էս տեսանիւթում արդէն չեմ յիշում հայերէն սովորողն էր ասում, թէ մէջբերում էր այլ սովորողի, որ
— կայ «իմ ախպեր» — դա տէնց, պարզապէս ծանօթ մարդ ա։ — կայ «իմ հարազատ ախպեր» — նշանակում ա եղբայրն ա իր։ — կայ «իմ ազիզ ախպեր» — նշանակում ա մօտ մարդ։ — ու կայ «իմ թագաւոր ախպեր» — որը չէր հասկանում։
ու հայերէնի դասախօսը բացատրեց որ դա պսակակի՞ր (ասաց՝ «венценосный») ընկերն ա։
իսկ ինչն իրանք չնշեցին դա՝ «իմ շքեղ ախպեր»֊ն ա։
յ․ գ․ ինչքան էլ «սիրով» չխօսէին էդ եզրերի մասին, ակնյայտ ա նաեւ որ էդ եզրերը ցածր, աղքատ ու ոչ կիրթ դասակարգերի կիրառուողներն են, եւ հայերէնը ակամայ եւ բնականաբար ասոցացւում ա իրանց մօտ հէնց էդպիսի դասակարգերի հետ։
#հայերէն