երեւի կարելի ա ասել, որ աշխարհում չկայ այլ երկիր որ հետաքրքրուած կարող էր լինել հայաստանի չգոյութեան մէջ, բացի ռուսաստանից։ թաթուլը սիրում ա նշել, որ թուրքիան առաջին պետութիւնն էր, որ ճանաչել էր հայաստանի անկախութիւնը։ որովհետեւ թուրքիան հետաքրքրուած էր ռուսաստանի հետ ընդհանուր սահման չունենալ։ ինչպէս ցոյց տուեց պատմութիւնը՝ արդարացիօրէն։ էնպէս չի որ թուրքիային պէտք էր հզօր հայաստան։ իհարկէ՝ ձեռք էր տալիս ճնշուած եւ թոյլ հայաստանը։ բայց գոյութիւն ունեցողը։ կարծում եմ՝ էսօր էլ ա էդպէս։ ադրբեջանին էլ պէտք չի հայաստանի չգոյութիւնը՝ էսօրուայ աւտորիտար ադրբեջանի իշխանութիւնները խոշոր հաշուով բացի հակահայկականութիւն վաճառելուց ուրիշ շատ բան չունեն առաջարկելու ժողովրդին։ դէ հոմոֆոբիա ա կարելի վաճառել, բայց համաձայնէք՝ համեմատելի չի արտաքին թշնամու կերպարի հետ։ ես չեմ պնդում որ ալիեւը չէր ուզի գրաւել սիւնիքն ու սեւանը։ ադրբեջանին էսօր նոյնպէս չէր խանգարի հնարաւորինս թոյլ ու նուաստացուած հայաստանը։ բայց ադրբեջանին պէտք չի հայաստանի չլինելը։ ու ի վերջոյ ադրբեջանը որպէս առանձին պետութիւն կրկին սկսել ա գոյութիւն ունենալ հայաստանի հետ միասին։ եթէ հայաստաաը դառնում ա ռուսաստանի մաս՝ այս կամ այլ կերպով, դա անուղղակիօրէն ադրբեջանի գոյութեան հիմքերն էլ ա թուլացնում։ միակ պետութիւնը որ հետաքրքրուած ա ոչ թէ թոյլ, այս կամ այն սահմաններով հայաստանի լինելով, այլ հայաստաաի չլինելով՝ ինչպէս եւ նախորդ դարի սկզբում՝ աւաղ կրկին ռուսաստանն ա։
#ռուսաստան #հայաստան #թուրքիա #ադրբեջան #կայսերականութիւն #պատմութիւն