ես միշտ դգոհում եմ որ ամէնը թռնում են դէմքիս (կայքերը օրինակ), ու առաջարկներ անում՝
գրանցուիր, ու միւս տարբերակը՝ ոչ հիմա։
ահաւոր զզուելի ա որ չեն ուզում ընդունել որ կայ տարբերակ եւ չգրանցուելու։
բայց էսօր տեսայ windows֊ն պատուհան ա հանել՝ միացնել բեքափ, ու երկու կոճակ ունի՝
յիշեցրու ինձ (ու կարող ես ընտրել ինչքան ժամանակից), ու միւս կոճակի վրայ՝
«no thanks»։
վաու, էս ի՞նչ էր։
էս տէք ոլորտը երեւանի փողոցների պէս ա՝ եթէ սիգնալ չեն տալիս ու քեզ հասնող ճանապարհը տալիս են՝ զարմանում ես։
#մայքրոսոֆթ #ուինդոուս #էթիկա #ծրագրակազմ
մայքրոսոֆթը շարունակում ա պնդել, թէ սիրում ա լինուքսը, ու կազմակերպում ա հաքատօն, որ wsl֊ը զարգացնի։ ու wsl֊ը ակնյայտօրէն էն մասին ա, թէ մի՛ գնացէք, դեւելոփերներ ջան, լինուքս դեսքթոփ, տեսէ՛ք, կորցնելու բան չունէք, համ ծանօթ ուինի միջավայրն ա մնալու, համ ձեր լինուքսական գործերը կանէք։
ու ընդհանուր առմամբ, բիզնեսը զարգացնում ա լինուքս էնտեղ, ուր իրենց պէտք ա, ուր կառնեն՝ ու դա ամպերն են, ու ոչ դեսքթոփները։
լինուսը ինքը ֆրուստրացուած ասում էր, որ փորձում էր իր համար դեսքթոփ օհ ստեղծել, իսկ այն ամէնուր առաջնագիծ ա, բացի դեսքթոփից։
ու ուզում եմ ասել, գիտէք, նէնց չի որ լինուքսը որպէս դեսքթոփ վատն ա։ մարդիկ անդրոիդ տաբլետներ են քշում, որ ահաւոր քիչ ֆունկցիոնալ ունեն ու դախ են, հարցը դա չի։
հարցն այն ա, որ մարդիկ չեն սիրում, մեծ մասը, փորձել այլընտրանքներ, ու ծանր են տանում կորուստները, երբ սովորել են ինչ֊որ բանի։ ու ո՞նց են իրենք կարող առանց էս կամ էն ծանօթ ծրագրի աշխատել։
այդ պատճառով, առաջ, երբ դեռ ընկերներին/ծանօթներին անց էի կացնում լինուքսի, հիմա միայն շատ վստահելի մարդկանց համար եմ էդ ջանքը դնում, այն ժամանակ ես ցոյց էի տալիս ոչ թէ՝ ահա քո նոյն խաղաթղթերի խաղը լինուքսում, այլ ինչ֊որ բաներ ինտերֆէյսի, որ իրենք ուինում չունէին՝ ուորքսփէյսները, որ կարելի ա սքրոլել մկնիկի անիւով պատուհան, որը ֆոկուսի մէջ չի, աշխատելով այլ պատուհանում, ու տէնց բաներ։
կարճ ասած՝ բիզնէսը կը գնայ այնտեղ, ուր մարդիկ կան։ իսկ մարդիկ չեն փորձի լինուքս դեսքթոփ, զի փորձող չեն։
#լինուքս #դեսքթոփ #մայքրոսոֆթ
ինչպէս է մայքրոսոֆթը խաղից հանել ոչ իր կոմպիլյատորները՝
մենք շատ նպատակաուղղուած էինք որպէսզի մեր Delphi եւ C++ կոմպիլյատորներով ստանանք WinRT֊ի համար կոդ։ Այս պահին խնդիրն այն է, որ այն ՕՀ API֊ները, որ անհրաժեշտ են քո լեզուի RTL֊ն իրականացնելու համար թոյլատրուած չեն։ Գիտէք, ասենք RtlUnwind֊ը բացառութիւնների մշակման կամ VirtualAlloc֊ն յիշողութեան կառաւարման համար… Այդ եւ նման ֆունկցիաներին դիմելը աւտոմատ որակազրկում է ձեր ծրագիրը․ այն չի կարող լինել «պաշտօնական» WinRT ծրագիր եւ տեղակայւել մայքրոսոֆթի խանութից։
աղբիւր (անգլերէն)
երբ նման բաներ եմ կարդում, զգում եմ, ինչքան չեմ ուզում գործ ունենալ այդ փակ էկոհամակարգերի հետ, ու ինչ հաւէս է ծրագիր գրել ազատ միջավայրերում՝ ազատ հարթակների համար։
#ծրագրաւորում #մայքրոսոֆթ #կոմպիլյատորներ #ծրագրաւորման_լեզուներ #մրցակցութիւն
աաա՜, մայքրոսոֆթը վերջն է, իրենց rdp֊ով կարողանում ես ոչ միայն տեքստ պատճէնել փակցնել, այլ նաեւ նիշք։ մի հեռակայ տերմինալում քոնթրոլ֊սի ես սեղմում, միւսի մէջ քոնթրոլ֊վի, տանում է։
#մայքրոսոֆթ #առդիփի #տերմինալ
ուրեմն, ասենք մի տարի առաջ, մի աղջկայ դեբիան եմ տեղադրել։ ինչո՞ւ։ մթոմ լաւութիւն էի արել՝ չի փչանայ, ասել եմ, վիրուսներ չես ունենայ, հանգիստ կապրես։
վերջերս կապուել է։ ասում է՝ վայֆայը չի աշխատում։ նախ, կարեւորն այն է, որ ինձ է կապուել։ ինչո՞ւ ինձ։ եթէ վինդովս լինէր, նա շատ տարբերակներ կունենար ու գուցէ նախընտրեր ինձ չդիմել։ բայց լինուքս «սափորթ» անողները, այո, այնուամենայնիւ, դեռ անհամեմատ աւելի քիչ են։
ինչեւէ, մենք հանդիպում ենք սրճարանում, եւ իր նոութը վայֆային կպնում է։ «ուրեմն աշխատում է» — ուրախանում եմ ես։ «չգիտեմ ինչ է, քեզնից է վախեցել» — պատասխանում է նա։ յետոյ գնում է տուն։ եւ իր նոութը իր տան վայֆային չի կպնում։ այդ ժամանակ նա համարձակւում է զանգել պրովայդերին, ով տեղադրել է եւ կարգաւորել վայֆայը եւ բողոքել։ իսկ պրովայդերը լուծում է խնդիրը՝ իր մեղքն էր։
ո՞րն է երկրորդ կարեւոր մասը այս պատմութեան։ այն, որ այդ աղջիկը, ով բնաւ էլ կոնֆորմիստ աղջիկ չէ ընդհանուր առմամբ, ու նախանձելի համարձակութիւն ունի շատ այլ իրավիճակներում, փաստացի ենթադրել էր, որ «մարգինալ լինուքսն է» պատճառը կապ չունենալու, ոչ թէ «մեյնսթրիմ» պրովայդերը։ նա չի ենթադրել, որ այն, ինչ մարգինալ է, այն ինչ տարածուած չէ, այն ինչ կոնֆորմիստական չէ՝ կարող է անխափան աշխատել։ ինքը՝ մարգինալ, ոչ կոնֆորմիստ լինելով։
ես կարծում եմ, որ դա շատ պարզ է։ ու որ մենք շատ քիչ հաւանականութեամբ կարող ենք ունենալ իրական նոն կոնֆորմիստ եւ իրական մարգինալ։ նրանց՝ ով փոխում է աշխարհը։ մերոնք՝ փոփոխութիւն անել ունակ չեն։ եւ դա, ես կարծում եմ, կապ ունի նաեւ մեր քանակի եւ բազմազանութեան հետ։
ինչպէ՞ս են մարգինալները փոխում աշխարհը։ փոխում են՝ ունենալով մեծ շուկայ։ փոխում են՝ քանի որ իրենց համայնքներն այնքան մեծ են, որ իրենց քիչ քանակի համախոհները այնուամենայնիւ այնքան շատ են, որ տարբերւողները կարողանում են չմնալ տեղում, զարգանալ, եւ համայնքները փոփոխութեան են տանում։
