ուրեմն էս պետերսոնն ասում ա, որ women are extremely picky, ու հա, ընդհանուր առմամբ իր հետ համամիտ եմ, լիքը յատկութիւններ պատկերացնում են, որ ուզում են, իսկ տղաները սովորաբար, զարմանքով նկատում եմ, որ ընդհանուր առմամբ լաւ մարդ լինի, դուրը գայ, հաճոյքով կը դէյթուեն ու բաւարարուած կը զգան։

մտածում էի, բայց ես տը փիքի եմ, ահաւոր փիքի եմ, «մնե նե ուգոձիծ», ու տեսնես ինչի՞ց ա։ որովհետեւ մասկուլին չեմ բաւական, էլ ինչից ու ես հիմա վերլուծում եմ իմ նախկին սիրահարուածութիւնները, ու դէ, ակնյայտ ա, որ բաներ կան, որ ինձ կպցնում են, լեզուի ճկունութիւնը, տեքստի հետ աշխատանքը, վիզուալ կամ երաժշտական ճաշակը, սպանիչ դիզայն անելու ու գնահատելու ունակութիւնը։

վերջերս մի շատ սիրուն, կարճ մազերով աղջիկ տեսայ, մտածեցի վոյ ինչ լաւիկն ա, յետոյ յիշեցի իր գործերը, ու մտածեցի, հա դէ, ինչ անես իր հետ, հետաքրքիր չի։ ու ինձ բռնում եմ այն մտքի վրայ, որ համեմատում էլ եմ, մտածում եմ, ո՞նց, դու էս մարդուն սիրահարուած լինելուց յետոյ, ո՞նց ես սրա հետ լինելու։ ո՞նց։ ինչ ցածր ես իջել, նորայր։

ի դէպ, ես ապշում եմ, որ լիքը տղաներ էդ հարցն իրենց չեն տալիս։ #անկապ բայց #անկեղծ

բնօրինակ սփիւռքում(եւ մեկնաբանութիւննե՞ր)