի գնալու հակուածութեամբ։
— ընդհանուր «ռեալ» միջավայր չունենալու/չստեղծելու հետ — որի պատճառը կրկին աւելի շատ ես եմ՝ կարծում եմ որ ես եմ աւելի չհարմարուող, աւելի ուպյորտիյ, այսինքն աւելի զանուդա տիպ եմ։
սա ինքնախարազանում չի, գուցէ այն պատճառով, որ ինձ այսօր այսպէս վատ չի։ երբ վատ էր՝ անշուշտ զինքս ինձ մեղադրում էի, ու մտածում էի, արդե՞օք սխալ եմ ապրում։ հիմա չգիտեմ որն է սխալը, գիտեմ որ այլ կերպ առանձնապէս չի ստացւում, ու դա պէտք է ընդունել։ պարզապէս ես էլ այսպիսի մարդ եմ, ու պարզապէս այսպիսի հայ համայնք գրեթէ չկայ։
ասածս այն է, որ ըստ երեւոյթին կենսակայուն յարաբերութեան համար անհրաժեշտ է ընդհանուր կեցութեան պէս մի բան ստեղծել։ կամ նախապէս ունենալ։ ու սա իմ համար բացայայտում է, կամ գոնէ յստակ գիտակցուած չէր։ ապրես, կողմնակի։ #ապրես #յարաբերութւիններ #սէր #ընկերութիւն #համայնք #անկապ
նախ ասեմ, որ «քո անուան» անգլերէն բլուրեյ դիսկի թողարկման թիւն արդէն յայտնի է՝ հոկտեմբերի երեսունը։ Այնպէս որ եթէ անիմէն դեռ չէք տեսել, լրիւ իմաստ ունի այն դիտել, ու այդքան չսպասել լաւ որակի։ Ճապօնական բլուրեյ֊ի թողարկման թիւն սակայն պարզ չէ, գուցէ աւելի շո՞ւտ լինի։ Ինչեւէ, ռութրեքերում այսօր կայ նաեւ չգիտես որտեղից հոսած «ուեբրիփ», որն էլ ոչ մի այլ տեղ չեմ գտել։
հիմա շինկայից՝ անիմէները ստեղծելիս նա նաեւ գրում է նովելներ, հետաքրքիր է փորձել կարդալ։
նա միաժամանակ ահաւոր տեքնո ու ֆուտուրիստիկ բաներ է սիրում, ու իր մօտ միշտ կան տեքնոլոգիաներ, հեռախօսներ, ու նոյնիսկ ֆանտաստիկ դիւայսներ, քարտէզներ,
ու միւս կողմից, չի անտեսում ճապօնական աւանդոյթները, դրանց մէջ էլ է փնտրում հրաշքների աղբիւր։ ինձ թւում է, նա նոյնիսկ ընդգծում էր ժամանակակից երիտասարդների «խանժեստւը»֊ն, երբ իրենք նայում էին ինչպէս է միցուհա֊ն պատրաստում սակէ, ու ասում իրար՝ «դո՞ւ սենց բան կանէ՞իր, ահաւոր է, ես չէի անի», չգնահատելով աւանդոյթը։
Քարտէզները կապ ունեն ճանապարհի հետ, քանի որ Շինկայի մօտ յարաբերութիւնները, սէրը, միշտ կապուած է հեռաւորութեան հետ, ու հետեւաբար՝ ճանապարհի, փնտրտուկների հետ։
Սէրն Շինկայի մօտ միշտ մանկական է, դեռահասների սէր է, ու ինձ թւում է, այն պատճառով, որ մանկական սիրոյ սահմանումը հենց այն սիրոյ էութեան, «էսսենս»֊ի մասին է, քանի որ յետոյ այդ սահմանման վրայ աճում են, աւելանում են այլ յատկութիւններ՝ «սոցիալական ստատուս», «սեքս», «յաջողակութիւն», «ապահովութիւն», աւելացրէք ձերը։
Իսկ «քո անունը» լրիւ իսկական սիրոյ մասին է՝ իրենք բառացիօրէն մտել են ուրիշի ոչ թէ կօշիկների, այլ կեանքի, կեցութեան մէջ, ու սկսեցին կամաց կամաց հասկանալ այդ միւս մարդուն, այնպէս ինչպէս ոչ մէկ չի հասկացել։
Եթէ ինձ ասեն՝ ասա «յարաբերութիւն» կամ «սէր» բառի հոմանիշ, ես կասեմ՝ «կապ», ու երեւի ասեմ՝ «մասնակցութիւն»։
5սմ վայրկեանում քամու տարած նամակը՝ կապի խափանուած փորձի մասին էր։ նոյն ֆիլմում երբ իրենք վերջապէս հանդիպում են, աղջիկը բռնում է տղայի շորերից(ու այդ պահին շունչս կտրուեց)՝ դա կապի մասին է։
սպանիչ է, որ անիմէ֊ում երեւում են իսկական գոյութիւն ունեցող տեղերը, դա մի կողմից այն մասին է, որ իրենց մօտ կան այս հաւէս տեղերը, իսկ միւս կողմից՝ դարձնում է Ճապօնիայի կարծես թէ սովորական տեղերը՝ ռոմանտիկ, ոչ միայն մեզ, այլ նաեւ իրենց, ճապօնացիների համար։ Այն, ինչի մասին մենք կարդում ենք, լսում ենք, դառնում է «ռոմանտիկ», ռոման֊ից եկած, հա՞։ Ասենք ես մտածում եմ, որ եթէ Դաւթաշէնի (որն իմ կարծիքով բնաւ հաւէս տեղ չէ ապրելու համար) փողոցների մասին որեւէ լաւ գրքում գրուած լինէր, ու այդ գիրքն արտասահմանում կարդային, արտասահմանցիներն յետոյ գալով Դաւթաշէն, կասէին՝ վո՛ու, էս ա՛յն դաւթաշէնն է, որի մասին կարդացել ենք, սա այն փողոցն է, որ հերոսներն անցնում էին։ Մենք, առհասարակ, պակաս ունենք մեր տեղանքներում կատարուող ֆիլմերի՝ այդ պատճառով էլ, հնացած, ու ոչ այնքան յաջող «Տղամարդկանց» սիրում ենք։ Ասենք Կարինէն իմ համար չափազանց սոց֊ռեալիստական աղջիկ է։ Բայց ֆիլմը ստիպուած սիրում ենք՝ Երեւանի մասին, Երեւանի մեզ ծանօթ շէնքերում եւ փողոցներում գործողութիւններով ֆիլմեր շատ յաճախ չեն հանդիպում։
Նաեւ, տեսէք, ՆՅ֊ը քանի անգամ է քանդուել՝ ե՛ւ եղանակային «միջոցառումների», ե՛ւ այլմոլորակայինների, ե՛ւ հրէշների, ե՛ւ կախարդների, եւ առհասարակ ում որ ձանձրալի չէ՝ գալիս է ՆՅ է քանդում, գնում է։ Իսկ Երեւան ոչ մի Գոձիլա չի գալիս, որովհետեւ դա ձանձրալի տեղ է, եւ ձանձրալի է նաեւ այն պատճառով, որ Գոձիլան այստեղ չի եղել, այսինքն՝ մեզ պէտք է Երեւան քանդող կինո։ (:
Նոյն մեր Երեւանեան վերջին օրերի մառախուղներին կարելի է տարբեր ձեւ վերաբերուել՝ կարելի է ասել, որ երկիրը երկիր չէ, քաղաքն էլ ապրելու տեղ չէ, քանի որ այստեղ տենց մառախուղներ են լինում։ Իսկ կարելի է մտածել, որ սա սպանիչ հաւէս տեղ է, քանի որ այստեղ նման էպիկ մառախուղներ են լինում, ու ափսոսել եթէ այդ մառախուղները չես վայելում՝
Շինկային քննադատում են այսպէս կոչուած «սցեների փորն»֊ի համար, բայց գիտէք, ես այս ձմեռ Սեւանում տեսել եմ այդ «տասոգարէ դոկի»֊ի մթնշաղը արեւով անցնող ուղղահայեաց գծով, որ կայ եւ փոստերի վրայ, եւ Շինկայը սիրում է պատկերել։
Նկատի ունեմ, այդ իր «սցեների փորն»֊ը մի յատուկ բան չի, պարզապէս սիրուն պատկերներ են որոնք իրօք գոյութիւն ունեն, հնարած չեն, այնպիսի բան չէ, որ չկայ, յօրինուած է, ամէնը կայ, պարզապէս մենք ենք որ չենք տեսնում այդ սիրունութիւնը, քանի որ կամ չենք նկատում, կամ այդ ժամերին ուրիշ գործերով ենք զբաղուած ու մեզ էդ կարեւոր չի թւում։ (:
բնանկար անող լուսանկարիչները գիտեն, որ մենք չենք տեսնում իրենց ստացած գոյներնն ու նկարներն այն պարզ պատճառով որ մենք այդ տեղերում չենք լինում, եւ այդ ժամերին կամ քնած ենք, կամ նախաճաշում ենք, կամ գործի ենք, կամ ինչ֊որ տեղ ենք գտնւում ուր դա չի երեւում։
ինձ շատ մօտ է այն, ինչ հաւանում է շինկայը։ ես սիրում եմ նկարել լարեր, ու նա եթէ նկարում է լուսին, ապա ըստ երեւոյթին այդ լուսինը լարերի միջով է երեւալու։ ինձ իր կադրերը որպէս լուսանկար են դուր գալիս։ ես երբ ման էի տալիս հոլանդացիների, իրենք ասացին որ ահաւոր չեն սիրում էլեկտրական գծերն ու աշտարակները, քանի որ դա իրենց խանգարում է բնութեամբ հիանալ։ իսկ ես միշտ սիրել եմ այդ լարերն ու աշտարակները, դրանք էլ են բնութիւն, ինչպէս մեղուների սարքած մեղրամոմը, դրանք կեանքի մասին են։
զոյգերում, թէկուզ իրենք այնքան էլ զոյգ չլինեն, կոլեկտիւ պատասխանատւութիւն է, եւ, ինչպէս բանակում՝ կոլեկտիւ պատիժ։
մէկը կարող է երկուսին պատժել։ կամ մէկը մեղաւոր լինել, ու երկուսն էլ պատժուեն։ մէկը ստիպի միւսին խաղալ այնպէս որ երկուսն էլ պարտուեն։
ձեւերը շատ են, ու ամենակարեւորն ոչ մէկին պէտք չէ սովորեցնել՝ ինտուիտիւ գիտեն, անում են։ նոյնիսկ յատուկ ուզել պէտք չէ։
#սէր
երբ փոքր էի, կարդում էի, այո։ ու այս հատուածն յիշել եմ։
Տէրը կ՚անցնի, մի սաստիկ հողմ կը բարձրանայ, Տիրոջ առաջ կը խորտակի լեռները, փուլ կը տայ ժայռերը, սակայն Տէրն այն հողմի մէջ չի լինի։
Հողմից յետոյ երկրաշարժ կը լինի, սակայն Տէրը երկրաշարժի մէջ չի լինի։
Երկրաշարժից յետոյ կրակ կը թափուի, սակայն Տէրը կրակի մէջ չի լինի։
Կրակից յետոյ մեղմ օդի ձայն կը լինի
գտայ այստեղ։
ինչպէս հարիր է ռեմիքսի սերնդի՝
(git branch nothing
git checkout nothing)
այն կʼանցնի, եւ իր հետ ոգին քայքայող եւ միտքն աւիրող կպչուն կիրքը, սակայն այն այդ կրքի մէջ չի լինի,
— ի՞նչ կասես, ես կը ձգե՞մ, ասենք, կպցնել Վանաձորցի աղջիկ, Վանաձորցի՝ ենթադրելով որ նա սովոր է տղամարդու դերի մոդելին իր Վանաձորցի հօրից։
(լռութիւն)
— Չէ՞։
— Դէ, կարող ես, բայց… դա կախուած է իր տարիքից։
— Եթէ նա երիտասարդ է եւ անփորձ, ապա կարող է եւ սիրայարո՞ւի։
— Չէ, անհնար է, եթէ նա երիտասարդ է, որ քեզ սիրայարուի։ Բայց եթէ մեծ է, ու արդէն յուսահատ…
— Լաւ, հասկացայ ինչ ես ասում։ Շնորհ։
(կրկին լռութիւն)
— Լաւ, գիտե՞ս, կարող է միջին Վանաձորցի աղջիկը քեզ դիտարկի՝ ունես նորմալ գործ, աշխատավարձ, աւելին քան ասենք վարորդը…
— Ինձ թւում է վարորդից չեմ անցնի, բայց ինչեւէ, ես քեզ հասկացայ։ կարող ես չշարունակել։
— Ի՞նչ ես ինձնից ուզում, ես անկեղծ եմ։
— Շնորհակալութիւն։
ռադիոլաբի վրայ եմ նստած, սպանիչ պոդկաստներ են, երբեմն չեմ կարողանում պոկուել։
ուրեմն, մէկում խօսքը կախուածութիւնների մասին էր։
ու պարզւում է՝ ո՞վ է առաւել հակուած կախուածութիւնների՝ նրանք են՝ ով առաւել հակուած են յարաբերութիւնների։
ասում են, որ թմրանիւթերը, ներառեալ ալկոհոլը, գեներացնում են ուղեղում նոյն ակտիւութիւնը, որն առաջանում է՝ երեխայիդ գրկելուց, սիրայարուած լինելուց, խորը, լաւ յարաբերութիւն ունենալու ժամանակ։
ու նրանք են աւելի խոցելի դառնալու ասենք ալկոհոլիկ, ով՝ ու դա գենետիկ մակարդակի վրայ է, ով աւելի է հակուած յարաբերութիւն ունենալ, առաւել է յակուած նրան ինչի մեզ էւոլիւցիան սովորեցնում է։
ու յարաբերութիւնները բարդ են, իսկ ալկոհոլը՝ մատչելի է։
ու այսպէս, այն մարդիկ, ով յարաբերութիւն են ուզում, յարաբերութիւնները քանդում են։
եւ այսպէս։
thinking allowed փոդքաստի եւս մի հաղորդում միջդասակարգային ամուսնութիւնների մասին էր։ կրկին հետազօտութիւն էին ներկայացնում ու գիրք։ ասում էին՝ բարդութիւններ կան, երբ ասենք յարաբերութեան մասնակիցներից մէկն ուզում է օպերա գնալ, իսկ միւսը օպերայից բան չի հասկանում, ու նախընտրում է մնալ տանը եւ դիտել հեռուստացոյց։ բայց միւս կողմից, ասում էին, դա երբեմն եւ օգնում է, քանի որ տարածութիւն է ստեղծում(տարբեր տեղեր են գնում), որի պակասն էլ յարաբերութեան համար լաւ չի։
