#զենիտ #զէնիտ #ֆոտո #ֆոտօ #լուսանկարչութիւն #էկրանահան #խսհմ #պատմութիւն #խցիկ
ես մի եօթ տարի առաջ գրում էի՝ ես ո՞նց գնամ ինստագրամ, իմ ֆուլֆրէյմ հայելային խցիկով արուած նկարները դնեմ իրանց խեղճ հեռախօսային սենսորներով արուած նկարների կողքին։
իսկ հիմա իմ հայելային խցիկն ա խեղճ ինստագրամի հեռախօսների համեմատ։
#ինստագրամ #խցիկ #ֆոտօ
ուրեմն, էսօր խցիկը մեքենայի մէջ էի թողել, համարեա գրեթէ համոզուած էի որ մէկը ապակին կոտրելու ա, խցիկը վերցնի։
արդէն ցաւում էի իրա մէջ եղած նկարների համար, ու նաեւ ցաւում էի այդ անարդարութիւնից որ մէկը պիտի իմ սիրած եւ գնահատած խցիկը վերցնի, փող աշխատի իմ դժբախտութեան վրայ։
ուզեցի վաչագանին գրել՝ նա ուր կայանել էի, դրա կողմերում ա ապրում, ուզեցի գրել՝ խնդրում եմ գնաս իմ ապակին կոտրես, խցիկը միջից վերցնես բերես տաս ինձ։ զի ապակին մէկ ա կորցնելու եմ, իսկ էսպէս գոնէ խցիկը ինձ կը մնայ։
գործերն աւարտեցի մի քանի ժամ անց, վերադարձայ, ու օ՛ հրաշք, խցիկն աւտօյի մէջ էր։
ապակին էլ իր տեղում էր։
#խցիկ #երեւան
փայնֆոնի վրայ postmarketos֊ում խցիկը սարքեցին՝ հիմա նկարելու կոճակը սեղմելիս չի մեռնում megapixels֊ը։ բայց սեւ֊սպիտակ նկարներ ա տալիս։ ստուգեցի՝ նաեւ հում dng ընդլայնումով նիշքերը։
հետաքրքիր ա, որ maemo֊ում նկար անել լինում ա՝ ու լինում ա libcamera֊ի միջոցով։
պէտք ա տեղակայել harbour-pinhole ծրագիրը։ ham֊ը էս պահին ցոյց չի տալիս էդ յաւելուածը, պէտք ա apt֊ով տեղակայել։
դա ոնց որ sailfish֊ի piggz֊ի խցիկի յաւելուածը լինի, նոյն պատկերակով ու ինտերֆէյսով։
երեւի դրա պորտն ա՞։
ինչեւէ, նորմալ գունաւոր նկարներ ստացուեցին։ ճիշտ ա, էս յաւելուածը հում նիշք չի թողնում, աւաղ։
libcamera֊ի կայքում բաց նախագծերի մէջ կայ omap3 չիպսէթների խցիկների աջակցութիւնը՝ n900, n9, n950, droid 2, երեւի դրանց վրայ աշխատանք գնում ա։
աւաղ droid4֊ի կամ droid3֊ի մասին, որ omap4֊ի հիման վրայ են հաւաքած, խօսք չկայ։
ինչեւէ։
#մաեմօ #լինուքս #դիւրակիր #անկապ #խցիկ #ֆոտօ
canon g1֊ով (ի․ թ․ իրենց առաջին թուանշային խցիկն ա) արուած նկար եմ ռենդերում, ffmpeg֊ն ասում ա՝ deprecated pixel format
#ֆոտօ #էկրանահան #խցիկ #ժամանակ
ուրեմն ինտերնետներում խօսակցութիւններ կան, որ հին ccd սենսորների գոյները «լաւն են»։ գոյներն իսկապէս այլ են, բայց դա ccd֊ից չի՝ նրանից ա որ բայերի մատրիցը այլ ձեւ էր՝ առաջ ամէն գոյնի ֆիլտրը թողնում էր շատ աւելի նեղ գոյնի սպեկտր, քան էսօր։ օրինակ, կանաչը թողնում էր կանաչ կանաչ, եւ կանաչակապոյտը չէր անցնի։ իսկ էսօր աւելի լայն սպեկտր ա թողնում, կանաչագրեթէկապոյտը անցնում ա։
ըստ երեւոյթին նրա համար ա, որ աւելի ճիշտ, ու աւելի մարդուն հաճելի գոյներ ստացուեն։
եւ ահա ձեզ օրինակ, ես ունեմ canon g1 — առաջին սերնդի, բաւական առաջադէմ point and shoot խցիկ։ ունի 3.3 մեգապիքսել սենսոր։
շատ հաստ եւ հաւէսն ա։ (:
ահա թէ ինչ ա ստացւում իրանով՝
զըռ կանաչ։ (:
անց կացնենք սենսիայի lut֊ով՝
արդէն կարելի ա նայել։
կամ էստեղ ինչ պայծառ են՝
ու ապա աստիայի lut֊ը կիրառելուց յետոյ՝
ու տէնց։
#ֆոտո #ֆոտօ #լուսանկարչութիւն #լուսանկարներ #գոյն #տեք #խցիկ #պատմութիւն #դիզայն
երէկ մի այլ ընկերոջս տեղակայեցինք մաեմօ լեսթէ (փաստացի դեբեան, նոկիայի նախագծուած հիլդոն դէսքթոփով)։
իր դրոիդ չորսը եկել էր կոտրուած էկրանով։ սիրտս ցաւում էր, որ իրան էդպիսի սարք հասաւ։ բայց նա գտաւ համացանցում էդ մեքենայի համար դիջիթայզեր։ ես հա, հեռախօսին էլ եմ մեքենայ ասում, զի ինչպէս եւ կարգիչը՝ մեքենայ ա։ կարգիչ չլինելը՝ ծրագրակազմի սահմանափակում ա։
ես էլ մեկնաբանեցի, որ իմ կարծիքով լաւ բան կանի, իսկապէս, քանի արդէն էս կոտրուած էկրանով մեքենան ունի, ծանօթացնի իրան նաեւ լաւ էկրանի հետ՝ եւ էկրանը կօգտագործուի, եւ նա կունենայ լաւ էկրանով մեքենայ, եւ աշխարհում կը լինի մի չկոտրուած էկրանով սարք աւել։ ու թէկուզ նա յետոյ այն չօգտագործի՝ գուցէ մէկ ուրիշին տայ կամ վաճառի, բայց կիրառելի կը լինի։
կան, օրինակ, կոպիմիստներ, որ հաւատում են՝ պատճէնելու գործընթացը սուրբ ա։ հարարին ասում ա՝ էսօր շատերը դատայիստ են։
ես զգացի, որ ես հաւատում եմ որ վերանորոգումն ու վերօգտագործումը՝ սուրբ են։
նախ իհարկէ, ազատ ծրագրակազմն էլ ա այն, ինչ թոյլ ա տալիս, ոչ միշտ, բայց թոյլ ա տալիս ունենալ ամենաժամանակակից ծրագրեր թէկուզ եւ այդ հին սարքի վրայ։ թոյլ ա տալիս օգտագործել այն էսօր, չնայած իր բնիկ ծրագրակազմը վաղուց չի թարմացուել։ երբ կարդում ենք հեռախօսների մասին, գրում են՝ գալիս ա անդրոիդ էսինչով, կը ստանայ էսինչ թարմացումը։ ու վերջ։ ու էդ սարքը առնուազն դառնում ա անապահով նոյնիսկ, խոցելիութիւններով։
ազատ ծրագրակազմն էդ խնդիրը լուծում ա։ եթէ կարողանում ենք սարքը կոտրել, իսկապէս տիրանալ իրան ու ապա տիրութիւն անել, հոգ տանել՝ դրա համար յաճախ՝ փոխել ծրագրակազմը։ իհարկէ կատարեալ աշխարհում երբ ձեռք ենք բերում սարք՝ կը նշանակէր նաեւ ունենք իրաւունք դրա ծրագրակազմը փոխելու՝ բայց էսօր միշտ չի էդպէս։ ու թեէ էդպէս չի՝ կոտրելն էլ ա սրբութիւն։ զի կոտրում ես, որ կարողանաս հոգ տանել սարքի մասին, որ ինքն էլ հոգ տանի քո մասին։
ազատ ծրագրակազմը նաեւ ծրագրակազմ վերանորոգելու կամ վերօգտագործելու խնդիրն ա լուծում։ բաց ա՝ լինում ա նորոգել։ եւ բաց ա՝ լինում ա վերօգտագործել։ ինչպէս, ի դէպ, այո՝ նոկիայի միջավայրը էսօր կարողանում ենք օգտագործել ոչ միայն նոկիայի մեքենաների վրայ։
էսօր վերօգտագործումը յաճախ ասոցացւում ա ճարտարապետութեան հետ՝ եւ իսկապէս, մարդկութիւնն էդքան կառուցելու խնդիր չունի, ինչքան՝ վերօգտագործելու արդէն կառուցուածը։ դա հայաստանին չի վերաբերում, զի մեզ մօտ կառուցուածն էնքան անորակ ա, իսկ տարածաշրջանը վտանգաւոր, որ միայն կարեւոր, նշանակութիւն ունեցող շէնքերն են որ պէտք ա ամրացնել ու վերօգտագործել, իմաստ չկայ ամէն խրուսչեօվկան ամրացնել՝ աւելի ճիշտ ա փոխարէնը լաւ նախագծուած եւ իրականացուած նոր շէնքեր ու թաղամասեր սարքել։ բայց դա էլ ա վերօգտագործում՝ տարածքի, հոգ տանել ա, յոյս ունենալ ա։
