եթէ ֆֆ֊ն բինար ես տեղակայում, ապա հաւաքած փաթեթների ֆլագերը պարունակում են telemetry դրօշը։
#ջենթու #ֆֆ #ֆայրֆոքս #էկրանահան
եթէ ֆֆ֊ն բինար ես տեղակայում, ապա հաւաքած փաթեթների ֆլագերը պարունակում են telemetry դրօշը։
#ջենթու #ֆֆ #ֆայրֆոքս #էկրանահան
ada֊ի նոր օկծ սինտաքսը՝
նախկինում ասում էին՝ tagged record։
ada֊ում օկծ֊ն չէին ներմուծել որպէս լրիւ նոր կոնցեպտ (ինչպէս եւ օբերոնում) ու կային record֊ներ եւ tagged record֊ներ՝ դրանք ունէին պիտակ, որ կարելի էր օգտագործել տիպը ստուգելու (յստակեցնելո՞ւ) եւ դինամիկ կապակցման համար։
նաեւ ada֊ն չունէր կոնստրուկտորներ։ հիմա ունեն։
դա դարձնում ա ada֊ն էլ աւելի ոչ գրաւիչ։ պարզապէս եւս մի այլ օկծ լեզու։
#ադա
փոխաբերութիւն մտածեցի՝ կրթութիւնը էլեկտրականութեան պէս ա։ չես կարող աւելի շատ տալ, քան վերցնում են։
իսկ եթէ շատ շատ վերցնեն, չկարողանաս տալ՝ կը վառուես։
#կրթութիւն #փոխաբերութիւն
ինչ անում ենք՝ էրեխէքի համար ենք անում։
ես նկատում եմ, հիմա երեխաներին չեն էլ թողնում, կամ խիստ սահմանափակում են իրենց՝ կարգչի հետ անց կացրած ժամանակը։
սահմանափակում են, որովհետեւ ի՞նչ ա անելու համակարգչի հետ՝ ինչ անելու ա դիտարկչի մէջ ա անելու՝ վիդեօ կը դիտի, կամ խաղ կը խաղայ։
համակարգերը նախագծուած են այնպէս, որ մարդիկ կարողանան օգտուել «առանց հասկանալու»՝ ահա՝ «իմ համակարգիչը», ահա՝ պատկերակ֊շորթքաթ, եւ ահա, սկսիր այստեղից՝ «սթարթ» կոճակի ցանկը։
բայց դա ծխամորճ չի, իսկ սա համակարգիչ չի։ պատկերակն էլ ծրագիր չի։
եւ ստացւում ա որ մարդը չգիտի որ
աւելի վատ, յաճախ էսօրուայ մարդկանց թւում ա, որ նկարը գոյութիւն ունի իրենց «պատկերասրահ» յաւելուածում։ նրանք չգիտեն էլ ֆայլային համակարգերի եւ ֆայլերի մասին։
ես կարծում եմ, որ պէտք չի երեխաներին արգելել համակարգիչներից օգտուել։
նոյնիսկ windows օգտագործելը կարող ա բերել դրական արդիւնքի, բայց սովորաբար չի բերում։ օրինակ, մարդը կարող ա սովորել տեղակայել ծրագիր, կամ դրայւեր։ ճիշտ ա էլի չի հասկանայ ինչ արեց, ու ինչ եղաւ, բայց ես ճանաչում եմ շատ հասուն եւ կայացած մասնագէտների, որ չեն կարողանում իրենց մասնագիտական ծրագրերը տեղակայել իրենց windows֊ում։ կամ մարդ են կանչում windows տեղակայելու համար։
շատ օգուտ չի տալիս, որովհետեւ ընդհանուր առմամբ այդ համակարգերը սովորեցնում են մարդկանց շարժել մկնիկ, եւ կտացնել էստեղ֊էնտեղ։ ըստ որում դա էլ են մարդիկ անում զգուշօրէն՝ զի չեն հասկանում, ու իսկապէս, դա հասկանալի ա՝ առանց հասկանալու ինչ֊որ բան անելիս պէտք ա զգուշանալ։
սակայն ես կարծում եմ որ համակարգչային կրթութիւն պէտք ա, ու բոլոր մարդիկ պէտք ա կարողանան օգտագործել լաւ գործիքներ եւ աւտոմատացնել իրենց աշխատանքը։
համակարգիչները, ու առհասարակ տէքը, ստեղծւում են մարդու աշխատանքի արդիւնաւէտութիւնը բարձրացնելու համար։ աւաղ, կարգիչների դէպքում միշտ չի այդպէս ստացւում։
