ուզում եմ խօսել ժամանակի կարեւորութեան մասին, կրկին։
պատկերացրէք, ու դա շատ հեշտ ընկալելի ա մեզ համար։
ձեր ընկերը գնացել ա արտերկիր։ ապրել ա էնտեղ 15 տարի։
հետ ա եկել, ասում ա՝ գուցէ մնամ, ու պարբերաբար ասում ա՝ արի հանդիպենք։
ոնց որ ոչ մի բան չի եղել։
բայց դուք առանձին ապրել էք 15 տարի։ կամ 5՝ էական չի։
նա արդէն չգիտի քեզ։ քեզ գիտեն էն մարդիկ որ էդ տարիները քեզ հետ կիսել են։ հետեւել են տրանսֆորմացիաներիդ, գիտեն պատճառները։
մենք գալիս ենք էն փիլիսոփայական հարցին՝ որն ես դու։ ու եթէ քո յիշողութիւնը ջնջում են, դու արդէն այլ մարդ ես ու կարող ես այլ ձեւ զարգանալ, ձեւաւորուել։
որովհետեւ դու զարգանում ու ձեւաւորւում ես ոչ անկապ, այլ նրանով թէ ինչ յանգամանքներ են լինում, ու ոնց ես դու դրանց արձագանքում։
այնպէս որ ընդամէնը բացակայութիւնից յետոյ վերադարձի ժամանակ դու նոյն մարդու հետ չես շփւում։ լրիւ այլ անձի հետ ես շփւում։ եւ դու իր համար չես կարող իր ներկայ ընկերների պէս կարեւոր լինել, որովհետեւ ներկայ ընկերներն են որ գիտեն պատմութիւնդ։
իսկ ոչ թէ ընդամէնը բացակայութիւնը՝ յարաբերութիւն աւիրելը՝ համարեա գրեթէ անհնար ա վերականգնել։ հնարաւոր ա՝ բայց ինչի՞ համար էդքան ջանքի «ծախս» անել։ աւիրելը հեշտ ա, կրկին կառուցելը շատ բարդ։ ու ինչի՞ համար, երբ արդէն ունես քո նոր ընկերներին։ ըստ որում շատ մարդ մարդուն պէտք չի։ դէ ինձ պէտք չի։ մի քանի հոգին արդէն շատ ա։ ի դէպ էդ պատճառով ես ռոմանտիկ յարաբերութեան տապալումից յետոյ հնարաւորինս չէի շփւում մարդկանց հետ, որ նոր կապեր չստեղծեմ։ հայբերնէյթ էի անում ինձ։ բայց մէկ ա՝ ժամանակը փոխւում ա, նոյնիսկ էդ յարաբերութեան տապալումն ու մենակ լինելն են քեզ անվերադարձ փոխում։
ընդհանուր առմամբ՝ դու չես կարող կորել, ու հետ գալ, եւ ասել՝ սիրէք ինձ։ ընկերական թէ ռոմանտիկ։
դու չկայիր, ու գալիս ես ուրիշ մարդու մօտ։ էդ նման ա նրան, ոնց երեխաներն են մօտենում այլ երեխաներին ասելով՝ արի ընկեր լինենք։ էդպէս եթէ եւ լինում ա երեխաների մօտ, մեծերի մօտ արդէն դժուար թէ լինի։
ու առաւելագոյնն ինչ հնարաւոր ա ակնկալել՝ բարեւներն են։ ու պէտք ա իմանալ որ էն մարդու մօտ էլ ազատ սլոտ չկայ քեզ համար։
ու հեռանալուց՝ ինչ ձեւ էլ դա լինի, պէտք ա գիտակցել, որ էդ ըստ էութեան անվերադարձ ա։
#յարաբերութիւն #ընկերութիւն #բացակայութիւն #անկապ
ուզում եմ պատմել, սա նաեւ մեզ ա վերաբերւում, դաշնեզերքում եղած մարդկանց՝
ամն֊ում մի հետազօտութիւն են անում, ուսանողական հանրակացարաններում բնակուողներին հարցաշարեր են տալիս լրացնելու՝ կրօն, քաղաքական հայեացքներ, սոցիալական կարգավիճակ, ամէն ինչ։
ու նաեւ հարցնում են ով ում ընկերն ա, ու ով ում թշնամին։
պազրւուեց՝ ոչ մի յարաբերակցութիւն չկայ թէ ով ա ում ընկեր կամ թշնամի բացի նրանից ով որտեղ ա ապրում։
հարեւաններն են եղել էն մարդիկ, որ ամենալաւ ընկերներն են, ու հարեւաններն են եղել էն մարդիկ, որոնց տանել չէին կարողանում։
միայն այդ յարաբերակցութիւնը։
յարաբերակցութիւնը, իհարկէ դեռ չի նշանակում որ պատճառա֊հետեւանքային կապ կայ, բայց ամէն դէպքում հետաքրքիր ա։
#յարաբերակցութիւն #հետազօտութիւն #յարաբերութիւններ #ընկերութիւն
մի հատ էլ այս գրառման հետքերով։
բաւական վաղուց իմ լաւ ընկերն ինձնից խիստ նեղացել էր ու մենք համարեա գրեթէ չենք շփւում։ մենք շփւում էինք մի սեփականատիրական մեսենջերով, ու նա զգուշացրել էր՝ եթէ գնաս, ես հետդ չեմ շփուի։ ես կիմանամ, որ քեզ համար աւելի կարեւոր են գաղափարներ, տեքնոլոգիաներ, քան ընկերութիւնը։
ես չկարողացայ տալ այդ մեսենջերին։ ես գնացի ու ինձ լաւ եւ լաւը զգացի այդ քայլի պատճառով։