արդէն ամէնը պարզ ա, բայց եւս մի օրինակ կարող եմ բերել՝ ֆոտօ խցիկներն ունենում են չիպեր, որ օրինակ հաշւում են պահաժամը, բացուածքը։ էդ չիպերը «general computing device» չեն՝ քասթըմ սարքած են որ կոնկրէտ մի հաշուարկ անեն։ ու երբեմն փչանում են։ շատ մարդ, ի դէպ, նախընտրում ա լրիւ մեքանիկական խցիկներ, զի էլեկտրոնիկայի խնդիրները շատ աւելի բարդ ա, երբեմն իրատեսական չի լուծել, իսկ մեքանիկական խնդիրները աւելի հեշտ՝ կարելի ա օրինակ պէտք եկած ատամնանիւից տպել, կամ պատուիրել որ կտրուի։ եւ հասկանալն ա հնարաւոր՝ եթէ մեքանիկայից հասկանում ես։ եթէ էլեկտրոնիկայից հասկանում ես՝ միշտ չի բաւական որ նորոգես՝ էդ չիպը որ փչացել ա՝ ոչ գիտես որ ոտիկին ինչ ա ստանում, ինչ ա տալիս, ոչ գիտես որտեղից էլ դրանից ճարես՝ էլ չի արտադրւում՝ գուցէ միայն այլ փչացած խցիկից։
եւ օրինակ պոլարոիդ sx-70֊ը կուլտային սարք ա, էն սարքերից ա, որ չես ուզում փչացած մնայ։ եւ մարդիկ հասկացել են, թէ չիպը ոնց ա հաշւում, ու ազատ նախագիծ են արել, արդէն «general computing» սարքով՝ «arduino» մեքենայով, ու կարողանում են էսօր փչացած չիպերի փոխարէն դրանք օգտագործել։ եւ կրկին՝ աշխարհում լինում ա մի պոլարոիդ sx-70 շատ, դու ունես իրանից, եւ ինքն էլ քեզ ծառայում ա, ուրախացնում ա, կոմֆորտ ա ստեղծում։
ամէն։
#վերօգտագործում #վերանորոգում #հաւատք #կրօն #պատմութիւն #ազատութիւն #ծրագրակազմ #տեք #մեքենայ #խցիկ #ֆոտօ #լինուքս #մաեմօ #տիրութիւն #հոգատարութիւն #կեանք
պետապիքսելը գրել ա մի մարդու, ես կասէի, արուեստի գործի մասին։
նա ստեղծել ա diy նախագիծ raspberry pi օգտագործելով՝ խցիկը նկարում ա ֆոտօ, աշխատեցնում ա նէյրոնային ցանց, որը ճանաչում ա նկարը, եւ ձեւակերպում եղածը որպէս տեքստ։ յետոյ այդ տեքստը տալիս ա «դալի» աբ֊ին, ու այն ըստ նկարագրութեան գենեարցնում ա լուսանկար։ այդ լուսանկարն էլ համակարգը ուղարկում ա «ինստաքս» տպիչին, որը եւ տպում ա նկար։
դու նկարում ես, բայց ստանում ես այլ նկար, քան նկարել ես, բայց ոչ լրիւ այլ։
մօտաւորապէս ինչ նկարել ես՝ ստանում ես։
ինձ էստեղ նաեւ շատ հետաքրքրեց որ էս մարդը նախագծի շրջանակներում կարողացել ա ջոկել, ինչպէս ա աշխատում «ինստաքս» տպիչի հաղորդակարգը, ու հիմա կարելի ա կպնել պարզապէս լինուքսից ու ուղարկել նկար՝ այլեւս պէ՛տք չի «անդրոիդ» կամ «այօս» սարք, ու ֆուջիի սեփականատիրական յաւելուածը։ յէ՛յ։
իր նախագիծը՝ «ինստաքս» տպիչի հետ խօսում ա «բլութութով», բայց յղում ա մի այլ նախագծի որ կարողանում ա շփուել ֆուջիի «վայֆայ» տպիչների հետ։
#ինստաքս #տպիչ #նախագիծ #խցիկ #ֆոտօ #լուսանկարչութիւն #արուեստ
էստեղ ռուսերէն պատմում ա, թէ ինչպէս են հաշւում աչքի որոշութիւնը, եւ արդեօք «ռետինա» էկրանների պիքսելներն աչքը չի նկատի։
սփոյլեր՝ պարզւում ա՝ 721կէտ/դոյմ(dpi)՝ ու պարզւում ա, միայն մի քանի սոնի հեռախօս ա անցել այդ թիւը։
Sony Xperia XZ Premium — 807 PPI
Sony Xperia Z5 Premium — 806 PPI
Sony Xperia Z5 Premium Dual — 801 PPI
Sony Xperia XZ2 Premium — 765 PPI
#տեք #որոշութիւն #լուծաչափ #լուծականութիւն #աչք #կենսաբանութիւն #էկրան #խցիկ
երեւում ա որ խցիկը լինուքսով ա աշխատում։ (: vbus֊ի հետ նոյնիսկ գործ եմ արել n900֊ի վրայ։
ու շատ ոճային, սպանիչ դիզայնի խցիկ ա։ չեմ ասի ափսոս, կասեմ՝ լաւ ա որ շատ թանկ ա, թէ չէ կը մտածէի իրա մասին։
նկարը՝ մաթիասի ռեւիւից
#խցիկ #ֆոտո #ֆոտօ
պարզւում ա, ես հետեւում եմ canny cameras բլոգի հեղինակին ֆլիքրում։
այս անգամ պտտուեցի ֆլիքրով, նկատեցի էլի շատ հետաքրքիր բաներ։
օրինակ, վիետնամական թուանշային դիզայներական թղթէ խցիկների մասին։
այս նկարն, օրինակ, դրանով ա արուած, այդպիսի ցածր կոնտրաստով սեւ֊սպիտակ նկարներ ա տալիս։
մէկ էլ, այս օրերին, երբ ժապաւէնը թանկ ա, իմ սիրած kodak tri-x֊ը լաւ գներով չեմ գտնում, որ 1000 կամ 1600 EI նկարեմ։ տեսնեմ այս մարդը kentmere 400 ա նկարում 1600֊ով ու ահագին լաւ ա ստացւում՝
այդ ժապաւէնը լինում ա առնել մօտ $30֊ով հինգ հատը, որը չտեսնուած, հին գների պէս ա։ դէ ֆօման էլ նման գին ունի։
ու տէնց։
#ֆոտո #ֆոտօ #լուսանկարչութիւն #խցիկ #ժապաւէն
այսօր այսպիսի «իշիւ» բացեցի, բայց շատ հաւանական ա որ gphoto2֊ի խնդիր չի, ffmpeg֊ի ա՝
https://github.com/gphoto/gphoto2/issues/500
տեսնենք։
#խցիկ
Fuji Auto-8 QD
սա էլ ա սիրուն #խցիկ
Fujifilm Endeavor Fotonex 100E Smart Film Camera֊ն շատ հաւէս փոյնթ ընդ թութ ա երեւում, ու ամենակարեւորը՝ 25մմ ոսպնեակ ունի՝ բաւական լայն։
ահա իրանով արուած նկարների ալբոմ։
բայց աւաղ, անիմաստ ա այն ձեռք բերել՝ աշխատում ա միայն APS ժապաւէնով, որն այլեւս չի արտադրւում։
#խցիկ #ժապաւէն
https://www.youtube.com/watch?v=_CM7ogriL3M
թէդ ֆորբսին վաղուց չէի դիտել, զի տպաւորութիւն ունեցայ որ հին տեսակի վիդեօներ էլ չի անում, ու աւելի ա կենտրոնանում երկաթի եւ նոր «ֆիչըրների» վրայ, հեռանալով էականից։
իսկ այս տեսանիւթում նա «վերադառնում ա», եւ այս նիւթն աւելի ա նման իր հին նիւթերին։
նաեւ, իսկ դո՞ւք ինչ ոսպնեակ էք սիրում։
ես ահաւոր սիրում եմ 28մմ֊ն։ եթէ ասէք՝ միայն մի ոսպնեակ վերցրու՝ դա կը վերցնեմ։ կամ 20֊ը։ գուցէ 24֊ը վերցնէի, եթէ ունենայ։ էհ, չունեմ։
եթէ ասէք երկու ոսպնեակ վերցրու՝ կը վերցնեմ 28֊ն ու 50֊ը։ եթէ ասէք երեք՝ կը վերցնեմ նաեւ 135֊ը։
էս երեքն ինձ համար թիւրինգ քոմփլիտ հաւաքածու ա՝ ամէն ուզածս նկար կանեմ, չեմ ասի՝ էհ, եթէ էն ոսպնեակը հետս լինէր։
որ էսքանն ասացի, նաեւ արտայայտեմ զգացմունքներս նորաձեւ հեռախօսների մասին՝ որպէս ֆոտոխցիկ։
այո, թւում ա թէ, հեռախօսը ունի հսկայական առաւելութիւն՝ այն քեզ հետ ա։ իմ հեռախօսը «հեռախօս» չի, բայց հետս ա, կոմունիկատոր ա։ միշտ։
բայց պիտի նշեմ՝ հետս ա նաեւ խցիկ։ համարեա գրեթէ միշտ։ վերջին շրջանում այդ խցիկը կարող ա լինել polaroid izone a330 (դախ խցիկ ա՝ 3մպքս, խորհուրդ չեմ տալիս, ես պարզապէս սիրում եմ դախ խցիկներ), իսկ կարող ա լինել fujifilm t410wm֊ը՝ 1/2.3 ինչ սենսոր, 16մպքս։ ինքը ամենաէժան ֆուջի փոյնթ ընդ շութերից էր։ raw չի նկարում։
(առաջինը հինգ դոլարով եմ արել, երկրորդը՝ տաս)։
28մմ֊ին համարժէք ոսպնեակ ունի՝ այդ պատճառով եմ սիրում ու հետս ման տալիս։
