ու տենց
Շուշու պատմութեան թանգարանի անմիջապէս հարեւանութեամբ բացուել է երկրաբանական թանգարան։ Հաւաքածուն նուիրաբերել է Շուշեցի գիտնական, ով ԽՍՀՄ ամենավեհ գիտնականներից էր, պաշտօնն ու անունը չեմ յիշում։ Եւ հաւաքել է այս քարերն ու արտեֆակտները աշխարհով մէկ։
Թանգարանի աստղը, քարի մէջ դրոշմուած այս «կենդանու»՝ փափկամորթի բրածոն է։ Ընդամէնը մի քանի ամիս առաջ են գտել Քիրս սարի հանքում։ Կանչեցին երկրաբաններին, երջանկացրին, յանձնեցին թանգարան։
յղման տակ աւելին՝
Թանգարանի աշխատողները հայալեզու, ու բաւական հաւէս ձյաձկէք են, լաւ հասկանում են իրենց գործից, ու շատ հաւեսով ամէնը ցուցադրում են, պատմում։ Իմ ներկայութեամբ ռուս զբօսաշրջիկներին էին պատմում, արդեն ռուսերէն։
հաւանաբար միջատների հետքեր
ձկան բրածո
եթե ճիշտ եմ յիշում, սա մարջան (բուստ, կորալ) չէ, կենդանի չի եղել, քար է՝
աստղերը կարծես թէ հրաբուխային ծագում ունեն՝
իրար հետ հանգստացող փափկամորթերի բրածոներ
փափկամորթն եւ ձուկը, կամ ծիւկը։
շատ լինի, քիչ չլինի
Իսկ սա ծրագրի «մեխն» է, իրենք ունեն առանձին սենեակ, ուր ասում են մտնես, դուռը հետեւիցդ փակում են, ու լոյսն անջատում։ Յետոյ ուլտրամանուշակագոյն լամպ են միացնում, որը խթանում է ֆոսֆորի վառուելը, զանագան գոյներով՝
մի հատ էլ գալապագոսեան կրեայ ունեն, բնականաբար, ոչ կենդանի, ու էլի լիքը բան։ արժի գնալ ու նայել։ ահա։
ու տենց
ու տենց
եւ այդպէս
_ու տենց _
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Վոյաջերի ղեկին, Թբիլիսի
ցց չվհատվող
ու տենց
Դիսքլեյմեր․
խնդրում եմ չնեղանալ եւ չլայնանալ, առավել եւս նրանց ով սրտին մոտիկ է ընդունում երբ իր քաղաքի, ցեղի մասին ոչ շատ հաճելի բաներ են գրում։ ավելի լավ է չկարդաք, ես պատասխանատու չեմ ձեր նյարդերի ու զգացմունքների համար, դրանք կոնտրոլ չեմ անում։ ու բորբոքվելուց առաջ գնացեք տեսեք Երեւանի բարքեմփի մասին ինչեր եմ գրել, գուցե սառեք։
սովորական փոստ լիներ չէի գրի, ինձ արդեն գիտեն, պատահական մարդիկ չեն մտնում, զգուշացնել պետք չէ, բայց բարքեմփի փոստին կարող է ավելի շատ մարդ արձագանքի։
Ու ամենակարեւորը ֊ ես չեմ կարծում որ մարդու խելացի կամ անխելք, զարգացած կամ չզարգացած լինելը պայմանավորված է նրանով, որտեղ է նա ապրում։ Ու ապա տեղանքը իմ կարծիքով ոչ միայն էական չէ, այլեւ չի կարող արդարացում լինել։
Այս փոստի նկարները հիմնականում հեռախոսով արված լուսանկարներ են, ու ավելի ինֆորմատիվ, ինձ ավելի դուր եկած նկարներով հետո կկիսվեմ։
Ճանապարհ
հիմնականում արագ քշել էր լինում, մի երկու երեք ինվերտ արած պառկած ոստիկաններ կային ճանապարհին։
ինչպես միշտ, քաղաք մտնելուց ժամանակի զգալի մասը գնաց ճիշտ խաչմերուկը բաց թողնելու պատճառով ուղին գտնելու վրա։ դա հիմնականում շատ զվարճալի ու հավես է անցնում, քանի որ մտնում ես այնպիսի տեղեր, ուր չէիր նախատեսում մտնել, ու տեսնում ես լիքը բան, ինչ հետաքրքիր է, բայց եթե չմոլորվեիր, չէիր տեսնի։
ասեմ նաեւ, որ Պուշկինի փողոցը, ինչ Թբիլիսիյում, ինչ Գյումրիյում ֊ էտը սուձբա է, ես որ քաղաք մտնում եմ, պարտադիր ընկնում եմ Պուշկինի փողոց ֊ անկախ նրանից պետք է թե չէ։ Ու այն ահավոր վիճակում է, փաստորեն, ու առհասարակ Գյումրիյում լիքը ճանապարհներ կան, որ այդպիսի վատ վիճակում են, որ չես պատկերացնի որ քաղաքում, ու քաղաքի կենտրոնում կարող է լինել, ու առանց ամենագնացի շատ բարդ է անցնել։
Բաց թողած լուսանկար ֊ երեք դեղին շուն, ահավոր նման, երեւի եղբայրներ, սեւ շենքերով անկյան վրա։ Պուշկինի կողմերը։
Չեմ ուզում համեմատել Գյումրին այլ քաղաքների հետ։ Չեմ ուզում բայց անկեղծ չի լինի որ չասեմ, որ Վանաձորը, ուր ես հետո մտա Թիֆլիսի ճանապարհին, անհամեմատ ավելի յուզեր ֆրենդլի քաղաք է ինձ թվում։ Ու դա, ենթադրում եմ նրանից է, որ այն ժամանակակից է ավելի, ու սոցիալիստական մտածելակերպով նախագծված։
Ամեն դեպքում, անցնեմ բարքեմփին։
Բացում ֊ անիմաստ։
Տեխնոպարկի շենք մտնելու իմաստը առհասարակ չհասկացա։
Կասայի շենքը ահագին լավն էր, լրիվ բարքեմփական։
Հետաքրքիր է որ ինձ փաստացի չգրանցեցին։ Այսինքն ես գրանցվել եմ մականունով, ոչ իմ իսկական անունով, իսկ իմ մականունը ցուցակների մեջ չկար։ Իսկ ո՞վ է ձեզ ասել որ անձնագրումս գրված չէ հենց այն ինչ ես լրացրել եմ օնլայն։ Թե՞ անձնագիրս էլ պետք է ցույց տայի։
Դա այն լրջության մասին է, որը բնավ համատեղելի չէ քեմփ, ու բար բառերի հետ։ Այն գեղցիական լրջության, որ Հայաստանում ամեն քայլափոխին է, ու ես այս թեման փակում եմ ավելի պինդ արտահայտություններ չօգտագործելու նպատակով։
Պարզվեց, Ոզնիին էլ չէին գրանցել։ Նա էլ էր մականունով։
Այսպես, Գյումրեցիների թեթեւ ձեռքով ես ու Ոզնին հայտնվեցինք մեկ ակումբում ֊ փաստ, որը անհնար է չնշել։
Բոլորը հիասթափվել էին որ Գյումրեցի բարքեմփին գրեթե չկային լոկալ մարդիկ։
Ասում էին, Երեւանի բարքեմփը հյուրախաղերի է եկել Գյումրի։
Մասնավորապես այդ պատճառով ես աշխատում էի Գյումրիի հեղինակների ներկայացումներին լինել։
Ինձ դուր է գալիս, երբ օգտագործում են տեքնոլոգիաները։
Ինձ դուր էր գալիս տասնքանի տարի առաջ, երբ անկապ անճաշակ տղաներ անկապ անճաշակ հարսանիքները նկարում ու հավաքում էին թվային ձեւով։ Իրենց անկապ անճաշակ «ստուդիաներում» ու ես հանդուրժող, ու նույնիսկ, որոշ չափով, հիացմունքով եմ վերաբերվել իրենց վիզիտկաներին՝ ոչ ուղիղ, ալիքավոր ոսկեզօծ ծայրերով։
Այդ պատճառով զարմանալի չէ, որ ես գնացի «զարդերի երեք դ նախագծում» ներկայացմանը։ Ես գիտեք, ոնց եմ գլամուրին վերաբերվում, ու համարում եմ, որ սիրունն այն է, երբ ֆորման հետեւում է ֆունկցիային։
Քանի որ զարդերը, մասնավորապես մատանիները իրենց մեջ ֆունկցիա չեն կրում, իրենց ֆորման էլ ինձ միանշանակ անհետաքրքիր է։
Ինչն էր ինձ հետաքրքիր ֊ դա տեքնոլոգիան, ու ինչպես են այն օգտագործում։
Հավես էր որ նրանք գտել են զարդեր, մատանիներ եւ այլ անկապ բաներ նախագծելու թվային գործիքներ ֊ ու փաստացի սովորում են ռեվերս ինջիներ անել այլ, ինտերնետում գտած զարդերը։ Ստանում են զարդի նախագիծը, տպում են այն երեք դ պրինտերով, ստացվում է բավական կարծր իր, որից կարելի է հանել ֆորմաներ, ու դրանց մեջ լցնել ասենք, ոսկի։
Չեմ կարող չասել, որ հպարտությամբ շեշտվում էր, «տեքնոպարկի շնորհիվ» ու «մեր պոլիտեխնիկի լաբորատորիայում»։
Հիմա ո՞նց չասել որ դա պետք է արվեր ասենք ոսկերչական տեխնիկումի լաբում, ու բնավ ոչ պոլիտեխնիկում։
Հպարտությունը, «փրայդը», առհասարակ զարմանալի բան է։ Ով ասես ինչ ասես չի գտնում հպարտանալու համար ֊ ով նախնիներով, ով նրանով ում հետ է քնում, ով էլ նրանով որ պոլիտեխնիկում ոսկերչությամբ են զբաղվում։
Բայց դե լավ, մենք քիչ ենք, բայց մեզ հայ են ասում, լավ, հասկացանք։
Եւս հայրենասիրության մասին։
Ցիսկո֊ի ու ցանցերի մասին ներկայացման ավարտին շեշտվում է՝ Հայաստանում հինգ հոգի կա, որ այս ամենի մեջ գլուխ է հանում, իրենցից չորսը Գյումրեցի են։
Էլ չեմ ասում, թե ինչ հպարտանալու բան է։ Ասացի, լոքեյշնով զարգացում չի պայմանավորվում, ոչ էլ տեղանքը չզարգացած լինելու արդարացում է։
Բայց դա մի կողմ։