ու այսօր մտածեցի՝ գուցէ նա ճիշտ էր։ գուցէ ինձ աւելի կարեւոր են գաղափարներն ու տեքնոլոգիաները՝ բայց դրանք միասին, քան ընկերութիւնը։
չէ՞ որ այդ ես էի որ բոյկոտում էի ծխած տեղերը տարիներով, եւ մեկուսացած եմ եղել իմ ծանօթներից՝ տարիներով։ չէ՞ որ այս ես էի որ 2011֊ին լքեց ֆբ֊ն (մի ոչ երկարատեւ ու բացարձակ ոչ ակտիւ վերադարձը չհաշուած) ու կապս կտրել էի բոլոր֊բոլոր ծանօթներիցս, թողել էի ինձ լրիւ մենակ։ զի ես համարեա գրեթէ չունէի անցանց շփում, ու դէ առցանցն էլ՝ այստեղ էր։ երբեմն սփիւռքում ոչ մէկ չէր գրում, ու ինձ արդէն թւում էր թէ սա անձնական բլոգ ա։ երբեմն ես համարեա գրեթէ միշտ գրում էի այլ հաշուով ու անգլերէն, որ գոնէ մի ձեւ կապ ունենամ։ ես էի, որ գիտէի ինչ վատ ա ազդում անձնական եւ ընկերական յարաբերութիւնների վրայ՝ չունենալ հանրային շփում՝ թէ առցանց, թէ անցանց, բայց ես ինձ այդ հանրային շփումից հանել էի՝ բոլոր սպասուող ոչ շատ դրական յոյզերով լի, բայց սպասելի հետեւանքներով։
երեւի նա ճիշտ էր։ ինձ համար չտալը աւելի կարեւոր ա։ ու եթէ ինձ հետ այլ ձեւ կապ չեն պահում՝ ուրեմն այդպէս էլ կը լինի։
#ազատութիւն #գաղափարախօսութիւն #ընկերութիւն #յարաբերութիւններ #համացանց #շփում #ազատութիւն
այո, զի մարդկանց վատ֊լաւ զգալու սանդղակը նոյնն ա։ նա թրամփից նոյնչափ վատ ա զգում, ոնց դու սերժից էիր, բայց նա չի ջոկում, որ թրամփի ամերիկան անհամեմատ աւելի լաւ վիճակում ա, քան սերժի հայաստանը։ ու քանի որ չի զգում, կասի՝ ահ, մեզ մօտ աւելի վատ ա, մեզ մօտ էլ չկայ խօսքի ազատութիւն, եւ այլն։
բայց, ինչպէս ռուսներն ասում են՝ յիմար ա, բայց օճառ չի ուտում, չեն գալիս ռուսաստան կամ հայաստան ապրելու, իրենց արիւնոտ վարչակարգից թռնելու համար։
ու նոյնը նաեւ կարելի ա ասել ձեզ մասին, սիրելիներս։ էն խնդիրները, որ ձեզ թւում են շատ ահաւոր, ու նէնց ծանր էք տանում, եթէ սանդղակը ճիշտ աշխատէր, կը ջոկէիք, որ էական չեն, ու պէտք ա իրականում երջանիկ զգաք։
#երջանկութիւն
@{ մարիամ ; wordsthatidefend@spyurk.am} 9/18/2019, 4:31:57 AM
―how are you? ― america is boring. ― why? ― because the problems, people here think are big, are really small.
#US #զրույց #զրոյց #դէյւ #ընկերութիւն #կապ
ես առաջ լիքը գրում էի այն մասին, թէ այ եթէ կարդացել ես գիրք/դիտել ես ֆիլմ — պահանջ ա առաջանում մէկի, որ այդ գիրքը֊ֆիլմը հետդ քննարկի։
ու դէ շատերի գրածն էլ ա դա՝ ա՛յ, չկա՛յ էդ մարդը, չկա՛յ, ով նոյն բանով ա հետաքրքրուած, որ ընդհանուր բան ունենանք։
ու հիմա, իթ, ջոկում եմ, որ սա իրականում հետեւեալի մասին ա՝
ա — ներգրաւել չվախենալու։ բա ներգրաւի՛ր, ասա՛ գիտե՛ս, հետաքրքիր գիրք ա, կամ կինօ ա, նայի՛ր որ խօսենք։
ու դէ՝ բ — ներգրաւուելու ցանկութիւնից։ որ գնայ նայի։
ու դէ փոխադարձ։
այդ դէպքում յարաբերութիւնները աշխատում են։
ու նաեւ, լսել եմ սէնց մօտեցման մասին, ուր դէ՝ յանկարծ չսովորեմ, չվերցնեմ նոյնը։ յարաբերութիւնները բայ դիզայն սովորելու ու վերցնելու ու տալու մասին են։
ու էդ երեւի հմտութիւն ա։
ու երեւի նրանք, որ չեն կարողանում հաստատել յարաբերութիւններ, ներառեալ ես՝ էդ հմտութիւնից թոյլ են։ բայց սխալմամբ աշխարհին ենք վերագրում դա, կամ դեբիլ շրջապատին, բայր համարեա գրեթէ միշտ էդ այդպէս չի։ երեւի հաստատ։
ու տէնց։
#յարաբերութիւններ #ընկերութիւն #մարդիկ #յարաբերութիւն
մէկն ասաւ, թէ էս մտնում եմ, բոլորը տխուր դեպրեսոտ բաներ են գրում, ֆրուստրացուում եմ։
ասում ա՝ երեւի ընկեր չունեն, բայց դժուար չունենան, երեւի համարձակութիւն չունեն ընկերների հետ կիսուելու, ու տէնց օնլայն են էդ թափում։
