էս բարիստան վերջն ա։
անցեալ անգամ նկատեցի որ ոչ միայն շատ լաւ անգլերէն ունի, նաեւ ամենատարբեր յաճախորդների հետ կարողանում ա լեզու գտնել, ու խօսակցութիւն պահել։
երբ խօսում էր մէկի հետ, մի անգամ նշեց՝ «անցեալում սխալներ եմ արել, հիմա ուղղում եմ», միւս անգամ ձեւակերպեց «սխալ որոշումներ»։
երբ գործ չունի, սրճարանի սեղանի մօտ ա նստում, իր սիրած տեղն ունի, ու շատ, շաաաատ, շաաաաաաատ հաստ գիրք ա կարդում, որի մեծ մասն արդէն ընթերցուած ա։
#սրճարան #բարիստա
նախորդ գրառումս չեմ գտնում, որ դրան յղուեմ, երեւի չեմ արել։
վաղուց էր, ալթարում գցած էինք, ինչ֊որ մայր եւ դուստր մտան։ մուտքի մօտ ներսից կիսաշրջան աստիճաններ են։ դրանցով իջնելիս մայրը քիչ էր մնում ընկնէր, յետոյ մունաթ եկաւ դստէր վրայ որ նա չպահեց։ ու դուրս գալուց էլ մունաթ եկաւ։
ընկնում էր, որովհետեւ աստիճանները նեղանում են դէպի ծայրեր, իսկ մէջտեղում լայն են։ առաջին քայլն անում ես դռան մօտ, ուր դեռ լայն են։ յետոյ եթէ ուղիղ չգնաս, անխուսափելիօրէն աւելի ու աւելի նեղ տեղ ես ոտքդ դնելու, ու եթէ շատ ուշադիր չես՝ ընկնելը բարդ չի։
էն օրն էլ «ալթար» մի աղջիկ մտաւ, նոյն աստիճանների պատճառով քիչ էր մնում ընկնէր։
յետոյ մօտեցաւ աշխատողներին, նայեց մեզ, նայեց իրանց, ու մինչ հարցեր տալն ասաց՝ «ինձ հետ միշտ սէնց բաներ են պատահում»։
ես էլ հազիւ ինձ զսպեցի որ չասեմ՝ «էդ ձեզ հետ չի պատահում, էդ աստիճանն ա անգրագէտ արուած»։
յետոյ էլ մի աղջիկ էր, նստեց սեղանի մօտ, հենուեց պատին ու հեռախօսով ինետւում էր, մէկ էլ լոյսն անջատուեց։ նա չնկատեց էլ, կամ նկատեց՝ չմտածեց որ էդ ինքն ա որ անջատիչին մէջքով հպուելով լոյսն անջատեց։ յետոյ սրճարանի կառավարիչը մօտեցաւ, խնդրեց լոյսը միացնել։ աղջիկն էլ մի քիչ վատ զգաց որ իր անզգուշութեան պատճառով շատ մարդու միջավայրը փոխուեց։
բայց իրականում էդ սեղանը պէտք ա մի քիչ այլ կողմ լինէր։ կամ անջատիչը։
#ալտար #ալթար #սրճարան #դիզայն #նախագծում #գրագիտութիւն
դոմինիկը կիսեց՝ բեռլինի café moskau֊ն անջատեց «Москва» բառի լոյսերը, եւ վառւում ա ուկրաինայի դրօշով։
#բեռլին #սրճարան #մոսկուա #ուկրաինա #խաղաղութիւն
գերմանացի ընկերս պատմեց որ նեղւում ա, երբ իրան առանձին ուշադրութիւն են տալիս։ ասաց, որ երբ առաջին անգամ էր եկել հայաստան՝ ազդուել էր, իրան անսովոր խանդավառ հիւրընկալութիւն էր։ յետոյ քանի տարի ստեղ էր ապրել, ու հիմա էլ պարբերաբար գալիս ա, կապը չի կորցնում։