այսպէս, Սթոլմանը կարող էր իր գրած ազատ ծա֊ի աջակցութիւն մատուցելով ապրել՝ ժամը 200 դոլար վաստակելով։ քանի որ միացեալ նահանգների շուկան այնքան մեծ է, որ գտնւում էին մարդիկ, ով կօգտագործեր իր ծրագրերը, եւ դրանց մէջ գտնւում էին նաեւ նրանք, ով կը վճարէին աջակցութեան համար։
այսպէս, Լինուսը, չնայած իհարկէ բնաւ հարուստ չէ, ինչպէս Գեյթսը կամ Ջոբսը, Լինուսը կարողացել է իրեն թոյլ տալ միլիոն դոլարով տուն ձեռք բերել։ Եւ երկու հարիւր հոգանոց ռեդհեթը կարողացել է լինել շահութաբեր եւ տարածուել։ իհարկէ, նահանգների ճնշող մեծամասնութիւնը դեռ օգտագործում է մայքրոսոֆթի կամ էփլի արտադրանքը սեղաններին, սակայն իրավիճակը կամաց, բայց կայուն փոխւում է։ ու արդեն զարմանալի չէ, որ տեսականօրէն ազատ անդրոիդը, լինուքս միջուկով, դէ ֆակտո ստանդարտ է։
այնտեղ, ուր շատ մարդ կայ, գտնւում է շատ մարդ, ով կարող է, օրինակ, լաւ դիտորդ լինել ընտրութիւնների ժամանակ, կամ աջակցում է ոչ այնքան շահութաբեր մտքին՝ ասենք օգնել անօթեւան կենդանիներին։ այնտեղ փոքր համայնքները դառնում են ազդեցիկ, եւ փոխում են հասարակութիւնը, իսկ յետոյ փոխում են օրէնքները։
հայաստանի շուկան այնքան փոքր է, որ կարելի է ասել՝ այն չկայ։ նաեւ ակնյայտ է, որ շուեյցարական (իսկ շուեյցարիան նեյտրալ է եւ նոյնիսկ եւրամիութեան անդամ չէ) տեքնոլոգիաները չէին կարող մրցել ամերիկեան տեքնոլոգիաների հետ, անկախ նրանից, թէ ինչքանով լաւն էին։ օբերոնը, մոդուլան այդպէս էլ մնացին համալսարանների նեղ պատերի մէջ, ուր եւ շնչահեղձ են լինում։ պասկալը ժամանակաւոր տարածում ունեցաւ՝ երբ բորլանդ ընկերութիւնը գրանցուեց ամն֊ում, եւ ամն֊ում տարածուելու պատճառով այն յետոյ հասաւ մեզ։
եթէ օբերոնը լինէր գերմանական՝ տարածուեր գերմանիայում, դրան աւելի լուրջ էին վերաբերուելու։
կամ այլ օրինակ՝ ո՞վ էր լինելու Գոդարը, եթէ նա ապրեր եւ ստեղծագործեր (եթէ իրեն թոյլ տային) Հայաստանում։ Ո՞վ էր իրեն ճանաչելու։ Հայերը չէին ճանաչի ճիշտ այնպէս, ինչպէս ծանօթ չեն Փելեշեանին։ Աշխարհը չէր ճանաչի այնպէս, ինչպէս ծանօթ չէ Փելեշեանին։ Ի՞նչ կը լինէր, եթէ Փելեշեանը ստեղծագոծած լինէր Ֆրանսիայում։ Կասէին՝ որ նա փոխել է աշխարհը։ Որ կայ կինո մինչեւ Փելեշեան, եւ Փելեշեանից յետոյ։
այնտեղ է, իրենց մօտ է երբ փայթնը յաղթում ջաւան։ այո, աւելի հիփսթերական քան գիտական փայթնը յաղթում է կորպորատիւ ջաւան։ քանի որ այնքան լիբերալ հասարակութեան մէջ միայն կարող են լինել այնքան հզօր մարգինալներ։ այսպէս է որ փոքրամասնութեան իրաւունքները պաշտպանուած են լինում այնտեղ, ուր ժողովրդավարութիւն է։
Հայաստանում շատ բարդ է զարգանալ։ այսինքն՝ կարելի է լինել կենսակայուն «բակի բուդկա», որը թոյլ է տալիս տիրոջը սպասարկել հին «բմվ» եւ վճարել դստեր տնտեսագիտականի համար, բայց ոչ աւել։ նա ալեքսանեան երբեք չի դառնալու, ինչքան գրագէտ մարկետինգ չանի, ինչքան լաւ չկազմակերպի իր խանութի աշխատանքը՝ ապրանքների դասաւորութիւնը, գները, դիզայնը։
այսինքն՝ չի ստացուի լինելով տարբեր գրաւել շուկան։ չի ստացուի լինել տեղական գուգլ, կամ էփլ, որը դուրս է եկել աւտոտնակից։
նոյնը՝ ինդիւիդների մակարդակում է։
յիշո՞ւմ էք, երբ հայրը, իր երեխային ասում է՝ «տեսնո՞ւմ ես պեծյան փորում է։ այ դու էլ դասերից փախնես՝ փորելու ես»։ այո, ճիշտ է ասում, ընդհանուր առմամբ, հայաստանի համար։ բայց ճիշտ չէ ասում նահանգների համար, ուր գեյթսը թողնում է ուսումը, եւ հիմնում է մայքրոսոֆթ։ ուր ջոբսը թողնում է ուսումը եւ ստեղծում է էփլ։ ուր էյնշթեյնը գալիս է, անում իր դոկտորականը, նրանից յետոյ, երբ մերժւում է շուեյցարիայում։
կամ՝ ինչո՞ւ է այս աղջիկը հագնում կրունկներ, չնայած չի սիրում դրանք։ քանի որ, ասում է, չեն հաւանում ինձ։ բայց չէ՞ որ — հակաճառում էի ես — երբ դու վերջապէս հանդիպես նրան, ով հաւանելու էր հենց քեզ, նա դա չի անի, քանի որ դու չես լինի ինչպիսին կաս։ այո — համաձայնում էր նա։
սակայն ես հիմա հասկանում եմ, որ նա աւելի ճիշտ է։ նա, ով այդ աղջկան կհաւանէր այնպիսին, ինչպիսին նա կայ, կամ արդեն զբաղուած է, կամ գնացել է արտասահման՝ այնտեղ, ուր շատ են նրանք, ով իրեն դուր են գալիս։ ու նրանք, ով իրեն կընդունեն։ իսկ այն աղջիկը, որ սիրում է կարճ մազեր, ու «տղայական» տեսք, նա ոչ միայն քիչ հաւանական է, որ կհանդիպի իրեն այդպէս հաւանողին, այլեւ նա ինքը, ամենայն հաւանականութեամբ կհաւանի աւելի «աւանդական» տղայի, քան նա աղջիկ է։
եւ բնաւ պատահական չէ, որ մեզ մօտ ընդդիմադիր երեխաները՝ ընդդիմադիր ընտանիքներից են։ իսկ ոչ ընդդիմադիր երեխաները՝ ոչ ընդդիմադիր ընտանիքներից։ բնաւ պատահական չէ, որ դատախազի որդին է դառնում դատախազ, ոչ թէ ընդդիմադիր։
մեզ մօտ չափազանց քիչ են, փաստացի չեն լինում շրջակայ միջավայրին դէմ գնացող մարդիկ՝ հասարակութեանը, կամ ընտանիքին, եղբայրութեանը։ մեզ մօտ չեն լինում, քանի որ մենք քիչ ենք, ու դէմ գնալով, իրենք ընդամէնը գնալու են ինքնամեկուսացման։ իսկ մեկուսացող մարդիկ վաղ թէ ուշ լրացնելու են «նեուդաչնիկների» շարքերը։ սա ամն չէ, ուր նեուդաչնիկները գտնում են իրենց պէս ընկերներ, հզօրանում են, եւ տակն ու վրայ են անում համակարգը։ կամ գոնէ կարողանում են զարգանալ լինելով այնպիսին ինչպիսին կան, առանց կոտրուելու։