ընկերներիցս մէկը, որ փոքր ժամանակ աշխատում էր գրասենեակում եւ անում էր ռուտին գործ, իսկ հիմա գիտի օգտուել unix գործիքներից, ասում էր, ինչքա՜ն կը հեշտանար իր կեանքը, ի՛նչ լաւ նա կաւտոմատացնէր իր աշխատանքը, եւ ինչքա՛ն աւելի արագ, տասնեակ անգամներ արագ կարուէր նոյն գործն այդ ընկերութիւնում, եթէ նա այն ժամանակ գրագէտ լինէր։
ես շատ եմ մտածել, ինչպէ՞ս լուծել էս խնդիրները։ կարծում եմ, այդ խնդիրները չեն լուծւում եւ խորանում են կորպորատիւ, կապիտալի ստեղծած ծրագրակազմ օգտագործելիս։ կապիտալը շահագրգռուած չի, իր առաջ չի դնում մարդկանց կրթելու խնդիր՝ փոխարէնը ունի մարդկանց սարքեր եւ ծրագրեր վաճառելու խնդիր, եւ այդ սարքերից եւ ծրագրերից աւելի կախուած դարձնելու եւ պահելու խնդիր։
ու էս պահին եկել եմ այսպիսի մի մտքի։
երբ երեխան առաջին անգամ միացնում ա համակարգիչը, նա պէտք ա չուենայ ոչ պատկերակ, ոչ շորթքատ եւ ոչ մենիւ։
բայց ապա ի՞նչ անել, թողնել նրան մէկը մէկի տերմինալի հետ, որի մէջ չգիտի՞ ինչ գրել։
նա պէտք ա տեսնի գրուած հրամաններ։ նախապէս գրուած հրամանները աւելի լաւ են, քան կարճատը կամ մենիւն։
նա պէտք ա հասկանայ ինչպէս տեսնել պանակի ֆայլերը, ինչպէս ընտրել մի ֆայլ եւ տալ որեւէ ծրագրի որ դրա հետ աշխատի։
արդէն գրուած հրամանները կարող են ունենալ մեկնաբանութիւններ։
ու երէկ նստեցի գրեցի այս նախատիպը, heliko ծրագիրը՝
նոր վիդեօ՝ https://toobnix.org/w/41mCUgh13MrmPKjVsFRiMS (նաեւ այստեղ՝ https://outcast.am/w/aYk8tL3kTwuXWR1p33Qpts)
հին վիդեօ՝ https://toobnix.org/w/jNRdxiUApvrwYJWQNstGTW
(նաեւ հասանելի ա այստեղ՝ https://outcast.am/w/mov1ubxnVnisMRwFPCDHij)
ինչպէս տեսնում էք, կէտ֊ստորակէտի միջի տեքստի հատուածը դառնում ա հրաման։
իսկ ^ նշանի փոխարէն աւտոմատ կը տեղադրուի այլ պատուհանի ընտրուածը։
լռելեայն տեղակայուած ծրագրերի ցանկը պէտք ա ճշտուի (եւ ըստ երեւոյթին տարբեր դէպքերում լինի տարբեր), նաեւ պէտք ա մտածել, ինչպէս պարզ մեկնաբանութիւններ գրել հրամանների մօտ։ սկզբնական տեքստը, որ առաջին անգամ տեսնում ա օգտատէրը, պէտք ա բաւական լաւ ուղեցոյց լինի (եւ այս վիդեօյում չի)։ օրինակ, երեւի այդ ցանկում պիտի լինեն date եւ cal ծրագրերը, եւ գուցէ՝ watch date հրամանը։
պէտք ա մտածել թէ ո՞ր պատուհանային կաառվարիչն (կամ կառավարիչները) ա յարմար օգտագործել՝ դրանք պիտի չունենան, կամ կագրաւորուած լինեն մենիւ չունենալու համար։
սակայն արդէն հիմա, ամենասկզբից մարդը կարող ա սովորել համակարգիչ օգտագործել հասկանալով։ մասնաւորապէս, ամենասկզբից հասկանայ, որ կան ծրագրեր, կան արգումենտներ եւ ֆայլեր, եւ դրանք նշելով ստանում ենք հրամաններ։ եւ կարող են նոր, յաճախ օգտագործուող հրամաններ աւելացնել տեքստի մէջ, այս կամ այն արգումենտներով։
