վերնիսաժի անդրէյը տեսաւ ինձ մօտ 400 իսօ֊անոց ժապաւէն ու ասաւ՝ — նկարի որպէս հարիւր։ ինչի՞դ ա պէտք չորս հարիւր, շատ ա։ ու հատիկներ կը լինեն։
լրիւ հին գուարդիայի մարդ ա։ էսօր հէնց հատիկների համար եմ նկարում սեւ սպիտակ ժապաւէն։ եթէ ասէի, որ երբեմն ցերեկը 3200 եմ նկարում, մազերը կը կանգնէին։
#ֆոտո #զրոյց #վերնիսաժ #հատիկներ #ժապաւէն #էսթետիկա
ապրիլ 2007։
ուրեմն, Երեւանի վերնիսաժում կա մի Անդրեյ։
Նա վաճառում է օբյեկտիվներ, խցիկներ, կարողանում է դրանք վերանորոգել, ռուսախոս է։
Ինձ երբեմն կրեդիտով է տալիս, կամ տալիս է փորձեմ, մի երկու շաբաթ նկարեմ, վերադարձնեմ։
Մնացած ֆոտո ապրանքներ վաճառողները նրան չեն սիրում։ Ասում են ֊ մի գործ ունեցի իր հետ, նա քեզ կխաբի։
ասում եմ, ինչի՞ կխաբի։
պատասխանում են ֊ որովհետեւ բաքվեցի է։
այսպիսի փաստարկ։
Այսպես, Թիֆլիսում մտածում էի գնալ իրենց վերնիսաժում իրենց Անդրեին գտնել, տեսնել ինչ ունի։
Ու մի օր էլի մոլորվեցի, ու պատահաբար ընկա իրենց վերնիսաժը։
Այն մեծ այգու մեջ էր, որն իրական այգի էր, մեր վերնիսաժի պես չէ։ Առհասարակ, այնտեղ երբ ֆորսքվերով շուրջդ նայում ես, լիքը այգիներ են։ Ու այգիները բավական մեծ են։
(ֆոտոները արված են նոր օբյեկտիվով, դեռ չէի սովորել ֆոկուսվել)
Իրենց վերնիսաժում չկան սեղանիկներ, ամեն ինչ փռված է գետնին։ Ու վերնիսաժը գործում է ամեն օր, ոչ միայն շաբաթ կիրակի։
Վերնիսաժում շատ հին ու հավես բաներ կային, զնաչոկներ, որ մեզ մոտ արդեն վաղուց վերջացել են, ու առհասարակ լիքը հետաքրքիր բաներ։ Ասենք, վաճառում էին շների հին դիպլոմներ, մեկը ոմն Սարկիսովին էր պականում։
Մեկ էլ տեսնեմ ինչ որ մարդու մոտ, գետնի վրա լիքը օբյեկտիվներ են։
Մոտեցա, սկսեցի զննել, մեկը մյուսի հետեւից։
Սեւ սպիտակ կոդակ ժապավենի բաբինա ուներ, հարյուր հիսուն մետր, որը մոտ ութսուն ժապավենի համարժեք է, բայց այն պետք է ինքնուրույն կտրել, լիցքավորել կասետների մեջ։
Ու մեկ էլ աչքովս ընկավ սա՝
սուպեր տակումար 135 միլիմետր, m42 ռեզբայի համար։
Մի քանի փորձ արեցի
Ահագին իջեցրեց գինն այդ մարդը, բայց ասաց որ ապա տուփը չի տա։
Հետո սիրտը չդիմացավ, ասաց չէ պահեմ ինչ անեմ, թող տուփն ու օբյեկտիվը միասին լինեն։ Ու տենց տվեց։ Մի հատ էլ հիանալի տելեվիկ օլիմպուս ուներ, ու էլի իջեցրեց գինը, բայց դա արդեն շատ թանկ էր իմ համար։
Հետո էլ սրան սիրահարվել էի լրիվ։
Այնպես որ ես ունեմ սուպեր տակումար, ու իրանով նկարում եմ։
Իսկ ամենաանսպասելին այն էր, որ վերջում, երբ ծանոթացանք, նա ասաց ֊ իմ անունը Անդրեյ է։
Այնպես որ ինչպես ամեն քաղաքում կա չերեմուշկա, կա նաեւ Անդրեյ, ով վաճառում է ֆոտո տեխնիկա ու լավ հասկանում է դրանից։
հետո պտտվեցի վերնիսաժով, փորձարկում էի, դեռ չէի սովորել ֆոկուսվել իրանով։
մեկ էլ մի հիանալի շուն նկարեցի, բայց նրան հետո ցույց կտամ։
ու տենց
ա – թվային ավտոմատները եւ չինական սարքերը փոխել են կյանքը։ հիմա այն տեղեկատվությունը որ առժանի է հրապարակային լինել, լինելու է հրապարակային։ ու դա կանխելու մի միջոց կա միայն՝ տոտալ կոնտրոլ, որը ներկայումս նույնիսկ շատ այլ, ՀՀ-ից ավտորիտար երկրներում անհնար է։
բ -հիմա ոչ միայն բոլորը կարող են տեսնել ինչպես ես դու քեզ պահում, այլ ամենակարեւորը դու ինքդ կարող ես տեսնել, ու կատարելագործվել։
տվյալ դեպքում կատարելագործել վաճառողների տեղահանումը, այլ աչքով տեսնել քո սխալները, վրիպումները, ոչ էֆեկտիվ վարքագիծը։
գ – իմ փորձից գիտեմ, որ եթե մարդն ունի այլընտրանք, նրան շատ ավելի հեշտ է համոզել խաղաղ եղանակով, բանակցելով, առանց բռնության։ պարզապես այլընտրանք։
իսկ ինչի՞ չկա այլընտրանք։ երեւի թե որովհետեւ առեւտուր պետք է անել սասում, սթարում ու մոսկվիչկայում։ այլընտրանքը կապիտալին ձեռնտու չէ։
առհասարակ այնպես չի լինում, որ չընտրված մարդիկ հոգան ընտրողների մասին։ լինում է, որ ընտրված մարդիկ չեն հոգում ընտրողների մասին։ բայց չընտրված մարդն հոգում է այլ մարդկանց մասին, այն մարդկանց շահերի, ով իրենց ընտրել է։
այնպես որ եթե այն մարդն ում մենք չենք ընտրել մեզ համար լավ բան է անում, դա նշանակում է, կամ որ մենք ուժեղ ընդդիմություն ենք, որ համայնքը ուժեղ ազդեցություն ունի, կամ էլ որ այդ պահին այդ լավ բանը ձեռնտու է նաեւ այն մարդկանց ով նրան նշանակել ընտրել է։
ու տենց
ու տենց