ու գուցէ զարմանալի չէ բնաւ, որ հայերի էպոսի հերոսը՝ Մհերը, ի վերջոյ գնում է ինքնամեկուսացման։ նա յաղթող չէ։
մարգինալները չեն կարող փոխել հայաստանը, քանի որ չեն հաւաքում կրիտիկական զանգուած։ (այնպէս, ինչպէս գազոնը ունի մինիմալ չափ ապրելու համար, եւ երկիրը ունի այնպիսի սահմաններ, որ պաշտպանելը իրատեսական լինի։) եւ ինչքան քիչ մարդ կայ այստեղ, այնքան քիչ է այն հաւաքելու հաւանականութիւնը։ (զակոն օբրատնիխ կուադրատով)։
այդ պատճառով էլ ունենք երեք հոգի հայերէն գրող դիասպորայում։ որոնց թիւը չի աճի։ այդպէս էլ կը փտեն, մինչեւ չյոգնեն իրարից։
ու պատահական չէ, որ մեզ մօտ նոնկոնֆորմիզմ գոյութիւն չունի։ իհարկէ կան, մեն֊մենակ այստեղ եւ այնտեղ, իրենց փոքր, նեղ համայնքիկներում՝ ախպերութիւններում փտող մարդիկ։ փտող՝ քանի որ օդի շարժ չկայ։ սակայն իրենք չեն փոխի ոչ մի բան։ ոչ իրենց արուեստն է տարածուելու, ընդունուելու լայն զանգուածներում, ոչ իրենց տեքնոլոգիաները, ոչ իրենց գաղափարները։ (ո՞ւր է ժամանակակից արուեստը հայաստանում։ մնացել է նփակի պատերի արանքում։ եւ դեռ կոմունիստների ժամանակ ստեղծուած թանգարանում։ չի տարածուել։ որտե՞ղ է ժամանակակից արուեստը նիւ֊յորքում։ պէ՞տք է պատասխանել։) աւելի ճիշտ՝ դրանք կընդունուեն այն ժամանակ, երբ կը գան դրսից։ եւ զարմանալի չէ, որ այդ մարգինալներին կհամարեն դրսամոլ, արեւմտամոլ։ ասենք որտեղի՞ց պէտք է գայ թարմութիւնը՝ այնտեղից, ուր յաղթել են մարգինալները։ որտե՞ղ են իրենք յաղթում՝ արեւմուտքում։
որտե՞ղ չեն յաղթում մարգինալները՝ չինաստանում։ ի՞նչ է անում չինաստանը՝ կրկնօրինակում է արեւմուտքը, իրականացնում է արեւմտեան նախագծերը։ ինչո՞ւ սոնի ուոլքմենը չդարձաւ այֆոն։ որովհետեւ կարգին ընկերութիւն էր սոնին, ոչ թէ արտակարգ եւ ըմբոստ՝ էփլի պէս։
տասնեօթ եւ տասնութ տարեկան դեռահասներն աւելի են տարբերւում իրարից, քան երեսուներեք եւ երեսունչորս տարեկան մարդիկ։ նոյնիսկ հարիւր հազար բնակչութիւն կորցնել կամ ձեռք բերելը աւելի մեծ ազդեցութիւն է ունենում հայաստանի վրայ, քան միացեալ նահանգների՝ մէկ միլիոնը։ «միլիոնոմ բոլշե, միլիոնոմ մենշե» — ասում էր Շարլ Բոննէն՝ «ինչպէս գողանալ միլիոն» ֆիլմում։ մեզ համար ամէն մի գնացող մարդն է կարեւոր։ ամէն մէկը նշանակութիւն ունի։
Այդ պատճառով են այնքան նկատելի այն քչերը, որ ինչ֊որ բան փորձում են փոխել։ Ու այնքան ատելութեան արժանանում։ Փոփոխութիւն անողներն, տարբերուողները այնքան շատ պիտի լինէին, որ այս մարդիկ չէին էլ երեւալու իրենց մէջ, լինելով ալիքների մաս, ոչ թէ առանձին իմպուլսներ։
այո, շատ անյոյս եմ գրել, թւում է։ բայց դա իրականութիւնն է, ֆիզիկայի օրէնքների պէս։ ես չեմ կարծում որ պէտք է հաւատալ փոխելու համար։ ես կարծում եմ, որ պէտք է իրատես լինել փոխելու համար։
եւ իրատես լինելով ես գիտեմ, որ ամէն գնացողը ազդում է, եւ ամէն մնացողն ազդում է։ մնացողին բարդ է ամենուր․ եւ ուսման ժամանակ, եւ աշխատանքի վայրում, եւ նախաձեռնելուց՝ նա վաստակելու է թուք ու մուր, կամ արհամարհանք, կամ ատելութիւն, կամ պրեզրենիե։ նա գնահատուած չի լինելու, նա իրեն շատ վատ է զգալու։
ու միայն եթէ բոլորը չէ, եթէ շատերը մնան, ինչպէս շատերը գնացին ապրելու էրեծ իսրայէլ, շատ տարբեր շատերը՝ եւ նիհար գունատ աշկենազիներն եւ սեւ էֆիոպցիներն, եւ շատերը որոշեցին սովորել մեռած լեզու, եւ շատերը լինեն դուխով՝ նախաձեռնող, անող, կպնող իրենց գործին՝ առանց խանգարող «հաւատքի», բայց եւ անկախ «հասարակական» փոփոխական կարծիքից, պարզապէս, որովհետեւ իրենք անձամբ այդպէս են կարծում, այն ժամանակ է փոխուելու հասարակութիւնը, ընտրութիւնները, բնականոն ձեւով է գալու հանդուրժողականութիւնը՝ քանի որ ահա տեսէք, բոլորը տարբեր են, ամէն ձեւի մարդ կայ, եւ պարզւում է, իրենք չեն քանդում պետութիւնը, այլ ստեղծում են ազգ։
ոչ շատ վաղուց, մայքրոսոֆթ օֆիս֊ով գրված ցանկացած փաստաթուղթ պարունակում էր մատնահետք, ըստ որի լինում էր իմանալ կարգչի մակ հասցեն։
հենց այդպես էլ գտել են Մելիսա վիրուսի հեղինակին ֊ լոխանուլսյա, չգիտեր այդ մասին։
այսինքն մս օֆիսը խփում էր փաստաթղթի մեջ գուիդ, որը գեներացնելուց մսը օգտագործում էր կարգչի ունիկալ մակը։
հիմա արդեն կարծես փոխվել է վինդովսի, ասենք լիբսիի ֆունկցիան, ու գուիդ գեներացնելուց այն տեղեկատվություն, որով միանշանակ իդենտիֆիկացվում է կարգիչը, չի օգտագործում։
նշանակում է, կարող է նույնիսկ չիմանալով այնպիսի ծրագիր գրեիր, որը, փաստացի, մարդուն կհետեւեր՝ ընդամենը մայքրոսոֆթի գուիդ ֆունկցիան կանչեիր, ու գուիդը օգտագործողի կարգչի տեղեկատվությունը պարունակեր։
այնպես որ զգոն եղեք մս օֆիս օգտագործելիս կամ վինդովսի տակ ծրագիր գրելիս։
ու տենց
Ու կարծես իր համար հանգիստ ապրում էր, աղջիկներ եւ կայքեր սարքելու պատվերներ կպցնում, երբ նամակ ստացավ, այն էլ մայքրոսոֆթից։ Նամակում գրված էր, որ Մայքի կայքը, mikerowesoft.com-ը հնչողությամբ նման է մայքրոսոֆթ անվանմանը, հետեւաբար հանդիսանում է ապրանքանիշի խախտում։ Այնուհետեւ ուսանողից պահանջվում էր անհապաղ հրաժարվել դոմենից։