մարդն ունի տեքստով՝ ոչ թէ ժեստերով, կարգչի հետ շփուելու հնարաւորութիւն։ եւ ստանալ ծրագրից տեքստ՝ այն մասին ինչի չի աշխատել, կամ ինչպէս ա աշխատել։ (եթէ սովորական միջավայրում բացում ես ծրագիր, որը պայթում ա՝ չես էլ իմանում ինչ անել, որ իմանալ, ի՞նչ եղաւ, բայց ծրագրերը յաճախ գրում են այդ մասին)։ այդ պատճառով էս պահին դիզայն որոշում ա կայացուել պարտադիր տերմինալի միջից ծրագիր աշխատեցնելու՝ որ դրա մէջ երեւայ ծրագրի յայտնածը։
ակնյայտ ա, որ այս նախագիծը ոգեշնչուած ա օբերոն օհ֊ից եւ acme խմբագրիչից։
սա էլ ելատեքստը։
ու տէնց։
#կրթութիւն #նախատիպ #ծրագիր #համակարգիչ #միջավայր #խխունջ #հելիկօ #heliko
#էկրանահան
մի բանկ, որի անունը սկսւում ա ամ֊ով, իսկ վերջանում րիա֊ով որոշել ա մեր շէնքի բոլոր բնակիչների վարկի տոկոսը բարձրացնել՝ տասներկուսից դարձնել տասնչորս։
գնացի բանկ, խօսեցի։ պատճառաբանել չկարողացան։ ասին, ընդհանուր առմամբ՝ «կարում ենք՝ անում ենք»։
փորձեցի ասել՝ ես յիշում եմ, երբ վարկը տալիս էիք՝ հազիւ ձգեցինք, զի մեր ընդհանուր աշխատավարձը պիտի էսքան լինէր, ու մի կերպ էինք տեղաւորուել սահմանափակումների մէջ։
իսկ դուք դա հաշո՞ւի էք առել, որ տոկոսը բարձրացնում էք։ ասաց՝ այո, ամէնը հաշուած ա։ ասացի՝ դէ իսկ իմ աշխատավարձն այսօր աւելի ցածր ա, այլ տեղում եմ աշխատում։ ո՞նց էք էդպէս անում։
գնաց կառավարչի հետ խօսելու։ կառավարիչն, ըստ երեւոյթին, նրան ասաց՝ գնա ցրի։ եկաւ, ասաց, մի քիչ յուզուած՝ մենք հաշուի ենք առել, նոյնիսկ թէկուզ գործազուրկ եթէ մնաք, էդ դէպքը։ չհասկացայ բայց դա ինչ յուզմունք էր՝ որ իրան ասել են՝ գնա սէնց ասա, ու վա՞տ ա զգում, թէ՞ որ գալիս ենք իրան անկապ շեղում ենք գործից։
ինչեւէ, կարողացայ հասնել լոկ մի բանի՝ գրել դիմում, որ տասնչորսից դարձնեն տասներեք։ իսկ այդ դէքպում, ասում ա, եթէ նոյնիսկ եւ ընդառաջ գնան եւ հաստատեն տասներեք տոկոսը, ապա պէտք ա տասնհինգ հազար դրամ միանուագ վճարել բանկին այդ լաւութեան համար։
էդ տասնհինգ հազարը շատ էժան ա ինձ թւում իրանց կողմից։ ակնյայտ ա որ դա չի ապամոտիւացնի մարդուն՝ զի աւելի լաւ ա մի տոկոս տարեկան քիչ, քան մի անգամ տասնհինգ հազար, բայց եւ՝ շնից մազ պոկելու տպաւորութիւն ա թողնում, որ չի սազում, պատիւ չի բերում բանկին։
չգիտեմ այլ բանկերը ոնց են։ բայց զգօն եղէք, հիպոտէկի թղթեր ստորագրելիս։ ինձ մօտ գրուած ա որ պլիւս մինուս չորս տոկոս կարող են որոշել եւ փոխել։ երբ երեք տարին անցնեն։ ու հէնց երեք տարի անցաւ՝ անմիջապէս։
մէկն ասում ա, որ (չեմ հասկանում ինչ ա դա նշանակում, չհասցրի ճշտել) որ նա դէմից շատ փող ա տուել, որ իրանը լողացող չլինի, բայց իրանն էլ են բարձրացրել։
ինչեւէ։
հիմա ուզում եմ հասկանալ, արդեօք վերավարկաւորելը շատ վնաս ա ինձ տալու։ զուտ կուզէի էդ բանկի հետ գործ չունենալ։ սկզբից էլ դուրս չէին գալիս։ համեմատելու բան ունէի՝ իմ միւս եւ տասնամեակներ միակ բանկում շփումը միշտ լաւն ա եղել, անկապ անակնկալներ երբէք չեն արել, ու միշտ շատ լաւ էին աշխատում։ աւաղ էլ չկայ էդ բանկը։ :/
ասում ա՝ բոց ա։
#բոց #էկրանահան #հեռախօս