Կարծում եմ, որ Վրաստանը այսպիսի տարբերակ ունի․ ընդունել, որ Աբխազիան ու Օսիան չի ստանալու հետ, եթէ առնուազն չդառնայ ՌԴ֊ի ստրուկը։ Եւ գուցէ այդ դէպքում էլ մէկ է չստանայ։ Իսկ քանի որ իրենք չեն ուզում լինել ստրուկ, ապա ունեն այսպիսի ելք, որին շատ բարդ է գնալ, բայց անհրաժեշտ է։
— Ճանաչել Աբխազիայի ու Հարաւային Օսիայի անկախութիւնը, որը կբերի այդ ձեւաւորումների միջազգային ճանաչմանը, եւ Ռուսաստանից անկախութեանը, ՌԴ֊ի ազդեցութիւնից ազատութիւն։ Աբխազիայի համար, առնուազն, դա շատ կարեւոր է։ Ու այդ ճանաչումը Վրաստանը կարող է շատ թանկ վաճառել։ Ցանկացած գնով։ Իսկ գինը պիտի լինի՝ վրացիների վերադարձը, քանի դեռ վրացիներ կան, ով ուզում են վերադառնալ, իրենց անվտանգութեան երաշխիքները, ՌԴ֊ի հետ Աբխազիայի յարաբերութիւնների սառեցումը, եւ Վրաստանի «ազդեցութեան գոտի» մտնելը։
Վրաստանը կարող է առաւելագոյնս ունենալ լաւ յարաբերութիւններ ու բաց սահման Աբխազիայի հետ, եթէ իրենք միասին լինեն Եւրոպական ընտանիքի անդամներ։ Այստեղ Վրաստանի ինստիտուտներ ստեղծելու փորձը Աբխազիային շատ է օգնելու։ Այո, փաստօրէն Վրաստանը կարող է «բերել ժողովրդավարութիւն» առանց բռնի ուժի։
Այսպիսով Վրաստանը, ինչպէս եւ նոր ձեւաւորումները անհամեմատ աւելի քիչ են կախուած լինելու ՌԴ֊ից, Վրաստանը աւելի հեշտ կարող է ՆԱՏՕ֊ի անդամ դառնալ, ինչո՞ւ ոչ, բերել իր հետեւից Աբխազիան։ Իսկ Եւրոպայում, ուր սահմանները բաց են, այնքան էլ կարեւոր չէ, Աբխազիան ո՞ր գոյնով է ներկած քարտէզի վրայ։ Թող առանձին գոյնով ներկած լինի։
եւ այդպէս
ո՞վ էր ասում արեւմուտքը՝ կեղծ հանդուրժողականութեամբ։ արեւմուտքը ցոյց տուեց իր հաւատարմութիւնը հռչակուած արժէքներին։ տեսա՞ք պուտինին ոնց են հանդուրժում՝ դէ վատ ընտանիքից երեխայ է, դժուար մանկութիւն է ունեցել, թող մի քիչ էլ խուժանութիւն անի, ոչինչ… հո ձեռքերին չենք խփի, ոչ պեդագոգիկ է, ոչ էլ թերապեւտիկ։
#պուտին #արեւմուտք #եւրոպա #ուկրայինա #ռուսաստան #հանդուրժողականութիւն #մայդան #ազատութիւն
#փաստորեն #ասում_է #ձախ ֊երն են Իվանիշվիլիենք, այսինքն այդպես են իրան վերաբերվում։ Ու կապում է ձախությունը #Ռուսաստան ֊ի հետ, իսկ աջությունը #Եվրոպա ֊յի։ Իմ համար, ասենք, Եվրոպան անհամեմատ ավելի ձախ է։ Նաեւ, ասում է, վատ բան է ձախությունը, հեքիաթներ են։ (:
Несмотря на полное отсутствие идеологии и гротесковость, «Грузинская мечта» все же остается очередным проявлением «левого» мировоззрения - мировоззрения, предполагающего утопическую мечту о всеобщем благополучии и безответственный идеализм. Впрочем, у карикатурного левачества «Грузинской мечты» нет ничего общего ни с серьезным идеализмом, ни с серьезным террором, который следовал за великими переворотами – от христианства до большевизма. С «большой левизной» его роднит лишь безответственность - пусть даже в терроре.