#յարաբերութիւններ #սէր #հետազօտութիւն
thinking allowed փոդքաստի այս հաղորդման «մոդերն ռոմանս» հատուածի մէջ ասւում է հետազօտութեան մասին, որը պարզել է, որ ամն֊ում երեսունականներին աղջիկներն հակուած էին հնարաւորինս շուտ ամուսնանալ ծնողական վերահսկողութիւնից դուրս պրծնելու դրդապատճառով։ որը հետագայում բերեց ամուսնալուծութիւնների ահռելի ալիքի։
նաեւ իմանում ենք, որ եթէ տղայ էք, ու օնլայն դեյթինգ էք օգտագործում, եթէ շատ բարձր աշխատավարձ նշէք, ապա լիքը կանայք ձեզնով կհետաքրքրուեն։
ու վերջապէս, այն, ինչ նկարներ են դնում աղջիկներն ու տղաները ցոյց է տալիս, որ աղջիկները (դե՞ռ) ընկալում են իրենք իրենց «վերցուող», շեշտ դնելով սեքսուալութեան վրայ, եւ ջանալով հնարաւորինս գրաւել տղաներին, իսկ տղաները՝ «ընտրող», աւելի հանգիստ։ նաեւ աղջիկները իրենց դրած նկարներում աւելի յաճախ նայում են ուղիղ խցիկին, ի տարբերութիւն տղաների, ով հիմնականում նման նկարներով չեն ներկայանում։
Միայնակութեան մասին հատուածում պատմում են, որ Լոնդոնում մենակ լինելը դրսում, հասարակական վայրերում, մի տեսակ տարօրինակ է համարւում, դա դեյթուելու քաղաք է։ իսկ ասենք ՆՅ֊ում լրիւ նորմալ է ։
#յարաբերութիւններ #սէր
ի՞նչն է մեր մասին։
ոչ այն, ինչ մենք մեր մասին ասում/երեւակայում ենք։
մտածում եմ, գուցէ այն, ինչ մենք երեւակայում ենք, երազում ենք նրանց մասին, ում դեռ չգիտենք։
ինչո՞ւ ում դեռ չգիտե՞նք։ որովհետեւ երբ դու չգիտես միջավայրը, դու բախւում ես պատերին, ու որոշ ժամանակ անց ստանում ես տեղանքի/իրականութեան մասին որոշակի պատկերացում, ու կապտուկներով ճակատ։ ես չեմ կարծում որ ցաւով հանդերձ արուած դատողութիւնները նրանք են, որ մեզ սահմանում են, որ մեր մասին են։
այնպէս որ հակւում եմ այն մտքին, որ մեր մասին է այն, ինչպէս ենք մենք մտածում նրանց մասին, ում դեռ հազիւ գիտենք, երբ քարտէզը դատարկ է, ու նկարելու, պատկերացնելու շատ տեղ կայ։
իսկ յետոյ մենք դատապարտուած հնարաւորութիւն ունենք ենք աւելի լաւ պատկերացնել իրականութիւնը, եթէ մեր ճանաչելու ձգտումը փոխադարձ լինի։
ի՞նչն է մեր մասին։
ոչ այն, ինչ մենք մեր մասին ասում/երեւակայում ենք։
մտածում եմ, գուցէ այն, ինչ մենք երեւակայում ենք, երազում ենք նրանց մասին, ում դեռ չգիտենք։
ինչո՞ւ ում դեռ չգիտե՞նք։ որովհետեւ երբ դու չգիտես միջավայրը, դու բախւում ես պատերին, ու որոշ ժամանակ անց ստանում ես տեղանքի/իրականութեան մասին որոշակի պատկերացում, ու կապտուկներով ճակատ։ ես չեմ կարծում որ ցաւով հանդերձ արուած դատողութիւնները նրանք են, որ մեզ սահմանում են, որ մեր մասին են։
այնպէս որ հակւում եմ այն մտքին, որ մեր մասին է այն, ինչպէս ենք մենք մտածում նրանց մասին, ում դեռ հազիւ գիտենք, երբ քարտէզը դատարկ է, ու նկարելու, պատկերացնելու շատ տեղ կայ։
իսկ յետոյ մենք դատապարտուած հնարաւորութիւն ունենք ենք աւելի լաւ պատկերացնել իրականութիւնը, եթէ մեր ճանաչելու ձգտումը փոխադարձ լինի։
#յարաբերութիւններ #սէր #մարդիկ #իրականութիւն #մենք #ես #անձ #երեւակայութիւն #երազանք #գիտելիք #ցաւ #պատկերացում
լուսանկարիչները շարք հրապարակելիս, ջանում են որ դրա մէջ թոյլ նկարներ լինեն։ ասում են՝ այլապէս, եթէ միայն լաւ նկարներ ես դնում, մարդիկ դրանք չեն գնահատում։ պէտք է թոյլերը տեսնեն, որ գնահատեն։ :/ թէ չէ երբ միայն լաւն են տեսնում, մտածում են այդպէս էլ պէտք է լինի։
ու տենց
սա մի երկու շաբաթ առաջ եմ գրել, ու չեմ փոստել, քնել եմ։ հիմա գտել եմ՝
վոլանդն ասում էր, որ մարդիկ մահկանացու են, ըստ որում յանկարծակի մահկանացու։
յարաբերութիւններն էլ մարդկանց պէս։ մահկանացու, եւ յանկարծակի։
հետաքրքիր բլոգ է, @{imandes ; imandes@spyurk.am}֊ի միջոցով եմ գտել, օրհնուած լինի հոսքն իր։
չարը պարտադիր չէ որ լինի կանխամտածուած, կամ հաճոյք պատճառող, ինչպէս նաեւ պարտադիր չէ, որ չարութիւն գործողը գիտակցի որ չարութիւն է անում — նա կարող է մտածել, որ շատ բարի գործ է անում։ դա չի փոխում այն, որ նա չարագործ է։
այն Արենդտի ասած սովորական, ծեծուած չարն է ամենատարածուածը։ երբ մարդիկ, ինչպէս նա կարծում էր, ունակ չեն, կամ որն ինձ աւելի հաւանական է թւում՝ չեն ուզում մտածել, գիտակցել եւ չարութիւն չանել, կամ կանխել այն։ իսկ շատ ուրիշ բաներ անել ուզում են, եւ հետեւաբար՝ անում են։
կարեւոր չէ, ինչ են մարդիկ ասում։ կարեւոր է, ինչ են անում։ մարդու գործողութիւններն աւելի լաւ են խօսում իր մասին, քան իր խօսքը։
այնպէս որ մի լսէք ինչ եմ ասում։ կամ գրում այստեղ։
#վոլանդ #յարաբերութիւններ #սէր #չարութիւն #մարդիկ #արենդտ #ցանկութիւն #կամք #խօսք #անկապ
#սէր
ասում է՝ — տեսնեմ ինչ լաւ աղջիկ է,— ու թւում է, ինչն է իրեն դուր եկել այդ աղջկայ մէջ,— մատները այսպէս, մազերն այսպէս, հագուկապն այսպէս, զարգացումն այսպէս, լրիւ երազանք— յետոյ աւելացնում է— այսքանը թուեցի ու հասկացայ որ ես այդ աղջկանից արդէն ունեմ՝ արդէն գտել եմ, ընկերուհիս է։
#բաւարարուածութիւն #երջանկութիւն #սէր
Աստուած իմ, սա ինչ զոյգ է։ Փրկեայ իրենց երկուսից։ Ինչպիսի՜ հեգնանք կայ այս ամէնի մէջ։ Ծեր թանձրամիտը կամենում է վերադարձնել «նախկին Թելմաին»։ Արդե՞օք նա այնքան մտացիր է, որ չի նկատել՝ այդ «նախկին Թելմային» երբեք էլ չունէր։ Նախկին Թելման բացակայում էր նախորդ ութ տարին, երբեւէ գոյութիւն չունեցող սիրոյ մասին ֆանտազիաների մէջ ամբողջովին սուզուելով։ Հարրին, Թելմայից ոչ պակաս, ուզում էր պատրանքի մէջ սուզուել։ Սերվանտէսն հարցնում էր՝ «ի՞նչ ընտրել՝ խենթութեան իմաստութիւնն թէ՞ ողջախոհութեան յիմարութիւնը»։ Ինչ վերաբերում էր Թելմային եւ Հարրիին, պարզ էր որն են ընտրել։
#Իրուին_Յալոմ #Իրվին_Յալոմ #գիրք #քաղուածք #սէր
դեռ քեզ սիրում եմ՝ https://www.youtube.com/watch?v=s6r1tUhl1cQ
#լսելիք #սէր
նոր մարդու հետ աւելի հեշտ պէտք է որ լինի այն պատճառով, որ դեռ չգիտես, ում էր նա ընտրելու քո փոխարէն։ որը մասնաւոր դէպքն է նրա որ դու նրան չգիտես ու կարող ես հաւէս ենթադրութիւններ անել եւ այդ ենթադրութիւնների հետ յարաբերուել։
#յարաբերութիւն #սէր
ահա, էմալէ պրոֆիլը ձեր, որ հիմա ոչ մի տեղ չի մնացել՝
#լսելիք #չարենց #դինջեր #սէր
Յալոմից՝
նա թոյլ տուեց իրեն կպցնել, կամ նա կպցրեց, որը նոյնն է։
ռոմանտիկ սէրը ծաղկում է ստուերի մէջ, եւ թառամում սերտ հայեացքի տակ։
իր տառապանքները չէին զարմացնում ինձ՝ սէրը միշտ կապուած է ցաւի հետ։
եթէ համակարգը անվերջ մեծանում է, դուք չէք կարող դուրս գալ դրա սահմաններից։
երկուսդ էլ գործ չէք ունեցել իրական միւսի հետ, այլ միայն իր մասին ֆանտազիայի հետ։
դու, գուցէ եւ «սիրահարուել» ես, բայց մի բանն ակնյայտ է՝ դու չէիր սիրում Մէթիւին, դու երբեք չգիտէիր էլ Մէթիւին։
#յալոմ #սէր #իրականութիւն
ասում էի, մեզ համար ռոմանտիկ է այն, ինչի մասին կարդում ենք։
այսպէս, մի տղայ վիքիպեդիա կարդալով սկսեց հայաստանը սիրել։ որոշ ժամանակով։
#վիքիպեդիա #սէր #ռոմանծիկ #ուտենց
ասում են, երեւան սիրելն արդեն նորաձեւ մոդա է, հա՞։
#երեւան #սէր
#պետերբուրգ #քաղաք #դալան #սէր #մարդիկ #լուսանկարներ
մ²
#ստուեր #լուսանկարներ #պետերբուրգ #սէր #սիրտ
Ամուսնանա՛լ։ Յարաբերութիւնների ձեռնարկ ծանօթանալուց մինչեւ «ԶԱԳՍ»։ Ժամանակն է գործելու։
#գրախանութ #հոգեբանութիւն (այո այդ բաժնում էր) #ձեռնարկ #յարաբերութիւններ #ամուսնութիւն #զագս #ծանօթութիւն #սէր #գիրք
#լուսանկարներ #պետերբուրգ #փողոց #մարդիկ #նկարներ #գունաւոր #սէր #աղջիկ
նախ ասեմ որ շատ հաւէս է նստել պատշգամբին այս անձրեւոտ օրը եւ գրել տեքստ։
«իռացիոնալ մարդ»֊ն եմ այսօր դիտել։ կինո մոսկուայում։ Ւուդին վերջն է։ Նա շատ լաւ գիտի մարդկանց։ Ու փորձում է անել խորը ֆիլմեր։ Չնայած այդ խորութիւնը միշտ չէ որ նկատում են։ Մարդ էլ չկար դահլիճում։ Եօթը զոյգ։ Պատահաբար չէ, որ Ւուդին վաղուց չի կարողանում ԱՄՆ֊ում ֆիլմերի փող գտնել։ Նա աշխատում է Եւրոպայում։ Այս ֆիլմն էլ հաւանաբար եւրոպական փողերով էր նկարահանուած։ Սա բերում է ինձ ազատ շուկայի պարագայում լաւ կինո նկարելու հարցին։ Այսօր իմ սովորական պատասխանն այն է, որ շատ մեծ շուկայի դէպքում, լինում է բաւական մարդ, ով կը սպառի լաւ արուեստ, եւ այդ փոքր շուկան բաւական է լինում, որ ինչ֊որ մէկը փող ներդնի, ու շահոյթ ունենայ։ Բայց կարծես թէ նոյնիսկ ԱՄՆ֊ի շուկան չի հերիքում։
Ֆիլմը մարդու մասին է, ով ամբողջ իր կեանքը արդարութեան համար պայքար է մղել։ Ու այդ պայքարն իրեն թանկ է նստել՝ մօտ մարդկանց կորուստ, ծանր հիւանդութիւն, եւ նա վերջապէս թեւաթափ է եղել։
Որովհետեւ նա փորձում էր պայքարել այսպէս ասած, «խաղաղ» մեթոդներով։ Իսկ իր դէմ խաղացել են բնաւ ոչ խաղաղ։ Խաղաղ պայքարը շատ դէպքերում դատապարտուած է պարտութեան։
Ու հիմա այդ մարդը վճռում է մի բան անել, մի մանրուք, իր այլ պայքարների համեմատ, բայց անօրինական, ոչ խաղաղ։ Նա վճռում է գործել այնպէս, ինչպէս գործում են իր հաւատացած արդարութեան դէմ։ Նա մտածում է, որ կարող է յաղթել։
Սակայն ֆիլմն այն մասին է, որ նա չի կարող։ Այս աշխարհում՝ չի կարող։