Պատկերացրեք, մի գեղեցիկ օր ձեզանից պահանջեն դուք ձեր դոմենից հրաժարվեք։ Այն էլ դոմենից, որը կազմված է ձեր իսկ անունով։ Որովհետեւ դա ինչ որ կորպորացիայի ապրանքանիշին նման է հնչողությամբ։ Նման է ընդամենը։
Ու Մայքը պատասխանեց, որ նրան պետք է փոխհատուցում։
Մայքրոսոֆտը առաջարկեց փոխհատուցում՝ տաս դոլարի չափսով։ Ու այստեղ Մայքի նյարթերը չեն դիմանում, ու նա, մայքրոսոֆթի հանդգնությունից ապշած, պահանջում է տաս հազար դոլար։ Եթե ձեզ այդքան պետք է, վճարեք։ Չէ՝ ես իմ անունով կայքից չեմ հրաժարվի։
Ի պատասխան Մայքրոսոֆթը ուղարկում է դատավորի ստորագրությամբ թուղթ (cease and desist), պահանջելով անմիջապես դադարեցնել անձնական կայքի գոյությունը եւ այլեւս չգործարկել այն։ Cease and desist նշանակում է՝ դադարեցնել եւ ժուժկալել շարունակելուց։ Նամակը բաղկացած էր 25 էջից եւ մեղադրում էր Մայքին հայտնի մեղքերի կեսից մի քիչ շատը կատարելու մեջ՝ մասնավորապես նշելով որ Մայքը հատուկ է այդպիսի անունով դոմեն վերցրել, որպիսի ստիպի կորպորացիային վճարել դրա համար, ու հանեցին նրան սայբերսքվոթեր։ (Դրանք մարդիկ են, ով առնում է լավ դոմեններ ու հետո թանկ թանկ վաճառում նրանց ում դոմենը պետք է գալիս)։
Մայքը չուներ փող մայքրոսոֆթի հետ պայքարելու համար։ Այդ պատճառով նա դիմում է մամուլին, ու ստանում լայն հասարակական արձագանք՝ վեց հազար դոլարի եւ իրավաբանի անվճար խորհրդակցության տեսքով։ Բացի դրանից, Մայքի կայքը այնքան հանրաճանաչ դարձավ, որ նա ստիպված էր այն կանգնեցնել՝ սերվերը չէր դիմանում 250_000 մուտքերին օրը։
Կարճ ընդմիջումից հետո կայքը վերականգնվեց, երբ Մայքը ձեռք բերեց հոսթինգ այլ, ավելի մեծ հզորություն ունեցող պրովայդերից։ Այսպես, հասարակությունը ընդունեց Մայքի խիզախությունը որպես Դավթի պայքարը Գողյաթի դեմ։ Հասարակական կարծիքը փափկացրեց մանրափափուկների քարսրտությունը, եւ նրանք համաձայնվեցին փողզիջումների գնալ։
Մայքը համաձայնվեց հրաժարվել դոմենից եւ ստացավ Մայքրոսոֆթից․ պրովայդեր փոխելու ծախսերի փոխհատուցում, մսի կողմից վճարված եւ ապահովված ուղեվորություն Ռեդմոնդ, մայքրոսոֆթի տեխնիկական փառատոնին իր ու ընտանիքի բոլոր անդամների համար, ms developer network բաժանորդագիր, ուսուցում մսի հավաստիացման համար, եւ ինչպես առանց դրա՝ իքսբոքս իր ընտրված խաղերով։ Իսկ իր դատվելու համար նախատեսնված հիմնապաշարի մեծ մասը նվիրաբերում է մանկական հոսփիսի, մնացածը ծախսելով իր կրթության համար վճարելով։
Բայց Մայքը չի սահմանափակվում իքսբոքսով, եւ տեղադրում է վաճառքի բոլոր մայքրոսոֆթի ուղարկած թղթերը իբայում, ներառյալ այն 25 էջանոց փաստաթուղթը, նկարագրելով դրանք որպես «համացանցի պատմության մի մասնիկ»։ Թղթերի գինը արագ բարձրացավ եւ գերազանցեց 250_000 մն դոլար։ Սակայն նրանից հետո, երբ ապացուցվեց, որ ձայների մասը կեղծ էին, աճուրդը վերսկսվեց 500 դոլար գնից իսկ թղթերը ի վերջո վաճառվեցին ընդամենը մեկ հազարով։
Նման պատմություն է տեղի ունեցել Հայաստանում։ Նոկիա ապրանքների տեղական բաշխիչը հայտնաբերելով որ nokia.am դոմենը արդեն իսկ ձեռք բերված է, պահանջել է այն տիրոջից։ Դոմենի տերը բնականաբար, հրաժարվեց, եւ պատմությունը շարունակվեց դատարանում շատ քաղակակիրթ ձեւով։
Ի պատասխան դատավորի հարցնի, ինչու է նա ձեռք բերել nokia.am դոմենը, տերը բացատրեց, որ միշտ չի սիրել kia ավտոմեքենաները, այդ պատճառով վճռել է այդ մեքենաների թերությունների մասին կայք բացել։ Իրոք, կայքում տեղադրված էր Կիա ավտոմեքենաների մասին ամբողջ ճշմարտությունը։ Դատավորը պատճառ չուներ չհավատալ դոմենի տիրոջը, իսկ Նոկիա վաճառող եղբայրությունը ստիպված եղավ պայմանավորվել դոմենի տիրոջ հետ եւ ձեռք բերել դոմենը այնպես որ նա փոխհատուցումից գոհ մնա։
ու տենց
վարագույր
ու տենց
ինչպե՞ս հնարավոր է չհուզվել։
Ըստ ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանի, Հայաստանի դպրոցներն օգտվում են Մայքրոսոֆթի օրինական լիցենզավորված փաթեթներից.«Ցանկացած երկրում երևում է, որ կրթության վրա ծախսված ցանկացած մեկ դոլարը տարիներ հետո ետ է գալիս և մեծ արդյունք տալիս: Ես համոզված եմ, որ ՄԻԿ-ի դեպքում էլ այդպես կլինի»:
վարագույր
ու տենց
Ինչպես մենեջմենթը կործանեց ընկերություն։
Ես ինքս նմանատիպ իրավիճակի (երեւի մի քիչ փոքր մասշտաբում) ականատես եմ եղել։
Հրաշալի վերլուծություն այն մասին թե ինչ է(ր) կատարվում Նոկիայում սոու ֆար։
Ահա հատվածներ․
Trolltech was acquired to solve the cross-platform problem but it was the wrong technology for the new UX. When the painful process of porting Qt to Symbian was completed, emulating the existing S60 5th Edition UI components, they still didn’t have a competitive UI toolkit. At this point I’m sure there remained some important folks in Nokia who didn’t believe 5th Edition was that far behind the iPhone. The trolls of course, being exceedingly smart and great engineers, realised they had the basis for animated mobile UIs but needed to build a better framework that allowed designers to design and engineers code. The wonder of QML was being created by a small crack team within Nokia.
