— իսկ ես գիտեմ այնտեղ տենց նարնջագոյն շուն կար, մօտեցայ, ասում եմ՝ «ո՞ւր է այն շունը», տենց պահանջատիրոջ տեսքով, ասում է՝ «լէյլա՞ն», ասում է՝ «նա այնտեղ է ապրում, այն յուշարձանի մօտ, բայց հիմա իր ժամն է», — նայում է ժամացոյցին, ու կրկնում՝ «այո, իր ժամն է, հէսա գալու է», ես մտածեցի գնամ յուշարձանի մօտ տեսնեմ ուր է ապրում, այն էլ իրօք, գալիս է, ճանապարհին տեսայ։ ոգեւորուած բղաւեցի՝ «լէյլա, լէյլա», ինձ կարեւոր էի զգում, իսկ նա տենց նայեց վրաս, թէ «չե՞ս տեսնում, զբաղուած շուն եմ, իմ գործերով եմ գնում», ու շարունակեց ուղղին, գնացի իր հետեւից, հասանք միասին, շոյեցի, շփուեցինք, նա էլ տենց դէմ չէր, ինձ հանդուրժեց, թողեց քորեմ։ միւս անգամ որ գամ այդ քաղաք, ժամն ու տեղը գիտեմ, համով բաներ կը տամ, մի քիչ ինձ շան տեղ դնի։
#շուն #քաղաք