Թվեմ մի քանի մտածողության օրինակ։
֊ մենք վատն ենք, մենք ոչ մի բան չենք կարող
֊ մենք վերջն ենք, իհարկե կկարողանանք
֊ մենք վերջը չենք, սակայն կկարողանանք
Փաստորեն, երկրորդին է համապատասխանում ֊ որը, իհարկե ավելի լավն է, քան առաջինը նկատի ունենալով որ եթե ոչ մի բան չանես, ոչ մի բան էլ չես անի։
Այսպես ասած։ Բայց կարծում եմ ավելի լավ կանես, եթե ընդունես որ վերջը չես։ Քանի որ այդ վերջը աչքերը փակում է, այնքան ես հիացած լինում քեզնով ու քո գործով, որ չգիտես ինչ չգիտես ու մտածում ես որ ամեն ինչ գիտես։
Իսկ ինչ որ բան իմանալու համար մասնավորապես պետք է իմանալ թե ինչը չգիտես։
Ես ցավոք հենց սկզբից ներկա չէի, որովհետեւ այլ հարցեր էլ առաջացան ֊ արդյո՞ք ցիսկոն միակ ընկերությունն է որ նման հարդ ու սոֆթ է արտադրում, ու առհասարակ իմաստ կա՞ կպնելու մեկ ընկերության բնավ ոչ էժան հարդին։
Քանի որ ցանցային ինժեները ու ցիսկո ընկերությունը մի տեսակ մեկ չեն։
Լրջկված ֆեյբուքցիներ ֊ աղջկա ֆբ էջ կոմիկսներով։
Երեւանում վեբ կայքեր էին ներկայացնում, այստեղ էլ հասանք՝ ֆբ էջ։
Չեմ եղել, չեմ նայել։
Աղջիկը լավն էր։ Հուսամ կոմիկսները լավն են։ Կամ կարող են ապագայում լավը լինել։ Հարցրի, իսկ կլինի՞ ոչ ֆբ, մի այլ հասանելի տեղ, որ առանց հաշիվ ունենալու լինի նայել։ Էլի հարցնում էին ֊ պատվեր կվերցնի՞ կամ ո՞նց է ուզում զարգացնել։ Ասաց ֊ չէ, ես լուրջ չեմ զբաղվում, հոբի է։
Մի կողմից ողջունելի համեստություն, մյուս կողմից ֊ եթե ինքդ քո գործին լուրջ չվերաբերվես, կարող է լուրջ չդառնա էլ։ Կգնաս կաշխատես սպիտակ որոտնիչոկ ձաձայի վրա փոխարենը լավ կոմիկս նկարես։
Բոլորս էլ կտուժենք դրանից։
Ամենալավ ներկայացումը իմ համար իմանդեսի «վիքիպեդիան ու խորհրդային դավադրությունն» էր։ Բայց ես չեմ կարող այդ մասին գրել, քանի որ դավադրության անդամ եմ ու չեմ կարող տարածել տեղեկատվություն այդ մասին։
Պարզապես ջիջիլ որ չեք եղել։
Դավադրությունը, ի դեպ մարդու չհետաքրքրեց։
Այբի երեխաները ու իրենց կոնվոյնիները իրենցից գոհ բարձր խոսում էին ու խանգարում բոլորին ծանոթանալու դավադրության մանրամասների հետ։
Երբ ընդմիջմանը դուրս եկա քաղաքով պտտվելու, խանութում տելիկ տեսա։
Տելիկով ցույց էին տալիս բարքեմփի մասին նորություններ։ Երվանդն էր խոսում։ Դիկտորը ասում էր որ Գյումրին ֊ Նյու Երեւանն է Հայաստանի ուղեղների կուզնիցան է։ Որ Գյումրեցիները ՏՏ֊ում վերջն են։ Չեմ ասում վերջը չեն, պարզապես եթե վերջն ես էլ ինչի՞ տենց սոց ռեալիստիկ կերպ ինքդ քեզ դուխ տաս։ Այսինքն լրագրողները հաստատ վերջը չեն։
Ընդհանուր առմամբ բարքեմփը կայացավ։
Լավ է որ տեղացիներ կային, լավ է, որ տեղական ներկայացումներ կային։
Ինչպիսին կան։
Լավ է որ միջոցառում էր, որ փաստացի այլ տեղերի մարդկանց հետաքրքիր էր տեղացիներից շատ, դա ապակենտրոնացման մասին է։ Սակայն, երեւի տեղեկատվությունը լավ չի տարածվել, որովհետեւ այդքան մեծ քաղաքում հաստատ հետաքրքրվողներ կլինեին։
Ու այո, մարդիկ գնացին Գյումրի, փող ծախսեցին։ Ես ժապավեն առա։
Քաղաքի մասին։
Պետք է գալ ու նկարել, ու նկարել, ու նկարել։
Հասցրի նկատել մի ահավոր կառույց ուր հին շենքի միայն ֆասադն էր օգտագործվում ու դարձել էր մեծ շենքի մի մաս, ինչպես օրինակ Երեւանում Աբովյանի վրա, Պուշկինի փողոցից մի քիչ ներքեւ։
Քաղաքապետարանի շենքը անճաշակ ու տգեղ է ու Գյումրիի հետ առհասարակ կապ չունի։ Ոչ մի կապ։
Ակամա մտածում ես ո՞րտեղ են կորել այն ճարտարապետները, ով առաջ անում էին հավես նախագծեր։ Կամ եթե կան, ինչի՞ իրենց չեն պատվիրել նոր քաղաքապետարանի շենքը, ի՞նչ իմաստ ուներ այդպիսի անկապ բան կառուցել քաղաքի գլխավոր հրապարակում։
Իսկ դրանից ձախ, մի սպանիչ շենք կա։ Ահավոր լավն է։
Այդ շենքի կողքը կա գրախանութ, ուր ասացին որ այլ գրախանութ քաղաքում չկա։ Իսկ այդ գրախանութում գիրք գրեթե չկար։ Տետր, գրիչ, թուղթ։ Մի երկու բառարան, մի երկու գիրք։
Ո՞նց չհիշեմ Վանաձորի Թումանյան փողոցի գրախանութը։ Ահավոր փոքր, բայց լիքը գրքերով։
Սայաթ֊Նովա փողոցը իմ համար շատ տխուր էր։ Դա այն փողոցն է, որ տանում է ավտոկայան։
Շուն էի նկարում։
Ոստիկանները, մտածելով որ չեմ հասկանում հայերեն, տժժում էին։
Դե արտասահմանցի է չտես, շուն տեսած չկա փողոցային։
Սովորաբար հետո պտտվում եմ ու հայերեն եմ իրենց հետ խոսում, այս անգամ մտածեցի որ այդքան չկան, որ շան տեղ դնեմ։
Ինչ որ կին մոտեցավ, սիգարետ կամ փող ուզեց։ Դե մտածեց արտասահմանցի եմ։
Աստծո անունով մանիպուլյացիա էր անում։
Բնականաբար ուղարկեցի ատծո մոտ, քանզի նեֆիգ։
Գրողի ծողը չուղարկեցի, գրողներին պետք է լավ նայել։
Գյումրիի փողոցներում մեքենաները հին, տշած էին, մարդիկ հարուստ չեն։
«Համեր» տեսա, պարզվեց տեղացի չէ։ Լուսակիրի մոտ կանգնելիս կողքի քսանչորսի մարդկանցից հարցնում էին ոնց որտեղ հասնել։ Երեւի համերի վարորդը, խեղճը, փող չուներ քարտեզով հեռախոսի։ Կամ էլ համեր վարելն ու շքեղ հեռախոսով օգտվել կարողանալն անհամատեղելի են։ Կամ էլ պարզապես սիրում էր շփվել այլ դասակարգերի մարդկանց հետ, ով գիտի։
Որ Գյումրիից դուրս ես գալիս դեպի Վանաձոր, վերջ պեյզաժներ են։ Ու Ջաջուռն է։ Ու Մինասի կարմիր սարերը արեւամուտին։ Ու մտածում ես այստեղ ամեն երկրորդը պետք է նկարիչ լիներ այնքան գեղեցիկ է։
Ի դեպ, Լոռի մարզ մտնելիս նույնիսկ այս կողմից գրված է «դբա լավը»։
Ոչ միայն Ապարանի կողմից, փաստորեն։
Իսկ հակառակ կողմից գիծ քաշած «դբա լավ» է։
Փաստորեն, ամեն կողմից էլ Լոռին դբա լավ է։ (:
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ժապավեն
ն900 ֆկամերա
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Ես բնականաբար, ուզում էի ֆոկուսվել կատուների վրա, բայց չստացվեց։
Ինչպես միշտ, սակայն։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Լենդրոշ Մոթորս, Վանաձոր։
ու տենց
պատահական հանգամանքների բերումով մեքենայիս ապակու վրա գրված է ծննդյանս օրը, ու այս աղջկա անունը։
առաջինը գոնե կարող եմ ենթադրել ինչ է՝ կամ Ճապոնիայից էքսպորտի, կամ Հայաստան իմպորտի թիվն է, իսկ երկրորդը անգամ գաղափար չունեմ ինչ կարող է նշանակել։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
«Հանրապետության Հրապարակ» մետրոյի կայարան մտնելիս։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
միջոցառման մասին մի քիչ գրված է այստեղ
ու տենց
Սա ամենաչար մանկական նկարի մրցույթի հաղթողն է։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ահա ինչ կարելի է գտնել գարնանային պիջակի գրպանում՝
միանգամայն ինչպես Գրիշկովեցի «տրամադրությունը լավացավ երկուսի» մեջ
ու տենց
եւ այդպես
Չանախի «պրեզիդենտ» թթվասերի վրա ժամկետը տրանսլիտով է՝ OT ու DO
իսկ այ վրացական պուրին չի պարունակում բնավ ոչ ձեթ, ոչ էլ վիտամիններ՝
ինչի՞ պետք է պարունակե՞ր։ վիտամիննե՞ր։
ու տենց
այսօր որոշեցի քամել իմ Լավ Էլիի սկավառակը, որ ֆլակով լսեմ։
պարզվեց, ՁայնաՔամիչը չի կարող քաշել գործերի թագերը ինտերնետից։ Առաջարկեց ավելացնել։
Գրանցվեցի մյուզիքբրեյնզում, տեսա որ ինչ որ մեկը արդեն փորձել էր երեք տարի առաջ ավելացնել, սակայն չհաստատեց։