xperia xa2֊իս սենսորը նոյն չափի ա։ բայց երբ համեմատում եմ՝ շատ աւելի որակեալ նկարներ են աչքիս համար ստացւում ֆուջի֊ով։ ենթադրում եմ՝ որովհետեւ օպտիկան ա լաւը, աւելի լուրջ (չնայած եւ անլուրջ) ոսպնեակ ա։ իհարկէ իմ carl zeiss֊ը չի, բայց լուրջ ա հեռախօսի ոսպնեակից։ նաեւ, եթէ նկատել էք, նոյնիսկ ֆիքսած ֆոկուսային հեռաւորութեամբ օճառաման խցիկներն ոսպնեակը մի քիչ առաջ են դնում, ու հեռախօսի պէս տափակ չեն։
նոյնիսկ sony xperia pro i֊ը ունի առնչուող խնդիր՝ սենսորը 1 ինչ ա՝ չտեսնուած հեռախօսների մէջ, բայց քանի որ ոսպնեակը չեն կարողանում բաւական հեռու տեղաւորել սենսորից՝ տափակութիւնը կարեւոր յատկանիշ ա՝ սենսորի ամբողջ մակերէսը չեն կարողանում օգտագործել։ տափակութիւնը լաւ յատկութիւն չի խցիկի համար։
իհարկէ, ես ամենաշատը ջանում եմ հետս ժապաւէնային փոքր խցիկ լինի։ ու դա կարող ա լինել mamiya u֊ն՝ բայց մէկ մէկ կախւում ա, կամ պիկաչուն՝ nikon l35ad֊ն։ ի դէպ, հէնց առաջին վարկածը պիկաչուի, զի այն ունի զտիչ աւելացնելու հնարաւորութիւն։ երկրորդ վարկածում սարքել են քուլ, բայց այդ հնարաւորութիւնից զրկող ինքնափակուող ոսպնեակ։
ասածս մամիյան էլ, նիկոնն էլ, աւաղ 35մմ ոսպնեակ ունեն, բայց դա շատ խնդիր չի։ նման խցիկները յաճախ առհասարակ 40֊ին աւել ֆոկուսային հեռաւորութիւն ունեն։ բայց փոխարէնը՝ ժապաւէն ա, ու եթէ սեւ սպիտակ ա՝ ահաւոր սիրուն հատիկներով, նկարել եմ նոյն կամ նման նկարներից եւ ժապաւէնի, եւ թուանշայինի վրայ, ու միշտ հիացել եմ ժապաւէնի արդիւնքով, ու մտածել, որ գուցէ անիմաստ ա ժապաւէն հետս չունենալ։
այսպէս ես նախընտրում եմ հեռախօսի մէջ ինուեստ չանել, որպէս խցիկի։
ու էլի առնչուող թեմա ա՝ իսկական սեւ սպիտակ նկարները։ ես մտածում էի ժամանակին nokia 9 pure view֊ի մասին, մասնաւորապէս որպէս էժան ձեւ իսկական սեւ սպիտակ նկարներ ստանալու (առանց բայերի զտիչի խցիկով), բայց նաեւ մտածել էի՝ չեմ ուզում սեփականատիրական անդրոիդ, իսկ եթէ այն հանեմ՝ ապա նոկիայի խցիկի ծրագրակազմը երեւի չեմ ունենայ, ու չեմ կարողանայ սարքն օգտագործել որպէս ֆոտո խցիկ։
նոյնը երեւի կարելի ա ասել եւ թանկ սոնիների մասին՝ անդրոիդը հանելով ու փոխարինելով սէյլֆիշով, կամ թէկուզ լինեէյջով, կորցնում ես նաեւ խցիկի ծրագրակազմը։ երեւի թէ։
ու ես որոշել էի որ սեւ սպիտակ նկարներ ես առանց այդ էլ անում եմ՝ kodak tri-x֊ի վրայ։ ու փոխարէնը ինուեսթ արի սկաների մէջ։
ու տէնց։
#ժապաւէն #ֆոտո #թուանշային #լուսանկարչութիւն #արուեստ #երկաթ #խցիկ #անկապ
էսօր համեմատել էի սոնի էքսպերիայի ու փայնֆոնի խցիկները։
երկուսինն էլ պոստ պրոցեսինգ չեն անում լինուքսի տակ։
սոնիի խցիկն ակնյայտօրէն աւելի լաւն ա, ու ես ակնյայտօրէն հաւանում եմ փայնֆոնի խցիկի աղմուկը։
ի դէպ, փայնֆոնինը լռելեայն աւելի նեղ ա, երեւի 28մմ֊ի (թէ՞ 35) համարժէք։
#անկապ #խցիկ #սոնի #փայնֆոն
ինչ չափի նկարներ էին ստացւում mamiya rb67֊ով նկարելիս՝ նախկինում fp-100c֊ով, եւ հիմա՝ instax square֊ի վրայ՝
#ֆոտո #լուսանկարչութիւն #խցիկ #համեմատութիւն #ժապաւէն #տեքնոլոգիաներ #տեք #էսթետիկա
հանգստանում ա։
#կատու #խցիկ
աստուատ, ե՞րբ եմ էսքան նկարել։
#էկրանահան #խցիկ
այսօր «քուլ» ա ժապաւէնային խցիկ գովազդում օգտագործելը։
մէկ էլ տեսել էի կարծես մետրօյում՝ էլի տեղական գովազդում։
#խցիկ գովազդ
երազում 35մմ ժապաւէնի վրայ քառակուսի նկարող խցիկ էր ձեռքս ընկել։
#խցիկ #երազ
աւաղ էս նկարները հայելային են։ այդ պատճառով էլ #պոլարոիդ #խցիկ ֊ները տափակ չեն՝ հայելի ա պէտք նկարը շուռ տալու համար։ #ինստաքս ֊ի մամիայի բեքը այս խնդիրը չունի՝ այդ տեքնոլոգիայում լուսաւորւում ա թղթիկի հակառակ կողմը։ #ֆոտո
@{ emulsive unofficial ; emulsive@spyurk.am} 19.10.2020, 16:16:36
5 Frames… Of Polaroid 600 + SX-70 film on a Mamiya RB67 and a Rezivot Instand Film back – by Jess Hobbs
#5frames #articles #impossibleinstantlab #impossibleproject #jesshobbs #mamiya #mamiyarb67 #rezivot posted by pod_feeder_v2
#աստուատ #խցիկ #վոյ #փափոյ #ֆոտո
@{ petapixel (unofficial) ; petapixel@spyurk.am} 09.09.2020, 19:31:42
Watch Pro Photographers Try to Shoot with a $22 Bunny Camera
In a bit of a call back to the classic DigitalRev TV “Pro Tog Cheap Camera Challenge,” YouTuber Jessica Kobeissi enlisted one of her professional photographer friends for a special photo challenge: get the best possible campaign/editorial photos using only a $22 bunny camera. Hilarity ensues…
The
victimcontestant is Detroit-based film photographer Vuhlandes, the model was Bianca LaCroix, and the camera they were using is this little gem you see here:
You can see it for yourself here, but the specs are… ummmm… nothing to write home about.
In the cons column: it’s only 12MP, you can’t zoom, you can’t change lenses, you can’t adjust exposure, and there’s only ONE microSD card slot. In fact, you can store up to 50 photos on the camera without a card, so you could say this is a zero card slot camera.
In the pros column: there are 28 “funny filters & stickers,” it’s drop resistant, and there are “built-in puzzle games like Tetris and Snake.”
Sadly, Tetris and Snake didn’t play any role in the photography challenge (missed opportunity?) but Vuhlandes and Kobeissi did their best to work within the extreme limitations they were given and capture something that looked somewhat “professional” in just 5 minutes.
Check out the full video up top to see how they did and who “won” this challenge. And if you want to see some similar challenges from yester-year, check out some of the DRTV Pro Tog Cheap Camera challenges we’ve featured in the past: like that time Phillip Bloom had to shoot with a Barbie camera, or the time Gary Tyson had to do street photography with a 0.3MP kids camera watch.
Compared to those setups, the specs of this bunny camera seem almost luxurious.