Եւ նա խոստովանում է իր սիրած աղջկան, յուսով որ աղջիկն իրեն կհասկանայ։ Իսկ աղջիկն իհարկէ չի հասկանում։ Նախ որովհետեւ փոքր է, ու յետոյ այդ պայքարը իրենը չէ իրականում։ Շատ «քուլ» է երեւում այդպիսի մեծ, ամէն բան տեսած տղան, միայն մի բան էր իր մէջ անյարմար՝ պարտուած էր։ Բայց երբ նա կրկին ընդվզեց, սկսեց պայքարել արդարութեան համար, ծիտն այդպիսի մարդուն ընդունել չկարողացաւ։ Եւ գնաց հետ, իր լաւիկ, առանձնապէս ոչ մի սկզբունք չարտայայտած տղայի մօտ։ Ում հետ կոմֆորտ է։
Երեւի թէ որովհետեւ այդ ծիտը, նա փիլիսոփային չէր սիրում։ Չէր սիրում նաեւ այն Իսպանիա թռնել ուզող կինը։ Երկուսն էլ իրականում նրան օգտագործում էին, մէկը՝ դեռ ոչ շատ գիտակցուած, միւսը՝ արդեն բաւական գիտակցուած։ Գիտէր ինչ է իրեն պէտք։ Նա չէր յանձնի փիլիսոփային ոչ թէ գաղափարի պատճառով, այլ քանի որ՝ բա ի՞նչ է անելու, հազիւ իրեն հարմար տղայ է գտել։
բացի դրանից, ֆիլմն այն մասին է, որ մենք ունակ չենք տարբերակել որտեղ է պէտք լինել ազնիւ, իսկ որտեղ՝ չէ։ եւ որն է այդ ազնիւը այս աշխարհում, ուր իշխում է դաժանութիւնն ու բռնութիւնը։ հենց ֆիլմի սկզբից էլ փիլիսոփան այդ օրինակն է բերել՝ դուք կհանձնէ՞ք գողին ոստիկաններին, եթէ իմանաք, որտեղ է նա թաքնւում։ իսկ հրէաների ընտանիքին՝ ֆաշիստներին կհանձնէ՞ք նոյնպէս։
Ռոյը, աղջկայ երիտասարդ ընկերը, իհարկէ յիմարի պէս ծտին հետ է ընդունել։ Չնայած նա այլի է արժանի, իմ կարծիքով։ Մարդ չպէտք է իր սխալների համար դրական ամրապնդում ստանայ։ Մենք ունենք կոտրուած տաշտակի մասին հեքիաթ։ Դա արդարութեան մասին է, այդ հեքիաթը։ Իսկ նա ով բացասական ամրապնդում չի ստանում, հակում է ձեռք բերում կրկին չարաշահել իր ունեցած մարդկանց։ Իր հերթին Ւուդին շատ մօտ է անում ֆիլմը կեանքին։ Այո, տղան իրօք յիմարի պէս հետ էր ընդունելու։ Առանց ոչ մի կշտամբանքի։ Բայց այս անգամ։ Ոչ յաջորդ։
Նոյնը այն լքուող ամուսինը։ Ասում է՝ «լաւ մտածիր»։ Ի՞նչ լաւ մտածել։ Գնա՛ գրողի ծոցը։ Եւ տղան, եւ այդ ամուսինը կարող են մտածել, որ իրենց բախտը բերել է՝ իրենք այդ իրենց ծտերին հետ ստացան։ Բայց ես այդպէս չեմ կարծում։ Լաւ հնարաւորութիւն ունէին տեսնելու, ով է իրենց իսկական ընկերը։ Տեսնել ուզել է պէտք միայն։
Ու այստեղ եւս մի այլ հարց է ծագում։ Իսկ իրենց պէ՞տք է ընկեր։ Թէ՞ պէտք է լաւ ծիտ/քուլ տղայ/իսպանիա տանող ունենալը։ Տղաներին էլ։
Ռոյը այդ ծտին կը շրջապատի սիրով, կանի ամէն ինչ որ նա իրեն լաւ զգայ։ Իսկ կանի՞ ծիտը, թէ չէ, ես չգիտեմ։ Քանի որ պարզ չէ բնաւ, նա սիրել ունա՞կ է թէ ոչ։ Ո՞ւր է կորել այդ իր կարեկցանքը՝ փիլիսոփայի ծանր փորձութիւնների հանդէպ էմփաթիան։
Գուցէ ոչ մէկն էլ ունակ չէ, պարզապէս գտնում են հարմար մի տարբերակ, շահերի համընկում, հետաքրքիր կը լինէր իմանալ ինչ է մտածում այդ մասին ինքը՝ Ւուդին։ Նկատի ունեմ՝ իր ֆիլմերը կրկին դիտել, եւս մի անգամ շուրջը նայել ու մտածել։
Ւուդին շատ հաւէս է վառում, (expose) տեսանելի դարձնում մարդկանց մէջ չափազանց տարածուած վարքագծի շաբլոններ։ Շաբլոններ, որ մենք թէեւ նկատում ենք, բայց ինքներս անզօր ենք ինչ֊որ բան փոխել մեր մէջ։
Ես այդ ժամանակ մտածում եմ՝ ինչ նման են մարդիկ դրանով։ Բոլորը ինչքան նմանութիւններ ունեն։ Ոչ միայն արտաքին, փաստօրէն։ Ինչքան կանխատեսելի են։ Ես էլ։
Կադրում ուշադրութիւն գրաւեցին Դոստոեւսկու «Ապուշը» ու Հաննա Արենդթի մասին գրուածքը։ Առհասարակ, ակնյայտ է որ Ւուդին Դոստոեւսկու վրայ տարած է։ Սա առաջին անգամը չէ։ Ու գուցէ իր ֆիլմերը ապագայում լինելու են «պարտադիր ընթերցանութիւն», ինչպէս այսօր Դոստոեւսկին է։
այսքանը, գուցէ ինչ֊որ բան աւելացնեմ մեկնաբանութիւններում։
մտածեցի, որ ես չեմ ուզում աղջկան մագնիսի պէս ձգել, ասենք, քանի որ «ինձ հետ ապահով է»։ այդ էվոլիւցիոն մեխանիզմները որ գործածուեն, թէ որն է գրաւիչը։ քանի որ դա իմ ուզած սիրոյ մասին չէ բնաւ։
#սէր
ինձ լաւ է, ու չի կարող վատ լինել։ քանի որ ես ունեմ երկու կայացած սէր։ ոչ մէկն էլ մարդ չէ։ ոչ մէկն էլ շուն չէ։
ու իրենք ինձ չեն լքի։
մէկը ֆոտոն է, միւսը՝ տտ֊ն։
(երկուսն էլ այնքան խորն են, որ կեանքս չի հերիքի էքսփլոր անել։ ու չեմ ուզում փորձել ինձ ասենք երաժշտութեան մէջ։ չնայած գուցէ վատ չէր ստացուի։)
ոչ թէ ձեր իմացած ֆոտոն ու ձեր իմացած տտ֊ն, այլ իմ իմացած ֆոտոն, ու իմ իմացած տտ֊ն։ որ ինձ են հաճոյք պատճառում։ քանի որ ես ջաւա գրելուց հաճոյք չեմ ստանում։ ու կապ չունի որն է իռացիոնալ կերպ փոխուող «մեծամասնութեան» կարծիքով «ճիշտ»։ There’s so many different worlds, ու ես ունեմ իմը։
ու ոչինչ, որ այստեղ մենակ եմ, իսկ դուք շատ էք, ձեզ մօտ փարթի է, ու դուք տժժում էք։ ես չեմ կարող վաճառել իմ սխալը ձեր ճշտի փոխարէն։ իմն է քանի որ։
երկար ժամանակ ես նուէրների ընդդիմախօս էի։ հիմնականում այն պատճառով, որ կարծում էի որ չափազանց յաճախ դրանց դրդապատճառը հաճոյանալն է, ինքնացուցադրուելն է։ նուէր անելով մենք ցոյց ենք տալիս ինքներս մեզ, տեսէք ես ինչ լաւն եմ, ես քեզ ինչ լաւ գիտեմ, եւ դրանով մի տեսակ կաշառում ենք մարդուն, մանիպուլացնում։
եւս մի շատ տարածուած դրդապատճառ՝ հաւանութեան արժանանալն է։ ընդունուած լինելն է։ որ քեզ աւելի շատ սիրեն։
ու թւում է թէ, ինչքան աւելի լաւ(կամ թանկ) նուէր անես, ապա այնքան աւելի շատ պիտի սիրեն։ այսինքն սա շուկայական յարաբերութեան մասին է։ ու սա շատ էին անում ոչ միայն միջին դարերում։ հիմա էլ է տարածուած։
ու եթէ ես չեմ գրել այդ մասին, ապա գուցէ այն պատճառով, որ անիմաստ էր գրելը։ ես շատ ուրախ եմ, որ դա չի գործում։ մարդը ընդունուած չի լինի իր նուէրի համար։ երբեք։ մենք բաւական խելացի ենք, որ տարբերենք որն է խայծը։
ինչպէ՞ս անել, որ նուէր անես, եւ շուկայ չստացուի։ ինձ մի հատ «լազեյկա» էի գտել, թոյլ էի տալիս միայն ոչ նիւթական նուէրներ։ եւ անել եւ ստանալ։ հիմա սա մոլորութիւն եմ համարում։ նիւթականը կապ չունի։ կապ ունի դրդապատճառն եւ մօտիկութիւնը։
նախ դրդապատճառի մասին․
երբեւէ մի բան արե՞լ էք ընկերոջ, բարեկամի, մօր, քրոջ, եղբօր համար՝ որովհետեւ ուզում էք տեսնել այդ իրենց դէմքը։ այդ իրենց ուրախ վառուող աչքերը։ ու զգալ ի՜նչ երջանիկ ես դու, երբ նա երջանիկ է։ որովհետեւ դու տխուր ես, երբ նա տխուր է։ ու քեզ ցաւում է, երբ իրեն ցաւում է։
եւ ես կարծում եմ, որ սա ձեւացնելն շատ բարդ է, եթէ ոչ անհնար։
ու ինձ թւում է, շատ լաւ է ինքդ քեզ հարցնել, համոզուած լինելու համար։ ինչո՞ւ ես դա անում։ ի՞նչ ես ուզում։ ու ո՞ւմ համար ես անում։ եթէ ընդունես, որ ինքդ քո, որ դու լաւ զգաս, որ նա լաւ է զգալու, ապա երեւի այո, հենց այս դէպքն է։
իսկ հիմա անցնենք մօտիկութեանը, մտերմութեանը․
այստեղ պէտք է ասել, որ պրակտիկօրէն ամէնը, ինչ մենք անում ենք՝ նուէր է։
որովհետեւ ոչ մէկ ոչ մէկին ոչ մի բան պարտական չէ։
ու մենք ապա շուկայական յարաբերութիւնների մէջ չենք։
ու ես չեմ կարծում, որ կարելի է մարդկային յարաբերութիւնները դիտարկել որպէս շուկայական, օրինակ՝ նա ինձ տալի՞ս է այսպիսի շփում, ես նրան վճարում եմ համարժէք։
կարելի է դա բացատրել եւ այսպէս՝ մենք իրար նուէրներ ենք անում, ու չենք հաշւում։
իսկ ուզո՞ւմ ենք, թէ չէ՞նք ուզում տալ֊ստանալ, դա արդեն այն մասին է, թէ ինչքանով ենք մօտ։
այդ պատճառով էլ սովորաբար անկապ մարդկանցից նուէր չեն վերցնում։ չեն էլ տալիս իրենց։ բոլոր իմաստներով։ մօտ մարդկանց ենք տալիս։
եթէ շուկայական յարաբերութիւնների մէջ չենք։ եթէ կաշառք չէ։ եթէ առեւտուր չէ։ բայց ապա երկու կողմն էլ ընդունում են, որ դա առեւտուր է, նոր են մասնակցում դրան։
ու եթէ անում ես նուէր, քանի որ ասենք քեզնով այլեւս հետաքրքրուած չեն, կամ ուզում ես քո մասին հոգան, միեւնոյնն է, միայն հակառակ արձագանքն է լինելու։ կարող եմ խոստանալ։ ։Ճ
այնպէս որ, ինչպէս ասում էին փիլիսոփաները՝ «քենթ բայ մի լաւ»։ այո, հենց այդպէս։
Նյարդայնանում եմ, երբ ասում են՝ «չեմ սիրում Երեւանը»։ ու փաստարկում են՝ Աֆրիկեանների տունը քանդել են, այն չէ արդեն, նորակառոյցները վատն են, այլանդակուած է, մարդիկ վատն են, պոզեր ունի, պոչեր։
Ու մի հատ էլ կոգեւորուեն, որ ասենք, ինչ֊որ մի տեղ եւրոպայում ինչ֊որ անսանձ(ռազնուզդաննի), լկստուած ուսանողներ համալսարանն են «օքուփայ» արել։ տո գրողի ծոցը իրենց էլ, իրենց համալսարանն էլ։
իմ սեւ աչքերը, ձեր վարդագոյն ակնոցները։
Կամ էլ ասենք կասեն՝ «այ Վանաձորը, այն սիրում եմ, այն ուրիշ է, այնտեղ մարդիկ մարդ են։»
Նախ, գնացէք Վանաձորցիներից հարցրէք, իրենց համար, այն մարգինալ հատուածի համար Երեւանը ՆՅ֊ի պէս է, ու գոնէ փողոցով կարելի է քայլել ձեռք բռնած, ու լինում է համբուրուել առանց խնդիր ունենալու։ Չէ գնացէք եւ հարցրէք։
Յետոյ էլ, Վանաձորն այնքան այլանդակուած չէ միայն այն պատճառով, որ աղքաթ է, որ կապիտալը դեռ այնքան շահ չունի։ Ու իրականում լաւ էլ այլանդակուած է՝ եւ Գուգարք հիւրանոցի նոր մուտքը չի կպնում շէնքի հետ, ոնց որ օտար մարմին լինի, լրիւ այլ ոճի, եւ նոր լապտերներն են գաւառական, անճաշակ… Ամբողջ Հայաստանն է այդ վիճակում, որովհետեւ մէկ իշխանութիւն ունի, նոյն ալգորիթմն է աշխատում ամէն տեղ։
Ու այն չի ինձ նյարդայնացնում, որ Վանաձորն են սիրում։ Դա ես հասկանում եմ։ Ես էլ եմ սիրում, այլ այն, որ Երեւանը արժեզրկում են։
Ու երբ ես Վանաձորն եմ սիրում, ես իրան սիրում եմ այն կտրած ծառով, այն տգեղ լապտերով, այն վարդագոյն շորը հագած մօրուքաւոր անօթեւանով, եւ այն տղաներով, ով ինձ հաւէսով կը թփէին, ու այո, հենց տփէին, եթէ հարմար պահ լինի։
