դե գնացի ես այդ Խնկո Ապոր գրադարանի կողքի արձանի մոտ։
կպա վիվասելի ինտերնետին, որից պետք է միայն դեպի գրադարան բաց լինի։ արձանի հետեւից գրված է, մտեք karda.am
դե մտա։
եւ ի՞նչ։
այնտեղ կա ռուսերեն ու անգլերեն գրականություն։
որ քաշել են այլ կայքերից, ու փակցրել այստեղ։
հա հետո՞։
մթոմ որ ի՞նչ։
ես առանց այդ ձեր վայֆայի ուրեմն չգիտեմ, հա՞ ոնց պիրատված գրքեր քաշել։
ու ոչ մի գիրք հայերեն, ի դեպ։
այսինքն, սա կրկին ցուցադրական ու լրիվ անիմաստ փողի ծախս էր՝ այսինքն — ռասպիլ։
Սղոցեք, Շուռա, սղոցեք։
Զզվում եմ ձեզնից։
Ի՞նչ կլիներ, գնայիք գտնեիք նրանց ով ունի թվային տեքստեր՝ հրատարակչությունները, գրողների միությունը, պայմանավորվեիք հեղինակների ու թարգմանիչների հետ, ու կազմեիք իրոք ուրույն էլեկտրոնային գրադարան։
Կամ թվայնացնեիք այն գործերը, որ թվային չկան։
փողը բա էլ ինչի՞ համար եք վերցրել։
ինչի՞։
որ քաշեք ու միրոր անեք այլ գրադարանները՞։ այն էլ պատճենաշնորհի խախտումո՞վ՞
դե էլ ա Գասպարը դեռ իննսունականներին lib.ru֊ի հայելի էր ստեղծել ֆրինեթ օգտագործողների համար։ Սաղ ֆրինեթը այնտեղից էր կարդում։ Մթոմ ի՞նչ մի նոր բան եք արել որ չկար՞։
Ու ի՞նչ եք ձեզնից էդքան գոհ որ էդքան գործ եք արել։
Լավ բա էն գրողների կայքը, writers.am։
Դա ի՞նչ է որ տենց գոհ եք։
Լրիվ ռասպիլ է։
Մի հատ էլ մետրոյում ՔյուԱռ կոդերով տարածում եք։ Կրկին՝ երեւալ ու չլինել։ Քովերը կա, հերիք է։ Մեկ է ո՞վ է մտնելու։
Բա ինչի՞ համար են ձեզ փող տվել, քովերի՞ թե՞ բովանդակության։
Առաջին հերթին մենք ենք մեղավոր։
Որ սրանց հանդուրժում ենք։
Այդքան ագահ ու տգետ մարդ ո՞րտեղից։
Համակարգն է աճեցնում, միջավայցը։
Փտաց միջավայր է, այդ պատճառով էլ սենց է։
Ու կշարունակվի։
Մինչեւ չփոխեք վարչակարգը, հետո էլի չփոխեք, հետո էլի, մինչեւ իրենք չզգան որ իրենց ամեն սխալի համար պատասխան են տալու, դատվելու են, նստելու են։
Մինչեւ չիմանան որ բկին է կանգնելու կերածը։
ու տենց
ուրեմն, մի անգամ մի տեղ գցած էի, իսկ կողքս խոսում էին մի քանի հոգի, տղա աղջիկ, ու բոլորը ակտիվ ու հավեսով, իրենցից գոհ, լուծում էին խոսքը անգլերեն բառերով։
այդ պատճառով իրենց տեքստը երկարում էր, ու «անել» բայը հաճախ էր կիրառվում, ասենք՝
— ես էլ «անգլերեն բայ» արեցի
կամ
— դու էլ «անգլերեն բայ» արա
Ու բնական է, որ սա ֆունկցիոնալ չէ, այսինքն՝ տգեղ է։ (ես կոնստրուկտիվիստների ու բաուհաուսի նման եմ սահմանում գեղեցիկը)
ինձ վատ իմացողներին կարող է թվալ՝ ես պետք է ուրախանամ, որ երիտասարդները համարում են անգլերեն բառերը ավելի «քուլ» քան ռուսերեն բառերը։
իսկ ինչի են համարում պարզ է՝ քանի որ արեւմտյան մշակույթը, եւ իրենց հանրամատչելի մշակույթի մասը անհամեմատ ավելի հարուստ եւ որակով է, քան ռուսական մշակույթի նույն հատվածը։
իսկ ես կարծում եմ, որ այդպես խոսելու ձեւը նկարագրվում է վուլգար (կամ ռամկաբարո) բառով։ ինչո՞ւ։
ո՞րն է վուլգարը։ սահմանենք՝
երբ մարդը կարծում է որ այն ինչ նա կա՝ ինչպես է հագնվում, խոսում ֊ դա «լավ չէ», կամ որոշակի, իրենց կարծիքով, «ստանդարտներին», չի համապատասխանում։