A Nokia insider whose opinion I respect also told me that libdui was a complete mess. The higher-level problem is that both teams had built the wrong thing. They built frameworks for their own platforms on top of a cross-platform framework. Both tried somewhat to make their frameworks cross-platform and presumably replace one another as THE framework.
When Anssi Vanjoki took charge of the device creation at Nokia last summer it seemed that he managed to put the ship back on course. The badly built frameworks got canned and the focus moved to QML to rebuild the UI. The device roadmap was slashed to simplify platform development, reduce costs and enable the much needed promise to provide continuous firmware updates to S^3 devices and beyond. Unfortunately Vanjoki’s reforms came just before Stephen Elop was given the CEO’s role and he walked out in protest (FWIW, I don’t think Vanjoki would have made a great CEO for Nokia but he was a big loss).
Technically there’s not a lot wrong with Windows Phone. Microsoft solutions have been kept out of the market because of distrust from the OEMs and networks. From a developer perspective it’s a step backwards. The Microsoft tools are excellent but, to quote someone else’s exceptionally well chosen words:
They basically need access to everything that the underlying OS has to offer plus interfaces to the applications that ship with the phone.
Windows Phone 7 is worse in this respect than Nokia’s current platforms and even the current state of Qt Mobility. Changing the policy on unmanaged code could help and there are bound to be additional APIs in the version that Nokia eventually ships. The browser could be a sticking point – Microsofts’s new mobile browser UI is decent but nobody in the mobile web world really wants to have to code for IE when all the other platforms are shipping something based on WebKit
ու տենց
Այսօր ֆրիսբի խաղալուց Սմբատը ասաց՝ «չար բան ցույց տամ» ու Անդրոիդ պլանշետկա հանեց։
Գուցե այդ պատճառով, կամ այն պատճառով որ երեկոյան ես իմ համար մտածելու ժամանակ ունեի, ծնվեց այս փոստը․
Մենք ամեն ինչ անում ենք ինքներս մեզ համարգ։
Երբեմն մի խումբ մարդկանց շահերը համընկնում են։ Նրանց ասում են ընկերներ։
Նաեւ այնպես կարող է ստացվել որ շատ, իրար հետ անծանոթ մարդկանց շահերը համընկնեն։
Երբ այդ մարդկանց մեջ որոշակի կապ հաստատվի, թեկուզ Չեգեվարայի տեսքով, նրանց անվանում են հասարակություն։
Վստահ եմ, մեզ որոշ չափով պետք է կապիտալը։ Ու կապիտալիստը։ Բայց որոշ չափով։
Երբ չի առիթավորվել ու չափը չի անցել։
Ընդ որում այդ չափը միշտ փոփոխվում է, ու այն դժվար է սահմանել։
Օրինակ, ես որոշակիորեն կողմ եմ մասնավոր խանութներին։ Մասնավոր սրճարաններին, մասնավոր ծրագրային ապահովման արտադրողներին, ու մասնավոր կինոթատրոններին։
Ծրագրային ապահովման հետ փոքր ինչ բարդություն կա, որովհետեւ գիտա-հետազոտական լաբորատորիաներում նախագծվող սոֆթը շատ ավելի առաջադեմ եւ ճկուն է քան այն ինչ մենք ունենք շուկայում։ Հաջող նախագիծը մեզ հաճախ չի հասնում (Plan9, Inferno, Oberon), սակայն ես լավ գիտակցում եմ, որ եթե չլիներ կապիտալը մեզանից շատ քչերը հաշվողական սարք կունենային, որ գոնե GNU/Linŭ/Windows/MacOS/Android օգտագործեն։ Այնպես որ ես ընդհանուր առմամբ օկ եմ ՏՏ-ում իրավիճակի հետ։
Ու կապիտալիզմին բնորոշ ազատ մրցակցության պայմաններում ես կընտրեմ «Կինո Մոսկվան» ու ոչ «Կինո Նայիրին»։
Ինչ որ մեկը կընտրի Խրոմիում Ֆայրֆոքսին, ու Մոզիլլան ստիպված կլինի լավանալ, ու Խրոմիումի նորամուծությունները իրականացնել, ու նոր բաներ մտածել որ հետ չմնա։
Մրցակցությունը ապահովում է լավացվող արտադրանքը, տեքնոլոգիաներ, սարքեր, սպասարկում, եւ այլն։
Այսինքն ինձ պետք է որ գոնե մեկը այդ կինո Մոսկվան աշխատացնի հնարավորին օպտիմալ ձեւով, որ ես այնտեղ կարողանամ գնալ։ Ու ոչ միայն ինձ է պետք, շատերին է պետք։ Մեզ պետք է Ինթելը որ մեզ համար չիպեր արտադրի։ Մեզ պետք է Նոկիան որ մեզ համար հեռախոսներ սարքի։
Ինձ պետք է լավ խանութ, որ ես այնտեղ գնումներ անեմ։ Ինձ պետք է լավ նեյտրալ տարածք, ուր ես ընդհանուր շահեր ունեցող մարդկանց հետ հանդիպեմ, ուր կլինի կոմֆորտ, համով թեյ, ու չեն ծխի, որ ես ինձ լավ զգամ։
Փորձը ցույց է տալիս որ այդ ֆունկցիաները պետությունը կատարում է շատ ավելի վատ քան շահագրգռված մարդիկ։
Ու բնականաբար ես դեմ չեմ վճարել կինոթատրոնում, սրճարանում, հեռախոսի, կամ ծրագրային ապահովման համար։
Որովհետեւ այդ կինոթատրոնը, սրճարանը, հեռախոսը, եւ որոշ դեպքերում ծրագիրը, իմն էլ է։
Երբ ուզենամ, եթե ազատ տեղ լինի, կգնամ։ Ես ունեմ ազատություն գնալ կինո, օգտագործել հեռախոս/կոմպ, ու թեյ խմել սրճարանում որովհետեւ կան մարդիկ որոնք անմիջապես եկամուտ են ստանում իմ ուզածը ապահովելով։
Կարելի է ասել, որ այդ կինոթատրոնը, սրճարանը, գործարանը այդքան էլ չի պատկանում կապիտալիստին։
Կինո Մոսկվան իմ կինոթատրոնն է, ես այնտեղ փառատոնների ժամանակ գնում եմ։
Իհարկե ես պետք է վճարեմ, հակառակ դեպքում այն չի գոյատեւի ու ես այնտեղ չեմ կարողանա գնալ։
Այլապես ինչի՞ համար են մտածել փողը։ Որ ես կարտոֆիլ վաճառողին չառաջարկեմ կոմպիլյատոր գրել կարտոֆիլի դիմաց։
Ե՞րբ է կապիտալը «առիթավորվում»։ Երբ Ջեներալ մոթորսը ձեռք է բերում տրամվայներով զբաղվող կազմակերպությունները ու փակում, որ իրենց մեքենաները ավելի լավ վաճառվեն։ Այսինքն երբ մեզ պետք եկած բանը հասանելի չէ որովհետեւ կապիտալի շահերին դեմ է։
Երբ չի օգտագործում ամառահւն դահլիճը, կամ եթե նույն Կինո Մոսկվան չօգտագործվի, որովհետեւ իրա տեղը ինչ որ կապիտալ ուզում է անցկացնել երկաթուղի, կառուցել եկեղեցի, կամ սեփական տուն։
Ու եթե մենք տեսականորեն ազդեցություն ունենք իշխանությունների վրա, ապա կապիտալին ազդելու նույնիսկ տեսականորեն գրեթե ոչ մի լծակ չունենք։ Այսինքն տեսականորեն այդ լծակը պետք է լիներ ինքը կառավարությունը, սակայն իրականում կատարվում է հակառակը, որովհետւ փաստացի կապիտալը ավելի էֆեկտիվ է ազդում քան մենք։
Ի՞նչ ենք կարող անել։