(via DIY Photography)
#features #finds #bunny #bunnycamera #challenge #cheapcamerachallenge #funny #kids #kidscamera #protogcheapcamera #protogcheapcamerachallenge #toy #toycamera #toycamerachallenge posted by pod_feeder_v2
իրենք անում են ազատ խցիկներ՝ կարելի ա նախագիծը քաշել եւ տպել երեք դի տպիչով։
ոսպնեակները՝ մամիյա փրեսի են։
իմացայ իրենց մասին այս յօդուածից։
#ազատութիւն #նախագիծ #խցիկ #տպիչ #մամիյա #ոսպնեակ #ֆոտո #ժապաւէն
իմ #լուսաչափը՝ #դրոիդ4 ֊ի վրայ, ինստաքսներ՝ #մամիյա #ռբ67 ֊ով նկարած, ու #պորստ #խցիկ, որ #մ42 ոսպնեակների ա կպնում ու լրիւ #մեքանիկական ա։
#ֆոտո #առօրեայ
ես էս խցիկից ունեմ։ իր առաւելութիւնն ա ինձ համար, որ լրիւ մեքանիկական ա՝ մարտկոցը սնում ա միայն լուսաչափը։ ու երբ նստի, միեւնոյն ա նկարել լինելու ա, պարզապէս մնալու ես առանց լուսաչափ։ կամ այլ լուսաչափ կօգտագործես։ լուսաչափը՝ ասեղ ա, ոչ թէ լուսադիոդներ։ ու ըստ ասեղի դիրքի կարելի ա ենթադրել, ինչքան պիտի փոխես լուսակայումը, որ ուզածդ լոյսին հասնես։
նաեւ հին մամիաների մօտ կարեւոր ա, որ իրենք ունեն երկու ձեւ լոյսի չափում՝ spot metering ու average metering։
երկրորդը պահել են իրենց աւելի նոր խցիկներում՝ ընդհանուր միջին լոյսն ա չափում, ու քանի որ շաթերը կարողանում ա ինքը հաշուել խփել՝ կայ exposure compensation dial։
իսկ էս հին խցիկներում՝ spot metering֊ի դէպքում ուղղում ես որոնիչի միջի սեգմենտը (նախորդ՝ mamiya dtl֊ների մօտ՝ ներքեւից ուղղանկիւն էր) հէնց էն տեղ, ուր ուզում ես լոյսը չափել՝ ասենք մէկի դէմքին։ շատ կիրառելի ա։
մէկ էլ էս հին մամիաները ձեռքում բռնում ես՝ զգում ես ինչ որակով են սարքած։ ճիշտ ա, էդ պատճառով էլ աւելի ծանր են, քան նոր մամիաները։ բացի մետաղական կորպուսից՝ ծանր են որովհետեւ m42 ոսպնեակներ են օգտագործում՝ իսկ դրանք միշտ մեծ ու ծանր են։ սա կարող ա լինել առաւելութիւն նրանց համար, ով արդէն m42 ոսպնեակների հաւաքածու ունի՝ օրինակ զենիթի, կամ քենոնի հետ ա օգտագործում՝ այդ դէպքում՝ փոխարկիչով։ շատերն ունեն հելիոս, կամ առել են քենոնի հետ քշելու համար պենտաքս տակումար ոսպնեակներ։
երեւի չնայած որ զգում եմ, որ այդքան էլ յուսալի չի՝ mamiya ze-2֊ն ու mamiya zm֊ն եմ աւելի սիրում։ իրենց ոչ միայն մարմիններն են փոքր ու թեթեւ, այլ եւ ոսպնեակները։ բայց նէնց չի որ փչացել են ինձ մօտ, նորմալ կայուն աշխատում են։ զենիթ չեն բնաւ։ երեւում ա որ լուրջ տեքնիկա ա։ ու աւտոմատ շաթերն օգնում ա լիքը կադրեր չկորցնել։ #խցիկ #մամիյա #ֆոտո
@{ 35mmc unofficial ; 35mmc@spyurk.am} 5/11/2020, 7:02:28 PM
Mamiya DSX 1000B Review – by Nathalie Porter
#slrs #mamiya #mamiyadsx1000b posted by pod_feeder_v2
շատ սիրում եմ այս լուսանկարչի իւթիւբ ալիքը, ու բլոգն էլ վերջապէս սկսեց սփիւռքի հետ աշխատել։ #խցիկ #ֆոտո
@{ a year in photos (unofficial) ; davidhancock@spyurk.am} 4/30/2020, 3:42:59 PM
Minolta Maxxum 5 (Dynax 5, Alpha Sweet II) Review and Photos
Minolta Maxxum 5 (Dynax 5, Alpha Sweet II) Review and Photos
Minolta Alpha Sweet II | Minolta A 28mm f/2.8 | Fuji Velvia 50
Painter Robert Henri said “Human faces are incentive to great adventure. The picture is the trace of the adventure.” Trace, in this sense, means “a mark, object, or other indication of the existence or passing of something.” The picture, I argue, is the trace of any adventure. The Maxxum 5 is a great companion for that adventure.
Minolta Alpha Sweet II | Minolta A 50mm f/1.4 | Rollei Vario Chrome
Is the Five the best thing to come out of the 1990s at all? Well, not quite, but whether you call it the Five or the Alpha Sweet II; this is the best 90’s entry-to-mid-level camera. Period. End of story. The Five so far out paces the comparable cameras, and some of the better cameras, from the other makers of the time that it’s staggering to me these aren’t widely seen as one of the modern classics. There are some basic features in this camera that other makers’ lacked, like a metal mounting flange, automatic switching to high-speed flash sync with shutter speeds faster than 1/125th (with three specific Minolta flashes), amazing compactness, lightness beyond belief (it weighs only 335 grams), and structural strength that makes the user ask if it can possibly be a plastic 90’s camera. Oh, and I forgot to mention the easy one-handed operation. I’ve never used a camera with the same level of features that this has that can be operated, almost all of the time, with just the right hand.
The Five does have some weaknesses, like the semi-frequent failure in the penta mirror’s silver that causes the reflective system to turn yellow and blue, greatly diminishing the viewfinder quality. But find one with good mirrors, which is most of them, and there’s no noticeable brightness difference in the viewfinder between the Five and cameras with a pentaprism. I’ll let that sink in a moment. Most penta mirror systems are around one stop, some more, dimmer than a pentaprism system. Not the Five.
Minolta Alpha Sweet II | Minolta A 50mm f/1.4 | Fuji Superia 200
The other big weakness is how long the batteries last. Depending on whether you use autofocus and flash, the batteries will last between nine and 45 rolls. The lower end of that assumes autofocus with power-zoom lenses and heavy on-camera flash use. The latter end of that assumes an autofocus prime lens with zero on-camera flash uses. Switch to a manual-focus lens and you can expect more than 45 rolls. Regardless, those are not good numbers. Imagine a modern DSLR maker releasing a camera that could take between 214 and 1,600 photos on a single charge. No one would buy that camera. With my Five, on three occasions, including one hike I was really excited about in Colorado Springs, the batteries died unexpectedly. In the Colorado Springs instance, I had put fresh batteries in the day before. Even when off, these cameras drain batteries because they have an onboard quartz clock, most of them do anyway, and that drains the batteries 24/7. So this camera is as power hungry as a third-world despot.
If you’re a righty, the Five is pretty close to perfect. You can operate all the major functions with just your right hand, including the film back release. And holding it with one hand is easy. I can’t think of a lighter 35mm camera, possibly the Five’s lower-spec siblings the 3 and 4, but the difference is negligible. And for the light weight and penta mirror system does the five feel like a flimsy, chintzy, plastic-body camera? No. That’s left for comparable Pentax, Nikon, and Canon bodies. The Five feels every bit as solid as the Seven. And, if I’m honest, to me, the Five feels better made than the Seven because the camera’s weight is more easily managed by the materials that comprise it. I can find exactly no faults with the Five’s ergonomics and, in fact, I like holding the five more than my beloved Nine in some ways because it’s light enough not to make my hands tired.
Minolta Alpha Sweet II | Minolta A 28mm f/2.8 | ConeStill 800T
The Five is an interesting camera in that, far more than other 90s cameras, the Five came in three trim levels. Oh yes. That’s not a widely known fact. And, to be fair, all were marketed as the Five and insofar as I can tell, the trim level variations had to do solely with manufacture date and destination market.
Let’s take my Five for instance. It’s actually an Alpha Sweet II and it’s black. These were only available in black under the Japanese Alpha badge, and only in Japan. And the Japanese-market bodies, black or silver, were the best. Depending on when your Five was made, it may or may not have had a built-in date function. All the Alphas had the date function. But that’s not why the Alphas are better. They also have a switch to select panorama or standard framing. The panorama mode is a 16X7 ratio – that’s a wider ratio than the standard 16X9 for widescreen televisions, and would letterbox on your computer monitor. But that’s not what makes the Alpha better and, again if I’m honest, I think that panorama mode on 35mm cameras was a huge gimmick and silly.
Minolta Alpha Sweet II | Minolta A 50mm f/1.4 | Eastman Kodak 5222 Double-X
But check this out: Here is why the Alpha is better than the Maxxum and Dynax versions. The Alpha Sweet II has a flip-up plastic light leak cover for the mirror where the Maxxum and Dynax Five bodies have nothing, not even a foam strip. That flip-up bit provides better light sealing around the focusing screen but it is added mechanical complexity. And the baffle does make a difference during long exposures and exposures in full sun. So if you’re a serious Minolta fan looking for a Five, go for the Alpha Sweet II instead. It’s worth the added time to find one and the added shipping cost to import it from Japan just to have this light baffle.
