հանդիպեցի հին ընկերներիս, որ դարձել են բրիտանացի գիտնականներ։
լրիվ սփյուրքահայացել են, գիտեն որ այստեղ չեն ապրելու, բայց արդեն որոշել են կենտրոնում տուն ձեռք բերել։
ամենակարեւորը՝ նրանցից մեկը բողոքեց, թե բա էս ձեզ մոտ արդեն մոդա է հայատառ գրելը, իսկ ես իմ անդրոիդով չեմ կարողանում ֆեյսբուքում կարդալ։
ասացի, դե մտեք hy-am.org այնտեղ գրված է ինչ անել, որ կարդաք։
բա պետք է ռութ անե՞լ, բա գարանտիան ի՞նչ կլինի – սկսեցին նվնվալ։
հետո խոսեցինք, ասացի, լավ եկեք մտնենք իմ մոտ, թափով ռութ անեմ, ֆոնտերը լցնեմ։
ու սկսվեց՝ իրենց մոտ վերջին ափդեյթն էր, այսինքն անդրոիդ 2.2.1, որը հթց-ների վրա չի ջարդ-վում։
ես էլ չեմ խոսում այն մասին, թե ի՞նչ կլինի՞ մարդը իր խելախոսի վրա ադմին ունենա։ բայց լավ թե չի ուզում ունենալ, ինչի՞ է պետք ադմինիստրատիվ լիազորություն ընդամենը տառատեսակ ավելացնելու համար։
այսպիսով, չեղավ, այս տարբերակը (դեռ) չի ջարդվում։ պետք է երկաթի կտոր, որ մի այլ ընկերս ունի, ու որով նանդ փրոթեքշնը հեռացվում է։
այնպես որ մենք կհանդիպենք այլ անգամ, երբ ես զինված կլինեմ երկաթի կտորով։ բայց այդ ամենը արդեն իսկ սխալ է, աննորմալ է
աննորմալ է
– ունենալ սարք ու համակարգ, որի ադմինը չես, ու լիքը բան չես կարող անել
– նույնիսկ տառատեսակ տեղակայել – դիզայնի սխալ է իմ կարծիքով
– ունենալ ինտերնետ սարք, որը հայերեն չի կարդում ու գրում։
բայց կան մարդիկ, որ ասում են, որ հայերենն է սխալ լեզու, քանի որ «անդրոիդ» պլատֆորմայում այն չկա։
ու տենց