ապա, երբ իրան ասում են՝ ահա իմ հեռախօսը, ես քեզ ման կը տամ, կամ ինչ֊որ առանձին ուշադրութեան ա արժանանում՝ նեղւում ա։ զի նա գիտի հայաստանը գուցէ էդ մարդուց լաւ, ես շատ եմ ճանապարհորդում, բայց նա ինձնից շատ տեղերում ա եղել, ու ինձնից շատ ա ճամփորդել։ նա ինձնից շատ ա շփուել տեղացիների հետ։ նա ի տարբերութիւն ինձ, գնում ա տէնց սրճարաններ, ուր տեղացիներն են ծխում ու նարդի գցում։ նա ա ինձ սովորեցրել «հայկական» հաց ու պանրով ու կանաչիով բրդուջներ ուտել։
ի դէպ, նա ինձ պատմեց վերջերս գերմանիայում դուրս եկած յօդուածի մասին՝ այն անդրադառնում էր բազմազանութեան փառաբանման միտումներին։ թղթում կար օրինակ՝ դասատուն ասում ա երեխաներին, որ միւս օրը բերեն իրենց հետ ուտելիք, եւ հատուկ նշում ա թուրքիայից եւ յունաստանից երեխաներին՝ իսկ դուք կը բերէք ձեր ազգային ուտելիքներից։
եթէ նա պարզապէս չնշէր, թէ ինչ ուտելիք պէտք ա բերել, գուցէ իրենք եւ բերէին տանը պատրաստած ազգային մի բան, իսկ գուցէ՝ ոչ։ բայց նշելով նա առանձնացնում ա իրենց, շեշտում ա ինչքան այլ են, որ կանք մենք, ու կաք՝ դուք։ սա մատցուցւում ա որպէս ինքնութիւն պահպանելուն սատարել, բայց կարող ա նեգատիւ հետեւանքներ ունենալ։
ու հիմա, էս երեխան որ թուրքիայից եկած ընտանիքից ա, բայց կապ չունի թուրքիայի հետ, պիտի մտածի՝ ի՞նչ անեմ, գուցէ պիտի գնայ գտնի թուրքական խանութ, որ էնտեղից ուտելիք ձեռք բերի։
օրինակի շարունակութիւնը՝ միւս օրը, երբ երեխաները բացում են իրենց հետ բերած ուտելիքը, դասատուն ունի պատրաստած դրօշեր, որ տնկում ա ամէն մէկի ուտելիքի վրայ։ բոլորի մօտ՝ գերմանական դրօշեր են, բայց մէկի ուտելիքի մէջ տնկում ա թուրքիայի դրօշը, մէկի՝ յունաստանի։
ու կրկին, հեղինակն ասում ա՝ բայց կարող ա էս մարդը, թէեւ թուրքիայից ա, բայց իր ընտանիքն ա եղել փոքրամասնութիւն, կարող ա հայ ա, ասորի, յոյն, կամ քուրդ, կարող ա իրանց ընտանիքում ցեղասպանութեան վերաբերող պատմութիւն կայ, իսկ դու շեշտելու համար բազմազանութիւնը, տնկում ես իր բերածի մէջ մի դրօշ, որի հետ նա գուցէ ոչ միայն կապ չունի, այլ նաեւ ունի կապուած բացասական յոյզեր։
ես լրիւ հասկանում եմ ընկերոջս զգացածը, զի ես էլ եմ միշտ ուզել լինել լոկալ, զգալ լոկալ։ ու գրել եմ առցանց, որ վրաստանում ինձ լոկալի տեղ դնում են, անկապ մարդիկ վրացերէն են դիմում, ծխախոտ են խնդրում, բայց երեւանում ինձ տեղացու տեղ չէին դնում, ու խօսում էին ռուսերէն, կամ ասում են՝ «հելլօ»։ ես վերցնում էի հայերէն գրքեր կամ թերթեր հետս մետրօ, կարդում էի, որ իբր սովորեցնեմ մարդկանց, որ իրենց կարծիքով տարբերուող տեսքի մարդը, պարտադիր չի որ տեղացի չի։ հիմա հիմնականում անցեալում ա սա, բայց երէկ էլ, սուպերմարկէտում հետս ռուսերէն խօսեցին։
ու ես պատմեցի ընկերոջս, որ սրաճարանում, ուր յաճախ գնում եմ, կայ բարիստաների ամուսնական զոյգ՝ տղան ամերիկացի ա, իսկ աղջիկը միջին արեւելքից՝ արեւմտահայերէն ա խօսում։ ամերիկացին հայերէն ա սովորել, մի կերպ խօսում ա։