Enough specs. How is this thing to use? It’s a joy. It’s a bit clinical, which is to say it’s more like a Nissan than an Alfa Romeo. It lacks the “heart and soul” that photographers will sometimes say a camera needs. But here’s a secret, “heart and soul” is code for tetchy or poorly designed. The Five is like a close friend who is socially awkward, you know you can rely on them but they probably won’t interact well with strange circumstances. In this case, strange circumstances is my code for batteries that aren’t right off the damn production line.
Minolta ALpha Sweet II | Tamron 70-300mm f/4-5.6 | Fuji Velvia 50
The Five is fun and light and it’s easy to forget it’s around your neck if you have a small lens, like the 50mm f/1.7, on it. With a fast 50 prime, the Five is fantastic shooting experience. It’s just an all-around enjoyable camera that, as long as you have good batteries, won’t let you down. And also, the Five is a great way to get access to Sony Alpha lenses. In addition to a large array of great Minolta lenses, these will take the modern Sony Alpha lenses. It’s very hard to beat that.
What it boils down to is that if you want an enjoyable camera that’s reliable, really well laid out, and easy to use, you can do a lot worse than the Five. For the prices these sell for, it would be very hard to do any better.
Minolta ALpha Sweet II | Tamron 70-300mm f/4-5.6 | Rollei Vario Chrome
#alphasweetii #cinestill800t #dynax5 #fujisuperia200 #fujivelvia50 #minoltaa28mmf28 #minoltaa50mmf14 #minoltamaxxum5 #rolleivariochrome #tamron70300mmf456 posted by pod_feeder_v2
#խցիկ #ֆոտո
@{ Casual photophile (unofficial) ; casualphotophile@spyurk.am} 4/30/2020, 5:02:46 AM
Contax 167MT Camera Review
The highlight of my year, every year and without fail, is my trip to the United Kingdom. My primary vocational pursuit is academic research, and each year my field’s premier conference convenes at New College, Oxford in a later week of March. Philosophers of education—a small but hearty subfield of philosophy—converge on the University from all over the world. Together, we present our papers, share full-course dinners in New College’s great hall, and enjoy pints in the basement pub at night.
Just ahead of one year’s conference, as I was building on a newfound love for analog photography, I purchased the famed Carl Zeiss 50/1.7 Planar for the Contax/Yashica Mount. James wrote about the 1.4 version previously, but it’s said that the 1.7 is sharper and cheaper to boot. At the time, I was working as a public high school English teacher. My salary was modest relative to the cost of living in Boston and my wife was in school full time studying to become a veterinarian. Money was stretched. Up to then, I’d never purchased a single lens costing more than $75 U.S. Having heard the Zeiss mythology, I figured that a 50mm C/Y-mount lens was a surefire way to drink the Zeiss elixir for a good benefit-cost ratio. I think I ended up buying the Planar for around $150.
I could only buy the lens at the time and, frankly, didn’t even know where to start when it came to C/Y bodies. I planned to adapt the lens to my Fuji mirrorless, which I was still using regularly to save on film costs, get images back immediately, and continue learning how to better control my settings (live view is a tremendous help).
My early shots with the lens were massively satisfying. The images I produced were sharp, saturated, and featured the renowned 3D pop that people speak of when they speak about Zeiss glass. All was well in mid-January, but next steps still had to be taken. The lens needed a camera.
A Ghost Story of Cameras
The next step was to find a way to use my new Planar with film. So, I ended up buying a gnarly looking Yashica FX-3. This is not a Yashica FX series review, but for reference, the FX series Yashicas use the C/Y mount and are tiny, manual SLRs. Apart from a meter, the FX-3 has virtually no special features. Mine was ratty in looks and I never got batteries for the meter, but it did what I wanted it to, which was allow me to use my Planar on film. Best of all, I purchased it bundled with a Yashica 50mm f/2 lens for just $25 total.
The Yashica netted me some nice photos, thanks to the lens, but ultimately it did not fit the bill for an altogether great camera. With Oxford on the horizon—a prime chance to memorialize my time meandering down cobblestone streets between English Gothic buildings with my close friends—I felt the urge to buy a genuine Contax camera.
I began my trek into the annals of Contax camera history to find which one would fit the bill. I was looking for a camera that was affordable but powerful. The previous fall, I had purchased a Nikon F2, but it turned out to be far from my ideal. I was learning (and I’m now trying to embrace the fact) that I prefer having some modern features in my analog photography. The F2 is a beautiful beast. I know its heritage and acclaim. But for me, the Nikon and its DP-12 prism are too heavy and too manual to be totally enjoyable.
In this moment, I realize that my review of the Contax 167MT is turning into a tale of cameras past, and might fittingly be called A Camera Carol. In Prose. Being a Ghost Story of Cameras . But these cameras were all for the benefit of my edification and now their ghosts are for yours. Through the misty vestiges of the F2 and the FX-3, there came into view the camera I needed: the Contax 167MT.
Getting the Camera in Hand
The 167MT and its incomprehensibly sub-100-dollar-pricetag called to me from eBay. I thought it’d be the best match for my waiting Carl Zeiss lens, and I now know that decision was the right one, because after shooting with the 167MT no other Contax body seems too enticing, despite the hours I’ve spent thinking about buying an RX, or the ST, or the RTSs. (And I know someone will tell me in the comments section that I haven’t really experienced the cream of the Contax crop until I’ve tried one of those, or maybe it will be the AX or the Aria, but trust me - the 167MT is no meager camera).
Days before I left for England, the 167MT showed up at my doorstep and away we went.
Looking back on the photos now, I’m instantly transported to those days. Revisiting these photos for this article stirs my longing even more strongly than it otherwise would, on account of the fact that COVID-19 has forced organizers to call off this year’s conference. Even now, at my desk, I imagine I’m there in the crisp March air with my Contax camera swinging around my neck as I try to keep up with my friends on our walks, pausing here and there to take a photo.
I am there walking through the cloisters of Magdalen College with Mark, Doug, and Yoshi, us in our blazers with tobacco pipes gently smoldering. The best argument in favor of the 167MT is its ease of use relative to its capability. On our walks, I could quickly move between spot and center-weighted metering, and just as quickly flick between aperture-priority (Av), shutter-priority (Tv), and manual (M) exposure modes. There’s also three different full program modes - normal, low shutter speed, and high shutter speed. I also prefer an electronic film advance so I can shoot quickly, and the 167MT has that, too.
Exposure Milestones
The Contax 167MT is wicked fast, with a maximum shutter speed of 1/4000th of a second. This means that shooting at wide apertures is possible even in bright light. Worth noting is that the 167MT was one of the first cameras ever to implement auto-exposure bracketing control, or ABC. ABC essentially takes one frame overexposed by 0.5, 1, or 1.5-stops depending on your settings, followed by a frame correctly exposed, followed by a frame underexposed by the same stop(s). In the single drive mode, you have to depress the shutter three times to cycle through one bracket, but in continuous drive the camera will take the three-shot bracket with one shutter click. For those unfamiliar with auto bracketing, the camera does not take multiple exposures on one frame but rather three different frames with different exposure values (EV) each. This helps ensure you’ll get the shot in tricky lighting.
Importantly, the ABC feature is switched on with a rotating lever and switched off with the same lever. So, if you switch the lever to 0.5, the camera will continue taking three-shot brackets until you switch the lever back to 0. In most cases, this is probably a minor point, but it could make for unintentionally exposed shots if you forget to stop bracketing.
The ABC lever is conveniently stacked under the exposure compensation dial which offers exposure compensations of +2 EV to -2 EV in 1/3rd stops. Also quite convenient, the ABC feature works in tandem with the exposure compensation. So theoretically, if you knew you wanted to overexpose a composition but weren’t sure by exactly how much, you could set the compensation dial to +2 and the ABC lever to 1 and as a result you’d get a frame with EV +1, EV +2, and EV +3! Now you know you’ll have your ideal overexposure.
This is a rather long digression on some exposure features which are now, in the digital age, rather commonplace. But in truth the 167MT’s ABC feature was groundbreaking in its day, and even now it’s not a common line item on the spec sheet of the most popular classic film cameras. As a photographer, I use exposure compensation fairly often and occasionally like the safety that bracketing provides—if I have a shot I know I want perfect, ABC gives me the peace of mind that I’ve got three chances to get it right with some systematicity. To my knowledge, only the RX, ST, Aria, and RTSIII Contax SLRs have ABC.
An additional exposure feature, the Contax 167MT offers auto-exposure lock (AEL). To my dismay, the AEL only works as a switch rather than a half-shutter freeze or separate button. This means that to lock in your exposure, you start with the spot meter, center your spot on your exposure reference, and then switch the exposure to AEL thereby preserving the spot meter reading until switched back. That this whole operation is connected to the off/on switch in a diagram of off makes the switching between settings a bit messier still.
Exploring Oxford with the Contax 167MT
Friedrich Nietzsche wrote in his 1882 book The Gay Science , “It is our custom to think in the open air, walking, leaping, climbing, or dancing on lonesome mountains by preference, or close to the sea, where even the paths become thoughtful. Our first question concerning the value of a [person] is: Can it walk?” And Ludwig Wittgenstein, one of the 20th century’s greatest philosophers, famously suggested that philosophy is therapeutic.
At Oxford, my friends and I combine the two in walking while philosophizing. Oxford is home to winding streets, austere courtyards, expansive meadows, and countless small places to feel cloistered from the world. The walk I prefer the most is one that’s a little over a mile and a half.
