– բարև, Նորայր
– բարև, Նունե
– բարև, Նորայր
– բարև, Դանիել
– ո՞նց ես Նորայր
– լավ եմ, ես ձեզ երկուսիդ երազում եմ տեսել։ Դանիելը վազում էր, հետևից դու, Նունե, ձեռքիդ լիքը թուղթ, իսկ ձեզ հետևում էին ոստիկանները։
– Վաու․․․
– Այո այո, իսկ դու, Նունե, շարունակ բացականչում էիր՝ «Դանիել, դու մոռացար թռուցիկները, սպաս դանիել, թռուցիկներդ»
ու տենց