մէկի հետ ծանօթացայ, ասեց որ սիրում ա միրզոյեան գրադարան գնալը, զի էնտեղ հանգիստ ա իրան զգում։ ասում ա՝ չնայած ես գիտակցում եմ որ ես էն մարդկանցից չեմ որ էնտեղ գնում են ու օտար եմ, գոնէ ոչ մէկ մունաթ չի գայ վրաս, որ, դէ խնդիր չի, ես էլ մունաթ կը գամ, բայց հաւէս չի էդ։
ասում եմ՝ ի՞նչ մունաթ, չեմ հասկանում։
բացատրեց, որ չեն խնդրի աթոռը քաշել, մունաթով են խօսելու լռելեայն։ ու ասեց ձեւերը, որ չեմ կարող կրկնել։
ու հոգոց, հա, երեւի ճիշտ ա ասում, ու օրհնեալ ենք, որ չգիտենք տէնց բաների մասին։
դէ ես ոչ մի տեղ չէի գնայ ու էլի չէի իմանայ։
#անկապ #զրոյց