ասում ա նէնց կարդում տխրում եմ։ մեկնաբանէք։ #սփիւռք #դեպրեսիա #գրառումներ #ընկերութիւն
սէնց էլ տարածեմ՝ գնայ մատեան։ #ֆոտո #ընկերութիւն #արսենի_փողոց #կապ #համայնք #թբիլիսի #թիֆլիս #տփղիս #նկար #երեւան #աղջիկ #շէնք #խաչմերուկ #քաղաք #էկրանահան
ես ունեցել եմ՝ քուլ, խելացի, կրեատիւ, զարգացած, եւ ընդհանուր արժէքներ կիսող մօտ մարդիկ, ումով ես հիանում էի։
ու իթ չարժէր ներդրումներ անել իրենց հետ յարաբերութիւնների մէջ։
զի հասկանում եմ, որ ամենակարեւորն այն ա, արդե՞օք նա կամեցող ա քո նկատմամբ։
արդե՞օք նա իսկապէս կամեցող ա ու ուզում ա քեզ լաւ լինի։
թէ՞ արգելուած թեմաներ կան, թէ՞ սրանից իր հետ պէտք չի խօսել, թէ՞ նա կը նեարդայնանայ քո քաղաքական մտքերից, կամ կը խանդի, եթէ ասես ում ես հաւանում, կամ գոնէ ում հետ կուզէիր փորձել ընկերանա՞լ։
ես ուզում եմ ասել, որ մի աղջիկ կայ, ում ընկերս եմ համարում, ու նա երեւի երբեք շատ մօտ ընկեր չի եղել։ նոյնիսկ երեւի հեռու ընկեր ա։ ու երբ յարաբերութիւն ունեցաւ, էլ աւելի քիչ սկսեցինք շփուել, բնական ա։
ու նէնց չի, որ մեր մէջ վայբեր չկային, ու մենք իրար չենք հաւանել։
բայց երկուսս էլ անկեղծ կամեցող ենք իրար հանդէպ։ ու երեւի, երբ հնարաւոր ա, հոգատար։
իթ որովհետեւ իսկապէս հասկանում ենք իրար, կամ ուզում ենք հասկանալ։
ու ես ուրախ եմ, եթէ/երբ իր/իրենց մօտ լաւ ա, ու նա էլ միշտ֊միշտ կամեցող ա իմ հանդէպ։
եղել ա, որ մեր մէջ եղածը կարելի էր դէյթ բառով նկարագրել, եղել ա, երբ ես կամ նա գնացել ենք ինչ֊որ բանի, որը կարելի ա դէյթ բառով նկարագրել։ եղել ա, որ ես իրեն դէյթի եմ ուղեկցել, իսկ նա իր դէյթից թռել եկել ա ինձ մօտ։
ու նա երբեք չի խուճապել, թէ ինչ կը լինի, եթէ ես մէկին հաւանեմ, ու ես երբեք չեմ խուճապել, թէ ինչ կը լինի, եթէ նա։
ու էդ քիչ հաւանելուց չի, էդ պարզապէս մարդավարի վերաբերմունք ա։
ու ես էնքան չեմ ուզում քուլ, խելացի, կրեատիւ մարդիկ, եթէ իրենք թքած ունեն իմ վրայ, կամ գոնէ կամեցող չեն։
պարզապէս շուտ պէտք ա ջոկէի, ու իրենց վրայ ժամանակ չվատնէի, գոնէ որովհետեւ դա այնքան էլ արդար չի։
ու տէնց։
#ընկերութիւն #մարդիկ #յարաբերութիւններ #արդարութիւն
յիմար բաներ ասեմ (իբր մնացածը յիմար չի)
ինձ էսօր երկու (ամբողջ երկո՛ւ) հոգի բզել են, որ հանդիպենք։
ու ես երկուսին էլ ասել եմ՝ չէ, կներես։
ու ինձ շատ լաւ եմ զգում դրանից։
ինձ թւում ա, պէտք ա շուտ տէնց ինձ պահէի։
որովհետեւ էն անարդար ա ու անհաւասար, ես իրենց նոյնիսկ չեմ բզի, զի գիտեմ, որ մէկ ա զբաղ են, կամ հաւէսս չունեն, ու մերժուելու եմ։
ու նաեւ երբ ինձ բզեն՝ միշտ պոչս թափ տալով վազում եմ։
իսկ իրենք վնեզապնը յիշել են քեզ՝ կամ տրամադրութիւն չունեն, կամ ուրիշ ընկերներն հասանելի չեն, կամ ինչ, մնացին ուրբաթ երեկոյեան մենակ, ու ես վերջինն եմ ում կարելի ա բզել, էական չի, բայց ինձ պէտք չի էդ վնեզապնը պահանջը։
արդար չի, աւելի լաւ ա մենակ լինել, մենակ զբօսնել ու լսել երաժշտութիւն, մենակ անել ինչ անում ես, բայց չլինել տէնց անհաւասար վիճակում։ ու չդնել ինքդ քեզ էդ վիճակի մէջ։ ու այդ ժամանակ գիտակցում ես, որ արժանավայել ես, որ չես նուաստացնում քեզ, ու լաւ ես զգում դրանից։
տէնց, իզուր էի առաջ բզւում։
ամաչում եմ որ բզւում էի, որ գնում էի։
տէնց չեմ ուզում։
մէկ էլ՝ սրանով ես նաեւ արձանագրեցի որ էդ մարդիկ չեն լինի իմ ընկերը, զի եթէ ես էս սէնց բաց գրել եմ, ես նաեւ չեմ ընդունի իրենց վարքագծի փոփոխութիւն, եթէ տէնցը լինի, սրանից յետոյ, չնայած չի լինի։