Խմբագրեցի, ավելացրի հայերեն անվանումները, ու հաստատեցի։
Կրկին փորձեցի ՁայնաՔամիչը՝
ու ահա հաճույք, լսել Լավ Էլի ֆլակով
ու տենց
աաա, ինձ ինչ են նվիրել։
հանդմեյդ, յունիք
պակման, բան ման ։Պ
ու տենց
_ու տենց _
ու տենց
գիտեմ որ անորակ լուսանկարներ են, բայց ինֆորմատիվ են։
եթե ես հիմա գործուղման լինեի կուզենայի այսպիսի նկարներ տեսնել։
ու տենց
անձրեւը սկսել ա՝
ու տենց
Շրջանցելով [նախորդ գրառման մեջ][/weblog/2011/09/12/ասք-արցախյան-բարքեմփի-մասին-զրո/] նշված զարմանալի տեքստը, գտնում ենք հայերեն նշանաբանը՝
Սա իրականում շատ ակտուալ տեքստ է։ Հետագա փոսթերում ես կանդրադարնամ այն տպավորությանս,որ Արցախը էքստրովերտ է, օդում համոզմունք է զգացվում թե ամենը կախված է այլերից, օտարներից։
Իսկ այժմ, տղաներ եւ աղջիկներ, քաթի տակ ազատությանը նվիրված տոնակատարությունները Ստեփանակերտում՝
Ստեփանակերտի կենտրոնը ժողովուրդը անվանում է «պյատաչոկ»։ Ինչու ոչ «Վիննի Թուխ» կամ «Պոստորոննիմ Վ․» պարզ չէ։ Այդ պյատաչոկի վրա տեղավորվել են ադմինիստրատիվ շենքեր (ԼՂՀ խորհրդարան, կառավարություն․․․)
եւ «Արմենիա» հյուրանոցը։ Այո, «Արմենիա», ոչ թե «Հայաստան»։
Հյուրանոցի մուտքի վերեւը կախված է երեք դրոշ – ՌՖ, ՀՀ եւ ԼՂՀ։ Ինչ գործ ունի այստեղ ռուսական եռագույնը ինձ ոչ ոք չկարողացավ բացատրել։
Պյատաչոկի վրա տեղավորվել է նաեւ Արցախբանկի շենքը՝
Կազմակերպված են «ժողովրդական զբոսանքներ», կես մետրը մեկ վաճառում են վարդագույն շաքարից բամբակ, փուչիկներ․․․
ու կա մի շարք թեմատիկ թխվածք՝
Թխվածքը անկեղծ հետաքրքրություն է առաջացնում արցախի սկաուտների մոտ։
Վաճառողները օգտագործում են հայրենական անձեռոցիկներ՝
Զբոսնում են մեդալներով տատիկներ եւ պապիկներ՝
Իսկ այս մեդալներով պապիկներին նկարելիս ինձ նկատողություն արեց ոստիկանը ու խորհուրդ տվեց պյատաչոկի այն կողմը առհասարակ չնկարել։
Ոստիկանների մեքենաները նույնն են՝
Երեխաները եւ ոստիկանները պատշաճ հագնված են՝
Պյատաչոկի վրա կա բեմ
որի վրա վազում են երեխաները։ Լավ է, որ նրանց դա թույլ են տալիս, ոչ ոք չի արգելում։ Իսկ հետեւից բեմը շրջապատված է հավես նկարներով՝
Առհասարակ երեխաները ստեղ շատ շատ են։ Իմ մոտ տպավորություն է, որ միջինում ընտանիքներում երեք երեխա է
Տուսվում են երիտասարդները՝
բարքեմփցիները զբոսնում են՝
Այս ամենի վրա հպարտությամբ նայում է Ստեփան Շահումյանը՝
ու տենց
Արդեն Բերձորից սկսած փողոցներում կախված էին տոնական դրոշակները։ Ես դեռ չէի հասկացել որ այս դրոշակները նույնպես մի տեսակ ԽՍՀՄ արձագանք են։ Իսկ սա Ստեփանակերտի առաջին իմ լուսանկարած շենքն է։
Դեպի բարքեմփ, առաջին հերթին գրանցվելը եւ մայկա տռուսիկ կասծյում շլվար ստանալը։
ծանոթանում եմ այլ հյուրերի հետ, սոցիալիզանում։
– դու բլոգեր ես՞ – հարցնում են։
Բլոգեր բառը այնքան օտար է հնչում իմ ականջի համար, նույնիսկ ավելի օտար, քան աստրոնավթը։
– մատյան եմ վարում – պատասխանում եմ։
– մասնագիտությունը՞
– ծրագրավորող
– ահ․․․ ծրագրավորող – ու բլոգեր աղջիկները լքում են ինձ փնտրելով ավելի հետաքրքիր, բլոգեր տեսակի մարդկանց (հոմո բլոգիենս)։
Եւ իրոք, ի՞նչ գործ ունեն ծրագրավորողները բարքեմփում պարզ չէ, բայց նրանք նախանձելի հաստատակամությամբ այցելում են նման միջոցառումները։
Տպվածը մի տեսակ սոց ռեալիստական տեսք ունի, բայց ես դեռ չեմ հասկանում որ դա պատահական չէ։
Բարքեմփը կազմակերպում է Արցախյան ՏՏ կենտրոնը։ Ահա եւ նրանց գրասենյակը, ուր հյուրերը ժամանակավոր պահեստավորում են պայուսակներն ու ուսապարկերը։
Ես կրկին դեռ չեմ հասկանում ինչ է կատարվում շուրջս, ու հիանում եմ շենքի ռետրո վիճակով։
Բնական է, որ «Ж» տառը զարմացրեց, վաղուց սենց բան չէի տեսել։ Ընդ որում տղամարդկանց զուգարանի մոտ «Մ» տառ չկար, երեւի համարեցին որ այս դեպքում միայն նշանը բավական է։
ՏՏ կենտրոնը զբաղեցնում է մի սենյակ, ուր կա կլոր սեղան, ու սպասարկիչ՝
Այս _հայ_ատառ _հայ_տարարությունը ներշնչեց վստահություն։ Սեղանի շուրջը հարմարվել էին եկած հյուրերը, ստուգում էին փոստ, գրառումներ անում։
Ես կպա կենտրոնի արագ վայֆային, քաշեցի ռեգիոնի ազատ քարտեզը խելախոսի մեջ, ու արդեն պատրաստ էի զբոսնել Ստեփանակերտով։
Դուրս եմ գալիս շենքից, եւ ահա՝
Սա ի՞նչ է։ Ես դեռ չեմ արտահայտվում «ԼՂՀ անկախության տոնի մասին»։ Պարզապես ո՞ւմ համար է գրված։ Հյուրերի՞։ Այստեղ կա՞ն Ռուսաստանից հյուրեր։ էս ո՞ր եմ ընկել Ո՞րտեղ եմ ես առհասարակ։
Այս եւ այլ հանելուկների պատասխանները կիմանաք մեկ շաբաթ անց, այս ժամին։
Մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Արցախ
Արջեւում Արցախն է
«Սահմանը» անցնելուց հետո կարծես ոչ մի բան չի փոխվում։ Նույն տիպի ցուցանակներ, նույն տիպի սարեր եւ անտառներ, ինչպես Հայաստանի այլ վայրերում։
Արցախի բոլոր ճանապարհներում, սակայն հնարավոր է տեսնել մեծ ցուցանակներ՝ «այս ճանապարհը կառուցվել է բոլոր հայերի աջակցությամբ» կամ «Արգենտինայի հայ համայնքի աջակցությամբ» կամ այսինչ մարդու աջակցությամբ։ Ամենուր երեւում է, որ ողջ հայությունը մասնակից է դարձել Արցախի վերականգմանն եւ զարգացմանը։
Այլ առանձնահատկություն՝ շատ են հուշարձանները, որ չեն թողնում մոռանալ՝ պատերազմը այստեղ էր։ Նման է է Ռուսաստանի ճանապարհներին, ուր մինչ այժմ հանդիպում են երկրորդ համաշխարհային պատերազմի զոհերին նվիրած քանդակներ, խաչեր, լուսանկարներ, ծաղիկներ։
Սրանք էլ նոր արձաններ են ու գտնվում են ճանապարհին՝ Շուշի չհասած։
Սա կարծես Շուշիի այն ժայռն է, որ մնացել էր անպաշտպան, որովհետեւ կովկասյան թուրքերի հրամանատարները վստահ էին՝ այնտեղից անցնելը հայերի համար անհնար է։ Ձորի լուսանկարները Շուշիի կողմից արջեւում են։
Առեղծվածներ, հանելուկներ, հրաշքներ՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Սահմանը
Հրաշքները շարունակվում են։ Ուսերի հետեւից մնում է հարազատ Հայաստանը, առջեւից սփռվում է․․․ կրկին հարազատ Հայաստանը։
– Արտասահմանցիներ կա՞ն – հարցնում են «սահմանապահները»
– Սահմանեք «արտասահմանցիներին»։
Սահմանապահները սահմանեցին արտասահմանցիներին որպես ոչ ՀՀ քաղաքացիներ, եւ ստանալով բացասական պատասխան՝ մեքենայում արտասահմանցիներ չկային, մի տեսակ տխրեցին։
Երեւի այն պատճառով, որ նրանք դեռ հիշում են՝ սահմանը ձեւական է ու հորինվել է միմիայն արտասահմանցիների, մասնավորապես բրիտանացի գիտնականների եւ քաղաքական գործիչների համար։ Այնպես էլ իրենց գործը, սահմանի պես ձեւական է՝ չկա արտասահմանցի, չկա եւ գործ, սակայն կա անպետք լինելու եւ անհեթեթության զգացում։ Բայց երազանքները հակում ունեն կատարվելու, թեկուզ միայն մտքում։ Եւ ահա, այն ինչին չեն հավատում նույնիսկ բրիտանացի գիտնականները իրականություն է դարնում Արցախցիների համար։ Եւ այսպես, արջեւում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն է – առեղծվածային, նույնիսկ հեքիաթային լեռնային թագավորություն։
Այս ոճավոր երիտասարդները անշուշտ գնահատում են իրավիճակի ողջ հումորը, եւ շտապում են լուսանկարվել Հայ-հայկական սահմանում։ Չէ՞ որ գոյություն չունի ռուս-ռուսական, գերմանա-գերմանական(արդեն), կամ ճապոնա-ճապոնական սահման։ Հետո էլ զարմանում ենք, որ բրիտանացի գիտնականները, օրինակ պարոն դե Վաալը երբեմն շփոթվում են։