ու ես ոչ մի ձեւ իրան առանձին վերաբերմունք ցոյց չեմ տալիս, չեմ ասում՝ վայ էս ինչի՞ ես ստեղ եկել, կամ վայ ապրես, էս ինչ լաւ ես խօսում հայերէն, չեմ ասում՝ վայ ապրես, ինչ լաւ ա որ ստեղ ես։ որովհետեւ դէ նորմալ ա իր տեսակէտից՝ նա ստեղ ա ապրում, փորձում ա լեզուին տիրապետել։ ու ես չեմ ուզում շեշտեմ իր համար որ նա օտար ա, վերաբերւում եմ ոնց որ այլ բարիստաներին՝ սովորական քաղաքավարութեամբ։
#օտար #օտարացում #օտարութիւն #բարիստա #սրճարան #դրօշ #գաղթ #արտագաղթ #ներգաղթ #միգրացիա #լոկալ #տեղացի #քաղաքավարութիւն #հիւրընկալութիւն #ուշադրութիւն #հետազօտութիւն #յօդուած
գուրու, երեւան
— կը բերէ՞ք ջերմուկ։ — ջերմուկ չունենք, կը լինի՞ բջնի։ — այո։
բերում ա ջերմուկ։
— կը ներէք, բջնի չունէինք, որոշեցինք ջերմուկ բերել։
diy foodoorist, դիլիջան
խնդրում ա «դիլիջան» գարեջուր։ բերում են «կիլիկիա»։ ասում ա՝ — բայց ես ուզեցի «դիլիջան»։ — «դիլիջանը» լաւը չի, ուզո՞ւմ էք հետ տանենք, բերենք «դիլիջան»։ — չէ, որ բերել էք, թող այդպէս լինի։
յետոյ երկրորդն ա պատուիրում՝
— «դիլիջան»։
այլ մատուցող ա, կրկին հեռանում ա, բերում ա «կիլիկիա»։
իսկ այն առաջին մատուցողը կողքի սեղանի մօտ ա նստած, ընթացքում ասում ա՝
— էլի՞ էք «դիլիջան» պատուիրում, ձեզ ասացին չէ՞, որ լաւը չի։ չէ՞ք հաւատում։
ասում ա՝
— հաւատում եմ։ — ուզո՞ւմ էք «դիլիջան» բերենք՝ համոզուէք։ — չէ, ես հաւատում եմ։
աղջիկը վեր ա կենում գնում ա, բերում ա առանձին փոքր բաժակի մէջ այլ գարեջուր։
— ահա՝ «դիլիջան», հիմա փորձէ՛ք ու համոզուէ՛ք որ լաւը չի։
փորձում ա, ասում ա՝
— այո, լաւը չի։
— բա տեսնո՞ւմ էք։ ես ձեզ ասում էի։ — հեռանում ա։
հարցնում ենք՝
— իսկապէ՞ս «դիլիջանը» լաւը չի։
— միշտ տարբեր ա լինում, ինձ մէկ ա, ես դիլիջանում ուզում էի «դիլիջան» խմել։
ու տէնց։
#զրոյց #երեւան #գուրու #ջերմուկ #բջնի #դիլիջան #diy_foodoorist #կիլիկիա #գարեջուր #սրճարան #անկապ #առօրեայ
բայց իհարկէ չի կարելի թերագնահատել սիգմայի հարեւանութեամբ կախիչների վրայ չորացող անդրավարտիկները՝
#սիգմա #ճարտարապետութիւն #սրճարան #ֆոտո #ֆոտօ #բակ #փողոց #քաղաք
#սրճարան #ֆոտո #ժապաւէն #աղջիկ #թայւան #թայբէյ
@{ Katie shoots film (unofficial) ; curatingcuteness@spyurk.am} 4/14/2020, 4:03:08 PM
Lazy Day Café.
Ferrania Solaris 400 (expired), Nikon FM
#filmphotography #curatingcafes #expiredfilm #ferraniasolaris400 #friendsonfilm #nikonfm #tainan #taiwan posted by pod_feeder_v2
Փարիզ, 1959. լուսանկարը՝ Սաւլ Լեյթեր֊ի.