մենակ լինելն իրականում շատ յաճախ արժանավայել ա։ էդ նշանակում ա որ դու պատրաստ չես լինել նա ով կաս իրենց համար։ գուցէ դնում ես քեզ երազածդ տղայի տեղ։ բայց էդ ա, ուրիշ ի՞նչ կարող ես անել։ ուրիշը արժանավայել չի։ #ընկերութիւն #արժանավայելութիւն
ես հասկացել եմ, որ ինձ շատ բարդ ա լինել ընկեր, կամ գոնէ լաւ յարաբերութիւնների մէջ նրանց հետ, ում հետ ես չունեմ հանրային շփում։
մարդիկ, ըստ որում յաճախ մի բան շփոթում են։ հակադրում են ֆէյսբուքը, կամ սոց․ ցանցերը առերես շփմանը։
իսկ առերես շփումն իրականում սոց․ ցանցում շփման զուգահեռ չի՝ այն մեսենջերում շփմալ զուգահեռ ա։
իսկ սոց․ ցանցում շփման զուգահեռը՝ փաբն ա, սրճարանն ա, փողոցն ա, հրապարակն ա։ հանրային վայրն ա։
երբ դու շփւում ես մարդու հետ դէմ առ դէմ, կարեւոր չի՝ իրական կեանքում, թէ վիրտուալում, դու գիտես նրան ընդհանուր առմամբ այնպէս, ինչպէս նա ուզեցել է քեզ ներկայանալ։ իհարկէ, նա չի կարող լիքը բան թաքցնել, ու խօսքից լիքը բան պարզ ա, բայց միեւնոյն ա, դու իրան գիտես այնպիսին, ինչպիսին նա քեզ հետ ա։
երբ դու ունես իր հետ հանրային շփում, դու ունես աւելի ամբողջական պատկեր՝ դու տեսնում ես, ինչպէս ա նա մեկնաբանել այն ստատուսին։ դու տեսնում ես, ինչն ա իրան կպնում, ինչն ա իրան հունից հանում, տեսնում ես ինչ մեկնաբանութիւն ա նա լայքել, ու ում ա քծնում, ասենք։ դու իրան տեսնում ես աւելի լայն կոնտեքստում, ու տեղեկացուած ես լինում, հնարաւորինս, իր ու իր միջավայրի հաղորդակցութեան մասին։ որից շատ բան ա պարզ լինում իրական մարդու մասին, արժէքների մասին, համոզմունքների մասին, հակուածութիւնների մասին։
բացի դրանից, ես ուզում եմ անել պնդում, որ հանրային շփումը՝ զարգացնում ա։
ու հանրային շփումը ձեւաւորում ա հանրային կարծիք, կամ կարծիքներ։ եթէ մենք առանձին֊առանձին ունենում էինք ամէն մէկս մեր վարկածը որեւէ մի, ընդհանուր ասեմ՝ պատմութեան, մասին, ապա հանրային քննարկումների ժամանակ այդ կարծիքներն իրար հետ մրցում են, ու ձեւափոխւում, վերջնականապէս ձեւաւորելով գնահատականներ եւ մի քանի կարծիք, որ ընդունուած են այս հասարակութեան կողմից։
շատ ցայտուն օրինակ ա մարտի մէկը։ երբ ես 2008֊ն եկայ հայաստան, ես հանդիպեցի եղածի զանազան գնահատականների եւ ինտերպրետացիաների հետ։ արդէն 2011֊ին, երեւի թէ, ընդհանուր գնահատական տրուած էր, եւ հանրային կարծիքը մարտի մէկի մասին ձեւաւորուած էր։
ու մեր յեղափոխութեան մէջ էլ հանրային շփումը մեծ դեր ա ունեցել։ որպիսի յեղափոխութիւնը յաջողեր, եւ մարդիկ համախմբուէին, պէտք էր, որ մի շարք հարցերի շուրջ լինէր ձեւաւորուած հանրային կարծիք։ իսկ ո՞րտեղ պէտք ա այդ կարծիքը ձեւաւորուեր, եթէ ոչ հանրային վայրերում՝ իրական եւ, շատ աւելի էֆեկտիւ, երեւի՝ առցանց։
ես ինքս իմ վրայ զգում եմ, որ որոշակի ձեւի զարգացում ես ստացել եմ, ասենք վիքիի յօդուածներ կարդալուց, բայց որոշակի զարգացում ես ստացել եմ տեղական, եւ, աւաղ աւելի յաճախ, դրսի (աւաղ, քանի որ ինքս եմ ինձ մեղադրում) համայնքներում, ինչպիսին են ռեդիթը, ասենք։
ու ես տեսել եմ այդպիսի մարդկանց, ով ասենք չունի հանրային շփում (չնայած կայ ֆբ֊ում), ու լրիւ մնացել ա իր իննսունականներին ձեւաւորուած պատկերացումների եւ արժէքների տակ։ ինքը չի փոխուել, այդ ամէնը կարծրացել ա իր մէջ։ ու ես ահաւոր վախենում եմ տենցը լինել։
ու ես հասկացել եմ, որ եթէ ես չունեմ մարդու հետ հանրային շփում, ես ոչ միայն իր ամբողջական պատկերը չունեմ, ես ոչ միայն իր հետ ընդհանուր միջավայր, աշխարհ չունեմ, ես նաեւ, եթէ իմ էքսկլիւզիւ շփումը լինում ա այդ մարդու հետ, զրկում եմ ինձ զարգանալու զանազան հնարաւորութիւններից, որովհետեւ ես հանրային շփման պակաս եմ զգում։ եթէ այդ մարդն էլ ունի հանրային շփում, ապա դուք երկուսդ կարող էք հանրային շփուել, ու ունէք երկուսդ էլ ժամանակ հանրային վայրում, ոչ իրար նուիրուած ժամանակի հաշուին։