Մեկ – չմոռանալ որ կապիտալը իրականում մերն է։ Մեզ համար է գործում, ու առանց մեզ որոշ դեպքերում չի գործի։ Մենք գիտակցում ենք, որ կապիտալիստը հարուստ է, բայց մենք համաձայն ենք դրա հետ մինչեւ նա մեզ օգտակար գործ է անում։ Իսկ այն դեպքում երբ մեծամասնության շահերը անտեսվում են, ու հասարակական վայրում կառուցվում է օրինակ բնակելի շենք փոքրամասնության համար, ապա այստեղ կապիտալը անցավ հասարակությանը ի վնաս գործելու։
Երկու – արտահայտել ցանկությունները։ Ինչպես կարող ենք՝ ստորագրահավաք, ցույց, տեքստեր, «հասարակական կարծիքի» կայացւմն եւ այլն։
Եթե մենք խաղում ենք ցանկացած խաղ, օրինակ ֆութբոլ, կարեւոր է որ
ա – գնդակը լինի մերոնց մոտ
բ – եթե գնդաը մերոնց մոտ չէ, ապա խոչընդոտել չմերոնց, որ իրենք իրենց ուզածին հասնեն, ցանկալի է գնդակը ոտքից ձեռքից առնելով։
Եթե դու վատ ես խաղում, դա քեզ համար չարիք է, ինձ համար՝ բարիք։
Եթե ես եմ սխալ անում, դա քեզ է ուրախացնում։
Այսպիսով, պետք է գրագետ լինել։
Ու այստեղ մենք հասնում ենք նրան, որ իրականում մեզ մոտ ամեն ինչ լավ կլիներ, եթե մարդիկ մի քիչ ավելի զարգացած լինեին։
Օրինակ, նույն Կինո Մոսկվան նորմալ ֆիլմեր ցույց կտար ոչ միայն փառատոնների ժամանակ։
Իսկ ոչ ոք չէր ձեռք բերի այֆոններ որպիսի իրենց հեռախոսներ իրենց իսկ կոնտրոլ չանեն։
Բայց այնպես է ստացվում որ ես այժմ էսթեթ եմ, որովհետեւ քչերին է դա հետաքրքրում, ու փաստորեն, դա ձեռք է տալիս կապիտալիստին, ձեռք է տալիս մարդկանց, որովհետեւ իրենց պահանջները բավարարված են։
Փաստորեն, էփլը իմ համար է չար, իսկ իմ միջին ստատիստիկ հարեւանի համար չար չէ։
Որովհետեւ պահանջները շատանում են զարգաանզլու հետ զուգընթաց։
Լավ նորություն․ ծրագրային ապահովման ասպարեզում մրցակցությունը նույնպես անցնում է նոր փուլ, ավելի կարեւոր է դառնում այն ով է ավելի ազատ արտադրանք ստեղծում։ Ձեզ մոտ զարմանք չի առաջացնում որ դուք իրավունք ունեք ձեռք բերված հեռախոսը ցանկացած եղանակով օգտագործել, ներառյալ պոպոկ ջարդելու նպատակով։ Իսկ ինչու՞ նույնը չի գործում սոֆթի դեպքում՞։ Իմն է, փողը տվել եմ։ Այսպիսով մարդիկ ավելի շատ են սկսում գնահատել ազատությունը, որովհետեւ ավելի շատ զարգացած են լինում։ Ու ակնհայտ է դառնում որ Նոկիայի Միգոյի նախագծման սխեման արմատականորեն տարբերվում է Ինթելի միոգոյի նախագծման սխեմայից։
Եթե ինթելի աշխատանքը թափանցիկ է, ու կամեցողը կարող է որոշ չափով ազդել, օգնել, մասնակցել նախագծմանը ու լավացնել արդյունքը, ապա Նոկիայի/Անդրոիդի դեպքում մենք այժմ ունենք գաղտնիքներ, երկաթե վարագույր որի հետեւը նրանք աշխատում են, ու մենք նույնիսկ մասնակցության, ուր մնաց կոնտրոլի պատրանք չենք կարող զգալ։
Այս տեսակետից ինթելը ավելի լավ կապիտալիստ է, ավելի բարի։
Ի դեպ, գերմանացիները երբ օրինակ սրճարան են վարձում, տոնակատարություն անելու համար, հետո բոլորը միասին աղբը հավաքում են, մաքրում են, ու աթոռները ու սեղանները դասավորում։ Այդպես ավելի էժան է։
Մենք գիտենք որ Բարքեմփը ազատ միջոցառում է, սակայն ես չէի հասկանում որ «փակ» Թեդեքսն էլ է իրականում ազատ միջոցառում։ Որովհետեւ եթե դու իրոք ուզում ես այնտեղ լինել, կարող ես գրվել կամավոր, օգնել կազմակերպիչներին, ու հնարավորություն ստանալ լսել ելույթները։ Այնպես որ դու հնարավորություն ունես վճարել ու ստանալ։
Սակայն ծրագրային ապահովում դեպքում արտադրողին հաջողվում է այնպես անել, որ մարդիկ վճարեն իրենց կոնտրոլ անող ծրագրերի համար։ Մասամբ որովհետեւ նրանք պաշտպանված են օրենքով, մասամբ այն պատճառով որ մենք անճաշակ անգրագետ ենք։
Գուցե զարմանալի չէ, եթե մեզ պատմած հեքիաթներում, ուր փոքրիկ երեխային թեթեւամիտ մայրիկը ուղարկում է վտանգավոր անտառ, սոված գայլերի մոտ, ու գայլն է համարվում չարը, իսկ մայրիկը՝ ոչ։
Իհարկե, այն ինչ մեզ համար չարիք է, Մայքրոսոֆթի համար՝ բարիք։ Այսինքն ես բնավ միտք չունեմ հարաբերականությանը կասկածանքով մոտենալու։
Ակնհայտ է, որ գայլի համար Կարմիր գլխարկի միամիտ մայրիկը բարի է, իսկ Կարմիր գլխարկը ինքը, լավ աղջիկ է, նա սիրում է աղջկան, առավել եւս եթե աղջիկը մատուցվում է սնկային սոուսի մեջ։
Ու չարիքների զգալի մասը կատարվում է անգրագիտությունից։ Իմ համար չար է իմ անգրագետ քայլը, քեզ համար՝ քո անգրագետ քայլը։
Սակայն ես ոչ մի դեպքում չեմ համաձայնվի տեղերով փոխվել միջին ստատիստիկ հարեւանիս հետ, որ ավելի քիչ պահանջ ունենամ, ու դրանք հեշտությամբ բավականացնեմ։
Հեշտ կյանք ոչ ոք խոսք չի տվել։ Ես օկ եմ խաղալու հետ։ Ու գնահատում եմ այն իմ/մեր փոքր հաջողությունները որոնք ինձ ուրախացնում են։
Ու այդ պատճառով ես լրիվ հասկանում եմ այս դեվին ով գրել է if I had to choose between developing open-source software on top of a closed platform and developing closed-source software on top of an open-source platform, I’d much rather go for the second option ու չեմ ուզում iOS-ի համար գրել։ Ես էլ նախընտրում եմ ուժերս ծախսել օպտիմալ՝ աջակցելով ազատ, այսինքն ավելի իմ, ինձ պատկանող պլատֆորմայի տարածմանը։ Չէ՞ որ ես իմ մասին եմ մտածում առաջին հերթին։
ու տենց
ես մտածում եմ, արդյո՞ք ինտելը չի չռփի նոկիային։ չի ասի, բա մենք կարծես միասին էինք, ու՞ր էս գնում մայքրոսոֆտի հետ քնում։
թե՞ իրանք արդեն բաժանվել են ու այլեւս միասին չեն, ու հո ձեռքից չի պահելու, մեծ մարդիկ են։
օֆ օֆ, իրոք որ պրոսրալի ֆսե պոլիմերի, էէէ
ու տենց
Նորայրը ցուցադրում է մայքրոսոֆթի գովազդը maemo-ոտ n900-ով։
Դեվելոփերս, դեվելոփերս, դեվելոփերս, դեվելոփերս։
Կեցցե՜ մսը։ Ուռա, ընկերներ։
ց<lj user="yozhezavrik"title="Մահարի"> կրտսերը։
ու տենց
ու տենց
Լինում է չի լինում, իլըրնինգի մասին միջոցառում է լինում մերրիոթում։
Իսկ այդ միջոցառման հիմնական կազմակերպիչներից է Մայքրոսոֆթի Հայաստանյան ճյուղը
Ընթացքում մի տղա ինչ որ կայք է ցույց տալիս, ու փնթփնթում՝
– Էս ի՞նչ ա է, սպասեք, լավ չի աշխատում․․․
փակում է ինտերնետ էքսփլորերը, կտացնում «ստարտ» ստեղնի վրա, ինչ որ բան է փնտրում։
– Բա ու՞ր ա Մոզիլլա Ֆայրֆոքս չունե՞ք։
– Չէ, չէ, չունենք, մեր մոտ միայն Ինտերնետ էքսփլորեր է – կտրտվող ձայնով պատասխանում է մսի ներկայացուցիչը։
– Ահա թե ինչ – հիասթափված և տխուր բացում է ԻԵ-ն ու փորձում շարունակել ելույթը։
Խոսում խոսում ա, մեկ էլ չի դիմանում, ու
– Էս ինչ դանդաղ ա աշխատում էս ձեր ինտըրնետ էքսփլորորը ասեմ ձեզ
վարագույր
Բամբասանքներ, խարդավանքներ, հետազոտություններ – մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
und so weiter
if you accidentally install ie8, and then accidentally setup xp sp3, then, your ie8 become unremovable. “Remove” button disappears from “Add Remove Programs”.
