Ենթարկուելով այդ հարուստների հմայքին, ես դարձայ ապուշ ու դժուարահաւատ, պոյնտեր շան պէս, որը պատրաստ է գնալու որսորդական հրացան կրող իւրաքանչիւր մարդու հետեւից կամ կրկէսի վարժեցուած խոզի նման, որը վերջապէս գտել է մէկին, ով նրան սիրում է ու գնահատում հենց յանուն նրա։ Այն, որ իւրաքանչիւր օրը անհրաժեշտ է վերածել ֆիեստայի, ինձ հրաշալի յայտնագործութիւնն թուաց։ Ես նոյնիսկ բարձրաձայն մի հատուած կարդացի վէպից, որի վրայ աշխատում էի, իսկ դրանից աւելի ստորնանալ չի կարող եւ ոչ մի գրող, եւ նրա համար՝ որպէս գրողի դա առաւել վտանգաւոր է, քան ոտքերը դահուկներին չամրացրած վիճակում սառցադաշտով սահելը, երբ ձմռան ձիւնը դեռեւս հաստ շերտով չի փակել բոլոր ճաքուածքները։
Երբ նրանք ասում էին․ «Դա հանճարեղ բան է, Էռնեստ։ Իրօք հանճարեղ։ Դուք ուղղակի չէք հասկանում, թէ դա ինչ է», ես բերկրանքով խաղացնում էի պոչս եւ սուզւում կեանքի՝ որպէս անվերջ ֆիեստայի պատկերացման մէջ, յուսալով ափ հանել որեւէ գեղեցիկ փայտիկ, փոխանակ մտածէի՝ «այս շան թուլաներին վեպս դուր է գալիս․ ի՞նչն է նրա մէջ վատ»։ Ես հենց այդպէս էլ կմտածէի, եթէ ինձ պահէի որպէս պրոֆեսիոնալ, բայց եթէ ինձ պահէի որպէս պրոֆեսիոնալ, ես երբեք վէպս նրանց չէի կարդա։
Հեմինգուեյ, Տօն, որը միշտ քեզ հետ է։
#հեմինգուեյ #քաղուածք
Աւելի ուշ, երբ Զելդան արդեն կրել էր առաջին, այսպէս կոչուած նեարդային խանգարումը, մենք, չեմ յիշում երբ, միաժամանակ Փարիզ եկանք, եւ Սկոտը ինձ հրաւիրեց միասին ճաշելու Միշոյի ռեստորանում, որ գտնւում է Ժակոբ եւ Սուրբ Հայրերի փողոցի անկիւնում։ Նա ասաց, թէ ուզում է ինձ մի շատ կարեւոր բան յայտնել, որն իր համար աշխարհում ամենակարեւոր բանն է, եւ որ ես պէտք է իրեն անկեղծ պատասխանեմ։ Ես ասացի՝ կաշխատեմ։ Երբ նա ինձ խնդրում էր որեւէ բան անկեղծ ասել,— իսկ դա հեշտ չէր անել, եւ ես փորձում էի կատարել նրա խնդրանքը,— այն, ինչ ասում էի, նրան ջղայնացնում էր, ընդսմին ամենից յաճախ՝ յետոյ, երբ նա ժամանակ էր ունենում մտածել ասածներիս վրայ։ Նա ուրախ կլիներ ոչնչացնել դրանք, իսկ յաճախ՝ դրանց հետ միասին նաեւ ինձ։
#հեմինգուեյ #քաղուածք
Ես չէի կարող նրան հարցնել այն մասին, ինչ դուրս չէր գալիս գլխիցս․ եթե նրա պատմութիւնը ճիշտ է եւ այդ ամենը եղել է, ապա Սկոտը ինչպէ՞ս է կարողանում ամեն գիշեր քնել Զելդայի հետ նոյն անկողնում։ Բայց գուցէ այդ պատմութիւնը հենց այդ պատճառով է ամենավշտալին երբեւէ իմ լսած բոլոր պատմութիւններից։
Հեմինգուեյ, Տօն, որը միշտ քեզ հետ է։
#հեմինգուեյ #քաղուածք
այստեղ լատինինան պատմում է (ռուսերէն) ինչպէս է սովետը օգտագործել արեւմտեան գրողներին, եւ մանրամասներով պատմութիւն՝ հեմինգուեյի մասին։ ով կը մտածէր։ ։Ճ
#լատինինա #ռուսերէն #հեմինգուեյ #քարոզչութիւն
Բայց երբ նոյնիսկ սովորէք չնկատել ձեր մերձաւորներին, չլսել եւ չպատասխանել նրանց նամակներին, միեւնոյն է, նրանց մօտ մնում են ձեզ չարիք պատճառելու բազմաթիւ միջոցներ։
#հեմինգուեյ #տօն #յարաբերութիւններ
խառը զգացմունքներ ունեմ, երբ Հեմինգուեյի պատմուածքի կերպարը «էլի»֊ներով է խօսում։
#հեմինգուեյ #հայերէն #թարգմանութիւն
հենց նոր Կուլտուրայով լսեցի․
սուրճը Փարիսում տարածվեց քանզի Վերսալում կար Թուրքիայի դեսպանատուն։
Ու սրճարանների տարածմանը աջակցեց հայ, որը բացել էր առաջին սրճարանը, Պրոկոպ անունով։
Նրա սրճարանում է հայտնվել նաև «գաղսոն» բառը․ նա աշխատանքի էր հրավիրում ինից տասնչորս տարեկան տղաների որոնք մոդայից լավ տեղյակ էին ու լավ խորհուրդ էին տալիս հաճախորդներին թե ինչ սուրճ պատվիերն։
Ու հետո հաղորդման մեջ ասում են որ միայն Փարիսում ա սրճարանը կյանքի ոճ։ Դե Երևանում էլ էր դա միշտ էդպես, եթե հավատալ այս էթնոհոգեբանական գործին
ու ես երբ սրճարանում եմ աշխատում ինձ լրիվ Հեմինգուեյ եմ զգում ։Ճ
ու տենց