Այլ հավասար պայմաններում գտնվող այս դրոշները զգալիորեն տարբերվում են։ ՀՀ դրոշը մի տեսակ սփրթնած է։ Սարերի քամին սառն է, եւ կարելի է ենթադրել որ դրոշը մրսել է, կամ այլ հավասար պայմանները իրականում այդքան էլ հավասար չեն։ (Բոլոր դրոշները հավասար են, բայց որոշ դրոշները ավելի հավասար են։)
Չար լեզուները ասում են թե այն ինչ Արցախցուն լավ է, Երեւանցուն մահ է։
Այնուամենայնիվ, այս ճախրուն եռագույները ապացուցում են, որ Հայաստան/Արցախ խաղաղ գոյակցությունը(ինչպես ասում են՝ peaceful co-existence) հնարավոր է։
Բամբասանքներ, առասպելներ, եւ փաստեր՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Սա վերջ խաղ է, կոչվում է բան՝
ահա
ու տենց
Էլի ծիրանների մասին։
Իրանական ֆիլմի մասին ավելացնեմ, որ հետաքրքիր պահ կար երբ հայրը օգնում է դստերը պատրաստվել քննության․ նա հարցնում է, ո՞րն է արաբերեն «կոմպոտ» բառի զուտ պարսկերեն տարբերակը։ Եւ այդպես լիքը բան։ Ես գիտեի որ պարսիկները այժմ մաքրում են լեզուն արաբական ազդեցությունից, բայց չգիտեի որ այդքան լուրջ են կպել գործին։
Այսօր երկու ֆիլմ կար այն մասին եւրոպայում ինչ ծանր են ապրում մարդիկ։ Մեկը ֆրանսիացիների մասին։ Այնտեղ մի ընտանիք կար ուր արդեն ութ ամիս լույսը չէին միացնում։ Օրենք ունեն, որ ձմեռը չեն կարող անջատել, այդ պատճառով անջատել են աշնանը։ Ու այդ կինը ոչ մի կերպ փող չէր կարողանում ճարել, վերջը երեխաներին ու իրան թունավորեց, մեռավ։ Իսկ քաղաքապետարանը շատ թանկ թաղում կազմակերպեց։
Ու այդ իր պայմանները հաստատ մեր պայմաններից շատ ծանր չէին, մեր մոտ լիքը մարդ կա ով նման կամ ավելի ծանր պայմաններում է ապրում։ Բայց ինքնասպան չի լինում։
Հետո՝ ռումինական ֆիլմում պատմում էին որոշ գյուղերի մասին, ուր լույս չկա, ջուր չկա։ Բնակիչները բողոքում են որ լույս չունեն որ լվացքի մեքենա միացնեն։ Այսինքն լվացքի մեքենա ունեն։ Ունեն նաեւ արբանյակային անտեննա։
Ջուրը բերում են աղբյուրից, ձիերով սայլի վրա։
Բայց մերոնք հաճախ չունեն ոչ ձի, ոչ ձի պահելու հնարավորություն(կերակուր, տարածք)։
Մյուս կողմից, այն որ եւրոպայում մարդիկ բնավ ապահով չեն, ու բարձր գների պատճառով շատերը ապրում են համեմատելի մեզ հետ, գաղտնիք չէ։ Բայց ափսոս մարդ չի գալիս այդ ֆիլմերը նայի, տեսնի իրենց մոտ ինչպես է։
Բրեյդեն Քինգի «այստեղ» ֆիլմը սկզբից թված թե լրիվ անկապը պետք է լինի։ Քանի որ «սիրո պատմություն է»։ Բայց դե լրիվ անկապը չէր։ Անկապն էր, բայց նայվում էր, որովհետեւ հետաքրքիր էր տեսնել Հայաստանը իր աչքերով։
Սկզբից դիսկոմոֆրտ էի զգում, որովհետեւ դա այն Հայաստանը չէ որն ես եմ ընկալում։ Հետո մտածեցի, որ լրիվ հավանական է որ հենց այդպես էլ ընկալի, ու գուցե իմ ընկալումն է իրականությունից ավելի հեռու, քան նրանը։ Չնայած ես այստեղ ապրում եմ, իսկ նա չէ։
Բանկետի ժամանակ այդ հայը եռագույնով պիջակի վրա չափազանց լավ էր խոսում անգլերեն իր կերպարի համար։ Այսինքն ես այստեղ ավելի ռեալիստ եմ։ Եթե այսպիսի կերպար է, ուրեմն անգլերեն պետք է չիմանար։ Եթե անգլերեն այնքան լավ է խոսում, ապա պետք է ավելի ցիվիլ կերպար լիներ։ Նա շատ քյաբաբային էր թե չէ։
Աղջիկը հայ չէ։ Կարող էր հայ լինել։ Բայց ավելի սպեցիֆիկ հայ հնարավոր էր գտնել։ Մազերի գույնը, սակայն, կարող էր հայկական լինել։ Դա այն սեւն է, որ առավոտվա կամ երեկոյան արեւի տակ գույնը փոխում է, ու արդեն սեւ չէ, այլ մի այլ գույն։
Կատարինեն քանի որ հայ չէր, «ամերիկացի» ասելու տեղը, ասում էր «ամերիկանցի»։
Ֆիլմի զգալի մասը Ջերմուկում է։ Աղջկա ծնողները Ջերմուկցի են։
Ջերմուկի տեսարանները շատ են, ու շատ գեղեցիկ են։ Ուզեցի Ջերմուկ գնալ։
Մարդիկ, ում հանդիպում էին Հայաստանի գավառներում, քանի որ դերասաններ էին, հաճախ ավելի քաղաքային տեսք ունեին, քան իրական գյուղացիները։ Սակայն երբեմն դրանք իրական գյուղացիներ էին։ Այսպես, ցիվիլ Նարեկ Դուրյանը իր երկար մազերով բնավ նման չէր Հայաստանի գավառի բնակչին։
Կամ Մեղրիի հյուրընկալ տան տերը։ Ի դեպ, հյուրընկալությունը եւ խմելը շեշտված են ֆիլմի բոլոր էպիզոդներում։ Այսինքն, ես ենթադրում եմ, որ ռեժիսորին իրականում շատ ջերմ են ընդունել եւ լիքը օղի են խմացրել։
ԼՂՀ սահմանը այնպիսին չէ ինչպես ցույց տվեցին։ Սակայն ուրախացրեց որ սահմանապահը փող չվերցրեց։
Աղջիկը մտածելով որ իրենց չեն թողնի, գնաց ու խմելուց ոչ այնքան ափաքինված տղայից փող պահանջեց, որ տա սահմանապահին։
Սահմանապահը սակայն ասաց որ այստեղ դրա տեղը չէ, ու նրանք արդեն ստացան մուտքի թույլտվություն, զանգից հետո, պարզ չեղավ, արդյոք Կատարինեն վերադարձրեց այդ փողը։ ։Ճ
Ինձ թվում է այդ էպիզոդում ռեժիսորը իր հավատն էր արտահայտում որ Հայաստանում որոշ պարագաներում կոռուպցիան անհնար է։
Որովհետեւ ազատ Արցածը հայերի համար արժեք է։
ԼՂՀ-ում սակայն, մեքենա վերանորոգողը փորձում էր խաբել եւ ավել փող կորզել։
Ինձ թվում է, ֆիլմը գրավիչ է հենց նրանով, որ Հայաստանում է նկարահանվել։
Որովհետեւ հիմնական առանցքը հետաքրքիր չէ։ Հանդիպեցին, սիրահարվեցին, վիճեցին, միացան, հետո էլ տղան պետք է գնա Սան-Ֆրանցիսկո, շտապ կանչում են։
Ի դեպ, ֆիլմի տիտղերը վերջն էին։ Ես առհասարակ սկսեցի հավաքել տիտղերով սքրինշոթներ։
Կրկին 23`
Ու ասում է, մենք մի բան կանենք որ միասին լինենք։ Շատ միամիտ է ասում, քանի որ «մի բանը» հաճախ մեկնումեկին հարմար չէ։ Պետք է հստակ խոսել, որ մի բանի մասին է խոսքը։ Ու հարաբերությունները ավելի կարեւոր չեն քան այլ արժեքները, ու այդպես էլ պետք է լինի։ Այդ պատճառով է որ հաջող հարաբերությունները անհնար են տարբեր արժեքներ ունենալու դեպքում։ Ու նույնիսկ այսպիսի սահմանային ինքնություն ունեցող աղջիկը, ինչպես Կատարինեն, արդեն ունի իր, ամերիկացուն ոչ հասկանալի արժեքները։ Ու դա ոչ հստակ, բայց արտահայտվում է ֆիլմում։
Ընդհանուր առմամբ ռեժիսորը շատ ջերմ էր վերաբերվում Հայաստանին։ Ավելացնեմ, այն Հայաստանին, որին ես ինքս այնքան էլ ջերմ չեմ վերաբերվում։
Իմ ընկալումը զգալի տարբերվում է Բրեյդեն Քինգի ընկալումից, ու ուրախ եմ, որ նա կարողացել է սիրել այն Հայաստանը որը տեսավ։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Ես անցնում եմ գործի, ջենթլմեններ, եւ կարծում եմ որ հավես կլինի այդ գործի ընթացքը նկարագրել այստեղ։
Սույն կիսաբազկաթոռով վարպետ Համբսը սկսում է շարք մի պողպատե էակի մասին է, ավելի ճշգրիտ՝ շիկամուկի, ում անունն է՝ Առնետազավր։
Ոչ, ես չեմ վախենում «գողություններից», եւ վստահ եմ որ մտքերը թաքցնելն անիմաստ է, այսպիսով շիկամուկի ստեղծման ընթացքը կլինի բավականին բաց։ Ու այո, այս նյութը ցց է։ Ուրախ կլինեմ, եթե իմ տեքստերը օգտակար կլինեն որեւե մեկին, նույնիսկ մրցակիցների շարքից։
Սակայն, այն հանգամանքը որ իմ սիրելի տեքնոլոգիաները սպեցիֆիկ են, ավաղ, կարող է նվազեցնել այն էակների թիվը ում տեքստը օգտակար կլինի։
