ինչն էր ինձ տանջում անդրոիդում, ու ինչը վերացաւ սէյլֆիշ անցնելով, այն ա, որ երբ անդրոիդում էդ հիմնական միացնելու կամ անջատելու կոճակը սեղմում էի, հանգում էր, հա, բայց եթէ բացում էի, ապա լոգին էր ուզում։
իսկ դէ լոգինս կարճ չի։
ու ես ստիպուած սպասում էի նա յանգցնի էկրանը։ յանգցնի, զի դրանից յետոյ չէր արգելափակւում, կարող էի որոշ ժամանակ էլի կոճակը սեղմելով բացել ու աշխատել։ բայց ստիպուած էի, ու ձմռանը, սպասել, բռնել սարքը ձեռքերիս մէջ, որ յանգի, որ հանգիստ դնեմ գրպանը, իմանամ բան չի սեղմուի անկապ։ որ բացելը հեշտ լինի։
իսկ սէյլֆիշում սեղմում եմ կոճակը՝ յանգում ա։ ու չի արգելափակւում։ արգելափակելու յատուկ կոճակ կայ ինտերֆէյսում, բայց դա եթէ սեղմում ես, որ արագ բացում, ոչ շատ ուշ՝ էլի յատուկ բաց ա բերում։
#անդրոիդ #սէյլֆիշ #միջերէս #յարմարաւէտութիւն