ուրեմն, էս «մգերի» մասին ֆիլմն էր տալիս եօթիւբը, հետաքրքիր կարդեր դրանից՝
մարկ գրիգորեանի պատկերասրահը կառուցման ընթացքում, ինչպէս երեւում ա «արմենիա» հիւրանոցի (այսօր «մերիոթ») համարից։
մի կադր էլ՝
յովհաննավանք֊ը դեռ վերականգնուած չի՝
իսկ ձորի էն ափը դատարկ ա, խնձորի այգիներ չկան։ (:
իսկ աւարտւում ա ֆիլմն օդանաւակայանում, ուր ուղեւորներին տանում ա դէպի շէնք երազներից սարքած իւրայատուկ apron (պերրոնի) աւտոբուս։
առհասարակ apron bus ֊երը տեղափոխում են ուղեւորներին օդանաւակայաններում, ուր չկան օդանաւերին կպնող թեւքեր։ ու մեզ մօտ երազները սղոցել են, ու դրանցից են սարքել։ այն էլ՝ բաց, զի մեզ մօտ շոգ ա։ (:
ինձ նոյնիսկ թւում ա ես էս աւտոբուսը նստել եմ։
#ֆիլմ #էկրանահան #1973 #մհեր #ֆրունզիկ #երեւան #պատմութիւն
սա որոշեցի հանել կոնֆորմիզմի եւ փոքր շուկայի մասին տեքստի տակի մեկնաբանութիւնիցս՝
երեկ մէկի հետ խօսում էի, ասացի «հայերէն վիքիպեդիայում այսպիսի յօդուած կայ», նա իրեն լաւ զգաց, ասաց՝ «ես եմ գրել»։ իսկ ես ինձ վատ զգացի, քանի որ կրկին աչքիս առաջ էր օրինակը որ պարզ է, մեզնից մէկը պէտք է լինէր, հո ուրիշ մարդ չէր լինի։ նա իմ արածով կօգտուի, ես՝ իր։ եւ ոչ ուրիշը։ մի քիչ չափազանցնում եմ, որ միտքն հասցնեմ։
այսպէս նաեւ, մէկն հայերէն վիքիպեդիայում մունաթ էր եկել, թէ արտաշատի մասին յօդուած չկայ, քանի որ տրանսլիտ էր գրել՝ «ARTASHAT»։ գոնէ այդ պատճառով էլ, նա չի կարողացել օգտուել համայնքից ուրիշի արած գործով։ ։Ճ
ու գուցէ բնաւ զարմանալի չէ, որ հայերի էպոսի հերոսը՝ Մհերը, նա է ով ի վերջոյ գնում է ինքնամեկուսացման։
եւ այդպէս