Ես օգտագործում եմ իմ ձեւով հավաքած մինիմալիստիկ Ջենթու համակարգ։ Եւ բնականաբար, ինձ պետք է քոմփայլեր։ Այժմ ես մտածում եմ, որ ինձ պետք է avr-gcc-ն։ Ու այն օգտագործելով ես հետագայում կփորձեմ ստանալ Օբերոն քրոսքոմփայլեր եւ գեներացնել avr-libc-ի կապեր Սթյուարթ Գրինհիլլի H2O ծրագրի օգնությամբ։
Սակայն քանի որ avr-gcc-ի ինետում առկա փաթեթները հին են, ու նույնիսկ թե հին չլինեին, ես միեւնույն է նախընտրում եմ հավաքել քոմփայլերի իմ ուզած տարբերակը ինքնուրույն ու իմ իսկ մեքենայի վրա։ Ինձ կօգնի քրոսքոմփայլերներ ստանալու համար նախատեղնված սկրիպտերի հավաքածուն՝ քրոսդեւը՝
Ասենք, ուզում եմ բինուտիլս 2.21 որ ակնարկի Հոլմսին, ու ջիսիսի 4.5.2։
հիմա մենք ունենք /usr/bin/avr-gcc , ունենք հեդերներ /usr/avr/include-ում, ու լիբեր՝ /usr/avr/lib-ում։
Եթե խնդիր լինի քոմփայլերը օգտագործելու հետ
ապա այն լուծվում է այսպես՝
Համակարգը տեստավորելու համար քաշում ենք ինետից ցանկացած օրինակ, ասենք վազող լույսերը այստեղից քոմփայլ անում, ու լցնում կոնտրոլերի մեջ։
Երեւի կռահել եք, որ ես խուսափում եմ գրաֆիկական գործիքներ օգտագերծելուց։ Դա արվում է հարմարավետության, մասնավորապես՝ ավտոմատացման հնարավորություն ունենալու համար։ Օրինակ, այդ է պատճառը ինչու ես պատրաստել եմ avrdude-ի հետեւյալ փաթաթանը՝
PORT=/dev/ttyUSB0 M=m16 #TYPE=dapa #TYPE=ponyser TYPE=siprog
FILE=Running_LEDs.hex
avrdude -p $M -P $PORT -c $TYPE -U flash:w:$FILE
Թայփը սիպրոգ ա, քանի որ Հովիկը հավաքել է սերիալ պորտով աշխատող այսպիսի մի պրոգրամեր։
Լույսերը հիմա, ստորեւ բերված նկարի պես վազվզում են, սակայն ես գիֆ սարքելու զահլա բնավ չունեմ՝
[}}
Այնպես որ զգոն եղեք լույսերի հետ, նրանք կարող են նաեւ վազել։
շարունակելի
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ես ապշած եմ։
առաջինը՝ գրաֆիտիներով։
Երկրորդը, նրանով թե ինչքան լավն է ստացվել վերեւի նոկիա n900-ով արված նկարը։ ռեալթայմ HDR-ի շնորհիվ, նկարելուց արագ արագ մի քանի նկար անում ա տարբեր լուսավորությամբ, ու միավորում։
Իսկ ահա նույնը, բայց «վեհ» canon rebel-ով։ RAW-ից ամենալավը ինչ հաջողվեց ստանալ սա է՝
Համենայն դեպս, ինչպես տեսնում եք, այստեղ ոչ միայն գրաֆիտիներ են ավելացել, այլ եւ ընդհանուր առմամբ լինում է համբուրվել – անցումը մի տեսակ մաքուր է՝ հոտ չկա բնավ։
կրկին n900`
երբ լույսը հերիքում է, քենոնը չի խեղճանում՝
[Ապրեն դիզայնի ֆակուլտետի եւ ճարտարապետականի ուսանողները։
]8Հալալ ա ։Ճ
Ու այո, հիմա ինչպե՞ս չասել՝ կեցցե մեր քաղաքապետարանը, ամենալավ քաղաքի ամենալավ քաղաքապետարանը։ Որ ոչ միայն չխանգարեց այլ եւ․․․ հմ․․․ օգնեց։ Իմ համար անսպասելի է։
Կինո Մոսկվայի կողքի պուլպուլակն էր աշխատացնեին՝ ցենի տակոյ մերիի նե բուձետ։
ու իհարկե, քրոսփթսթ գրաֆիտի_ամ
Շատ շատ շատ ուրախացա ։Ճ
ու տենց
Մնցացած լուսանկարները այստեղ
ու տենց
հայերեն վիքիփեդիայի հաքաթոնի բոլոր լուսանկարները այստեղ են
ու տենց
ու տենց
Լուսինը գրել է որ սունկ է գտել՝
Այսպիսի փիքսելարտ սունկեր, տարբեր գույների կան Երեւանի տարբեր տեղերում։
Դա քիչ էր, մեզ զավթում են միջատները, մասնավորապես՝ մրջյունները․
Սա պարզապես ներխուժում է։
Այնպես որ զգոն եղեկ կանաչ եւ կապույտ սունկերի հետ։ Նրանք կարող են թունավոր լինել։
ու տենց
ես գրել եմ դեկտեմբերին ռուսական գարեջրերի գովազդներով պատած եռագույնի մասին։ Հետո գովազդները շատացան, հետո լրիվ գովազդները պոկեցին։
Իսկ այժմ դրոշը ներկված է։ ։Ճ
փաստորեն։
ու տենց
փաստորեն նույնիսկ այս ամենապարզ նոկիան հայերեն յունիկոդ ուղարկած սմսը հասկանում է՝
ո՞վ կմտածեր։
ու տենց
ու տենց
կարծես քաղաքում չկա ժամկետը չանցած ժապավեն։ եղածի ժամկետն էլ այսպես թաքցնում են՝
այնպես որ #զգոն եղեք ժապավեն առնելուց։
ու տենց
կամ նրա, թե ինչպես չի կարելի անել գովազդ՝
լրիվ գավառական վիճակ է։ չպրոֆեսիոնալ։
մի անգամից մի քանի սխալ կա։ այսինքն ամբողջը սխալ է։
այս նկարը ուշադիր զննեք, սովորեք։
Ու երբեք, երբեք այդպիսի նկարներ մի արեք։
– դրական, պոզիտիվ զգացմունք չի առաջանում նայելիս։
նա չի ժպտում, նա ավելի շուտ սպառնում է։ որը չի խթանում սպառել։ «հանկարծ չմտնես» – ասում է նկարը։
– սեւ շրջանակը ակնարկում է որ մոդելը արդեն իսկ մահացել է։ հավանաբար ձեռք բերած շորերը առանց լվանալու հագնելու պատճառով։ Նկարը «ուզում» է ավելացում՝ շրջանակի անկյունում սեւ ժապավեն։
– պարզ չէ ինչու է մոդելը կռացած։ երեւի լավ չի տեսնում, գուցե ակնոցները չափազանց մուգ են։
– աչքերը փակ են, բայց հայացքը ուղղված է մեր վրա։ հայացքը թաքցնելը [գրավելու][3] հին եւ փորձված ձեւ է, սակայն այս դեպքում պետք է ոճի մեջ լինել եւ ուղղել հայացքը հեռուն ինչպես, օրինակ, այս համառ երիտասարդը, կամ գոնե ներքեւ, ինչպես այս համեստ աղջիկները։
այո, ես հասկացա։ գուցե ակնոցները օգտագործված են որպիսի անճանաչելի դարձնեն մոդելին։ դա ամեն ինչ բացատրում է։
Նա չի ուզում ճանաչված լինել, այսինքն մոդել չէ բնավ, կարող է նույնիսկ թշնամու լրտես է։ Ահա թե ինչու է բաճկոնը սեւ ու մուգ կապույտ ֆոնի վրա, դա հատուկ է արված որ լավ չերեւա։
Ու հատուկ որ խանութ մարդ չմտնի։ Ու նրանք իրենց սեւ գործերով այնտեղ զբաղվեն։ Ու մութ։ Ինչպես ապակիները ակնոցի։
խորհրդավոր։
ու տենց
[3]: youtube-dl http://www.youtube.com/watch?v=yhHePLaMP_k [4]: http://norayr.am/weblog/uploads/2011/04/glamour.png
ու տենց
ու տենց
այո, այնտեղ շուն ա ապրում։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
իսկ սա իմ նախկին արարատտներից մեկն է
ու տենց
երբ մեկ օհ՜ ոչ-ը բավարար չէ։
ու տենց
ոնց եմ մաեմոներիս սիրում՜
ա – ես սիրում եմ գաջեթներով նա[ծ]յուրմորտ նկարել։
բ – նայեք ինչ սինխրոն են, երկուսն էլ նույն ժամն են ցույց տալիս, քանզի openntpd-ով են սինխրոնանում, ու եղանակի տեսություն նույն OMWeather ափլեթով ցուցադրում։
մաեմո5-ը տարբերվում է մաեմո4-ից գլամուրությամբ, պատկերակների փափուկ սքրոլինգով, ու տենց բաներով։
Միգոն նույնպես գլամուր են սարքում։
Որ գրավիչ լինի, մարդիկ ուզենան այն ունենալ։
Ու այդ պատճառով այնտեղ օգտագործվում է գրաֆիկ աքսելերեյշն, եւ եթե վիդեոքարթի դրայվերը փակ ա կամ չկա, ինչպես այս ՀԹՑ-ի դեպքում, տեսեք թե ինչ է լինում։
իսկ նեքսուսի պորտը ավելի հաջող է քանզի դրայվերը նույնն է ինչ n900-ում՝
Ես հանգիստ կհրաժարվեի փափուկ սքրոլից, ինձ մաեմո չորսի ինտերֆեյսը լրիվ դզում ա։
Բայց այս դեպքում առանց աքսելերացիայի միգոներ կօգտագործեն միայն ցանցառ ներդերը։
արդյո՞ք մենք կունենանք մոբայլում նույն վիճակը ինչ դեսքթոփների վրա։ չգիտեմ։
Հա, ու ի դեպ, օփենպանդորա նայեք։
ախր սա մեր մոտ էլ է կարելի հավաքել է։
ու տենց
Երեւանը մենք ենք
ու տենց
ու տենց
արմռոբոտիքս մարտ 2011, ամերիկյան համալսարան,
Կարեն Վարդանյան
ու տենց
ու տենց
Настольная издательская система: “Atari 65XE”, “Epson LX-600”
Սա «Նոյան Տապան» տեղեկատվական գործակալության հիմնադիր Տիգրան Հարությունյանի առաջին գործն էր, եթե չեմ սխալվում։
Երբ իրենց մոտ աշխատանքի էի ընդունվում, տասընմեկ տարի առաջ, Գայանեն նվիրեց։