Եւ ես Երեւանը սիրում եմ իր բանգլադեշի կոմունիստական բարձրահարկներով(այո, դրանք լա՛ւն են), առանց աֆրիկեանների եւ կուկուռուզի, ու առանց զուարթնոցի էլ կը սիրեմ, ու իր օպերայի կողքի սրճարաններով, ուր կեանքում ոտքս չեմ դրել, քանի որ այդ տեղում շանս հետ էի խաղում, իր «էլիտար»֊ներով, (որ կոմունիստականներից անյաջող են, հիմա տեսնո՞ւմ էք, ինչ լաւն էին հին շէնքերի նախագծերը), իր փողոցում թքող չյոլկակիրներով, իր «տարոն սիրուն ա»֊ով, իր կոսմետիկայի չափը չզգացող ծտերով, իր բակում հռհռացող անբան տղաներով, իր ոչ միայն կինո մոսկուայի տեղը, այլ եւ երթեւեկութեան պարզ կանոնները չիմացող տաքսիստներով, իր պետական գրաֆիտիներով, իր անիմաստ հիւսիսայինով, ու իր սաշիկի, շուրիկի, ու որ գրողի ուզում է լինի պարկինգի կարմիր գծերով։
Որովհետեւ, գրողը տանի, դա այդ սիրոյ օբյեկտի մասին չէ, դա քո մասին է։ Դու ունա՞կ ես, թէ՞ հոգեւոր իմպոտենտ ես։
Հա, Երեւանը բռնաբարուած է, հա, երբեմն վուլգար է լինում, հա, մազերի սանրուացքը այսօր լաւը չէ։
Այո, բա ի՞նչ էիք ուզում։
Դուք աղջիկ/տղայ է՞լ էք այդպէս չհաւանում, կեղտ բռնելով՝ այն գիծը սիրուն չի, տարոն, պիտի մի քիչ այլ անկիւն ունենար, սանրուացքը լաւը չէ առաւօտները, բերանից էլ հոտ է գալիս, նաեւ քրտնում է, զուգարան է գնում, պարզւում է։ Այո, սըրփրայս սըրփրայս, կատարեալ մարդ չկայ։ Բոլորն էլ վատն են, բայց միեւնոյն ժամանակ բոլորն էլ լաւն են։
Հարցն այն է, որտեղ ես ուզում ֆոկուս բռնել։ Իսկ երեւանի լաւ կողմերի վրայ չես բռնում, որովհետեւ չես ուզում։ Դէ մի ուզի։
Հիմա արդեն անտանելի նորաձեւ է՝ «անտարեսի» գրքերը կարդալու պէս(ոչ թէ գրադարան այցելելու), եւ «Թումոյում» Գոդար դիտելու պէս, Երեւանը չսիրելը՝ եղիր նորաձեւ, մի սիրիր Երեւանը, եւ գնա՛ գրողի ծոցը։ Գնա՛ գտիր քեզ կապոյտ կայմով ափսէի վրայ կատարեալ աղջիկ ու նման մի կատարեալ քաղաք։ Ու պայքարիր եւրոպայի ուսանողների հետ միասին, պայքարիր եւրոպայի կանանց ազատութիւնների համար, ու եւրոպայի մահմեդականների իրաւունքների համար, ու յուզուիր, որ այն խեղճ կնոջը «հարասմենթ» են արել, թարս են նայել, քանի որ։ Ուպուծիւ։
Թող ու գնա՛, նեարդերիս մի ազդիր, թող մենք մեր ոչ վեհ ու ոչ ռոմանծիկ կենցաղային խնդիրներով զբաղուենք մեր ոչ վեհ վուլգար աղջիկների, քաղքենիների, քեարթերի հետ միասին։ Ես իրենց հետ աւելի լաւ եմ լեզու գտնում, չնայած տարբեր լեզուներով ենք խօսում, ու իրենց հետ միասին աւելի հեշտ գործ կանեմ, քան քո։
ու տենց։
ես անհանգիստ չեմ, որ դու չասացիր «հեյ», երբ եկար օնլայն։
ես չեմ վախենում, որ չես էլ ասի այսօր։
ես չեմ վախենում՝ ոչ բոբո «ֆրենդ զոն»֊ից, ոչ էլ քո ուրիշի հետ մտերմանալուց։
ինձ չի անհանգստացնում ինչ ես հենց հիմա անում։
ինձ մէկ է, որ ես քո համար չափազանց հասանելի եմ։
(ես ութերորդ դասարանում չեմ։)
ես ոչ մի բան չեմ սպասում։ ոչ զանգի մեյլի, ոչ հանդիպման, ոչ «գրկում եմ»֊ի, ոչ էլ գրկելուն։
ես չեմ ուզում հաշուել, ով ինչքան ինչից տուեց։
ես չեմ անհանգստանում «ինչ կը լինի», կամ ինչպիսին պէտք է լինի այն։
ինձ հանգիստ է, ես զգում եմ անպարտելի, անվտանգ, անկախ։ այն ինչ ես ունեմ, ոչ ոք չի կարող ինձնից խլել։
ու ես ուզում եմ դու հանգիստ լինես։
չեմ էլ ուզում գրել քեզ «հեյ», որ չանհանգստացնեմ։ երեկ գրել էի, որովհետեւ մտածեցի, որ կարող եմ մոռանալ, ինչպէս են գրում «հեյ», ու ինչպէս են գրում դրանից յետոյ (ոչ թէ ինչ)։
այնպէս որ հիմա ես եմ ասում քեզ՝ «դու հանգիստ»։ իսկ դու կարող ես պատասխանել՝ «անհանգիստը կոլեանի բլոգն է»։ ժպիտ։
հ․ գ․ առաջ ենթադրում էի, որ կան «իմ մարդիկ», ու իրենցից կախուած է, իրենք իմն են թէ չէ։ հիմա՝ որ «իմ մարդկանց» ես եմ ընկալում անկախ իրենցից։
ոչ մէկ քեզ չգիտի այնպէս, ինչպէս ես քեզ գիտեմ։
որովհետեւ միայն ես կարող եմ քեզ ընկալել այնպէս ինչպէս ես եմ քեզ ընկալում։
դու կարծո՞ւմ ես, դա դո՞ւ չես։ կարծո՞ւմ ես, դա ե՞ս եմ մտածել։
իհարկէ դո՛ւ ես՝ դու այնպիսին ես, ինչպէս ես քեզ ընկալում եմ, քանի որ ես եմ գրանցող սարքը։
այսօր ընկերոջս հետ օբյեկտիւներ էինք փորձարկում՝ իր ու իմ բերած օբյեկտիւները։
բացում էինք դիաֆրագման, ու նկարում էինք, ֆոկուսուելով ինչ֊որ հատուածների վրայ։
քանի որ բաց դիաֆրագմայի պարագայում օբյեկտիւը իր թոյլ կողմերն է ցոյց տալիս։
ստացւում էր, բնականաբար, բոքէ։ այն, ինչի վրայ ֆոկուս եմ բռնել՝ ֆոկուսի մէջ, իսկ այն, ինչի վրայ չեմ բռնել՝ լղոզուած։
ու ես մտածեցի, որ սէրը, ինչպէս եւ ֆոտոն, ընկալման մասին է։
այն որ իմ ֆոտոն իմ ընկալման մասին է՝ դա ակնյայտ է։
սէրն այն մասին է, երբ ես լայն բաց աչքերով ֆոկուսւում եմ քո լաւ էութեան վրայ, փոխարէնը ֆոկուս բռնելու՝ կենտրոնանալու քո վատ յատկանիշներին։ շուրջդ առանց այդ էլ շատ են մարդիկ, ով դա անում են։ եւ թերեւս իմ շուրջ։
իսկ ինձ համար դա չէ կարեւորը քո ֆոտոյի մէջ։ ինձ համար կարեւոր է այն լաւը, որ ես գիտեմ, որ տեսնում եմ, ու ես այդ եմ ֆոկուսի մէջ պահում, լղոզելով այն, ինչ էական չէ։
ես ուզում եմ տեսնել քեզ ոչ այնպէս, ինչպէս ընկերդ, ով բաւարարուած, կամ ոչ այնքան էլ, մնացել է քեզնից այսօր։ ոչ այնպէս, ինչպէս գործընկերդ, ում դու, գուցէ քաշել ես, կամ չորել։
ես ուզում եմ տեսնել քեզ ոչ այնպէս, ինչպէս տեսել է շեֆդ, որ այսօր քեզնից գոհ չէր, ոչ այնպէս, ինչպէս քեարթը, ով քեզ ծաղրել էր, ոչ այնպէս ինչպէս նա, ով ականատես է եղել քո անյաջողութիւններին։
ոչ այնպէս, ինչպէս այլ մարդիկ են քեզ ընկալել։
ես ուզում եմ լինել նա, ով տեսնում է քո լաւ էութիւնը, անկախ նրանից, որ կան մարդիկ, ով կենտրոնանում են քո վատ յատկանիշների վրայ։
իսկ եթէ դու իմ հանդէպ լաւ բան չես արել, ես անկարող եմ քեզ չներել, քանի որ ես գիտեմ, որն է քո մէջ կարեւորը, ու ես գիտեմ, ինչպէս պտտել ֆոկուսի անիւը։
փաստօրէն, Լեւան Կոգուաշուիլին, ով նկարել է «Կոյր ժամադրութիւններն» ու «Փողոցային օրերը» նաեւ նկարել է «Սանթիսիմո» յոգուրտի ու «Սանտինո» կաթնամթերքի գովազդ։
#փաստօրէն #կոյր֊ժամադրութիւններ #փողոցային֊օրեր #լեւան֊կոգուաշուիլի #կոյր֊ժամադրութիւններ #լեւան֊կոգուաշւիլի #գովազդ #ֆիլմ #վրացական֊կինո #կինո #թբիլիսի #քոբուլեթի #վրաստան #սէր #պատմութիւն #կեանք #դպրոց
ինչպէս ասում էր օստապը (փիլիսոփայ) հարիւրտոկոսանոց երաշխիք կարող է տալ միայն ապահովագրական ընկերութիւնը։
մարդիկ տարիներ ապրում են իրար հետ, յետոյ բաժանւում են, քանի որ սկսում են «թեյք իչ աթեր ֆոր գրանթիդ»։
այնպէս որ զգօնութիւնը ոչ մէկին չի խանգարել լաւ յարաբերութիւն կերտելու ու պահպանելու գործում։
եթէ ես այսօր լաւ բան եմ արել, չի նշանակում, որ վաղը չպէտք է անեմ։ ինչպէս եթէ ես այսօր մի բան գրել եմ, փող եմ աշխատել, չի նշանակում որ ամբողջ կեանքս դրանով պիտի ապրեմ։ (ի դէպ սա սեփականատիրական ծա֊ի, պատճենաշնորհի ու պատենտների մասին էլ է)։
#երաշխիք #սէր #զգօն #պատճենաշնորհ
վերջն է՝
https://soundcloud.com/guardianscienceweekly/sapiens-a-brief-history-of
#անգլերէն #մարդիկ #պատմութիւն #էվոլյուցիա #գիտութիւն #վերջն֊է #լսելիք #փոդքաստ #դիզայն #ապագայ #սէր #մարդկութիւն
հերոսը՝ քառասնամեայ ամուրին, անյաջողակ, դասատու, ապրում է մօր եւ հօր հետ փոքր բնակարանում։ Մայրն եւ հայրը վրացական խանդավառութեամբ փորձում են իրեն ամուսնացնել։ Յօրինում են ինչ֊որ զուարճալի ձեւեր, բարդ բեմադրութիւններ՝ լաւ ընտանիքից աղջկայ հետ նրան ծանօթացնելու համար։ Բնական է, նա սիրահարւում է լրիւ այլ կնոջ՝ նա եւ ազատ չէ, եւ իրեն հաւասար չէ։ Արդիւնքում յայտնւում է իր ձեռքերում հարսով, ով յղի է տեղական գողականից։ Ու, ըստ ֆիլմի եզրափակիչ հնչերանգի, այն բաց է, բայց մենք հասկանում ենք, որ նա ամուսնանալու է այդ կնոջ հետ, լինելու է նրան լաւ ամուսին։ Այսինքն թւում է, որ սա անհաւատալի արկածների մի շղթայ է, այդպէս չի լինում կեանքում։ Բայց ֆիլմը զարգանում է, ու դու հասկանում ես, որ հենց այդպէս էլ կեանքում լինում է, որ մարդը երեւացող չէ, տկար արտաքինից, բայց շատ ուժեղ իր պարկեշտութեամբ, կարող է տանել այնպիսի բեռ, որ ինչ֊որ մաչո֊ի ուժերով չէ։
http://www.svoboda.org/content/transcript/26802355.html
#կոյր֊ժամադրութիւններ #լեւան֊կոգուաշւիլի #ֆիլմ #վրացական֊կինո #կինո #թբիլիսի #քոբուլեթի #վրաստան #սէր #պատմութիւն #կեանք #դպրոց #նիւ֊եոռք #նյու֊յորք #մոմա
գնում ես՝ գնա, մնում ես՝ մնա, բզում ես՝ մի բզիր։ #սէր #յարաբերութիւններ
այն որ աչը գրել է, չէ, ես ամէն յարաբերութիւնից դուրս եմ եկել աւելի վատ մարդ․ եթէ ոչ աւելի չար, ապա աւելի փակ, անգութ, ծանր, կոմպլեքսաւորուած, աւելի հիասթափուած ամէնից։
ինչպէս հաուսը վերաձեւակերպել էր՝ what doesn’t kill us, leave us crippled. ահա։
#սէր #յարաբերութիւններ #ուտենց
մէկ էլ որ ասում էի «անպատասխան սէր չի լինում», չի նշանակում, որ միշտ պատասխան կայ, այլ նշանակում է, որ եթէ պատասխան չկայ, ուրեմն սէր չէ։ քանի որ սէրը պրոցես է որը պահանջում է երկու (մինիմում գուցէ) մասնակից, երկուսի ներդրում։ եթէ մի մասնակից է, պրոցեսը չի գործում, ու չի էլ կարող երկար գոյատեւել։ տենց։
ու տենց
մէկ էլ որ ասում էի «անպատասխան սէր չի լինում», չի նշանակում, որ միշտ պատասխան կայ, այլ նշանակում է, որ եթէ պատասխան չկայ, ուրեմն սէր չէ։ քանի որ սէրը պրոցես է որը պահանջում է երկու (մինիմում գուցէ) մասնակից, երկուսի ներդրում։ եթէ մի մասնակից է, պրոցեսը չի գործում, ու չի էլ կարող երկար գոյատեւել։ տենց։
#սէր #պրոցես
գիտակցում եմ, որ ես չեմ հանդուրժում անձնական յարաբերութիւններում, ոչ միայն ռոման[ծ]իկ, շուկայ։ ես չեմ վաճառւում, (եւ վաճառուած վիճակում չեմ կարող լինել), ու չեմ էլ առնում։
https://www.youtube.com/watch?v=6BGvfjayoTA
