ես ինձ այնքան լաւ էի զգում, որ միշտ առցանց եմ։ ասենք նոյնիսկ դիւրակիր ինտերնետ էի օգտագործում, որ միշտ առցանց լինեմ։ բայց նկատում եմ, որ եթէ ինձ գրում են, ապա ինչ֊որ բան է պէտք ինձնից։ պարզապէս չաթուելու համար ոչ ոք չի գրի։ նկատի չունեմ դատարկ, նկատի ունեմ՝ մի բանի մասին խօսենք, քննարկենք, կիսուենք մտքերով։ այդքա՜ն բան կայ խօսելու։ չէ, կը գրեն, եթէ պէտք է խորհուրդ, կամ փորձով կիսուել, կամ բան է պէտք անեմ, ու պոչը կը քաշեն։ տենց համ միակողմանի է, համ օգտագործուած ես քեզ զգում։
հիմա մտածում եմ, որ ի՞նչ եմ ես առցանց լինում։ միայն աւելի վատ է դրանից։ վաղուց միայն վայֆայներով եմ, բայց դա էլ է անիմաստ։
թւում է, թէ երեւանը փոքր քաղաք է, ու մենք բոլորս իրար հետ քնել ենք գիտենք, բայց իրականում, իմ Երեւանը ահաւոր դատարկ է։ Իմ մոլորակն էլ է դատարկ։
Ես շփուել եմ եւ Եւրոպացիների, եւ Թիֆլիսցիների հետ, իրենց համար իմ ուրախութիւնը մէկ է, իմ վախը՝ անկապ է, իսկ իմ ցաւը՝ հեչ է։ Իրենք իրենցն ունեն։ Չեն կարող հասկանալ ինձ, ընկալել ինձ։ Դա այն պուլպուլակ իմացողի մասին է, որ Արեգն ասում էր, ու իրականում, հեչ էլ պուլպուլակի մասին չէ։ Ինձ տեղացին աւելի մօտ է։ Իսկ տեղացիների հետ էլ չեմ շփւում։ ։Ճ
իմ սիրած սրճարանը, երբ մտնում եմ՝ դատարկ է։ լուրջ։ մարդ չի լինում։ կամ եթէ լինում են, աւելի լաւ է չլինէին։ բայց կողքի փաբում տեղ չեն անում, դուրս են թափւում պարբերաբար, այնքան շատ են։ փաբի տերն էլ շատ լաւ տղայ է, ֆրինեթից գիտեմ նրան, միշտ ասում է մտիր, բան։ ահա։ ես կը մտնէի, բայց երեւանում չկան չծխած փաբեր։ (ի դէպ փաբը՝ փաբլիկ բառից է, քանի որ հասարակական տեղ է)։
իմ սիրած տեքնոլոգիայով նախագծուած չաթում՝ դատարկ է, նոյնիսկ ասենք սփիւռքի այլ հանգոյցներից, եւրոպայից մարդ չկայ առցանց։ մէկն է՝ դեւելոփերը Աւստրիայից, ով սփիւռքը ջաբերին է կպցրել։ իրար նայում ենք, որ կանաչ ենք, ահա։
իհարկէ, եթէ գնամ այրիշ, կամ մտնեմ դիմագրքի չաթ, ինձ կը գրեն։ (ես տը չեմ գրում ոչ մէկին, սպասում եմ, որ ինձ գրեն), բայց ինձ պէ՞տք է այն մարդը ով ինձ դիմագրքով է գրելու։ ի՞նչ խօսեմ իր հետ։ ես դիմագիրք սփիւռքից գրուածքներ եմ ուղարկում, հեռարձակում։ մթոմ, եթէ թումբլր ուղարկում եմ, ինչո՞ւ այնտեղ չʼուղարկեմ, թող տեսնեն։
ջիթոքում՝ գուգլի շնորհիւ ահագին մարդ կար։ ինքը ջաբեր էր, կարելի է առանց գուգլի հաշւի իրենց հետ չաթուել։
մի քանի հաւէս մարդու հետ ԿՄ֊ով էի ծանօթացել, չաթւում էինք։ ահագին լաւ միջաւայր էր, ստիպում էր մարդիկ գրեն, ու չէր սահմանափակում՝ եւ ռսս, եւ օփենայդի ունի։ յետոյ մի պահ մտածեցի, բա ինչո՞ւ վաղուց չեմ խօսել։ պարզուեց՝ դիմագիրք են բոլորը գնացել, ու սքայփ, այնտեղի չաթերը։ իսկ ջիթոք, որ ջաբերին կպնում էր, այլեւս չեն մտնում։ ահա թէ ինչ։
նոյնիսկ մասնագիտական համայնքներում՝ իմ համար ամենահետաքրքիր թեմայով չաթում տաս հոգի երբեք չի հաւաքւում։ իսկ թեման մեծ է, այդ պատճառով այդ մի քանի հոգին թեմայի առանձին ու չհամընկնող մասերով են հետաքրքրւում։ ։Ճ ու այդպէս, մէկը անյքան չգնահատուած էր զգում, որ իր տարիների գործը ոչ մէկին առանձնապէս չհետաքրքրեց, որ գնաց կորաւ, այլեւս չի երեւում։ բայց գժանոց գործ էր արել։
