https://spyurk.am/posts/3139181
#42
երէկ միջգալակտիկական ուղեցոյցի հրապարակման երեսունամեակն էր, որի առթիւ բիբիսի֊ն խաղ ա հրապարակել՝
https://www.bbc.co.uk/programmes/articles/1g84m0sXpnNCv84GpN2PLZG/the-game-30th-anniversary-edition
#գիրք #42 #ուղեցոյց #դուգլաս_ադամս #խաղ
երէկ չէ առաջ օրը աչաջուրում։ #42 #աչաջուր
#42 #dirkgently
@satenik@spyurk.am #42 #սրբիչ #սրբիչի֊օր #դագլաս֊ադամս #ավտոստոպ #լուսանկարներ #վամպիր #աղջիկ
«Ուղեցույցը» սրբիչներին նվիրում է մի ամբողջ գլուխ. “Սրբիչը, – ասվում է այնտեղ – հավանաբար զբասաշրջիկի առօրյայում ամենաանհրաժեշտ իրն է: Դրա արժեքը շատ անգամ որոշվում է պրակտիկայում. նրա մեջ կարելի է փաթաթվել Բետտա Յագլանայի ցուրտ լուսիններով ճանապարհորդելիս, նրանով Կակրաֆուն անապատային մոլորակի վրա կարմիր լույս թափող աստղերի ներքո քնած ժամանակ կարելի է ծածկվել, ինչպես ծածկոցով, Սանտրագինուսի ավազուտ լողափներին հարմար է պառկել նրա վրա ՝ վայելելով ծովի արբեցնող բույրը, այն հարմար է օգտագործել որպես լաստանավ, իջնելով Ցեց գետի դանդաղ և ծանր ջրերով, կամ կարելի է թրջել այն ձեռնամարտի ժամանակ, կամ փաթաթել նրանով գլուխը, որպեսզի չներշնչել թունավոր գազերը կամ որ խուսափել Տռաալի Արյունարբու Կենդանաբզեզի սևեռուն հայացքից (զարմանալի բութ արարած, ով կարծում է, որ եթե Դուք նրան չեք տեսնում, ապա նա էլ իր հերթին չի կարող տեսնել Ձեզ, նա անսովոր բութ, բայց չափազանց արյունարբու է) եւ վերջիվերջո, դուք միանգամայն կարող եք նրանով սրբվել, եթե սրբիչը, իհարկե, բավական մաքուր է:
Բայց ավելի կարեւոր է սրբիչների հոգեբանական նշանակությունը: Անբացատրելի պատճառներով երբ Ստրագը (Ստրագը զբոսաշրջիկ չէ) իմանում է, որ զբոսաշրջիկը իր հետ սրբիչ ունի, նա մեխանիկաբար ենթադրում է ատամի մածուկի, անձրևանոցի, կողմնացույցի, օճառի, տափաշշի, քարտեզի, մոծակի լակի, տիեզերական կոստյումի և նման շատ այլ բաների առկայությունը:
Ավելին, Ստրագը հաճույքով զբոսաշրջիկին կտրամադրի այս կամ տասնյակ այլ պարագաներից որևէ մեկը, որը զբոսաշրջիկը պատահաբար “կորցրել” է: Նրա աչքերում մարդը, ով գալակտիկան ոտնատակ է տվել, ծանր ձախորդությունների միջով է անցել և պատվով դուրս է եկել հուսահատ իրավիճակներից և դրա հետ մեկտեղ պահպանել է իր սրբիչը, առանց կասկածի, արժանի է մեծագույն հարգանքի:
թարգմանութիւնը՝ @{մայոր Թոմ (Major Tom) ; unamutaba@spyurk.am}
#42 #սրբիչ #սրբիչի֊օր #դագլաս֊ադամս #ուղեցույց
արդյո՞ք բանական կյանքը միշտ ու ամենուր այսպես է առաջանում։
առաջանում է ամենազզվելի էակների մոտ։ ասենք ոչ թե խաղաղ խոտակերների, ոչ թե ծառերի, այլ նրանց մոտ, ով ապրում է ուրիշների հաշվին, ով թալանում է, գողանում է ուրիշների ամեն ինչը՝ բնակավայրը, ուտելիքը, ջուրը, եւ իհարկե կյանքը։ ինչի՞ համար։ էներգիա արագ հայթհայթելու։
ու արդյքո՞ք պետք է այդպես միայն բանական դառնան, հազարավոր տարիներ անցնեն, ու նոր միայն նրանցից ոմանք զգան, ինչ անկապ բան է տեղի ունենում։ ու փորձեն դուրս լինել դրանից․ ասենք, վեգի դառնան, կամ բարձրաձայնեն կենդանիների կամ անտառների խնդիրները։ որ իրենց մասին լավագույն դեպքում քմծիծաղով խոսեն։