Леван Варази. Русское русло http://geostringer.livejournal.com/224447.html
#Վրաստան #Թբիլիսի #თბილისი #Georgia #Tbilisi #Russia #Europe #կապիտալիզմ
Արեւելյան քաղաքակրթությունները տարբերվում են արեւմտյան քաղաքակրթություններից նրանով, ինչպես են նտանք «տալիս» եւ ում։
Արեւելյանները հաճախ ավելի կլանային են, արեւելյանին բնորոշ է պարոն Ծառուկյաններին երկրպագելը, պաշտելը։
Արեւելելքում հազվադեպ է որ ժողովուրդը պայքարի սոցիալ տնտեսական պայմանների համար։
Օրինակ, մերոնք, դուրս կգան մեկի պես հող պաշտպանելու համար, հետո այդ ազատգրված հողը կթողնեն դատարկ, կգնան օտար ափեր, որ հետո հետ գան, այստեղ թաղվեն։
Արեւմուտքում, ի տարբերություն, ժողովուրդը սոց․ տնտեսի համար դուրս էր գալիս կաթսաներով երթերի, գդալներով աղմկում, ու դեռ հիմա էլ, մեքենա կվառի, կավիրի փողոցները, հեղափոխություն կանի։
Այնպես որ այն որ մեզ մոտ այսպես է, նրանից է որ մենք ահագին արեւելյան ենք։
Մյուս կողմից այն որ մեզ մոտ Կարիմով ու Նազարբայեվ չկա, դա նրանից է, որ մենք ահագին եւրրոպական ենք։
Ու դա ակնհայտ է, մենք իրենց արանքում ենք։
Ասածս այն է, որ արեւելյան ժողովրդները ավելի շատ են տալիս իրենց իշխանությանը։
Տալիս հնարավորություն իրենց կողոպտելու, խաբելու, թալանելու, հիմարացնելու։
Ասում են, լավ, ոչինչ, սրան էլ տամ, կամ էլ ասում են, թող այս մեկը մնա, արդեն կուշտ է։
Բայց դրա կուշտը չի լինում։
Հակառակը, ուզողներն են ավելանում, թե սրան տվեցիր, նրան էլ կտաս։ Թե այս նախարարին տվեցիր, ապա նրան էլ կզիջես, մի հատ էլ քաղաքապետին, մի հատ էլ այն պաշտոնյային։
Իսկ նրանք այնքան վատը չեն, մեկ մեկ իրենց տվողներին սնունդ են տալիս՝ պահածոներ, ձեթ, հինգ հազար դրամ։
Նենց չի որ ես դատապարտում եմ։
Պարզապես լավ է իմանալ իրականությունը, երբ ընտրակաշառք ես վերցնում, իմանաս որ քեզ էն բանից են արել դրանով, հետո վերցնես։ Եթե իմանալով ես վերցնում, գիտակցաբար, ապա դա արդեն լավ է
եւ այդպես
ավելացնեմ որ ընկերությունում ուր ես աշխատում եմ, Հայաստանը համարվում է Եվրոպայի երկիր։ Այսպես էլ ասում են՝ «իսկ Եվրոպայում այսպես են լուծել․․․․»։
ահա
ու տենց
եուրոնյուս-ով «եուրոպեանս» բաժնում պատմում են հարավ կորեական ու եվրոպական մուլտիպլիկատորների հանդիպման մասին։
հարցեր են տալիս եվրոպական անիմատորներին։ ոչ մի հարց հարավ կորեացուն։ սակայն իրենց մուլտերից հատվածներ կային։
եվրոպացիները ասում են ծիպը․
– շատ լավ տեքնոլոգիաներ ունեն, համակարգչային ստուդիաներ, շատ լավ նկարում են, շատ լավ ժամկետների մեջ տեղավորվում են կորեացիները։ իրենց խնդիրը սցենարներն են։
Ո՞նց կլինե՞ր։ Իհարկե, նրանք լավ կատարողներ են ընդհամենը։
Իսկ սցենար գրողը դուք եք։ Հետո՞
– պատմությունները ընդհանում են արևելքում, և գլոբալիզացիան սցենարներին չեր խանգառի։
Վայ քու արա։
Ես տեսնում եմ այսպես․ ևրոպացիները փնտրում են էժան աշխատուժ կորեայում իրենց մուլտերը նկարելու համար։
կոլոնիստների մտածելակերպը դեռ չի անցել․ «մենք կմտածենք, դուք կկատարեք» քանզի մենք ենք խելացի և գրագետ իսկ դուք բարբարոս մեռնում եք ու դա է իմասնություն․․․
Ինչը վերաբերվում է արևելյան սյուժեներին, մենք բոլորս գիտենք, ինչ լավ են նայվում «ուրվականներով տարածները», «շարժվող ամրոցը», ու ինչքան կոլորիտ կկորցնեին, եթե ոչ նրանց արևելյան լինելը։