Արդեն տասնմեկ տարի առաջ նրանք ակտիվ օգտագործում էին ՏՏ։ Ռեպորտաժները ոչ գծային մոնտաժ էին արվում այն ժամանակ Premiere 4.2-ով Pentium 200-350 մհց մեքենաների վրա ու ամեն գիշեր ֆտպ-ով լցվում նահանգներ։
Վերջերս երբ արմինկոյում Առնետի համար վճարում էի Տիգրանին հանդիպեցի(նույն շենքում են), ասաց մտի։
Երբ մտնեմ իր մոտ, գիրքը վերցնեմ, տամ ստորագրի։ ։Ճ
ու տենց
Ահա, Նանայի ցուցահանդեսից նկարների հատվածներ։
Կարծում եմ, որ այս էակը մի տեսակ հիշեցնում է Նանայի շունիկին։
Քաթի տակ՝ մանուշակագույն նկարներ, կարմիր լեզուներ, աղջիկներ, միսաեռ սեր, մողեսներ, ռոբոտներ, էլեկտրական դետալներ, մեծ կրծքով կանայք, փոքր կրծքով կանայք, մի խոսքով ծիծիկների թեման բացահայտվում է։
Այնպես որ, զգոն եղեք քաթի տակ մտնելուց։
Բոլոր նկարները դեռ մեկ շաբաթ կարելի է նայել այցելելով «ադադեմիայի պատկերասրահ» բաղրամյան 24 հասցեով։
ու տենց
ու տենց
ուժասպառ մարզիկները խաղից հետո։
ու տենց
Մտածե՞լ եք ինչու «իրենց» մոտ լիքը բան արվում ա, ու տեղի ա ունենում, իսկ մեր մոտ, ինչ որ մի տեսակ չի արվում։
Ասենք Արթինը պետք է գար Իրանից որ ռոբոտիքսը սկսվեր։
Հաքաթոնը [hackathon] տոնին հակասող միջոցառում ա երբ հանգստյան, տոնական օրը լիքը ցանցառներ հանգստանալու եւ տոնելու փոխարեն հավաքվում են ու ինչ որ լավ բան անում/գրում։
Ասենք այս անգամ Ինս[ծ]իգեյթում հավաքվել էին ու գրում էին զուգահեռ ծրագրավորման համար ազատ գրադարան․
– So, what can cause Hackaton, Pair programming, and other symptoms? Differential!
– Need in a simple abstraction layer for different concurrent programming paradigms?
– Could be. Check the patient’s home, find what he used to consume, test the blood brain thread synchronization barrier, and ask whether he had an affair rendezvous. Also do a full body CSP
– MRI shows nothing. We’ve put patient in coma, in order to test readers and writers throughout his memory.
– Comon we better take a break and go eat pasta
– Bring some for a patient, otherwise he will die from starvation.
[Pager beeps]
The patient enters a critical section, bring the paddles… charging, clean!
– Can you hear us? Almost mutex changes nothing. Deadlock changes everything. You’re healed. Just never smoke in the future and you’ll be ok.
ու տենց
photographic light meter is ported to meego.
Intel’s multi-million dollar commitment to promote the development of new apps and usage models for netbooks and tablets. The Application Fund includes Accelerator, the Intel AppUp developer challenge, Submit Early for MeeGo initiatives.
Ահա, եթե հասցրել եմ ապա ինձ պրիչիտաեծսյա դրամ ու փառք։
ու տենց
ու տենց
փաստորեն, ոնց որ չայթի չկոնֆերանս լիներ, չայթի բարքեմփ։
հավեսն էր, շատ ուրախացա այսօր, չնայած հայտնվեցի լգրեթե պատահական։ ։Ճ սակայն, ինպես ասում է փիլիսոփա Բախը, ոչինչը պատահական չէ։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
տպագրված է 1964 թվին։
ու տենց
ահա, 233 մեգահերց պենտիումի համար հավաքել եմ ժամանակակից միջուկով համակարգ։
Միջուկը, գրաֆիկան ու ունիդոումեյքերը զբաղեցնում են մոտ 20 մբ հիշողություն։
Ընդհանուր 160-ից բավականին շատ մնում է աշխատանքի համար։
Բեռնվում է ոչ ավելի դանդաղ, քան ժամանակակից կարգիչս, նույն ծրագրերը աշխատացնելուց չի դանդաղում։ Արագագործությունը երեւում է միմիայն կոմպիլյացիաների ժամանալ։ Իսկ համակարգեր կան, որ չգիտես ինչու գիգաբայթեր հիշողություն են ուտում բեռնվելուց, ասյինքն ոչ միայն բութ չաղ են, այլ եւ շատակեր։
Մի քիչ քիչ զանգակներ եւ շվոցներ, մի քիչ շատ գիտելիք, մի քիչ որակով ժեշտ, ինչպես առաջ սարքում էին, ու շատ քիչ խնդիրներում է որ պետք կգա ժամանակակից երկաթը։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Ընդհանուր առմամբ ոնց որ ՆՓԱԿ լիներ, բայց ավելի մեծ։
Այնքան մեծ, որ կարողացել են սրահներից մեկում ուղղաթիռ տեղավորել։
Այս փոստում՝ ֆեմինիստ ֆաշիստները, լուսանկարներ, ժպիտներ, սմայլիկներ, տեքստուրաներ, դրոշակներ, օդանավեր ու ուղղաթիռներ, ծիծիկներ, եւ նրանց դերը ճարտարապետության մեջ, ագիտպլակատներ, եւ ամենակարեւորը՝ խոհանոցներ ու վարագույր (ինչպես նաեւ այլ պոեծիկ բաներ)։
դատարկ էկրանով կինո, եթե չեմ սխալվում գույները փոխվում էին հաճախ հաճախ՝
ծիծիկների թեմայով՝
սակայն թեման դեռ լիովին բացահայտված չէ, մնացեք մեզ հետ։
լուսանկարներ լուսանկարների մոտ՝
սմայլիկ՝
նկարի հատված, հատուկ վերցրել եմ որպես նախադիր օգտագործելու համար՝
դրոշ՝
ձիահ՝
ամպիկներ՝
օդանավ՝
ինստալյացիա, ինչպե՞ս կլիներ առանց դրա՝ ։Ճ
իսկ սա ի՞նչ է, կարծում եք՝
սա ուղղաթիռ է՝
որը ձեռքով հավաքել են վյետնամի գյուղերից վարպետները։ Վյետնամում ուղղաթիռներ առաջին անգամ տեսան պատերազմի ժամանակ, դրանք ամերիկյան ռազմական ուղղաթիռներ էին, բնականաբար։ Իսկ այս վարպետները որոշեցին սարքել քաղաքացիական ուղղաթիռ, որ, օրինակ, բերք լինի տանել վաճառելու քազաք։
Այդ մասին հաջորդ դահլիճում երեք էկրանի լայնության ֆիլմ էին ցույց տալիս։
Ուղղաթիռը այնքան ել լավ չեր թռչում, սակայն տեղադրվեց, այսինքն ինստալյացիա եղավ եւ դարձավ ՄոՄԱ-ի դահլիճներից մեկում։
Իսկ այս դահլիճը իմ համար ամենահետաքրքրներից էր, խոհանոցներ՝
այս «կենդանի» խոհանոցը հանել բերել էին իրական տնից, որը մի քիչ անց կտեսնեք։
հիշեցրեց հայ նկարիչների գործը Ցյուրիխյան մի ցուցահանդեսում, որտեղ ներկայացված էր սոց-ռեալիստական խոհանոցի միջավայրը։
Սիրում եմ Խրուշչեվի եւ Նիկսոնի լուսանկարները։ ։Ճ Գիտեք երեւի Էլիոթ Էրվիթի այս հայտնի նկարը , որը Խրուսչյովի նահանգներ այցի ժամանակ էր արվել։ Իսկ սա նկարված է Մոսկվայում, տեքնոլոգիական ցուցահանդեսի ընթացքում։
Նկարի կողքը կար բացատրություն․ Խրուսչյովը շատ ազդված էր Ամերիկյան լվացքի մեքենաներով։ Նա չեր կարող չընդունել որ ԱՄՆ-ը այդ բնագավառում ավելի առաջ է ընկել։ Այնուհետեւ, թղթակիցների հարցերին, թե նա ինչ կասի ԱՄՆ-ի տեքնոլոգիական գյուտերի մասին ԽՍՀՄ գլխավոր քարտուղարը պատասխանեց, որ լվացքի մեքենաներով չէ բնավ, որ երկիրը ուժեղ է լինում, այլ հրթիրներով։ Ավաղ, նա չգիտեր, ինչ կարեւոր են լվացքի մեքենաները, եւ փաստորեն, խիստ սխալվում էր։
Ուշադրություն դարձրեք, նկարում նաեւ երեւվում է երիտասարդ եւ անփորձ Բրեժնեվը։
Սա գրքից սքան է, մեծ տպած՝
Դա, իհարկե գերմանական ճարտարապետի գիրք է, ու այս նկարը սահմանում էր խոհանոցի միջին օգտագործողին։ Եթե ենթադրենք, որ կինը ունի այս չափերը, նրա ամեն մի ոսկոռը ունի այս չափերը, ապա, նրա համար կատարյալ խոհանոց հաշվարկել կարելի է հետեւյալ կերպ։
Եթե չեմ սխալվում, գրքի մեջ, սակայն, ներկայացված էր ամբողջ ընտանիքը, կար տղամարդ եւ երկու երեխա։
Իսկ խոհանոցը այս շենքից են բերել ՄոՄԱ 1993 թվին՝
124 Kurhessenstrasse, Frankfurt
Ահա եւ ճարտարապետը։ Կառուցում էր ինդուստրիալ թաղամասեր։ Նրա խումբը, կարծես նույնիսկ մի պահ հրավիրել էին խսհմ մի քանի բան կառուցելու, սակայն հետո ետ ուղարկեցին։
Հետո գնացինք պտտվելու լուսանկարների սրահներում՝