if anyway you have a courage to uninstall sp3, and get back “Remove” button, then, you’ll get a blackmail – list of applications which possible may not work after ie removal, like lingo, which were installed and working before that notorious ie installation
_ու տենց _
– Էփփլը Մայքրոսոֆտից էլ չար ա։
– Չէ, էփփլի ու Մայքրոսոֆթի մեջ ընտրելով ես միանշանակ Մայքրոսոֆթն եմ ընտրում։
– Էդ ոնց որ Սերժի ու Բոբի մեջ ընտրես։
– Լրիվ։
_ու տենց _
x: լսի, սքլայթը քեզ դուր գալիս ա ?
me: իրա մասին ով ա լսել որ իրա ծակերից իմանան
x: որպես մայսքլի ալտերնատիվ
8:49 PM me: լսի բազաներից լուրջ խորհուրդ եմ տալիս ֆայրբիրդը
վերջն ա
x: լուրջ ??? :/
me: օրաքլին տալիս անցնում ա, մայսքլը մի կողմ քաշված ներվայինացած ծխում ա, ու բաց ա
լուրջ
մի հատ նայի կտեսնաս
8:50 PM x: հա դե բազան պետք ա բաց ըլնի
չեմ ջոգում օրաքլը ոնց ա առաջ գնում
էն կարգի որ սանախառը առնում ա
ամդ-ով բանով ինչքան գիտեմ
me: «ենթերփրայզ» ա ու բուրոկրատները վեդուտսյա
լսի ացտոյ ա
իրա ինստալլյացիոնկեն մենակ ինչ արժի
8:51 PM ուրեմն ինսթալ անելու համար
պետք ա սերվերի վրա ունենաս գրաֆիկա ու ջավա
ախր ինչի՞
x: այ էդ րիվ հասկանում եմ քեզ
me: որ նեքստ սեղմես
x: բազա ա բոզը
(սիորւն ստացվեց)
me: ինչի՞ս ա պետք նեքստ սեղմեմ
որ ենթերփրայզ ա դրա համար՞
8:52 PM բոզբազ՝ փորձեք և կփոշմանեք
8:53 PM x: բօզբազ – փնտրիր կանանց
ու վուլքար սքլ սինտաքս
տեղից էլ վուլգարին մոտիկ ա
8:54 PM լսի, սքլայթը վերջն ա իմ համար
me: դե լայթերը ի տարբերություն ինթերփրայզներին լավն են լինում
8:55 PM x: int-ում ‘7’ կարաս մտցնես նախույ
🙂
հա դե
խիստ կասկածում եմ որ օրակլին փող տվողը իրա փողի 30%-ից ավելը օգտագործի
8:56 PM նկատի ունեմ էդ փողի դիմաց ստացած ավել ֆունկցիոնալի
me: օրաքլը սրիկա ա
ուրեմն րեդհատը տանջվում ա հավաքվում ա
լիքը փող ա ծախսում ջիսիսի, ջիդիբի, ինչ ասես
կերնելի ահագին մասը իրանք են անում
գլիբսի իրանք են մեյնթեյն անում
8:57 PM ու րեալ ֆայթերն ա օուփեն սոուրս լուծումների քորփորեյթ աշխարհում
ինչքան էլ իրան չսիրեմ
իսկ էս անտերը օրաքլը իրան վերցնում ա քոմփայլ անում ու մի քիչ ավելի էժան գնով տալի
տիպա մեր սափորթը էժան ա
8:58 PM այ դուք պարազիտներ ես ձեր ինչն եմ ասել
ձկան աչքեր
անուննել դնում են անբրեյքաբլ լինուքս
էդ նրանից հետո արեցին որ ուզում էին րեդհատենց առնեն
իսկ ռեդհատենք ասացին՝ դե գնա է, էս ով ես դարձել
հիմա էլ ուզում են սանին առնեն
8:59 PM նահանգների հանձնաժողովը թողել ա բայց եվրոպայինը կարծես ուզում ա կասեցնի
հակամոնոպոլնի վիճակներով
ու տենց
օտմազկեքով
x: 95wgi
չջոգի
յանի 2 ամիս առաջ էին առել սանին
me: չէ
9:00 PM դեռ չէ
x: լսի, մի վատ բան եմ նկատել
me: սդելկան պետք ա անցնի մի քանի հանձնաժողով
x: ֆեյսբուքի սըռչը տակից ինչ որ գլոբալ ռեզուլտատներ ա բերում
վեբից
սկզբում դզեց
ասի հեսա
9:01 PM me: ահա
ես էսօր տեսա
նկատեցի
x: էնքան ա սոշլ նեթվոռք վիճակներից սկսում են ընդլայնվել
տակը նկատեցիր որ գրած ա բինգի ռեզուլտատների վրա ա ?
ես մայքռոսոֆթին առանձնապես դեմ չեմ
9:02 PM x: բայց դե կլոունություն չեմ սիորւմ ելի
x: 9:03 PM մի բան էին արել ինձ դզել էր
սպաս փորձեմ գտնել
x: www.microsoft.com/tag/default.aspx
me: վ պրինցիպե իրանց ՔՌ կոդն էլ վատը չէր
x: դե գունավոր էր, դզեց
me: սիրուն ա նայվում
x: հա հենց էդ եմ ասում
9:07 PM 🙂
էն լինը որ նայես էդ ա
me: իմ մունլայթը ցույց չի տալիս․․․
ունեմ իրան
բայց ասում ա մունլայթ իզ քոմփայլեդ ուիթաութ երկու սափորթ
սպաս նաեմ կարամ րեինստալլ անել
ինչ որ յուզ ֆլագ կա
չէ
9:08 PM չկա
նորմալ հավաքած ա
լսիիիիի
նույն բանն ա ինչ ես ասել եմ
լրիվ
ինձ էլ ա դզել
լսի
9:09 PM իսկ գիտե՞ս իրանց մի հատ տոնկի կեղտոտության մասին՞
x: ՞
me: լսե՞լ ես ֆայլ սթրիմերի մասին
x: սերվեր ա ինչ որ ?
