@vardan@xn–69aa8bzb.xn–y9a3aq, գիտե՞ս որ քո աւատարի վրայ եղածը ես էլ եմ լուսանկարել։
@vardan@xn–69aa8bzb.xn–y9a3aq, գիտե՞ս որ քո աւատարի վրայ եղածը ես էլ եմ լուսանկարել։
ի․ թ․ halow֊ն + yggdrasil֊ը՝ աւելի լաւ լուծում ա, քան meshtastic֊ը։
այն մասին, ինչ արտօնեալ/առաջ ա արեւմտեան հանրութիւնը եւ երիտասարդութիւնն իր պահանջներով, կարելի ա դատել նրանից, որ
էդպէս էլ լսել եմ շատ անգամ։ ու ամէն անգամ յիշել եմ the wall֊ը, ու ինչ տարբեր են մեր խնդիրները։
էհ։
#the_wall #տաշած_քարը #տաշած_քար #պատ #քար
չգիտեմ, լա՞ւ եմ անում որ gpg֊ով ստորագրում եմ նամակները։
չեմ ինքնացուցադրւում։ ճիշտ եմ ասում, ինձ թւում ա դա լաւ բան ա, բայց պարբերաբար իմանում եմ որ մարդիկ մտածել են իբր ես իրենց բան եմ ուղարկել, ու կամ ամաչել են ասել որ չեն կարողանում բացել, կամ ասել են որ չի ստացւում։
ու մտածում եմ՝ եթէ բացատրեմ՝ կարող ա ընկալուել որ այ էդ պահին ինքնացուցադրւում եմ, կամ կարող ա մարդն իրան, չգիտեմ, լաւը չզգա՞յ, որ չգիտի ինչ էր։
ու եթէ վերացարկուել հարցից, գալիս ենք նրան՝ եթէ կարծում ենք որ սա մի բան «գրագէտ» անելու ձեւն ա, արդե՞օք չպիտի անենք էդ ձեւով։ երբ հաղորդակցութեան մէջ ենք։
եթէ գիտենք հայատառ գրել՝ արդե՞օք պիտի լատինատառ գրենք, որ որոշ մարդիկ վատ չզգան, որ հայատառ չեն գրում։ կամ չմտածեն՝ ինքնացուցադրւում ես։
ու աւաղ՝ ես յիշում եմ ժամանակ, երբ էդպէս էլ մեկնաբանում էին հայատառ գրելը՝ որ ինքնացուցադրւում ա մարդը։
(երեւի էդ ամէնը հետգաղութային վիճակներ են, ու ազգի (քաղաքական) ձեւաւորման գործընթաց, բայց դա չի գրառման թեման, այլ ընդամէնը շեղում՝ փորձելով հասկանալ եւ արդարացնել)։
իսկ գուցէ աւելի ահաւոր ա՝ արդե՞օք ես չեմ խօսում իմ «սլենգով» երբ ստորագրում եմ։ իմ եւ բոլորին անհասկանալի։
ինչպէս եւ երբ գրում եմ դասական։
ինչպէս եւ երբ չունեմ «անդրոիդ» կամ «այօս» սարք, կամ հեռախօսի համար։ արդե՞օք ես չեմ խախտում ընդունուած գրագիտութիւնը, հաղորդակարգերը՝ այլ մարդկանց հետ կապի հաղորդակարգերը։
եւ արդե՞օք ես չեմ լեզուաբանական, աւելի ճիշտ՝ հաղորդակարգային պրեսկրիպտիւիստ, որ իր երազած հաղորդակարգն ա առաջ տանում։
բայց ես չեմ կարող այլ կերպ։ ես չեմ կարող ունենալ սարք որն ինձ չի պատկանում֊ենթարկւում, այլ ենթարկւում ա ում ասես, բացի ինձնից։ ու ամէն վայրկեան ծախսում ա էլեկտրականութիւն մի քիչ աւել լրտեսելու։ ես այ սա գրելով իջեցրի նշաձողը՝ զի լրտեսելը՝ հասկանալի ու շօշափելի գաղափար ա։ իսկ իրական խնդիրը՝ ազատ ծրագրակազմն ա, լրտեսելը կամ բարի լինելն ու զուսպ աննկատ լրտեսելը՝ ազատութիւն չունենալու մասնաւոր դէպք ա։