Հատուկ այնպես էի նկարում, որ հեղինակների անունները մնան, ու այնուհետեւ ինտերնետներում իրենց այլ գործերը գտնեմ։
Այնպես որ դուք ել կարող եք փնտրել ։Ճ
Ու իմ համար բնավ զարմանալի չէ որ այս լուսանկարի հեղինակը գերմանացի կին է՝
Թանգարանից դուրս գալուց պրոեկտված էր վարագույր, որի մոտ կամեցողները լուսանկարվում էին։ Ու այսպես, լուսանկարվելով պրոեկտվող վարագույրի մոտ կենդանացնում էին այս գործը, եւ դառնում գործի մասնիկ՝
Ի դեպ ասեմ, որ մի քանի միկրոֆոն կար տեղադրված, ու կամեցողները պարմերաբար իրենց մեջ բղավում էին։ Ճ
ձեր խորհին ծառան՝
աղջիկներ, որոնց անունը չգիտեմ բնավ՝
պատանի Ջիմի Հենդրիքսը երեւի նման տեսք ուներ՝
հերթ պայուսակները վերցնելու համար՝
իսկ հերթի մոտ այսպիսի գործեր կային, շաբաթվա օրերի անուններով, գերմաներեն՝
montag
freitag
dienstag
donnerstag
donnerstag
mittwoch
mittwoch
montag
վարագույր Ճ
մնացեք մեզ հետ, արջեւում դեռ մի քիչ սենթրալ պարկի մասին, լենինյան լեննոնյան տեղերով զբոսանք, ինչպես նաեւ հայկական տեղերով սակայն ։Ճ
ու տենց
Ես հասկանում եմ որ մի տեսակ շատ եմ երկինքն ու ամպերը նկարել, բայց օդը մաքուր էր, ու ամպերը ցնցող՝
այստեղ մի քիչ Բրուկլինի կամուրջն է երեւում՝
Այս շենքը շատ տարորինակն էր։ Ու այն դեռ գուգլ սթրիթ վյուի մեջ չկա, նոր են կառուցում։
քաթի տակ ամպեր, շենքեր, ու նախկին շենքերի տեղը վառվող լապտերներ։
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
– you know why they are called skyscrapers? because they so high, that scrape the sky
– գիտե՞ք ինչու են դրանք կոչվում երկնաքերեր՞․ այնքան բարձր են, որ երկինքը քերում են։
մոտենում ենք 911-ի վայրին
Մնացեք մեզ հետ, հաջորդը՝ MoMA, Ամերիկայի ժամանակակից արվեստի թանգարանը
ու տենց
բոլոր լուսանկարները դիտել այստեղ
Այս փոստում,
այլմոլորակայն մեդուզաներ
մեդուզաներ լուսանկարող ընտանիքներ
քաթի տակ լիքը մեդուզաներ, նաուտիլուս, տածյանա, սիֆուդ, տաշկենտ ու ռաբինովիչ
+++++++++++++++++++++
Նաուտիլուս
քնած նաուտիլուս
այս ձկների անունը չեմ հիշում
իսկ սա չաղ էր ու նեպովորոտլիվի ձուկ էր, իրա բույնից մի քիչ դուրս էր գալիս, պտտվում, ու վերադառնում, այսպիսի փոքրիկ փոքրիկ շրջաններ գծելով, որովհետեւ չաղ էր ու ծանր։Ճ
Այս ձկնիկները կույր են։ բայ դիզայն էլի։ Կարծես այնքան խորն են ապրում, որ միեւնույն է լույս չի լինում։
Բատիսկաֆ
Սա շատ հավես մեքենա է։ Գցում ես փող, պտտում բռնակը, ուժ տալիս, լիքը անիվներ են մեջը շարժվում,
ու այն տալիս է այսպիսի մի հավես էակի մետաղին դրոշմած նկար՝
ես ստացա պինգվինին ։Ճ
ութոտնուկի տրաֆարետ ։Ճ
Չլողալ՝
Իսկ Բրայթոնի ծովափին բոլորը շուրջը խոսում են ռուսերեն։ Լուրջ։ Լրիվ բոլորը։ Ու հանդիպում են պապիկներ եւ տատիկներ, ձեռք բռնած, կամ շուն ման տվող, ովքեր չգիտես ինչպես էին այն ժամանակ խսհմից փախչում։
Եթե անցնել տախտակամածով, ապա կարելի է հասնել Տածյանա ռեստորանչիկին, որտեղ հնարավոր է վերցնել այսպես ասած սիֆուդ՝
Իսկ հաշիվը սպասարկող սերվերի անունը, կպարզվի որ Տաշկենտ է՝
Ռաբինովիչի լավկան՝
ց, Բրայթոն։ ։Ճ
ու տենց
բոլոր լուսանկարները դիտել այստեղ
Բրայթոն Բիչ
Բրայթոնի նավեզր մայթը(boardwalk)՝
կարմիր դրոշակներ, եւ մաքուր երկինք
Նյու Յորքի Ակվարիումը, որտեղ կան
ծովափղի «օ՜հ ոչ» (facepalm) եր։
Ի դեպ, նա շան պես լսում էր, թաթն էր տալիս, ձայնը ու պատիվ տալիս։
+++++++++++++++++
ջրի մեջ թեւերը շարժելով թռչող պինգվիններ
մարդանման էակներ, որոնք երեւի նման են մեր ափ դուրս եկած նախնիներին
ստեղ այնտեղ լողացող ծովափղեր
ծույլ սկատը(numb-fish), որը պառկած էր հատակի ավազին, եւ ժամանակ առ ժամանակ բարձրանում, մի շրջան անում, ու վերադառնում իր տեղը։
կովաձուկ,
ծովային ձիեր,
եւ ինչով են նրանց կերակրում,
իրար հետ քնած շնաձկներ
եւ լողացող անքուն շնաձկներ
ու տենց
բոլոր լուսանկարները՝ այստեղ են։
Տակի հղումներով գնացեք ։Ճ
ու տենց
}}
այ այսպիսի ձու եմ կերել երեկ։ 89 թվի, նոեմբերի 19 ։Ճ Փողոցի դիմացի խանութում էին վաճառում։ Այո, ընդամենը 85 դրամով։
Այնպես որ, զգոն եղեք, օտարազգի ձվեր առնելուց, արտադրանքի ժամկետը ստուգեք։
ու տենց
փաստորեն, Օպերա Մինին Սիմբիանի տակ ստարտ լինելուց նայում ա ինչ ֆոնտ կա համակարգում։
իսկ առհասարակ, իմ տպավորությունները քաստըմ ֆոնտերի/հեռախոսների հայաֆիկացումից։
ինչպես և ակնկալում էինք։
Ոչ մի պրոբլեմ չկա maemo, meego, windows mobile համակարգերի հետ։
այո, windows mobile-ը ֆոնտ տեղադրելու կտրվածքով առումով բնավ ավելի բարդ չէ, քան linux-ը։
պարզապես քոփի ա լինում ինչ որ պանակի մեջ։ ինսթալեր սարքելն ել հեշտ ա։
իսկ դե լինուքսում, կամ .fonts-ի մեջ, կամ /usr/share/fonts-ի մեջ գցում ես ttf ֆոնտ՝ աշխատում ա։
կամ ել ասենք այսպիսի ինսթալեր եմ սարքում։
ամենաբարդը, ինչպես և ակնկալվում էր՝ անդրոիդն է։
Այո, ջարդած, քասթըմ բութ իմաջ ինսթալ արած անդրոիդի մեջ ֆոնտ լցնելու ձև կա․ ռեբութ ինթո «սեյֆ» մոդ, մաունթ /system rw, հետո adb push տառատեսակները այնտեղ։
Իսկ եթե ուզում ես յուզերի համար պատուհանիկ սարքել, որ ինքը այնտեղ կոճակ սեղմի, ու ֆոնտերը լցվեն, ապա պիտի, բնականաբար adb.exe-ն ունենաս։
Անակնկա՜լ։ Այն ռեդիսթրիբյութաբլ չէ բնավ։
Օփեն սորսը գուգլից։
Ստացվում է, որ լեգալ մնալու համար, պետք է պատուհանիկում մի հատ ել կոճակ ավելացնել, բրաուզ, որ մարդը սկզբից անդրոիդ սդկ քաշի, անզիպ անի, ու հետո ցույց տա որտեղ ա ադբ-ն ու հետո նոր էդ ադբն օգտագործել լինի։
Համ ել, պարզվում ա, որ միմիայն ռութ անելը որոշ մոդելների հետ ու որոշ ֆիրմվերների հետ էդքան գլխացավանք ա, որ էլ դու սուս։
Սիմբիանի հետ քիչ թե շատ պարզ ա։ Կարծես, չի լինի ինսթալեր սարքել, որը ունակ կլինի DriveLetter:ResourceFonts-ի մեջ ինչ որ բան գրել։
Բայց եթե usb-ով միացնել համակարգչին, քոփի անել կլինի։
Այլ հարց․ տարբեր մոդելների մոտ, համակարգի ֆոնտերի անունները տարբեր են։
Անհրաժեշտ է ինտերնետներում գտնել ցանկ, որ մեդելի անուն – ֆոնտերի անուններ, տեղեկատվությամբ։
առաջարկները՝ ֆստուձյու։ եթե կան։
ու տենց
էս անմեղ անդրոիդահեռախոսի էկրանին նայեցի,
ու հայացքս անմիջապես պատկերից հանեց ի՞նչը
էդ թուրքերի բրենդ սարքողը լավ հիշվող ու աչքի ընկնող լոգո ա հնարել։
կամ իմ մոտ անձնական ա։
ու տենց
Սա հին նկար է։ Ապրիլին եմ արել։ Որոշեցի ցուցադրել ֆծեմու։ Անկապ որակ էր, ժամանակ չկար, ու չհասցրեցի լավ որակի լուսանկար անել։
Իսկ ի՞նչը ստիպեց ինձ լուսանկարել։
Հուզմունքը։ Ես մի տեսակ միշտ հուզվում եմ երբ բարեգործությունների մասին եմ իմանում։ Ախր ի՜նչ լավ գործ է, երեխաների համար խաղահրապարակ կառուցել։
բայց մի չար միտք է գալիս գնում։ Սատանեն ասում է, իսկ ինչու՞ է հանրապետական կուսակցությունը զբաղվում երեխաների խաղահրապարակներով։ Ու արդյո՞ք ավելի լավ չեր լինի, որ խաղահրապարակը կառուցվեր/բարեկարգվեր, ասենք քաղաքապետարանի միջոցներով։ Սակայն, սպասեք։ Քաղաքապետարանը, հավանաբար, միջոցներ չունի։ Իսկ հանրապետական կուսակցությունը ունի՞։ Ո՞րտեղից։
Բայց դրանք Սատանայի կողմից ականջին փսփսած մտքեր են
изыди, нечисть.
