մեծահասակներ՝
— մեր ժամանակ աւտիզմ չկար։
մեծահասակներ, երբ երիտասարդ էին՝
ասում էի․ «գնա՛, գնա», բայց դէ ինչո՞ւ դու գնացիր,
ասում էի․ «էլ մի՛ մնայ», բայց դու ինչո՞ւ չմնացիր,
աչքերիս մէջ դողն արցունքի՝ ասում էի․ «հաւատա՛ ինձ»,
դու աչքերի՜ս հաւատայիր, խօսքիս ինչո՛ւ հաւատացիր…
#աւտիզմ #աուտիզմ #կապուտիկեան #պոեզիա
իսկ գիտէ՞ք ինչի էր կապուտիկեանը գրում, թէ մայրենիդ չմոռանաս։ զի մոռանում էին։ ու էդ մոռանալը թրենդի մէջ էր, գոնէ որոշակի, կիրթ սեգմենտի մօտ։
ինչպէս եւ յաճախ լինում ա, երբ որեւէ լեզու դառնում ա «պրեստիժի լեզու», այսպիսի եզր նոյնիսկ կայ։
#կայսրութիւն #կապուտիկեան #լեզու