այն ծանօթ զգացողութիւնը, որ Երեւան չէի ուզում գալ, ճիշտ այնպէս, ինչպէս չէի ուզում մտնել իմ բնակարան, երբ ահաւոր խառն է, հաւաքած չէ։ հիմա արի այդ ամէնը մաքրիր։ ապա գայթակղութիւն է առաջանում որ էլ չնայես, որն է պէտքական, որը չէ, վերցնես, ամէնը ինչ պատահի նետես աղբ, փոշին մաքրես, նստես դատարկ յատակին։ կամ ազատուած լուսամուտագոգին։ ու ոչ մի բան չանես, քանի որ յոգնել ես։ ահա։
ու սա իմ երազած տղայի գրառումը չէ բնաւ։ ոչ էլ իմ երազած «մատենագրի»։ ոչ էլ իմ երազած աղջկայ։ ոչ էլ իմ երազած այլմոլորակայինի։
#անկապ