ո՞նց ասեմ չնեղուէք, ու համոզուած լինէք որ մի կաթիլ չարացած չեմ։ ինչի՞ց չարանամ, պարզապէս զ ա ր մ ա ն ո ւ մ եմ։
ապշում եմ ես՝ 2021 թիւն ա, մէկի համար վաթսուն թուի շուրիկի կինօն ա հարազատ, մէկն էլ այրըն մէյդն երգելով ա ֆռֆռում։
զգո՞ւմ էք որ հ ի ն ա, կարո՞ղ ա անցեալում էք ապրում։ էնքա՞ն վատն ա ներկան, ոնց տեսնում եմ մ ի ա յ ն անիմէներն են էնքան ուժեղ որ քաշում֊բերում են ձեզ մեր դա՞ր։
իսկապէս հետաքրքիր ա, ո ՞ ն ց ա տէնց լինում