չեմ լսել
x: ուրեմն ասենք կարաս գրես՝ նոուտփադ աաա․տքստ
մեջը բան գրես
հետո գրես՝ նոութփադ աաա․տքստ։1
ու դա կլինի նույն ֆայլի այլ սթրիմ
ընդ որում
9:10 PM առաջին սթրիմի մեջ ասենք կարաս բան չգրես
իսկ մյուս սթրիմերի մեջ լիքը բան գրես
ու ասենք մի գիգ ունենաս
բայց ֆայլը ցույց ա տալիս զրո
էդ իրանք արել են
հատուկ մետա ինֆորմացիա պահելու համար
ու նտֆսի մաս են դարձրել
հիմա դա նշանակում ա որ
9:11 PM եթե իրանց սարքած ֆայլը, իսկ իրանք ուզում են ամեն իրանց ֆայլ ֆորմատները կապեն
էդ սթրիմերի հետ
ասենք դոքիկսն էլ կարծեմ
ու դա նշանակում ա որ քոփի ես անում նտֆսից այլ տեղ
ինքը էդ ինֆորմացիան չի կարա քոփի անի
քանզի նտֆսը միակ ֆայլային համակարգն ա ով տենց բան ունի
ու նենց տոնկի են արել
չես կարա ասես ինչի ես արել
9:12 PM կասի ձեր ֆայլային համակարգներն են ացտոյ որ չունեն իսկ ես արել եմ օգտագործում եմ
ու տենց
x: պահո
լուրջ վոռի ա
me: ահա
x: կռիսականով դրել խրում են
բաաաայց
որ դարն ա
9:13 PM գուգլ դոքս կա բան կա
մեկ ա ես էդ ֆայլը 2 րոպեում կունենամ դոկիսքի դեպքում
ու մնացածների համար էլ լուծում կլնի
ու դրանից չեմ մտածի որ էքստը անկապ ա
այլ իրանց քֆուր կանեմ
9:15 PM me: http://en.wikipedia.org/wiki/NTFS#Alternate_data_streams_.28ADS.29
ու տենց
– ես ուինդոս եմ ուզում
– ինչի քոնը էդ չի՞՞
– իմը վիստա ա
– ․․․
․․․
․․․
ի նկատի ունես՝ իքսփի ես ուզու՞մ
_ու տենց_
i was talking with a guy from microsoft today.
– ideological enemy! – said he, when lending me hand to hold
a couple of quotes from his talk
– in which team are you working?internet explorer? games? kernel? – I have asked
– *****
– if it would be internet explorer, i would throttle you – said one guy who was pissed off of ie bugs during web development work
– in our team i am the only one who uses visual studio. all other guys use eclipse
– in microsoft we hate vista and internet explorer
– yes threading model in win7 indeed radically improved
– they were saying to me: “u have strange variable names, like… ‘vremya’”
– i hate that defender staff
– clima in redmond is the same as in armenia. same ground, same hills, and we even have our own sevan-like lake, and big ararat-like mountain
– the higher grade u have, the more pakhats place is your office
– i havent write anything romantic or interesting since i left armenia
Вот это да, как же нам не хватало Мишеля Давудяна, исполнительного директора компании с таким светлым названием.
Он нам, можно сказать [глаза открыл:][1]
<blockquote style="border-left: 2px solid rgb(255, 204, 0); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: rgb(255, 252, 236);">
<p>
Другой серьезной угрозой, по его словам, является вирус «Троянский конь», который проникает в сеть компаний, уничтожая их изнутри. Согласно статистике общее число Интернет-пользователей в мире превышает 1 млрд. человек. При этом оборот электронных писем составляет 200 млрд. электронных сообщений в день, из которых 95% приходится на спам.–0–
</p>
причем про информационную безопасность веб, хостингов ни сказано ни слова. Как будто наши сайты регулярно не ломают соседские малолетки. Мишель, тебе подсказка 🙂
Но не один Мишель, как оказывается, обеспокоен информационной безопасностью в Армении. Компания Микрософт тоже не дремлет, даже спать не спокойно не может, как заботится о нашей безопасности:
Как страшно жить.
<blockquote style="border-left: 2px solid rgb(255, 204, 0); padding: 10pt; margin-left: 30pt; background-color: rgb(255, 252, 236);">
<p>
Барсегян отметил, что одним из самых важнейших факторов обеспечения безопасности является использование лицензионного программного обеспечения, когда пользователь может непосредственно обращаться к производителю за консультациями по вопросам безопасности и обеспечения восстановления систем
</p>
Как метко заметил по прочтении товарищ gasparian{.lj-user} : “Оказывается в виндовсе есть система безопасности”
🙂
Сегодня сел кой чего написать под виндовс, и выяснил:
Под виндовс работать можно. сложно жутко, непривычно, но можно.
Правда, необходимо потратить кучу времени на приведение его в более-менее юзабельное состояние, добавить хотя бы workspaces. Как ни-будь наверное напишу о том как выжить юниксоиду в виндовс. Но разговор не об этом
Почему же я стал писать в винде?
Вместо того, чтобы писать и отлаживать в привычной среде, а затем, если нужно перекомпилить для винды.
А пришлось потому, что в конкретном проекте уже была привязка к их инструментам.
Почему уже была? Ну во первых маркетинг и повсеместное распространение. У ребят почти не было выбора, они про другое не знали. Это как “новояз” (newlang) из Оруэлла. Новоязом можно выразить “угодные” мысли, но невозможно выразить “неугодные”. Технология, при использовании которой ты не можешь даже подумать альтернативно. Должен придерживаться линии партии.
Таким образом сегодня я ощутил в полной мере, хотя и раньше было очевидно, что для майкрософт жизненно необходимо раскручивать свои технологии маркетингом, и привязывать их к виндовс крепко накрепко
Потому, как если писать кроссплатформенное приложение, то какой резон выбирать как платформу для ее запуска виндовс?
Совершенно верно – никакого резона.
А если МС к слову, сделает кроссплатформенное решение, например sql server, или там dotnet интерпретаторы, джит компиляторы, и среды выполнения портирует сама, вместо mono, тогда ктож ее винду покупать будет? (Примечание. Поэтому хоть и считаю дотнет с моно крупным блефом, Иказа все же доброе дело делает, потому, что оно, его дело, МС-у не выгодно)
Нет, им приходится все свое прикручивать к своей платформе да так, чтобы без нее ни в какую не запускалось. (“я же не виноват – наследственность плохая” Царь, Обыкновенное Чудо)
Именно это им позволяет сейчас и здесь зарабатывать. В долгосрочной перспективе, быть честными, наверное выгоднее. При условии, что научатся нормально писать, вместо того, чтобы тратить почти все деньги на маркетологов.
Здесь другой вопрос, что не всегда “энтерпрайс” выгодно прилично делать. Напротив, частенько выгодно пользователя ограничивать. Так что у них выбора нет այդ կտրվածքով.
Короче, without cheating microsoft will die. Именно это и обьясняет такие крылатые фразы Билли, открытые фор паблик в ходе антимонопольного суда, типа “Наши документы слишком хорошо отображаются в сторонних браузерах. Надо что-то придумать. Например, привязать их к ИЕ”. Или " у нас acpi нормально не работает, как ни стараемся, а в линуксе палец о палец не ударили, а у них все работает. Нужно что ни-будь запатентовать.” 🙂
Ну как им живется, можется(ц), без software patent-ов?
ЗЫ. Я вообще не злой, и наезжать просто так не люблю, живу в свое удовольствие как удобно и приятно. Но так получается, что иногда просачивается нечто снаружи, или заливают соседи. И тогда начинаешь думать, почему? Да потому, что трубы у них дурацкие
Вот и начинаешь писать всякое