You move off of High Street into the Porter’s Lodge of Magdalen College before exiting into St. John’s Quad, where there stands an ornate gate and a courtyard cobbled and tiled. At this point, you move into the College’s cloister from where you can see the Great Tower rising above through the corniced, stone windows. You make your away to Addison’s Walk which winds around the River Cherwell and Holywell Mill Stream. The Walk circumferences an expanse called the Water Meadow, and toward the far northeastern section of the walk you can move onto a new path that will take you to the Magdalen Fellows’ Garden.
That path then finds its terminus in a clearing, holding a small pool and a bench of one halved log on two stone half-circles. We’ve spent hours sitting here, talking, pacing, and standing. And all, the while, on this one particular trip, I had my 167MT in my hands or hanging at my chest.
Handling is superb. Right away, my hands find the grips on the back and front of the camera. My thumb rests naturally in the back grip and my fingers curl around the cradle of the front grip. The back of the film door has aggressive striations to keep the camera locked in place, even with a casual grip.
This may seem insignificant to some, but the way a camera handles is extremely important to me. I don’t want something that hurts to hold or feels awkward. I also don’t want something over-engineered. And please spare me the sticky rubber which inevitably deteriorates in time; I’m thinking of my new Minolta a7, which I just had to thoroughly scrub with rubbing alcohol to remove the rubber entirely since it had become a gross, sticky mess. The 167MT’s ergonomics are ideal. The rubber is solid, clean, and just the right amount of grippy. The grips themselves provide rests for my fingers so that I hardly notice holding the camera while shooting.
On my Oxford romps, the camera felt electrifying to use. Maybe it was the perfect spring day getting to me on the day I arrived in Oxford, but walking and shooting with the 167MT felt as natural in my hands as my boots did on my feet.
Focusing is also a breeze. I’m notoriously less-than-flawless at nailing focus with SLRs. For some reason, I just can’t seem to tell when I’ve hit perfect focus. While I still miss here and there with the 167MT, that is purely due to my own failings. The stock focusing screen is bright and the viewfinder magnification is a respectable .82x with 95% image coverage. The screen also features a split-image circle surrounded by a microprism ring. Altogether, there are multiple aids for manual focusing. Thanks to these aids, I felt like I produced photo after photo on my visit that captured excellent focus.
Sadly, for many, there are a great deal of pubs in Oxford that serve only English beers. As an American, I am inundated at every restaurant and bar—which seem like a distant memory by this point—with craft beers. Like anyone subject to peer pressure and capitalist propaganda, I myself have developed a preference for craft beers. Luckily, in the north of Oxford on St. Giles’ street, there exist a few pubs that offer a more international selection. The Lamb and Flag is one such pub. Aside from pretty well supplied taps, they also have fridges around the corner from the entryway bar that are stocked with innumerable Belgian beers.
So, in the Lamb and Flag, around pints of Deliriums and Orvals, I need to shoot wide open at f/1.7 to compensate for the quintessential pubbish darkness. Even when shooting wide open, though, I still managed to nail focus where a friend’s eye closest to me is sharp while a half inch to the eye’s left and right begin to soften. It may have been luck, or it may have been the magnification, microprism, and split-image.
The Contax 167MT is functionally high-class. I feel that it allows me to think for myself while shooting but provides me all the implements I need to do that. Even the thoughtfully designed viewfinder exposure readout is helpful. On the pentaprism hump, just above the iconic Contax logo, the camera has an elongated oval window which uses ambient light to illuminate the exposure settings and frame count in the viewfinder. However, when you half-depress the shutter button, the readout glows with a soft orange light, easy-to-read even in the dark.
The camera is just dang cool. It’s tough, features the classic Contax edge and corner smoothing, and looks sexy in its black lustre. Even the blue LCD screen on the top is somehow better looking than any other top-plate LCD I’ve seen. While walking around with it, even I, an academic wearing a wool blazer and talking about some obscure philosophy terms with friends who look equally esoteric, can look cool.
All Good Things
The camera is amazing, and I genuinely love it. But it’s imperfectly perfect. My main gripe with the camera is not that it doesn’t have a multiple-exposure capability (eye-roll emoji) or that it relies on an electronic shutter, but rather its control system. For a camera that is otherwise beautifully and effectively designed, the controls are far from ideal.
Aperture, of course, is controlled on the C/Y lenses themselves and, as I mentioned, the exposure compensation gets its own dial. But unfortunately, the shutter, ISO, and exposure mode are controlled using some combination of a slide triggers and buttons. For the exposure mode and the ISO, you have to hold down either the ISO or MODE button and then flick through your options using a little slider on the other side of the camera. When in Av, Tv, or M modes, you’ll need to use that same slider to flip through shutter speeds, which can be confirmed on the LCD screen on the other side of the camera.
This fiddling with a slider is not ideal and some simple changes could have been made to the camera controls that would have made it essentially perfect. It’s as simple as adding a dial designated for the shutter, with the drive mode stacked underneath it (identical to the exposure compensation and ABC control stack). After this, just make the exposure mode button work without the slider since there are only six exposure modes to flip through, and it wouldn’t be cumbersome to rotate through the whole list if need be.
Is the Contax 167MT perfectly functional without a dedicated shutter dial? Sure, but it’s these small design shortcomings that keep the 167MT from being totally supreme. All in, the camera helped me preserve a single perfect week in a place where my spirit feels at home. For that week at least, tt really was the camera I was looking for all along.
