մարդիկ մրցակցութեան մասին են խօսում, ու ես իսկապէս չեմ հասկանում ինչի մասին են։ ես չունեմ ոչ մի մասնագիտական մրցակցութեան զգացողութիւն, եւ ոչ մի սոցիալական մրցակցութեան զգացողութիւն։ ես ֆոտո եմ անում, ես ուզում եմ որ լիքը մարդ ֆոտո անի։ ես ուզում եմ իրենց ֆոտոները նայեմ, հիանամ։ ես ուզում եմ օգնել լաւ նկարներ անեն, զարգանան։ ես երբեք չեմ մտածել «ինձ կանցնեն/չեն անցնի» տեսակէտից, ոչ թէ որովհետեւ ես ինքնավստահ եմ կամ «սեքիւր», չէ, ես բնաւ ինքնավստահ չեմ։ ես պարզապէս չեմ հասկանում ինչի մասին ա խօսքը։ ես չեմ հասկանում, եթէ ես ունեմ ինչ֊որ ծրագիր գրելու միտք, ո՞վ կարող ա ինձ խանգարել այն գրել։ ո՞ր մի մրցակցութիւնը։ կամ ես ուզում եմ սէնց նկարներ անել։ ո՞վ կարող ա ինձ խանգարել։ ինչ վերաբերում ա մասնագիտականին՝ բոլորս մեր ոլորտի սիրած ենթաբազմութիւնն ունենք, որի մէջ խորանում ենք։ հիմա ես ինչ֊որ բաներ գիտեմ, ու ինչ֊որ բաներից շատ թոյլ եմ։ ու ինչ֊որ այլ մարդիկ այլ բաների մէջ են խորացել։ ու էլի, ի՞նչ մրցակցութեան մասին ա խօսքը, նէնց չի որ բոլոր ընկերութիւններին պէտք են նոյն ենթաբազմութեանը տիրապետող մարդիկ։ ու նէնց չի որ իրենք կարողանում են գտնել այն ինչ ուզում են, միշտ էլ աշխատանքը կոմպրոմիս ա երկու կողմերի համար էլ։
ես չեմ հասկանում, ինչի մասին ա խօսքը ու ինչի ա լիքը ծանօթ մարդ անհանգիստ մրցակցութեան պատճառով։ էդ ի՞նչ ա։ չեմ հասկանում։ #մրցակցութիւն