իսկ այդ հանրային ժամանակը պէտք ա, անհրաժեշտ ա զարգանալու, ու ափ թու դէյթ մնալու համար։
նաեւ, ինչպէս նշեցի, դա նոյն աշխարհում ապրելու մասին ա։ իր բոլոր հետեւանքներով։
ու ինձ թւում ա, մօտ յարաբերութիւն՝ ինձ շատ մօտ, ինձ շատ կպնող, ինձ շատ հետաքրքիր մարդու հետ, ընկերական թէ ռոմանտիկ, դէ ոչ թէ հնարաւոր չի, բայց շատ թերի ա, եւ նախապէս ունի խնդիրներ, եթէ մենք չունենք նոյն վայրերում հանրային շփում։ ու չեմ ասի որ այդպիսի յարաբերութիւնը հեռանկարային չի, կասեմ որ այդպիսի յարաբերութիւնը շատ խնդիրների ա բերելու։ իսկ ես ինձ զգալու եմ աւելի կտրուած զարգանալու միջոցներից, զգալու եմ կարծրանալու ու չզարգացած մնալու վախը։ #յարաբերութիւններ #շփում #համայնք #ընկերութիւն #զարգացում #հանրային_շփում
մէկ էլ ուզում եմ ասել իմ սահմանումը ընկերութեան որն ա։ երբ դու պէտք ես մարդուն, նա քեզ պինգում ա, ու դու իր հետ հանդիպում ես։ առանց նախապէս պայմանաւորուելու։ ասենք, իմ պարզապէս լաւ ծանօթն այսօր ինձ ցերեկը գրել ա, թէ գիտես, ես խնդիր ունեմ, ուզում եմ հոգեհանգստի գնալ, բայց ինձ կոմֆորտ կը զգայի ոչ թէ ասենք սենց այլ քո հետ գնալ։ ու ես ասացի իհարկէ, ու չեղարկեցի պլաններս, ու մենք գնացինք միասին քաղաքից դուրս բաւական հեռու։
ու ասենք ես կարող էի ասել՝ չէ, կներես ու տարբեր պատճառաբանութիւններ՝ պէտք ա աշխատեմ, լաւ չեմ քնել, պայմանաւորուած եմ, ինձ պէտք ա սա անել, նա անել, բայց էդ ամէնը կարեւոր չի իրականում ընկերութեան մէջ։ ու չնայած մենք ընկերներ չենք, բայց էդ քայլը ընկերութեան մասին ա։ ու ես իրեն ասացի որ էլի ինձ բզի քանի որ էդ իմ համար ընկերութեան մասին ա ու թող չքաշուի։
իսկ ես ընկեր չունեմ այն առումով, որ տենց մարդ չկայ, ում ես կարող եմ բզել ու հանդիպել անկապ, չնայած նա զբաղ ա լինելու, ու իրան հաւէս ա հիմա վաննա ընդունել բայց քանի որ ես բզեցի նա ուրախ կը լինի չեղարկել իր վաննան։ կամ իր վաղուայ քննութեանը պատրաստուելը։
մի աղջիկ կար, ինքը քննութիւններին էր պատրաստւում, ասում էր՝ էսօր չեմ դուրս գալու, բայց յետոյ անպայման դուրս էր գալիս, չէր դիմանում, ինձ տեսնում էր։ էդ շատ յուզիչ էր։ ու էդ ճիշտ ա հէնց ընկերութեան մասին չի, բայց ընկերութիւնը յարաբերութեան անհրաժեշտ բայց ոչ բաւարար ենթաբազմութիւն ա։ #ընկերութիւն #յարաբերութիւններ
ես շաքարի ծրարիկներ եմ հաւաքում տարբեր սրճարաններից։ սկսուեց այնպէս, որ ընկերներիցս մէկը միշտ բողոքում էր, որ ես շաքար տանը չունեմ, իսկ ես շաքար տանը չունէի, որովհետեւ չեմ օգտագործում երբեք։ ու այդպէս ես սկսեցի իր համար այդ ծրարիկները թռցնել, քանի որ թէյի հետ մէկ ա տալիս էին։ յետոյ դա վերածուեց կպչունութեան, ու ես նոյնիսկ իրան չեմ թոյլ տալիս դրանցից օգտագործել, չնայած նա էլ ինքն իրենով կարդաց, սովորեց որ շաքարը լաւ բան չի։
էս նախաբանն այն համար էր, որ սեղանիս հիմա շաքարի ծրարիկ ա դրած, որ ընկերներիցս մէկը, ում այսօր երեւի տեսնելու եմ, նախորդ հանդիպման ժամանակ ինձ տուել ա։ երբ գնացել ա ինչ֊որ տեղ, այնտեղի ծրարիկն ա թռցրել իմ համար։ ու էդ ահաւոր հաճելի ա։ (:
տենց թուրքական ծամօն կայ՝ «լաւ իզ», որ տարբեր դրուագներ ա ցոյց տալիս յարաբերութիւններից։ այ ես կասեմ, ընկերութիւնը դա ա, երբ դու ընկերոջդ համար թռցնում ես շաքարի ծրարիկ, որ երբ իրեն տեսնես՝ տաս։
#ընկերութիւն #շաքար
ու հիմա ես կասեմ մի բան, գուցէ նրանից որ ինձ ցաւում ա, գուցէ էդ հնչում ա աբիժնիկական, բայց ես կասեմ, որ ես ձեզ՝ ում գիտեմ պատահաբար, ես ձեզ երբեք չեմ գնահատի այնպէս, ինչպէս ես գնահատում եմ նրանց, ում ես գիտեմ համացանցից։