ես չեմ կարող գրել արդիով, ու չեմ ուզում։ ինձ դուր չի գալիս։ այնքան շատ պատճառներով՝ սկսած դրա քաղաքական արմատներից եւ ենթատեքստից (արամ խաչատրեանի օրհներգն էլ էր լաւը, յետո՞յ), եւ վերջացուած որ դա աւելի բարդ ա ու ոչ հետեւողական (ինձ թւում)։ ես ունեմ լաւ դիզայնին ձգտում՝ այստեղից նաեւ հայկականի մէջ լաւ դիզայն փնտրելն ա՝ սարեանի դրօշը՝ ընդդէմ եռագոյնի։
(հէհ, հէնց էս պահին DHR֊ով հնչում ա՝ բերնարդ շոույի՝ «the reasonable man adapts himself to the world: the unreasonable one persists in trying to adapt the world to himself. therefore all progress depends on the unreasonable man» — DEEP & ELEGANT - DEEP HOUSE MIX ' BY GENTLEMAN [2024] ], ջենթլմէն ին թե միքս։ )
էսքանով աւարտեմ։
յ․ գ․ ըկներս, երբ խօսում ա մեքենայ վերանորոգող վարպետների հետ, ձայնը հաստացնում ա։ որ աւելի մասկուլին/բրուտալ թուայ, որ չզգան որ գրքի կռիս ա ու անլուրջ չվերաբերուեն։ չծաղրեն։
նրանք չեն խօսում ընդհանուր լեզուով֊հաղորդակարգով՝ ու նա էնպէս ա անում որ հասկանան։ շատ տարբեր բաներ՝ մշակութային կոդ։
իսկ ես միշտ գնացել եմ սիրիահայերի մօտ՝ նրանք արեւմտահայերէն են խօսում, լրիւ այլ երկրից են, լրիւ այլ բեքգրաունդով են, բայց ինձ աւելի լաւ են հասկանում՝ ոնց արտայայտւում եմ։
թրամփը երկաթագիր ա գրում։
https://www.youtube.com/watch?v=bN4MNdCAnWA
շատ կարեւոր ա ինչի կողքն ես ինչ դնում։
ես շատ վաղուց մտորումներս էի կիսում՝ արդե՞օք լաւ ա գնալ ինստագրամ (ու իսնստագրամը էդքան չար չէր էն ժամանակ, բայց դէ պէտք չէր գնալ, մէկ ա), ամէն դէպքում՝ արդե՞օք լաւ ա գնալ ինստագրամ եւ դնել էդ մարդկանց հեռախօսների խղճուկ խցիկների նկարների կողքն իմ՝ թանկ հայելային խցիկով նկարածը։
ես զգում էի՝ որ հա, ես ուզում եմ կիսուել իմ նկարներով։ զի երեւի իմ նկարները ամենակարեւոր բաներից էր ինչ ես կարող էի շուրջս եղած մարդկանց հետ կիսել։ օբերոն նախագծերը չէի կարող կիսել։ իսկ նկարները կարող էի։ ու տարուած էի լուսանկարչութեամբ ու տարուած եմ։
բայց արդե՞օք էդ լաւ ա էդ նկարները դնել ընկերներիս (գուցէ եւ երեւակայական) ֆիդերում, երջանիկ սելֆիների ու նախաճաշերի շրջակայքում։
երեւի չէ՝ լաւ չէր։
բայց մի բան էլ չէի մտածել՝ արդե՞օք իրանք ուզում են նկարներդ որ ուզում ես կիսել։
մարդիկ հանգիստ լռուած են՝ զոյգերով սելֆիներ են անում, կամ շրթներկով՝ ո՞ւր ես քեզ գցում քո, դիցուք, սահմանամերձ գիւղի նկարներով ու սագերով։
ու ապա ես ստանում էի երեք լայք՝ եւ մտածում էի՝ էս մարդուց ստացած լայքը՝ հարիւր լայք արժի ինձ համար։ լաւ ա որ դրեցի՝ նա տեսաւ։
եւ ջնջուեցի, զգալով որ ամէն մակարդակում սխալ էր էդ անելը։
ինչեւէ։
ինչի՞ են մարդիկ գնացել ֆբ֊ից եւ էլ չեն փոստում։
