հիմա հասկանում եմ, որ իմ խցիկների հաւաքածուն, իրականում այն մասին ա, որ երբ մի կամերայով ու մի ոսպնեակով ես նկարում, սահմանափակուած ես այդ «լուք»֊ով, ու ես փորձի կարիք ունէի, ուզում էի փորձել երեսունհինգ մմ, ուզում էի փորձել քսանութ, փորձել էի ութսունհինգ ու հարիւր երեսուն հինգ, տեսայ դա չի իմ ամենասիրածը, փորձում էի, տեսնեմ, իսկ ո՞նց ա ֆուլ մանուալ խցիկով, ու լուսաչափով, իսկ ո՞նց ա երբ պահաժամը խցիկն ա հաշւում, իսկ էս օպտիկայի «լուքը», իսկ էս, իսկ էս մօտ ֆոկուսուելը, ու տէնց հեսկանում ես ինչ ա քեզ աւելի գրաւում ու չես մնում լռելեայն օպցիաներով, երբ թեքնոլոգիան ահագին սահմանում ա քո նկարների տեսքը։
ըստ որում սահմանելն ու սահմանափակելը տարբեր ա։ սահմանափակումները երբեմն շատ օգտակար են առողջութեանը։ նոյնիսկ գիտեմ ինչ ձեւի սահմանափակումները։
դա նոյնն ա եւ ծրագրաւորման լեզուներում, եւ խցիկներում։ եթէ խցիկն ունի ամենաէական հնարաւորութիւնները, կամ լեզուն ա ընձեռում այդ ամենաէական հնարաւորութիւնները, իսկ մնացած «շքեղութիւնը» չունես, դա կարող ա քեզ բերել շատ կրեատիւ լուծումների, ստիպել մտածել։ իսկ երբ էականը չունես, ունես ոչ էականը, այ այստեղ արդէն բարդ ա։
#սահմանափակումներ #ֆոտո #թեքնոլոգիաներ #խցիկ #սահմանում #փորձ #փորձառութիւն #հաւաքածու