որովհետեւ ձեզ կարեւոր չի եղել ինձ (հէնց ինձ չէ, այլ ինչ֊որ մէկին ինձ պէս) իմանալ, ու հետեւաբար ինձ այնքան էլ կարեւոր չէք դուք։
ու ինձ ցաւում ա նրանից, որ ես ձեզ չէի իմանալու, եթէ ոչ որոշ պատահականութիւններ։ ու ինձ պէտք չեն մարդիկ, ում ես գիտեմ պատահականօրէն։ ինձ պէտք են մարդիկ, ում ես գիտեմ օրինաչափութեան պատճառով։ իմ համար կապը ձեզ հետ արժեզրկուած ա ու ոչ լիարժէք, քանի որ այն կարող ա եւ չլինէր։
ես ծանօթացել եմ մի աղջկայ հետ բարքեմփ 2009֊ին, ու դէ աղջիկ էր էլի։ որոշ ժամանակ անց ես գտել էի ու հաճոյքով հետեւում էի մի բլոգի, որ ես չգիտէի որ նա ա վարում։ ու ես յետոյ իմացայ, որ դա նա ա։ ու ես իրան ճանաչեցի իր բլոգով, ոչ թէ մեր այդ «ռեալ» հանդիպման շնորհիւ։ ու ես գնահատեցի նրան իր գրածների շնորհիւ։ ու ինքը իմ համար դարձել ա իմ կեանքի ամենակարեւոր մարդկանցից մէկը։ արդէն ութ տարի ա։
իսկ քո ու քո ու քո հետ, ես չպէտք ա ծանօթանայի պատահաբար։ այդպէս ստացուել ա, բայց կարող էր եւ չստացուել։ ու ես ո՞նց գնահատեմ այդ կապը, որը կարող ա եւ չլինէր։
մի ժամանակ գրում էի «իմ մարդկանց» մասին, ու դա եւ ընկալւում եւ երեւի հնչում էր ոչ շատ հանդուրժող, ու գուցէ որոշ չափով նեղմիտ։ բայց պատճառը գրելու նման էր։
ես հիմա կը նայեմ նոյն հարցին հակառակ կողմից։ գուցէ, ես չպէտք ա լինեմ ընկերդ, որովհետեւ ես քո աշխարհից չեմ։ գուցէ ե՞ս եմ քեզ համար պատահական մարդ։
ու դու չպէտք ա ինձ իմանաս, քանի որ դու չէիր իմանալու իմ ասենք առցանց ներկայացման մասին, եթէ ինձ չհանդիպէիր պատահաբար։ ուրեմն, քեզ չի բերել իմ բլոգ առցանց փնտրելը ինչ֊որ բան, ինչպէս իմ երկու ընկերներին ա մօտեցրել, երբ մէկը միւսի բլոգն ա գտել։ ուրեմն, քեզ հետաքրքիր չէր այն, ինչ հետաքրքիր ա ինձ, ու դա չի քեզ բերել այդ ծանօթութեան։ դու չես նայել իմ նկարները (կապ չունի որ անկապն են), ու մտածել, որ կուզէիր ինձ հետ խօսել ինչ֊որ բանի մասին։ դու պարզապէս պատահաբար իմ հետ ծանօթացել ես, ապա ես ինչպէ՞ս իմանամ, որ քեզ մէկ չի ում հետ ծանօթանալ ու շփուել։
իսկ մարդիկ կան ում համար մէկ ա, ովքեր վայելում ես բարեկամների ու դասարանցիների հետ շփումը։ չէ՞ որ դրանք պատահական մարդիկ են։ ես չեմ ուզում լինել պատահական մարդ քեզ համար։ ու դու աւելինի ես արժանի, քան պատահական մարդկանց հետ շփուելը։
ես ինձ պահանջուած, պէտքական չեմ զգում, եթէ ես գիտեմ, որ ես քո համար պատահական եմ։
ես չեմ զգում որ իմ կարիքն ունես, գուցէ դու ունես պարզապէս որեւէ մէկի՞ կարիքը, ո՞չ թէ իմ։
եւ անցնեմ էլ աւելի առաջ․ էդ նորմալ ա որ ես քեզ չէի իմանայ, քանի որ չէի իմանայ ինտերնետից։ ու պէտք էլ չի իմանամ, քանի որ մենք այլ աշխարհներից ենք, ու ես չհասկացուած եմ լինելու, ու դու չհասկացուած ես լինելու։
որովհետեւ քո համար իրականում կարեւոր չի այն, ինչ իմ համար ա կարեւոր։
եթէ քո համար նոյնը կարեւոր լինէր, դու կանէիր ինչպէս ես։ եթէ քո համար կարեւոր լինէր ապակենտրոնացումը, հակագլոբալիզմը, դու գուցէ, թէկուզ պահելով քո ներկայութիւնը ֆէյսբուքում, նաեւ լինէիր մի ապակենտրոնացուած տեղո՞ւմ։ գոնէ այդպէ՞ս։ ուրեմն կարեւո՞ր չի այնքան, ինչքան ինձ ա կարեւոր։ ապա ես հասկացուած չեմ լինելու քեզ հետ։
ես կը լինեմ «էն ծուռը», ու իմ՝ ինձ համար էական յատկութիւնը լաւագոյն դէպքում կը հանդուրժուի, ոչ թէ կը գնահատուի։
ես չեմ ուզում այդպիսի յարաբերութիւն, ու ես չեմ ուզում այդպիսի կապ։
ես ինձ ու ձեզ աւելի լաւն եմ մաղթում։
ու տենց։ #կապ #համացանց #պատահականութիւն #կարեւոր #հասարակութիւն #շփում #համայնք #ընկերութիւն
