Ստիւեն Կոտկինը գրում է, որ Ռուսաստանը չի կարող իրեն թոյլ տալ այն ախորժակը եւ ամբիցիաները, ինչ ունի, իր տնտեսապէս թոյլ լինելով հանդերձ։
իսկ ես կարողանո՞ւմ եմ ինձ թոյլ տալ արդեօք։ Այսօր մի փոդքաստ էի լսում, ու մտածում էի, ինչ հաւէս կը լինէր, դրանք բոլորը թարգմանուած լինէին հայերէն որպէս տեքստ։ այն իմ մտքի մասին է, բլոգեր, եւ հանրամատչելի մշակոյթ թարգմանելու։
ես չեմ կարող։ տնտեսապէս չի կարող արդարանալ, ինքն իրեն պահել (շահոյթի մասին խօսք չկայ) քանի որ շուկան է փոքր, իսկ ես դրամաշնորհ չեմ կարող տալ որ դա գոյութիւն ունենայ։
ապա գալիս ենք նրան, որ համայնքի փոքր մասը պէտք է բաւական ակտիւ լինի, ու ստեղծի այդ մշակութային կապիտալը, ունեցուածքը, բայց այդ փոքր մասը իր առօրեայ խնդիրներով է զբաղուած։
#չգիտեմ