#սէր #յարաբերութիւններ #շուկայ #ուտենց
կայ #callback եւ կայ #teaseback
#յարաբերութիւններ #հարաբերություններ #սէր #ուտենց #ծրագրաւորում
սիրում եմ երբ մեքենաս առաջին անգամուանից «խոդ» չի ընկնում։ (((:
#մեքենայ #սէր
Լեւան Կոգուաշվիլու «Կոյր ժամադրություններ» ֆիլմը ընտրուել է European Film Awards նոմինացուելու առաջադրուած 50 ֆիլմերի ցանկի մէջ։
http://www.europeanfilmawards.eu/en_EN/film/1254
http://agenda.ge/news/22758/eng
#կոյր֊ժամադրութիւններ #լեւան֊կոգուաշւիլի #ֆիլմ #վրացական֊կինո #կինո #թբիլիսի #քոբուլեթի #վրաստան #սէր #պատմութիւն #կեանք #դպրոց
ասում են, թողնելն աւելի բարդ է, քան թողնուած լինելը։
ինձ թւում է,
դաւաճանած ապրելն
աւելի բարդ է
քան երբ քեզ դաւաճանել են։
ու տենց
սի պլիւս պլիւսը ստանդարտ, մեծ ծիծիկներով, լայն շրթունքներով ծիտ է, էն որ համարւում է տղամարդու իդեալ, ու եթէ դու իրա պէս աղջիկ չունես, դու լուզեր ես, ու դու չես ձգել։ նա նաեւ ունի հարուստ ծնողներ, ժառանգութիւն, կապեր։
իսկ ես, եթէ եւ մի քանի գայթակղութիւն ունեցել եմ դրա մէջ խորանալու, ծանօթացել եմ, բայց մէկ է․
սիրում եմ եւ շարունակում եմ խորանալ իմ նիհար ու կոկիկ, զանգուածների կողմից չգնահատուած, ոչ շատ բարձրահասակ, բայց երբեք կրունկներով (հենակներով) եւ երբեք վուլգար, միշտ ճաշակով հագնուող, հմայիչ ու հարազատ օբերոնի մէջ։
#ծրագրաւորում #օբերոն #աղջիկ #յարաբերութիւն #սէր
ասում է․
— լսի, դու էսինչին գիտե՞ս։ — պրոֆիլի յղում է ուղարկում։
— ինչի՞ ես հարցնում։
— աղջիկ եմ հաւանել։
— վաու, շատ լաւ աղջիկ է, շատ եմ սիրում նրան։
— չէ նրան չէ։
— հմ՞։ բա ինչի՞ ես…
— լսի, դու իրան եթէ գիտես, կարա՞ս պարզել, իր այսինչ ընկերուհին ընկեր ունի՞ թէ չէ։
— … — մտածում եմ ոնց ասեմ — լսիր, հասկանում ես, նա ինձ լաւ է վերաբերւում, ու եթէ ես այդպիսի հարց տամ, դժուար այլեւս լաւ վերաբերուի, իսկ եթէ չʼտամ, ապա դու ես նեղանալու։ հիմա ես ընտրում եմ որ դու նեղանաս։ ։Ճ
#զրոյց #սէր #չաթ #քաղուածք #դաւեր #աղջիկներ
@{
EminO ; emin__o@spyurk.am} Հնգ 03 Հլս 2014 09:17:08 AMT
որպեսզի սերունդը ոչ մի հնարավորություն չունենա թպրտալու մի այլ բախտի համար, ձեռ ու ոտը կապում է պատճառաբանված ատելության (հանդեպ Թուրքիան) եւ նույնքան չպատճառաբանված սիրո (հանդեպ Ռուսաստանը) քառատման դժոխային սարքին։ Անցյալը մոռանալ անհնար է, հետեւաբար, անցյալը չմոռանալու կոչն է շինծու։ Անցյալը ինքնին, ինքնապահպանման բնազդով, մոռացվում է այնքանով, որքանով խանգարում է ապագային։ Դրա համար էլ մեռնողին թաղում են։ Վանո Սիրադեղյան
#Վանո֊Սիրադեղյան #քաղվածք #մեջբերում #Ռուսաստան #Թուրքիա #սէր #քաղուածք #մէջբերում #Վանո֊Սիրադեղեան #ապագա #ապագայ
Արդյո՞ք մեր հասարակությունը կարիք ունի զուսպի և ինքնավստահի:
Սկզբունքորեն էլի ռացիոնալություն-իռացիոնալություն կոնտեքստում է: Երբ մարդիկ ինֆանտիլ են, ամեն ինչ շատ հեշտ է թվում իրենց, ու երբ քաղաքական գործիչն ինչ-որ շահեր է հաշվի առնում, իրենց համար դա կարևոր չէ: Իրենք ասում են՝ դու քաղաքական գործիչ ես, գնա՝ արա: Ավելի հիստերիկ խմբերը նախ փորձում են իռացիոնալ ձևերով լուծել, այսինքն՝ ուզո՛ւմ եմ, պե՛տք է, տվեք հիմա՛:
Սկզբունքորեն էլի հանգում ենք հոգեպես առողջին: Լինել հոգեպես առողջ՝ նշանակում է լինել հանդարտ. դա գործողություն է՝ ցուցադրություն չէ: Շատ հաճախ մարդը գնում է իր անձնական խնդիրները արտահայտելուն, բայց էդպիսի բաները մանկական են, չհասունացած են և պրակտիկ քաղաքական արդյունք չեն կարող տալ: Իռացիոնալը մանկությունն է, երազը, ցնորքը: Երբ մարդը երեխա է՝ ասում է՝ գնա կոնֆետ բեր. ես չեմ կարող իրեն բացատրել, որ ինֆլացիա է, փող չկա և այլն: Էս նևրոտիկ-հիստերիկ խմբերը շատ արագ պարտվում են. սա գուցե իրենց համար լավ է՝ հոգեթերապիա են անցնում, այսինքն՝ Տեր-Պետրոսյանը կոլեկտիվ հոգեվերլուծություն է անում:
Հոգեբանները հատուկ նշանակությամբ զինվորներին սովորեցնում են, որ երբեք ատելություն չունենան: Յուրաքանչյուր աշխատանք անելիս դու պիտի քո կոնկրետ գործը անես. դու ոչ թե գնում ես ատելի թշնամուն սպանելու, այլ գնում ես քո գործը անելու, որովհետև ատողը, հուզվածը, ճչացողն անընդհատ սխալվում է:
Եթե նայենք՝ ոնց են կռվում պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկները և փողոցի տղաները, կտեսնենք, որ պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկի հարվածը մտածված է, ուղղորդված է, նպատակադրված է, իսկ փողոցի տղաները կռվում են հուզվելով, ճվճվալով:
Սովետական շրջանում հասարակություններն ապրում էին ջերմոցում, մանկապարտեզում, պապան կգա՝ կկերակրի, ջուր կտա, լույս կտա, կպաշտպանի: Մեր հասարակության գլխավոր խնդիրը երազներից, ցնորքներից, ատելություններից, ճչացող սերերից ազատվելն է: Ես կարծում եմ, որ հոգեկան առողջությունը հանգստությունն է: Ես չեմ հավատում ճչացող սիրուն, վշտին. դա ավելի շատ ներկայացում է հիշեցնում: Խորապես ապրվող զգացումները զուսպ են:
#հոգեբանութիւն #հարցազրոյց #հոգեբան #սովետ #կայսրութիւն #լտպ #ազատութիւն #հանդարտութիւն #պրոֆեսիոնալիզմ #պայքար #գաղափար #միտք #ինտելեկտ #հասարակութիւն #զուսպ #ինքնավստահ #քաղաքականութիւն #զգացումներ #ռացիոնալիզմ #հանգստութիւն #սէր
Մարդն ունի ընդլայնուելու, տրանսցեդենտանալու պահանջ։
Մենք ուզում ենք կիսուել մեր մտքերով (ով մտքեր ունի) կամ կարդացածով, տեսածով, ապրածով։ Այսինքն՝ մեր կեանքով։
Ու մեզ պէտք է շուկայ, մարդիկ, ում հետաքրքիր են մեր ապրումները, ցաւերը, հաճոյքները, մտքերը (ով ունի), եւ այլն։ Մի խօսքով մեզ պէտք է մեր արտահանած ապրանքի սպառողը։
Այդ իսկ պատճառով մարդիկ լաւ են վերաբերւում իրենց ուշադրութիւն դարձնողներին, եւ խարդախների հիմնական գործիքներից մէկն էլ կեղծ ուշադրութիւնն է քո անձի նկատմամբ, մասնաւոր դէպքում՝ հաճոյախօսութիւնը։
Երբ մարդիկ միմեանց հետաքրքիր են, իրենք բացում են շուկան միմեանց համար։ Ու քանի որ իրենց պէտք չեն մրցակիցներ, փակում են սահմանները, սարքում են իրենց «մաքսային միութիւնը», սահմանափակելով այլ մարդկանց արտադրած ապրանքների ներկրումը։
Քանի որ միեւնոյնն է սպառելու ռեսուրսը սահմանափակ է։ Ինչպէս մեր փողն է սահմանափակ, այնպէս էլ մեր ժամանակը, ու այդ պատճառով էլ մարդիկ խանդով են վերաբերւում, երբ իրենց յարաբերութիւնների մասնակիցները իրենց ժամանակը ծախսում են այլ մարդկանց կեանքը սպառելով։ Կամ այլ մարդկանց իրենց կեանքի պատկերը վաճառելով։ Ապա լքուած մասնակիցը զգում է իրեն չգնահատուած, չպահանջուած շուկայում։ Ու վատ է վերաբերւում ինչպէս մրցակիցներին, այնպէս էլ սպառողին, ով իրեն չի գնահատել։
Կարող է նոյնիսկ սանկցիաներ կիրառել՝ օրինակ փակել իր շուկան որոշ ժամանակով։ Ինչպէս Ռուսաստանն էր Ուկրայինայի կամ Մոլդովայի համար շուկա փակում։ Կամ ընդմիշտ։ Այդ դէպքում յարաբերութիւնն էլ այլեւս գոյութիւն չունի։
Բաժանումը կարող է լինել քաղաքակիրթ, ինչպէս Չեխոսլովակիայի դէպքում, եւ ոչ այնքան՝ ինչպէս ռուս եւ ուկրայինական եղբայրական ժողովրդների դէպքում։
Չէ, ես բնաւ էլ չեմ ասում, որ վատ են այդ շուկայական յարաբերութիւնները։ Այլընտրանքը՝ անպայմանական սէրն է, որին ես ոչ հաւատում եմ։
Այն ոչ էլ լաւ է յարաբերութեան այն մասնակցի հանդէպ, ում առանց պայմանների են սիրում։ Ստացւում է, նա ոչ մէկ է, ոչ մի բան չի կարող առաջարկել։
Միւս կողմից էլ, չեմ կարծում որ առանց որեւէ բան ստանալու իմաստ ունի շուկան բաց պահել։ Իմաստ ունի, երբ կարողանում ես քո ապրանքը արտահանել, ու գոնէ ստանում ես ֆիդբեք, որ այն լաւն է, դուրները գալիս է։ Ոչ թէ առանց առանձնապէս հաճոյքի է սպառւում։ Բայց եւ բոլորն էլ ձգտում են նրանց, ով կարող է իրենց հետաքրքիր ապրանք արտահանել։
Այդ պատճառով էլ մարդիկ ձգտում են նման հետաքրքրութիւններով մարդկանց։ Որ ներմուծելու բան լինի։ Որ բաւարարեն ներքին պահանջարկը։
Այսպիսով, յաջողուած յարաբերութիւնը այն է, երբ մասնակիցները կարող են զարգացնել իրենց «տնտեսութիւնը» այդ փոխշահաւէտ միութեան պայմաններում։
եւ այդպէս
Մարդն ունի ընդլայնուելու, տրանսցեդենտանալու պահանջ։ Մենք ուզում ենք կիսուել մեր մտքերով (ով մտքեր ունի) կամ կարդացածով, տեսածով, ապրածով։ Այսինքն՝ մեր կեանքով։
Ու մեզ պէտք է շուկայ, մարդիկ, ում հետաքրքիր են մեր ապրումները, ցաւերը, հաճոյքները, մտքերը (ով ունի), եւ այլն։ Մի խօսքով մեզ պէտք է մեր արտահանած ապրանքի սպառողը։
շարունակութիւնը
#ասք #սէր #յարաբերութիւն #ընկերութիւն #շուկայ #հոգեբանութիւն #մաքսային֊միութիւն #ազատութիւն #մտքեր #ուկրայինա #ռուսաստան #չեխոսլովակիա #տնտեսութիւն #քաղաքականութիւն #մարդիկ #անկախութիւն #ուտենց
սփի՜ւռք, թարմացել ենք, տեսանելի նորութիւններից՝ ունենք հարցումներ կատարելու հնարաւորութիւն։ ։Ճ ունենք վիճակագրութեան ինտերֆեյս։
թարգմանելու նոր բաներ կան, ասենք այս պատուհանի տակի «You can use Markdown to format your post»֊ը։ ։Ճ
խաղաղութի՜ւն, սէ՜ր, վայֆա՜յ։
բոլոր հանգոյցներն հաւասար են, բայց որոշ հանգոյցներն… ինքներդ էլ գիտէք։
Հ․ Գ․ ըհմ, նաեւ, յուսով եմ, քարտէզներին կʼաւելանայ մեր հանգոյցը կրկին։
#սփիւռք #թարմացում #հարցում #թարգմանութիւն #խաղաղութիւն #սէր #վայֆայ #ազատութիւն #ապակենտրոնացում
Ի՞նչ մնաց ինձ
Կապիկ, բադ, ու խցիկ,
Ուրիշ ոչինչ։
#սէր #կեանք #ֆայրֆոքս #էկրանահան #մոզիլլա #կապիկ #խցիկ #բադ #գազանանոց #ուտենց ###
Your browser does not support the video tag.