ես գրել էի, երեւի մի տարի առաջ, որ ջոկել եմ՝ յարաբերութիւնների մէջ փնտրում էի ընկերութիւն։
հիմա նայենք՝ տղաներն հիմնականում տղաների հետ են ընկերութիւն անում, աղջիկներն էլ՝ աղջիկների։ նշանակում ա, յարաբերութիւններում վիճակագրօրէն ընկերութիւն չի, ու ուրիշ բաներ են իրենց «միասին» պահում։ ու ըստ իս, էդ նշանակում ա, որ իրենց պէտք ա վատ լինի, թէկուզ եւ իրենք չեն ջոկում որ վատ ա, ու թէկուզ չեն ջոկում որ ընկերութիւն չի, ու թէկուզ չեն էլ ընկերութեան հարց կամ պահանջ դրել կամ ձեւաւորել։ #յարաբերութիւն #ընկերութիւն
ընկերս նուէր էր առնում իր աղջիկներից մէկին (նա էլ ա աղջկայ տղաներից մէկը), ու ես մտածեցի, ինչ հաւէս պէտք ա որ լինի լինել տենց դեբիլ սթէյթում, երբ ունես ծնողական բնազդ, ուզում ես լաւը լինել ու նուէր անել, ու ուրախացնել, քանի որ ահաւոր գնահատում ես ինչ֊որ մէկին։ նախ որովհետեւ գնահատելը անփոխադարձ չի լինում, դա նոյնպէս սթէյթ ա, պրոցեսի սթէյթ, յետոյ էլ արդէն ծնողական բնազդ աղջիկների հանդէպ չես ունենում, քանի որ իրենց յոյզերին շատ կասկածով ես վերաբերւում, երկու պատճառով՝ մէկը, որ չգիտես իրական են, թէ չէ, միւսը, որ գիտես որ պայմանաւորուած են ասենք սոցիալական ստատուսովդ, կամ իրենց պատկերացրած աւելի կայացած, կամ ինքնավստահ տղայի տեղ են քեզ դրել, կամ գոնէ մտածում են (դեռ) որ այքիւդ իրենց այքիւ֊ից բարձր է, որը ընդհանուր առմամբ կրկին գենդերային կարծրատիպերի մասին ա։
ու էդ տենց տհաճ ա քանի որ ընկերութեան մասին չի, ու հաւասարութեան մասին չի։ ընկերութիւնն էլ, ահագին հաւասար մարդկանց մօտ կարող ա լինել, կարծում եմ, ասենք մենք գոհարի հետ «էրեխեքին» ման ենք տալիս, շփւում իրենց հետ, բայց ակնյայտ է որ իրենք մեզ ընկեր չեն, չի ստացւում որ գոհարը իր իմացած պատասխաններն իրենց հարցերին չասի, չի լինի ես յղում չտամ, ու էդ փոխադարձ չի։
#բնազդ #ընկերութիւն
ես նշել եմ որ էթնոսը, ըստ մի սահմանման, ընդհանուր կեցութիւն կիսելու մասին է։ ասենք, մենք կիսում ենք ընդհանուր ճանապարհներ, քաղաքական գործիչներ, համալսարանի դասախօսներ, եւ այլն։
վարկած ունեմ, որ իմ մի քանի յարաբերութիւնը (ոչ միայն ռոմանծիկ, զուտ ընկերականին էլ է վերաբերում) չեն գործել հենց այդ՝ ընդհանուր կեցութիւն չունենալու, եւ ստեղծել ունակ չլինելու պատճառով։
կարծես թէ ամէն կարեւոր բան կար՝ ընդհանուր հետաքրքրութիւններ, փոխադարձ յարգանք, ընդհանուր արժէքներ։ կարծես թէ՝ յարաբերութիւնները խոստումնալից էին թւում։
սակայն խնդիրները զգալիօրէն պայմանաւորուած էին՝
— ընդհանուր թուային միջավայր չունենալու հետ — որի պատճառն աւելի շատ ես եմ, իմ՝ ապակենտրոնանալու իզոլյացիայի գնալու հակուածութեամբ։
— ընդհանուր «ռեալ» միջավայր չունենալու/չստեղծելու հետ — որի պատճառը կրկին աւելի շատ ես եմ՝ կարծում եմ որ ես եմ աւելի չհարմարուող, աւելի ուպյորտիյ, այսինքն աւելի զանուդա տիպ եմ։
սա ինքնախարազանում չի, գուցէ այն պատճառով, որ ինձ այսօր այսպէս վատ չի։ երբ վատ էր՝ անշուշտ զինքս ինձ մեղադրում էի, ու մտածում էի, արդե՞օք սխալ եմ ապրում։ հիմա չգիտեմ որն է սխալը, գիտեմ որ այլ կերպ առանձնապէս չի ստացւում, ու դա պէտք է ընդունել։ պարզապէս ես էլ այսպիսի մարդ եմ, ու պարզապէս այսպիսի հայ համայնք գրեթէ չկայ։
ասածս այն է, որ ըստ երեւոյթին կենսակայուն յարաբերութեան համար անհրաժեշտ է ընդհանուր կեցութեան պէս մի բան ստեղծել։ կամ նախապէս ունենալ։ ու սա իմ համար բացայայտում է, կամ գոնէ յստակ գիտակցուած չէր։ ապրես, կողմնակի։ #ապրես #յարաբերութւիններ #սէր #ընկերութիւն #համայնք #անկապ