Եվ առհասարակ ինչպիսի պահանջարկ ունի արևմտքում արևելյան ամենինչը․ երաժշտությունը, աղջիկները, փիլիսոփայությունը․․․
Այս բառերը, «թույլ» ու «արևմուտքի համար ոչ հետաքրքիր» սցենարների մասին, կորեացիների համար են։ Որ նրանք հավատան, որ սցենարի խնդիր ունեն։
Դա թույլ կտա նրանց աշխատացնել ոչ թե որպես ինքնուրույն ստեղծագործողներ, այլ որպես կատարողներ։
Դուք կորեացի եք, դուք սցենար գրել չգիտեք։
Մնում է տեսնել, արդյո՞ք իրենք կորեացիները ունեն գավառական մարդկանց մտածողություն, թե ոչ։
Իմ նկատելով, քիչ թե շատ ոչ գավառական են իրենց պահում միայն ճապոնացիներն ու հնդիկները։
Ու չափսը ու հզորությունը կապ չունի բնավ․ չինացիները հաճույքով իրենց անունները փոխում են որ ևրոպացիներին հարմար լինի արտասանել․ ասենք լինգ-ի տեղը լիզա։ և այլն։
ու էդ իրենց հաճելի չէ բնավ։ իմ հետ աշխատող լինգ-ը իմանալով որ ես օտարերկրիացի եմ, խնդրել եր իրեն անվանել լինգ ու բնավ ոչ լիզա։
ու այժմ ես գործի բնույթով շփվում եմ ասենք նիմամաի ու օթթոի հետ։ նիմամը չի ասում իրան նյուման ասեն։
օթթոն բնականաբար չի ասում իրեն դաթո կանչեն։
այսպես։ կարևորը հասկանալ որ ոչ մի անձնական բան, պարզապես բիզնես։
ու տենց
այստեղից՝ http://d-olshansky.livejournal.com/9558.html
А теперь про личные дела. В очередном таком письме директор местной школы спросила меня, где учится мой ребенок. Потом выяснилось, что у местного школьного совета свое мнение о том, как ребенок должен обучаться. Хотя в законах данного государства черном по белому прописаны права детей и родителей, я должна согласовывать все свои решения по поводу моего ребенка с различными инстанциями, даже не являясь гражданкой или постоянным резидентом этого государства.
После второго письма директора школы меня опять посетил человек, который пытался объяснить, как мне лучше учить свое чадо. Тут мне было уже не до шуток. Я спросила, где он взял мой адрес и на основании какого параграфа пришел ко мне домой? Ответа не было.
Мне посоветовали нанять адвоката и тут выяснилось, что подавляющее большинство граждан этой демократической страны имеет правовую страховку, примерно как медицинскую, куда и носит все эти письма, в том числе и электронного содержания
Я ответила на все абсолютно вопросы абсолютно личного характера, например, о моем бойфренде, и стала платить налог. Но проверки мне все равно не удалось избежать. Через несколько месяцев пришел человек, он походил по квартире посмотрел на эти электротовары и ушел расстроенный. К тому времени расходы взяла на себя моя компания, я ведь работаю здесь временно по контракту. Проверяющий был ошеломлен щедростью компании и заинтересован, что еще мне компания купила.
А тем временем письма шли и шли. Почти все коммерческие предложения приходили на мое имя, там просили заполнить анкету с номером счета и размером месячного зароботка. Никто из соседей не понимал моего возмущения. Это же бизнес, говорили они. Тут же вспоминалось, что я русская и наверное поэтому отсталая и не понимаю, что такое бизнес.
в европе сталкиваешься с такими вещами, о которых даже предположить не мог раньше.