փաստօրէն այդ «երազողները» ֆիլմում ներկայացնում են սեւանի գրողների տունը։ ու ըստ երեւոյթին ճաշարանի տակ, ստուերում սեղաններ էին շարում, սրճարան էր։
իսկ ֆիլմը նոր չի որ պեղել են։ առաջին անգամ ես այս ֆիլմի մասին իմացել եմ իննսունականներին, Արթուր Գրիգորեանի հաղորդումից, ուր նա հոլովակներ էր ցոյց տալիս։ ու մի հաղորդման մէջ հայկական հոլովակների պատմութիւն էր ու այս ֆիլմից հատուածներ դրեց։ ես յիշում եմ այն «ռակետա»֊ով շրջելիս կադրերը, եւ աղջիկներին։
ու յետոյ յիշել էի ֆիլմի անունը ու պարբերաբար փնտրում էի համացանցում։ բայց արդէն վաղուց մոռացել եմ ու ահա յայտնուեց, այն էլ աղմուկ հանելով։
հա դէ ահագին թոյլ է, իհարկէ, սցենարն էլ, ռեժիսորական աշխատանքն էլ, «հելփ»֊ում հաւէս փախած սցենար կար, այստեղ իրենք պարզապէս տեղեր փոխելով երգում են հիմնականում, ու աղջիկների առաջ ինքնացուցադրւում։
սակայն ես չեմ եկել այն քննադատելու, ինքը իհարկէ հետաքրքիր է նրանով որ եղել է նման փորձ այն ժամանակ ու դա շատ հաւէս է։
#սեւան #հայաստան #ճարտարապետութիւն #ֆիլմ #երազողները #պատմութիւն #1969 #հոլովակ #կարճամետրաժ #սեւանի_գրողների_տուն