Հետեւաբար այդ մարդիկ սկսում են լինել ոչ իրենք, ավելի ճիշտ՝ երեւալ։ ու արդյունքում ստացվում է անհասկանալի ու անճաշակ։
Իսկ այն, ինչ կա՝ լավ է, ու փոխելու իմաստ չկա։
ասենք, երբ Գյումրեցին իր բարբառով է խոսում, ո՞ւմ մտքով կանցնի մտածել որ նա գեղցի է, կամ վուլգար։ Մաքսիմում՝ վուլգար/գեղցի մարդու մտքով։
Իսկ ես օրինակ միշտ հիանում եմ, երբ մարդիկ բարբառով են խոսում։
Ու ես կարծում եմ, այն որ Շուշիում, ասենք հյուրանոցի աշխատողները իրար մեջ խոսում են իրենց բարբառով, իսկ իմ հետ՝ պաշտոնական հայերենով — դա այդ հյուրանոցը դարձնում է պակաս հետաքրքիր իմ համար։
Կամ երբ հայերը ով ռուսերեն լավ չգիտեն, ի դեպ հին սերնդի, սովետի հայերը, ասենք ծիրանի ժամանակ ռուս հյուրերի հետ իրենց կոտրտված ռուսերենով են խոսում, երբ թարգմանիչը կողքը անգործ կանգնած է։ Չես կարողանում՝ նորմալ է, մի տանջի քեզ ու բոլորին։
Նույնը ռաբիսի մասնի կարելի է ասել՝ դա ժողովրդասան երաժշտություն չէ, ու ծագել է քաղաքում վուլգար շրջանակներում։
Այնպես, որ «քոմենթ անելը» բնավ «քուլ» չէ, երբ կա մեկնաբանելը։
Ես ինքս հաճախ եմ խառնում լեզուները, բայց ես դա անում եմ ոչ թե քուլ երեւալու համար, այլ քանի որ ես այնպիսին եմ ինչպիսին կամ՝ անգրագետ եմ, ու լիքը բառեր չգիտեմ։ Բայց համաձայնվեք, միտումնավոր անգրագետ ձեւանալը ինչ֊որ անիմաստ է։
Ավելացնեմ, որ վուլգարությունը, ինչպես շատերին թվում է, Հայաստանի առանձնահատկությունը չէ։ Այն, իմ կարծիքով, ահավոր շատ է եւ Ռուսաստանում, եւ Միացյալ Նահանգներում։ Այսինքն այստեղ էլ մենք առանձնապես չենք տարբերվում, հասարակ, նորմալ ազգ ենք, ակնհայտ է։
Իսկ գրում եմ սա որովհետեւ վիրտուալ ընկերներիցս ոմանք փաստարկ են բերում, թե բա կիրառվում է խոսքի մեջ, ուրեմն լավ է։ Չէ, այն որ մարդիկ կան, ահավոր են հագնվում, չի նշանակում, որ եկեք բոլորս այդպես հագնվենք։ Ոնց ուզում են, թող հագնվեն, խոսեն։ Իսկ ես չեմ էլ գնահատում,(դիսքլեյմեր) ես նկարագրում եմ այդ վարքագիծը/մշակույթը, այսպես, իմ արեւին հետազոտողի աչքով։
ու տենց
Լավ, գլամոր ավտոներով ֆռֆռալը հասկացանք։ Ճվալն էլ։
Նպատակային աուձիտորիան ավելի լավ հասկացավ։
Բայց ո՞վ, ո՞վ ա ձեր տեղը բղավելու «տասի բը», գրողը տանի։
Արդյո՞ք կարելի է անտեսել ս[ծ]իլը՞։ չէ՞ որ բոլորս էլ «ս[ծ]իլի համար ինչ ասես չենք անում» (cc)
չէ՞ որ դուք հավերժ կորցնում եք այդ հնարավորությունը։
«տասի բը» – երկու բառ
օ՜ ժամանակնե՜ր, օ՜ բարոյականությու՜ն․․․
օ՜ ոչ։
_ու տենց _
– Էս ո՞վ ա
– Յանկովսկին ա
– ոնց որ Մուշեղը լինի
_ու տենց _
– Արի ամուսնանանք։ Դու ջրի կգնաս, ես որսի։ (c) Օձունցի Մուշեղ Անթարանյան
http://funt.livejournal.com/132598.html
_ու տենց _
Antaranian: ո՞նց ես
mkdotam: վուլգար եմ
ու տենց
ու այո, ես սիրում եմ Մուշեղին ցիտել ծիտել (c) reckless2{.lj-user}
ու տենց
……
– Սորի ֆոր մայ ինգլիշ
– Ես․․․ ես լսե՛լ եմ դա Մուշեղ Անթարանյանից
– հմ՞։ Լեփ լեցուն են ինտերնետները նման բառերով։
– հմ իսկ դու գիտե՞ս Մուշեղին Անթարանյան։
– Բոլորը գիտեն Մուշեղ Անթարանյանին։ Նույնիսկ Մուշեղը Անթարանյան։
Ու նա իմ եղբայրն ա։ հոգևոր եղբայրը։ մենք մի մանկապարտեզ ենք գնացել։ հոգևոր մանկապարտեզ։
ու տենց
_ու տենց _
