do the right thing, կամ երկու ասք ճիշտ քայլերի մասին։ (:

ուրեմն, երէկ ուշ վերադառնում ենք մեր արուարձանի տուն ոչ սովորական ճանարապհով։ էնտեղից գայթակղութիւն կայ կարճ կտրելու, արհամարհելու միակողմանի երթեւեկութեան նշանը, եւ քսան վայրկեանից լինել տան մօտ։ այդ նշանը բոլորն են արհամարհում, միշտ։ փողոցը միակողմանի ա, բայց ամբողջ օր դրանով երկու ուղղութիւններով էլ մեքենաներ են գնում։

ասում եմ՝ կներես, ուշ ա, յոգնած ես, նաեւ ուշ ա՝ ոչ մէկին չենք խանգարի, բայց չեմ կարողանում ստեղից խախտումով մտնել, մի քանի րոպէ ա, գնանք պտտուենք, ճիշտ տեղից մտնենք։

գնում ենք՝ իսկ էնտեղ փողոցն են ներկում, մեծ մասը փակ ա, ինչ֊որ ոստիկանական մեքենայ կանգնած ա, միւսը անցնում ա, ու իմ վրայ բղաւում ա, էն խաչմերուկը որից պիտի մտնէի ահաւոր վիճակում ա, լիքը մեքենաներ են, ու եթէ ես մի հատ էլ ջանամ մտնել, ահագին անյարմարութիւններ կը ստեղծեմ։ ու չմտայ, ասի լաւ, աւելի երկար կը պտտուենք։ գնացինք ահագին հեռու, պտտուեցինք, մտանք սովորական ճանապարհով։

իսկ էնտեղ՝ հրդէհ ա, չոր խոտն ա վառւում, մեծ բոց ա, ու կրակը հասնում ա ծառերի ճիւղերին, դրանք էլ են այրւում։ ասի՝ զանգի 911 — զանգեց, յայտնեց։ էսօր ստուգեցինք՝ կրակը մարել էին, ծառերն էլ լաւ են։

սկզբից թւում էր թէ՝ էս մի օրը պիտի խախտէի, տես է, ինչքան հեռու գնացիր, ոստիկանները գոռգռացին, լարուած վիճակներ էին։ իսկ պարզւում ա՝ լաւ ա շրջանցեցինք, որովհետեւ կրակի մասին յայտնեցինք։ չգիտեմ, ուշ էր, ուրիշ մարդ կանցնէ՞ր, ու եթէ այո՝ կը յայտնէ՞ր թէ իրան մէկ էր լինելու։

ասք երկրորդ՝ երէկ հանդիպման էի մի տղայի հետ, որ փորձում ա հաստատուել հայաստանում, էլեկտրոնային երաժշտութիւն ա գրում, ու ահաւոր ցանցառ տիպ ա՝ ինչ ասես հաւէս տեքնիկական նախագծեր չի արել, նաեւ իմացայ իր մասնագիտացումը։ ասաց՝ կուզէի ստեղ կիսուել գիտելիքներովս, գուցէ մի խումբ հաւաքել, դասընթաց անել։

այսօր էլ ստիպուած էի վարել առաւօտը, տուն վերադառնալիս անցնում էի մի փոքրիկ քարֆուրի կողքով, մտածեցի՝ թէ տեղ լինի, կը կայանեմ, կեֆիր կառնեմ։ տեղ պատահեց, կայանեցի, լիքը բաներ վերցրի, դրամարկղի մօտ հարցնում են՝ քարտո՞վ էք ուզում վճարել, ասում եմ՝ այո, ասում են՝ չենք կարող, կապ չկայ, ու միայն մեզ մօտ չի, թարմացնում են։

մտածեցի, կարելի ա իհարկէ թողնել էսքանը ինչ հաւաքել եմ ու գնալ։ բայց իրենք պիտի հետ դնեն տեղերով, գնամ, գնամ հասնեմ բանկոմատ, կանխիկ հանեմ։ իսկ բանկոմատի ճանապարհին հանդիպեցի համալսարանից մօտ մասնագիտութեան մէկին, որ ինչ֊որ որոշող դերակատարութիւն ունի։ ասի՝ լսի, ես ստեղ մի մարդու հետ եմ հանդիպել, որ էս բաների մասնագէտ ա։ ասաց՝ էս ինչ լաւ ա, ես էլ չեմ կարողանում լաւ մասնագէտ գտնել, մի հատ կապի մեզ իրար։ եթէ իրան չտեսնէի, տէնց մօտ չեմ որ գրեմ՝ գիտես սէնց մարդ կայ, կարո՞ղ ա ձեզ պէտք ա նման դասընթաց, բայց մտքիս կար որ եթէ տեսնէի համալսարանում աշնանը՝ կասէի։

ու տէնց, երկրորդ պատահականութեան պատճառով, յուսով եմ, նա էլ կը կարողանայ իր գիտելիքներով կիսուել ուսանողների հետ։

այսպէս։

#անկապ #առօրեայ #պատմութիւն #երեւան

բնօրինակ ծմակուտում(եւ մեկնաբանութիւննե՞ր)