Get your own Contax 167MT on eBay
Get one from our shop at F Stop Cameras
[ Some of the links in this article will direct users to our affiliates atB&H Photo, Amazon, and eBay. By purchasing anything using these links, Casual Photophile may receive a small commission at no additional charge to you. This helps Casual Photophile produce the content we produce. Many thanks for your support.]
The post Contax 167MT Camera Review appeared first on Casual Photophile.
#35mmfilm #camerareviews #carlzeiss #contax #filmcamera #japanese #slr #35mm #camerareview posted by pod_feeder_v2
#խցիկ
երբ հայաստանում ուզում ես գտնել էժան #խցիկ, որը զենիթից որակով ա, գուցէ հնարաւոր կը լինի սա գտնել։
@{ random camera blog (unofficial) ; randomphoto@spyurk.am} 4/9/2020, 8:03:04 PM
The Praktica LB2
#analogphotography #asheville #bw #camerareview #ishootfilm #m42mount #northcarolina #prakticalb2 #prakticaslr #svemafn64 posted by pod_feeder_v2
որոշ ինստաքս նկարների հրապարակելիս մտավախութիւն ունեմ որ մոլորեցնող եմ։ որ մարդիկ կը մտածեն սէնց նկարներ են անելու ու կառնեն ինչ֊որ անկապ ինստաքս խցիկ։
իսկ սա անելու համար մօտ եօթ վայրկեան bulb ռեժիմում եմ պահել խցիկը։ դա ամէն խցիկ չի կարող անել։
#ֆոտո #ժապաւէն #երեւան #քաղաք #երեկոյ #արարատ #շէնք #լոյսեր #խցիկ
#ճարտարապետութիւն #շէնք #ֆոտո #խցիկ #ժապաւէն
էլի սանտիմետր #խցիկ
սանտիմետրով են գրել։ #մամիյա #խցիկ #ոսպնեակ
այո, ինձ թւում ա սկսնակի խցիկը պէտք ա ունենայ անիւներով՝ պահաժամի եւ դիաֆրագմայի կարգաւորումներ։ նաեւ լաւ կը լինի որ ոսպնեակի վրայի էն գծերը լինեն, որ ցոյց են տալիս որտեղ ա ֆոկուս կամ չֆոկուս լինելու։ դա, պէտք ա նշել, ահագին լաւ որոշ թուանշայիններում մենիւ֊ից երեւում ա, բայց դէ էդ թուանշայինները չունեն առանձին անիւով պահաժամի կարգաւորում։
եւ նմանապէս, սկսնակի ծրագրաւորման լեզուն էն չի, որով առանց հասկանալու ինչ ա տակից կատարւում՝ գրում ես։ ամենակարեւոր բաները մարդը պէտք ա հասկանայ, որ կարողանայ արդէն ծրագրաւորում սովորել, եւ ոչ թէ լեզու, ու դրանք են՝ ծրագրի մեմորի լէյաութը, որտեղ ա (եւ ինչքան) յիշողութիւն յատկացւում որ տուեալների համար, որն ա ցուցիչը, ոնց ա ֆունկցիայի կանչը կատարւում։ ու ինչպիսի տուեալներ ես կարողանում ունենալ, որ դրանցով աւելի բարդ ստրուկտուրաներ կառուցես։
լինուսը մի տեղ ասել էր՝ գրելիս պատկերացնում եմ ինչ ասմ ա գեներացուելու՝ դա եթէ ասեմ, մի քիչ շատ բան կուզեմ, բայց լրիւ կարծում եմ որ էդ լաւ միտք ա։ #ֆոտո #ծրագրաւորում #խցիկ #գործիք
@{ fstoppers (unofficial) ; fstoppers@spyurk.am} 04/01/2020, 04:03:25
Why the Best Camera for Beginners Isn’t Their Phone
#fstoppersoriginals #gear #opinion posted by pod_feeder_v2
@{անդորր; andorr@spyurk.am} ես հա քո ասածի մասին մտածում եմ՝ լրիւ մեքանիկական խցիկի, ու ուզում եմ ասել, որ մի կողմից գիտեմ, որ ասում են, թէ նոր մամիաների էլեկտրոնիկ շաթերներն աւելի յստակ են աշխատում, ու այդ համար են էլեկտրոնիկ անում, միւս կողմից, ինձ քո էդ ձգտումը լրիւ մեքանիկականի լրիւ հասկանալի ա ու մօտ։
ու ուզում եմ ասել՝ երբ կուլտուրա սովորես, ամենալաւ մեքանիկական խցիկներից ա, ինձ թւում ա՝ mamiya 1000 dtl֊ը։
այն յաճախ գալիս ա ռադիոակտիւ ոսպնեակով, բայց խցիկը ու որակը պարզապէս վերջն են։
շատ էժան ա հանդիպում ու առաջարկում եմ վերցնես։
ունի մարտկոցի տեղ, բայց այն զուտ լուսաչափի ասեղի համար ա։ կարող ես այլ լուսաչափ օգտագործել։
լուսաչափն էլ ա շատ առաջադէմ՝ ունի աւերաջ ու սփոթ միթերինգ։
էդ մամիան մեզ մօտ դասական մ42 ոսպնեակներ ա ընդունում, ու քո 35մմ֊ն կարող ես կիրառել։
առանց մարտկոցի այլ աշխատող խցիկ՝ porst compact reflex sp֊ն ա։ էլի մարտկոցն օգտագործում ա լուսաչափի համար։
բայց աւելի անյայրմար ա՝ փորձում ա աւելի քուլ ձեւրեով ցոյց տալ՝ լուսադիոդներ ա վառում՝ սլաքներ ձախ ու աջ, թէ շատացրու կամ պակասեցրու լոյսը։
ու մէջտեղի լուսադիոդը՝ թէ լաւ ա լոյսը։ էլի ունի աւերաջ ու սփոթ միթերինգ, բայց դէ ասեղն ինձ աւելի յարմար ա, զի պատկերացում ունես, ինչքան ա հեռու լոյսն իր կարծած կատարեալից։
մեքանիկական խցիկներով կադրեր եմ բաց թողել, զի չեմ հասցրել լոյսը դնել։
նաեւ, առանց լուսաչափ կարողանում եմ նկարել, ի վերջոյ ժամանկաին զենիթ էի քշում, բայց սլայդ նկարել՝ չեմ կարող։ զի սլայդում մի թեթեւ սխալը ներելի չի, նեգատիւը ռաւ֊ի պէս ա։
կարող ես յետոյ հանել ինչ պէտք ա նկարից, տպելիս կամ ծրելիս։
էսքանը երեւի։ #խցիկ #ժապաւէն #ֆոտո #ոսպնեակ
լաւ նկարն էն նկարը չի, որ լիքը լայքեր ա հաւաքում սոցիալական մեդիայում։
հա, երեւի պիկաչուիս մէջ, որ միշտ հետս ա, սկսեմ սեւ սպիտակ ժապաւէն դնել։ ափսոս 1000 իսօ֊ից շատ չի կարողանում նկարել, ու սանդղակն էլ իսո֊ների՝ 640 ա, յետոյ 1000, 800֊ը չկայ։
սկսել եմ իրանով նկարել 800 իսօյանոց սուփերիաներ՝ 640֊ով։
երեւի tri-x սկսեմ դնել, ու գուցէ ջոկեմ, քանի որ ես եմ երեւակում, ոնց հէնց 1000 փուշ անեմ։
իրա նոր վարկածները՝ 1600 ունեն սանդղակում, բայց ո՞ւմ ա պէտք, զի զտիչի տեղ չունեն։
#խցիկ #ժապաւէն #մէջբերում #անգլերէն
@{ Eric Kim unofficial ; erickim@spyurk.am} 9/25/2019, 12:00:24 AM
How to Make Good Photos Anywhere
#posts posted by pod_feeder_v2
դէ չգիտեմ, ես առանց հայելի խցիկներով գրեթէ չեմ նկարում, ու չնայած գրում են, որ էդ ապագան ա, շատ չեմ գնահատում։ հիմնական խցիկս այսօր nikon l35ad֊ն ա, որը հայելային չի, բայց հիմնական ա, զի փոքր ա։ միշտ հետս ա։ իսկ երբ տեղ եմ գնում, ուզում եմ հայելային վերցնել, ու աւելի լուրջ, ու աւելի շատ վերահսկողութիւն ունենալ։ դէ հա, էդ հիմնական նիկոնս ոչ մի կոնտրոլ չունի, միայն մի կոճակ։ (:
զորկի֊ով ու ֆէդ֊ով որ նկարում էի՝ չկպայ, իսկ դէ իսկական որակեալ չհայելային ձեռքս չի ընկել։
հա, x100֊ին էլ շատ չկպայ։ չգիտեմ։ #խցիկ երեւի թուանշայինների մէջ իմաստ ունի չհայելայինը, բայց էդ էլ լաւ չեմ հասկանում։ ինչի՞ էին սկզբի լուրջ խցիկները հայելային, որ սենսորը լարման տակ չպահեն անընդհատ, չէ՞, ու այն չտաքանայ, ու որակը չփչանայ։ երեւի հիմա սենսորնե՞րն են աւելի լաւը, որ լարման տակ դիմանում են ու նախադիտում են տալիս։
մէկ էլ չհասկացայ, հակասական բաներ են գրում, արդեօք վիդեօ նկարելը սենսորի վրայ վատ ա ազդում։
@{ lomography magazine unofficial ; lomography@spyurk.am} 8/16/2019, 3:30:42 PM
In the Know: What Are Rangefinders and Why You Should Try Them
Are you curious about rangefinder cameras? Here is a list of reasons that might convince you to try them out!
հրապարակուած է pod_feeder_v2֊ի միջոցով։
https://www.youtube.com/watch?v=WPx7HnrENqY #ֆոտո #գովազդ #խցիկ
@{ դանդաղ ; catzdontcry_88@spyurk.am} 28.02.2019, 13:12:35
Sofia Coppola
սա այֆոնի նկարած պալիտրա ա, գոյնիերի վրայից դրուած են ճիշտ, սպասելի գոյները։
այստեղ երեւում ա եւ էփլի ֆիրմային դեղնութիւնը մոխրագոյնների մէջ, եւ բացուած մաշկի գոյնը։
#այֆոն #խցիկ #ֆոտո #գոյն
դեկտեմբեր 2019։
բայց ահաւոր խցիկ էր։ #սմենա #խցիկ #ֆոտո
ես սրանից ունեմ։ պապուս խցիկն ա։ լաւ սծիլնի տեսք ունի։
