այս էրեբունի֊երեւանի կարգախօսներից մէկն յայտնում ա որ երեւանը ջերմ քաղաք ա։ չեմ կպնում նրան, որ շատ էժան ու մակերեսային ա տենց նշանաբան յօրինելը, այլ պնդում եմ որ էդ սուտ ա։
այսօր մեքենան տարել էի սիրիահայերիս մօտ։ ու Պօղոսն իմ հետ շատ ջերմ էր։ ու Սաքոն եկաւ, մեքենայից բարեւեց, ու շատ ջերմ էր։ ու բառերն որ իրենք օգտագործում էին, տեսականօրէն նոյն բառերն էին, ու նոյն «ախպեր»֊ն էր, բայց էդ լրիւ այլ «ախպեր» էր։ ու ես ինձ ընդունուած զգացի, ու իրենցից մէկը զգացի, համայնքի, մեքենաների՝ իրենց ակումբի անդամ։
ու ես տենց ջերմութիւն չեմ պատկերացնում երեւանում ոչ միայն վարպետների մօտ, այլ եւ ամէնուր։
ասում են՝ էդ ջերմութիւնը կայ պոլիսում, չնայած այն մեգապոլիս ա։
իսկ այ երեւանում չկայ։ երեւանում ընկերոջս ձայնը փոխւում ա երբ նա խօսում ա վարպետների հետ։ տենց բրուտալ ձայն ա դառնում։ քանի որ իրենք են տենց։ նա էդպէս ա անում որ հասկացուած լինի, որ իրենց պէս լինի։ ու էդ ինձ հաճելի չի։
ու ես էլ չեմ ջերմ, քանի որ ուզեմ թէ չուզեմ՝ էս սովետա֊երեւանեան֊սենեակային մշակոյթ կրող եմ։ ինձ ո՞րտեղից ջերմութիւն։ տենց, ասում եմ՝ երեւանը ջերմ քաղաք չի։
երեւանը՝ շուստրովածի քաղաք ա։ երեւանը՝ շուստրի լինելու քաղաք ա։ երեւանը՝ տոթ, շոգ քաղաք ա։ իսկ շոգը ջերմի չի՝ շոգը՝ էդ երբ օվերփրոթեքշնից ճնշուած ես։ երեւանը շատ շատ քաղաքաշինական խնդիրներ ունի, որոնց պատճառով շատ դժուար ապրելու տեղ ա։ երեւանը ֆբ նորեկի պէս քաղաք ա, ով եկել ա, ու էսօրուայ նկարներ ա գցում, կամ էսօրուայ նկարներում փորձում ա երեւալ ռետրո, որ տպաւորութիւն լինի որ նա պատմութիւն ունի։ երեւանը՝ պատմութիւն չունեցող տեղ ա։ երեւանը՝ կարգին քաղաք ա։
բարի գիշեր։
#էրեբունի-երեւան #երեւան
ինչպես ասում էի, լավ է լինել ռեալիստ ու ընդունել որ դու ունես խնդիր։
Ու ասենք դու բնավ Նապոլեոն չես։ Այլ Գուգոն, կամ Միշիկը, կամ Վիլենը։
Որովհետեւ մինչ դու մտածում ես որ Նապոլեոնն ես, դու քո ուզած գործը չես անում, այլ զբաղված ես աշխարհը հնազանդեցնելով ու ընդհանուր առմամբ շանս չունես, նույնիսկ եթե դու իրոք Նապոլեոն ես։
Երեւանում մաքս 19֊րդ դարի շենք կգտնվի։ Բայց դա էլ շուտով կքանդենք։
Կստացվի որ Երեւանը հազիվ հարյուր տարեկան է, կամ այդքան էլ չկա։
Դա է իրականությունը։
Դա է մեր Երեւանը։
Դա իսկական, ռեալ Երեւանն է։
Այն որ Կարմիր Բլուրում ինչ որ բան են գտել մեր Երեւանի հետ կապ չունի։
Քանի որ Երեւանցին փոքր կենտրոնով զբոսնելիս, կամ իր «հին քաղաքը», որը չկա, մտնելիս չի զբոսնում Էրեբունիի քարերով։
Իսկ Երեւանից հին է ցանկացած քաղաքը՝ Թբիլիսին, Վիլնյուսը, Ռիգան, Լվովը, նույնիսկ Գյումրին, որ հեռու չգնանք։
Որովհետեւ փաստացի այնտեղ կարելի է քաղաքով զբոսնելիս անցնել հին շենքի կողքով, հին փողոցով, որը հեքիաթ չէ, այլ հենց հիմա կա, ապրում է, ու շարունակում է ապրել։
Իսկ Էրեբունին չի ապրում, Էրեբունին մեր կյանքի մասը չէ, այն թանգարան է։