փոքր համայնքներում բարդ է, փաստօրէն։ հեչ էլ նախանձելու չէ։
մնում է իմաստ գտնել այս վիճակի մէջ, ասենք որ պուտինը ինքնաիզոլացման է գնում, ասում է որ սանկցիաներ է կիրառում եւրոպայի դէմ, իսկ ես ասենք, իմ իզոլացումը ոչ մի ձեւ չեմ օգտագործում, նոյնիսկ ափսոս է։
պէտք է ինչ֊որ բանի դէմ պրոտեստել։ մնում է լաւ բան մտածել։ ասենք ես դէմ եմ յանցաւոր վարչակարգին, կոռուպցիային… չէ, դա կարող է փոխուել, պէտք է աւելի կայուն բան մտածել․ ասենք նիւթոնեան ֆիզիկան։ իներցիայի օրէնքը դուրս չի գալիս։ քիչ է չենք կարողանում բացատրել, մի հատ էլ ենթակւում ենք։ ահա։ ինչո՞ւ պիտի ենթարկուենք մեզ համար անհասկանալի օրէնքներին։ ահա։։Ճ
Ճաշարանում հերթ եմ կանգնած՝
— Ներողություն, ձեզ մի րոպեյով,— ասում է սեղաններ մաքրող չաղլիկ, կլորիկ կինը։
— Ի՞նձ,— ասում եմ ես, չհավատալով, որ իմ մասին է։
— Այո, այո։
— Ի՞նձ
— Հաաա
— Ի՞նձ
Հերթս անցնում է, ես մոտենում եմ։
Նա ցույց է տալիս հեռախոս, որին գրված է «Ֆլայ», ու հարցնում․
— Իրա վրա կարելի՞ է սքայփ տեղադրել։
Ես հիշում եմ, որ խոհարարի մոտ նկատելով ն900, ասել եմ նրան, թե ինչ լավ խելախոս ունի, ու մի երկու հարցով օգնել, նույնիսկ տեղադրել եմ համայնքի արված լավացումները (քոմյունիթի ԷսԷսՅու), ու հավանաբար, այդ պատճառով է ինձ դիմում։
— Հմ, իսկ ի՞նչ ՕՀ է՞ իրա վրա, անդրոիդ է՞, — հարցնում եմ։
— Չգիտեմ, ամուսինս է նվիրել…
Այդ պահին մոտենում է ճաշարանի կառավարիչը ու ցրում նրան, ասում է, դա ամեն մեկն էլ կարող է անել, նա վեհ մասնագետ է, տենց բաներով չի զբաղվում։ Մերոնք արդեն անցել էին, ու ես միացա իրենց։
Հաջորդ օրը գնացի տեսնեմ, թե ինչ է այդ «Ֆլայը» իրենից ներկայացնում։ Նա չէր սպասում, որ կերեւամ։
Շատ անդրոիդանման ինտերֆեյս ուներ, բավական արձագանքող էր։ Բայց ոչ մի մենյուական տեղ չգտա, թե ինչ ՕՀ է, որն է բիլդի համարը։ Օպերա մոբայլ կար, մտա ինչ֊որ կայք, որ ասում է զննիչի յուզեր ագենտը։ Պարզվում է՝ ՆուքլեուսՕՍ, «մենթորի» օհը, ես արդեն տեսել եմ այն մի չինաֆոնի վրա։ Ահագին լավացրեն են։ Բայց դե, սքայփ պորտ արած չի։ Զարմանալին այն էր, որ այդ Ֆլայը ուներ մարկետ, ու այդ մարկետում շատ քիչ բան կար, մի քանի հիմար խաղ, որ վաճառվո՛ւմ էր, այն էն դրամով։ Ասենք՝ 350 դրամ մի խաղի համար։
Ես էլ չպատմեցի իրեն որ սքայփը լավ բան չի, ու ասենք ես չեմ օգտագործում, քանի որ մեկ է իր սարքի համար ոչ մի այլընտրանք չէի գտել։ Գուցե ջ2մե ջաբեր կլիենտ գտնեի, բայց նա տեքստ հավաքող չէր ըստ երեւույթին, իրեն ձայնն էր հետաքրքրում։ Հիմա բարեւում է, դեռ մի ամիս կշարունակի բարեւել, կարծում եմ։ Խոհարարի հետ այդպես էր։
#ճաշարան #մոբայլ #խելախոսներ #սքայփ #նուքլեուս֊օհ #ազատ֊ծա #պատմություն
(02:04:37 ) m: норик, ты знаешь, что сейчас твой нелюбимый скайп вообще оборзел
(02:04:56 ) m: он заставляет тебя апдейтаться
(02:05:36 ) m: а если ты противишься и нажимаешь cancel вместо yes он просто вырубается: )) ну не наглость?: ))