գտնւած է Արեգի միջոցով։
այս ֆիլմը առցանց փաստօրէն միայն այստեղ է։
ogv֊ով իմ մատեանում պահեցի։
(watch the “Noah” movie here or here
գտնւած է Արեգի միջոցով։
#love #screencast #internet #movie #short #culture #սէր #էկրանահան #համացանց #ֆիլմ #կարճամետրաժ #անկեղծություն #հարաբերություն #մշակոյթ #մշակույթ #անկեղծութիւն
#street-art #tbilisi #georgia #love #pacman #graffiti #barnov-street #թբիլիսի #վրաստան #բարնովի֊փողոց #սէր #գրաֆիտի #փողոց #պակման #արվեստ
Не знаю, почему никто не объяснит Владимиру Владимировичу, что любовь за послушание всегда обречена на провал. После краха Советского Союза оказалось, что к России тепло относятся именно там, где советских войск не было. Черногорцы и сербы оказались русофилами, несмотря на то что к Югославии в Москве относились настороженно примерно со времени ссоры Сталина и Тито. А вот раздражение чехов, не забывших танков на улицах Праги, ощущал практически каждый россиянин, заглядывавший в 90-е в распрощавшуюся с советской армией страну.
С Украиной – да и не только с Украиной, а и, например, с Арменией, которую буквально силком оттащили от соглашения с Евросоюзом, - будет примерно так же.
Обед послушания, Виталий Портников http://grani.ru/opinion/portnikov/m.222599.html
#սէր #խսհմ #սովետ #չեխիա #պրահա #ուկրայինա #ռուսաստան #պուտին #պուծին #եւրոպա #մաքսային֊միություն #եւրասիական֊միություն #բռի֊ուժ #հայաստան #հայք #վիտալի֊պրոտնիկով #любовь #cccp #ссср #чехия #россия #украина #армения #таможенный-союз #евразийский-союз #виталий-портников #грани #прага #путин #югославия
Конец ограниченного контингента. Часть первая. Миссия невыполнима
Любовь высшего российского руководства к Украине была внезапной, жгучей, но скоротечной, как чахотка. Щедрости посыпались вдруг. И так же вдруг прекратились. Хохлам, которые в новейшей истории на то только и годились, чтобы наш газ тырить, вдруг отвалили кредит в 750 миллионов долларов. Просто так, от нашего стола вашему столу. Путин сказал, что полюбил гопак. Медведев полюбил то, что полюбил Путин. Оба начальника, будто вернувшись в ласковое минувшее тандема, наперебой распахивали объятия, зазывая славянских братьев найти покой и достаток на волосатой кремлевской груди, призывно пахнущей неряшливой бензоколонкой. Были, понятно, и угрозы. Но не так, как прежде. Без рыка и без игры стальных желваков. А как-то с грустинкой, со слезинкой, будто Герасим, которому смерть как не хочется топить невинную Муму, но, увы, мимо судьбы не проскочишь.
Ярость кремлевских начальников может быть и беспричинной, для души. Ну, захотелось дать в морду любезному соседу, так отчего бы не доставить себе чуть-чуть удовольствия? Ну, захотелось Путину опоздать на полдня для переговоров с украинским президентом, так у того что, задница отсохнет? Пусть не забывает, кто здесь крутой.
#украина #россия #империализм #таможенный-союз #евразийский-союз #cccp #ссср #путин #медведев #гопак #герасим #переговоры #газ #давление #кредит #любовь #владимир-надеин #глазьев #кремль #лукашенко #ուկրաինա #ռուսաստան #իմպերիալիզմ #մաքսային֊միություն #եւրասիական֊միություն #խսհմ #սովետ #պուտին #պուծին #մեդվեդեւ #գոպակ #գերասիմ #բանակցություններ #գազ #ճնշում #կրեդիտ #սէր #վլադիմիր֊նադեին #գլազյեւ #կրեմլ #լուկաշենկո
սիրելի համահանգույցավորներ։ ըհը…հմ հմ
այսօրվանից մենք կարող ենք էլ ավելի լավ հեռարձակել մեր ուղեղների շոշափուկները ալիքները դեպի ֆեյսբուք տիեզերքի անհայտ խորքերը։
այնտեղ, ուր բնակվում են կոկորդիլոսները, կապիտալիստները եւ լամպերով զինված ձկները։
իրենք մեր եղբայրներն են, մայրիկներն են, տուն տանելու աղջիկներն են, ում տեղեկատվությունը եւ պատիվը համակենտրոնացման դիմաճամբարի հանցավոր վարչակարգը, քողարկվելով ընկերության կեղծ նշանաբաններով, օգտագործում է իր զուտ գրպանային շահերի նպատակով, եւ ոչ մի պոեզիա։
նաեւ մեր հաղորդիչները ուղղված են ՎորդՊրոմ #վորդփրես ՓԲԸ տվյալների կենտրոնին եւ պատրաստ են համասեռականության պետություններ եւ ընտանիքներ քանդող փտացնող քարոզչության մեկնարկին։
բերենք Խոմսկուն, Հարի Հալերին եւ Անանունօրիորդին իրենց մութ ու առօրեա աշխարհը։
հարվածենք վիքիպեդիայով իրենց չկայացած նուրբ ոգիներին։
հարվածենք գիտակցափոխութեամբ կապիտալի անգիտակցականին։
վոյաջերը չի հասել դեռ իր նպատակակետին։
զգո՜ն եղեք, ընկերներ։
բոլոր հանգույցները հավասար են, բայց որոշ հանգույցները ավելի հավասար են քան ուրիշները։
քանզի սա է մեր գործն ու մեր փառքը
#ռամեն
Փանի Կապան, Մազութի Համո, Փրչրթան Թանաքեան, Լայֆ Էրիքսոնի տախտակամածից, հատուկ գիշերային նորությունների համար։
ռամեն։ #զգոն #խաղաղություն #սէր #վայֆայ #սփիւռք
միտք․ամ֊ը (չգիտեմ ով են) Ֆրանկլ է մեջբերում, որպես օրվա միտքը՝
Հաջողությունը ձեզ համար նպատակ մի դարձրեք: Որքան հաճախ դուք ձգտեք նրան` այն դարձնելով նպատակետ, այնքան մեծ է կորցնելու հավանականությունը: Հաջողության, ինչպես և երջանկության ետևից պետք չէ վազ տալ: Այն պետք է ստացվի, և ստացվում է, ինչպես մեծ գործին անձնական նվիրվածության կողմնակի ազդեցությունը, կամ ինչպես մեկ ուրիշի նկատմամբ սիրո և նվիրվածության փոխհատուցումը: ՎԻԿՏՈՐ ՖՐԱՆԿԼ
#Ֆրանկլ #Վիկտոր֊Ֆրանկլ #հոգեբանություն #հաջողություն #գործ #նվիրվածություն #երջանկություն #սէր
#ասք «գեյերի» եւ այլ #փոքրամասնություն ների մասին՝ http://norayr.arnet.am/weblog/2013/09/01/ասք-գեյերի-եւ-այլ-փոքրամասնություն/
#ազատություն #ատելություն, #Երեւան, #խսհմ, #համասեռականներ, #Հայաստան, #ձախլիկներ, #մտքեր, #պուտին, #սեռ, #սէր, #սովետ, #վախ, #փոքրամասնություններ #ուտենց
ես ահավոր հեռու էի ուզում մնալ այդ գենդերային թեմաներից, բայց հիմա արդեն չեմ կարողանում չգրել։
որովհետեւ երբ հետեւում եմ ինչ ցածր է դա օգտագործվում, ինչպես են մեզ մանիպուլացնում այդ թեման օգտագործելով, ես տխրում եմ։
իսկ ես չեմ ուզում մեզ մանիպուլացնեն, վախեցնեն։
վախը քանի որ մատերիալ չէ, միշտ էլ իրականությունից ավելի վախենալի է։ շատ ազդեցիկ է։
ու խնդիրը նրանում է, որ մեր պատկերացումները իրականության մասին չեն համապատասխանում այդ իրականությանը։ այդ պատճառով էլ մելոդրամներ ու սիրային հեքիաթներ չեմ սիրում։
իրականության հետ կապ չունեն։ իսկ մարդիկ կինոյում չեն ապրելու դիտելուց հետո։ ու պատկերացումները եւ իրական աշխարհի տարբերությունը ցավացնելու է։
առաջինը։
մենք իհարկե ասում ենք, որ մշակույթները տարբեր են, ու այն, ինչ ռուսին լավ է, գերմանացուն մահ է, ու ասում ենք, որ ճշմարտությունը մեկը չէ, ու շատ բան հարաբերական է, բայց… մենք ի վերջո մակրո աշխարհում չենք ապրում։
որոշ բաներ չափելի են։
ու տարբեր չափումներ ցույց են տալիս օրինաչափություն։
ավելի զարգացած մարդիկ ավելի հանդուրժող են։
ավելի քիչ զարգացած հասարակություններում հանդուրժողականության պակաս կա։
ու հետո զարմանում ենք, ինչի՞ այս կամ այն երկրում, ուր հասարակությունը ավելի հանդուրժող է, ասենք գիտությունն էլ անհամեմատ ավելի բարձր մակարդակ ունի, մարդիկ էլ ավելի կարդացած են, ու հետաքրքիր, ավելի ստեղծագործող, ավելի անկառավարելի։ Իսկ իշխանությունը ավելի հոգ տանող, ավելի քիչ թալանող, ավելի քիչ կոռումպացված։
Իսկ մարդիկ ավելի բարեհամբույր, ուրախ։ ու մեզ լավ ենք զգում իրենց մեջ։
ինչի՞ այնտեղ լինում է արվեստ, իսկ ասենք ԽՍՀՄ֊ում, ուր համասեռականությունը համարվում էր քրեական հանցանք, ու պարզ չէ ինչի քրեական, արվեստը գրեթե բացակայում էր։
Բայց ձախլիկներ պետք է չլինեին։
Ու մի կուսակցություն կար։
Ո՞ւր են ուզում փախնել մարդիկ Հայաստանից, որտե՞ղ են կարծում որ կյանքը ավելի լավն է իրենց համար։ Այն որ կյանքը ավելի լավն է, կապված է նրա հետ, որ հասարակությունը զարգացած է։
Իսկ դա իր հերթին բերում է նրան, որ մասնավորապես գիտությունն ու արվեստը ավելի զարգացած են, որ արտադրություն կա, որ երկիրը ավելի անկախ է, ու որ մարդիկ ավելի պաշտպանված են։
ու փոքրամասնությունները ավելի պաշտպանված են։
**ու իրենք, ստեղից գաղթածները, լինելով փոքրամասնություն ավելի պաշտպանված են։
քան այստեղ, լինելով մեծամասնություն։**
իսկ ինչպե՞ս է այդպես ստացվում։
իսկ ովքե՞ր են մարդիկ։ ովքե՞ր են փոքրամասնությունները։
երկրորդը։
փոքրամասնությունները։
մարդիկ, դուք բոլորդ փոքրամասնության մաս եք։
բոլորդ։
համասեռականները ընդամենը շատ երեւացող, այն էլ մակերեսային զննելու դեպքում, փոքրամասնություն են։
ընդամենը։
ու իմ համար շատ ավելի երեւացող փոքրամասնություններ կան՝ ազատ ԾԱ օգտագործողների փոքրամասնություն, ժապավենով նկարողների փոքրամասնություն։
շների, տնային կենդանիներ սիրողների/պահողների փոքրամասնություն։
կա ձախլիկների փոքրամասնություն։
տարեցների փոքրամասնություն։
երեխաների փոքրամասնություն։
ակնոց հագնողների փոքրամասնություն։
ճաղատների փոքրամասնություն։
ոստիկանների փոքրամասնություն։
մեքենա սարքողների փոքրամասնություն։
ավաղ, կարդացողների փոքրամասնություն։
հիմա, կարեւոր չէ ինչ փոքրամասնության մասին է խոսքը։
մենք կարող ենք գնալ կամ զարգացման ուղիով, որը մեզ անխուսափելիորեն նաեւ բերելու է փոքրամասնություններին հանդուրժելու, ու իրենց հետ հաշտվելու անհրաժեշտությանը։
քանի որ միասին ենք ապրում։ հիմա պիտի ապրենք մի ձեւ։
կամ վատ, կամ լավ։ եկեք լավ։
ու բերելու է, եթե կապիտալիստական մտածողություն ունեք, ավելի լավ որակի կյանքին։
կամ մենք կգնանք հակառակ կողմ։ դեպի արգելքներ։
սկզբից, իհարկե, համասեռականները։
իսկ հետո կասեն, որ երկար մազեր ունեցող տղաները։ հետո կարճ մազերով աղջիկները։
ու չեն ասի, որ Սայաթ֊Նովան երկար մազեր ուներ, ու մտքով չէր անցնի, որ դա հայեցի չէ։
հետո աղջիկները պետք է տաբատ չհագնեն, ու պարտավոր են կրունկ կրել։
Հետո ձախլիկները։
Հետո շուն պահողները — դրանք լիքը անհարմարություն են ստեղծում։