Իսկ տոնակատարությունների մասին։
Մինչ Թբիլիսին ես մտածում էի որ մեր փողոցներում եղած մարդիկ համապատասխանում են մեր քաղաքի մարդկանց քանակին։ Այսօր ինչքան մարդ թափել է փողոցներ, այնքան մարդ ցանկացած օր կա Թբիլիսիի փողոցներում։ (լավ, Աբովյան ֊ Արամի խաչմերուկ չեմ հաշվում։)
Պարզապես մերոնք չգիտեմ ուր են, թաքնվում են, գուցե։ Ինչ որ բերլոգաների մեջ քնած են։ Կամ գուցե հումանիստական մոտիվներով չեն դուրս գալիս, որ այլ մարդկանց չվախեցնեն։ Չգիտեմ։
Քանի որ Թբիլիսիի փողոցներով քայլողների մեջ անհամեմատ ավելի շատ քաղաքացի կա։
Այնպես որ պետք չէ իրար շնորհավորել, ու ինքներդ ձեզ խաբել։
Քաղաքը հին քաղաք չէ, ու եթե տենց գնա, հին քաղաք չի էլ լինի։
Բայց քաղաքի նման քաղաք դառնալու շանս ունի։
Մեկ էլ տոների մասին․
Ես չգիտեմ ինչ է պետք անել որ այդպիսի Սովետի հոտ չգա ամենից։
ու տենց
ու տենց
Вот я долго думал, какой юзерпик поставить: fuck off, или все же Բարի օր 🙂
foff, потому, что это был наверное мой самый дурацкий год. Բարի օր 🙂 потому, что позитив помогает всегда.
Картинки которые я выбрал вовсе не являются лучшими. Я лишь бегло просмотрел архивы, и выбирал нефокусные, с ужасной композицией, не те что могут быть интересными, а те, с которыми у меня есть ассоциации. Так что когда увидите дурацкую несвязную картинку, то это потому, что ассоциации 🙂 С некоторыми фото ассоциации не у меня одного, а с некоторыми – у всего Еревана.
Я бы хотел сказать спасибо.
Сказать спасибо всем тем, кто… даже не подумал посочувствовать, когда мне это было нужно. Тем, кто меня старался уколоть побольнее. Тем, кто пытался ограничить свободу, тем, кто злился, когда мне хорошо, и радовался, когда мне плохо. Я бы хотел вам всем сказать спасибо, но я не могу.
Идите вы все на фиг.
Однако я рад, что у меня есть классные друзья! Спасибо М, спасибо за молчание вместе за чаем. Спасибо Н, я никогда не забуду твой звонок, когда я возвращался от тебя домой, а ты позвонил и поинтересовался, не сдрейфил ли я, и не надумал ли сигануть с мостика, что между нашими домами. Спасибо за чай с малиной на балконе, и отвлекающие разговоры про камеры. Спасибо моей лучшей подруге, со времен политеха. Спасибо друзьям из ЖЖ – я безумно рад с Вами познакомиться!
Թող ինձ ներեն բոլոր այն տղերքը, ում անունները ես չեմ նշել։ Спасибо, что вы есть и красите собой мир 🙂
Чтож, кроме неудач, даже я бы сказал фиаско, были и успехи (есть еще кредит в банке порох в пороховницах)
Никогда не любил такие символические точки отсчета как новый год. Но сейчас, в первый раз, я скажу, и скажу искренне: пусть будущий год будет лучше! Мне, значит и Вам 🙂 Потому, что если мне будет приятно, я вас так довезу всем вокруг меня тоже будет приятно!