ինչպե՞ս է քենդանիների մոտ, երբ մեկը քեզ կծում է, պտտվում ես, խայթում ես։ առանց մտածելու։ նույնիսկ մեր հոգեբաններն են գրում՝ ագրեսիան դա նորմալ երեւույթ է, ինքնապաշտպանական, առանց դրա մենք չենք կարող, դա մեր բանականության հիմքում է։
գրողը տանի, ես չեմ ուզում դա իմ բանականության հիմքը լինի, ես չեմ ուզում, երբ ինձ կծում են, հետ կծել։
հետո էլ զարմանում ենք, որ մենք չենք կարողանում առանց սահմանների ապրել։ իհարկե չենք կարողանում, քանի որ մեկ է մեկը մյուսին ճնշելու է, դիսկրիմինացիայի է ենթարկելու։ ինչի համար ասես՝ եթե ազգությունները չլինեին(չնայած մեկ է կլինեին) ապա մի այլ հատկանիշ կընտրվեր։
կյանքը պրիմիտիվ է ու մանիպուլատիվ։
երբ թռչունները իրար կտուցահարում են, կամ գույնզգույն փետուրներ են աճեցնում տպավորություն գործելու, ապշեցնելու համար։
արդյո՞ք դա ազատ ընտրության մասին է։
արդյո՞ք գովազդն է ազատ ընտրության մասին։ դա էլ է չէ՞ մանիպուլյացիա։
ես ատում եմ գովազդը։ ես զզվում եմ մարկետինգից։ ես ատում եմ մանիպուլյացիաները, ու միեւնույն ժամանակ ես չեմ կարող ատել այդ գույնզգույն փետուրներով թռչուններին, քանի որ իրենք մեղավոր չեն, որ իրենք այդ մանիպուլյատիվ կապիտալիստական աշխարհում են ապրում, ու չեն կարող, ունակ չեն, ոչ գիտակցել, ոչ փոփոխություն անել։
բայց այդ նույն փետուրներին նայելով, ես հիշում եմ գովազդը, ես հիշում եմ ինչպես են ռուսաստանում ճզմում արցունքներ, ոտնակելով նոստալգիայի կոշտուկը, ես հիշում եմ ինչպես են մարդիկ իրար կպցնում։ ինչպես են ցույց տալիս որ «լավն են»։
բնական է, որ ես լավ հասկանում եմ նրենց, ով փորձում է միս չուտել, բնական է, որ ես անտարբեր չեմ կենդանիների խնդիրներին, ու բնական է, որ ես ուզում եմ այդ խաղերից դուրս լինել։
ես նույնիսկ չեմ սիրում, երբ «կրեածիվ» բառն են օգտագործում, քանի որ այն հիմնականում օգտագործում են կամ «կրեածիվ» գովազգ/մարկետինգ անելու մասին, կամ էլ, կպցնելիս «կրեածիվ» մոտեցում դրսեվորելու մասին։
հնարավոր չէ նույնիսկ գնալ մի տեղ ու հանգիստ հաց ուտել՝ անպայման կողքի սեղանի մոտ կլինեն իրենք, ով տպավորություն են գործում միմյանց վրա իրենց «փետուրներով»։
հնարավոր չէ համացանց մտնել՝ կրկին դրանք, տեսեք ինչ լավն են։
ու այդ ապշեցնելը նույնիսկ կյանքի ոճ է դառնում։ աննկատ է կատարվում։ մարդիկ պարզապես այդպես են ապրում։ այլ կերպ չեն կարողանում։ ու չկա մեկը քաշի թեւքից, ասի մի հատ քեզ նայի, այ կապիկ։ ինչի՞ ես դու էդքան կապիկ։ ինչի՞ չես կարող մարդ լինել առանց կապիկ լինելու։
արդյո՞ք պետք է գողանանք ուրիշներից, որ ապրենք։
արդյո՞ք մեզ այդքան պետք է շոյանք որ մենք իմանանք, որ կենդանի ենք։
արդյո՞ք պետք է ապշեցնենք, որ բազմանանք։
արդյո՞ք չկա բանական կյանքի առաջացման այլ եղանակ, առանց տենց ցածր լինելու՞։
ինչի՞ մարդիկ չեն կարող լինել անկեղծ։ ինչի՞ են կպցնում իրար ու այդքան իջնում։
