սուպերմարկետում դրամարկղի մոտ երկու պարսկուհի հիշում են որ իրենց անհրաժեշտ է նաեւ բիլայնի քարտ։
– մենակ չասեք լիցքավորի էլի – ասում է իրերը փաթեթի մեջ տեղավորող տղան
ի պատասխան պարսկուհին ցույց է տալիս մատով քարտը, հետո մատը տանում է հեռախոսի ուղղությամբ ու ասում՝
– Փլիզ – նենց փափուկ լ-ով։
– օո ոչ – նվնվում է տղան – նա արդեն հոգնել է այսօր հեռախոսներ լիցքավորելուց
– տվեք ստեղ, ես անեմ – օգնության է գալիս կառավարիչն ու դիմում տղային – բիլայնը ո՞նց էին լիցքավորում։
այդ ժամանակ դրամարկղի աշխատողը փորձում է այլ հյուրից փող ստանալ․
– չէ նայի դու ինձ տալիս ես սա, սա, չէ սա չես տալիս, ու սա։
պարսկուհին նայում է փողին, նայում է դրամարկղի ցուցմունքին, ու փորձում արագ համեմատել թվերը։
Ի դեպ այդ պարսկուհիները առանց գլխաշոր էին։ Իսկ վաճառողները եւ հերթը ժպիտները չէին թակցնում այդքան ծիծաղելի էր վիճակը։
մի քիչ անց իմ կողքով անցնում է մի աղջիկ, ինչ որ բան է ընտրում,
ի միջայլոց ասում՝
– իսկ ես ձեզ կարդում եմ
այնպես որ զգոն եղեք խանութների հերթերում
ձեզ կարող են իդենտիֆիկացնել
ու տենց
