#ուրեմն նահանգներում ենք, էս գործընկերս էլ հա #հայերեն տժում է հնդիկների վրա՝ էս սեւերը, էս մեկը հաստատ դալիտ կլինի, ու տենց։ չեմ դիմանում, մտածում եմ ոնց անեմ վերջացնի, ասում եմ՝ — #զգոն եղիր, կարող է ասենք մեկը մեր #պոլիտեխնիկ ֊ում սովորած լինի, հայերեն իմանա, հասկանա ինչ ես ասում։ — չէ, ինչի հետեւից ես ընկել, սրանք չեն ջո[գ]ում, մի անգամից ուրախ ուրախ կգար կբարեւեր, իրան պալիծ կաներ։ — հմ — ասում եմ, իսկ նա շարունակում է։ հետո մեզնից մեկը իրան ասում ֆ՝ — լսի դու լրիվ #ռասիստ ես։ ու այստեղ բոլորը շրջվում են նայում են մեր վրա։ քանի որ #ռասիզմ բառը բոլորը գիտեն ու դա մենք ենք մեզ պալիծ արել։ #պալիծ #վառել #ուտենց #զրույց
Люди, входящие в группу (диаспору) воспринимаются как «свои». А все – я подчёркиваю, все – находящиеся за пределами группы, воспринимаются как чужие.
И вот здесь нас ждёт самое страшное.
То, что недопустимо или порицаемо по отношению к своим, вполне может быть допустимо и – внимание – поощряемо.
Об этом много и хорошо вот в этой книге Sherif, M & Sherif, C.W. Groups in harmony and tension. New York:Harper, 1953. Русского издания не знаю, но пример одного из экспериментов этих психологов я уже приводил. Там, кстати, чётко видно, что «чужих» можно бить. И что это считалось правильным.
Теперь к страхам русских перед «понаехавшими». Они, я думаю, в основном продиктованы именно вот этим фактом – знанием того, что с «чужим» можно делать всякое и «свои» не остановят.
Откуда есть такое знание? Ведь книжку Шэрифа читали далеко не все.
А знание – из подростковых компаний. Там чётко было понятно, где свои, где чужие, и что делать можно, а что нельзя. И – с кем можно. Конечно, не все участвовали в таких компаниях, но многие, многие через это прошли.
Многие прошли, опыт остался. Вот и…
ու տենց
Ահա, Շարունակվում է՝
<blockquote style="border: 2px solid rgb(127, 195, 59); padding: 10pt;
<p> margin-left: 30pt; background-color: #a6df6d;">
<br /> I am very curious to learn about other cultures. And that does not make me non Armenian.<br /> There is no connection between cultural similarity and successful coexistence.<br /> There is a connection between eagerness, greediness and unsuccessful coexistence.<br /> So, I need to repeat: article says that two nations need to coexist because they are the same. And this is wrong. You cannot achieve peace by basing it on the wrong knowledge, thus fragile basement.<br /> I agree that we can coexist, if we learn to respect each other, and appreciate difference and diversity.<br /> Because people are different. In generally. At any layer: nation, profession, cleverness, color, taste, etc, etc…<br /> It is much more rational to accept that people are different and in spite of that are able to coexist and make friends, rather than outline, that they are similar, and that’s why they need to coexist.<br /> People are never similar, and still they coexist. I would also say, people exist because of diversity. At least, diversity in genes, which leads us to a stronger population. </p>
Ահա, իմ պատասխանը Օնիկի [այս][1] տեքստին
_ու տենց_
[1]: http://araratmagazine.org/2010/12/armenian-azeri-relations/