փառք բարեգործներին, և ոգի վաճառողներին։
«Ձեզ պատմությունը պիտի որ սովորեցրած լիներ, ինչ է նշանակում վաճառել ազատությունը հարմարավետության համար» Ռիչարդ Մէթյու Սթոլման
ու տենց
ես ինձ հա թույլ չեի տալիս այս գիրքը, որովհետև այստեղ թանկ է։
ու ստացա նվեր։ նենց հավես ։
ուիշլիսթ գրելը լավ բան ա
օկ, բարի լինեմ, ձեզ ել տամ կարդաք։ հա չեի գցում հղումը, որ գնաք հարդվեր գիրք առնեք։ բայց հիմա մեկա լիքը տեղ կա,ահա, ստացեք՝ http://www.bigbook.ru/publications/petrosian-01.php
գնացի կարդալու։
ցգրություն։
ու տենց
ու տենց
Շատ բարդ էր այս գիրքը գտնել։
Ու վերջապես գտա, օգտագործածը։
Իրան խորհուրդ էր տվել Creenshaw-ն իրա քոմփայլերների գրքում։
POINTER TO սինտաքսը հայտնվեց Մոդուլայում։
Նախկին գրքի տերը հաստատ փորձում էր թարգմանել ծրագրի տեքստը Պասկալից Մոդուլա, կամ Օբերոն։
Մոդուլայում և Օբերոնում արդեն չկա function բառը, կան միայն PROCEDURE ներ։ ։Ճ
ու տենց
նրան դուրս են թողել։
նա զբոսնում է քաղաքով, ու նայում անցորդների դեմքերին՝
իսկ նա փողոցում ծնվել է՝
ու տենց
ու տենց
Նորայրը ցուցադրում է մայքրոսոֆթի գովազդը maemo-ոտ n900-ով։
Դեվելոփերս, դեվելոփերս, դեվելոփերս, դեվելոփերս։
Կեցցե՜ մսը։ Ուռա, ընկերներ։
ց<lj user="yozhezavrik"title="Մահարի"> կրտսերը։
ու տենց
տենց ա էլի, երբ ինքնությունը փակում ես, տակից մեկա թափանցում ա՝
ու տենց
ու տենց
վաղը վերջին օրն ա ինչ գործելու է Նանայի և Բաբելոնի ժամացույցների ցուցահանդեսը AJZ-ում։
Ասենք ես ինձ վերցրել եմ հեղինակային հանդ մեյդ ունիկալ կկույով տունիկ։ Իսկ դու՞ ի՞նչ կվերցնես։
Չեգեվառայոտ ափսե՞։
Մագրիտային ծխամո՞րճ։
Անկապ նկարներ ցուցահանդեսից՝
ու տենց
ու տենց
լոքշ սիլիկոնային դաշտավայր
էն ձեր ամերիկաներ
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
պարոնայք ցանցառներ, սա ի՞նչ է։ հմ՞
ու տենց
քրոսփոսթ
_ու տենց_
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
իրերը հայելու մեջ ավելի մոտիկ են քան նրանք կան։
ու տենց
Եզնիկ Կողբացու փողոց, Երևան:
ու տենց
էդ դարպասով ոչ միայն կողմնակի, այլ առհասարակ ոչ մի անձինք էլ չեն անցնի բնավ։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Ամառային դահլիճը դատարկ է։
իսկ սիրահարների այգում, չնայած որ անհարմար է ու էկրանը փոքր է, սակայն մարդիկ իրար գլխի են հավաքված, ու կանգնած, ու ասեղին ընկնելու տեղ չկա բնավ։
ու դա նշանակում է որ ինչ որ մեկը բնավ բիզնեսից գլուխ չի հանում։
ու որ մի քանի հոգի կա որ սրիկա են։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ինձ համար մի տեսակ վախենալու տխուր ա էս ֆոտոն։ ո՞նց թե թայմ աութ։ ինչու՞ թայմ աութ։ ու տենց։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
ու տենց
նկարիչների տան մոտ, Ազնավուրի հրապարակ
ու տենց
_ու տենց _
– ես այս պոստերը որ տեսնում եմ, սկզբից հա մտածում եմ որ սրճի գովազդ ա։
ու տենց
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
քրոսփոսթ graffiti_am{.lj-user}
qr-code reader բեռնել այստեղից
իսկ հեռախոսով անմիջապես մտեք այստեղ
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
յա տակի սիոնիստ յեվղեյ
փաստորեն
ֆսեմիրնայը գասպոդստվը ֆորեվա
_ու տենց _
Պանահիի ֆիլմը ընդհատվեց երբ ավարտին մնացել էր երկու րոպե։ Դիսկի կամ փլեյերի տշվածության պատճառով, հավանաբար։ Վերջը նայեցինք արդեն լափթոփով։
Քննարկման ժամանակ Միսակը հնչեցրեց երկու միտք, որոնք ինձ շատ մոտիկ էին։
Առաջինը՝ նկատե՞լ եք ինչ նուրբ են միմյանց հետ Իրանացիները։ Էդպես բան եվրոպաներում կպատկերացնե՞իք։
Երկրորդ՝ հոգեբանները ասում են որ մենք հաճախ նույնացնում ենք ինքներս մեզ այլ մարդկանց․ լինի դա թաղում, թե կինոյի հերոս։
Ու «Հայելի»-ի առաջին մասը՝ ռեժիսորը ստիպում է անհանգստանալ, ապրել փոքրիկ և տկար աղջկնակի հետ իր շփոթվածությունը, սեփաքան անզորությունը մեծ և աղմկոտ մեքենաների խորթ աշխարհի մեջ։
Իսկ այդ զգացմունքները շոշափելուց հետո, ռեժիսորը ասում է՝ զգացի՞ք, վերապրեցի՞ք մոլորված խղճուկ աղջնակի վախը – առռհա ձեզ – ու աղջիկը իրական կյանքում, ֆիլմի վավերագրական մասում, արդեն լրիվ այլ է, կողմնորոշվում է, որոշում է, գիտի ինչ է ուզում, ու իրան այլևս չի լինում համոզել – նա իր հերոսի հայլապատկերն է։
Հայլապատկերը սկսվում է այն ժամանակ, երբ աղջնակը խաղում է, մեկ էլ միտքը փոխում, նայում է կամերային ու լսվում է ձայն՝
– խցիկին մի նայիր
Այդ խցիկին ուղղված հայացքից է սկսվում։
Ու հետո նա բացատրում է՝
– ընկերներս կասեն որ ես լացկան եմ երբ կինոն տեսնեն։
Իսկ նա լացկան չէ բնավ։ 🙂
Հետաքրքիր է, որ իրական կյանքը, անկախ նրանից, բեմադրված էր, թե իրոք վավերագրական էր, և եթե բեմադրված էր, ապա այնպես, որ կասկած չէր առաջացնում որ տենց կարա կարող է լինել։ Լրիվ հնարավոր է։ Ու հա, իսկական կյանքը ավելի դաժան է, ոչ մի պոեզիա, և եթե «ֆիլմի» մեջ ավտոբուսը մոտո է թեթևակի խփել, ապա վավերագրական մասում իբրև ֆոն, լավ ճմրթած մեքենա են բարձրացնում կռունկով, որ վթարից հետո փողոցը մաքրեն։ Այն մասը, երբ աղջնակը ոստիկանի հետ է զրուցում, հիշելով, որ նա իր հորն է տուգանել՝ վերջն է։ Ու ընդհանրապես, ի՞նչ եմ գրում՝ ճարեք նայեք։
Ի դեպ, սքրինինգը այս անգամ անվճար էր, որովհետև սովորական սեանս չէր, այլ ակցիա՝ ազատություն Ջաֆար Պանահի-ին
Իրան Իրանից նույնիսկ Ծիրան չէին թողնում գալ, իսկ մարտի մեկից արդեն նստած ա։
Մի բան էլ․ Հայաստանում Պանահինին հարց էին տվել, թե բա Հայաստանյան թեմաներով, մեր մասին չե՞ք ուզում կինո նկարել, ու նա պատասխանել էր ծիպը ես ուր դուք ուր, ես իմ թեմային եմ տիրապետում, ու Իրանը ինձ մոտիկ ա, ու տենց։
Տակ շտո մեր մասին մենք ենք կինո նկարողը։ Կամ չնկարողը։
Փաստորեն։
_ու տենց _
_ու տենց _
– քյարթերը վերջնեն, քո մտքով օրինակ կանցնե՞ր «փուչիկոված» բառը
– չէ բնավ
ու տենց
Nature Rocks,
Moscow Cinema open hall, Yerevan,
28.10.09
_ու տենց _
_փաստորեն _
երեկ ես թումանյանի սաս-ի 7777-րդ հաճախորդն էի։
փաստորեն
մնացածը այստեղ
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