Հետո այլ կերպ մտածողները։ Կգնան կամ սիբիր, կամ հոգեբուժարան։ Կամ բանտ։ Չնայած հիմա էլ են գնում երբեմն։
Հետո, հետո արդեն խորացած մարդիկ կհամարվեն գիժ, ու մայրիկները իրենց երեխաներին կասեն՝
— մի շփվիր իր հետ, նա գիրք է կարդում,— կամ — մի շփվիր իր հետ, նա տարած է։ — Քանի որ, ասենք, տարած է ինչ֊որ բանի վրա — նկարում է, խցիկ է քանդում հավաքում, ինչ֊որ բանի, ու ոչ «կարգին» երեխաների պես է։
Իսկ ավելի հետո, կուսակցությունը կորոշի թե ով ում հետ պետք է քնի ամուսնանա։
հետո մի քիչ տարբերվողներին կասենք՝ որ լավ չէ տարբերվել, քարեր կնետենք իրենց վրա։
քանի որ նա էս ինչ ձեւ է իրեն տվել, էս ի՞նչ է հագել։ էս ուզում ես տարբերվե՞լ, հա՞, ումի՞ց լավ տղա ես։
Բայց չի ուզում, արդեն տարբեր է։ Մարդիկ տարբեր են։ Կյանքն է այդպիսին։
Հիմա էլ է շատ վատ։ բայց մենք գնում ենք դեպի զարգացում։ Դեպի անկախություն, ազատություն։ Փոքրիկ, անվստահ քայլեր ենք անում։
Իսկ դրա իմաստը ո՞րն է, յուրաքանչյուր մարդ որ ավելի ազատ լինի, եթե մենք բոլորս ավելի քիչ կախված լինենք օտար կայսրություններից, ու ներքին սրիկաներից, մեզնից ամեն մեկը ավելի ազատ կլինի — թե հանգստում, թե աշխատանքում, թե գործարարության մեջ, նախաձեռնություններում։
Հիմա ընտրեք, ժողովուրդ։ Կամ մի ճանապարհն է, կամ մյուսը։
Մի տեղում կանգնելն անհնար է, մենք շնաձուկների պես ենք, միշտ շարժվում ենք, իսկ ուղիները շատ չեն, կամ մի կողմ ենք գնում, դեպի միջնադար, իսկ հետո ծառեր, օվկիանոս, ինքնաոչնչացում, կամ առաջ, ու հետո տիեզերք։
Երբ մենք գնում ենք դեպի միջնադար, դեպի անգրագիտություն, դեպի չզարգացած լինելը, մենք դառնում ենք ավելի կառավարելի։
Երբ գնում ենք դեպի զարգացում, մենք լինում ենք ավելի անկառավարելի։ Մեզ հեշտ չի լինում մանիպուլացնել ու ոչ միայն համասեռականների թեմայով, այլ շատ ավելի լուրջ թեմաներով։ Մանիպուլացնել իրենց, ոչ թե մեր, շահերի համար։
Ուզում եք հնազանդ լինել, ատեք փոքրամասնություններին։ Ու դուք ճնշված կլինեք, որպես մեծամասնություն, քանի որ մեկ է փոքրամասնություն եք։
Ընդամենը պետք է հաշտվել ու հասկանալ, որ ԴՈՒ փոքրամասնություն ես։
Հակառակ դեպքում պետք է հստակ ուզես որ բոլորը լինեն մի տեսակ, ու առանց գլուխ։ Ինչպես Հակոբ Հակոբյանի նկարում։
Այդ պատճառով էլ սովետը այդպիսի երկիր էր, ուր ոչ միայն միասեռականներին, կամ անհամաձայններին, այլ կերպ մտածողներին, այլ նույնիսկ ձախլիկներին չէին հանդուրժում։
այդ պատճառով էլ բոլոր ավտորիտար պետությունները արգելում են ու վախեցնում են։
ու փոքրամասնություններին վերաբերմունքը շատ լավ ցուցանիշ է հասարակության զարգացման եւ քաղաքական վարչակարգի։
ես ինչի՞ եմ սա գրում։
ես ուզում եմ ապրել ազատ երկրում։
Ուզում եմ ավելի ազատ Երեւան։
Ուզում եմ ավելի ազատ Հայաստան։
Ուզում եմ չասեն, որ ազատությունը մեզ այստեղ է բերել, քանի որ ազատ չենք։
Ուզում եմ չգնանք հետ դեպի սովետ, չգնանք Պուտինի ավելի վատ սովետ, քանի որ այնտեղ չի լինի ձրի կրթություն, ու չի լինի ոչ մի դրական բան, ինչ կար նույնիսկ այդ սոցիալիզմում, բայց կան չափից շատ արգելքներ ու ատելություն։
Տեսեք ինչ է այնտեղ կատարվում,ինչ վատ է իրենց մոտ, կամ փոխարենը լսեք Կուրգինյանին, ով վախեցնում է։
Ինչի՞ է Կուրգինյանը «գեյերով վախեցնում»։ Որովհետեւ ուրիշ ինչո՞վ վախեցնի։
Ի՞նչ ասի,— «մի ընկերացեք Եվրոպացիների հետ, իրենց մոտ գիտությունը լավ է», հա՞։ Ասի «մի ընկերացեք, իրենց մոտ լավ մեքենաներ են արտադրվում, որ դուք քշում եք»։ Ինչո՞վ վախեցնի։
Ու մարդիկ կգնան։
Եվ նրանք, ում ատում են, կգնան նույնպես։
Ատողներից, ով ատելությունը տարածելիս փող կաշխատի, կկուտակի։ Ոչ բոլորը։ Բոլորը հնարավորություն չեն ունենա։
Որովհետեւ այնտեղ ուր չեն ատում, ավելի լավ է ապրել։ Ու դա պատահական չէ։ Զուգադիպություն չէ։
Իսկ Պուտինին պետք չէ ձեզ անկապ պաշտպանել կամ կերակրել, ոչ մեկին էլ պետք չէ։
Եթե քեզ ձրի կերակրում են, ապա դա ծուղակ է։
Ու երբ օլիգարխը մուրաբա է բաժանում, դա ծուղակ է, գրողը տանի։
Ու երբ ասում են, որ ծածկած շուկան կռիսանոց էր, դա ծուղակ է։ Որ դուք հնազանդ լինեք։
Ու ակնհայտ է, որ վեհը՝ Պուտինը, օլիգարխը, ով ուզում է լինի, նա չի անում դա, որ ձեզ հարստացնի։ Նա անում է դա, որ նա հարստանա։
Ու դուք արանքում չեք շահի։ Չի լինում այդպես։
Կապիտալը սիրում է մեծանալ։ Ինպչես եւ քաղցքեղը։ Կամ կենտրոնացված սոցիալական ցանցը։
Ազատ երկիրը այն չէ, ուր ամեն օր նոր բան են արգելում։
Այն է, ուր ամեն օր ավելի շատ հնարավորություն կա։ Գործի, հանգստի, ստեղծագործելու, խաղալու։ Ձախով գրելու։ Հայերեն կարդալու։ Երեխաներ մեծացնելու։ Ապրելու։
Եկեք հիմար չլինենք էլի։
Այդքան ակնհայտ է, որ ուղին որտեղ է տանում։ Առանց ռելյատիվիզմի։ Առանց արեվմուտք արեւելք բաժանումների։ Առանց հնդ֊եւրոպական թե կովկասյան ծագման հարցի։ Դա կապ չունի։
Սա համամարդկային է, բոլորը ունեն այդ ընտրությունը։
Սա տարածության մասին չէ։ Սա ժամանակի մասին է։
Դուք ընտրում եք ապագա՞ն թե անցյալը։
ու տենց
տեսեք է, Թբիլիսիյում դեռ սովետի ժամանակ որտեղից էլ ճարել են սենց ավտո էին քշում։ Բա էն դեղին շորիկով աղջիկը որ լրիվ սովետից չէ։ Թբիլիսցիները միշտ սծիլնի էին, վերջն են։
Look, even during Soviet era Tbilisians managed to find such a stylish car. And that girl in a red dress - she does not look like soviet girl, they did not have anything colourful to wear. Tbilisians were always stylish, always different.
Գիտեք, Թբիլիսիի սլոգալը՝ Թբիլիսի լավզ յու, իսկ քանի որ անպատասխան սէր չի լինում, ես էլ եմ սիրում Թբիլիսին, այն անհնար է չսիրել։
If you don’t know, the slogan of Tbilisi is “Tbilisi loves you”. And because there is no unrequited love, I love Tbilisi in return. It is just impossible to not love it.
ֆոտոն այստեղից via @{Գեղամ ; gegham@spyurk.am}
#Tbilisi #Georgia #car #girl #street #city #love #Soviet #history #photo #style #taste #Թբիլիսի #Վրաստան #մեքենա #աղջիկ #Թիֆլիս #Տպղիս #փողոց #քաղաք #սէր #սովետ #պատմություն #լուսանկարներ #ֆոտո #լուսանկար #ոճ #սծիլ #ճաշակ #თბილისი #საქართველოს #მანქანის #გოგონა #ქუჩის #ქუცა #ქალაქის #მიყვარს #ისტორიის #სტილი #გემოვნების
http://www.youtube.com/watch?v=upzofBA7nkc
whole day I was listening to this. clip made by @{trinity von bergenbild** ; trinity@diasp.org}
#klangkarussell #osho #musik #hate #love #society #freedom #երաժշտություն #ազատություն #օշո #ատելություն #սէր #########################
DAS KAPITAL a novel of love + money markets #Վիգեն֊Բերբերյան #կապիտալ #սէր #գիրք #գրքեր #նովել #դրամ #շուկա #das-kapital #kapital #capital #book #cover #viken-berberian #money #market #love #novel
Ազատ #սէր, #մերկ #աղջիկներ, կուսության կորուստ ամուսնությունից առաջ և #հիփի ական այլ կայֆեր ամենևին էլ ընդունված չեն եղել Գողթան գավառում և նրա սահմանամերձ գոտիներում, ինչպես կարող են կարծել #նեոռոմանտիզմ ի գրականության ավանդույթով դաստիարակված դյուրազգաց պատանիները: Սա հասկանալու համար պարտադիր չէ խորանալ պատմական աղբյուրների մեջ, այլ բավական է հիշել, որ հին #Հայաստան ը գտնվել է #Երկիր #մոլորակ ի վրա, հետևաբար ենթարկվել է համաշխարհային պատմության բոլոր #օրինաչափություն ներին: #առաջին֊ապառնի #ապազգային֊ազգայնականություն #Հայաստան #աշխարհ #գաղութատիրություն #մշակույթ #սովետ #անցյալ #ապագա #ադաթ #ավանդույթ #զարգացում #ներկա #այսօր֊եւ֊այստեղ #այսօր #այստեղ #ազգ #ազատություն #անկախություն #Հրանտ-Տէր-Աբրահամեան #ունիվերսալիզմ
http://groghucav.am/2012/11/15/հրանտ-տէր-աբրահամեան-ազգային-ունիվեր/
֊ դու ես ինձ կպցրել ֊ չէ, դու ես ինձ կպցրել (սաղ դու ես մեղավոր) #սէր
եթե ձեր #աղջիկ ը գիշերը քնած խոսում է, ապա նրան կարելի է #խոսացնել
#սէր #ուտենց
http://www.youtube.com/watch?v=mPnX-cVaMKE #love #the-bosshoss #musik #music #երաժշտություն #հոլովակ #սէր
֊ ես ոչ մեկին չեմ ասի որ մենք քնել ենք։ ֊ բայց մենք չենք քնել, չէ՞։ ֊ հենց այդ պատճառով չեմ ասի։ #սէր
֊ դու չե՞ս նեղվում որ ես չեմ նեղվում #սէր
Հասնելով 44֊րդ փողոց, նա տեսավ պայծառորեն շողշողացող վիթխարի նեոնե ցուցանակը։ Նրա վրա գրված էր․ «Սեր ինկորպորեյտեդ»։ #Շեքլի #Սէր
Երեկ մի տեղ էի մտել։
Մուտքի մոտ գրված էր պատի վրա՝ love, peace, revolution․․․
Ու ինձ դա դուր չեկավ։
Որովհետեւ դա լրիվ ոճի համար է, անմիտ է։
Որովհետեւ այդպես գրելը արժեզրկում է այդ իսկ գաղափարները։
Այնպես, ինչպես արժեզրկված է «ազատություն» բառը։
Օրինակ, կեդ հագնելը բնավ ազատության նշան չէ։
Կամ վանդակավոր վերնաշապիկ հագնելը։
Կամ ծխելը։
Կամ fuck բառն օգտագործելը։
Ազատությունը ավելի վեհ եւ ավելի մտավոր արժեք է։
Ու ոչ ամենագեղեցիկ բառեր օգտագործելը բնավ ազատության նշան չէ։ Գուցե հիմարության նշան է։
Ու այո, այդ ամենը արժեզրկում է «ազատություն» բառը։
Այնպես, ինչպես «սեր» բառն է արժեզրկված։ Այնպես, ինչպես «խաղաղություն» բառն է արժեզրկված։
Ու զարմանալի չէ, որ երբ ֆեյսբուքում հարցում է լինում՝
«ո՞նց եք վերաբերվում ազատամիտ աղջիկներին» բոլորը գալիս են ու պատասխանում՝ «վատ»։ Որովհետեւ ոչ ոք մոտիկ չի ուզում գալ էությանը այդ բառի։ Ոչ այդ աղջիկները, ոչ էլ «վատ» ասողները։ Մեկը մյուսին արժանի են։
Ազատություն բառը այնքան է խաղացվել, որ եթե հայերենում սեռեր լինեին, ապա կասեին որ Ազատության հրապարակն էլ է փչացած։
Մենք այնժամ կլինենք զարգացած, ազատ, երբ հագածը կամ լսածը կլինի նախասիրության, ճաշակի արտահայտում, բայց չի լինի անճաշակ, ու բնականաբար չի համարվի ազատամիտ լինելու ցուցանիշ։
Մեր «ազատամիտները» ու, ցավոք, ընդդիմադիրների մեծ մասը, բնավ չի տարբերվում ոչ «ազատամիտներից»։
Նրանք ընտրում են միայն կողմը, ընդ որում, շատ այլ մոտիվներից ելնելով, քան գաղափարները հասկանալով։
Ու դա լավ երեւում է։ Երեւում է, երբ է մարդ զբաղվում մի բանով, ինչից գաղափար չունի, ու երբ է մարդ խոսում այն բանի մասին ինչից գաղափար չունի։ Այսինքն իրենց նմաններին չի երեւում, նրանք իրար դեմքերին կնայեն կուրախանան։