ու այո, ասում ա, որ ոսպնեակներն են թոյլ՝ համ կոնտրաստն ա թոյլ, համ սլայդի վրայ ջերմացնող էֆեկտ ա տալիս։ #խցիկ #ֆոտո
ես էլ չեմ գնահատում թուանշային խցիկներ՝ https://www.youtube.com/watch?v=W7TvsQrwCAE #խցիկ #ֆոտ
ահ էս ինչ սիրուն կամերա ա։
#խցիկ
հիմա հասկանում եմ, որ իմ խցիկների հաւաքածուն, իրականում այն մասին ա, որ երբ մի կամերայով ու մի ոսպնեակով ես նկարում, սահմանափակուած ես այդ «լուք»֊ով, ու ես փորձի կարիք ունէի, ուզում էի փորձել երեսունհինգ մմ, ուզում էի փորձել քսանութ, փորձել էի ութսունհինգ ու հարիւր երեսուն հինգ, տեսայ դա չի իմ ամենասիրածը, փորձում էի, տեսնեմ, իսկ ո՞նց ա ֆուլ մանուալ խցիկով, ու լուսաչափով, իսկ ո՞նց ա երբ պահաժամը խցիկն ա հաշւում, իսկ էս օպտիկայի «լուքը», իսկ էս, իսկ էս մօտ ֆոկուսուելը, ու տէնց հեսկանում ես ինչ ա քեզ աւելի գրաւում ու չես մնում լռելեայն օպցիաներով, երբ թեքնոլոգիան ահագին սահմանում ա քո նկարների տեսքը։
ըստ որում սահմանելն ու սահմանափակելը տարբեր ա։ սահմանափակումները երբեմն շատ օգտակար են առողջութեանը։ նոյնիսկ գիտեմ ինչ ձեւի սահմանափակումները։
դա նոյնն ա եւ ծրագրաւորման լեզուներում, եւ խցիկներում։ եթէ խցիկն ունի ամենաէական հնարաւորութիւնները, կամ լեզուն ա ընձեռում այդ ամենաէական հնարաւորութիւնները, իսկ մնացած «շքեղութիւնը» չունես, դա կարող ա քեզ բերել շատ կրեատիւ լուծումների, ստիպել մտածել։ իսկ երբ էականը չունես, ունես ոչ էականը, այ այստեղ արդէն բարդ ա։
#սահմանափակումներ #ֆոտո #թեքնոլոգիաներ #խցիկ #սահմանում #փորձ #փորձառութիւն #հաւաքածու
ուզում էին ասել, թէ թեթեւ ա։ դա, ըստ երեւոյթին, կարեւոր էր։ #խցիկ
ու իհարկէ, օգտագործել են պոզիտիւ պատկերակներ։
ասում ա՝ ccd֊ի գոյներն ու պատկերի դետալիզացիան ա լաւը, ճի՞շտ ա ասում, տէնց բա՞ն կայ։
https://www.youtube.com/watch?v=xCi8-mYxpRE
մէկ էլ հետաքրքիր ա, որ ասում ա, չի նստում էս խցիկը, զի շարժիչ չունի շաթերն պտտելու համար, ձեռքով ես քաշում։
#ֆոտո #խցիկ
յ․ գ․ ո՞նց չնշեմ, որ ես էդ կամերան վաղուց գիտեմ, ու ուզում էի կոլեկցիայի համար ունենալ, բայց դէ շատ էր թանկ ու մի տեսակ անիմաստ։ (:
մէթ դէյի նկարած ինսթաքսը նոր, դեռ չթողարկուած խցիկով։ աղբիւր
յատուկ մտայ իր ինստան որ գտնեմ նկարները իր փորձերի։
#դիմանկար #աղջիկ #ֆոտո #ինստաքս #խցիկ
ու իմ նոր խցիկում այն ա հաւէս, որ խցիկը չես պտտում, որ փորթրէյթ/լենդսքէյփ մոդում նկարես, հետեւի մասն ես մենակ պտտում, իսկ խցիկը նոյն ձեւ ես պահում։
#խցիկ #rb67
իսկ այս տղան ինստաքս նկարում ա այս ֆրանկենկամերայով։ #ինստաքս #խցիկ #ֆոտո
ահ http://www.camerafilmphoto.com/product/frankin-instax-wide-camera-modification/ #խցիկ
#առակի #խցիկ
ին էքս հարիւր էֆ, էֆ սթենդզ ֆոը ֆաքին ֆասթ, ընդ ֆաքին աւսըմ՝ https://www.youtube.com/watch?v=vjH0XAVxgmc #x100 #խցիկ #ֆոտո
ով կը մտածէր։ #խցիկ
աջից տպասալիկն է հաշուարկներն անում։ այսօր այն տեղաւորում են մի փոքր միկրոսխեմայում։
ու տենց
ես ունեմ դեղին կնոպկա։
(:
ու տենց
«Տասներկու սեղանը» նախաձեռնած Նունէ֊ն, պարզւում է, բլոգ է վարում։ Ինձ հետաքրքիր էր, ինչ խցիկ է օգտագործում, պարզեցի, որ քենոն 500դ, 18-55մմ եւ 50մմ/F1.4 ոսպնեակներով։
#բլոգ #յղում #խցիկ
ժապաւէնային քենոն եօս խցիկը, երբ կոճը մէջն ես դնում, «պերեմոտկա» է անում լրիւ ժապաւէնը կոճից դուրս, ու յետոյ (սովորականին) հակառակ ուղղութեամբ է շարժում ժապաւէնը, այնպէս, որ նկարածը մտնում է կոճի մէջ։ ու ապա եթէ պատահաբար խցիկը բացես, չես լուսաւորի նկարածդ, ինչպէս ես բազմիցս արել եմ։ ։Ճ
#քենոն #ժապաւէն #խցիկ #ֆոտո
#արագաչափ #դիմակահանդէս #խցիկ #փողոց `#դիմակ #մեքենա
այս կայքի տուեալներով, Քենոն ԵՕՍ 6Դի֊ն դինամիկ դիապազոնի առումով անցնում է 5Դ Մարք երկուսն ու երեքը։
*6D - 12.1 EVS *Mii - 11.9 EVS *Miii - 11.7 EVS *5D - 11.1 EVS
իսկ փոքրիկ Ֆուջի էքս հարիւրը անցնում է Վեց Դի֊ին հասնելով 12.4 EVS դիապազոնի։
#ֆոտո #ֆուջի #քենոն #խցիկ #համեմատութիւն
#խցիկ #գեղեցկութիւն #լուսանկարչութիւն #ֆոտո
նատիւրմորտ խցիկով եւ կոլայով։ (վանաձորի դատարկ կֆց֊ում)։ որոնք ոչ խցիկ են ոչ կոլա, մանաւանդ այն կոլան որ ձախից է՝ այն կրկնակի կոլա չէ։
#նատիւրմորտ #կոլա #լուսանկարներ #խցիկ
ծեծուած նատիւրմորտ խցիկով եւ կոլայով։ որոնք ոչ խցիկ են ոչ կոլա, մանաւանդ այն կոլան որ ձախից է՝ այն կրկնակի կոլա չէ։
պէտք է գալիս իրօք որպէս դրօշ՝ չմոռանալ որ ժապաւէն կայ, ու որքան լուսազգայուն է։ 
իրօք պէտք է գալիս որպէս դրօշ, որ չմոռանաս որ ժապաւէնով է ու որքան է այն լուսազգայուն։
#լուսանկարներ #խցիկ #մամիյա #կոդակ_պորտրա #ժապաւէն
փաստօրէն, սեւ «Պրակտիկա»֊ներ են լինում։ (:
#փաստօրէն #խցիկ #պրակտիկա #գդհ #գեղեցկութիւն #ֆոտո #ժապաւէն
@{Midnight Commander ; satenik@spyurk.am}
#աղջիկ #բակ #խցիկ #լուսանկարներ #պետերբուրգ (:
— Իսկ նոր այֆոնը վեց հարիւր քանի կադր վայրկեան է նկարում։
— Իսկ լումիայի խցիկը կարողանում է ճանաչել դէմքը, եւ աւելացնել փայլ աչքերի մէջ, ժպիտ, ատամները սպիտակացնել, եւ դէմքը նիհարացնել։
— Իսկ առնանդամը չի՞ երկարացնում։
#զրոյց #այֆոն #լումիա #խցիկ
#լուսանկարներ #աղջիկ #խցիկ
#լպտուել #հասելբլադ #խցիկ #35մմ #լպստուելիս
վայբերը, պարզւում է, երբ պատահի, պարբերաբար, անկապ տեղը խցիկին է դիմում՝
http://norayr.arnet.am/weblog/2014/12/08/13500/
#վայբեր #էկրանահան #անդրոիդ #անվտանգութիւն #գաղտնիութիւն #խցիկ #ուտենց
փաստօրէն, եթէ քենոն֊մ42 ադապտերն ունի այսպիսի կոնտակտներ ապա այն կարողանում է շփուել խցիկի հետ։ յայտնում է նրան ինչ֊որ դեֆոլթ օբյեկտիւի տուեալներ, կարեւոր չէ, ու ապա քենոնը երբ ֆոկուսւում ես այն կարմիր կէտերն է վառում, եթէ ֆոկուսը այդ կէտի տեղում է, եւ չխկացնելու կոճակը թեթեւ սեղմուած է։
ռուսական ֆորումներում սրան չգիտես ինչու ասում են «ադուվանչիկ», խատուտիկ։ չնայած ես սովոր եմ առանց օգնութեան ֆոկուսուել (ու տապալուել այդ գործում) բայց հաւէս է։ նաեւ կան այնպիսի ադապտերներ, որ կարելի է իրենց մէջ գրել, ինչ ես ուզում իրենք յայտնեն խցիկին։
#փաստօրէն #ադապտեր #քենոն #մ42 #խցիկ #ֆոտո
ընկերս փինհոլ խցիկ է սարքել օգտագործելով երկու կոճ, լուցկու տուփ, իզոլենտա, պահածոյի մաս ժապաւէնը քաշելու համար։
#խցիկ #կոճ #լուցկի #ֆոտո
մի հատ հին լուսանկար էր պէտք, հին համակարգչի, որ արել եմ երբ նկարում էի 0.3 մպ խցիկով, ու մտքովս սկզբից անցաւ՝ լաւ չի էլի, էս ինչ կամերայով էր նկարում էդ տղան, քանի որ ժապաւէնի փող չʼուներ (միւս հիմնական խցիկս արդեն զենիթն էր)։ յետոյ մտածեցի՝ բայց ե՞րբ էր նկարում, երբ ոչ մէկ դեռ չʼուներ հեռախօսի մէջ խցիկ, ուրեմն այնքան էր սիրում նկարել, որ թէկուզ այդ ահաւոր խցիկն էր ճարել, նկարում էր։ ահա։
ու ոչ թէ վատ, այլ լաւ զգացի։
քանի որ սիրում եմ, երբ մարդիկ տարուած են լինում ինչ֊որ բանով։ թէկուզ նոյնիսկ ես։
#խցիկ #ժապաւէն #ֆոտո #############
Ի՞նչ մնաց ինձ
Կապիկ, բադ, ու խցիկ,
Ուրիշ ոչինչ։
#սէր #կեանք #ֆայրֆոքս #էկրանահան #մոզիլլա #կապիկ #խցիկ #բադ #գազանանոց #ուտենց ###
@{Մուլտիվակ Multivac* ; satenik@spyurk.am} @{imandes (իմանդէս) ; imandes@spyurk.am} #կրեածիվ֊դասակարգ #սեղան #ժամանց #խցիկ #մամիյա #քենոն #գնու #ջիփիէլ #ջիջիլ #օփենմոկո #կոբո #ռիչարդ֊դոկինզ #երեկոյ #վիքիմեդիա #թեյ #զրոյց #լուսանկար #նկար #հաւէս #creative-class #table #tea #evening #work #camera #mamiya #canon #gnu #gpl #openmoko #kobo #richard-dawkins #talk #evening #photo
