դե նայեցի էդ լեգենդներից առաջինը։
փրոդաքթ փլեյսմենթը շատ չէր, բայց տենց ձեռի հետ չէր, այլ լրիվ էքսփլիսիթլի։ ու կարար ավելի սիրուն լիներ, քան «արարատ»-ի փոսթերը ցույց տալը։
Դայրեքթոր օֆ ֆոթոգրաֆի ոմն Շեյն Դեյլը լավն ա։
Դե ֆիլմը ռուսական շուկայի համար ա։ Ռուս տղա, հասկանում ես, աղջիկն էլ ոչ հայ ա, ոչ էլ հայի նման, ոչ էլ գրկվել գիտի։ Դե տղեն էլ չգիտի։
Ու «րազլուկայից» հետո իհարկե տարբեր ձև կարելի ա պահել, բայց հաստատ ոչ տենց, աչքիս Շամմասյանները հեռվից հեռու չեն հիշել-միշել դիսթանթ րիլեյշնշիպ չեն ունեցել, իրանց ջանն էլ սաղ լինի։
Հա, իսկ Ջիգարխանյանը աշխատանքային միգրանտ է։ Սկզբից իրա գյուղում, հետևը սարը, նուռ է ուտում, իսկ հետո պարզվում է որ տաքսու շոֆեր է։ Այ մարդ, էդ սարն ու նուռը ու՞ր էս թողել եկել օտար քաղաքներ տարբեր ռուսների տանել-բերելու համար, որ հետո մի հատ էլ խելացի խելացի զահլեն տանես, պրիտչա պատմելով։ Երևի գործ չկար գյուղում՝ եկավ քաղաք։ Այսպիսով, ֆիլմը բարձրացնելով տրաֆիկինգի խնդիրը մի տեսակ մոտենում է վեհ ֆիլմերի դասին։
Նենց _մի տեսակ _ ավելի գովազդոտ էր այս ֆիլմը, քան ֆիլմոտ։
Իսկ ես Շամմասյան ախպերների մասին դեռ վաղուց գիտեմ, այս գովազդից՝
բայց մտածում էի, վաղուց մոռացել են որ հայ են։ Դե Մարիամ Պետրոսյանի մասին ել էի մտածում որ մի ռուսաստանյան էմիգրանտ/ասիմիլյանտ ծիտ կլինի իսկ դու արի ու տես, մեր հետ ապրում ա, մեր հետ նույն փողոցներով ման ա գալիս, ես էլ իրան տենց մի քիչ գիտեմ։
_ու տենց _
noch@hacktar:~$ wget www.ararat-legends.com/content/ararat_akhtamar_film_en.flv
_ու տենց _
