դու վախեցար վիշապի կրակից,

ու սպանեցիր նրան,

յետոյ մտածում էիր, որ յաղթել ես,

ու քեզ լաւ է,

իսկ իրականում,

դու վիշապին չէիր հասկացել,

ու նա վտանգաւոր վիշապներից չէր,

բարի էր եւ ընկերական,

իսկ հիմա դու ընկերութիւն ես անում

կովի հետ,

կովի մէջ ոչ մի վատ բան չկայ,

վատը չէ,

բայց առեղծուածային չէ,

ինչպէս եւ դու չես իր համար,

ինչպէս վիշապի համար էիր՝ հեքիաթային։

իսկ վիշապները, այն էլ բարի,

քիչ են մնացել,

քանի որ իրենց

ոչ ոք չի հասկանում,

ու բոլորը ցաւացնում են,

գուցէ եւ այդ պատճառով,

իրենք այլ կերպ են

արտայայտում զգացմունքները։

ու վիշապին սպանելիս,

դու երբեք չես յաղթում,

դու պարտւում ես։