մետրոյում ժետոն եմ առնում, բաւական երկար հերթ է, երեւանի համար, գալիս կանգնում է դիմացս, հարիւր դրամը դնում պատուհանիկի մօտ։ իրեն տալիս են ժետոն։ ես իմն եմ տալիս, ստանում եմ, յետոյ այդ տղային ասում եմ՝
— բայց ումի՞ց էիր լաւ տղայ որ այդպէս մտար։
— հմ՞։ ի՞նչ ես ասում։
— ասում եմ սիրուն չի, հերթ էր։
— տենց բաներ էլ չասես ուրիշ տեղ։
— ուրիշ տեղ դրա համար ծեծում են։
— ինչի՞ համար։
— մետրո֊ի հերթ չկանգնելու։
— ուրեմն բախտս բերել է, հա՞, որ երեւանում եմ։
— դէ, մեր բախտը չի բերել։
— ինչի՞։
— երեւանը քեզնով աւելի քիչ քաղաքակիրթ քաղաք է դառնում։
— գիտես, որ շտապում ես, ամէն ինչի էլ պատրաստ ես։
#զրոյց #ձրիակերութիւն #մետրո #երեւան