ինձ թւում ա հայաստանում՝ ոչ միայն «ինֆլուենսերների» պատճառով, այլ եւ էն պատճառով որ «ով ասես» լցուել ա։ նախկինում ֆբ֊ն՝ զրօյականների ֆբ֊ն, երեւի, ու տասականների ամենասկզբի՝ տեղ էր ուր մարդիկ իրենց զգում էին ազատ, զի «մերոնցով» էին։ ուսանողներ էին, նախկին կենդանի մատեան վարողներ (չեմ ասում «բլոգեր» զի էսօր դա լրիւ այլ բան ա ընկալւում)։ ընդհանուր առմամբ նոյն փաբ գնացող, կամ նոյն թեմաներով ապրող մարդիկ էին։ ու եթէ տարբեր փաբեր էին գնում՝ ապա ահա՝ ֆբ֊ում կը ծանօթանան։
իսկ մեծերը չկային՝ իրենք հազիւ «օդնոկլասնիկի»֊ի ինտերֆէյսն էին ձգում էն ժամանակ, ու ֆբ֊ն «բարդ» էր թւում։
ինձ թւում ա մարդիկ սկսեցին չփոստել եւ չջրիկանալ էն ժամանակ, երբ զգացին որ դէ էդքան էլ հասկացուած չեն լինի։
եւ կամաց հաւէսը փախաւ։ իսկապէս գնացին փակ չաթեր։
նաեւ, դէ կոմերցիան սպանեց էն, ինչ մարդիկ ուզում էին անել։ մարդիկ ուզում էին կիսել նախաճաշի նկար։ ու կոմերցիան էնպէս արեց, որ համը դուրս եկաւ՝ սկսեցին չկիսել։ սկսեցին չանել էն ինչ սիրում էին։
ո՞ւր դեռ անում են՝ ճապոնական ապակենտրոն mastodon եւ misskey հանգոյցներում։
երեւի էն պատճառով որ ճապոնիայում նրանք, որ շուտ տեղափոխուեցին դաշնեզերք՝ չզգացին էդ դախութիւնը կոմերցիոն հարթակների։
իսկ իմ ֆիդում, դէ կոմպ բզբզող մարդիկ են, կամ տեղացիները, կամ ուրբանիստները։ բայց դէ «աստղերից» մարդ չկայ՝ not just bikes֊ն ա, ու իր դոմէնով՝ զի ջոկում ա լրիւ։ technology connections֊ը՝ երեւի երբ թուիթերից գնացին, մտածեց՝ տեսնեմ, «մաստոդոնում» էլ լինեմ։ բայց ջոկում ա, հաստատ։ city nerd֊ն էր՝ բայց չէր ջոկում որ mastodon.social֊ից բացի այլ տեղ կայ։
ու դէ «ինֆլուենսերը» գայ՝ ի՞նչ անի։ իրան ո՞վ ա հետեւելու։ կամ հետեւելու են ձեռ առնեն։ կամ ո՞վ ա փող տալու։ ո՞նց ա փող աշխատելու։ իսկ եթէ փող մէջը չկայ՝ գայ ի՞նչ անի։
հիմա դիզայնից մասին։
ինձ թւում ա՝ diaspora նախագիծը ունէր ամենալաւ դիզայնը։
դու աւելացնում էիր մարդկանց խմբերի մէջ՝ սա ընկեր ա եւ գործընկեր՝ գնաց ընկերների մէջ եւ գործընկերների։ սա՝ բարեկամների։ սա՝ մօտ մարդիկ, ում կը նւնւաս կամ ցոյց կը տաս նախաճաշդ, ու չեն ասի, որ էն պահին երբ աֆրիկայում սէնց, կամ բաքւում բանտարկեալները նէնց՝ դու նախաճաշ ես ուտում։
(ի դէպ, ինձ մի մեղադրէք, ես երբէք չեմ նախաճաշում — ես անմեղ եմ)։
ու երբ փոստում ես՝ կամ հանրային ես փոստում՝ որ բոլորը տեսնեն։ կամ՝ խմբի համար։ էս կամ էն։ կամ եւ էս եւ էն բայց ոչ էն։
ինձ թւում ա դա հրաշալի դիզայն էր։ ու դիասպորան մնաց չգնահատուած։
ահ, գրեցի, ու մտածեցի՝ ի՞նչ եմ էստեղ անում։ կամ՝ դէ լաւ ա գոնէ socialhome֊ից եմ գրում՝ դիասպորայի հետ կապը չեմ կտրել։ ճիշտ ա՝ էնտեղ հայերէն կարդացող մէկ֊երկու հոգի կան։
բայց դէ ինչեւէ։
#դաշնեզերք #նախագծում