Ֆրոմմը գրում էր չպայմանական սիրո մասին։
ես ել միշտ կարծում էի որ տենց բան չկա։
ու լիքը մտածելուց հետո կրկին հանգել եմ նրան որ այն կեղծ ա։
ինձ կոմֆորտ ա լինում կոնկրետ մարդկանց հետ կոնկրետ պատճառներով։ իսկ այլ մարդկանց հետ կոմֆորտ չի կրկին պարզ պատճառներով։
ի՞նչ է դա եթե ոչ պայման։
այսինքն այն կարող ա արտահայտվել նրանց մոտ ում առանձնապես բան պետք չի։
էդ մարդկանց մասին էսօր լիքը կինո եմ տեսել։ սաղ տառապում էին իրենց կեցությունից։
ու չգիտեին իրանց որ պատով տան։ տենց արտահայտություն կա, չէ՞։
մի հատ լավ ընկերուհի ունեի երբ երիտասարդ էի և անփորձ։ շուն ուներ։ ասացի՝ ինչի՞դ ա պետք հարաբերություն։ ասեց ուզում եմ ամուսին լինի ու որ հոբի լինի։ ասենք դու շանդ ես նայում իսկ ես իրա գուլպաները կլվանայի։ ու իրան սուրճ կմատուցեի։ այդ աղջկան տենց հարցեր էլ չէի տալիս։
իսկ հոգեբանները սահմանում են այն ինչին «սեր» են ասում որպես պահանջ։ իսկ Ֆրոմմի գրածը աշխարհը կարող է ավելի լավ տեղ դարձնել եթե իրան լսեին։ սակայն իրան էդքան էլ շատ չեն կարդում որ իրա փիլիսոփայությունը իմանան։ իսկ ով կարդում ա, ասենք ես, կարող ա հասկանա որ այն ինչ գրած ա միշտ չէ որ լուկավիծ չի արել։
ու ասենք նա թվում էր տարբեր ձևէր էն մենակությունից խուսափելու․ ալկոհոլ, օրգիաներ, տամ-տամի տակ պարեր, թմրանյութ, և․․․ վայ քու արա ․․․սերը։
փաստորեն, սերը նույնիսկ Ֆրոմմի մոտ հայտնվեց այդպիսի ոչ առանձնապես վեհ ցուցակում։
ու եթե մենք դիտարկում ենք սերը որպես գոնե ոչ այդքան ահավոր փախուստ միայնակ/մենակ լինելուց, միմյանց հետ ձուլվելու միջոցով, ապա այդ լուծումը ի սկզբանե կեղծ ա։
որովհետև մարդը որպես էակ մենակ ա մնալու։ ու իրան մենակությունից չի փրկի ընտանիքը, ընկերները, տնային կենդանիները։ Ու նրանք՝ ընանիքը, ընկերները, կենդանիները նույնպես մենակ են։ Ու ամենաշատը կարող են լիքը պրոբլեմ ստեղծել որ ժամանակ չլինի մտածելու կեցության մասին։
Երբ տգեղ և չար կինդ քեզանից ինչ որ բան ա պահանջում սկալկայի միջոցով, իսկ փսլնքոթ և քաքոտ երեխաներդ զռռում են – այ ոչ մի ժամանակ չես ունենա կեցությունից խոհելու։
Մաքսիմում ձուլվես շշի հետ։
Ու երբ ապրում ես՝ մենակ ես ընդունում որոշում։ Ու շատ լավ ա երբ ամենապատասխանատու պահերին մենակ ես լինում։ Որովհետև դա լրիվ ցույց ա տալիս որ ուրիշին հույս դնելը կեղծ ա։
Ու մենակ ես հիվանդանում։ Եթե կողքինիդ վարաքես, ու ինքն էլ հիվանդանա՝ բան չի փոխվի։
Ու մենակ ես մահանում։ Եթե ընտանիքդ քո հետ վառեն՝ քեզ դրանից ոչ լավ ոչ վատ։
Ու երբ մարդը մահանում ա, գլխին տաս հոգի լինի, թե զրո – նրանք չեն կարողանալ կիսել վիճակը։ Ամեն մեկը իրա մահը մենակ ա տանում։ Ու Հաուսը ճիշտ էր՝ ինքնավայել մահանալը անհնար ա։ Իքնանվայել ապրելն ա հնարավոր։
Ու իմ հետ շփվելուց լիքը մարդ հրաժարվել ա տնային կենդանի պահելու մտքից։
Ես լավ գույնզգույն պատմում եմ ինչ ա իրանց սպասում էդ ուղղու վրա։ Ու երբ մարդիկ իմանում են, իսկ իմանալը միշտ ավելի լավ ա քան չիմանալը, նրանք արդեն այլ ընտրությույն են անում։
Իսկ եթե նրանք իմանային ինչ ա իրանց սպասում, նրանք կհրաժարվեին և ընտանիք ունենալուց, և աղջիկ/տղա կապելուց։
Ինչն ա էդ իմացության մեջ վատ, որ կմնային/կբազմանային մենակ հիմար մարդիկ, խելացիների տոկոսը կիջներ կտրուկ, ու շարունակվող դեգրադացիայի պայմաններում կամ իրար կվերացնեին կամ կվերադարնային ծառեր/օվկիանոսներ։ ու կլիներ ասենք Յուպիծեր։
ու ինքը գիտեք շատ հավես գեղեցկություն ունի իրա մեջ։ Իրա վրա ոչ ոք ոչ ծնվում ա ոչ մահանում։ Ինչքան մեզ հայտնի ա։
_ու տենց _