— ինձ թւում է, իրենք աւելի մօտ ընկերներ են, քան ես ու իմ ընկերները։ Որովհետեւ իրենց արած լուսանկարներն աւելի մօտ են իրար, քան այն նկարներն, որ անելու էի ես, եւ իմ ընկերները։
#ընկերութիւն #զրոյց #ֆոտո #արուեստ
Մարդն ունի ընդլայնուելու, տրանսցեդենտանալու պահանջ։
Մենք ուզում ենք կիսուել մեր մտքերով (ով մտքեր ունի) կամ կարդացածով, տեսածով, ապրածով։ Այսինքն՝ մեր կեանքով։
Ու մեզ պէտք է շուկայ, մարդիկ, ում հետաքրքիր են մեր ապրումները, ցաւերը, հաճոյքները, մտքերը (ով ունի), եւ այլն։ Մի խօսքով մեզ պէտք է մեր արտահանած ապրանքի սպառողը։
Այդ իսկ պատճառով մարդիկ լաւ են վերաբերւում իրենց ուշադրութիւն դարձնողներին, եւ խարդախների հիմնական գործիքներից մէկն էլ կեղծ ուշադրութիւնն է քո անձի նկատմամբ, մասնաւոր դէպքում՝ հաճոյախօսութիւնը։
Երբ մարդիկ միմեանց հետաքրքիր են, իրենք բացում են շուկան միմեանց համար։ Ու քանի որ իրենց պէտք չեն մրցակիցներ, փակում են սահմանները, սարքում են իրենց «մաքսային միութիւնը», սահմանափակելով այլ մարդկանց արտադրած ապրանքների ներկրումը։
Քանի որ միեւնոյնն է սպառելու ռեսուրսը սահմանափակ է։ Ինչպէս մեր փողն է սահմանափակ, այնպէս էլ մեր ժամանակը, ու այդ պատճառով էլ մարդիկ խանդով են վերաբերւում, երբ իրենց յարաբերութիւնների մասնակիցները իրենց ժամանակը ծախսում են այլ մարդկանց կեանքը սպառելով։ Կամ այլ մարդկանց իրենց կեանքի պատկերը վաճառելով։ Ապա լքուած մասնակիցը զգում է իրեն չգնահատուած, չպահանջուած շուկայում։ Ու վատ է վերաբերւում ինչպէս մրցակիցներին, այնպէս էլ սպառողին, ով իրեն չի գնահատել։
Կարող է նոյնիսկ սանկցիաներ կիրառել՝ օրինակ փակել իր շուկան որոշ ժամանակով։ Ինչպէս Ռուսաստանն էր Ուկրայինայի կամ Մոլդովայի համար շուկա փակում։ Կամ ընդմիշտ։ Այդ դէպքում յարաբերութիւնն էլ այլեւս գոյութիւն չունի։
Բաժանումը կարող է լինել քաղաքակիրթ, ինչպէս Չեխոսլովակիայի դէպքում, եւ ոչ այնքան՝ ինչպէս ռուս եւ ուկրայինական եղբայրական ժողովրդների դէպքում։
Չէ, ես բնաւ էլ չեմ ասում, որ վատ են այդ շուկայական յարաբերութիւնները։ Այլընտրանքը՝ անպայմանական սէրն է, որին ես ոչ հաւատում եմ։
Այն ոչ էլ լաւ է յարաբերութեան այն մասնակցի հանդէպ, ում առանց պայմանների են սիրում։ Ստացւում է, նա ոչ մէկ է, ոչ մի բան չի կարող առաջարկել։
Միւս կողմից էլ, չեմ կարծում որ առանց որեւէ բան ստանալու իմաստ ունի շուկան բաց պահել։ Իմաստ ունի, երբ կարողանում ես քո ապրանքը արտահանել, ու գոնէ ստանում ես ֆիդբեք, որ այն լաւն է, դուրները գալիս է։ Ոչ թէ առանց առանձնապէս հաճոյքի է սպառւում։ Բայց եւ բոլորն էլ ձգտում են նրանց, ով կարող է իրենց հետաքրքիր ապրանք արտահանել։
Այդ պատճառով էլ մարդիկ ձգտում են նման հետաքրքրութիւններով մարդկանց։ Որ ներմուծելու բան լինի։ Որ բաւարարեն ներքին պահանջարկը։
Այսպիսով, յաջողուած յարաբերութիւնը այն է, երբ մասնակիցները կարող են զարգացնել իրենց «տնտեսութիւնը» այդ փոխշահաւէտ միութեան պայմաններում։
եւ այդպէս
Մարդն ունի ընդլայնուելու, տրանսցեդենտանալու պահանջ։ Մենք ուզում ենք կիսուել մեր մտքերով (ով մտքեր ունի) կամ կարդացածով, տեսածով, ապրածով։ Այսինքն՝ մեր կեանքով։
Ու մեզ պէտք է շուկայ, մարդիկ, ում հետաքրքիր են մեր ապրումները, ցաւերը, հաճոյքները, մտքերը (ով ունի), եւ այլն։ Մի խօսքով մեզ պէտք է մեր արտահանած ապրանքի սպառողը։
շարունակութիւնը
#ասք #սէր #յարաբերութիւն #ընկերութիւն #շուկայ #հոգեբանութիւն #մաքսային֊միութիւն #ազատութիւն #մտքեր #ուկրայինա #ռուսաստան #չեխոսլովակիա #տնտեսութիւն #քաղաքականութիւն #մարդիկ #անկախութիւն #ուտենց
