շատ հետաքրքիր էր սերժենց տարածած ձայնագրութեան մասին կարդալը, ու մտածեցի, որ տեսէք, լտպ֊ն վաղուց ա ջոկել, որ ադրբեջանը մեր ուզած կարգավիճակին չի համաձայնի, իսկ մենք՝ իրենց։ ու որ ադրբեջանը պիտի համաձայնի լուծմանը։
էդ պատճառով ցանկալի ստրատեգիան խաղաղութիւն հաստատելն ա ու յետոյ անվերջ կարգավիճակ որոշելը՝ զի դէ ֆակտո կարգավիճակը ամրագրուած ա։
եւ նա հիւսիսային կիպրոսի օրինակն ա բերել, ուր հիմա մարդիկ սահման են հատում, գնում գալիս են, բայց կարգավիճակ որոշուած չի։
իսկ մերոնք էսօր էլ են պնդում կարգավիճակի հարցը։ լաւրովը ցրում ա, իսկ մերոնք պնդում են։
ու ես մտածում եմ, որ միակ յոյսը մեր, միշտ՝ ուրիշներն են։ էդ ահաւոր ա, բայց տէնց ա։
ղազախստանի շնորհիւ պլստացինք՝ եատմ֊ում տ տառը աւելացաւ՝ տնտեսական, եւ չկայ ընդհանուր խորհրդարան, եւ այլն, ինչպէս երազում էր պուտինը։
երբ խսհմ֊ում սահմանադրութիւն էին փոխում ու մեր ու վրաստանի պետական լեզուն ռուսերէնն էր դառնալու՝ վրացիները ընդվզեցին, պայքարեցին՝ ու մենք պլստացինք։
ինչ լաւ բան լինում ա՝ մեր պատճառով չի լինում։ ինչ վատ բան ա լինում՝ զի մենք ինքներս շուտ երազանքներից չենք ազատւում, ու պրագմատիկ չենք լինում, ու ինքներս շօշափելի զիջում չենք անում, որ յետոյ աւելի շատ չկորցնենք։
ու հիմա մտածում եմ՝ գոնէ հիմա էդ վիճակը լինէր, որ մեզնից անկախ, մէկ ա, էսքանից շատ չկորցնենք։
#անկապ