հա, պարզ է, շփվելու կարիք կա։ բայց ո՞ւմ հետ։ ում որ ապշեցրի՞ր։ բնականաբար, ժամանակավոր, ինչպես խցիկի բռնկիչն է ապշեցնում, ու որոշ ժամանակ էլ բան չես տեսնում։
ինչի՞ պարզապես չեն ծանոթանում ու շփվում։ ինչի՞ չեն ասում — ըհը, սենցն եմ, այսպիսի «վատ» ու «լավ» հատկություններով, այդպիսի վախերով ու ցանկություններով։ ինչ կա սա է։
չեք հավանում, ուրեմն պետք էլ չէ հավանեք։
չեք շփվում, ապա պետք էլ չէ, որ շփվեք։
չեք կարդում ինձ, ուրեմն պետք էլ չէ որ դուք կարդաք։
այդ պատճառով էլ ֆբ֊ում ձեր աչքը չեմ խցկում։ ինձ ֆբ֊ի հղումներով եկածները պետք չեն։ որ գան, անմիջապես մի հիմարություն դուրս կտան, որ տխրեմ։
ինչի՞ս է պետք։
ես էս տիպի կյանքի կանոններից դուրս եմ ուզում լինել։
ես չեմ ուզում «կրեածիվ» լինել, քանի որ դա ցածր է։
ես չեմ ուզում նվեր անել, քանի որ դա մանիպուլատիվ է։ ես չեմ ուզում ասել, տես ես ինչ լավն եմ, ես ի՜նչ նվեր արի։ թեկուզ դա լինի մի հատ տպած լուսանկար։
ես չեմ ուզում նվեր ստանալ, քանի որ այդպես ազնիվ է։
ես չեմ ուզում լավություն անել, քանի որ դա ինքնագովազդի ձեւ է լինում հաճախ։
ես չեմ ուզում գովազդի ու մանիպուլացիաների մեջ ներգրաված լինել։
ու քանի որ այլապես ոչ ոք չի խաղում, ինձ կմնա ատել բոլոր մարդկանց, քանի որ իրենք չեն կարողանում դուրս լինել այդ հետամնաց կենդանական ռեֆլեքսներից ու խաղերից։ Քանի որ անկեղծությունը մարդկանց հետ չի աշխատում։ Իրենց պետք են մանիպուլյացիաներ։
— Մանիպուլացրեք ինձ ձեր ուշադրությամբ — ուզում են իրենք— ձեր շոյանքով, ձեր փետուրներով, ձեր ստատուսներով, ձեր կարեւոր լինելով… որ մենք հիանանք ու սպառենք, ու մոտիկ լինենք աստԽին։
ես տենց չեմ խաղում։
ու տենց
ես տենց չեմ խաղում՝ http://norayr.arnet.am/weblog/2013/09/15/ասք-բանական-կյանքի-ու-չխաղալու-մասին/
#ասք #բանականություն #սեքս #կենդանիներ #կյանք #տիեզերք #ամենը #42 #գովազդ #մարկետինգ #կապիտալիզմ
Douglas Adams: Parrots, the universe and everything
https://www.youtube.com/watch?v=_ZG8HBuDjgc
#Douglas-Adams #Parrots #universe #everything #42 #hg2tg #writer #talk
http://www.youtube.com/watch?v=33dy9eHTvBo
David Gilmour plays Pink Floyd’s Wish You Were Here at Douglas Adams’s Virtual 60th at the HMV Apollo, Hammersmith on Sunday 11 March 2012.
#42 #Pink-Floyd #David-Gilmour #Douglas-Adams #2012
I think that #Sheckley ’s #Answerer is a way better machine than #Adams es #DeepThought. http://www.gutenberg.org/files/33854/33854-h/33854-h.htm Because Answerer will never answer #42 cause nobody will understand him. I belive that’s true that “In order to #ask a #question you must already know most of the #answer " #literature #sci-fi #sheckley #book #cover #Շեքլի
ես քառասուներկուերրորդ մարդն եմ, ով այն կարդացել է։
ու տենց
ու տենց
բոլոր լուսանկարները՝ այստեղ են։
Տակի հղումներով գնացեք ։Ճ
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
