թւում է ակնյայտ, որ հայաստանն այն մակարդակը տեղն ու ժամանակը չունի, որ մենք մտածենք դիմագրքին այլընտրանքային շփման ձեւերի մասին՝ աւելի առօրեայ խնդիրներ ունենք լուծելու, այնտեղ է ձեւաւորւում հասարակական կարծիքը, մարդկանց արտագաղթը դիմագրքից այն է, ինչ պէտք է վարչակարգին, իշխանութեանը, եւ այլն։
մտածում եմ, գուցէ սա միայն հայաստանի մասին չէ, ու գուցէ նախապաշարմո՞ւնք է։
եթէ չլինի դիմագիրքը կամ օդնոկլասնիկը, արդե՞օք սա կը նշանակի, որ մարդիկ առցանց այլեւս չեն շփուի։ թէ՞ որ մարդիկ կը փնտրեն առցանց շփման նոր ուղիներ, ձեւեր։
ու այնժամ, գուցէ դիասպորայի, կամ, աւելի հետաքրքիր, նոր՝ թուիսթերի պէս նախագծերը ստանան իրենց կիրառուած լինելու շանսը, որն երեւի թէ այդպէս էլ դեռ չեն ստացել։
Սա Ռուսաստանում արգելուած գրքերն են ամէն տարիքի երեխաների համար։ Ներառում է Կարլսոնին, ով ապրում է կտուրին այն համար որ պարունակում է «տեղեկատւութիւն, որ բացասում է ընտանեկան արժէքները, եւ խթանում անարգանք ծնողների նկատմամբ», եւս երկու Աստրիդ Լինդգրենի հեքիաթ, Թոմ Սոյերի արկածները, եւ երկու դասական հեքիաթ Պուշկինի հեղինակութեամբ։
իւրաքանչիւր օգտուողի (ասենք սփիւռքի հանգոյցի, դիմագրքի, որդփրեսի, կմ֊ի կամ նոյնիսկ պարզապէս ցանկացած html էջ ունեցողի), ինքնութիւնը եւ կոնտակտները պէտք է յայտնի լինեն։
նա կարող է պատասխանատւութեան ենթարկուել նաեւ իր գրառման տակ մեկնաբանութեան համար։
նա կարող է պատասխանատւութեան ենթարկուել տեղեկատւութիւն չբացայայտելու, չհրապարակելու համար։
վերջին կետը շատ հետաքրքիր է։ չես գրել, ասենք այսինչի մասին, ուրեմն տեղդ բանտում է։
ահա #պուտին #ռուսաստան #օրէնք #համացանց #խօսքի֊ազատութիւն #ազատութիւն
Говорю: “Сейчас я тебе объясню разницу. Ты уйдешь отсюда домой, проспишься и протрезвеешь, а завтра спокойно пойдешь на работу. А при Сталине, если бы ты что-то вякнул, из этого клуба домой бы не дошел”. Опять одобрительный шум – уже в пользу моего аргумента, всем хорошо понятного. Инцидент исчерпан.
Но иногда подводила лампочка. Помню, зашел, как часто бывало, разговор о Сталине в связи с возможным переименованием Волгограда, и я, не сдержавшись, сказал: “Знаете, товарищи, один мой друг, лектор, по этому поводу говорил: “Белогвардейцы много плохих вещей натворили во время гражданской войны, но худшее, что они сделали – это то, что не убили Сталина под Царицыном; сколько миллионов людей были бы спасены от расстрелов и репрессий”. Шок, мрачная тишина. И все. Советский человек не станет бросаться на защиту своего вождя и кумира, а промолчит, придет домой и напишет донос в КГБ. Так и случилось.
А что, есть сомнения? Конечно, страх. Они видят, что происходит в Киеве, они видят, что происходит в Тайланде, они видят, что происходит в разных странах, где власть не справляется. Поэтому она будет зажимать и дальше. Что вы думаете, они не знают и не понимают, что эти люди, которые сидят сегодня арестованные за 6 мая, ни в чем неповинны? Прекрасно знают. Не хуже нас всех. Это показательная порка: не смейте выходить, не смейте присоединяться, не смейте и так далее. «Давайте договариваться, мы вас водим, вот вам партия, вот вам выборы, вот вам это, вот вам то». Вот этого журналиста накормили, вот этого накормили, вот этого взяли на работу, вот этому зарегистрировали партию и так далее.
…
Вчера какой-то человек из КПРФ у Соловьева в программе кричал в студии, но сказал: «Вы не понимаете, мы движемся в сторону СССР, слава Богу. Еще несколько лет, и мы, наконец, возродим то, что мы все потеряли, мы вернемся в него. Это самое лучшее, что могло произойти за эти последние десять лет».
…
Из этого всего получается такая концепция: народ ленив и не любопытен. Он не покупает хорошие книги, он не смотрит и не покупает хорошее кино, он любит «Ментовские войны». Может быть, в таком случае уже и успокоиться, и сказать: то, что у нас есть, это то, что мы заслужили?
