շտեֆան բոձինին մի անգամ հարցրել են, թէ ի՞նչ ա մտածում, որ էսօր էլեկտրոնայինի մէջ շատ անորակ ու պոպսա գործեր կան։ ասաց՝ դէ ես էլ եմ հանրամատչելի բաներ անում, իսկ եթէ ձեզ նեղում ա՝ դա նեղուելու բան չի, հակառակը՝ շատ լաւ հնարաւորութիւն ա տալիս լինել այլ, անել այլ գործեր։
շիմոն պերեզի հոլովակում իրեն ասում են՝ բայց ստեղ բան չկայ, ու նա հակադարձում ա՝ երբ բան չկայ, կարող ես անել ամէն ինչ։
ու երրբեմն ես մտածում եմ՝ լաւ ա, մոդուլները եկան սի պլիւս պլիւս, մի քիչ բզբզամ։ ու նէնց եմ ուզում հաւանեմ էդ լեզուն։ բայց յետոյ էլի չի ստացւում, չի կպնում ինձ։ ու տէնց, ժամանակ առ ժամանակ տարբեր բաներ փորձում եմ։ երէկ լիսպ էի բզբզում, ու հաճելի էր, պէտք ա ասել։ գիմփի սկրիպտիկ գրեցի։ տիգրանի հանած լուտերը ինչ֊որ կապտացնում են նկարները, ասում ա, կարծես, որ կոսենկոյի դեհանսերի դէպքում էլ ա տէնց։ բայց դէ շատ են կապտում։ էն օրը խօսում էի սոնայի հետ, ասաց՝ ցիանի սաթուրէյշնը նուազեցրու, ու սովորեցրեց՝ ինչպէս։ այ դա աւտոմատացնելու համար փոքրիկ լիսպի սկրիպտիկ սարքեցի ու հիմա բաթչ ձեւով կարող եմ փոխել նկարները կրկին։
բայց շեղուեցի, քանի որ սա այնքան էլ լուրջ բլոգ չի, այլ սոցիալական ցա՞նց, թոյլ տուեցի անկապ բանից էլ պատմել։
հա, ասածս այն ա, որ ուզում եմ հաւանել լիքը բան, բայց ոչ միշտ ա ստացւում։ ու հաւանելը էնքա՛ն յաճելի ա։ նէ՛նց հանգիստ ու երջանիկ կարելի ա ապրել։ բայց երբ չես հաւանում՝ իսկապէս հնարաւորութիւն ա ստեղծել քոնը, ստեղծել այլը, ու ապրել էդ ձեւ։ #այլընտրանք