Մեր առջեւ արեւմուտքցու, այլ ոչ թե արեւելքցու տիպիկ մտորումներ են՝ http://ustahrant.blogspot.com/2012/06/blog-post_30.html #Սեւակ #արեւմուտք #արեւելք
Արեւելյան քաղաքակրթությունները տարբերվում են արեւմտյան քաղաքակրթություններից նրանով, ինչպես են նտանք «տալիս» եւ ում։
Արեւելյանները հաճախ ավելի կլանային են, արեւելյանին բնորոշ է պարոն Ծառուկյաններին երկրպագելը, պաշտելը։
Արեւելելքում հազվադեպ է որ ժողովուրդը պայքարի սոցիալ տնտեսական պայմանների համար։
Օրինակ, մերոնք, դուրս կգան մեկի պես հող պաշտպանելու համար, հետո այդ ազատգրված հողը կթողնեն դատարկ, կգնան օտար ափեր, որ հետո հետ գան, այստեղ թաղվեն։
Արեւմուտքում, ի տարբերություն, ժողովուրդը սոց․ տնտեսի համար դուրս էր գալիս կաթսաներով երթերի, գդալներով աղմկում, ու դեռ հիմա էլ, մեքենա կվառի, կավիրի փողոցները, հեղափոխություն կանի։
Այնպես որ այն որ մեզ մոտ այսպես է, նրանից է որ մենք ահագին արեւելյան ենք։
Մյուս կողմից այն որ մեզ մոտ Կարիմով ու Նազարբայեվ չկա, դա նրանից է, որ մենք ահագին եւրրոպական ենք։
Ու դա ակնհայտ է, մենք իրենց արանքում ենք։
Ասածս այն է, որ արեւելյան ժողովրդները ավելի շատ են տալիս իրենց իշխանությանը։
Տալիս հնարավորություն իրենց կողոպտելու, խաբելու, թալանելու, հիմարացնելու։
Ասում են, լավ, ոչինչ, սրան էլ տամ, կամ էլ ասում են, թող այս մեկը մնա, արդեն կուշտ է։
Բայց դրա կուշտը չի լինում։
Հակառակը, ուզողներն են ավելանում, թե սրան տվեցիր, նրան էլ կտաս։ Թե այս նախարարին տվեցիր, ապա նրան էլ կզիջես, մի հատ էլ քաղաքապետին, մի հատ էլ այն պաշտոնյային։
Իսկ նրանք այնքան վատը չեն, մեկ մեկ իրենց տվողներին սնունդ են տալիս՝ պահածոներ, ձեթ, հինգ հազար դրամ։
Նենց չի որ ես դատապարտում եմ։
Պարզապես լավ է իմանալ իրականությունը, երբ ընտրակաշառք ես վերցնում, իմանաս որ քեզ էն բանից են արել դրանով, հետո վերցնես։ Եթե իմանալով ես վերցնում, գիտակցաբար, ապա դա արդեն լավ է
եւ այդպես
եուրոնյուս-ով «եուրոպեանս» բաժնում պատմում են հարավ կորեական ու եվրոպական մուլտիպլիկատորների հանդիպման մասին։
հարցեր են տալիս եվրոպական անիմատորներին։ ոչ մի հարց հարավ կորեացուն։ սակայն իրենց մուլտերից հատվածներ կային։
եվրոպացիները ասում են ծիպը․
– շատ լավ տեքնոլոգիաներ ունեն, համակարգչային ստուդիաներ, շատ լավ նկարում են, շատ լավ ժամկետների մեջ տեղավորվում են կորեացիները։ իրենց խնդիրը սցենարներն են։
Ո՞նց կլինե՞ր։ Իհարկե, նրանք լավ կատարողներ են ընդհամենը։
Իսկ սցենար գրողը դուք եք։ Հետո՞
– պատմությունները ընդհանում են արևելքում, և գլոբալիզացիան սցենարներին չեր խանգառի։
Վայ քու արա։
Ես տեսնում եմ այսպես․ ևրոպացիները փնտրում են էժան աշխատուժ կորեայում իրենց մուլտերը նկարելու համար։
կոլոնիստների մտածելակերպը դեռ չի անցել․ «մենք կմտածենք, դուք կկատարեք» քանզի մենք ենք խելացի և գրագետ իսկ դուք բարբարոս մեռնում եք ու դա է իմասնություն․․․
Ինչը վերաբերվում է արևելյան սյուժեներին, մենք բոլորս գիտենք, ինչ լավ են նայվում «ուրվականներով տարածները», «շարժվող ամրոցը», ու ինչքան կոլորիտ կկորցնեին, եթե ոչ նրանց արևելյան լինելը։
Եվ առհասարակ ինչպիսի պահանջարկ ունի արևմտքում արևելյան ամենինչը․ երաժշտությունը, աղջիկները, փիլիսոփայությունը․․․
Այս բառերը, «թույլ» ու «արևմուտքի համար ոչ հետաքրքիր» սցենարների մասին, կորեացիների համար են։ Որ նրանք հավատան, որ սցենարի խնդիր ունեն։
Դա թույլ կտա նրանց աշխատացնել ոչ թե որպես ինքնուրույն ստեղծագործողներ, այլ որպես կատարողներ։
Դուք կորեացի եք, դուք սցենար գրել չգիտեք։
Մնում է տեսնել, արդյո՞ք իրենք կորեացիները ունեն գավառական մարդկանց մտածողություն, թե ոչ։
Իմ նկատելով, քիչ թե շատ ոչ գավառական են իրենց պահում միայն ճապոնացիներն ու հնդիկները։
Ու չափսը ու հզորությունը կապ չունի բնավ․ չինացիները հաճույքով իրենց անունները փոխում են որ ևրոպացիներին հարմար լինի արտասանել․ ասենք լինգ-ի տեղը լիզա։ և այլն։
ու էդ իրենց հաճելի չէ բնավ։ իմ հետ աշխատող լինգ-ը իմանալով որ ես օտարերկրիացի եմ, խնդրել եր իրեն անվանել լինգ ու բնավ ոչ լիզա։
ու այժմ ես գործի բնույթով շփվում եմ ասենք նիմամաի ու օթթոի հետ։ նիմամը չի ասում իրան նյուման ասեն։
օթթոն բնականաբար չի ասում իրեն դաթո կանչեն։
այսպես։ կարևորը հասկանալ որ ոչ մի անձնական բան, պարզապես բիզնես։
ու տենց