#Փարիզ #1959 #ֆոտո #Սաւլ_Լեյթեր #ֆոտօ #քաղաք #փողոց #աղջիկ #սրճարան #նկար
շատ հաւէս տեղ սանկտ֊պետերբուրգում։
#մշակոյթ #արուեստ #ցուցահանդէս #պետերբուրգ #քաղաք #քարտէզ #էկրանահան #յարկեր #հաւէս #հիփսթեր #սրճարան #ցուցասրահ
պէտք է սրճարաններում լինեն ստեղնաշարեր ու մոնիտորներ, միացուած ռասփբերի փայ֊երին, դու գաս քո էսդի քարտը դնես, շարունակես աշխատել, ու լափթոփ քարշ չʼտաս այլեւս։
#սրճարան #ստեղնաշար #ռասփբերի֊փայ #աշխատանք #հաւէս
ասում է՝
— էն որ ցարի ժամանակ ասում էին․ ուզում ես փող աշխատես՝ գնա Բաքու, ուզում ես ուտես֊խմես՝ գնա Թիֆլիս, ուզում եմ քաք՝ գնա Էրիվան, հիմա էլ բան չի փոխվել։
— ուրեմն ութսունականներին Լիգաչյովը եկավ Երեւան, պիտի բերեին Մերգելյան, տասնմեկերրորդ հարկ, այնտեղ կաֆե կար ոսկե ձկնիկներով, որ վերեւից Երեւանին նայեր։ Հա, ու էդ ժամանակ, այնտեղի, ո՞նց էր էն դիքի անունը, Հակոբյան, սաղ բալկոնչիկները ներկել էին, ու տրամվայի ռելսեր կային, որ նե տո սարքում էին, նե տո վերանորոգում էին, սաղ վրայից ասֆալտ լցրեցին, որ չտենա, հետո երբ արդեն Լիգաչյովը գնաց, էլի բացեցին, շարունակեցին գործը։
— իրա հերն էլ վաենի սկլադի պետ էր, ունեվոր էին, գնացել Մոսկվայից մերսեդես էր բերել, էն ժամանակ Երեւանում մենակ մեկ ուրիշ մերսեդես կար, ու էն մանումենտի դիքի վրա շլագբաումներ կային, գնացք էր անցնում, հա, տղան էր քշում, հետո մատորը փչացավ, ո՞րտեղից ճարեին, վոլգայի մատոր դրեցին։ էն էլ իրա մերսեդեսով աղջիկ էր կպցրել, մանումենտով գնում էր, ու կասետ էր փորձում դնել մագնիտաֆոնի մեջ, էն կասետն էլ չէր մտնում, տենց ճանապարհից շեղվեց, կասետը դրեց, նայեց դուրս ու խփեց շլագբաումին, հետո էլի ավտոներ կային, էլի խփեց, հահահա…
ու տենց
— ուրեմն ութսունականներին Լիգաչյովը եկավ Երեւան, պիտի բերեին Մերգելյան, տասնմեկերրորդ հարկ, այնտեղ կաֆե կար ոսկե ձկնիկներով, որ վերեւից Երեւանին նայեր։ Հա, ու էդ ժամանակ, այնտեղի, ո՞նց էր էն դիքի անունը, Հակոբյան, սաղ բալկոնչիկները ներկել էին, ու տրամվայի ռելսեր կային, որ նե տո սարքում էին, նե տո վերանորոգում էին, սաղ վրայից ասֆալտ լցրեցին, որ չտենա, հետո երբ արդեն Լիգաչյովը գնաց, էլի բացեցին, շարունակեցին գործը։
#սովետ #զրույց #ութսունականներ #Լիգաչյով #Երեւան #Մերգելյան #սրճարան #ոսկե֊ձկնիկ #տրամվայ #ասֆալտ #պատշգամբ #չանկախություն #պատմություն #######################
@{Իմանդես Իմաստասեր (Imandes) ; imandes@spyurk.am} is reading the book about #Georgian #French #painter #Vera-Pagava #ENTRÉE #Café #Tbilisi #Georgia #Pagava #art #photo #Վերա֊Պագավա #Թբիլիսի #Վրաստան #ֆոտո #լուսանկարներ #սրճարան #փողոց #քաղաք ##################
ու տենց
#Թբիլիսի #Տփղիս #լուսանկարներ #աղջիկ #սրճարան #սեւ֊սպիտակ #քաղաք #փողոց #ժապավեն #Մուլին֊Էլեկտրիկ #თბილისი #Moulin-Electrique #Tbilisi #photo #photos #girl #cafe #city #street #bw #black-and-white #b/w #film #film-photography #cc_norayr (cc) Նորայր (inky)
#guetersloh #germany #photo #cafe #ֆոտո #սրճարան #քաղաք #գերմանիա
