ու տենց
– Իսկ ինձ երեկ ռոբոտ էր զանգել, ասեց որ երկու օր ջուր չեմ ունենա։
– Հեռախոսիդ քափչա դիր որ էլ ռոբոտներ չզանգեն։
վարագույր
ու տենց
Մեզ համակարգերը ինչի՞ համար են պետք։ Ճի՛շտ է, ավտոմատացնելու համար։ Ռուծինայից խուսափելու համար։ Ասպիսով,
Առաջարկում եմ լայվջորնալ/ֆեյսբուքներում սահմանել հետաքրքրությունների «defaults» ենթաբազմություն, որը պարունակում է, ասենք, music, movies ու տենց։
Որ էլ շատ չտառապեն մարդիկ ամեն անգամ նույնը թվելով։
Առաջարկում եմ նաև լուսանկարների տակ ավելացնել լայք-ից բացի․
«լոոոլ»
«լոոոոոոոլ»
«նայս փիք»
ու
«կարոտել եմ երեխեեեեք ջան»
փոփ ափ ցանկը որ ընտրել լինի ու անհրաժեշտ չլինի գրել դա ամեն անգամ կրկին և նորից։
իսկ իվենթների տակ բացի «attending», «not attending», «may be»․
«ցավոք ես Հայաստանում չեմ, սակայն հոգով ձեզ հետ եմ»
ու տենց
(մտածում էի երկու լ-ով գրեմ թե մեկ, տենց երեքով , որ շատ լինի ու բնավ քիչ չլինի)
պարզվեց Գիլան յանը ղայդին տղա ա։ Մազերը կարճ, կոշիկները ծիծակ, կասծում շալվարը սև։ բա ասում էին ռոք-մոք ա երգում։
Կորյունը խզարում էր։ Դե Գիլանը Գիլան էր։ Կորյունն ել Կորյուն էր։ նվագախումբն ել նվագախումբ էր։
Լավ եր, երգում, բարձր։ Նվագախումբը։ Րեվերբերացիան ել րեվերբում էր։
ու տենց
Քանի տարի աշխատում եմ տարբեր տեղերում, միշտ լսում եմ ծանոթներից՝ «բա ո՞նց անենք ձեր մոտ ընդունվենք»
Տղերք/Աղջկեք, ո՞նց չի հասնում ձեզ որ բան էլ պետք չի անել։
Պետք ա մասնագետ լինել։ Չընդունողի մերը։
Հարցազրույցների սաղ ացտոյ գիտելիքներով մարդիկ են գալիս, «ընդունեք – կսովորեմ» վիճակներով։
Իսկ որ հարցնում են՝ «ինչի ես ուզում մեր մոտ գալ՞» ու պատասխանում են՝ «ազատ ժամանակ շատ կա, բան ու գործ չկա, իսկ ես ուզում եմ սովոտել» ես չեմ դիմանում, ասում եմ՝ «դրանից էլ լավ բա՛ն։ Լիքը ժամանակ կա ուզածդ բանը սովորել»։
Չէ էլի։
Նենց հույսով ենք սպասում՝ գոնե այս մեկը հասկանա, գոնե այս մեկը լավը լինի։
Բա մեզ պե՞տք չեն լավ տղերք։ Բա մենք չե՞նք ուզում լավ մասնագետիհետի ու հետաքրքիր մարդու հետ աշխատել։
Ի դեպ, իմ նկատելով, հետաքրքիր մարդիկ միշտ էլ լավ մասնագետներ են։ Երբ անհամ մարդ եմ տեսնում, արդեն կասկածում եմ, որ լավ մասնագետ է։
Ու դուք ինքներդ եք նենց անում, որ հետո շեֆերը մի ացտոյ ծանոթ կբերեն, մտածելով, դե որ սաղ մի բան չեն, թող ծանոթը լինի, լավություն կանեմ, բարեկամի ընտանիքը մի քիչ ապահով կլինի։
Չէ էլի։
Բա որ հետո հարցնում են՝ «ո՞վ ա տեղավորել»։ Ապեր հիմա ո՞նց պատասխանեմ։ Բարեկամներս էլի։ Զատկի կղզից նավապետ հայրս զանգեց խնդրեց։ Չէին կարող հրաժարվել։
Էլ չեմ ասում, որ ախր փողի համար չէ, նեուժե՞լի ձեզ չի հետաքրքրում ձեր գործը, որ ինքներդ սովորեք։
Ինչքան «էփլ» չեմ սիրում, բայց Ջոբսը լավ խոսքեր ուներ՝ «արա այն ինչ սիրում ես, փողը ինքը կգա»
_ու տենց _
Պարսիկ Ամիրը զարմանքով նայում էր մեկ իր դոնաթին, մեկ նոութբուքի էկրանին։
«Փրուվ յուր նոթ ռոբոթ» – գրված էր քափչայի վրա։
– Այս ի՞նչ է ինձանից ուզում – հարցրեց Ամիրը։
– Ապացուցիր որ ռոբոտ չես բնավ – բացատրում եմ։ Գրի այն տառերն ու թվերը։
Ամիրը ուշադիր սեղմեց մատով մի քանի ստեղն։
– Ապրես, իսկ հիմա այնտեղ կտացրու։
Ամիրը կտացրեց։ Քափչան սխալ էր մուտքագրված։
– Օկ, հավանաբար սխալ ես ինչ որ բան գրել։ Կրկին հավաքիր։
– Նորի՞ց – զարմացավ Ամիրը։
– նորից չէ, կրկին Ահա – պատասխանեցի ես, կծելով իմ դոնաթը։
Ամիրը կրկին մի քանի անգամ սեղմեց ստեղնաշարին, և կտացրեց մկնիկի ստեղնը։ Կրկին ապարձյուն։
Հետո երրորդ անգամ փորձեց մուտքագրել թվերը, ու կրկին սխալվեց։ Եվ հարցական հայացք նետեց իմ վրա։
– Սա ի՞նչ է նշանակում – հարցրեց։
– Լսի, կարո՞ղ ա դու ռոբոտ ես։
– Հը՞
– Փաստորեն։
_ու տենց _
_ու տենց _
