ճարտարապետութեան թանգարանում յովհաննէս մարգարեանին նուիրուած ցուցահանդէս ա։
հաւէս ճէպանկարներ կան, եւ նախագծեր։
իր հոգէհարազատ ոճը դասականը չէր, բայց դասական ոճով շատ գործեր ստիպուած էր անել։
շատ իր նախագծերը կը ճանաչէք՝ երրորդ մասի կոնստրուկտիւիստական շէնքերը, ճոպանուղու կայանը (որից էսօր կարծես բան չի մնացել), կոնեակի գործարանը, ռադիօյի տունը, վանաձորի քաղաքապետարանը կամ դրա դիմացի շէնքերը։ վերջինի մասին հաւէս ա որ ուրուանկարում երեւում են քանդակների նկարները։ իսկ մի նկարում՝ ամէնը անգոյն ա, միայն մարդիկ են մանր նկարած եւ գոյներով։ մի երեխայ կայ մեծ օղակով։
հետաքրքիր էր ինչպիսին էր նա տեսնում «երեխաների աշխարհի», աբովեանի վրայի շէնքը։ տակից ապակի, երբեմն կլոր, երբեմն ծուռ։ որ գուցէ էն ժամանակ չկարողանային էլ իրականացնել։ ու դէ այլ ձեւ իրականացրեցին ինչպէս տեսնում ենք։
իսկ ռադիօյի տան նախագծում նախատեսւում էր երկար գմբէթ։ յետոյ խրուսչեօվի ժամանակ աւելորդութիւններ չէին խրախուսւում, ու այսօր այդ շէնքն առանց գմբէթի ա, ու իմ կարծիքով միայն շահել ա դրանից։
մտածում եմ, որ օրինակ 20֊րդ դարում այդպիսի դասական շէնքեր կառուցելը իհարկէ անկապ էր։ միւս կողմից՝ մենք չունենք այդպիսի շէնքեր նախկինում կառուցուած, ու հիմա փոխարէնը ունենք շէնքեր, որ իբր հին են, իբր քսաներորդ դարի չեն։
#թանգարան #ճարտարապետութիւն #երեւան #վանաձոր #պատմութիւն