Իսկ ժամանակը լավ ցույց է տալիս որն է լավը, որն է ճաշակովը, որն է կեղծը, որն է կարտոնից դեկորացիան։
Լինի դա երաժշտություն, շոր, կոշիկ, շենք, մեքենա, արժեք, թե հարաբերություն։
Երբեմն արդեն հինգ տարին է բավական։
Նաեւ ժամանակը ցույց է տալիս ով է ինչպես մտածում իրականում, ում համար է ինչը իրականում արժեք, ով ինչով է իրականում մտահոգված։
Ու Չեգեվարայով շապիկ հագնող երբ տեսնում եմ, ցավոք, արդեն գիտեմ, որ նա չգիտի, ով էր Չեն, ինչ հիմարություններ է արել, ու ինչու է համարվում վեհ։
Մակերեսային ենք դեռ շատ, չխորացող։
Հետո էլ զարմանում ենք․․․ որ չենք զարգանում։
Ո՞ւմ է պետք զարգանալը։ Ո՞ւմ է պետք ազատությունը, սերը, խաղաղությունը՞։
Մի գավաթ գարեջուր, ծխախոտ, անգլերեն/թուրքերեն հայհոյանք, ռաստայական գույներ շորերի վրա, ու կարելի է արդեն քեզ վեհ զգալ, ազատ։
Իսկ այն ինչ է գլխում, ինչ է իրականում կարտոնի հետեւը, ո՞ւմ է պետք։
Մեկ էլ, Շվարցը հիանալի հեքիաթ է գրել։
ու տենց
Ես չեմ հավատում որ խելացին ու չարը համատեղելի են։
Իրականում խելացին։
Արդեն երբ դպրոցական էի, ասում էի, որ Մորիարտիներին չեմ հավատում։
Չէի կարողանում հիմնավորել ինչու, բայց զգում էի։
Զգում էի, որ խելքը ինչ որ ձեւով կապված է բարոյականության, բարու հետ։
( Այնպես, ինչպես ուժը կապված է ինքդ քեզ ծաղրելու, չռփոցներից չվատանալու, իսկ թուլությունը, այլերին ծաղրելու հետ ու ուրիշների վատը շեշտելով իր լավը ցույց տալու հետ։)
Որովհետեւ խելացի մարդը, երբ իրեն թվա, որ իր հանդեպ անարդար են, չի չարանա։ Չի մտածի որ ինքն է այն միակը ում հետ աշխարհը անարդար է եղել, օբիժնիկությունը խելացիների մոտ չի լինում։
Իսկ երբ նրան ցավացնեն, փոխարենը ուրիշին էլ ցավացնի, ու այդպես ստեղծի ցավի շրջանառություն բնության մեջ, նա աբսորբ, ամորտիզացիա կանի իր մեջ, իր վրա այդ ցավը կավարտվի։
Հիմարը անմիջապես կսկի այլերին ցավացնել՝ ինձ ցավո՞ւմ է, ապա ես ձեզ էլ կցավացնեմ։
Չէ, խելացի Մորիարտիներ չեն լինում։
Խելացին կվերլուծի, կհասկանա որ նորմալ է ամեն ինչ։ Որ բնական է, որ եթե թողնում ես հոդվածդ սեղանի վրա, Ֆորմանը կցրի։ Լավ, ցրեց, նորը կգրենք, կանցնենք առաջ։ Ու Ֆորմանի վրա խելացին չի չարանա, որովհետեւ բա էլ ի՞նչ պետք է աներ նա։ Նա գիտի, որ նա նորը կգրի, իսկ Ֆորմանը չգիտի, որ ինքնուրույն կարող է գրել, այդ պատճառով նա գողացող է։
Մարդիկ լինում են բարի ու հիմար, բայց չեն լինում խելացի ու չար։
Խելքը նաեւ կապված է ճաշակի հետ։
Խելացին անկապ բան չի դնի բերանը, որ սովը հանգստացնի։
Համով բան կուտի։ Եթե մեկ է պետք է վառելիք, թող այն լինի հավես, քան անհավես։
Ու դա վերաբերվում է ոչ միայն ուտելիքին, այլ առհասարակ ամենին, ինչ մենք ընդունում ենք՝ եւ ֆիզիկապես, եւ հոգեւոր։
Խելացի մարդը ինքն իրեն չի թույնի, ու իր ուղեղը չի բթացնի թմրանյութով։ Ուղեղից էլ թանկ բան՞։
Ու այո, Հոլմսը գիտեր որ նա ուղեղից թանկ բան չունի, իրական Հոլմսը թմրամոլ չէր լինի, ու միտքը խթանելու համար չէր ընդունի կոկային, որովհետեւ ես հենց իրենից էլ իմացել եմ առաջին անգամ, որ դա մի պահ օգնում է, իսկ հետո ահավոր բթացնում։
Խելացի մարդը լավ գիրք է կարդում, լավ ֆիլմ կամ լուսանկար է նայում, ու այդ պատճառով լավերին գիտի։
(Կան մարդիկ, ով լավերին գիտեն, որովհետեւ այնպես է պետք։ Բոլորին կասեն ինչպես են հիանում այս հեղինակով, բայց իրականում դա չեն զգում։ Նրանց լինում է տարբերել։ Ավելի եմ սիրում այն հիմարներին ով ազնիվ ասում է որ սրան/նրան չի հավանում։ Նրանք ավելի լավն են, աչքերի մեջ փոշի չեն լցնում։)
Որովհետեւ երբ վատ բան ես կադում, երբ վատ կինո ես նայում, երբ վատ լուսանկարներ ես նայում, դա ճաշակիդ ազդում է։
Երբ անհամ բաներ ես ուտում, վերջը սովորում ես։
Օրինակ, ալկոյի համը զզվելին է, բայց մարդիկ դրան սովորում են։
Ու նույնպես մարդկանց մեջ է ճաշակը։ Խելացին անկապ հիմարների հետ չի ծախսում իր ժամանակը, որովհետեւ նրան իրականում հետաքրքիր չէ։
Նա գիտի, ավելի լավ է սոված, քան պլաստիկից կաշա։
Ավելի լավ է մենակ, քան հիմարի կոմպանիան։
Որովհետեւ չի ստացվի անկապ ուրախանալ հիմար հիմար առանց իրոք լավ ուրախանալու բանի։
Ու դա նույնպես ճաշակի մասին է։
(Երբեմն հետաքրքիր է լինում հիմարների հետ, փորձելու հասկանալու, ոնց են նրանք մտածում, ու հասկանալու առհասարակ այդպիսի մարդիկ ոնց են մտածում։ Բայց մեկ է երկար դիմանալը նրանց ահավոր բարդ է ինձ)
Տեսեք, ես բնավ չեմ սիրում ականջողներ ու տենց լամպոչկայոտ արտադրանք, բայց ես չեմ կարող չնկատել, որ Բիայնայի գործերը անհամեմատ ավելի ճաշակաով են, քան բոլոր այլերի, ինչ աչքովս ընկնում են։
Որովհետեւ ճաշակ է։
Ու ես արդեն գիտեմ որ նա բուլվարոտ գրականություն չի կարդում, ու տուֆտա տղաներից չի ուրախանում։ Նույնիսկ երբ վատ է ու մենակ։
Ու ամենակարեւորը, խելացի մարդը ունենում է հետաքրքրություններ, որոնք թույլ չեն տալիս նա վատ լինի։
Որովհետեւ օրինակ ես հիմա ֆբ-ում օրը հինգ րոպեից շատ չեմ ծախսում։ Ժամանակս ափսոսում եմ, հիմար ստատուսներ կարդալուց։ Նույնիսկ գրելուց։ Երեկ մեկը գրել եմ, լրիվ տուֆտա, այն հիմար բառախաղոտ ստատուսներից, որ ոչ ուղեղին, ոչ սրտին։ Հա ասում եմ, արագ մտնում եմ, թե հետաքրքիր հարցում է, պատասխանեմ, ֆրենդվեմ, գնամ։
Որովհետեւ ահավոր կպած գործ եմ անում։
Ազատ եմ հիմա, արձակուրդ է։ Այնքան եմ հաճույք ստանում, որ ոչ մի բան չի խանգարում գրել այն ինչ գրում եմ, ու հետո էլ հնարավոր է լավ քունը առնել։
Միայն ափսոս է, որ մի քանի օր մնաց։
Իսկ ամենաամենակարեւորը, եթե ձեզ ինչ ինչ պատճառով թվում է որ ես չարացած եմ, չգիտեմ ինչի, ասենք չռփել եմ նենարոկոմ, ասում են դա ինձ բնորոշ է, ապա դա իրականությանը մոտիկ չէ։
Ես վերջին անգամ բանակում եմ չարացել, բայց նույնիսկ այնտեղ ինձ ոչ մեկին թշնամի չեմ հռչակել։
Ու եթե դուք սա կարդում եք, ապա հաստատ ձեզ լավ եմ վերաբերվում, որովհետեւ ամեն ինչ փոխադարձ է։
Չե՞ք նկատել որ մարդիկ ում դուք լավ եք վերաբերվում, ձեզ լավ են վերաբերվում։
Ու հակառակը։
Եթե դուք այդքան երկար տեքստերս կարդում եք, ապա երեւի գոնե մի քիչ հավանում եք, իսկ դա նշանակում է որ ես էլ ձեզ գոնե մի քիչ հավանում եմ
Ու հա, աշխարհը արդար չէ։ Իմ հանդեպ էլ արդար չէ։
Եկեք չչափվենք պուպուլներով ում հանդեպ է ավելի անարդար։
Ու չարանալը, հաստատ ամենա ոչ էֆեկտիվ բանն է ինչ կարելի է այդ դեպքում անել։
ու տենց
լինում է ասում են՝ էն ինչ ուռոդ հիմար ընկեր/ընկերուհի ունի։
դա, եթե միայն բամբասանք չէ, ապա արտահայտում է կարծիք, որ նա ավեիլ լավն է, ավելիին է արժանի, քան այն ինչ ունիԼ
ահավոր չեմ սիրում այդ արտահայտությունը՝ «ախր նա ավելիին էր արժանի»։ դրանից վատ արտահայտություն բարդ է մտածել։
որովհետեւ բոլորը արժանի են նրան, ինչ ունեն։
մարդը արժանի է նրան ինչ ունի, որովհետեւ նրա ընթացիկ զարգացման փուլում այն մյուս մարդը իրան սազում է։
Հենց սազում է, որովհետեւ ոչ հավասար հարաբերություններ այդ առումով չեն ստացվում։
Ոչ հավասար հարաբերություններում մարդիկ բաժանվում են, ու եթե ոչ նրա ինիցիատիվայով ում թվում է որ իրան «չի հերիքում» ապա նրա, ով «չի հերիքում»։ Թվում է, որովհետեւ իրականում դա փոխադարձ է, ու առաջինն էլ չի հերիքում իր պարտնյորին, ում այլ բաներ են պետք։
Ու դա լրիվ փոխադարձ է, ամեն ինչն էլ փոխադարձ է միշտ լինում, եւ սերը, եւ ատելությունը, եւ բավականությունը։
ու տենց
― տուր ստեեեղ
―ի՞նչը՞ տամ
―քե՛զ
#սէր
վաղուց մտածում էի, որ «սեր» բառը, առավել եւս «ես քեզ սիրում եմ» արտահայտությունը վատ մշակութային պոչ ունի, ինչպես «նեգր» բառը, կամ «սվաստիկան»։
Ոչ ոք չի կասկածում որ սվաստիկան հին նշան է, բայց առաջին ասոցիացիաները դրա օգտագործումը մի տեսակ անկապ են դարձնում։
Մյուս թերություններն են այդ բառի ու արտահայտության՝
բոլորը իրենց ձեւով են հասկանում, ու արի պարզի ով ինչ ի նկատի ուներ (define love)
պարտադրող է մի տեսակ
մանիպուլատիվ է լինում
ընդհանուր առմամբ ես ահագին քաշվում եմ այդ բառը լսելիս։
Ու մտածում եմ, որ մեզ երեւի քիչ թե շատ կարող է հասկանալի լինել որ անկեղծ արտահայտելը դրական ապրումը, (խուսափում եմ զգացմունք բառից վստահ չեմ ինչու) օրինակ ուրախություն կամ հիացմունք, երեւի թե ինչ որ իրական ու էական բան արտահայտում է։
Ու երեւի ոչ դրական ապրում անկեղծ արտահայտելը, օրինակ՝ «ինձ վշտացնում է քո այս արարքը, վարքագիծը․․․» նույնպես կարեւոր բան կարող է նշանակել, ու ինչու չէ, դիտարկվել որպես «սիրո» (փու, նե պրի դեծյախ բուձ սկազանո) արտահայտում։
Այսինքն նշանը այնքան էլ կարեւոր չէ, պլյուս թե մինուս։
ու տենց
Նենց ա որ հնարավոր չի որևէ բան ձեք բերել, առանց որևէ բան կորցնելու։
Ասենք․
Ուզում ես հարաբերություն, կորցնում ես աղջիկ-մախչիկ(կամ տղա-մղա, կամու կակ) կապելը։
Ուզում ես լինել ծրագրավորող, չես լինում անասնաբույժ կամ բժիշկ։
Ընտրում ես ունենալ շուն՝ ընդունում ես իրա մոտիկ մահը, արձակուրդների, արշավների բացակայությունը։
Ուզում ես երեխա, կորցնում ես հանգիստ գիշերները, ու առհասարակ հանգիստ կյանքը։
Ուզում ես գնալ փաթիի, կորցնում ես գրքի հետ դիվանին պարկելը, ընտրում ես գիրքն ու դիվանը՝ կորցնում ես փաթին։
Որովհետև ռեսուրսներդ սահմանափակ են։
Նելզյա աբնյած նեապրյատնովո աբյած նեոբյատնոե։
Երկու աղջկա/տղայի մեջ կիսվել չի լինի, եթե երկուսն ել քեզ հետ երեկո են ակնկալում, ու «երրորդն ավելորդ չէ բնավ» ակումբ չեք խաղում։
Եթե մտածում ես ալգորիթմի մասին, ապա չես մտածում կինո սցենարի մասին։ Այո, մի քիչ չափազանցնում եմ։
Ու այդ պատճառով է կարևորվում ընտրությունը։
Լավ ընտրությունը այն է երբ օպտիմալ բալանս կա։
Մենք ունենք մեծ ֆորա։ Մեր առավելությունը մեր ուրույնությունն է։ Եվ մարդկանց զանազանությունը։
Պարզ հավասարումներ են՝
Ես օկ եմ զիճել այս հնարավորությունը, սակայն ձեռք բերել այս։
Ես օկ չեմ ունենալ սա, եթե պիտի մերվեմ սրա հետ։
Ու քանի որ մարդիկ շատ են ու տարբեր, ու եթե հասկանում են, ու գիտեն ինչի հետ են օկ, իհարկե, ապա սաղին լավ ա լինում։ ։Ճ
Մտածեք, և կատարեք ձեր ընտրությունը, ջենթլմեններ։ Ջենթլմեններ ասելով, լեդիներին ել եմ ենթադրում։
ու տենց